اعتياد غذايي چيست؟ (علائم و راههاي درمان اعتياد غذايي)
تاریخ انتشار: ۱۰ مرداد ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۲۳۴۷۵۷
خبرگزاري آريا -
از عوارض اعــتياد غـذايـــي مي تواند چاقي بيش از حد باشد.
در اعتياد به مواد غذايي به سادگي، فرد به تنقلات معتاد مي شود همانطوريکه معتادان مواد مخدر به مواد مخدر معتاد مي شوند. اين شامل همان مناطق در مغز، همان انتقال دهنده هاي عصبي و بسياري از علائم يکسان مي باشد.
اعتياد غذايي چيست؟
گاهي از اوقات ميبينيد که نمي توانيد جلوي خوردن چيزي را در خـــودتان بگيريد، به آن اعتياد غذايي گفته مي شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
چگونه اين اعتياد به مواد غذايي ايجاد مي شود:
غذاهاي آشغال فراوري شده يک اثر قدرتمند روي مراکز پاداش در مغز دارد که انتقال دهنده هاي عصبي مغز مانند دوپامين را درگير مي کند. مشکل سازترين غذاهاي آشغال حاوي شکر يا آرد گندم تصفيه شده و يا هر دو آنها مي باشد. اعتياد به مواد غذايي به علت عدم اراده و يا چيزي شبيه به آن نيست اعتياد توسط سيگنال شديد دوپامين "ربايش" بيوشيمي مغز ايجاد مي شود. مطالعات بسياري مبني بر اينکه اعتياد به مواد غذايي يک مشکل واقعي است وجود دارد.
بعضي از انواع غذاهاي اعتيادآور:
کافئين:چاي و قهوه حاوي کافئين است که يکي از محرکان اعتياد آور سيستم عصبي به شمار مي رود.
شکر: مصرف شکر زياد، مکانيسم توليد گلوکز را در بدن مختل مي کند. مهمترين منبع گلوکز در بدن کربوهيدرات ها هستند، به همين دليل اگر کسي به مقدار زياد از شکر استفاده کند، که يکي ديگر از منابع گلوکز است، بدن براي انرژي به شکر وابسته ميشود.
شکلات: شکلات حاوي تئوبرومين است—ماده اي شبيه به کافئين—همچنين حاوي فنتيلامين (PEA)، ماده اي که روي وضعيت رواني تاثير مي گذارد و شهوت جنسي را بالا مي برد.
غذاهاي افيوني:يک نظريه مي گويد مواد لبني و حبوبات مثل پاستا، نان و چيپس مي توانند اعتيادآور باشند. اين باور وجود دارد که پروتئين موجود در اين غذاها حاوي پپتيدهاي اعتيادآور است که افيون ناميده مي شود و باعث مي شود که بدن اکسورفين توليد کند. اکسورفين تاثيرات بسياري روي بدن ميگذارد، از قبيل: بالا بردن شهوت و ميل جنسي و اعتياد.
بعضي بر اين عقيده اند که لبنيات و حبوبات به اين دليل تاثير اعتيادآور روي بدن ميگذارند چون بدن ما براي استفاده از چنين غذاهايي طراحي نشده است. مثلاً ماکاروني يا پنير را به صورت عادي در طبيعت نمي بينيم. اين غذاها ميتواند در بدن ايجاد حساسيت و آلرژي نيز بکند.
خوردن بيش از حد غذا و با ولع خوردن يکي از علائم اعتياد غذايي مي باشد.
نشانه هاي اعتياد غذايي:
هيچ آزمايش خون براي تشخيص اعتياد به مواد غذايي در دسترس وجود ندارد. درست مانند ديگر اعتياد ها، از روي علائم رفتاري تشخيص داده مي شود.
در اينجا 8 علائم رايج در معتادان مواد غذايي عبارتند از:
1 - با وجود احساس سيري شما اغلب براي دريافت غذاهاي خاص هوس مي کنيد.
2 - هنگامي که شروع به غذا خوردن مي کنيد با ولع مي خوريد و اغلب خودتان احساس مي کنيد خيلي بيشتر از آنچه که برايتان در نظر گرفته شده است مي خوريد.
3 - هنگامي غذا خوردن با ولع غذا مي خوريد و گاهي شما احساس بيش از حد خوردن داريد.
4 - شما اغلب احساس گناه بعد از خوردن غذاهاي خاص داريد هنوز غذا خوردن پايان نيافته دوباره به زودي شروع به غذا خوردن مي نماييد.
5 - شما گاهي اوقات بهانه در سر مي سازيد که در موقع هوس غذايي غذا بخوريد.
6 - شما بارها و بارها سعي به ترک خوردن و يا مقرراتي ( شامل وعده هاي غذايي در روز ) در مورد غذاهاي خاص تنظيم مي کنيد اما ناموفق بوده ايد.
7 - شما اغلب مصرف مواد غذايي ناسالم را از ديگران مخفي مي کنيد.
8 - شما احساس ناتواني در کنترل مصرف مواد غذايي ناسالم داريد با وجود دانستن اين که اين غذاها باعث آسيب فيزيکي ( شامل افزايش وزن ) شما مي شود.
اگر شما 4 - 5 مورد از اين مشکلات را داريد احتمالا شما يک مشکل جدي با مواد غذايي داريد. اگر شما به 6 مورد يا بيشتر مبتلا هستيد سپس شما به احتمال زياد معتاد به مواد غذايي هستيد.
چطور از اعتيادهاي غذايي جلوگيري کنيد:
همانطور که قبلاً ذکر شد، غذاهايي هستند که ذاتاً اعتيادآورند و اگر کسي زياد از آنها استفاده کند ممکن است به آن معتاد شود. نوشيدن 2 تا 3 فنجان قهوه در روز ميتواند باعث اعتياد شود. همچنين مصرف زياد شکر، شکلات و بعضي محصولات لبني و حبوبات نيز مي تواند اعتياد بياورد. هنوز مشخص نشده است که فرد بايد چه ميزان از اين مواد را مصرف کند تا به آن معتاد شود.
حفظ تعادل در خوردن مهمترين چيز است. هميشه به واکنش بدنتان بعد از صرف هر غذايي توجه کنيد. اگر ديديد گرسنه تر شديد، بدانيد که آن از غذاهاي آلرژي زا بوده است.
شراب خواري به خاطر وجود مشکلات در زندگي نيز جزء همين اعتياد ها است. مرداني که متعلق به خانواده اي هستند که سابقه ي مشکلات رواني در آن وجود داشته است، بيشتر دچار اين مسئله مي شوند. براي کنار گذاشتن آن حتماً بايد با متخصص مشورت کنند.
استفاده از برنامه غذايي سازماندهي شده يکي از راههاي غلبه بر اعتياد غذايي است.
چطور بر اعتياد غذايي غلبه کنيم؟
رهايي از اعتياد غذايي يک فرايند است، و چيزي که اهميت دارد، رهايي از غذاست . بازگرفتن قدرت از دست غذا، اغلب نيازمند يک رويکرد گروهي است تا رهايي کامل و درست حاصل شود در اينجا چند قدم که بايد براي کمک به ترک اعتياد به مواد غذايي برداشته شود را مي آوريم:
• رابطه سالم و درستي با غذا ايجاد کنيد.
در شيوههاي سنتي دوازده مرحلهاي ترک اين اعتياد، معتادان براي خويشتندار باقي ماندن به چالش کشيده ميشوند با اينحال، کسي که اعتياد غذايي دارد به سادگي نميتواند با نخوردن خويشتن داري کند چون غذا براي زنده ماندن لازم است از اين رو، کسي که از اين اعتياد رنج ميبرد بايد ياد بگيرد با ايجاد رابطه سالم با غذا، بهطور مناسب بخورد.
• درمورد غذاهاي ناسالم، حد و حدود تعيين کنيد.
مخصوصا، غذاهاي “ناسالم” يا برانگيزاننده را از رژيم غذايي حذف کنيد و حد و حدودهايي را مشخص نماييد تا مديريت اين غذاها به شيوهاي سالمتر دوباره فراگرفته شود اگر کسي هنگام استرس درخوردن بستني زيادهروي ميکند، بهترين کار اين است که بستني در خانه نگهداري نشود حذف عامل وسوسه تا زمانيکه او دوباره به شيوهاي متعادل بستني بخورد، راهي قابل اعتماد است.
• از يک برنامه غذايي سازماندهي شده پيروي کنيد.
کسي که از رابطه ناسالم با غذا رنج ميبرد ميتواند با پيروي از يک برنامه غذايي و الگوهاي نرمال خوردن، در مسير درست ترک اين اعتياد قرار بگيرد اين شيوه به فرد کمک ميکند شرايط قابل اعتمادي براي غذا قائل شده و احساس رضايت کند، بنابراين نياز رواني به خوردن پيدا نميکند وقتي محروميت فيزيکي از غذا وجود داشته باشد، ازدست دادن کنترل دربرابر غذا، وسوسهانگيزتر خواهد بود.
• استراتژي هاي درست غلبه را يادبگيريد.
دلايل غلبه براين اعتياد را مورد ملاحظه قرار دهيد . مکانيسمهاي پيروزيهاي بهتر را شناسايي کرده تا بتوانيد يادگيري راههاي سالمتر غلبه بر احساسات را شروع کنيد.
• به دنبال توصيههاي حرفهاي باشيد.
غلبه بر اعتياد غذايي يک فرايند است و يک شبه اتفاق نميافتد؛ اغلب به يک متخصص تغذيه و يک روانپزشک که در زمينه اختلالات خوردن تخصص دارد نياز است اين حرفهايها به فرد معتاد به غذا کمک ميکنند تا استراتژيهاي مناسب را بکار بسته و به او توصيههاي توجيهپذير و منطقي ارائه ميدهند.
گردآوري: بخش سلامت بيتوته
منابع:healthmag.ir
foodregime.com
justfortoday.blogsky.com
منبع: خبرگزاری آریا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۲۳۴۷۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
علائم شایع کم کاری تیروئید را بشناسید
آفتابنیوز :
دکتر دهقانی از اختلال کم کاری تیروئید یا تیروئید پرکار به عنوان یکی از بیماریهای شایع غدد نام برد و افزود: بیماری کم کاری تیروئید در نتیجهی کاهش تولید و ترشح هورمونهای تیروئیدی حاصل میشود و عموماً زنان باردار و افراد بالای ۶۰ سال، در معرض ابتلا به آن هستند.
این متخصص داخلی در خصوص نحوه درمان بیماری کم کاری تیروئید نیز گفت: درمان این بیماری تقریبا ساده بوده و مصرف قرصهای حاوی هورمون تیروئید میتواند، هورمونهای مورد نیاز بدن را تأمین کند که در اکثر موارد برای بیماران قرص لوتیروکسین تجویز میشود.
وی اضافه کرد: این دارو روزانه یک بار مصرف میشود که برای تأثیرگذاری بیشتر باید به صورت ناشتا و یک ساعت قبل از مصرف صبحانه مصرف شود. همچنین مصرف همزمان برخی داروها مانند پنتوپرازول، قرص آهن، کلسیم و... میتواند در میزان تأثیرگذاری قرص لووتیروکسین سدیم اثر منفی داشته باشد، لذا توصیه میشود، با فاصله حدود یک ساعت با داروهای ذکر شده، قرص کم کاری تیروئید مصرف شود.
دکتر دهقانی خاطر نشان کرد: بیمار ممکن است ظرف ۱ تا ۲ هفته پس از شروع درمان، پاسخ اندکی را احساس کند، اما پاسخ کامل به درمان با هورمون تیروئید اغلب تأخیر دارد و ممکن است چندین هفته طول بکشد. ضمن اینکه اکثر بیماران مبتلا به کم کاری تیروئید، لازم است مصرف دارو را برای باقی عمر ادامه دهند، اما گاهی تعدیل و یا افزایش دوز مصرفی تحت نظر پزشک متخصص اتفاق میافتد.
منبع: خبرگزاری ایسنا