روزهای تاریک سینمای ایران

به گزارش قدس آنلاین، سینمای ایران برای ادامه حیات و نیرومند شدن راه‌های نرفته و زیادی را پیش رو دارد که متاسفانه تاکنون از آن استفاده بهینه‌ای نشده است. در این راه اصلاح ساختار بخش خصوصی و دولتی و تغییر نگرش به سینما از جمله مواردی است که باید به آن توجه ویژه‌ای شود. سینمای ایران برای ادامه حیات جدای از تنوع ژانری و ساخت فیلم‌هایی با کیفیت بالا باید برای تبلیغات آن فکری اساسی کند تا آرام آرام مخاطبان بیشتری جذب سینما شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بررسی‌ها نشان می‌دهد مجموع کل فروش سینمای ایران از ابتدای سال تا امروز ۱۹۰ میلیارد تومان بوده و حدود ۶ میلیون نفر از ابتدای سال به سینما رفتند. ابتدای امسال و با فروکش کردن کرونا همگی در انتظار دوران پررونق‌تر سینمای ایران بودیم اما سینمای ایران ریزش چند میلیونی مخاطب را تجربه کرد و با توجه به فیلم‌های اکران شده کنونی و فیلم‌هایی که قرار است در آینده راهی اکران شوند، انتظار چندانی نباید از فروش فیلم‌ها داشت.

بدون شک تاکنون سینمای ایران بر پایه فروش فیلم‌های کمدی سرپا مانده است و البته باید قدردان مردم بود که این فیلم‌های سطحی و بدون جاذبه حمایت کردند و به نوعی چراغ سینماها را روشن نگه داشتند.

اگر تا پیش از این از مرگ سینمای ایران صحبت می‌شد، این صحبت‌ها در حد زنگ خطری بود که در کمین سینما نشسته بود در حالی که این روزها مرگ سینما را می‌توان به چشم دید و متعجب ماند که چرا فیلم‌های با کیفیت به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌رسد. با هر نگاه و نظری قطعا نمی‌توان مردم و مخاطبان را مقصر این خاموشی دانست به این علت کاملا مشخص که اکران‌های نوروزی و تابستانی و کرونایی سینمای ایران چیزی در چنته نداشته و گویا نخواهد داشت.

نبود تبلیغات، چیدمان بد فیلم‌ها و گرانی بلیت سینما

یکی از دلایل عمده فروش پایین اکران نوروزی، علاوه بر نبود تبلیغات نظام‌مند تلویزیونی، چیدمان بد فیلم‌ها بود که کارشناسان و مدیران سینمایی نسبت به آن هشدار داده بودند. شکی نیست بالارفتن قیمت بلیت‌ها نیز تاثیر مستقیمی بر فروش فیلم‌ها ایفا کرد تا سینمای ایران روزهای تاریک‌تری را نیز تجربه کند. همین دلایل نیز در شرایط کنونی باعث کم‌رونقی سینماها شده و بسیاری از مردم عملا سینما را از سبد خرید فرهنگی خود حذف کرده‌اند.

به نظر می‌رسد تهیه‌کنندگان با فرمول‌های تجربه شده و امتحان پس داده همچنان فیلم‌ها را تولید می‌کنند تا همین مقدار اندک مخاطبان را حفظ کنند در حالی که می‌توان با نگاه و مدیریت درست درصد بسیار بالایی را هدف قرار داد و پای آن‌ها را به سینماها باز کرد.

سینمای ایران برای ادامه حیات و نیرومند شدن راه‌های نرفته و زیادی را پیش رو دارد که متاسفانه تاکنون از آن استفاده بهینه‌ای نشده است. اصلاح ساختار بخش خصوصی و دولتی و تغییر نگرش به سینما از جمله مواردی است که باید به آن توجه ویژه‌ای داشت. سینمای ایران برای ادامه حیات جدای از تنوع ژانری و ساخت فیلم‌هایی با کیفیت بالا باید برای تبلیغات آن فکری اساسی کند تا آرام آرام مخاطبان بیشتری را جذب سینما کرد.

ویترین سینماها خالی است

با نگاهی کلی به آثار در حال اکران سینماها به راحتی می‌توان اشکالات ساختاری و ابتدایی را در فیلمنامه و کارگردانی مشاهده و برشمرد و این پرسش مهم را مطرح کرد که مگر مهمترین دلیل برای ادامه حیات سینما، ویترین آن و فیلم‌های نمایش داده شده نست و چرا این فیلم‌ها از ابتدایی‌ترین ملزومات تهی هستند و اساسا چرا باید به تماشای این فیلم‌ها نشست؟ تجربه نشان داده مردم به استقبال فیلم‌های باکیفیت و خارج از قواعد مرسوم خواهند رفت و رضایت و تبلیغات دهان به دهان نقشی اساسی را ایفا کرده است.

با توجه به شرایط جامعه و مشکلات اقتصادی که مردم با آن دست و پنجه نرم می‌کنند قطعا دیدن فیلم‌های کمدی را اولویت است و اکثر کسانی که به سینما می‌روند ترجیح می‌دهند که ساعات حضورشان در سینما را بخندند اما اقبال مردم و فروش بالا را نمی‌توان تنها مربوط به فیلم‌های کمدی دانست.

امسال فروش فیلم «موقعیت مهدی» فراتر از انتظار بود و فروشش از فیلم‌هایی چون «روز صفر» و «مرد بازنده» بهتر بود. این فیلم که از زمان اکران در جشنواره چهلم توانسته بود نظر مخاطبان و کارشناسان را جلب کند، در اکران عمومی نیز به دلیل کیفیت بالای کارگردانی، فیلمنامه منسجم، بازی‌های روان و قابل باور و ... اکران خوبی را تجربه کرد.

این مهم نشان می‌دهد مردم برای فیلم خوب وقت و هزینه صرف می‌کنند و سینما هنوز برای عده بسیاری تجربه خاصی است که جایگزینی ندارد.

انتهای پیام/

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: سینما اکران فیلم گرانی بلیت فیلم هایی فروش فیلم فیلم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۷۹۷۶۶۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آمارسازی فروش به نفع سینمای مستند نیست/ نشانی غلط ندهیم

مرتضی پایه‌شناس مستندساز با اشاره به گسترش فعالیت پلتفرم‌ها در سال‌های اخیر و افزایش فضای نمایشی برای سینمای مستند به خبرنگار مهر گفت: خوشبختانه نسبت به گذشته، شاهد افزایش فضاهای نمایشی برای سینمای مستند هستیم. همه نهادهای تولید کننده فیلم مستند، مهمترین‌شان مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی، باید به این موضوع فکر کنند که گسترش و وسعت بخشیدن به سینمای مستند، تنها به معنی رکوردزدن در تولید فیلم یا اهتمام برای رونق بخشیدن در این بخش نیست. افزایش بسترهای نمایش این آثار مهمترین هدفی است که هر نهاد و موسسه تولید فیلم مستند باید دنبال کند.

کارگردان مستند «چوب» ادامه داد: پلتفرم‌ها، شبکه‌های تلویزیونی، گروه «هنر و تجربه» و پاتوق‌های نمایش در جای جای ایران، بستری فراهم کرده‌اند که سینمای مستند ایران بهتر و بیشتر دیده شود. اما این، همه ماجرا نیست. متاسفانه معیارهایی در اکران آثار مستند حاکم است که برگرفته از سینمای داستانی است. فیلم پرفروش و فیلم پرمخاطب در سینمای مستند، جایگاهی مانند سینمای داستانی ندارند. مخاطب برای مستندساز مهم است، اما لزوما این مخاطب میلیونی و انبوه نیست. اصلا جایگاه سینمای مستند این نیست که برای پسند مخاطبش، شبیه معیارهای رایج روز شود. سینمای مستند، نمایش واقعیت است، پیشروست، بیان بخشی از حقیقت هر پدیده و نمایش عریان مسایل بشری هدف این سینماست. لزوما هر فیلم، مخاطب یکسان ندارد و اغلب آثار مستند با هدف سرگرم کنندگی صرف ساخته نمی‌شوند.

کارگردان «وطن دوستی» ادامه داد: جوسازی برای فیلم‌ها و پلتفرم‌ها بر اساس فروششان، از دل مناسبات و ارزش‌های سینمای داستانی می‌آید که ساز و کارش با سینمای مستند فرق دارد. آن معیارها وقتی به سینمایی ورود می‌کند که ذاتش اندیشه ورزی و نگاه هنرمندانه به پدیده ها است، نه تنها باعث رونق سینمای مستند نمی‌شود که مایه ناامیدی مستندسازان است.

پایه‌شناس یادآور شد: برای همه ما فیلمسازها، مخاطب مهم و انگیزه‌بخش است، وضعیت و تعداد مخاطب در سینمای مستند نیاز به تحلیل دارد. مستندی ممکن است برای دانشجویان جذاب باشد، ممکن است مخاطبش جامعه پزشکی باشد یا قشر دانشگاهی را جذب کند و مواردی از این دست. تصمیم گرفتن درباره جامعه مخاطبان سینمای مستند، ساده نیست.

پایه‌شناس در پایان عنوان کرد: به عنوان سینماگری که بیش از ۲ دهه در این حوزه فعالیت کرده، مثل همه هم‌صنفانم از رونق تولید و نمایش آثار مستند، استقبال می‌کنم. مشکلات معیشتی و امنیت شغلی، بخشی از همکارانم را دچار بحران‌های جدی و دوری از حرفه محبوبشان کرده است. متوجهم که توجیه بخشی از مدیران سینمایی، برای توجه به تولید این است که مشکلات معیشتی کمرنگ شود اما فراموش نکنیم که بهترین فیلم‌های مستند اگر دیده نشوند، تاثیری روی جامعه مخاطبانشان ندارند. امیدوارم با گسترش فضاهای نمایش سینمای مستند، مخاطب واقعی این آثار پیوند لازم در زمان مناسب را با این آثار برقرار کند و معادلات تولید، تبلیغات و اکران، برای فیلم مستند عادلانه و حرفه‌ای باشد.

مرتضی پایه‌شناس کارگردان و تدوینگر، مستندهای «فیلم ناتمامی برای دخترم سمیه»، «جایی که زندگی می‌کنیم»، «ملاقات پشت دیوار اشرف»، مجموعه مستند «هم مسیر» و ... را در کارنامه دارد.

کد خبر 6100356 آروین موذن زاده