کم‌کاری‌های خود را توجیه نکنیم/ عمل روحانیت در بسیاری از موارد دعوت‌کننده نیست

دبیر شورای عالی حوزه های علمیه با بیان این که روحانیت باید با عمل خود مردم را به دین دعوت کند گفت: کارها را باید به نحو اتم انجام دهیم و کم‌کاری‌های خود را توجیه نکنیم.

به گزارش جماران،آیت الله استادی در هشتمین اجلاسیه مدیران حوزه‌های علمیه استان‌ها با معاونان و مدیران ستادی که در ساختمان مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه در قم برگزار شد، گفت: هرکسی مثل من و شما دارای استعدادها و ظرفیت‌های مختلفی است، ولی پس از انجام وظایف ممکن است به این حس برسد که بهتر از این می‎توانسته به وظایف خود عمل کند، و یا با خلوص بیشتری می‌توانسته آن کارها را انجام دهد حتماً موانعی بوده که انجام نداده، برخی موانع مربوط به خود انسان نیست که در این زمینه باید به موارد و موانع مرتبط نگریست؛ ممکن است موانعی در کار باشد، شیطان و یا نفس اماره باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی ادامه داد: اما برخی از این موانع، کمبودهای درونی انسان است که باید برطرف شود تا در آینده این عدم توفیق تکرار نشود.

دبیر شورای عالی حوزه های علمیه بیان داشت: آیة‎الله حق‌شناس می‌فرمود، از خداوند ‌خواسته‌ام «ای کاش‎ها» از من گرفته شود و دیگر «ای کاش» نگویم و کارهای خود را به شکل اَتَم انجام دهم؛ این نکته بسیار مهمی است که باید همه ما توجه داشته باشیم.

وی افزود: گاهی انسان به ارزش کار توجه ندارد و نمی‌داند که کار او چقدر ارزش دارد و چون به ارزش کار توجه نداشته به همین دلیل در آن کار نقصان ایجاد می‎شود؛ انسان باید پیش از انجام کار، به اهمیت آن کار نیز توجه داشته باشد؛ چراکه اگر ارزش چیزی را بداند با همه وجود به دنبال آن می‌رود.

این استاد حوزه گفت: خدمت به حوزه علمیه‎ای که به دنبال پرورش علمای مهذب است که کل خوبی‌ها در سایه آن‌هاست، که اگر عالم مهذب به اندازه کافی نداشته باشیم کارها خوب پیش نمی‌رود؛ پس کسی که به تشکیلات حوزه خدمت می‎کند بسیار با ارزش است؛ این‌که مشاهده می‎کنیم بزرگان ما در کارهای خود به این حد جدیت داشتند به همین خاطر است؛ بعضی از بزرگان مثل حاج شیخ غلام‌رضا یزدی بعضی وقت‌ها به جاهایی می‌رفتند که علاوه بر پیاده‌روی، سختی راه هم داشتند، این سختی را تحمل می‌کردند که به آن‌جا برود تا برای چهار نفر، ده نفر یک مسئله بگوید؛ پیداست که او به ارزش کار پی برده است که سختی‌ها را تحمل می‌کند.

وی با بیان این که خدمت به یک تشکیلاتی که آینده یک مذهب و کشور به آن بستگی دارد خیلی مهم است اظهارداشت: برخی به دنبال توجیه کم‌کاری خود هستند و به‌جای این‌که به نقصان خود بنگرند و کار را اصلاح کنند به دنبال توجیه‌اند؛ تا زمانی که این توجیهات وجود دارد، کار پیش نمی‎رود چه کار شخصی باشد و چه جمعی باشد.

واقعاً هر کسی هرکاری دستش بوده، بنشیند و راجع به گذشته خودش فکر کند؛ مثلاً از یکی خواستند درس بدهد و می‌توانست درس بدهد، اما نداده است، یکی بهتر می‌توانست مطالعه کند، اما نکرده است لذا کم‌کاری را باید بپذیرد و توجیه نکند و با این توجیه کردن‌ها به جایی نخواهیم رسید.

آیت الله استادی گفت: برخی انسان‌ها به پاداش برخی کارهای خیر، باور ندارند؛ باور چیزی است که اگر وجود داشته باشد باید یک آثاری هم برای آن باشد، برخی از افراد برای تهیه خانه، زحمات بسیاری می‏کشند؛ یکی از فضلا را دیدم که برای اصلاح پشت‌بام خانه خودش کار می‌کرد، زیرا این افراد باور دارند آسایش آن‌ها پس از تهیه و ساخت خانه، حاصل می‎شود، ولی وقتی این همه ثواب برای اعمال ذکر می‎شود، زیاد انگیزه نمی‌شود که یک‌صدم آن کار انجام شود، اگر این نماز را بخوانی یک خانه است، اگر فلان کار را انجام بدهی قصری هست، برخی به آن مسئله باور ندارند. باید به خودمان تلقین کنیم که این حرف‌ها درست است.

وی بیان داشت: مسئله خلوص نیز از نکات دیگری است که باید به آن توجه داشت؛ عده‌ای به‌جای خلوص تام به دنبال شلوغ بودن جایگاه حضور درسی و تبلیغی و منبر هستند که این کار نشانگر عدم خلوص آن‌هاست؛ اگر انسان خالص نباشد، زحمات وی به باد رفته است.

دبیر شورای عالی حوزه های علمیه بیان داشت : یکی از بزرگان بیان می‌کند کار با اخلاص با انجام ندادن یک کار مساوی نیست، بلکه انجام درست و با اخلاص منظور نظر است و این‌که کاری را به بهانه این‌که اخلاص نداریم ترک کنیم، خودش از نقشه‌های شیطان است. باید کارمان را انجام دهیم، نباید سست شویم، اما سعی کنیم واقعاً با اخلاص باشد چون خیلی اثر می‌گذارد.

وی افزود: استفاده از فرصت‎ها در زندگی بسیار مهم است و انسان باید کوشش کند که فرصت‎های زندگی از دست نرود؛ روایات مختلفی نیز در این زمینه وجود دارد. علامه امینی فرموده؛ النفس اسرع شیئ عدة و ابطأ شیئ وفاءاً پای وعده که می‌آید زود قول می‌دهد که خیلی زود انجام می‌دهم ولی وقتی پای عمل می‌آید امروز و فردا می‌کند.

آیت الله استادی گفت: جمعیتی از کوفه به مدینه آمدند و چند روزی به مجلس امام صادق (ع) رفته سخنان آن حضرت را شنیده و یا می‌نوشتند و بعد از چند روز که می‌خواستند مدینه را ترک کنند، برای خداحافظی محضر امام(ع) رسیدند و گفتند؛ مهم‌ترین توصیه را برای ما بفرمایید، امام صادق (ع) بعداز این‌که فرمودند تقوا پیشه کنید ادای امانت داشته باشید، خوش‌برخورد باشید و...، فرمودند؛ مردم را با سکوت و عمل خود به سمت ما دعوت کنید.

این استاد حوزه افزود: کسانی که بیت‌المال را در دست دارند به هر شکل و نحوی، چه کم چه زیاد چه آخوند چه غیر آخوند، باید امانت‌دار باشند جمله پایانی امام (ع) این بود که، مردم را با سکوت (با عمل) به سوی ما دعوت کنید.

آیت الله استادی خاطرنشان کرد: باید بپذیریم که امروز روحانیت این مشکل را دارد که در بسیاری موارد عملش دعوت‌کننده نیست و کسی که این لباس را بر تن کرد باید عملش مُبَلِّغ باشد که وقتی مردم آن‌ها را دیدند بگویند این‌ها تربیت شده مکتب امام صادق (ع) هستند. آری روحانیت باید با عمل خود مردم را به دین دعوت کند و صد درصد روحانیت باید چنین حالی را داشته باشد که مردم را با عمل خیر به دین دعوت کند.

منبع: جماران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۱۷۶۰۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پروژه آزوریان؛ تلاش سیا برای سرقت زیردریایی هسته ای شوروی(+تصاویر)

عصر ایران؛ مجله تصویری سلاح - در سال 1974، کشتی هیوز گلومار اکسپلورر (Hughes Glomar Explorer) با طول 189 متر توجه بسیاری را به خود جلب کرد. گفته می شود این کشتی ویژه معدن کاری در اعماق دریا زاییده فکر میلیاردر هاوارد هیوز و یکی از بزرگترین نمونه ها در نوع خود بود.

کشتی گلومار به اندازه ای بزرگ بود که امکان عبور از کانال پاناما را نداشت. اما این اندازه کشتی نبود که توجهات را به سوی آن جلب کرد، بلکه ماموریتش بود. گلومار قرار بود کاری غیر قابل تصور را انجام داده و سنگ های حاوی منگنز را درست از کف اقیانوس استخراج کند.

هنگامی که کشتی گلومار در پهنه وسیع اقیانوس به سمت اتحاد جماهیر شوروی حرکت کرد، توجه مردم – از جمله اعضای ناوگان سرخ – به سوی آن جلب شد. زمانی که کشتی های شوروی گلومار را زیر نظر داشتند، هیچ سرنخی از ماموریت واقعی آن نداشتند.

در واقع، تعداد کمی از آن خبر داشتند.

داستانی پوششی برای رسیدن به زیردریایی غرق شده شوروی

کشتی معدن کاری در واقع بخشی از تلاش برای استخراج سنگ های منگنز از کف اقیانوس نبود و تنها یک داستان پوششی بود. در واقع، گلومار در یک ماموریت مخفی سی آی ای (سیا) به نام "پروژه آزوریان" (Project Azorian) شرکت داشت.

هدف؟ استفاده از یک سامانه هیدرولیک داخلی مخفی در کشتی برای فرستادن پنجه ای به عمق 5029 متری اعماق اقیانوس آرام و بالا کشیدن یک زیردریایی هسته ای گمشده شوروی بود. تصور می شد این زیردریایی حاوی موشک های بالستیک مجهز به سلاح هسته ای و اسرار ناگفته جنگ سرد است.

داستان پوششی فوق العاده پیچیده بود و برای انجام چنین کاری باید یک حلقه رازداری بسیار کوچک حفظ می شد.

جرقه چنین ماموریتی با غرق شدن زیردریایی هسته ای کی-129 شوروی در سال 1968 شکل گرفت. برای نیروهای اطلاعاتی آمریکا مشخص شده بود که مقامات شوروی از محل دقیق غرق شدن این زیردریایی کلاس گلف 2 آگاه نیستند، زیرا دو ماه را صرف جستجویی بی نتیجه برای یافتن زیردریایی و 98 خدمه آن کرده بودند. اما به لطف ردیابی آکوستیک پیچیده، آمریکا تصویر واضحی از محل غرق شدن زیردریایی داشت. شش سال طول می کشد تا آمریکا ماموریتی را طراحی کرده، تجهیزات لازم را ساخته، و کشتی گلومار را به سمت محل مورد نظر روانه کند تا تلاشی مخفیانه برای بالا کشیدن زیردریایی از کف اقیانوس انجام شود.

سطح جزئیات بسیار باورنکردنی است. همه چیز به گونه ای طراحی شده بود تا هدف نهایی از ماموریت آشکار نشود و داستان چیز دیگری به نظر برسد.

همکاری سی آی ای با میلیاردر هاوارد هیوز

در ژوییه 1969، کار واقعی آغاز شد. با حمایت ریچارد نیکسون، رئیس جمهور وقت آمریکا، سی آی ای از هاوارد هیوز برای ساخت یک کشتی معدن کاری بسیار بزرگ و فرستادن آن به اقیانوس آرام در جستجوی سنگ های منگنز کمک گرفت. سپس، بین سال های 1971 و 1972 ساخت کشتی هیوز گلومار اکسپلورر به نمایش گذاشته شد. مقالات منتشر شده در نشریات تجاری، همه چیز از محل کشتی سازی در چستر، پنسیلوانیا تا عبور کشتی معدن کاری از تنگه ماژلان در آمریکای جنوبی را پوشش می دادند. عبور از تنگه ماژلان به دلیل اندازه بزرگ کشتی و عدم امکان عبور از کانال پاناما صورت گرفت.

سطح جزئیات، اندازه عملیات و جسورانه بودن آن بسیار باورنکردنی بود. سال ها کار صبورانه در این زمینه انجام شده بود. این نمونه ای از انجام یک بازی طولانی است. تعداد مواردی که باید مد نظر قرار گرفته و به آنها فکر می شد، باورنکردنی بود. خطرات نیز زیاد بود و آمریکا اساسا قصد سرقت یک زیردریایی شوروی از کف اقیانوس را داشت.

تا اکتبر 1970، مهندسان سی آی ای و پیمانکاران مورد تایید دولت تنها راه برای بلند کردن زیردریایی را یک وینچ قدرتمند نصب شده روی یک کشتی به طور خاص اصلاح شده تعیین کردند. ساخت گلومار به دلیل اندازه آن به ماشین آلات به طور خاص طراحی شده نیاز داشت. شکل نهایی کشتی شبیه یک دریک حفاری نفت بود، اما نمونه ای که شامل یک جرثقیل انتقال لوله، دو پایه حوض نشینی بلند، مکانیزم گرفتن پنجه مانند و یک بخش مرکزی به نام "استخر ماه" با درهایی برای باز و بسته شدن حفره کف بود.

کشتی گلومار برای کارهای آماده سازی پیش از ماموریت راهی لانگ بیچ، کالیفرنیا شد. این شامل بارگیری 24 ون حاوی تجهیزات محرمانه برای ماموریت در یک بارج بود. بارج در تاریکی شب به زیر آب رفت و تجهیزات بارگیری شد. لوله کشی فولادی و ابزار پنجه مانند که می توانست از زیر شکم کشتی پایین بیاید نیز از طریق استخر ماه وارد کشتی شد. این اقدامات برای دور ماندن کل فرایند از چشم های کنجکاو روی کشتی های مجاور یا ماهواره های شوروی صورت گرفت.

تلاش برای بالا کشیدن مخفیانه زیردریایی غرق شده شوروی

پس از آماده شدن برای حرکت، کشتی گلومار به سمت محل غرق شدن زیردریایی شوروی راهی شد و در 4 ژوییه 1974 به مقصد رسید. سپس، نزدیک به 200 خدمه کشتی گلومار هفته ها را در یک ماموریت بازیابی سپری کرده و در نهایت روی محل دقیق لاشه زیردریایی قرار گرفتند. ابزار گرفتن پنجه مانند به سوی هدف نهایی پایین فرستاده شد.

این در شرایطی بود که کشتی های شوروی نیز خدمه کشتی گلومار را زیر نظر داشتند. یک سند ویرایش شده سی آی ای نشان می دهد که دستور آماده باش برای انهدام اضطراری اجزا حساس در صورت تلاش نیروهای شوروی برای سوار شدن به کشتی و به خطر افتادن ماموریت داده شده بود.

خدمه کشتی ابزار گرفتن را به سمت زیردریایی غرق شده روانه کردند و پس از رسیدن به کف اقیانوس، بدنه زیردریایی را در بر گرفت. زیردریایی شوروی به آرامی و پیوسته از کف اقیانوس به بالا کشیده می شد.

تقریبا در نیمه راه بازگشت به سطح – حدود 2743 متر از کف قیانوس – بدنه زیردریایی از هم پاشید و یک قسمت 30 متری از جلوی آن دوباره به کف اقیانوس سقوط کرد. خدمه به فعالیت خود ادامه دادند و بخشی از زیردریایی کی-129 را به داخل کشتی گلومار کشیدند.

در آگوست 1974، خدمه کشتی گلومار بخشی از زیردریایی بازیابی شده را برای بررسی به هاوایی بردند. محتویات دقیق پروژه آزوریان از حالت محرمانه خارج نشده است، اگرچه به گفته سی آی ای شش جسد به طور رسمی در دریا دفن شدند.

افشای ارتباط سی آی ای با کشتی گلومار

پروژه آزوریان برنامه بزرگ خود را به پایان نرسانده بود و تنها بخشی از تلاش را تکمیل کرد. با آغاز برنامه ها برای ماموریت دوم، هدف اصلی گلومار شروع به آشکار شدن کرد.

در یک رویداد نامرتبط، دزدان به دفتر هیوز در لس آنجلس دستبرد زده و به اسناد محرمانه ای دست یافتند که این بازرگان و کشتی گلومار را به سی آی ای مرتبط می کرد. تلاش هایی برای جلوگیری از انتشار این خبر صورت گرفت. اما در فوریه 1975 شرایط تغییر کرد و لس آنجلس تایمز ارتباط بین سی آی ای با کشتی گلومار افشا کرد. در نتیجه، محرمانه بودن ماموریت از بین رفت. این موجب شد تا دولت جرالد فورد، رئیس جمهور وقت آمریکا، از انجام هر گونه ماموریت دیگری پرهیز کند. سی آی ای نیز عبارت معروف "نه می توان تایید کرد و نه رد کرد" را ارائه کرد.

اگرچه پروژه آزوریان نتوانست اهداف اصلی اطلاعاتی خود را برآورده کند، اما سازمان سیا عملیات را یکی از بزرگترین پیروزی‌های اطلاعاتی دوران جنگ سرد ارزیابی کرد. پروژه آزوریان هنوز یک شگفتی مهندسی است، که فناوری استخراج از اعماق اقیانوس‌ها و فناوری بارگیری سنگین را پیشرفت داده است.

پس از آن، گلومار یک زندگی کمتر مخفیانه را دنبال کرد و پیش از اینکه سال ها بدون استفاده بماند، در چند سفر معدن کاری اقیانوسی شرکت داشت. در دهه ۱۹۹۰، یک شرکت نفتی این کشتی را با نام اکسپلورر GSF بازسازی کرد تا برای حفاری نفت و اکتشاف در عمق دریاها استفاده شود. در نهایت، این کشتی در سال ۲۰۱۵ در چین اسقاط شد.

یکی از وسایلی که راهی قبرستان قراضه ها نشد، یک تخته عرشه بود که در دهه 1970 از گلومار بیرون کشیده شد. سی آی ای قصد داشت آن را به عنوان یادگاری از حمایت ریچارد نیکسون از ماموریت به وی اهدا کند، اما پیش از این اقدام، نیکسون استعفا داد. تخته همراه با برخی اقلام مرتبط با کشتی گلومار اکنون در موزه قرار دارد و نمادی از ماموریتی است که هرگز به طور کامل به نتیجه نرسید.

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: کشتی جنگی بشقاب پرنده ای؛ عجیب ترین پروژه نیروی دریایی امپراتوری روسیه!(+تصاویر)