جم؛ روح نجیب شهری در جنوب/ حس دوگانه به مشعل‌های سوزان
تاریخ انتشار: ۲۰ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۴۲۹۴۴۵
عصر ایران؛ مهرداد خدیر- حضور در آیین اختتامیۀ نخستین جشنواره رسانه‌های جنوب استان بوشهر امکان دیدار از شهرستان خوش آب و‌هوای جم را درخرماپزان منطقه فراهم آورده است.
اگر چشمان خود را ببندیم و ناگهان در جم بگشاییم و این شهرستان را از قبل نشناسیم از تغییر آب و هوا شگفت زده می‌شویم و نیز از سبزینگی و سرزندگی شهر.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بی هیچ مجامله شهر زیبایی است و به تعبیر استاد دکتر یونس شُکرخواه که افتخار همسفری با او کم از دیده‌ها و شنیده‌های این سفر نیست، جم روح نجیبی دارد این شهر.
دانای فروتن -که از توصیف با عنوان «پدر روزنامه نگاری آنلاین» به وجد نمی‌آید- از این که فونت‌های درشت تبلیغ و معرفی دکان‌ها شهر را نیالوده به مثابه یکی از دلایل احساس آرامش از مشاهده و گشت‌و‌ذار در شهر یاد می‌کند و می‌توان گفت هم تماشای معماری نجیبانه و زیبای شهر فرصت مغتنمی است و هم دیدار با فعالان رسانه که با افول رسانه‌های چاپی به برخط کوچیده‌اند اما عرصه را ترک نکرده‌اند.
چشم‌انداز شهر از بام آن و از بالای «چگاسه» هم دل‌انگیز و خاص است و به اتفاق استاد و همکارمان رضا غبیشاوی لذت می‌بریم. تا پیش از این می پنداشتم جم شهری مصنوعی و مجموع شهرک هاست اما این گمان خطا بود چرا که شهر روح دارد و قدمت.
حس غالب در جم این است که حق استان بوشهر و شهر جم از درآمدهای حاصل از گاز و پتروشیمی به درستی یا به تمامی ادا نمی‌شود و شرکت‌های بزرگ به مسؤولیت‌های اجتماعی خود عمل نمی‌کنند زیبنده نیست. این که همه از پارس جنوبی سخن می‌گویند و از نیروگاه اتمی بوشهر مانند گذشته سخنی شنیده نمی‌شود نیز قابل تأمل بود.
شاید بزرگ ترین دغدغه در این سامان همین باشد که اگر بوی گاز ترش را -بیشتر در عسلویه و نه در جم - تحمل می‌کنند انتظار دارند از مواهب آن هم برخوردار باشند. تکان دهنده‌ترین سخن را اما خبرنگاری گفت که یکی از جوایز اختتامیه هم به او تعلق گرفت. این که نکند در رؤیای قطرشدن دل به تغییر بافت و سرمایه‌گذاری گاز و پتروشیمی ببندیم ولی 20 یا 30 سال دیگر که بازاری نباشد آهن‌آلات بماند و جم، مانند مسجد سلیمان شود.
مردمان شهر ریشه و نسب خود را به لرهای بختیاری می‌رسانند هرچند خوش‌باشی و شادابی مردمان جم به شیرازی‌ها بیشتر می‌مانَد. در تهران تا از جنوب سخن می‌گویی گمان یا نماد غالب بندرعباس است حال آن که اگر فرودگاه جم دوباره راه بیفتد و به گردشگری ساحلی توجه کنند قابلیت تبدیل به یکی از مقاصد گردشگری در زمستان را دارد.
حس خوبی دارد این سفر هم از حیث همسفران و هم کشف جم که آن قدر افسانه‌ای است که دوست دارم این قصه را هم باور کنم که وجه تسمیه جمشید جم نیز تعلق او به همین سامان است واین روایت می‌خواهد بر انگاره غالب خط بطلان کشد تا بدانیم شهری است دیرینه‌سال و قدیم نه اتصال چند شهرک مدرن که با پول نفت و گاز ساخته شده باشد.
جم، خرمای خاص خود را هم دارد که با هر خرما که دیده و خورده‌ایم متفاوت است و طبعا ارزش‌مندترین سوغات این شهر است. همان گونه که گیلانی‌ها اصرار دارند تفاوت انواع برنج را توضویح دهند تا گمان نکنیم طعم برنج هاشمی با آستانه یکی است و تازه برنج هاشمی دوغرباله هم متمایز است اینجا در جم هم خارک، دُم‌باز، خرما و رطب یکی نیستند بلکه مراحل مختلف تکوین خرماست و انصافا تلفیق نارسیدگی و رسیدگی و پختگی در دُم‌باز دل چسب‌تر است.
حس دوگانه درقبال نفت و گاز و پتروشیمی هم قابل تأمل است. از یک طرف شغل و درآمد آورده از سوی دیگر با رونقی که به منطقه بخشیده انگیزه تخریب باغات و نخلستان ها را فراهم آورده و میدان‌داری سوداگران را.
شبانگاهان در جم عسلویه را می‌بینی با مشعل‌های گاز که بیش از آن که از آتشی که نمیرد و در دل ماست حکایت کنند از سوختن آلایندۀ گازها می‌گویند و این که تنها در خاموش کردن یکی کام‌یاب شده اند نشان می‌دهد تحریم با اقتصاد و زندگی و سلامت مردم چه کرده است.
از عسلویه که دور می‌شوی و در راه جم دو صحنه شگفت‌آور است. یکی رشته کوهی افسانه‌ای که محلی‌ها به آن "پَدری" می‌گویند و دیگری جایی که دریا و کوه به هم می رسند و با خود می گویی کجاست سهراب تا بگوید پشت دریاها شهری است. چون به راستی هست و قطر آن سوی این آب است. اما چرا پشت دریاها؟ در ارتفاعی بالاتر و خود جم نشانه های شهرسازی مدرن دست کم در معابر و سرانه فضای سبز را به رخ می‌کشد.
هر قدر در برداشت از میدان مشترک گازی با قطر باید شتاب کرد تا همه را همسایه نمکد اما در آب مشترک به هیچ مسابقه‌ای نیاز نیست. در نوع مصرف گاز بین دو کشور اما اختلاف از زمین تا آسمان است. گازی که در ایران با این همه داستان استخراج و استحصال می‌شود روانۀ گستره‌ای بزرگ از جغرافیا و خانه‌ها و کارخانه‌ها و نیروگاه‌ها می‌شود اما سر تا ته قطر مگر چقدر است و به خاطر همین مساحت کم و جمعیت محدود، آنها این گاز را به سرمایه تبدیل می‌کنند و به لطف درآمد آن جام جهانی فوتبال را برگزار کردند و بالاترین درآمد سرانه را در دنیا دارند و این قیاس بر بوشهر و کنگان و جم و سیراف سایه انداخته است.
حال که نام سیراف به میان آمد جا دارد بدانیم روزگاری بندری فعال بوده و حتی می توان از ان به عنوان قدیمی‌ترین بندر بین‌المللی ایران و مبدأ آبی ابریشم یاد کرد که دورانی پرشکوه را از اواخر ساسانی تا قرن 4 و 5 هجری پشت سر گذاشته و شاعران بسیاری در وصف بندر افسانه‌ای سروده‌اند و معاصر‌ترین آنها زنده یاد منوچهر آتشی شاعر پرآوازۀ بوشهری است:
در کوچه های سیراف می‌گردم/ بر سنگ فرش های غبارآلود/ و تکه های کهنۀ تاریخ را / از دخمه ها / ولای جرز برمی‌دارم/ و فوت می‌کنم غبار قرون را از آنها/ خورشید بر کنارۀ مغرب / از آب‌های بنفش / می‌پایدم
با نازنینی به نام محمد کنگانی هم آشنا شدیم که مجموعه‌ای از اشعار دربارۀ سیراف را گرد آورده و نام کتاب را هم از مصراع اول شعر بالا انتخاب کرده است. به جاذبه‌های گردشگری ساحلی اشاره شد. یکی خلیج نای‌بند است که برخی از خبرنگاران محلی دغدغۀ آن داشتند که این جاذبۀ طبیعی، بازی را به گاز و پتروشیمی ببازد و عقیل منفرد در شعری که در همان کتاب آورده از نای‌بند هم گفته است:
خلیج نای بند و جنگل و آب
به شب در زیر رقص نور مهتاب
به سان سفره رنگین کمان است
گل و پروانه در اینجا در امان است
خبرنگاران رسانه‌های محلی که برخی در زمرۀ برگزیده‌های جشنواره بودند اما آشکارا نگران خلیج نای‌بند و جنگل و آب‌اند.
با همۀ دغدغه ها اما روشن است که توسعه منطقه بدون پالایش گاز میسر نیست منتها کاش این توسعه به بهای مرگ هیچ نخلی نباشد. نخل‌هایی نفر به نفر محترم و موقر.
منبع: عصر ایران
کلیدواژه: شهرستان جم عسلویه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۴۲۹۴۴۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تحویل مشعل المپیک به فرانسه
مسئولان کشور یونان مشعل المپیک را به کمیته برگزاری المپیک پاریس ۲۰۲۴ تحویل دادند. - اخبار ورزشی -
به گزارش خبرگزاری تسنیم، یونانی‌ها در مراسمی در ورزشگاه پاناتینایکوس آتن، جایی که نخستین بازی‌های المپیک در تاریخ معاصر برگزار شد، مشعل المپیک 2024 را به کمیته سازماندهی این مسابقات تحویل دادند. ورود به این مراسم رایگان بود و هزاران نفر در آن شرکت کردند.
غیبت شمشیربازان روسی در المپیک پاریسمشعل المپیک اکنون به پاریس می‌رود، جایی که المپیک تابستانی از 26 جولای تا 11 آگوست 2024 (5 تا 21 مرداد سال جاری) برگزار می‌شود. نماد بازی‌های المپیک با کشتی بادبانی به فرانسه می‌رود و در تاریخ 8 می به بندر مارسی می‌رسد.
فلورنت مانودو نخستین مشعل‌دار در فرانسه است. کمیته برگزاری المپیک پاریس اعلام کرد: یکی از ورزشکاران برجسته ما که چهار بار مدال‌آور بازی‌ها است، نخستین کسی است که با در دست داشتن مشعل المپیک پا به خاک فرانسه می‌گذارد.
انتهای پیام/
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد