بروجردی: آمریکایی‌ها بهانه‌های بنی‌اسرائیلی می‌گیرند
تاریخ انتشار: ۱۶ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۵۴۱۳۷
رئیس پیشین کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی ادوار مجلس شورای اسلامی گفت: برجام به این دلیل بر عهده شورای عالی امنیت ملی گذاشته شد که نه مربوط به دولت، نه مربوط به وزارت خارجه و نه مربوط به مدح خاصی از نظام است. شورای عالی امنیت ملی یعنی کل حاکمیت، سران سه قوه و عناصر تصمیم‌گیر در آن حضور دارند و یک امر کاملا ملی تلقی می‌شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
علاءالدین بروجردی رئیس پیشین کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس درباره ضرورت نگاه به برجام به عنوان یک سند ملی و فارغ از بازی‌های سیاسی و جناحی، گفت: امضای برجام، تلاشی در جهت دفاع از حقوق ملت ایران جهت رفع تحریم‌ها و برطرف کردن ظلم آمریکای جنایتکار علیه ایران بود که این رفتار را انجام می‌داد. فکر نمی‌کنم هیچ طیف سیاسی در این موضوع، اتفاق نظر نداشته باشد. بنابراین ما باید بتوانیم با آمریکا کاری انجام دهیم که بازی گذشته را تکرار نکرده و بار دیگر از برجام خارج نشود.
بروجردی تصریح کرد: امروز باید خیلی هوشمندانه رفتار کرد و ما به هیچ وجه نباید برجام را به عنوان جاده یک طرفه قبول کنیم. ما قبول کردیم بمب هسته‌ای نسازیم، محدودیتی برای خودمان قائل شویم که در قبال این محدودیت‌ها، تحریم‌هایی که علیه ما اعمال شده رفع شود. اگر قرار بر این باشد که طرف مقابل بخواهد تحریم‌ها را به صورت شکسته رفع کند طبیعی است که ما راه خود را با این استحکامی که وجود دارد، ادامه دهیم.
وی افزود: طرف مقابل حداقل باید این را بداند که جمهوری اسلامی با وجود تعهدی که از خود نشان داده توان ساخت بمب هسته‌ای را دارد اما معتقد به انجام این کار نیست. اصلا استراتژی جمهوری اسلامی، ساخت بمب اتم نیست اما قرار نیست این کار موجب سوءاستفاده آمریکا و غرب شود تا کشورها را به جایی برسانند که از درون آنها کره شمالی بیرون بیاید و بمب هسته‌ای را بسازد و آن را آزمایش کند.
بروجردی گفت: به نظر من توپ کاملا در زمین آمریکاست و آنها بهانه‌های بنی اسرائیلی می‌گیرند و باید بپذیرند از نقطه‌ای که خارج شدند باید از همان نقطه به برجام بازگردند و تعهدات خود را پذیرفته و تحریم‌ها را لغو کنند. ما هم بارها اعلام کردیم در مقابل تعهداتی که آنها انجام دادند ما هم به تعهدات خودمان عمل خواهیم کرد.
بروجردی در پاسخ به این سوال که در داخل ایران چه رفتاری باید صورت بگیرد تا برجام به عنوان دستاورد سیاسی و جناحی قلمداد نشود، گفت: برجام به این دلیل بر عهده شورای عالی امنیت ملی گذاشته شد که نه مربوط به دولت، نه مربوط به وزارت خارجه و نه مربوط به جناح خاصی است. شورای عالی امنیت ملی یعنی کل حاکمیت، سران سه قوه و عناصر تصمیم‌گیر در آن حضور دارند و یک امر کاملا ملی تلقی می‌شود. معمولا هم در مسائل ملی یک هم راستایی بین طیف‌های سیاسی مختلف وجود دارد.
وی افزود: به طور مثال زمانی که ما در مجلس ششم بودیم، مسئله هسته‌ای ما شرایط خوبی نداشت و خاطرات خوبی از آن زمان نداریم. به همین دلیل ما طرحی در مجلس ششم تصویب کردیم که در ارتباط با محکوم کردن ایرانیان در دادگاه‌های آمریکا، دادگاه‌های جمهوری اسلامی هم این صلاحیت را دارند که در برابر هر شکایت هر شهروند ایرانی از آمریکایی‌ها پرونده‌ای باز کرده و آنها را محکوم کنند. این طرح توازنی را برقرار کرد که اگر آمریکایی‌ها ایرانی‌ها را محکوم می‌کردند ایران هم این قدرت عمل را داشت که به همان میزان آن محکومیت را ایجاد کند. به همین دلیل اگر زمانی قرار بود حسابرسی انجام شود ما نیز مستندات قانونی و دادگاهی خود را داشتیم. بنابراین به نظر می‌رسد همه طیف‌های سیاسی باید به هم کمک کنند تا این امر ملی به بهترین شکل ممکن به نتیجه برسد.
علاءالدین بروجردی در پاسخ به این سوال که در فضای رسانه‌ای چقدر ضرورت دارد تا در برابر کسانی که با برجام مخالف هستند موافقان هم نظرات خود را بیان کنند تا تضارب آرا شکل بگیرد، گفت: این اظهارنظرها طبیعت یک جامعه آزاد است و ما به هیچ وجه نمی‌توانیم کسی را در جامعه آزاد مجبور کنیم. چون کره شمالی نیستیم. در جامعه آزاد افراد نظرات خود را می‌گویند و براساس آن مخالفت‌هایی صورت می‌گیرد و این موضوع همیشه وجود داشته و به نظر من این مورد از محسنات و برکات جمهوری اسلامی است.
وی تصریح کرد: اما در نهایت امر، جایگاه حاکمیتی در کشور ما که شورای عالی امنیت ملی است، تصمیم گرفته و آن تصمیم را عملیاتی می‌کند. این موضوع هیچ منافاتی با نظرات مغایر، مخالف، روزنامه‌ها و جناح‌های سیاسی ندارد و هرکسی نظر خود را می‌دهد و در نهایت جایگاهی که باید تصمیم بگیرد، شورای عالی امنیت ملی است. /ایلنا
منبع: فردا
کلیدواژه: بروجردی برجام شورای عالی امنیت ملی جمهوری اسلامی نه مربوط تحریم ها هسته ای
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.fardanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فردا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۵۴۱۳۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا ایران دارای سلاح هسته ای برای منطقه و جهان امنیت‌زا است؟
علیرضا سلطانی؛ اعتماد
در روزهای اخیر به دنبال تشدید چالش‌های سیاسی و امنیتی میان ایران و اسراییل (حمله اسراییل به كنسولگری ایران در سوریه و متعاقب آن حمله موشكی و پهپادی ایران به اسراییل)، بار دیگر زمزمه‌ها پیرامون دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای (زمان یا ضرورت آن) در محافل سیاسی و رسانه‌ای داخلی و خارجی افزایش یافته است.
تامل در اظهارنظرها و دیدگاه‌های مطرح شده نشان می‌دهد كه مخالفت‌ها و مقاومت‌ها در برابر ضرورت دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای به نسبت گذشته در داخل و خارج ایران كمتر و كمرنگ‌تر شده است.
بسیاری از افرادی كه تا پیش از این به لحاظ مسائل امنیتی و نظامی، دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای را برای صلح و امنیت منطقه‌ای و جهانی خطرناك تلقی می‌كردند با اولین درگیری مستقیم ایران و اسراییل بر مبنای سلاح‌های متعارف (موشك و پهپاد) و تسهیل شرایط برای مواجهه بزرگ‌تر و مخرب‌تر برای منطقه، به این درك و صرافت افتاده‌اند كه یكی از مهمترین عوامل جلوگیری از درگیر شدن ایران و اسراییل، ایجاد توازن قدرت میان این دو كشور در سطح منطقه‌ای است.
این توازن با توجه به بهره‌مندی یكی از طرفین یعنی اسراییل به سلاح هسته‌ای، تنها بر محور سلاح هسته‌ای شكل می‌گیرد و از این منظر ضروری است ایران مانند اسراییل هر چه سریع‌تر و فوری‌تر به سلاح هسته‌ای دست یابد تا منطقه شاهد ثبات و امنیت پایدار باشد.
این دیدگاه شاید از منظر نظریه توازن قدرت و نظریه‌های امنیتی نسل سوم و چهارم، چندان بیراه نباشد. به هر حال با توجه به شكسته شدن تابوی درگیری نظامی ایران و اسراییل در پی تحولات و تحركات نظامی اخیر دو طرف نسبت به یكدیگر، امكان درگیری نظامی گسترده با گستره منطقه‌ای و حتی بین‌المللی بسیار افزایش یافته است.
این شرایط خطرناك چه بسا بسیاری از تحلیلگران و حتی سیاستمداران جز طرفداران اسراییل را نسبت به ضرورت دستیابی جمهوری اسلامی ایران به سلاح هسته‌ای مجاب كرده است .
با لحاظ شرایط اخیر منطقه‌ای می‌توان انتظار داشت روند تحولات سیاسی منطقه‌ای و بین‌المللی در قبال پرونده هسته‌ای ایران دچار تغییرات جدی شود .
غرب به رهبری ایالات متحده امریكا در طول 20 سال گذشته نتوانسته روند توسعه تدریجی توانمندی هسته‌ای ایران را با استفاده از روش‌های غیرنظامی مانند تحریم‌های اقتصادی متوقف سازد. فناوری و توانمندی هسته‌ای ایران با وجود هزینه‌های سنگین اقتصادی و توسعه‌ای آن به مرحله‌ای از ثبات علمی و فنی رسیده است به گونه‌ای كه می‌توان این توانمندی را بومی شده تلقی كرد.
از طرف دیگر با وجود نگرانی شدید غرب نسبت به روند رو به رشد توانمندی هسته‌ای ایران و امكان دستیابی این كشور به سلاح هسته‌ای و در عین حال متعهد شدن نسبت به جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای، در حال حاضر امكان یا توانی برای عمل به این تعهد نداشته و ندارد.
تنها امید و ابزار برای این مهم، فشارهای اقتصادی بوده است كه با وجود ضربات سهمگین این تحریم‌ها بر اقتصاد ایران و معیشت شهروندان و رویارویی نظام سیاسی این كشور با برخی چالش‌ها، نتوانسته بر اراده حاكمیت ایران بر ادامه این راه تاثیری بگذارد.
بنابراین اقدام نظامی به‌رغم اشاره‌های مستقیم و غیرمستقیم امریكا و غرب برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای، به دلیل عدم آمادگی لازم این كشورها از یك سو و احساس خطر نسبت به پیامدهای شدید اقدام نظامی و گسترش آن به سطوح منطقه‌ای و بین‌المللی برای یك دوره میان‌مدت دور از انتظار است.
در این شرایط اگر ایران به آستانه دستیابی به فناوری تولید سلاح هسته‌ای رسیده باشد و این مهم برای امریكا و متحدین غربی آن مسجل باشد، تنها واكنش آنها می‌تواند پذیرش واقعیت موجود و به رسمیت شناختن عضویت ایران در باشگاه دارندگان فناوری و توانمندی تولید سلاح هسته‌ای باشد . شرایطی كه دور از دسترس نیست.
این وضعیت برای كشورهای منطقه جز اسراییل به شكل دیگری قابل تحلیل است .
ایران هسته‌ای به‌طور عام و ایران دارای سلاح هسته‌ای به‌طور خاص همواره دغدغه و نگرانی بزرگی برای كشورهای منطقه به خصوص كشورهای حوزه خلیج‌فارس بوده و در این راستا كشورهای مزبور به ویژه در دو دهه گذشته تمام تلاش خود را هماهنگ با غرب برای جلوگیری از رشد قدرت هسته‌ای ایران به كار گرفته‌اند، اما نگرانی از درگیری ایران و اسراییل در جنگی متعارف كه ظرفیت منطقه‌ای شدن بسیار بالایی دارد، می‌تواند ذهنیت این كشورها به رهبری عربستان سعودی را به سمت ضرورت ایجاد توازن قدرت منطقه‌ای از نوع هسته‌ای میان ایران و اسراییل تغییر دهد .
از سوی دیگر رهبران قدرت‌طلب در كشورهایی مانند عربستان، تركیه و مصر بالطبع دنبال بهانه‌ای برای مسلح شدن به سلاح هسته‌ای برای تضمین قدرت و بقای خود هستند.
در این میان شاید عربستان و شخص بن سلمان كه پرچم مخالفت با ایران هسته‌ای را سال‌هاست برافراشته و روحیه ماجراجویی بالایی برای ورود به عرصه‌های جدید قدرت دارد، با بهره‌گیری از بهانه ایران دارای سلاح هسته‌ای و با استفاده از دلارهای نفتی و حمایت‌های غرب و امریكا، گام در مسیر هسته‌ای شدن و دراختیار داشتن سلاح هسته‌ای گذاشته و با هزینه‌ای پایین و زمانی كوتاه به نسبت ایران، به این مهم دست خواهد یافت .
مساله‌ای كه بارها رهبران عربستان سعودی در سال‌های اخیر به آن اشاره كرده و چه بسا برای تحقق آن به لحاظ مشاهده پیشرفت هسته‌ای ایران، گام‌های عملی به صورت مخفیانه برداشته‌اند. بنابراین می‌توان گفت به لحاظ منطقه‌ای هم تابوی دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای به نسبت گذشته تا حدود زیادی شكسته شده و این كشورها علاوه بر آمادگی برای پذیرش این واقعیت در آینده نزدیك و پی بردن به دستاوردهای سیاسی و امنیتی منطقه‌ای آن (توازن قدرت منطقه‌ای) درصدد كنار آمدن با آن و مهم‌تر بهره‌گیری هوشمندانه از آن در جهت منافع سیاسی و نظامی خود برخواهند آمد .
این دیدگاه كه خاورمیانه به دلیل عقب‌ماندگی‌های سیاسی و اجتماعی و همچنین فعال بودن كانون‌های رادیكالیسم و بنیادگرایی از نوع دولتی و فرقه‌ای و بالا بدون شدت تنش‌های ایدئولوژیك درون منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای، فاقد ظرفیت‌های فكری، سیاسی و امنیتی برای در اختیار داشتن فناوری‌های مربوطه و خصوصا سلاح هسته‌ای بوده و نباید وارد رقابت هسته‌ای از نوع نظامی شود نیز قابل مناقشه است.
بر اساس این دیدگاه، خاورمیانه هسته‌ای، موجبات ناامنی و نابودی جهانی را فراهم می‌سازد. تجربه تاریخی ثابت كرده از زمان دستیابی قدرت‌های بزرگ به سلاح هسته‌ای، رویارویی نظامی مستقیم میان این كشورها از بین رفته و این كشورها خصوصا امریكا و شوروی در دوران جنگ سرد با استفاده از دیپلماسی سعی در عدم مواجهه نظامی داشتند .
این مهم در مورد جنوب آسیا و دستیابی هند و پاكستان به فناوری تولید سلاح‌های هسته‌ای در دهه 1990 مصداق دارد. از زمان دستیابی این دو كشور به سلاح هسته‌ای، مناقشات دو كشور بسیار محدود شده و جنوب آسیا امنیت بیشتر را تجربه می‌كند.
در اختیار داشتن فناوری سلاح هسته‌ای، منطق، قاعده بازی و سازوكارهای مدیریتی و امنیتی خاص خود را دارد.
از زمان دستیابی بشر به سلاح هسته‌ای، جهان امن‌تر نسبت به گذشته بوده است، چراكه دولت‌ها به این صرافت و عقلانیت رسیده‌اند كه با وجود در اختیار داشتن سلاح هسته‌ای، اما امكان استفاده از آن برای تامین امنیت، نزدیك به صفر است، چراكه سلاح هسته‌ای صرفا برای داشتن و نه برای استفاده است.
این شرایط در مورد خاورمیانه نیز مصداق دارد. سلاح هسته‌ای، تندروترین و رادیكال‌ترین دولت‌ها را نیز رام می‌كند. برخلاف تصور رایج، بهره‌مندی قدرت‌های منطقه‌ای خاورمیانه از سلاح هسته‌ای، امنیت منطقه و جهان را بیشتر تامین می‌كند.
این مهم، زمینه ارتقای سطح امنیت و ثبات در منطقه، افزایش حساسیت‌های امنیتی منطقه‌ای، فروكش كردن سطح چالش‌های سیاسی و ایدئولوژیك بین كشورها، تضعیف كانون‌های اجتماعی و فرقه‌ای بنیادگرایی و رادیكالیسم در سطح منطقه و در مقابل ایجاد زمینه‌های ثبات، امنیت و توسعه خواهد شد. خاورمیانه هسته‌ای، نه تنها تهدیدی برای امنیت جهانی نخواهد بود، بلكه به تقویت امنیت و ثبات منطقه و جهان كمك كرده، عقب‌ماندگی سیاسی، اقتصادی و امنیتی خاورمیانه از روندهای جهانی را جبران كرده و زمینه و گذار آن به دوران جدیدی از ثبات و امنیت را فراهم می‌سازد.
انتظار برای خاورمیانه هسته‌ای با توانمندی نظامی چندان طولانی نیست و دیری نخواهد پاییدکه جهان به این درك خواهد رسید خاورمیانه هسته‌ای برای امنیت پایدار جهانی ضروری و فوری است و ایران در این زمینه پیشرو خواهد بود.
کانال عصر ایران در تلگرام
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان