«سایه» رشت در سایه سار باغ محتشم سرزمین مادری آرام گرفت
تاریخ انتشار: ۵ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۸۵۲۲۲۹
من دوست تر دارم که چون از ره درآید مرگ
در شبی آرام چون شمعی شوم خاموش
او که عشق، مهر، غم و اندوه را به رنگ شعر ترجمانی دیگر شد و زاده های شعریش به لطافت برگ گل، به عطر خوش یاس بر دل و دیده و اذهان ماند و او را بر بلندای دماوند شعر ایران زمین جای داد تا برای همیشه مانا شود.
من می‌گذرم خموش و گمنام/آوازه جاودانه از توست
چون سایه مرا ز خاک برگیر/کاینجا سر و آستانه از توست
سایه؛ شاعری محجوب، مرد بی ادعای ادب معاصر و انسانی فروتن بود که همه چیز زندگی برایش رنگ داشت همه این رنگها را به تن شعر می ریخت و زندگی را در دنیای بی جان کلمات ساری و جاری می ساخت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
و اینک این مرد شعرها و غزل های ناب زندگی او که آبروی شعر معاصر است به شایستگی در میان مهر و قدرشناسی مردمانی آرام گرفت که تا واپسین لحظات زندگی عاشقانه به آنها و موطنش مهر ورزید.
در مراسم خاکسپاری این شاعر پرآوزاه معاصر شاعران و هنرمندان حضوری پررنگ داشتند و جمعی از آنان اشعاری از مرحوم ابتهاج را قرائت کردند و عده ای هم اشعار خود در وصف مرحوم سایه را سرودند.
اجرای چاووشی خوانی توسط یکی از اساتید گیلانی نیز بخشی از این مراسم سوگواری بود.
یکی از فرزندان مرحوم ابتهاج نیز در مراسم خاکسپاری پدرش به تلاش و هماهنگی‌های زیادی که در این مدت انجام گرفت تا مرحوم سایه این امانت سرزمین مادر را دوباره به موطن بازگردانند، گفت : از حضور باشکوه مردم فهیم و با فرهنگ شهرستان رشت و استان گیلان نیز در این مراسم قدردانی می کنم.
یلدا ابتهاج ضمن تسلیت به مردم و اهالی و فرهنگ و ادب افزود: پدرم با زبان و بیان شعری اش در میان مردم بود و این پیام را از وی به گوش جان بشنویم که در طول زندگی با هم و همراه هم باشیم.
وی ادامه داد: به دلیل بازگشت "سایه" به وطنش امروز روز بزرگی برای همه ماست و قدردان تمام افرادی که در این بخش ما را برای انتقال پیکر پدر به ایران و شهرستان رشت همراهی کردند، هستم.
وی عنوان کرد: مرحوم ابتهاج در تمام عمرش با شعر و ادب فارسی زندگی کرد و دایم در حال دانش اندوزی بود و علاقه وافری به زبان ادب فارسی و نیز زادگاهش شهرستان رشت داشت.
مرحوم امیرهشنگ ابتهاج اواخر تیر ماه امسال به دلیل نارسایی کلیوی در بیمارستانی در شهر کلن آلمان بستری و تحت درمان قرار داشت و در روز ۱۹ مرداد ماه در سن ۹۴ سالگی در همان شهر درگذشت.
این شاعر و پژوهشگر ایرانی متخلص به «سایه» ششم اسفند ۱۳۰۶ در رشت به دنیا آمد، نخستین اثرش به نام نخستین نغمه‌ها را سال ۱۳۲۵ منتشر کرد و از آثار دیگر او می‌توان به تصنیف سپیده (ایران ای سرای امید) اشاره کرد.
برچسب‌ها رشت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی امیر هوشنگ ابتهاج گیلانمنبع: ایرنا
کلیدواژه: رشت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی امیر هوشنگ ابتهاج رشت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی امیر هوشنگ ابتهاج گیلان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۸۵۲۲۲۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«به یادِ ماموستا فخری»
به گزارش خبرنگار حوزه استان های خبرگزاری تقریب، سید علاءالدین حیدری؛ فعال مدنی اهل سنت در یادداشتی که به مناسبت درگذشت ماموستا ملااحمد فخری که در اختیار خبرگزاری تقریب گذاشته، آورده است:
قافله خوبان هر از چند گاهی با یکی از یاران و همسفران خوب خود وداع کرده و جامعه از برکت وجود آن یارِ خوب محروم می گردد.
سلسله خوبان یکی یکی به سرمنشأ خوبیها می پیوندند.
جامعه اورامانات خوبی و نیکویی سرشتش را مدیون این خوبهای روزگار است.
به تحقیق یکی از خوبها و نیکوسرشتان این دیار جناب حاج ماموستا ملا احمد فخری بود، مردی از جنس نیکی ها و حلقه ای از حلقه های زیبای دیار اورامانات که نیک نامی در وجودشان ریشه داشت.
مرحوم ماموستا فخری را سالهاست می شناسم، فقیهی اندیشمند، عالمی عارف، شخصیتی خاکی و مردمی که هیچگاه تسلیم هوای نفس و مبهوت هیچ زرق و برق دنیایی نشد.
امام جمعه شهر بزرگی مانند جوانرود بود ولی وقتی خدمتش می رسیدی انگار در یک روستای کوچک مسئولیت دارد.
همراه همیشگی و یار دیرین نظام و انقلاب اسلامی بود ولی ذره ای از این نزدیکی ها سوءاستفاده نکرد.
قدرت طلب و به دنبال هیچ فرصت طلبی نبود.
سالها در مسئولیت های مختلف توفیق همراهی خیلی از مسئولین کشوری و استانی را در سفرهای به اورامانات و ملاقات با شخصیتهای مختلف از جمله جناب حاج ماموستا ملا احمد فخری را داشتم و همیشه شاهد این مسئله بودم که این شخصیت بزرگوار دو دغدغه بیشتر نداشت، اول حل مشکلات مردم و دوم مدرسه علوم دینی جوانرود و نگرانی بابت تربیت دینی جوانان...
ایشان مدام پیگیر مشکلات جوانرود و جوانان این شهرستان بود.
افتادگی و منشِ والای آن مرحوم همه را شرمنده خود می کرد.
هر گاه نیاز به حضور ایشان بود بدون ذره ای درنگ اعلام آمادگی می نمود و احساس می کرد که هر جا بشود برای مردم کاری کرد باید حاضر شد.
شخصیت خاکی ماموستا فخری و خوی عرفانی آن مرحوم، مثال زدنی بود.
مردی از خانواده ای اصیل و نیکنام که نیکنامی و نیکی سرشت آنها زبانزد خاص و عام است.
هرگاه خدمتش می رسیدم آنقدر آرام و نیک نفس بود که احساس می کردم باید بیشتر بنشینم و کسب فیض کنم.
نه درخواستی شخصی داشت و نه بدنبال منافع شخصی می رفت.
شخصیتی انقلابی که همیشه پای ثابت مجالس وحدت افزا بود. رهرو حقیقی وحدت اسلامی و پیرو راه برادری امت اسلامی که تا واپسین لحظات عمر پر برکت شان از این مسیر پای پس نکشید.
استاد بی ریای فقه شافعی و باورمند حقیقی این مسیر بود.
قافله خوبان ما قطعا جای خالی ایشان را حس خواهد کرد.
وجود چنین بزرگمردانی برای هر جامعه ای اعتبار و مایه بزرگیست.
امیدوارم نمونه چنین شخصیتهای برجسته ای در میان جامعه فراوان و فراوان تر گردند.
از درگاه خداوند متعال برای روح بلند مرحوم ماموستا فخری علو درجات را مسئلت می نمایم.
"انا لله و انا الیه راجعون"
انتهای پیام/
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است