به نقل از «خبرگزاری میزان»

من هیتلر هستم! /خصوصیات هندوانه شیرین به هنگام خرید را بدانید/بوی سیری که حکم یک عمر خانه نشینی داشت/باغذا خوردن در این ساعات لاغرشوید

تاریخ انتشار: ۳۰ خرداد ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۷۴۲۴۸۳

خبرگزاری میزان- حقایق جالبی از برج ایفل که لازم است بدانید!، راز و رمز خرید یک هندوانه شیرین چیست؟، یک بار بوی سیر و عمری درد ماندگار، تولید از راه دور حیات در مریخ با ایمیل ژنوم و ... از اخبار برگزیده فضای مجازی امروز است. به گزارش خبرنگار گروه فضای مجازی خبرگزاری میزان، رسانه‌ها در فضای خبری روزانه خود اخبار اختصاصی و عمومی مختلفی را منتشر می‌کنند که این اخبار بعضا فقط در یک رسانه منتشر شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

گروه فضای مجازی خبرگزاری میزان در نظر دارد هر روز اخبار منتخب فضای مجازی را از سایت‌ها و خبرگزاری‌ها و حتی کانال‌های تلگرامی مختلف جمع‌آوری کرده و در قالب یک بسته خبری منتشر کند. در این بسته همه خبر‌ها و آیتم‌ها با ذکر منبع منتشر می‌شوند و انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست.
ادعای مرد ۱۲۸ ساله: من هیتلر هستم!العربیه: این مرد در مصاحبه با روزنامه دست‌راستی «ال-پاتریوت»، یک تبعه سابق آلمان می‌گوید که در سال ۱۹۴۵ با پاسپورتی به نام هرمن گونتربرگ از آلمان به آرژانتین مهاجرت کرده است.

او ادعا می‌کند که پاسپورت او جعلی بوده و از سوی گشتاپو در روزهای آخر جنگ صادر شده و او رهبر سابق نازی‌ها آدولف هیتلر است.

او می‌گوید بعد از آنکه سرویس جاسوسی اسراییل در سال گذشته به سیاست تعقیب مجرمان جنگی نازی خاتمه داد تصمیم گرفته که از مخفیگاه خارج شود.

او می‌گوید: «من برای جرائمی سرزنش شده‌ام که هرگز انجام نداده ام. به همین دلیل بیش از نیمی از عمر خود را در مخفیگاه گذرانده‌ام و به این ترتیب مجازات شده ام».

این مرد کهنسال می‌گوید قصد دارد تا شرح حال خود را بنویسد و تصویر عمومی خود را مجددا برقرار کند.

او می‌گوید: «من به عنوان مردی بد معرفی شده‌ام، زیرا جنگ را باخته ام. وقتی مردم با داستان زندگی من آشنا شوند نظر آن‌ها عوض خواهد شد».

او می‌گوید که کتاب او با عنوان «آدولف هیتلر» در ماه سپتامبر منتشر خواهد شد.
حقایق جالبی از برج ایفل که لازم است بدانید!تیتر ۲۰ : اگر چه زمانی با ساخت این برج در این کشور مخالفت می‌شد، اما امروزه این برج، نمادی از کشور فرانسه به حساب می‌آید و سالانه میلیون‌ها گردشگر برای بازدید و عکس گرفتن کنار آن، به این جا سفر می‌کنند. ساخت برج ایفل حدود دو سال طول کشید و در بین سال‌های ۱۸۸۷ و ۱۸۸۹ ساخته شده است. این برج ابتدا برای یک نمایشگاه جهانی و به مناسب صدمین سالگرد انقلاب فرانسه ساخته شد. اما کسی فکرش را هم نمی‌کرد که روزی در سفر به پاریس با تور مسافرتی پربازدیدترین اماکن دیدنی فرانسه و جهان این شاهکار مهندسی با سازه فلزی اش باشد!

۱) در ابتدا قرار نبود این برج، حضوری دائمی در شهر داشته باشد و فقط برای حضور در نمایشگاه بین المللی پاریس در سال ۱۸۸۹ ساخته شده بود!

۲) طبق قرار قبلی، این برج باید در سال ۱۹۰۹ تخریب می‌شد، اما این اتفاق هیچ وقت نیافتاد. زیرا این سازه فلزی تغییر کاربری داده شد و قرار شد به عنوان آنتن رادیویی از آن استفاده کنند!

۳) در سفر به پاریس با تور مسافرتی این نکته را بدانید که برج ایفل فرانسه در سال ۲۰۱۱، با داشتن ۶، ۹۸۰، ۰۰۰ بازدیدکننده، تبدیل به پربازدید کننده‌ترین بنای تاریخی جهان شد!

۴) فرانسوی‌ها که علاقه نداشتند هیتلر به راحتی از برج ایفل بازدید کند، کابل‌های آسانسور آن را قطع کردند تا هیتلر مجبور شود، تمام پله‌های برج را یکی یکی بالا برود. این اتفاق در جنگ جهانی دوم و در زمان بازدید هیتلر از پاریس رخ داد!

۵) یک فروشنده آهن قراضه ساده، این برج را از یک کلاهبردار به نام ویکتور لوستیگ خریداری کرده بود!

۶) این سازه در ابتدا قرار بود در شهر بارسلونای اسپانیا ساخته شود، اما این شهر ساخت آن را رد کرده بود!

۷) تغییرات اب و هوایی باعث می‌شوند که ۱۵ سانتی متر از طول آن کم و زیاد شود!

۸) نکته قابل توجهی که درباره این مکان از اماکن دیدنی فرانسه وجود دارد این هست که این برج، کشته‌های زیادی هم داده است. از جمله مخترعی به نام فرانز رایشلت که قصد داشت چتر نجاتش را امتحان کند و از بالای برج به پایین پرید!

۹) دقیقاً ۱۶۶۵ پله راه دارید تا به بالاترین نقطه این برج برسید

۱۰) زنی به نام Erika La Tour Eiffel در سال ۲۰۰۷ با این سازه فلزی ازدواج کرد. پس باید این سازه را مذکر به حساب آورد؟!

۱۱) حدود ۲۰ هزار لامپ در این برج برای روشن کردن آن وجود دارند!

۱۲) در سی منطقه دنیا، یک کپی از این سازه فلزی ساخته شده است!

۱۳) به اندازه وزن ۱۰ فیل، رنگ روی فلزهای این برج زده شده است!

۱۴) در سفر به پاریس با تور مسافرتی و دانستنی‌های این مکان از اماکن دیدنی فرانسه در نظر داشته باشید که سازنده برج، گوستاو ایفل، در بالای آن برای خودش یک آپارتمان ساخته بود!

۱۵) قصد داشتند یک سازه دیگر طراحی کنند تا از برج ایفل بلندتر باشد. در سال ۱۸۹۱ شروع به ساخت این سازه کردند، اما به دلیل عدم استحکام به پایان نرسید و در سال ۱۹۰۷ هم تخریب شد!

۱۶) طراح برج ایفل، یعنی گوستاو ایفل در طراحی مجسمه آزادی در نیویورک هم نقش داشته است.

۱۷) در زمان ساخت این برج، بلندترین برج جهان به حساب می‌آمد!

۱۸) ساخت این برج نیاز به ۳۰۰ کارگر، ۲. ۵ میلیون میخ پرچ و ۱۸۰۳۸ قطعه آهن داشته است!

۱۹) ساخت این سازه فلزی در دنیای امروز، ۳۱ میلیون دلار هزینه در بر داشت!

۲۰) کانادا قصد داشت در سال ۱۹۶۷، این برج را به طور موقت به کشورش منتقل کند، اما هرگز عملی نشد!

۲۱) در سفر با تور مسافرتی پاریس بدانید که قسمت فوقانی برج بر اثر رعد و برق در سال ۱۹۰۲، آسیب دیده بود، که بعد از آن به سرعت بازسازی شد!

۲۲) برای صرفه جویی در مصرف برق، از سال ۲۰۱۳ دیگر چراغ‌های برج به صورت ۲۴ ساعته روشن نیستند و از ساعت یک نیمه شب خاموش می‌وشند!

راز و رمز خرید یک هندوانه شیرین چیست؟تیتر ۲۰ : با شروع فصل گرما بازار خرید هندوانه و خوردن آن در بعدازظهر و پایان یک روز کاری گرم می‌شود، از این رو بسیاری از مردم دنیا به فکر خرید یک هندوانه شیرین و خوش رنگ هستند تا از خاصیت فراوان آن بهره کافی را ببرند.

هندوانه در مناطق گرمسیری رشد پیدا می‌کند و کشاورزان با شروع زمان برداشت این میوه پر طرفدار کار چیدن آن را با کوبیدن بر طبل مخصوصی آغاز می‌کنند.

برای خریدن یک هندوانه سالم و خوش طعم باید در هنگام ضربه به آن یک صدای طبل تو خالی از درون این میوه خوش طعم به بیرون بیاید.

هنگامی که هندوانه را با دو دست خود رو به شکم می‌گیرید معمولا یک لکه درست مقابل شکم تان قرار دارد و وزن آن با اینکه سنگین است، ولی سبک به نظر می‌رسد.

یک هندوانه خوب باید از شکلی متناسب برخوردار باشد و یک لکه زرد رنگ در قسمت پایین آن به دلیل دوری از نور خورشید وجود داشته باشد.

گفتنی است؛ برداشت هندوانه برای اولین بار بر روی دیوار ساختمان‌های باستانی در هیروگلیف مصری در زمانی بیش از ۵ هزار سال پیش به تصویر کشیده شده است.

با توجه به کتاب رکوردهای گنیس، بزرگترین هندوانه، وزنی معادل ۲۶۲ پوند، در سال ۱۹۹۰ در ایالت تنسی رشد کرده بود.
زنده شدن این پسر همه‌ی جهان را شگفت زده کرد جام نیوز: کلوین که به دلیل بیماری ذات الریه تحت درمان قرار داشت در ساعت ۷ بعد از ظهر درگذشت و جسد او به خانواده اش تحویل داده شد.

بدن او تا صبح روز بعد در تابوت قرار داشت و خانواده و فامیل تمام طول شب در اطراف تابوت او بیدار بودند و رفت و آمد می‌کردند. اما ساعتی قبل از مراسم تشییع جنازه پسر کوچک در تابوتش نشست و گفت:: پدر من آب می‌خواهم. اما بعد از گفتن این جمله دوباره در تابوت دراز کشید و تلاش اعضای خانواده برای بیدار کردنش بی فایده بود.

آنتونیو سانتوس، پدر کلوین، می‌گوید: وقتی او بیدار شد و در تابوتش نشست، همه فریاد می‌کشیدند و نمی‌توانستند این اتفاق را باور کنند.

فکر می‌کردیم معجزه‌ای رخ داده و خداوند پسرم را به ما بازگردانده است. اما وقتی مجددا او را به بیمارستان منتقل کردیم، پزشکان به ما گفتند که هیچ علامت حیاتی در او دیده نمی‌شود. آن‌ها به من اطمینان دادند که کلوین واقعاً مرده است.

یک بار بوی سیر و عمری درد ماندگارایرنا: این دو زن، گرفتار یک بمباران عادی نبودند که فقط خانه شان ویران شود و یا بوی سیری حس کنند؛ بلکه آنان به همراه هزاران زن و مرد دیگر درغرب کشور به دردهایی مشترک گرفتارند که تا ابد در وجودشان ماندنی است.سرفه پیاپی، امانش را بریده است؛ بخاطر عوارض بمباران شیمیایی، ریه و پوستش درگیر شده است؛ آن زمان فقط ۱۳ سال داشت و اکنون زنی ۴۲ ساله است که حدود ۲۹ سال است با عوارض شیمیایی دست و پنجه نرم می‌کند و زندگیش را با هزاران سختی سپری می‌کند.شهلا، اهل سردشت است. روز هفتم تیرماه سال ۱۳۶۶ بود که بمب، مستقیم به خانه آن‌ها اصابت کرد و به یکباره ۱۰ تن از اعضای خانواده و نیز عمویش را از دست داد.شهلا به مادرجوانش فکر می‌کند که آن زمان باردار بود و فقط دو هفته باقی مانده بود تا نوزادی به دنیا بیاورد؛ اما متاسفانه در این حادثه اسفناک مادر را از دست داد؛ آنهم روز بعد از این فاجعه در حالی که جنینی در شکمش بود.مادر رفت، اما شهلا و کسانی که زنده ماندند، همه از ۱۰ تا ۷۰ درصد شیمیایی شدند و این است، هدیه بمباران شیمیایی سردشت.این بازمانده بمباران شیمیایی سردشت فکر نمی‌کرد که تا الان و بعد از حدود ۲۹ سال با عوارض این بمباران، همچنان دست و پنجه نرم کند؛ می‌گوید: «روز اول هیچکدام از ما مشکلی نداشتیم، اما بوی ماده شیمیایی که در خانه ما پیچیده شده بود خیلی بد بود؛ چون فضای خانه بوی بسیار نامطبوعی داشت، به همراه پدر، برادر و خانواده عمویم به سمت تپه‌ای به نام «ماراغان» در سردشت رفتیم که اکنون این تپه به شهرک جانبازان تبدیل شده است.»«روز بعد از این فاجعه، نوه عمویم بدنش قرمز شد و بعد همه، حالت تهوع‌های شدید گرفتیم و به مرور، پوستمان قرمز شد.»«آن زمان سردشت بیمارستان خاصی نداشت و همه با هم به مهاباد رفتیم و با هزار جور مشقت و سختی و بخاطر وضعیت جسمانی که داشتیم به بیمارستانی در مهاباد رسیدیم و مسئولان بیمارستان به ما گفتند باید دوش بگیریم. آنوقت، دوش گرفتن همان و نابینایی موقت همان؛ دیگر، چشمانمان نمی‌دید. دو هفته آنجا بودیم.»شهلا، موقع صحبت کردن، آنقدر پشت سر هم سرفه می‌کند که حرف هایش در لابلای سرفه‌ها نامشخص و نامفهوم می‌شود؛ بعد از لحظه‌ای که آرام‌تر می‌شود دوباره به صحبت کردن ادامه می‌دهد و می‌گوید: «برای ادامه درمان باید به تبریز می‌رفتیم، ادامه درمان مان را در آنجا انجام دادیم، البته از هفتم تا ۲۵ تیرماه، پسرعمویم به اسپانیا و پدرم به اتریش برای مداوا اعزام شدند که در این میان پسرعمویم تاب ماندن نداشت و شهید شد.
وی از دردهایی که دخترعمویش با عوارض شیمیایی تحمل می‌کند نیز می‌گوید که بیشتر روزهای سپری شده این ۲۹ سال را در بیمارستان گذرانده است؛ او اکنون جانباز ۷۰ درصدی است.شهلا هم خانه نشین شده است. او خود را بیشتر به یک زندانی تشبیه می‌کند؛ هر چند که از سال ۷۲ که ازدواج کرده است و ساکن تهران است، اما به گفته خودش به علت عوارض شدید شیمیایی نمی‌تواند حتی فعالیت‌های روزانه‌ای برای سرگرمی داشته باشد.
وی، اکنون دو پسر دارد و باید پا به پای بچه هایش باشد، اما به دلیل مشکلاتی که دارد نمی‌تواند آنان را برای تفریح و شادمانی در خارج از منزل همراهی کند.همه چیز برای این زن سردشتی مشکل زاست؛ هم گرما و هم سرما. او در این خصوص اظهار می‌دارد: «اگر در هوای سرد، بیرون بروم، بیمار می‌شوم و خیلی وقت‌ها حتی محوطه خانه مان را هم نمی‌توانم ببینم وقتی بیرون می‌روم خیلی برایم سخت است و حتما بستری می‌شوم.»شاید مشکلات شهلا که در مرکز ایران ساکن است نسبت به همشهری هایش کمتر باشد و دلیلش هم این است که سردشت با این همه جانباز شیمیایی، بیمارستان و متخصص ریه خاصی را ندارد و آنهایی که در سردشت بسر می‌برند باید به شهرهای دیگر برای گرفتن خدمات درمانی بروند.او ادامه می‌دهد: این در حالی است اکنون که من در تهران هستم به محض بروز مشکل، سریعا به بیمارستان و پزشک متخصص ریه مراجعه می‌کنم.او، جانباز ۴۰ درصدی است، اما از نظر این بازمانده بمباران شیمیایی این میزان درصد، خیلی کم است. خودش می‌گوید که با پارتی بازی می‌تواند این درصد را بیشتر کند؛ چرا که از نظر برخی پزشکان، چون بمب، خانه پدری شهلا افتاده است می‌بایست درصد جانبازی او هم کمتر از ۵۰ درصد نباشد این در حالی است که شهلا، ۴۰ و پدرش، فقط ۳۰ درصد جانبازی دارند.شهلا که سال ۶۶ شیمیایی شده در سال ۷۶ پرونده جانبازی تشکیل داده است در خصوص چرایی این تشکیل پرونده دیر هنگام، چنین پاسخ می‌دهد: «چون خیلی اذیت می‌کردند. اکنون نیز تمام داروهایم را خودم تهیه می‌کنم و تاکنون هیچ دارویی از بنیاد شهید نگرفته ام. واکسن آنلفوانزا می‌زنم؛ این واکسن را فقط یکسال از بنیاد شهید دریافت کردم، اما سال‌های بعد، خودم باید برای دریافت این واکسن اقدام می‌کردم.»او ادامه می‌دهد: «از سال ۷۹ مستمری بگیر بنیاد شهید شدم، چون همسرم کارمند بانک است، دفترچه بانک آن‌ها را دارم و دفترچه بنیاد شهید را ندارم فقط کارت جانبازی را دارم؛ من اصلا از خدمات بنیاد شهید استفاده نمی‌کنم، چون خدمات بانک، راحت‌تر است و در بیمارستان‌های دیگر غیر از بیمارستان‌های وابسته به بنیادشهید بستری می‌شوم؛ چون گفتند باید یک دفترچه داشته باشم.»این بانوی جانباز از بیمارستان ساسان متنفر است و می‌گوید: آن یکی دو باری که آنجا بستری شدم برای هفت پشتم بس است، چون به جانبازان یک جور خاص نگاه می‌کنند.او از خدمات بنیادشهید هم راضی نیست و اظهار می‌دارد: هیچ خدمتی به ما نمی‌دهند حتی داروهایی را که می‌گیریم خیلی گران است که بخشی از آن را بیمه پرداخت می‌کند و بخش دیگر از آن‌ها را آزاد، دریافت می‌کنم.وی انتظارش از بنیاد شهید را اینگونه بیان می‌کند: این همه خواهش می‌کنم کجا را بگیرم آدم هیچی نگوید بهتر است، اما انتظار داریم بیشتر به جانبازان شیمیایی رسیدگی کنند، چون برای امثال من که توان بیرون رفتن از خانه را ندارند باید امکاناتی در اختیارشان قرار گیرد تا بتوانند راحت‌تر زندگی کنند.«فرزندان من چه گناهی دارند که باید من را در این شرایط بسیار سخت تحمل کنند پس باید امکاناتی فراهم شود تا آنان از موقعیت خودشان استفاده کنند. کار ما فقط نیازمند پارتی است اگر پارتی نداشته باشیم نمی‌توانیم از هیچ امکاناتی استفاده کنیم.»شهلا افسوس می‌خورد از این نگاه‌های خاص به جانبازان، نگاه هایی که جانبازان را افرادی محتاج تلقی می‌کنند.

خانه شهلا با بمب شیمیایی فروریخت، اما پروانه که کمی آنسوتر بود فقط بوی سیر را حس کرد. او نمی‌دانست این سیر اثر بمبی شبیه همان بمبی است که خانه شهلا را خراب کرد.پروانه گنجی دیگر جانباز شیمیایی متولد ۱۳۵۶ است که در کرمانشاه و قصر شیرین، شیمیایی شده است؛ همراه او سه خواهر، دو برادر و مادر هم جانباز شیمیایی هستند که اکنون هر کدام، ۱۰ درصد جانبازی دارند و یکی از برادرانش هم که شهید شده است.وی زمان شیمیایی شدنشان را سال ۶۷ عنوان می‌کند و می‌افزاید: تا جایی که می‌دانم کلاس اول راهنمایی بودم آن زمان ۱۱ سال داشتم و اکنون پاهایم و صورتم هم بخاطر عوارض شیمیایی لکه دار شده و پزشک معالجم گفته است این لکه‌ها به خاطر عوارض شیمیایی است.پروانه، خواهری دارد و هفت، هشت سالی می‌شود که بخاطر عوارض شیمیایی، دچار مشکلات روحی شده است.وی نحوه شیمیایی شدن خود و خانواده اش را اینگونه بیان می‌کند: در آن زمان در منطقه‌ای زیارتی به نام «بابا یادگار» بودیم که یکدفعه احساس کردیم بوی سیر می‌آید؛ غافل از اینکه این بو، مربوط به حملات شیمیایی بوده است و متاسفانه شماری از کسانی که در آن منطقه زیارتی بودند شهید شدند؛ ما هم که زنده ماندیم به دردهایی در ناحیه قلب، پوست، صورت و پا دچار شدیم و بسیاری از عوارض شیمیایی نیز به منجر به بروز مشکل عصبی برای ما شد و تا الان ادامه دارد.وی از گران بودن داروهای موردنیاز برای درمان دردهایش انتقاد می‌کند و می‌افزاید: اینقدر داروهایم گران است که پزشک معالج پوست من در هر بار مراجعه، داروهایی تجویز می‌کند که بیش از ۲۰۰ هزار تومان هزینه به من تحمیل می‌کند به همین خاطر به دلیل هزینه بالا، درمان را قطع کرده ام.
وی از خدمات بنیادشهید به ویژه در بخش درصد جانبازی، پرداخت نکردن حقوق و رسیدگی نکردن به وضعیت جسمانی و روحی شان انتقاد می‌کند و می‌گوید: تن‌ها خدمتی که به ما می‌دهند استفاده از بیمارستان‌های ساسان و خاتم الانبیاء است که همه خدمات رایگان است، اما این بیمارستان‌ها خدمات مربوط به پوست را اصلا قبول ندارد.وی از بنیادشهید و امور ایثارگران می‌خواهد برای جلوگیری از بروز مشکلات بیشتر، حداقل درصد جانبازی را افزایش دهند و برای جبران بخشی از مشکلات نیز به او، حقوقی هرچند ناچیز پرداخت کنند.وی به برخی از مشکلات زندگی اش نیز اشاره می‌کند اینکه به دلیل اعتیاد همسرش، طلاق گرفته است و اکنون دخترش تحت پوشش کمیته امداد است. پروانه نمی‌تواند مخارج زندگی را تامین کند و به گفته خودش تن به ازدواج دوم داده است.هزینه‌های بالای زندگی، خواهر پروانه را هم دچار مشکل کرده است و تحت پوشش بهزیستی است و ماهانه ۴۰ هزار تومان به او می‌دهد.
بمباران شیمیایی سردشت بمبارانی بود که نیروی هوایی عراق از هفتم تیر ۱۳۶۶ با استفاده از بمب‌های شیمیایی در چهار نقطه پرازدحام شهر سردشت (از توابع استان آذربایجان غربی) انجام شد، در این حمله ۱۱۰ تن از ساکنان غیرنظامی شهر کشته شدند و هشت هزار تن دیگر نیز در معرض گازهای سمی قرار گرفتند و مسموم شدند.طبق آمارهای رسمی از شهر ۱۲ هزار نفری سردشت، هشت هزار تن، مصدوم شدند که این آمار شامل مصدومان خفیف نیز می‌شد و حداقل چهار هزار و ۵۰۰ تن از مصدومان نیاز به درمان داشتند که سه هزار تن آن‌ها در شهر سردشت به صورت سرپایی درمان شدند و سپس در روستاهای مجاور مدتی را سپری کردند تا آلودگی شهر کاملا رفع شد و مابقی مصدومان که یک هزار و ۵۰۰ تن بودند حال وخیم تری داشتند.این افراد در نهایت به خارج از سردشت اعزام شدند و ۶۰۰ تن از این گروه به تهران و مابقی به چند شهر شمال غربی کشور اعزام شدند، البته تعدادی از هموطنان، شهید شدند و بسیاری هفته‌های زیادی را در بیمارستان گذراندند و اکنون نیز از عوارض شدید ریوی و چشمی و پوستی رنج می‌برند.کل آمار شهدا در بمباران سردشت، ۱۳۰ تن بود که ۲۰ تن آن‌ها در سردشت در همان دقایق و ساعات نخستین پس از بمباران شهید شدند، ۱۰ تن در حین انتقال از سردشت به شهادت رسیدند و ۱۰۰ تن طی مدت هفت تا ۳۰ روز پس از حادثه به تدریج در بخش‌های مراقبت ویژه بیمارستان‌های مختلف کشور به شهادت رسیدند.به همین منظور و با توجه به مشکلاتی که از سوی جانبازان زن شیمیایی مطرح شد، با چند تن از مسئولان و کارشناسان بنیادشهید برای رسیدگی بهتر به وضعیت آن‌ها مصاحبه شد.

هر جانبازی اعتراض دارد به معاونت درمان بنیاد مراجعه کندایرج عربی، مدیرکل درمان بنیاد شهید و امور ایثارگران تعداد جانبازان شیمیایی کشور را ۶۹ هزار تن عنوان می‌کند و می‌افزاید: یک هزار و ۲۳۰ تن از این شمار را زنانی می‌دهند که در شرایط شدید مشکلات اعصاب و روان بسر می‌برند.عربی با بیان اینکه حدود سه تا چهار هزار تن از جانبازان شیمیایی، زنان هستند، اظهار می‌کند که برای بانوان شیمیایی دو تا سه کمیسیون خاص داریم و اغلب پزشکان آنان نیز از بانوان هستند و از تمام خدمات ارایه شده به دیگر جانبازان به بانوان هم ارائه می‌شود.عربی با بیان اینکه بانوان جانباز، جزیی از جامعه جانبازی ما هستند و نمی‌توانیم جانباز شیمیایی را ۴۰ درصد و یک خانم با همان شرایط را ۷۰ درصد جانبازی بدهیم، می‌گوید:البته برای بانوان نگاه مثبت تری داریم، چون بسیاری از آن‌ها از ناحیه صورت که بخشی از زیبایی است دچار مشکل شده اند و به طور یقین جانبازی بانوان درصد‌های بالاتری دارد.وی خاطرنشان می‌کند: البته در شرایط رفاهی بیشتر می‌توان به این افراد خدمات ارائه داد و در واقع با میزان ۴۰ درصدی باید امکانات ویژه به آن‌ها داده شود و این مسائل را می‌توان تامین کرد.وی در عین حال ادامه می‌دهد: هرکدام از جانبازان که نسبت به درصد جانبازی خود اعتراض دارند می‌توانند به دفتر معاونت درمان بنیادشهید مراجعه کنند و اگر تعداد آن‌ها به حدنصاب برسد کمیسیون خاص برای آن‌ها برگزار خواهد شد و اگر تعداد کم باشد در کمیسیون عالی با حضور پزشکان خانم به اعتراض آنان رسیدگی می‌شود.وی خاطرنشان می‌کند که در کمیسیون عالی، پزشکانی مجرب‌تر و آموزش دیده‌تر حضور دارند و جانباز را دعوت می‌کنیم تا درصد جانبازی آن‌ها بررسی شود، چون در این کمیسیون ویزیت مجدد می‌شوند.مدیرکل درمان بنیادشهید و امور ایثارگران می‌گوید: جانبازان شیمیایی یک طیف شناخته شده اند و اینکه می‌گویند بیرون نمی‌توانند بروند یک مقدار دور از ذهن است و، چون شیمیایی محدویت ایجاد می‌کند، ولی اینجوری نیست که دیگر نتوانند بیرون از خانه بیایند، البته باید امکانات ویژه در اختیار این افراد قرار گیرد.وی به برخی خدمات بهداشتی و درمانی که به جانبازان شیمیایی ارائه می‌شود نیز اشاره می‌کند و می‌گوید: حتی اگر موهای آن‌ها کم پشت شده باشد به آن‌ها گلاه گیس داده می‌شود اگر پوست آن‌ها مشکل دارد باید کرم‌های ویژه به آن‌ها داده شود. جانبازان شیمیایی از یکسری خدمات به نسبت گروه‌های جانبازی استفاده می‌کنند که مسکن، خودرو و یکسری خدمات پروتز، عصا، واکر و ویلچر از جمله این خدمات است.مدیرکل درمان بنیاد شهید و امور ایثارگران به تدوین پروتکل ویژه برای جانبازان شیمیایی برای ارائه خدمات به آنان و همچنین راه اندازی مرکز جانبازان شیمیایی در آینده نزدیک در بیمارستان خاتم الانبیا اشاره می‌کند و اظهار می‌دارد: اقدامات خوبی برای ارائه خدمات به جانبازان شیمیایی در کشور در حال انجام است که ۲ اقدام یادشده می‌تواند در ارائه خدمات مطلوب‌تر به آن‌ها تاثیرگذار باشد. اکنون پروتکل یا راهنمای بالینی چشم برای جانبازان شیمیایی در کشور در مرکز شیمیایی بنیاد شهید تدوین و این پروتکل به وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ارسال شده است.وی تصریح می‌کند:به محض اینکه وزارت بهداشت این پروتکل را تصویب کند، برای ابلاغ آن به مراکز درمانی و بیمارستانی اقدام خواهیم کرد تا براساس این پروتکل به جانباز شیمیایی چشمی در کشور خدمات ارائه شود.عربی با بیان اینکه تدوین این پروتکل‌ها برای نخستین بار در کشور انجام شده است، ادامه می‌دهد: این پروتکل به گونه‌ای تدوین شده است که تمام خدماتی که یک جانباز شیمیایی چشمی نیاز دارد در آن پیش بینی شده است و دیگر برای ارائه خدمات به این افراد نیازی نیست که خدمات غیر از موارد مطرح شده در این پروتکل ارائه شود.به گفته این مقام مسئول در بنیاد شهید پروتکل مورد نظر، توسط کارشناسان و پزشکان متخصص و فوق تخصص تنظیم و به طور دقیق نیازهای جانبازان شیمیایی در هر گروه چشمی، اعصاب و روان و یا شیمیایی دیده شده است.مدیرکل درمان بنیادشهید و امور ایثارگران تصریح می‌کند: در مورد گروه‌های مختلف جانبازان شیمیایی و اعصاب و روان نیز برنامه‌های درمانی تدوین می‌شود تا هنگام مراجعه به مراکز درمانی و بیمارستانی خدماتی که در این پروتکل قید شده است به این جانبازان ارائه شود چرا که در برخی موارد مشاهده می‌شود خدمات ارائه شده، باعث بروز مشکلاتی برای این قشر می‌شود.عربی ادامه می‌دهد: همچنین برای جانبازانی که دچار حمله قلبی یا تنگی نفس می‌شوند برنامه هایی نوشته می‌شود تا کادر درمانی و پزشکان از طریق پروتکل خدمات موردنیاز آنان را ارائه دهند.عربی به تدوین برنامه و پروتکل برای نیازهای کمک تنفسی جانبازان نیز اشاره می‌کند و می‌افزاید: همه این اقدامات برای این است که جانبازان کشور دچار مشکلات اداری برای دریافت خدمات نشوند.مدیرکل درمان بنیاد شهید و امور ایثارگران به آمار حدود ۶۹ هزار نفری تعداد مجروحان شیمیایی در کشور اشاره می‌کند و اینکه برای ارائه خدمات به این افراد از پزشکان فوق تخصص خارجی جهت درمان آن‌ها دعوت می‌شود و تاکنون اقدامات خوبی در این زمینه انجام شده است.وی درباره مرکز مصدومان شیمیایی در اداره کل درمانی بنیادشهید هم می‌گوید: قرار است این مرکز که در گذشته در بیمارستان بقیه الله مستقر بود و به دلیل مشکل مکانی غیرفعال شده بود به زودی احیا شود؛ اکنون برای این مرکز مشکل مکانی وجود دارد که به زودی در بیمارستان خاتم الانبیاء راه اندازی می‌شود تا تمام خدمات به بیماران شیمیایی ارائه شود.وی با بیان اینکه خدمات کامل در این مرکز ارائه می‌شود، می‌گوید: اعتبارات موردنیاز برای مرکز مصدومان شیمیایی، پیش بینی و مکان آن مشخص شده است و با توجه به اینکه تجهیزات لازم را دارد به زودی