بزرگترین رقابت تاریخ لیگ برتر
تاریخ انتشار: ۲۹ مرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۷۹۵۴۲۸
به گزارش "ورزش سه"، سال ها بعد با نگاهی به گذشته، اگر بخواهیم به این دوران و رقابت اصلی و واقعی دو تیم اشاره کنیم، بدون هیچ شکی، سخن از سیتی و لیورپول خواهيم کرد، از گاردیولا و کلاپ. هم آوری این دو تیم در سطح بالایی که تمام معیارهای تاریخ فوتبال انگلستان را بر هم زد. از اقتدار و قدرت، مقاومت و استقامت و پايداري و ثبات ان ها خواهيم گفت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
فاصله اول و دوم با بقيه گروه از زمين تا اسمان است. ركوردهاي پيروزي و مجموع امتيازاتي كه دائما فرو ريخت و جام هاي بسياري كه به همراه اورد، گواه همه چيز است. تمامي انچه گفته شد، متعلق به حال، امروز و فردا و اينده است.
اما اگر به ٣٠ سال گذشته ليگ برتر در دوراني نه چندان دور و سراسر تاريخ ليگ در گذشته هايي دورتر باز گرديم، براحتي می توان گفت افسانه ای ترین رقابت تاریخ لیگ برتر، ميان "منچستریونایتد و آرسنال" است، ماندگارترين و بيادماندني ترين. جدالي در تمامي سطوح براي سيطره در فوتبال مدرن در انگلستان. ميان مربيان "الكس فرگوسن و ارسن ونگر"، ميان "روي كين و پاتريك ويرا" كاپيتان هاي دو تيم، ميان مهاجماني چون "رود فان نيلسترروي و تيري هانري"…مبارزه ايي ميان تشكيلات دو باشگاه. همه و همه براي تفوق و برتري، سبقت و بلندي، قدرت و تثبيت. حكم و حكومت.
طبيعي است اين كشمكش دائمي، با خود عصبانيت و خشم، فحاشي و توهين، دشمني و عداوت، به همراه اورد. و در نهايت انعكاس و پيامد اين رقابت بي پايان، از اولدترافورد و هايبوري جهنمي ساخته بود. وقايع داخل و بيرون زمين، مصاحبه ها و كركري هاي هميشگي و ديدارهاي تماشايي و هيجان انگيز دو تيم، از ستون هاي اصلي و هميشه استوار ليگ انگلستان است و صفحات پربار و خواندني را به خود اختصاص داده است. هواداران دوتيم در سراسر جهان به تيم خود افتخار مي كردند و براي فوتبالدوستان و معتدلين بي طرف جذابيتي داشت بي حد و حصر. بي اغراق در اندازه هاي اوج دوران ال كلاسيكو بارسلون و مادريد و دوران كوتاه گارديولا و مورينيو بود.
تنيدگي تاريخي و همزماني ظهور اين دو تيم در تاريخ يگانه بود.
بزرگ ترین مربيان تاریخ هر دو باشگاه، سر الکس فرگوسن و آرسن ونگر، در مجموع ۴۹ سال را در باشگاه های مربوطه سپری کردند و در طول ۱۷ سال با شکوه، رودرروي يكديگر قرار گرفتند. ۴۹ بار در طول دوران حرفه‌ای در مسابقات مختلف برخورد داشتند؛ فرگوسن ۲۳ برد در مقابل ۱۶ ونگر بدست اورد و ۱۰ تساوي نتيجه پايان كار بود.
آرسن ونگر متجدد و امروزي و الکس فرگوسن، كهنه كارِ نسلِ قديم، برای تبدیل شدن به غول برتر جزيره و اروپا مي جنگیدند. دوراني كه هيچيك به وزارت راضي نبودند و فقط و فقط تخت حكومت را مي خواستند.
كنترل بلامنازع. و تحكيم قدرت.
در اين بين ديدارهاي كلاسيك و معروف و فراموش نشدني رقم خورد كه هريك عناوين خود را يافت؛ "نبرد اولدترافورد، مارتين كيون و فان نيلستروي"، "پيتزا گيت و داستان پرتاب پيتزا به سوي فرگوسن" و ديدار محشر تكراري جام حذفي ١٩٩٩ و "آن" گل رايان گيگز.
این رقابت از زمين فوتبال استاديوم ها به بازي هاي خوني محلي روزهاي يكشنبه و مدارس و دانشگاه ها كشيد. همه فقط منتظر بودند، چه كسي لگد و تكل اوليه را خواهد زد و كي مشت يا سَر تلافي جويانه را حواله خواهد كرد. اين رقابت حتي شامل اتهامات نژادپرستی توسط یان رایت علیه پیتر اشمایکل هم بود. درگيري مشهور و جنجالي "روي كين" و "پاتريك ويرا" در تونل هايبوري. جاييكه به معنای واقعی کلمه كين به ويرا پیشنهاد دعواي بيرون از زمين را مي دهد. يا هجوم ياپ استام هلندي به ويرا و يورش تمامي تيم ارسنال به او فقط بخشي از صفحات چند جلدي رقابت اين دو تيم است.
به قول پل اسكولز از بهترين مردان مياني نسل خود؛ "خنده دار است، در صحبت هاي قبل مسابقه، به ندرت به توپ و بازي اشاره مي شد!"
برخی ازاين مسابقات هرگز فراموش نمی شوند. آرسنال در سال ٢٠٠٢ (و عملاً در سال ١٩٩٨) در اولدترافورد به قهرماني لیگ رسيد. یونایتد در سال ٢٠٠١، ١-٦ آرسنال را شکست داد، و به اعتراف "ري پارلر" ونگر بعد از پايان نيمه اول زمانيكه نتيجه ١-٥ بود، كنترل خود را در رختكن بطور كامل از دست داده بود.
يكي از مهمترين مسابقات ميان اين دو تيم زماني بود كه بعد از ٤٩ بازی بدون باخت، ارسنال در یک مسابقه بحث برانگیز و بسيار جنجالي در سال ٢٠٠٤ از منچستر شكست خورد، بدون شك بی عدالتی بود و بنظرم ضربه اي بود كه تاثير ان باقي ماند و در بلند مدت آرسنال را از پاي انداخت. احتمالا توپچي ها هرگز از طلسم و درد جانكاه ان خلاص نشدند.
سول کمبل مدافع ارسنال در باره ان بازي معتقد است: «اگر زمانی سرتون را كلاه مي گذارند، دردی احساس نكنيد، پس چه زمانی درد را احساس خواهید کرد؟»
راستش فوتبال مدرن به اندازه کافی انفجاری نیست. هرچه هست در استاديوم و زمين بازي مي گذرد.
شاید هاله ایی از ان را با مورینیو در چلسی با رافا بنیتز در لیورپول شاهد بودیم یا توخل و کونته در اين دوران، برای رقابتی خصوصي كه هميشه میان چلسی و تاتنهام وجود داشته است، جاییکه پس از پايان بازي، هر دو مربی بعد از دریافت کارت قرمز به عادی بودن این برخورد اشاره کردند.
این روزها، در لیگ برتر با حضور اقاياني چون گارديولا و كلاپ و رقابت نفس گير سيتي و ليورپول، هميشه احترامي ميان ايندو جاري است. روزگار متفاوتي است، از اينرو فقدان مشخصی از یک خصومت جدي و قانع کننده و سینمایی مانند دشمنی بین الکس فرگوسن و آرسن ونگر در اواخر دهه ١٩٩٠ و در هزاره جدید وجود دارد.
يادمان هست، همه چيز در انحصار اين دو تيم بود. تا پیش از ورود روبل های بی انتهای آبراموویچ به چلسی، همه چيز در قبضه اولدترافورد و هايبوري بود. یونایتد و آرسنال تنها تیم هایی بودند که از سال ١٩٩٦ تا ٢٠٠٤ به قهرماني لیگ دست يافتند.
برای نوشتن این مطلب سری به دو کتاب خاطرات ونگر و فرگی زدم و به تماشای دوباره دو مستند نشستم که تماشای ان را به همه انهایی که پيش از اين شانس تماشاي ان را نداشته اند، شدیدا توصیه میکنم.
نگاهي دوباره به اين مستندها، طبق معمول همیشه با نوستالژی خاصي همراه بود. . اولی مستند، Keane & Vieira: Best of Enemies و مهمتر از ان The Feud (خصومت، ستیز یا دشمنی و هر انچه لغت از این دست به ذهن تان خطور مي كند)، «دشمني؛ فرگی علیه ونگر» رقابت افسانه‌ای بین منچستریونایتد و آرسنال را زیر ذره بین می برد.
در گاردین The Feud به‌عنوان «سفر هیجان‌انگیز در زمان» توصیف می‌شود. توسعه و تشدید این رقابت فرصتی برای ظهور بیش از اندازه فرگوسن و ونگر و مجموعه‌ای از بازیگران بزرگ تیم شد، شخصیت‌های بی نظیری در هر دو سو، با خلق و خوی جنگجویانه که هر فیلمنامه‌نویسی را به وجد می اورد. شدت و انبوه تناقضات، در رقابتی که به طور همزمان باعث نفرت و احترام می شد.
نگاهی به برخی از نبردهای حماسی آرسنال و منچستر یونایتد در دوران ونگر و فرگوسن
هیچ رقابتی در فوتبال باشگاهی قلب و ذهن عموم مردم را مانند آرسنال و منچستریونایتد از اواخر دهه نود تا اواسط دهه بعدي جذب نکرده است.
برای هشت فصل متوالی، این دو تيم معركه تا حد زیادی صاحب دو جایگاه بالای جدول لیگ بودند. پیش از این هرگز دو تیم در اوج قدرت خود برای چنین مدت طولانی دست به يقه نمانده بودند.
"مرد فهیم وارد می شود"
منصفانه است بگوییم زمانیکه آرسن ونگر در سال ۱۹۹۶ وارد لیگ برتر شد تقریباً همه با نوعی سوء ظن نگاه کردند. فرانسوی گوشه گیر کسی بود که انقلابی در فوتبال انگلیس ایجاد کرد.
وقتی ونگر آمد، مرد اسکاتلندی به سرعت به زبان آمد: «باهوش! آنها می گویند او مرد باهوشی است، درسته؟، و به پنج زبان صحبت می کند!، من یک پسر ۱۵ ساله از ساحل عاج می شناسم که به پنج زبان حرف می زند.
زمانی که ونگر به درستی این سوال را مطرح کرد که چرا برنامه ریزی لیگ به نوعی تنظیم شده تا یونایتد به قهرمانی برسد. فرگی پاسخ داد: "او از ژاپن میاد و به ما ميگه؛ چگونه فوتبالمون را برنامه ریزی کنیم!"
حرارت و گرما پس از ان، فقط افزایش یافت تا به جهنمی تبدیل شد.
لیگ برتر: منچستر یونایتد صفر ارسنال ۱
شنبه ۱۴ مارچ ۱۹۹۸
یونایتد در فصل ۹۸-۱۹۹۷ کنترل غیرقابل دسترسی در جدول داشت. ۱۲ امتیاز بالاتر از توپچی ها. با این حال، تیم شمال لندن در یکی از خیره کننده ترین مسابقات قهرمانی فاصله را کم و‌کمتر کرد.
این رقابت با گل معروف «مارک اورمارس» هلندی در اولدترافورد به اوج خود رسید و عملاً قهرمانی لیگ را برای ارسنال به ارمغان آورد.
چهره و عکس العمل یکی از طرفداران ارسنال، «بری فرست» بعد از پایان سوت در اولدترافورد بی همتاست. او زمانی که عصر همان روز به خانه رسید، تازه فهمید به فرد مشهوری تبدیل شده است. این اولین قهرمانی آرسن ونگر در انگلستان بود.
نيمه نهايي جام حذفی:
ارسنال ۱ منچستر یونایتد ۲
٢٢ می ۱۹۹۹
«محشر کبرا و گل استثنايي رایان گیگز
لحظات فراموش نشدنی در زندگی و در فوتبال وجود دارد. گل دیدنی رایان گیگز به آرسنال در سال ۱۹۹۹ ممکن است بزرگترین گل در دوران مدرن فوتبال انگلیس برای خیلی ها باشد. لحظه ايي از ياد نرفتني!
منچستریونایتد در آن فصل سه گانه را به دست آورد، اما حقيقتا می توانست خیلی متفاوت باشد، دقيقا مانند ديدار ليگ قهرمانان در مقابل بايرن مونيخ.
درست لحظاتی قبل از آن گل، آرسنال یک پنالتی بدست اورد تا آنها را به فینال جام حذفی برساند، اشمایکل پنالتي دنيس برخكمپ را مهار كرد و لحظاتی گيگز ولزی به سوي دروازه اغاز كرد. وجد هواداران يونايتد و شادي او با در اوردن پيراهن و سينه پشمالو بخش مهمي از ان فصلي خارق العاده است.
يادمان باشد، ارسنال تا آخر هفته، زمانی که از لیدز یونایتد شکست خورد، یک امتیاز از یونایتد برتری داشت و سه‌گانه يونايتد به راحتی می‌توانست دومین Double متوالی آرسنال باشد. در پايان بازي توني آدامز و لي ديكسون با فشردن دستان يكايك بازيكنان منچستر در رختكن، ارزوي موفقيت در فينال ليگ قهرمانان را براي ان ها داشتند.
هنوز هم تماشاي ضبط شده اين ديدار هيجان خودش را دارد.
ليگ برتر: منچستر يونايتد ٠ آرسنال ١
٨ مي ٢٠٠٢
"کسب عنوان قهرمانی در اولدترافورد"
در سال ٢٠٠٢، توپجي ها در ١٣ بازی آخر خود به شكلي غيرقابل مهار و بدون هيچ توقفي به پيروزي دست يافتند. با پیروزی يك بر صفر قهرمانی در اوادنرافورد و در قلمرو دشمن به چنگ افتاد. چي بهتر از اين!، اصلا نداريم!
سیلوین ویلتورد فرانسوي گل پیروزی را زد. پرواز "نوانکوو کانو" از بالای سر ويلتورد، لحظه ايي نمادین خلق کرد. شیرین تر از این نمي شد.
جام حذفي: يونايتد صفر آرسنال ٢
١٥ فوريه ٢٠٠٣
"پرتاب سشوار، جدايي فرگوسن و بكهام"
بر روي كاغذ، پیروزی آرسنال مقابل یونایتد در دور پنجم جام حذفی به سختی به عنوان یک لحظه مهم در رقابت هاي طوفاني اين دو تيم به نظر می رسد، اما قطعا، پیامدهای این دیدار اهميت داشت.
گیگز شانس خوبي را از دست داد، توپچی ها به پیروزی رسیدند و فرگی خشمگین بود. به حدی که در رختكن سشواري را به سمت دیوید بکهام پرتاب كرد. در پايان فصل ديويد بكهام يكي از اعضاي "كلاس ٩٢" به رئال مادرید رفت.
فصلي كه نسبتاً براي هر دو تيم راضي كننده بنظر مي رسيد. يونايتد قهرمان لیگ شد، در حالی که آرسنال جام حذقي را برد.
ليگ برتر: منچستر يونايتد صفر ارسنال صفر
٢١ سپتامبر ٢٠٠٣
"نبرد مشهور اولدترافورد؛ کیون در مقابل رود فان نيستلروي"
به همراه ديدار حذفي ٩٩، اگر یک دیدار شدت و حدت و رقابت ميان اين دو تيم را به تصوير كشد، همين تساوي صف بر صفر است؛ عنوان و لقب اين بازي گوياي همه چيز است.
اولدترافورد، معبد شياطين سرخ در آن روز مانند یک انبار مهمات بود. هر لحظه آماده انفجار. با كشيدن كوچكترين كبريتي، بازيكنان دو تيم منفجر مي شدند. بعد از اینکه پاتریک ویرا به دلیل خطا به رود فان نیستلروی، کارت زرد دوم را دریافت کرد، تقریباً یک نزاع همه گير اغاز شد و در ان كارزار از ميان همه بازيكنان، روی کین نقش صلح طلب را ايفا مي كرد.
بازی در دقایق پایانی به نقطه جوش رسید، صادقانه بايد گفت، يونايتد با شیرجه دیگو فورلان اروگويه ايي پنالتي گرفت. "رود" جلو رفت، با ضربه ای رعد اسا توپ به تير دروازه خورد و کمانه کرد.
همه ما و بالاخص فوتبالدوستان ان دوران، صحنه و عكس العمل بعدي بازيكنان را ارسنال را مي دانیم . مارتین کیون با رگ هاي بيرون زده گردن، نعره كشان به سوي فان نيلستروي هجوم مي برد و ساير بازيكنان ارسنال كم و بيش به هُل دادن گلزن هلندي پرداختند. از صحنه ها و تصاوير كلاسيك تاريخ ليگ برتر. غرش و طوفان و رعد و برقي بود.
اگرچه نتیجه نهایی در آن زمان نسبتاً بی‌اهمیت به نظر می‌رسید، اما آرسنال در راه رسیدن به سومين عنوان قهرماني تحت هدایت ونگر، حتی در يك بازی لیگ شكست نخورد. اولين تیمی از زمان پرستون نورث اند در فصل ٨٩-١٨٨٨ كه تمامي فصل را بدون شکست پشت سر گذاشت. عنوان Invincible شكست ناپذيران ابدي شد.
ليگ برتر: منچستر يونايتد ٢ آرسنال صفر
٢٤ اكتبر ٢٠٠٤
"کشتن شکست ناپذیران" معروف به پيتزا گين يا نبرد بوفه!
در این دوره خاص به نظر نمی رسید چیزی به عنوان یک مسابقه "عادي" فوتبال بین منچستریونایتد و آرسنال وجود داشته باشد. هميشه با هياهو همراه بود، بسيار جنجالي, با نزاع و قيل و قال بي انتها.
اين ملاقات از این قاعده مستثنی نبود، ميارزه ايي تمام عیار در اولدترافورد. "شكست ناپذيران" همچنان بدون باخت پيش مي رفتند و ميزبان قصد داشت به هر قيمتي كه شده مهمانان خود را با شكست روانه لندن کند، برادران نويل، گری و فیل در هر فرصتی خوزه آنتونیو رِيس كه متاسفانه چندي پيش در حادثه رانندگي كشته شد را از مهر خود بي نصيب نگذاشتند.
مارک رایلی داور مسابقه روز بدی داشت. بعد از ٢٠ دقيقه ريو فرديناند مستحق كارت قرمز بود. و پیروزی شامل شیرجه وین رونی برای گرفتن پنالتی بود. ضربه رهایی بخش فان نیستلروی از روی نقطه پنالتی، انتقام وقایع نبرد اولدترافورد بود.
روند شکست ناپذیری لندنی ها در ۴۹ امین ديدار، شايد به ناحق پایان یافت و انفجار دوباره باروت ها و دینامیت ها اجتناب ناپذير بود.
"خشونت" يونايتد شکست ناپذیران را شکست داد. گاری نویل بعدها در باره این مسابقه گفت؛«آنها معتقد بودند که بازی زیبا و پیچیده‌شان در پاس دادن، شایسته تحسین است، نه به چالش کشیدن.
این یک توهین بود. عقده برتری داشتند. تیری هانری طوری به شما نگاه می کرد که انگار به شما می گوید: چطور جرات می کنی خطایی روی من انجام دهی یا سعی کنی با من مقابله کنی!
اینبار همه درگیری‌ها، متعاقباً در خارج از چشم، در تونل رختکن اتفاق افتاد.
نبرد بوفه یا پیتزاگیت، در بلبشوی رختکن ادامه یافت. سوپ ها و پیتزا ها به پرواز در آمد و برشی از پیتزا روی الکس فرگوسن فرود آمد.
فابریگاس اخیرا در مصاحبه ایی به خطای خود اعتراف کرد و همه مسئولیت پیتزای پرتاب شده به سوی فرگوسن را به عهده گرفت.
«اولین چیزی که به ذهنم خطور کرد پرتاب پیتزا بود. قدرت و شهامت لازم برای وارد شدن به آن دعوا را نداشتم. هیولا های فوق العاده بزرگی در انجا بودند. ظاهرا پیتزای من به سر الکس فرگوسن برخورد کرد»
ریو فردیناند یکی از غول هایی که فابریگاس به آن اشاره کرد و‌در آن زمان از مدافعین یونایتد بود در باره این ماجرا تعریف می کند: «خشم فرگوسن پس از این حادثه توصیف کردنی نیست اما بعید میدونم، فابرگاس قصد ضربه زدن به رئیس را داشت. فکر میکنم او فقط پیتزا از در تو انداخت و رئیس در همان لحظه در حال رد شدن بود.
این به او ضربه زد، خاطره ماندگار برای من این بود که یک محافظ امنیتی مجبور بود او را از تلاش برای ورود به رختکن باز دارد. این چیزی است که من به یاد دارم. می‌دانی او چه شکلی است، اگر سرش می رفت همین بود.
فردیناند در گفتگوی شخصی خود با پادکست فایو گفت: «فکر نمی‌کنم که فابرگاس قصد داشت آن را به سمت گفر پرتاب کند، فکر میکنم او فقط آن را از در بیرون زد و گفر در حال رد شدن بود.
این به او ضربه زد، خاطره ماندگار برای من تلاش محافظ امنیتی برای ورود رئیس به رختکن بود. می‌دانید او چه جوری بود زمانیکه عصبانی می شد»
در همین حال، فرگوسن در بیوگرافی خود که در سال ۲۰۱۳ منتشر شد، نوشته است:
«اطلاعی ندارم چه کسی پیتزا را انداخته است و تا به امروز، نمی‌دانم مقصر کیست.»
فرگوسن اضافه کرده، ونگر به بازیکنانش توهین کرده است.
او در مصاحبه ای در ژانویه ۲۰۰۵ گفت: "در تونل، آرسن علناً از بازیکنان من انتقاد می کرد و آنها را متقلب می خواند.
وقتی آنها به رختکن آمدند این موضوع را به من گوشزد کردند، به داخل تونل رفتم و به او گفتم: برو تو رختکن و بازیکنانم را تنها بگذار."
ونگر از آن زمان به دلیل رفتار بازیکنانش عذرخواهی کرد و اقدامات آنها را غیرقابل قبول توصیف کرد.
براستي این یکی از عجیب ترین حوادث و وقایع در تاریخ لیگ برتر بود.
لیگ برتر: آرسنال ۲ منچستر یونایتد ۴
یکم فوریه ۲۰۰۵
"بيرون مي بينمت؛ روی کین و پاتریک ویرا"
رویارویی در هایبری در سال ٢٠٠٥ مقابله دیگری است که بیشتر به خاطر درگیری معروف خارج از زمین در يادها مانده است.
دو Hard Men بارديگر در مقابل هم. پيش از اغاز بازي. كَل كَل معروفي دارند.
در انتظار براي ورود به زمين، در تونل، ویرا با جملات خود تلاش مي کرد تا گری نویل را عصبي كند. مدافع منچستري به رختکن برگشت تا درباره اتفاقی که افتاده توضیح دهد. اما با واکنش رقت انگیز روی کین مواجه شد. كاپيتان اساسا به او گفت؛ پسر بزرگی باشد و از خود دفاع کند.
مرد ایرلندی سپس به داخل تونل رفت و در حالی که آتش در چشمانش شعله مي كشيد، به سراغ ويرا، كاپيتان ارسنال رفت و به طرز بدی به او گفت: "تو را در بيرون می بینم"!
آرسنال بازی را بهتر اغاز کرد. ویرا و دنیس برخكمپ، دو هيچ. یونایتد با گل رایان گیگز و دو گل کریستیانو رونالدو با نتیجه ٣-٢ پیش افتاد.
برای تشدید اوضاع ، جان اوشی در پایان یک گل مرواريدي به ثمر رساند. این مدافع در موقعیت تک به تک با مانوئل آلمونیا دروازه بان ارسنال قرار گرفت و در حالی که دروازه بان با عجله به بیرون می امد، با يه روپاي نرم فوق العاده پاي چپ، توپ را وارد دروازه كرد.
تا به حال نديده ام ، هیچ بازیکنی پس از به ثمر رساندن گل تا این حد گیج به نظر برسد.
در حاليكه فرگوسن و كيروش همديگر را در اغوش گرفتند، جان اوشی شبیه بچه مدرسه هايي بود که فكر مي كرد کار اشتباهی انجام داده و منتظر سرزنش است. پس از شوک اولیه، پسر ایرلندی مانند یک مرد دیوانه شادي مي كرد.
دو تیم در فینال جام حذفی، دوباره به مصاف هم رفتند. آرسنال در ضربات پنالتی پیروز شد اما این آخرین مسابقه بزرگ در این رقابت حقيقتا بي نظير در تاريخ فوتبال انگلستان بود. چلسی با میلیون‌هاي بي حساب آبراموویچ وارد شد و اين رقابت دوگانه از هم پاشید. از آن دوران به بعد منچستر يونايتد و ارسنال هرگز در رقابت مستقیم قهرمانی در برابر يكديگر قرار نگرفتند.
پايان ناپذير و ماندني
در دوران ٣٠ ساله ليگ برتر، خوب و بدهاي بسياري به گذشته ها پيوسته است اما بار ديگر تاكيد مي كنم، رقابت يونايتد و ارسنال همتايي ندارد. خوشبخت بوديم همه را از سير تا پياز ديديم وتجربه كرديم
همه چيز دست بدست هم داده بود. دو تيم در اوج قدرت خود به جان هم افتاده بودند. نسلي از بازيكنان مستعد در دو جناح، خستگي ناپذير, و بيقراربراي ابراز وجود مي جنگيدند. گويي يكايك ان ها چيزي براي اثبات به خود و به ما داشتند كه در وجودشان زبانه مي كشيد.
ريشه تمامي اين قصه شنيدني و استثنايي به دو مرد باز مي گردد. عشق دو مربي بي نظير به فوتبال، غرق در كار و مسئوليت خود، واقعي و بي انتها تا قعراقيانوس فوتبال با يكديگر فرو رفتند. غليان خواسته هاي بي پايان و عطش سيري ناپذيران ها شگفتي هاي خود را آفريد و در زلزله جنبش بي امان ان ها ديوارهاي قديمي فرو ريخت و به خاك نشست. داستاني نو. قصه ها اينچنين ماندني مي شوند؛ براستي اسطورگي و حماسه از تار و پود حكايت ان ها مي چكد.
راستي، تا فراموش نكردم؛ خاطره فراموش نشدني شما از ان دوران و رقابت اين دو تيم كدام است؟
اميرحسين صدر
١٦ اگوست ٢٠٢٢
منبع: ورزش 3
کلیدواژه: سرآلکس فرگوسن لیگ برتر انگلیس لیگ جزیره آرسن ونگر یونایتد و آرسنال منچستر یونایتد منچستر یونایتد الکس فرگوسن دو تیم آرسن ونگر لیگ برتر جام حذفی لیگ برتر همه چیز دو تیم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.varzesh3.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ورزش 3» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۷۹۵۴۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چه تیمی قهرمان لیگ برتر می شود؟
با کناررفتن لیورپول از کورس قهرمانی، آرسنال و منچسترسیتی دو تیمی‌اند که شانس قهرمانی در لیگ برتر را دارند.
به گزارش ایسنا، جنگ قهرمانی در لیگ برتر انگلیس به اوج رسیده است. نتایج ضعیف اخیر لیورپول باعث شد تیم یورگن کلوپ برای کسب عنوان قهرمانی از کورس خارج شود. حالا آرسنال و منچسترسیتی برای قهرمانی خواهند جنگید. وضعیت صدر جدول لیگ برتر چگونه است؟
به نوشته دیلی‌میل، یورگن کلوپ ژانویه گذشته تصمیمش را برای ترک لیورپول در پایان فصل اعلام کرد. پس از آن در محافل فوتبال صحبت‌هایی مطرح شد مبنی بر اینکه لیورپول می‌توانند فصل را با چهار جام به پایان ببرد. در ابتدا همه چیز خوب پیش رفت و لیورپول به قهرمانی در لیگ‌کاپ (جام اتحادیه) رسید اما پس از آن بحران شروع شد. لیورپول با شکست برابر منچستریونایتد از جام حذفی کنار رفت و در ادامه برابر آتالانتا شکست خورد و لیگ اروپا را هم از دست داد.
لیورپول پس از ناکامی در لیگ اروپا روی لیگ برتر تمرکز کرد ولی شاگردان یورگن کلوپ در دو بازی پنج امتیاز از دست دادند. آنها برابر اورتون شکست خوردند و با وستهم به تساوی رسیدند. آرسنال و منچسترسیتی در این دو هفته حریفانشان را شکست دادند و در نتیجه لیورپول فقط از نظر ریاضی شانس قهرمانی دارد.
بیایید به جدول نگاه کنیم:
حالا دو تیم برای قهرمانی مبارزه خواهند کرد: آرسنال و منچسترسیتی. لندنی‌ها در حال حاضر یک امتیاز از همشهری‌ها جلوترند اما شاگردان پپ گواردیولا یک بازی کمتر را انجام داده‌اند. تقویم بازی‌های مدعیان را مرور کنیم:
آرسنال:آرسنال در حال حاضر از نظر تفاضل گل (۵۷+ به ۵۰+) به منچسترسیتی برتری دارد. یعنی اگر دو تیم هم‌امتیاز شوند، آرسنال قهرمان می‌شود. این بدان معناست که آرسنال تنها به یک اشتباه از سیتی نیاز دارد اما آیا این اشتباه از پپ و مردانش سر خواهد زد؟ منچسترسیتی به‌خوبی می داند که چگونه تحت فشار بازی کند و برنده شود. بنابراین نمی‌توان انتظار داشت تیم از نظر روانی مشکل داشته باشد.
اگر به برنامه بازی‌های سیتی نگاه کنید، دیدار با تاتنهام خودنمایی می‌کند. این دیدار معوقه از هفته سی‌وچهارم است که در میانه هفته آینده برگزار می‌شود. از نظر تئوری ممکن است بازی برای تیم گواردیولا در لندن دشوار باشد؛ اگرچه تاتنهام فعلی به‌شدت بی‌ثبات است. سیتی بازی سختی را مقابل تاتنهام پیش رو دارد؛جایی که می‌تواند امتیاز از دست بدهد اما آرسنال بازی مشابهی مقابل منچستریونایتد خواهد داشت.
آرسنال سه بازی در پیش دارد. هر اتفاقی ممکن است در لیگ برتر بیفتد اما شاگردان مایکل آرتتا بعید است در خانه مقابل بورنموث و اورتون با مشکل مواجه شوند اما دیدار برابر منچستریونایتد در اولدترافورد سخت است. شیاطین سرخ به هدف‌شان یعنی صعود به لیگ قهرمانان دست پیدا نکردند و این موضوع شاید به سود آرسنال شود. با همه این‌ها شاگردان گواردیولا می‌توانند برای چهارمین سال متوالی قهرمان شوند که در تاریخ لیگ برتر بی‌سابقه است.
کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: آرسنال به روغن‌سوزی افتاده منچسترسیتی موقتاً صدرنشین شد
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور