به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

تولید انسولین خوراکی با سرعت جذب بالا

تاریخ انتشار: ۱۰ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۸۹۹۷۱۶

تیمی از محققان دانشگاه بریتیش کلمبیای که بر روی تولید قرص‌های انسولین خوراکی به عنوان جایگزینی برای انسولین تزریقی روزانه تحقیق می‌کنند، به کشفی تازه رسیدند که می‌تواند دستاوردی شگرف در این زمینه به شمار رود.

پژوهشگران کانادایی متوجه شدند جدیدترین نوع از قرص‌های انسولین، به همان سرعتی که انسولین تزریقی جذب بدن می‌شود، در بدن موش‌ها جذب شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دکتر «Anubhav Pratap» از محققان «دانشکده زمین و سیستم‌های غذایی» (Faculty of Land and Food Systems) در دانشگاه بریتیش کلمبیای کانادا می‌گوید: این نتایج شگفت انگیز، نشان می‌دهد ما در مسیر درستی در زمینه توسعه فرمولاسیون انسولین هستیم که دیگر نیازی به تزریق پیش از هر وعده غذایی نیست (و با این روش) کیفیت زندگی، علاوه بر سلامت ذهنی بیش از ۹ میلیون مبتلا به دیابت نوع ۱ بهبود می‌یابد.

این محقق کانادایی همچنین می‌گوید پدرش که طی ۱۵ سال روزی ۳ الی ۴ بار انسولین مصرف می‌کرد، الهام بخش او در زمینه تحقیق در ارتباط با انسولین غیر تزریقی بوده است.

همچنین دکتر «آلبرتو بالدلی» (Alberto Baldelli) از همکاران ارشد در آزمایشگاه دکتر پراتاپ (Pratap) در این باره می‌گوید: ما شاهد این بودیم ۱۰۰ درصد قرص‌های انسولین [مصرفی]مستقیم وارد کبد می‌شود. این در حالی است که در تلاش‌های قبلی، بیشتر انسولین مصرفی داخل معده می‌رفت.

«ییگونگ گو» دانشجوی دکترا که همکاری نزدیکی در این پروژه دارد، نیز گفت: حتی پس از گذشت دو ساعت از دادن این قرص‌های انسولین به موشها، ما هیچ انسولینی را در معده موش‌هایی که آزمایش کردیم، نیافتیم و تمامی انسولین‌ها در کبد آن‌ها بود. این، یک هدف ایده آل برای [این نوع]انسولین‌ها به حساب می‌آید و در واقع، همان چیزی است که ما می‌خواستیم شاهد آن باشیم.

بایستی اشاره کرد که اکثر قرص انسولین‌های بلعیدنی معمولا به آرامی ظرف دو تا چهار ساعت انسولین را آزاد می‌کنند، در حالی که انسولین تزریقی می‌تواند ظرف نیم ساعت الی دو ساعت انسولین را آزاد کند. حال در خصوص دستاورد جدید این قرص‌های انسولین خوراکی، دکتر بالدلی گفت: به مانند انسولین‌های تزریقی سریع، قرص‌های خوراکی ما نیز پس از نیم ساعت جذب بدن می‌شوند و می‌توانند دو تا ۴ ساعت دوام بیاورند.

منبع: ساینس دیلی

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی بهداشت و درمان

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: انسولین انسولین خوراکی قرص های انسولین انسولین ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۸۹۹۷۱۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سریع‌ترین خودروهای رکوردشکن تاریخ، هواپیماهای بدون بال با سرعت 1000 کیلومتر (+عکس)

از زمانی که اولین خودروها در ابتدای قرن نوزدهم ظهور کردند، انسان‌ها همواره به دنبال دستیابی به سرعت‌های بالاتر بودند. این نبرد برای سرعت منجر به تلاش‌هایی برای رکوردشکنی و ایجاد ارگان‌هایی برای تأیید این رکوردها شد.

به گزارش پدال، از سال ۱۹۶۴ نیز که توافقی بین فدراسیون بین‌المللی اتومبیل (FIA) و فدراسیون بین‌المللی موتورسیکلت (FIM) شکل گرفت، رکوردهای سرعت رسمیت بیشتری گرفتند. طی شش دههٔ گذشته، خودروهای زیادی برای شکستن رکورد سرعت زمینی تلاش کردند اما تنها پنج خودرو موقف شدند که در ادامه با آن‌ها آشنا خواهیم شد.

Green Monster

حداکثر سرعت: ۹۲۷ کیلومتر بر ساعت

از نام گرین مانستر یا هیولای سبز برای چندین خودروی بسیار سریع ساخت اسطورهٔ مسابقات درگ «آرت آرفونز» و برادرش «والت» استفاده شد اما مشهورترین هیولای سبز، خودروی رکوردشکنی بود که توسط آرت در اوایل دههٔ ۶۰ ساخته شد.

این خودرو برای شکستن رکورد سرعت با خودروی «روح آمریکا» مبارزه می‌کرد. هرچند گرین مانستر همیشه به رنگ سبز نبود اما چند بار رکورد سرعت را شکست و در نوامبر ۱۹۶۵ به بالاترین سرعت خود یعنی ۹۲۷ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کرد. هرچند این رکورد تنها ۱۰ روز دوام آورد اما هیولای سبز هنوز هم پنجمین خودروی سریع تاریخ محسوب می‌شود.

این خودرو به یک موتور جت جنرال الکتریک J79 متعلق به جنگندهٔ F104 مجهز بود که با پس‌سوز چهار مرحله‌ای، ۷۸ کیلو نیوتن رانش تولید می‌کرد. عجیب اینکه آرت این موتور را از یک ضایعاتی با قیمت ۶۰۰ دلار خریده بود.

Spirit of America

حداکثر سرعت: ۹۶۶ کیلومتر بر ساعت

«کریگ بریدلاو» هم یکی دیگر از معتادان به سرعت بود که به چیزی کمتر از شکستن رکورد سرعت بسنده نمی‌کرد. او همراه با یک تیم اختصاصی، با استفاده از موتور جت جنرال الکتریک J47، خودروی روح آمریکا را ساخت که اولین بار در سال ۱۹۶۲ مورد آزمایش قرار گرفت.

این خودرو هرچند موفق عمل کرد اما با رقابت سختی از سوی هیولای سبز برادران آرفونز مواجه شد. به همین دلیل، در سال ۱۹۶۴ بریدلاو و تیمش ساخت خودروی جدیدی را آغاز کردند که سونیک نام گرفت.

آن خودرو بدنهٔ بهتری داشت و از موتور بسیار قوی‌تر جنرال الکتریک J79 استفاده می‌کرد که از جنگنده بمب‌افکن F4 فانتوم گرفته شده بود. سونیک در نوامبر ۱۹۶۵ با هیولای سبز مبارزه کرد و توانست با ثبت رکورد ۹۶۶ کیلومتر بر ساعت رکورد سرعت را بنام خود ثبت کند. این رکورد تا پنج سال پابرجا ماند.

Blue Flame

حداکثر سرعت: ۱۰۱۴ کیلومتر بر ساعت

در اواخر دههٔ ۶۰، توجه شرکت Reaction Dynamics که اولین درگستر راکتی هیدروژن پراکسید جهان را ساخته بود، به شکستن رکورد سرعت جلب شد. این شرکت چند سال را صرف توسعهٔ شعلهٔ آبی کرد که در اکتبر ۱۹۷۰ توانست را رانندگی «گری گالیچ» به حداکثر سرعت ۱۰۱۴ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند.

این خودرو روی یک شاسی مونوکوک آلومینیومی ساخته شده بود و از یک موتور موشک اختصاصی استفاده می‌کرد. این موتور که از مخلوط پراکسید و گاز مایع استفاده می‌کرد، می‌توانست تا ۱۰۰ کیلو نیوتن رانش معادل ۵۸ هزار اسب بخار تولید کند. این خودروی رکوردشکن هم‌اکنون در موزهٔ اتو تکنیک آلمان نگهداری می‌شود.

Thrust 2

حداکثر سرعت: ۱۰۲۰ کیلومتر بر ساعت

پس از شکسته شدن رکورد سرعت توسط شعلهٔ آبی، «ریچارد نوبل» کارآفرین اسکاتلندی تصمیم گرفت به سلطهٔ آمریکا بر رکورد سرعت پایان دهد. بدین منظور، وی شرکتی بنام SSC Programme Limited را تأسیس کرد و با بکار گرفتن طراحانی مثل «جان آکروید»، توسعهٔ خودرویی آزمایشی بنام Thrust 1 را آغاز کرد.

این خودرو در سال ۱۹۷۷ اولین آزمایش خود را انجام داد اما پس‌ازاینکه در آزمایش بعدی تصادف کرد، نسخهٔ بروز شدهٔ Thrust 2 ساخته شد. هرچند قرار بود این خودروی آزمایشی دوم باشد و برای توسعهٔ خودروی سوم مورداستفاده قرار گیرد اما Thrust 2 بهتر از حد انتظار عمل کرد و در اکتبر ۱۹۸۳ با رانندگی خود نوبل رکورد سرعت جدیدی را با ۱۰۲۰ کیلومتر بر ساعت به ثبت رساند.

Thrust 2 به یک موتور جت رولزرویس مجهز بود که ۷۲ کیلو نیوتن رانش معادل ۳۰ هزار اسب بخار تولید می‌کرد. این خودروی رکوردشکن هم‌اکنون در موزهٔ حمل‌ونقل کاونتری انگلستان نگهداری می‌شود.

Thrust SSC

حداکثر سرعت: ۱۲۲۸ کیلومتر بر ساعت

ریچارد نوبل که با رکورد سال ۱۹۸۳ راضی نشده بود، تصمیم گرفت خودروی دیوانه‌واری بسازد که نه‌تنها رکورد سرعت زمینی را بازهم ارتقاء دهد بلکه دیوار صوتی را هم روی زمین بشکند. این خودرو که تراست سوپرسونیک کار یا به‌طور مخفف SSC نام گرفت، برخلاف خودروی رکوردشکن قبلی نوبل به دو موتور جت مجهز شده بود.

این‌ها موتورهای غول‌پیکر توربوفن ساخت رولزرویس بودند که در نسخهٔ بریتانیایی جنگندهٔ F4 فانتوم استفاده می‌شدند. این دو موتور باهم ۲۲۳ کیلو نیوتن رانش تولید می‌کردند. هرچند نوبل تجربهٔ لازم برای راندن این خودرو را داشت اما به این نتیجه رسید که هیولای او باید توسط کسی هدایت شود که به شکستن دیوار صوتی عادت داشته باشد.

به همین دلیل، او یک خلبان جنگندهٔ نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا بنام «اندی گرین» را برای این کار انتخاب کرد. پس از چند تلاش، سرانجام گرین موفق شد در ۱۵ اکتبر ۱۹۹۷ دیوار صوتی را بشکند و با SSC به سرعت ۱۲۲۸ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند. هرچند از آن زمان تاکنون تلاش‌های زیادی برای شکستن این رکورد صورت گرفته اما تا به امروزی نتیجه‌ای به دنبال نداشته و SSC هنوز سریع‌ترین خودروی جهان محسوب می‌شود.

کانال عصر ایران در تلگرام