به نقل از «ایران اکونومیست»

حمایت بانک صادرات ایران از تولید داخلی

تاریخ انتشار: ۹ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۸۹۳۷۳۰

طرح طراوت بانک صادرات ایران، طرحی تسهیلاتی است که تامین نقدینگی مورد نیاز واحدهای تولیدی از تأمین مواد اولیه تا تولید کالای نهایی را تسریع و تسهیل می‌نماید.

به گزارش ایران اکونومیست به نقل از روابط عمومی بانک صادرات ایران ، بانک صادرات طرحی به نام طرح طراوت ارائه کرده، در واقع این طرح، یک طرح ویژه حمایت از تولید بود که واحدهای تولیدی به پشتوانه آن می‌توانستند محصولات خود را به صورت نسیه به خریداران بفروشند و بدین‌گونه بتوانند مواد اولیه مورد نیاز خود را به صورت نسیه خرید کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بدین معنا که خریداران در صورت نداشتن نقدینگی کافی، می‌توانند در ازای اعتبارات اسنادی داخلی مدت‌دار که توسط شعب بانک صادرات و در قالب عقد خرید دین صادر می‌گردد، محصولات مورد نیاز خود را از تولیدکنندگان خریداری کنند.
طبق اعلام بانک صادرات تمامی اشخاص حقیقی و حقوقی، واحدهای تولیدی، فروشندگان مواد اولیه به واحدهای تولیدی و خرده‌فروشان و مصرف‌کنندگان نهایی محصولات تولیدی می‌توانند از این طرح استفاده نمایند و بر اساس شرایط حساب بانکی و پشتوانه های قابل ارائه خود از اعتبارات این طرح بهره‌مند گردند.
این طرح با استقبال خوبی از سوی بخش‌های مختلف اقتصادی روبه‌رو شد، به نحوی که از ٤٤٠ هزار میلیارد ریال صدور اعتبارات اسنادی ریالی از ابتدای سال ١٣٩٩ تاکنون، ١٧٠ هزار میلیارد ریال از این اعتبارات تنزیل گردیده است. فشار تحریم‌ها حذف اعتبارات ارزی فاینانس، ریفاینانس، و یوزانس را به همراه داشته است و عدم کفایت آن، امکان تامین سرمایه در گردش واحدهای تولیدی و نیاز مضاعف آنها از نظام بانکی سلب کرده است. همزمان افزایش تورم، امکان خرید و فروش اعتباری و نسیه را از بازار داخلی حذف کرده و از توانایی افراد از خرید تولیدات داخلی کاسته است، اما بانک صادرات ایران با نوآوری در زمینه طرح های نوین بانکی مانند طرح طراوت، افزایش تولید، اشتغال و امکان سرمایه‌گذاری در طرح های توسعه را ایجاد نموده است.
مزایای طرح طراوت
طرح اعتباری طراوت ضمن اولویت دادن به بخش‌های تولیدی جهت استفاده از تسهیلات و تعهدات بانکی، تامین نقدینگی مورد نیاز واحدهای تولیدی را تسریع و تسهیل کرد. ضمن اینکه همزمان با افزایش سهم بخش تولید از اعتبارات بانکی، هزینه‌های تولید از طریق کاهش هزینه‌های مالی واحدهای تولیدی به واسطه استفاده از اعتبارات اسنادی داخلی ریالی مدت‌دار به جای تسهیلات بانکی، کاهش یافت.
بر طبق اسناد موجود، بیشتر افراد از بانک‌ها ریال طلب می‌کنند و افراد زیادی خواستار دریافت اعتبار نیستند. عملکرد زنجیره تامین به گونه‌ای است که می‌تواند اعتبار را بازگرداند بدین صورت که اگر فردی به اعتبار یک سند یک کالایی را از فرد دیگری خریداری نماید، فرد فروشنده می‌تواند به اعتبار آن سند کالایی را از فرد سومی خریداری نماید و نفر آخر که این سند را در اختیار می‌گیرد نیز می‌تواند این سند را به پول تبدیل نماید و اینگونه با یک واحد پول می‌توان به اندازه سه واحد پول کار انجام داد. هدف زنجیره تامین نیز دقیقا همین است. حال آنکه بانک صادرات این زنجیره تامین را با طرح طراوت و یا طرح طراوت توسعه عملیاتی نموده است و حدود ٧٨٠ هزار میلیارد ریال اعتبارات اسنادی ریالی را صادر نموده است. این اعتبارات اسنادی ریالی بدین صورت عمل می‌کنند که اگر نفر دوم این اعتبارات را نقد نکند و با این ال‌سی‌ها کالاهای دیگری خریداری گردد، گام اول زنجیره برداشته می‌شود و بدین ترتیب زنجیره بعدی نیز تشکیل می گردد، در نهایت کار به جایی می‌کشد که هیچکس پول نقد دریافت نمی‌کند و بدون جابه‌جایی پول نیز تورم مالی ایجاد نمی‌گردد.
تغییرات اخیری که در چک ها ایجاد شده است به اعتبار چک افزوده است اما برخی از مشتریان اظهار می کنند که در خرید و فروش نسیه به مشکل بر خورده اند. بانک در اینجا باید به مشتریان کمک کند، بدین گونه که اگر بانک برای مشتری خرید دین را انجام دهد، مشتری هم راغب به استفاده از آن می شود، ضمن اینکه بانک در جریان خرید دین و تنزیل اعتبارات اسنادی با کاهش ریسک و افزایش سوداوری از منفعت مناسبی برخوردار می‌گردد. چک می تواند صوری باشد اما در چارچوب اعتبارات اسنادی باید حتما کالا جابه جا گردد.

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: بانک صادرات ایران اعتبارات اسنادی واحدهای تولیدی مورد نیاز طرح طراوت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۸۹۳۷۳۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

روزگار سپری شده اسکناس ایرانی

مسعود یوسفی- روزنامه اعتماد- به تازگی عکسی از یک گردشگر روسی در تهران منتشر شده که در نوع خود بسیار غم‌انگیز است. در شرح این عکس گفته شده که این گردشگر ۳۰۰ دلار از پول خود را به ریال تبدیل کرده و حالا اسکناس‌ها را در داخل کیسه‌ای این طرف و آن طرف می‌برد. تصویری گویا از کاهش شدید ارزش پول ملی ایران که امضای وزیر امور اقتصادی و دارایی و رییس کل بانک مرکزی روی آن است.

«امضا» کردن پول توسط دو عضو تیم اقتصادی یک دولت نوعی نمادسازی برای دفاع از حیثیت پول است. در اساسنامه بانک مرکزی به صراحت نخستین وظیفه این بانک، حفظ ارزش پول ملی عنوان شده و رییس کل بانک مرکزی با امضای اسکناس، خود را به این وظیفه متعهد می‌کند. اما در ایران چه اتفاقی افتاده است؟

در شهر‌های بزرگ، با وجود اینکه در خودپرداز‌ها هنوز پول نقد وجود دارد؛ اما تورم مزمن و ماندگار در کنار کاهش ارزش پول ملی کاری کرده که «کارت‌های بانکی» جای «اسکناس» را در معاملات روزمره بگیرد و بدون این کارت‌ها، خرید و فروش در سطح اقتصاد ایران کار بسیار سختی شده است. در شهر‌های کوچک، گزارش شده که خودپرداز‌ها در بسیاری از موارد همین پول نقد را هم به مردم نمی‌دهند و خالی هستند.

در واقع، «پول» جای خود را به «اعتبار» داده است. بانک‌ها برداشت از خودپرداز‌ها را به روزی ۲۰۰ هزار تومان محدود کرده‌اند تا کسی نتواند به یک‌باره پول بیشتری برداشت کند. به جای آن، یک «اعتبار» در کارت‌های بانکی شارژ می‌شود و مردم با آن دست به خرید و فروش می‌زنند.

از اواسط دهه ۹۰، ایران هم به رده کشور‌هایی پیوست که دیگر به کار بردن «سکه» به عنوان پول در آن جایگاهی ندارد. سکه‌های ۵، ۱۰، ۲۵، ۵۰ و حتی ۵۰۰ تومانی دیگر چیزی شده برای کلکسیونر‌ها و آنهایی که برای مجموعه‌های شخصی خود جمع می‌کنند. ارزش فلز به کار رفته در این سکه‌ها آنقدر از ارزش ذاتی خود پول بیشتر شد که بانک مرکزی ابتدا مجبور شد که سکه‌ها را کوچک‌تر کند و سپس به‌طور اتوماتیک از چرخه مبادلات حذف کند.

چون چیزی وجود ندارد که بتوان مثلا با سکه ۵۰۰ تومانی یا ۱۰۰ تومانی خرید. مصطفی میرسلیم، نماینده تهران در مجلس، با انتقاد از کاهش ارزش پولی، در شبکه اجتماعی ایکس نوشته است: «وزیر امور اقتصادی و دارایی و رییس کل بانک مرکزی، اگر نمی‌توانند ارزش پول ملی را حفظ کنند، امضای‌شان را از روی اسکناس‌ها بردارند، چون با کاغذ پاره فرقی ندارد.» خبرگزاری تسنیم با مدیر روابط عمومی بانک مرکزی تماس گرفته و از او درباره این توییت پرسیده و پاسخ شنیده که «عقل سلیم حکم می‌کند انسان قبل از گفتار و نوشتار، کمی فکر کند!»

گرچه اظهارات آقای میرسلیم بار‌ها حاشیه‌ساز شده و با برخی از آنها نیز مخالفت‌هایی شده، اما نمی‌توان گفت که این اظهارات با عقلانیت فاصله دارد. چرا؟ به بازار پول نگاه کنید.

اسکناس‌های در گردش ایران

بانک مرکزی در وبسایت خود ۲۵ نوع اسکناس را به رسمیت شناخته (در این لینک ببینید: www.cbi.ir/page/۲۱۴۴.aspx) که از اسکناس ۱۰۰ ریالی با طرح مرحوم مدرس شروع می‌شود و به ۲۰۰ ریالی طرح جهادسازندگی و ۵۰۰ ریالی طرح دانشگاه تهران می‌رسد و سپس چند نوع طراحی‌های مختلف اسکناس‌های ۵ هزار ریالی و ۱۰ و ۲۰ هزار ریالی را در بر می‌گیرد و دست آخر به اسکناس‌های ۱۰۰ هزار و ۵۰ هزار ریالی جدید با «چهار صفر کمرنگ» می‌رسد و گویا برای دوره‌ای طراحی شده‌اند که قرار است چهار صفر از پول ملی حذف شود.

اما اینها اسکناس‌هایی هستند که گویا بانک مرکزی برای در چرخه بودن به رسمیت می‌شناسد و عملا کارایی خاصی ندارند. به جز اسکناس ۱۰۰ هزار ریالی و چک پول‌ها (بخوانید اسکناس ها) ۵۰۰ هزار و ۱ میلیون ریالی، اسکناس دیگری در تورم بالای ایران به گردش نمی‌افتد. کاهش ارزش پول ملی ایران کاری کرده که یک خرید خیلی معمولی به راحتی چندین برابر یک اسکناس ۱ میلیون ریالی را «تبخیر» می‌کند. بنابراین چیزی که در وبسایت بانک مرکزی باقی مانده، نوستالژی خاصی است از روزگار سپری شده اسکناس‌های ایرانی که دیگر نیستند.

اینجا درباره سکه‌های در چرخش ایران صحبت نمی‌کنیم که خیلی‌ها برای خرید آنها در پلتفرم‌های خرید وفروش آگهی می‌دهند، چون ارزش نیکل به کار گرفته در ساخت آن از خود پول بیشتر شده است! اینجا درباره اسکناس‌هایی حرف می‌زنیم که برای هر قطعه از آن (بنا به عدد‌های ۵ سال پیش) ۳۸۰ تومان به‌طور متوسط هزینه شده است و حالا در فضای تورمی ایران کاربردی ندارند.

وقتی توهم پولی داریم

«زمانی که قیمت دلار پر می‌کشد، ما فقیرتر می‌شویم». چرا؟ چون ارزش برابری ریال است که در برابر دلار سقوط می‌کند. به دلیل وابستگی شدید کالایی ایران به بخش واردات، ریال تضعیف شده قدرت خرید کمتری در بازار پیدا می‌کند. در این میان، نظام پرداخت‌های آنلاین و دستگاه‌های POS است که حرف اول را می‌زند. چون برای خرید و فروش کالا نیاز به حجم بالایی از اسکناس است که خطرات خودش را دارد. اما کارت‌های بانکی نه خود پول، بلکه یک «توهم» پولی و نوعی اعتبار است. 

نظام پیچیده و پر از اشکال بانکی یک عدد را در حساب اشخاص شارژ می‌کند و اجازه برداشت ۲۰۰ هزار تومان بیشتر در یک روز از طریق خودپرداز را هم نمی‌دهد. اگر کسی هم بخواهد مثلا ۱۰ میلیون تومان از بانک بیرون بیاورد نیازمند یک کوله پشتی است. اما تصور کنید که مشتریان یک بانک همه با هم برای بیرون کشیدن پول‌های‌شان به بانک مراجعه کنند؟ چه اتفاقی می‌افتد؟ این همان چیزی است که در سال ۹۶ برای موسسه ثامن رخ داد و کشور را دچار یک بحران پولی و امنیتی کرد. به همین دلیل است که پول در ایران یک مقوله گران و توهمی است.

گرشام و تیزر و سرنوشت پول

سر توماس گرشام، یک سرمایه‌دار انگلیسی بود که در قرن شانزدهم میلادی به عنوان مشاور مالی ملکه الیزابت انگلستان در مورد نحوه ضرب سکه‌ها هشداری به ملکه داد که بعد‌ها ادعای او رنگ واقعیت به خود گرفت و به قانونی در اقتصاد مبدل شد. در آن زمان دو نوع سکه در انگلستان برای انجام معاملات ضرب می‌شد که دارای عیار متفاوتی (به جهت آلیاژ به‌کار رفته در آنها) بودند؛ اما هر دو با ارزش یکسان در بازار برای معامله مورد استفاده قرار می‌گرفتند. 

تاجر انگلیسی اعتقاد داشت که پول بد که در حقیقت همان پولی بود که ناخالصی داشت، به مرور زمان موجب می‌شود پول خوب یا همان سکه‌های خالص از گردونه بازار خارج شوند. نتیجه نهایی آن، خالی شدن اقتصاد انگلستان از سکه‌های خالص و انباشت سکه‌های ناخالص در چرخه اقتصادی آنها بود. 

قانون گرشام به سادگی چنین می‌گوید: «اگر ارزش اسمی یا همان ارزشی که به‌صورت دستوری برای کالا یا خدماتی تعیین می‌شود، با ارزش واقعی یا ارزش مبادله آن در بازار متفاوت باشد؛ این امر موجب خروج آن منبع از چرخه اقتصادی یا هرز رفتن آن در سیستم اقتصادی می‌شود.»، اما این تنها زمانی اتفاق می‌افتد که دولت بتواند قوانین مربوطه را اجرا کند. اگر این قوانین وجود نداشته باشند یا مردم دیگر تمایلی به پیروی از آنها نداشته باشند، قانون گرشام می‌تواند معکوس عمل کند؛ یعنی پول خوب پول بد را بیرون می‌راند؛ زیرا بازرگانان فقط ابزار‌های پرداختی را می‌پذیرند که ارزشمند می‌دانند. 

این معکوس قانون گرشام به افتخار آدولف تیرز قانون تیرز نامیده می‌شود و در چنین موقعیت‌هایی پیش آمده است: شهروندان کشور‌های اروپای شرقی پس از فروپاشی بلوک شوروی از دلار به جای پول‌های بی‌ثبات خود استفاده می‌کردند یا مثلا ونزوئلا که در دوره ابر تورم، دلار را جایگزین پول خود کرد. همین الان اخبار بسیاری درباره استفاده از دلار یا سکه طلا در برخی معاملات شنیده می‌شود و گروهی آن را به فراریان مالیاتی نسبت می‌دهند. اما واقعیت همان پول خوب و پول بد است. تورم فزاینده در کنار کاهش ارزش پول ملی یک هشدار است برای آینده نظام پولی کشور که فراتر از تبلیغات سیاسی و نگاه‌های جناحی قرار می‌گیرد.