در مسیر دل‌بافته‌های «هستی» و «هوناز» ...
تاریخ انتشار: ۸ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۸۸۴۰۲۴
ایسنا/اصفهان قالی را عشق می‌بافد، قالی را فخر می‌بافد، قالی را آزادگی می‌بافد، قالی را کرامت انسانی می‌بافد، قالی را فقر نمی‌بافد و اگر یک قالی را فقر بافت ما فقیرش کرده‌ایم.
این‌ها را «علی بردبار» می‌گوید، مدیر بنیاد هنری بردبار که قالی‌های «هستی» و «هوناز» توسط این گروه هنری بافته‌شده و عنوان برترِ اولین جشنواره ملی قالی فاخر را به دست آورده‌اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بردبار اعتقاد دارد که هیچ‌چیزی در دنیا به هیچ‌کسی تعلق ندارد و دو قالی «هستی» و «هوناز» در هرکجای دنیا باشند تأثیر خود را خواهند گذاشت چراکه قالی ایرانی، یک زبان است و علاوه بر اندیشه‌ی نشستن بر روی آن و استفاده‌هایش در محیط زندگی، در بستر زندگی، بافته‌شده و از یک اندیشه، گرهی ایجادشده و عاشقانه‌ها بر آن اتفاق افتاده است.
به گفته مدیر این بنیاد هنری، روزی عده‌ای بر این قالی‌ها خواهند نشست و داستان‌ها را از دل قالی‌ها بیرون می‌کشند، درست مانند هزار قالی قدیمی که داستان‌هایی در دلِ گره به گره آنها نهفته است و با تو سخن می‌گویند و می‌توان با دیدن و لمسِ آن و از دل گره‌هایش و از آن تفکری که قالی بر اساس آن بافته‌شده، زبانِ ده‌ها و صدها سال قبل را احساس کرد. در این میان، تنها چیزی که می‌تواند به تو کمک کند عشق است و عشق بی‌نیازی است یعنی همه مسیرِ مستقیمِ بودن را باید این‌گونه در نظر گرفت و اگر قسمتی از این مسیر لغزنده باشد شما به «هستی» و به «هوناز» نمی‌رسید.
داستان «هستی»...
علی بردبار، مدیر بنیاد هنری بردبار با اشاره به استفاده از داستان سیمرغِ منطق‌الطیر عطار نیشابوری در «قالی هستی» می‌گوید: داستان سیمرغ در منطق‌الطیر عطار ازاین‌قرار است که گروهی از پرندگان برای یافتن پادشاهشان سیمرغ، سفری را آغاز می‌کنند. در هر مرحله، گروهی از پرندگان از راه بازمی‌مانند و به بهانه‌هایی پا پس می‌کشند تا اینکه درنهایت و پس از عبور از هفت مرحله، از آن گروه انبوهِ پرندگان تنها ۳۰ مرغ باقی می‌مانند و با نگاه کردن در آینه حق متوجه می‌شوند که سیمرغ در وجود خود آن‌هاست. درنهایت، پرندگان با این خودشناسی جذبِ جذبه خداوند می‌شوند و حقیقت را در وجود خویش پیدا می‌کنند. این داستان در منطق‌الطیر عطار مبنای بافته شدن «قالی هستی» قرار گرفت.
او ادامه می‌دهد: «قالی هستی» بر اساس داستان سیمرغ در منطق‌الطیر عطار نیشابوری طراحی‌شده است. در طرح این قالی، شمس در مرکز قرار دارد و فرشته‌هایی به دور شمس رقصانند و نظاره‌گرِ داستان سیمرغ؛ یعنی تلاش می‌کنند که انسان به سیمرغ وجود برسد. گویا چنین است که «دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای، فرشته‌ات به دودست دعا نگه دارد...» و سیمرغ در قالب پرندگان مختلف نشان داده‌شده که به سیمرغ وجود در لچک قالی می‌رسد. در حاشیه دورتادور قالی، فرشتگانی وجود دارند که نظاره‌گر پهنه هستی هستند و درنهایت، عطار به شمس وجودیِ خود و در ترنج به سیمرغ وجود می‌رسد.
بردبار با بیان اینکه «قالی هستی» بر اساس نقشه‌های دستی توسط گروه هنری بردبار طراحی‌شده است، به علت انتخاب نام «هستی» برای این قالی اشاره و تصریح می‌کند: آثارِ ما همیشه دارای نام هستند که آن نام باید با اثر سنخیت داشته باشد اما طرح این قالی به‌رغم داستان عمیق خود، از روز اول اسم نداشت و فقط موضوع آن بر اساس طرحی از داستان سیمرغ در منطق‌الطیر عطار شکل‌گرفته بود. این قالی در شمال غربی ایران و در یکی از روستاهای دامنه کوه‌های ساوالان بافته شد و «هستی» دختر یکی از بافندگان این قالی بود. در یکی از روزهایی که دار این قالی برپاشده بود و هنوز در این فکر بودیم که خدایا نامش را چه بگذاریم و منتظر یک نام بودیم؛ دختربچه خانواده‌ای که بافت این قالی را به عهده داشتند کنار دار قالی نشسته بود، من در بدو ورود اسم او را پرسیدم، گفت «اسم من هستی است» و به‌این‌ترتیب «هستی» شد نام این قالی... به‌طوری‌که در چشم‌های هستی هم می‌شود هستی را دید؛ و من فکر می‌کنم تمام مسیرهای «قالی هستی» بر محور عاشقانه منطق‌الطیر عطار پیش رفت.
مدیر بنیاد هنری بردبار با اشاره به اینکه «قالی هستی» دارای ابعاد ۳ متر و ۸۰ سانتی‌متر در ۲ متر و ۳۰ سانتی‌متر است که از سال ۱۳۹۷ تا ۹۹ بافته شد، می‌افزاید: رنگ‌آمیزی این قالی بر اساس رنگدانه‌های طبیعی (گیاهی) بافته‌شده و برای بافت آن از پشم دست‌ریس گوسفند زنده ایرانی و از دست‌چین بهاره استفاده‌شده است چراکه لطافت و درخشندگی پشمی که گوسفند برای سرخوشیِ خود رها می‌کند با پشم گوسفندی که کشتار می‌شود ازنظر رنگرزی و کیفیت، تفاوت بسیاری دارند؛ یعنی هیچ عنصر شیمیایی در بافت «قالی هستی» دخالت نداشته است. «هستی» یک قالی با طراحی منحصربه‌فرد است که به لحاظ کیفیت در ردیف قالی‌های مکتب صفوی قرار می‌گیرد و مانندِ آن در هیچ موزه‌ای دیده نشده است.
او با اشاره به اینکه «قالی هستی» عنوان برگزیده اولین جشنواره ملی قالی فاخر را به دست آورده است، می‌گوید: «هستی» با هدف جایزه بافته نشد بلکه با هدف دل و اجرای اصول صحیح قالی ایران بافته شد و بعدازآن در جشنواره ملی قالی فاخر نیز ارائه شد و مقام قالی فاخر در رسته خود را دریافت کرد اما هدف از بافت آن، هدفی برآمده از دل بود و من همیشه گفته‌ام که آن جایزه تقدیم به خودِ هستی است، یعنی از هستی به خودِ هستی.
بردبار اضافه می‌کند: در بافتن قالی، مکان و زمان اهمیت بسیاری دارد، «قالی هستی» در طبیعت بکر ساوالان در شمال غرب ایران بافته شد، در خانه‌ای که هرزمان من به آنجا می‌رفتم بوی عطر گلاب‌گونه‌اش به‌خوبی حس می‌شد و روح را جلا می‌داد... «قالی هستی» تأثیر وجودی خود را بر هر بیننده‌ای خواهد گذاشت چراکه وقتی یک مسیر زیبا از پس سختی گذشته باشد کارِ خود را خواهد کرد. این اثر به هویت ما تعلق دارد چراکه همه ما نسبت به هویت و پیشینه خود مسئول هستیم و در مسیر تکامل و کمال، میل به خلقِ بهتر داریم، زیبایی‌های بسیار خوبی هم در دنیا اتفاق افتاده و ما باید روی رشته موضوعی خودمان یعنی قالی دستباف ایرانی پرده‌های زیبای بیشتری بیندازیم؛ بنابراین اینکه چه چیزی را و چطور ارائه می‌کنیم اهمیت بسیاری دارد و ما به‌خوبی می‌دانیم که عاشقی کار سری نیست که سر بر بالین است...
مدیر بنیاد هنری بردبار با بیان اینکه تمام تولیدات ما در شمال غرب ایران انجام می‌شود، درباره علت انتخاب این منطقه جغرافیایی برای تولید می‌گوید: چند موضوع موجب تولید در این منطقه شده است؛ اول اینکه ازلحاظ سوق‌الجیشی اهمیت خاصی دارد، عشایر بکر شاهسوند در آن منطقه زندگی می‌کنند و ما دستباف‌های عشایر را هم تولید می‌کنیم یعنی تکنیک‌های عشایری که در حال ازبین‌رفتن بود را احیا کرده‌ایم و الآن بافته می‌شوند؛ مورد بعدی این است که ازلحاظ روستایی و آب و هوایی هم شرایط بکری دارد و چون داستان قالی به نحوی است که یک داستان در پشت نهان دارد به نظر من شاید در شهرها نمی‌توان آن را بافت یعنی زندگی شهری و اجتماع و روزمرگی و موضوعات مختلف زندگی، تفکر و اندیشه آدمی را به سمت موضوعات دیگری سوق می‌دهد و ذهن در آن خلسه‌ی دل نیست و تأثیر این موضوع روی رقص گره‌ها بسیار مهم است، یعنی من آن تأثیری که یک اثر باید بگذارد را حس نمی‌کنم و برعکس، این تأثیر در روستاها بیشتر حس می‌شود؛ به نظر من همیشه گنج‌ها در پس رنج‌ها و در دوردست‌ها بوده است یعنی در دسترس نبوده‌اند چراکه حس محیط و حس افکار در بافت تأثیر خواهد گذاشت. انرژی کسانی که «هستی» و «هوناز» را بافتند روی سطح این قالی هم پراکنده است و نشان می‌دهد که «هستی» را در یک آرامش فکر و روح و روان بافته‌اند و این آرامش را می‌توان روی قالی حس کرد.
او تأکید می‌کند: کلیت موضوعِ «قالی هستی» و همه قالی‌هایی که می‌بافیم عاشقی است و من اسم بافته‌هایمان را دل‌بافته می‌گذارم، برای دلم بافته می‌شوند، اثر تجاری نیست، اگرچه تجارت هنر مبحث مهمی است اما این قالی‌ها دل‌بافته‌های ما هستند و ما باید در رشته خودمان یعنی قالی ایرانی نسبت به وظیفه که داریم خدمت کنیم و هر کاری که انسان انجام می‌دهد در درجه نخست وظیفه و خدمتی در حق خودش است و در مسیر زیبای قالی ایرانی، حالِ دل ما هم بسیار خوب خواهد شد.
داستان هوناز...
بردبار با بیان اینکه «هوناز» نام قالی دیگری از تولیدات گروه هنری بردبار است که در ردیف قالی‌های تمام ابریشم، برنده جایزه ملی اولین جشنواره قالی فاخر شده است، می‌گوید: «هوناز» در لغت به معنی ناز و کرشمه الهی است. «قالی هوناز» یک اثر منحصربه‌فرد ازنظر رنگرزی بر ابریشم است که مقوله رنگرزی، داستان عاشقانه‌ای است و هر قسمت از مراحل اثر از ایده و طراحی و رنگرزی و مسیر ِبافت، زیبایی خود را دارد. داستان رنگرزی گیاهی رمان عاشقانه دل بر تار است و در این میان، خالق رنگ‌ها خداوندی است که همه رنگ‌ها را از بی‌رنگی آفریده است و در این میان، «قالی هوناز» ناز و کرشمه الهی است که آسمان زیبای خداوندی در آن رنگ‌شده است.
او ادامه می‌دهد: هرکدام از رنگ‌های «قالی هوناز» پروسه خود را دارد و صبر و تخصص خودش را می‌خواهد. هر رنگ مانند یک مراسم یک آیینی است، مثلاً رنگ سبز در هر اثر یا هر بافته، آیین خودش را دارد و به‌همین دلیل است که در قالی، دو رنگ سبزِ یکسان وجود ندارد، چراکه رنگ بر اساس آن اندیشه و افکاری شکل می‌گیرد که برای اثر درنظرگرفته شده است. رنگ آبی در «قالی هوناز» با آبی در «قالی هستی» یکی نیست و هیچ آبی مثل هم نیست چون در اصل ما می‌خواهیم از بی‌رنگِ وجود به رنگ برسیم و شاید دیدِ رنگ‌ها در هر چشمی متفاوت است یعنی شاید نوع دیدنِ یکسری رنگ‌های آبی یا سبز یا قرمز یا هر رنگ دیگری در چشم‌های ما فرق می‌کنند و این واقعاً در رنگ اتفاق می‌افتد؛ رنگ یک حس و یک اندیشه است.
مدیر بنیاد هنری بردبار با اشاره به طرح موجود در «قالی هوناز» اضافه می‌کند: در طرح «قالی هوناز» محرابی وجود دارد که در یک نقطه به صفر و از طرف دیگر به آزادی و رهایی می‌رسد. محراب یعنی رسیدن به وحدت و به آن نقطه‌ای که بالاتر از آن نیست. آن عظمت، قدرت و آن خداوند به یک نقطه ختم نمیشود بلکه ما به نقطه‌ای برای تمرکز می‌رسیم و نامش را محراب می‌گذاریم و این نظر شخصی من است و نه از بُعد مذهبی بلکه از بُعد آزادگی به آن نگاه می‌کنم. ما در همه عبادت‌ها به یک نقطه می‌رسیم و آن محراب است. از سوی دیگر، رقصی که با موتیف‌های قالی ایران در وسط قالی هوناز طراحی‌شده رقص نمادین دختری آزاد در شاخ و برگ و اسلیمی‌های وجود است که از طرف دیگر به آزادی می‌رسد یعنی از یک راه به محراب و نیایش و صفرِ خداوندیِ خود و از طرف دیگر به عظمت مافوق خداوندی‌اش می‌رسد مانند آن ستاره‌ای که پیدا شد و ذهن بشر، میلیون‌ها سال از آن دور است؛ اما بالاتر از آن محرابی که خداوند با آن عظمت برای ما نشان داده و مشخصه‌ای برای رهایی و آزادی و بی‌انتهایی وجودش است که این موضوع در «قالی هوناز دیده‌شده است.
او خاطرنشان می‌کند: موضوع و ترکیب رنگ‌های «قالی هوناز» و اسلیمی‌های دور محراب، هویتی از قالی ایرانی است؛ ما با حفظ اصالت‌ها و هویت‌ها طراحی می‌کنیم یعنی نمی‌خواهیم هویت‌ها و اصالت‌هایمان را از بین ببریم ولی بر پایان اصالت‌ها تعصب نداریم چراکه اصالت‌ها می‌تواند به کمال برسد و به نظر من رنگ‌هایی که امروز در «قالی هوناز» دیده‌شده رنگ‌هایی است که شاید با رنگ‌های سه سال قبل یعنی قبل از به وجود آمدن کرونا متفاوت بوده و بعد از کرونا هم تغییر کرده است؛ چراکه هر ثانیه از طبیعت، یک حالت و یک رنگ است و به نظر من رنگ است که بر نقش، جلوه دیگری می‌بخشد و ما این موضوع را در دل‌بافته هوناز دیدیم؛ رنگ‌های قالی هوناز از سطح بسیار بالایی برخوردارند.
بردبار می‌گوید: هوناز را «اعظم» بافت، در شمال غرب ایران... سپس تأکید می‌کند: قالی را عشق می‌بافد، قالی را فخر می‌بافد، قالی را آزادگی می‌بافد، قالی را کرامت انسانی می‌بافد، قالی را فقر نمی‌بافد و اگر یک قالی را فقر بافت ما فقیرش کرده‌ایم. من همیشه میگویم هنر زمانی جلوه پیدا می‌کند که همه‌ی مسیر درست باشد. ما معمولاً به قالی ایرانی مسیر فقر می‌دهیم درحالی‌که ما مسئول آن هستیم و اگر آن را فقر بافت ما فقیرش کرده‌ایم. این فخر، متعلق به من نیست، متعلق به همه است و من فقط واسطه‌اش بوده‌ام اما خودش انتخاب می‌کند که به دیدن زیباییِ مسیر برویم و قطعاً برای دیدن زیباییِ مسیر باید همه این مسائل پشت سرهم درست باشد و مثل فخر، اگر فقر هم قالی را ببافد بازهم ما آن را فقیر کرده‌ایم.
مدیر بنیاد هنری بردبار تصریح می‌کند: اگر دو قالی «هستی» و «هوناز» جایزه گرفته‌اند این‌طور فکر شده که یک روز گذرگه خسروان شوند، روزی عده‌ای بر این قالی‌ها خواهند نشست و داستان‌ها را از دل قالی‌ها بیرون می‌کشند، درست مانند هزار قالی قدیمی که داستان‌هایی در دل گره به گره آنها نهفته است و با تو سخن می‌گویند و می‌توان با دیدن و لمسِ آن بافته و از دل گره‌هایش و از آن تفکری که قالی بر اساس آن بافته‌شده، زبانِ ده‌ها و صدها سال قبل را حس کرد. در این میان، تنها چیزی که می‌تواند به تو کمک کند فقط عشق است و عشق بی‌نیازی است یعنی همه مسیرِ مستقیمِ بودن را باید در این مسیر در نظر بگیری و اگر قسمتی از این مسیر لغزنده باشد شما به «هستی» و به «هوناز» نمی‌رسی.
او ادامه می‌دهد: منطقه بافت یک قالی باید مشخص شود، دو قالیِ «هستی» و «هوناز» در منطقه شمال غرب ایران اما در مکتب صفوی بافته شدند و اصفهان پایتخت صفوی است. من اصفهان را یک موزه‌ی جهانی می‌بینم. حکومت صفوی، هنرمندانِ گوشه و کنار این مرزوبوم را در اصفهان جمع کرد و هنرِ زیبای ایران‌زمین را در اصفهان به جهان نشان داد و نقش‌جهان شکل گرفت. امروز هر هنرمندِ این شهر مسئول ارائه هنرهایی فاخرتر از صفوی است و کسی که در این شهر زندگی می‌کند و در مسیر هنر قدم می‌گذارد مسئولیت بسیاری دارد. در اصفهان می‌شود همه‌ی حس‌های صفوی در هنر را احساس کرد، بنابراین مرکز ارائه قالی هم باید اصفهان باشد چون پایتخت صفوی است و ما هم تمایل به این داشتیم که صدای هنر ایران از نقش‌جهان به جهان برسد چراکه نقش‌جهان گذر تاریخی ایران است و هر محقق، جهانگرد و هرکسی که اراده سفر به ایران می‌کند قطعاً از اصفهان گذر خواهد کرد و اینجا گذری از هنر ایران است؛ ازاین‌رو باید روی ارائه هنر در اصفهان بسیار کار شود چراکه صدای هنرِ دنیا و البته نقش‌جهان است.
بردبار با تأکید بر اینکه هیچ‌چیزی به هیچ‌کسی تعلق ندارد، می‌افزاید: من نمی‌توانم خودم را متعلق به «قالی هستی» بدانم چون هستی متعلق به همه است. هیچ‌چیز در دنیا به تو تعلق ندارد. «قالی هستی» هرکجای دنیا باشد کار خودش را خواهد کرد و تأثیر خود را خواهد گذاشت و هدف و معنی قالی همین موضوع بوده است، چراکه عاشقانه‌ها بر قالی ایرانی اتفاق افتاده است. قالی یک زبان است که علاوه بر اندیشه‌ی نشستن بر روی آن و استفاده‌هایش در محیط زندگی، در بستر زندگی بافته‌شده و از یک اندیشه، گرهی ایجادشده است.
مدیر بنیاد هنری بردبار با اشاره به انتخاب نام‌های زنانه برای قالی‌های «هستی» و «هوناز» می‌گوید: خدا هیچ‌چیزی را بدون دلیل به ما نداده و در این میان، چشم هم برای دیدن است. وقتی در مسیر طبیعت راه می‌روید، وقتی باران می‌آید به‌خصوص در طبیعت شمال غرب رنگ ایران، خاک، رنگ عجیبی دارد. خاک در کویر یک رنگ و در کوهستان رنگ دیگری دارد، ولی زمین در تفکر ما به معنای رود و دشت و کوه است. زمین، زن است، زایش است و در آن زایش اتفاق می‌افتد و آن لحظه‌ای که می‌خواهی رنگ‌ها را در نقشه قالی انتخاب کنی باید به همه این موضوعات فکر کنید و یکی از موضوعاتی که درنتیجه‌ی آن زیبایی حاصل می‌شود این است که هر چیزی سر جای خود قرار بگیرد و دراین‌بین، زیبایی و شناخت رنگ، بزرگ‌ترین معلم انسان هم طبیعت است، طبیعت همه‌چیز را به تو داده است.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: قالیبافی استانی فرهنگی و هنری میدان نقش جهان هنر صفوی فرش دستباف فرش ایرانی دستبافته های عشایری دستبافته های سنتی قله سبلان منطق الطیر عطار شمال غرب ایران داستان سیمرغ قالی ایرانی شمال غرب قالی ایران داستان ها بافته شده قالی فاخر نظر من اصالت ها بافته شد دل بافته نقش جهان آن بافته دو قالی بر اساس قالی ها یک قالی رنگ ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۸۸۴۰۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
هندبال ایران در مسیر توسعه قرار دارد
کارشناسان هندبال معتقدند کمبود تجربه ما نسبت به تیم‌های اروپایی موجب شده است تا کار سختی را در جهان داشته باشیم و این اختلاف را می‌توان با اردوهای تدارکاتی پی‌درپی و نزدیک بهم تا حدودی جبران کنیم. برخلاف جهان ما در آسیا تجربه خوبی داریم و می‌توانیم عملکرد بهتری را در آسیا از خود به نمایش بگذاریم.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، بیست‌وچهارمین دوره مسابقات هندبال قهرمانی جوانان دختر جهان از سی‌ام خرداد تا دهم تیر به میزبانی مقدونیه شمالی برگزار می‌شود. تیم‌ملی هندبال جوانان دختر کشورمان در گروه A این رقابت‌ها قرار دارند و با رومانی، هلند و برزیل هم‌گروه هستند.
ملی‌پوشان دختر کشورمان در نخستین دیدار خود مقابل هلند صف‌آرایی می‌کنند، در دومین دیدار خود به مصاف رومانی رفته و در آخرین دیدار خود در مرحله مقدماتی مقابل برزیل به میدان می‌روند. دو تیم برتر هر گروه برای کسب رده‌های اول تا شانزدهم راهی مرحله اصلی می‌شوند و دو تیم سوم و چهارم هر گروه برای کسب رده‌های شانزدهم تا سی و دوم به مرحله پرزیدنت کاپ می‌روند.
آزاده گیلانی، کارشناس هندبال در رابطه با فاصله هندبال ایران با کشورهای اروپایی به خبرنگار ایمنا می‌گوید: تجربه‌ای که در مسابقات جهانی دوره گذشته در کشور اسلوونی داشتم تیم ما برای اولین بار در این رده سنی جوانان در مسابقات جهانی حضور پیدا کرده بود، به‌طور واقع از لحاظ تکنیکی و تاکتیکی خوب بازی کردند، اما تجربه ما نسبت به کشورهای اروپایی کمتر است.
وی می‌افزاید: ما در آسیا می‌توانیم حرفی برای گفتن داشته باشیم و جزو چهار تیم باشیم، اما برای رقابت با اروپا هنوز به حد مورد نیاز نرسیده‌ایم. کشورهای اروپایی هندبال را بسیار سرعتی، مدرن و با تمرکز و دقت بالا در سیستم‌های دفاعی شناور بازی می‌کنند و هندبال‌شان از ما جلوتر است. زمان می‌برد تا ما بتوانیم این فاصله را جبران کنیم چرا که سال‌های حضور ما در این میادین بسیار کم است، به‌طور حتم با تداوم داشتن حضور ایران در این میادین جهانی ما به درجه‌ای از تکامل برسیم که بتوانیم بسیار راحت جزو ۱۶ تیم صعود کننده باشیم و بتوانیم یک مقام آبرومند را در این مسابقات کسب کنیم.
کارشناس هندبال عنوان می‌کند: بازیکن‌ها می‌توانند از تجربیات مربی‌های تحصیل کرده خود بهره ببرند. از بحث رسانه‌ها برای کم کردن فاصله هندبال ایران با هندبال مدرن می‌توانند استفاده کنند، زمانی که ما بازیکن بودیم این بستر فراهم نبود و ما فقط به دانش خود مربی اکتفا می‌کردیم.
قد؛ ملاک کاملی برای بازیکنان نیستوی تصریح می‌کند: از لحاظ دیدگاه و فلسفه مربیگری بچه‌هایی که در این نسل ورزش می‌کنند از ما جلوتر هستند، اما از لحاظ فیزیک بدنی، تیم‌ملی دهه ۸۰ به‌شدت قد بلند بود و میانگین قدی بالاتری از ۱۷۰ سانتی‌متر داشت، اما اکنون این اتفاق خیلی مشهود نیست. از نظر من در هندبال نباید قد بلند ملاک باشد چرا که شاهد هستیم که تیم کره با میانگین قدی ۱۶۰ وارد مسابقات می‌شود، اما بهترین نتایج را کسب می‌کند و همه این‌ها به‌خاطر هماهنگی، مربیگری و تمرینات بدنسازی منظم است که این موضوع بسیار در کسب نتیجه تأثیرگذار است.
گیلانی بیان می‌کند: تیم‌ملی ما یک اردو را پشت سر گذاشت، بازیکنان حاضر هستند و زیر نظر مربیان تمرین می‌کنند، تمرکز این دوره بر ارتقای سطح آمادگی‌جسمانی بازیکنان است و زمان زیادی تا شروع مسابقات نداریم.
وی تشریح می‌کند: ما در گروه A این رقابت‌ها قرار داریم و با رومانی، هلند و برزیل هم‌گروه هستیم. تیم‌های رومانی و هلند که صاحب سبک هستند و سال‌های در میادین بازی کرده و مقام‌آور بودند. تیم برزیل نیز ۱۶ دوره در این مسابقات حضور داشته است، امیدوارم نمایش چشمگیری داشته باشیم و با استفاده از ظرفیت کادر تیم‌ملی بتوانیم نتیجه خوبی رقم بزنیم.
کارشناس هندبال خاطرنشان می‌کند: همانگونه که هندبال در ایران در حال پیشرفت است، کشورهای دیگر در بحث توسعه هندبال نظر ویژه‌ای دارند و به‌طور حتم حضورشان نسبت به مراتب قبل قابل ارتقا و پیشرفت است. در مسابقات جهانی شاهد حضور تیم‌های بهتری حتی نسبت به دوره‌های گذشته هستیم.
هدف اصلی ما کسب تجربه استوی بیان می‌کند: نتیجه مسابقات را نمی‌توانم پیش‌بینی کنم، اما می‌توانم آرزو کنم که تیم‌ملی کشورمان موفق شود از گروه خود جزو دو تیم ابتدایی صعود کند. گروه، گروه سختی است و امیدوارم بازیکنان بتوانند عملکرد خود را کامل به نمایش بگذارند و امیدوارم نتیجه خوبی را کسب کنند. صرفاً برای کسب مقام در این مسابقات حاضر نخواهیم شد، هدف اصلی ما حضور تیم‌ملی کشورمان در میادین جهانی است تا بازیکنان ما بتوانند تجربه کسب کنند. بهترین‌های دنیا در این مسابقات روبه‌روی هم قرار می‌گیرند و زمان می‌برد تا زمانی که بازیکنان ما به پختگی لازم برسند.
گیلانی عنوان می‌کند: باید بازی‌های تدارکاتی بیشتری برای اعزام تیم‌هایمان لحاظ کنیم چرا که هر بازی تدارکاتی به اندازه چند جلسه تمرین سطح توانایی بازیکن را افزایش می‌دهد و به مربیان کمک می‌کند بتوانند نقاط ضعف و قوت تیم را بشناسد، با سیستم‌های جدید آشنا شود و توانایی مقابله با تیم‌های حرفهای را داشته باشد. اگر تعداد بازی‌های تدارکاتی برای اعزام تیم‌های ملی افزایش یابد به‌طور حتم تیم شایسته‌تری می‌تواند در مسابقات بین‌المللی حضور پیدا کند.
وی تاکید می‌کند: از صمیم قلب آرزو می‌کنم هندبالی که در مسیر رشد و توسعه قرار گرفته است با همین سرعت به پیشرفت خود ادامه دهد تا به جایگاهی که لایق آن است در میادین آسیا و جهان برسد. از زحمات فدراسیون هندبال برای فراهم کردن بستری که بازیکنان در شرایط خوب تمرین کنند تشکر می‌کنم.
هندبال کشورمان در حال پیشرفت استمتین نجدسمیعی، کارشناس هندبال در رابطه با سطح هندبال ایران به خبرنگار ایمنا می‌گوید: سطح هندبال ایران در مجموع یک سطح متوسط رو به بالا است، در آسیا حرفهای بیشتری برای گفتن داریم، اما در هندبال جهان تک ستاره‌های خوبی داریم که حرفهای خوبی برای گفتن دارند. در بخش تیمی ما یک تیم سطح متوسط قلمداد می‌شویم.
وی می‌افزاید: معیار قیاس ما در بخش دختران مهم است، اگر به نسبت سایر رشته‌های توپی کشور مقایسه کنیم که از سطح خوبی برخوردار است، جزو رشته‌هایی است که چندین سهمیه جهانی داشته است و حرف‌هایی برای گفتن در کشور خودمان داشته است. در سطح آسیا در چند سالی که بازیکنان‌مان را اعزام می‌کنیم همیشه مقام‌های قهرمانی تا رتبه‌های خوبی داشته‌ایم و تازه قدم به سطح جهانی گذاشته‌ایم، اما باز هم نتایج قابل قبول و غیرقابل قبولی را داشته‌ایم که می‌توانیم بگوییم همه برای محک زدن تیم ما بوده است. در مجموع اگر بخواهیم نتیجه‌گیری کنیم باید بگوییم هندبال کشورمان در حال پیشرفت است.
کارشناس هندبال بیان می‌کند: در حال حاضر تیم‌ملی جوانان به‌صورت تیمی و با کادر جدید کار خواهد کرد و در سال‌های گذشته بازیکنان با گروه دیگری کار کردند، اما اکنون تجربه چند دوره اعزام دارند و همچنین هر کدام از این بازیکنان ستاره تیم‌های لیگ‌برتری‌شان بودند. این موضوع جای امیدواری دارد که پخته‌تر از قبل وارد میادین خواهند شد. امیدوارم برایند فعالیت کادر جدید و تجربه نسبی بازیکنان به نتایج خوبی ختم شود.
جوانی؛ سن اوج ورزشکاران استوی تصریح می‌کند: مسابقات جهانی همیشه از سطح بالایی برخوردار بوده است و بالاترین سطح هندبالی که می‌شود روی آن بحث کرد همین مسابقات جهانی است. به‌طور حتم سطح مسابقات بسیار بالا خواهد بود و گروه سنی بازیکنان، گروه سنی اوج همه بازیکنان در همه کشورها است.
نجدسمیعی تشریح می‌کند: بسیار امیدوار هستیم که این تیم بتواند عملکرد قابل قبولی را از خود ارائه دهد و انسجام تیمی خوبی داشته باشد، اکنون بازیکنان ما با تجربه‌تر از قبل هستند، امید داریم که با اشتباهات کمتر بازی زیباتر و فنی‌تری را به‌نمایش بگذارند تا بتوانند نسبت به دفعات گذشته عملکرد بهتری داشته باشند و نتایج بهتری نیز کسب کنند.
در میادین جهانی کم‌تجربه هستیموی عنوان می‌کند: تیم ما در گروه سختی قرار گرفته است، همه تیم‌های خوب و با سابقه‌ای هستند و تجربه ما کماکان در میادین جهانی از تمام تیم‌ها کمتر است. کار سختی را در پیش داریم، اما به کسب نتایج خوب امیدواریم.
کارشناس هندبال خاطرنشان می‌کند: در رشته هندبال به‌ویژه دختران مشکل فضا را داریم و سالن‌ها و سانس‌های خوبی در اختیارمان قرار نمی‌گیرد که این موجب می‌شود افرادی که علاقمند هستند موفق به فعالیت در این رشته نمی‌شوند، البته این موضوع در کلانشهرها بیشتر به چشم می‌آید. مشکل کمبود اسپانسر و امکانات را داریم و محصولاتی که نیاز رشته هندبال است به مقدار لازم نداریم و این کمبودها احساس می‌شود.
سبک آموزش هندبال تغییر کرده استوی بیان می‌کند: سبک آموزش مربی‌ها و آموزش دیدن بازیکنان نسبت به گذشته تغییر پیدا کرده است و رو به پیشرفت است چرا که مربیان به‌طور دائم با دوره‌های بین‌المللی و آموزش‌هایی که دیده‌اند بروز می‌شوند و این موضوع در آموزش پایه بسیار تأثیر گذار بوده است. تکنیک‌های پایه اصلاح می‌شود و نسل به نسل تکرار می‌شود. حضورمان در میادین بین‌المللی نیز بسیار پررنگ بوده است و می‌توانیم این پیشرفت را روز به روز بیشتر از قبل حس کنیم.
مریم نوذری، بازیکن تیم‌ملی جوانان هندبال درباره سطح مسابقات پیش‌رو به خبرنگار ایمنا می‌گوید: سطح مسابقات پیش‌رو بسیار بالا است و تیم‌هایی که در این مسابقات شرکت می‌کنند با آمادگی کامل و هدف کسب سهمیه وارد این مسابقات می‌شوند که این موضوع کار را برای ما سخت می‌کند.
وی می‌افزاید: تیم‌هایی مانند کره، ژاپن و چین تیم‌های قدرتمندی هستند که از نظر من رقبای جدی ما خواهند بود.
بازیکن تیم‌ملی جوانان هندبال عنوان می‌کند: اردوها از شرایط خوبی برخوردار است، اما امیدوارم تعداد اردوهای بیشتر و با زمان‌های نزدیک‌تری داشته باشیم تا بتوانیم با یکدیگر هماهنگ شده و عملکرد خوب و دلخواهی را رقم بزنیم.
وی تصریح می‌کند: سطح بازی‌ها و رقابت‌ها در بازی‌های ملی بیشتر است، تیم‌هایی همانند کره، چین و ژاپن که از لحاظ فنی و تجربه از باقی تیم‌ها فراتر هستند باعث بالا رفتن سطح بازی‌ها می‌شود.
حضور در تیم‌ملی بخش کوچکی از اهدافم بودنوذری اذعان می‌کند: حضور در تیم‌ملی بخش کوچکی از اهدافم بود که موفق شدم تا حدودی به آن برسم. اهداف به‌مرور بزرگ‌تر می‌شوند چرا که روزی هدف من بازی در باشگاه‌های بزرگ بود که برای رسیدن به آن تلاش‌های بسیاری انجام دادم.
وی بیان می‌کند: اسفند سال گذشته در استعدادیابی مسابقات نوجوانان باشگاه‌های کشور برای مسابقات آسیایی به میزبانی هند برای اولین‌بار به تیم‌ملی دعوت شدم که در نهایت اعزام نشدیم، اما تجربه خوبی داشتم چرا که موفق شدم تا حدودی نتیجه تلاش‌هایم را شاهد باشم.
به گزارش ایمنا، همانگونه که کارشناسان بیان کردند تجربه هندبال ما در میادین جهان به دلیل حضور کمی که به هم رسانده‌ایم، کم است و این موضوع کار را برای ما سخت می‌کند. در مقابل گروهی که در آن قرار داریم گروه سختی است و بازیکنان باید همه تلاش خود را انجام دهند تا از گروه صعود کنند. این اختلاف سطح را می‌توان با اردوهای تدارکاتی و نزدیک جبران کرد تا بازیکنان تجربه کسب کنند و مربیان بتوانند نقاط ضعف تیم را شناخته و آنها را رفع کنند.
گزارش از مهسا زین‌العابدینی، خبرنگار ایمنا
کد خبر 748584
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت