به نقل از «خبرگزاری آریا»

دوئل مرگ؛ مقايسه‌ي قدرت نظاميِ کره جنوبي و شمالي

تاریخ انتشار: ۱۲ مرداد ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۲۶۰۶۷۶

خبرگزاري آريا - مجله همشهري دانستنيها - محمدحسين جهان پناه: در آن سوي منطقه غيرنظامي (اصطلاحي که به نوار مرزي ميان دو کره گفته مي شود) سال هاست که ده ها و صدها توپ بزرگ و کوچک ارتش کره شمالي در حالي مستقر هستند که لوله هاي آن ها قلب کره جنوبي را هدف گرفته اند؛ به علاوه شبکه اي از تونل هاي زيرزميني دور تا دور اين توپ ها کشيده شده که گلوله و مهمات آن ها را در خود پنهان کرده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

کمتر از 48 کيلومتر در آن سوي مرز، سئول يکي از بزرگ ترين شهرهاي شرق آسيا و پايتخت کره جنوبي با جمعيتي حدود 24 ميليون نفر قرار گرفته است. شهري که هر روزش را در وحشت هميشگي آتش توپ هاي کره شمالي به پايان مي رساند. توپ هايي که اگرچه بسيار فرسوده اند، اما هيچ کس حتي سربازان آمريکايي مستقر در کره هم شکي در موثر بودن آن ها به هنگام يک جنگ تمام عيار ندارند.

از 64 سال پيش که جنگ کره بدون صلحي قطعي به پايان رسيد همه به خوبي مي دانستند که سايه شوم وقوع جنگي ديگر در شبهه جزيره کره چندان دور از انتظار نيست؛ سايه شومي که حالا با روي کار آمدن ترامپ در کاخ سفيد و قدرت نمايي هاي گاه و بي گاه رهبر جوان کره شمالي در پناه سردي بيش از پيش روابط اين کشور با چين بيش از هر زماني احساس مي شود.

در اين شرايط فکر مي کنيد اگر حادثه اي ناخواسته منجر به جنگي تمام عيار ميان دو طرف شود، شرايط چگونه خواهدبود؟ آيا کره شمالي يا جنوبي هيچ شانسي براي جان سالم به در بردن از چنين جنگي را خواهندداشت؟

استعداد نظامي

کره جنوبي صاحب جمعيتي حدودا دو برابر کره شمالي است، آن هم با توليد ناخالص داخلي اي که ارزش آن 50 برابر بيشتر است. در عين حال کره جنوبي يکي از پيشرفته ترين کشورهاي دنياست، به طوري که در شرق آسيا تنها ژاپن و چين حريفان اين کشور در فناوري ديجيتال هستند. از سوي ديگر، کره شمالي تخت تاثير سال ها تحريم نفسگير از نظر اقتصادي ورشکسته است و در بيشتر حوزه هاي تکنولوژي حرف هاي زيادي براي گفتن ندارد. از نظر هزينه هاي نظامي هم فاصله فراواني ميان دو طرف وجود دارد؛ بودجه نظامي کره شمالي 10 ميليارد دلار است. در حالي که کره جنوبي سه برابر اين ميزان يعني حدود 30 ميليارد دلار از بودجه سالانه خود را به ارتش خود اختصاص داده است.







رژه نظامي: در کره جنوبي سالگرد عبور ارتش کره جنوبي از مدار 38 درجه و ورود آن ها به خاک کره شمالي و در کره شمالي سالگرد تاسيس ارتش در 25 آوريل 1932 (5 ارديبهشت 1311) روز ارتش است.


نيروي انساني

از نظر نيروي انساني کره شمالي با ارتش يک ميليون و 200 هزار نفري دست کم روي کاغذ حرف اول را مي زند. اين ارتش در شرايط لزوم امکان فراخواني تا 600 هزار نيروي ذخيره را دارد، به علاوه بيشتر جمعيت بالغ اين کشور هم از آموزش هاي نظامي ابتدايي برخوردر هستند همه اين ها موجب مي شود تا از نظر نيروي انساني ارتش کره با پر کردن رتبه چهارم بزرگ ترين ارتش هاي دنيا حتي در جايگاه بالاتري از روسيه هم قرار بگيرد.

با اين همه کره جنوبي آن قدرها هم عقب تر نيست. ارتش کره جنوبي تقريبا برابر نصف ارتش فعال کره شمالي نيرو دارد، اما در شرايط لزوم مي تواند تا پنج برابر نيروي ذخيره بيشتري را به خدمت فراخواني کند و از آن جا که خدمت سربازي در اين کشور هم اجباري است، بيشتر جمعيت ان هم، آموزش سربازي را ديده اند. ضمنا آمريکا هم 30 هزار سرباز در کره جنوبي دارد. 3800 نفر سرباز آمريکايي هم در ژاپن و 5700 سرباز هم در پايگاه گوآم مستقر هستند که همه آن ها را بايد به هنگام مقايسه استعداد نفري به حساب آورد.

در مقابل، چين پشتيبان کره شمالي است و همين کشور هم بود که در جريان جنگ کره با به حرکت درآوردن نزديک به 70 درصد از ارتش خود از سقوط کره شمالي جلوگيري کرد. با اين حال نظر به روابط سرد دو طرف و روابط تجاري و سياسي پيچيده چين با ايالات متحده آمريکا بعيد است که در وضعيت کنوني شاهد پشتيباني نفري گسترده چيني ها از کره اي ها باشيم. درواقع در شرايط يک جنگ فراگير، احتمال اين که چيني ها مرزهاي خود را به صورت کامل به روي کره اي ها ببندند، بيشتر است تا چيز ديگر. به همه اين ها آموزش و تجهيزات سربازان را هم اضافه کنيد. اگرچه هيچ کدام از دو طرف صاحب ارتش حرفه اي نيستند، اما سربازان کره جنوبي مشخصا به تجهيزات بهتري مجهز شده اند و از پشتيباني بيشتري هم بهره مي برند.

نيروي زرهي

از نظر عددي، کره شمالي صاحب 4100 دستگاه تانک و 2500 خودروي زرهي است، در حالي که کره جنوبي تنها 2400 دستگاه تانک و تقريبا همين ميزان خودروي زرهي دارد. چيزي که اين معادله را وارونه مي کند کيفيت اين تجهيزات است. بيشتر تانک هاي کره شمالي تاريخ مصرف گذشته و متعلق به سال هاي دور جنگ سرد و حتي جنگ کره اند.


تي- 72: نيروي زرهي کره شمالي چندان مدرن نيست و تعداد نامشخصي از
انواع قديمي تي- 72مهم ترين تانک هاي موجود در سازمان رزم آن به شمار مي روند.


از «تي- 34»هاي فسيل شده گرفته تا انبوهي از تانک هاي روسي «تي- 55» و «تي- 62» تا تعداد نامشخصي تانک هاي نسبتا مدرن تر «تي- 72» و البته نمونه هاي چيني مانند «تايپ 59». ضمنا اين کشور تانک هاي بومي اي مانند «Chonma-ho» (کپي تي- 62) و «Pokpung-ho» (کپي تي- 72) هم دارد. در اين فهرست تي- 72 و نمونه کره اي آن بهترين چيزي است که شمالي ها در اختيار دارند. در مقابل کره جنوبي صاحب يکي از مدرن ترين نيروهاي زرهي دنياست که ستون فقرات آن را تانک هاي مدرن «کي-1» (نسخه اي از آبرامز آمريکايي) تشکيل مي دهد.

به علاوه تانک جديد «کي- 2»- موسوم به پلنگ سياه و يکي از معدود تانک هاي پيشرفته نسل چهارمي دنيا- هم چند سالي است که در حال ورود به خدمت در سازمان رزم کره جنوبي است. ضمنا تعداد کمي تانک پيشرفته روسي «تي- 80» هم در خدمت کره جنوبي وجود دارد. علاوه بر اين نزديک به 800 تانک قديمي «ام- 48» آمريکايي را هم بايد به اين فهرست اضافه کرد.



کا- 2: تانک پيشرفته کا-2 يا پلنگ سياه يکي از پيشرفته ترين تانک هاي دنياست
که به تازگي در حال ورود به سازمان رزم ارتش کره جنوبي است.


توپخانه

توپخانه يکي از معدود نقاط قوت بالقوه ارتش کره شمالي است. کره شمالي صاحب يکي از بزرگ ترين توپخانه هاي دنياست که به خوبي در طول مرز اين کشور با کره جنوبي مستقر شده اند. در حقيقت در سناريوي يک جنگ واقعي با فرض پيش دستي از سوي کره شمالي، آتشباران سنگين توپخانه اولين اقدام کره شمالي خواهد بود. کره شمالي صاحب چيزي بيش از 17 هزار (از ديد برخي منابع 21 هزار) توپ معمولي و خودکششي است که بيشتر آن ها در خط مرزي دو طرف و اطراف پيونگ يانگ مستقر هستند.

وضعيت تحرک و تامين مهمات اين توپخانه نيز توسط شبکه پشتيباني پيچيده اي از تونل هاي زيرزميني تامين مي شود. سئول پايتخت کره جنوبي تنها 48 کيلومتر از مدار 38 درجه (خط مرزي دو کره) فاصله دارد و در نتيجه آتشبار توپخانه کره شمالي که روي کوه هاي اين منطقه پنهان شده اند، به راحتي اين شهر را در برد آتش خود خواهندداشت. اين يعني در شرايط يک نبرد غافلگيرانه کره شمالي بدون هيچ اخطاري مي تواند جنوبي ها را با آتش توپخانه در پايتختشان زمينگير کند.


دي- 20: گونه هاي م ختلفي از توپ هاي هويتزر دي- 20 ساخت شوروي سابق و انواع چيني و کره اي آن از جمله مهم ترين تسليحات توپخانه کره شمالي به شمار مي روند.

تنوع توپخانه کره شمالي ترکيبي زا توپ هاي 100 تا 170 ميلي متري هويتزر را شامل مي شود که در ميان آن ها انبوهي از توپ هاي قديمي سال هاي دور جنگ سرد را نيز مي توان پيدا کرد. در مقابل کره جنوبي هم از توپخانه اي بزرگ برخوردار است، اما نمي توان گفت به اندازه کره شمالي روي قدرت مخرب توپخانه خود حساب مي کند.

کره جنوبي صاحب چيزي حدود پنج تا شش هزار توپ است که نيمي از آن ها را توپ هاي 105 ميلي متري با برد 11 تا 18 کيلومتر تشکيل مي دهند و مابقي توپ هاي خودکششي 155 با برد تا 30 کيلومتر هستند. در بين اين توپ هاي خودکششي انواع مختلفي از توپ هاي ام- 109 آمريکايي گرفته تا کي-9 اشاره کرد.

کره جنوبي همچنين حدود 200 خودروي موشک انداز «ام- 270» آمريکايي و «کا- 136» کره اي دارد که راکت هاي 130 تا 227 ميلي متري شليک مي کنند. اين رقم براي کره شمالي چندده برابر انواع کاتيوشا و ديگر خودروهاي موشک انداز مجهز به راکت هاي توپخانه 107 تا 300 ميلي متري است.




کي- 9: توپ خودکششي 155 ميلي متري هويتزر ساخت صنايع سنگين سامسونگ

پرشمارترين توپ هاي خودکششي در خدمت کره جنوبي هستند.



نيروي هوايي

اما، روي هوا کره شمالي در برابر کره جنوبي تقريبا هيچ شانسي ندارد؛ هم به خاطر اين که کره جنوبي صاحب يکي از مدرن ترين نيروهاي هوايي شرق آسياست و هم به خاطر حضور فراگير پايگاه هاي هوايي ايالات متحده آمريکا در منطقه. کره جنوبي در حال حاضر صاحب ناوگاني با بيش از 450 جت جنگي است که از اين تعداد 118 فروند را «اف 16 سي» و 60 فروند را «اف- 15» تشکيل مي دهند.

باقي ناوگان هم از 158 فروند «اف- 5» و 71 فروند «اف- 4 فانتوم» و 60 فروند هواپيماي نيمه بومي «اف اي- 50» تشکيل مي شود. ضمن اين که چهار فروند «آواکس» هم از آن پشتيباني مي کنند. ضمنا کره جنوبي يکي از مشتريان جنگنده نسل پنجمي «اف- 35» هم هست.


ميگ- 29: 40 فروند ميگ- 29 اصلي ترين و مدرن ترين جنگنده هاي کره شمالي شمرده مي شوند
هر چند که اين جنگنده ها سال هاست که به روزرساني نشده اند.

در مقابل کره شمالي 660 هواپيماي جنگي دارد که به جز 40 فروند جنگنده «ميگ 29»، مابقي همگي ا زجنگنده هاي قديمي از رده خارج هستند. بخش عمده اين ناوگان را ميگ هاي 23 و 21 و همچنين «اف- 7» (نسخه چيني ميگ 21) تشکيل مي دهند. از وضعيت عملياتي اين ناوگان هم خبرهاي خيلي خوبي شنيده نمي شود. ضمن آن که بدون احتساب ناوهاي هواپيمابر آمريکايي، جت هاي «اف- 22» و اف- 15 آمريکايي هم در پايگاه هاي هوايي ژاپن و کره جنوبي حضور دارند.

در اين مورد خاص هم نمي توان نيروي هوايي چين را به عنوان پشتيبان احتمالي کره شمالي تصور کرد، با اين حال در شرايط جنگي بعيد است که چين با وضع منطقه پرواز ممنوع به راحتي موافقت کند يا به جت هاي آمريکايي اجازه آزادي عمل زيادي بدهد.



اف- 15 کي: گونه کره اي جنگنده تهاجمي اف- 15 ئي موسوم به اسلم ايگل


نيروي دريايي

از منظر نيروي دريايي، کره جنوبي ناوگان به مراتب بزرگ تري دارد، با اين حال لزوما دست برتر با جنوبي ها نيست. کره جنوبي صاحب 12 ناوشکن (شامل سه ناوشکن سنگين هفت هزار و پانصدتني کلاس سجونگ کبير) و 13 ناوچه موشک انداز هزار و پانصد تا دو هزار و پانصد تني است. ضمن آن که با 16 ناوچه سبک نهصد و پنجاه تني و يک ناو هليکوپتر بر چهارده هزار و سيصد تني هم پشتيباني مي شود.


زيردريايي هاي کلاس سينپو: زيردريايي هاي جديد کلاس سينپو کره شمالي که توانايي شليک موشک بالستيک هم دارند.

اين کشور زير آب ها هم به 15 زيردريايي ديزلي مجهز است. در آن سوي نقشه، شمالي ها تنها سه ناوچه بزرگ دارند که جالب توجه ترين آن ها يک ناوچه بزرگ اما قديمي سه هزار تني کلاس کريواک شوروي است که ظاهرا آن را به صورت اوراقي و بدون تسليحات خريداري کرده اند. شمالي ها در حال ساخت دو ناوچه سبک هزار و پانصد تني با توانايي حمل هليکوپتر هم هستند. با اين همه نقطه قوت آن ها ناوگان بزرگ زيردريايي هايشان است. آن ها صاحب تعداد بسيار زيادي زيردريايي ميان وزن تهاجمي کلاس رومئوي ساخت شوروي سابق و تعداد به مراتب بيشتري زيردريايي کوچک ساخت خودشان هستند. ضمن آن که چند سال پيش يک ناوچه کره جنوبي به وسيله يکي از همين زيردريايي ها غرق شد.




ناوشکن هاي کلاس سجونگ کبير: مدرن ترين ناوشکن هاي ساخت کره جنوبي مجهز به سيستم موشکي پيشرفته براي درگيري با اهداف هوايي مثل موشک هاي بالستيک.


دفاع هوايي

کره جنوبي صاحب شبکه دفاع هوايي خيلي گسترده اي نيست، در حقيقت خود ارتش کره تنها به 120 موشک دفاع هوايي کوتاه‌برد «کروتال» و تعداد زيادي توپ 20 ميلي متري دفاع هوايي و موشک هاي دوش پرتاب مجهز است. بيشتر دفاع هوايي استراتژيک مورد نياز کره جنوبي با چتر دفاعي سيستم هاي پاتريوت و تاد ارتش ايالات متحده آمريکا تامين مي شود که خصوصا براي مقابله با موشک هاي بالستيک آمادگي دارند.

در مقابل کره شمالي شبکه پدافند هوايي بسيار متراکم و گسترده اي دارد. تمامي نوار مرزي اين کشور با رادارهاي رهگيري پوشش داده شده اند. به علاوه شمالي ها روي توسعه شبکه توپ هاي ضدهوايي خود براي درگيري با اهداف در ارتفاع پايين هم توجه زيادي داشته اند.

با اين حال سامانه هاي پدافند هوايي مورد استفاده در کره يا خيلي قديمي اند يا به صورت بومي ساخته يا به روزرساني شده اند. ضمن آن که احتمالا چيني ها هم در به روزرساني اين سامانه ها نقش اشته داند. بهترين سامانه کره شمالي ظاهرا سيستمي به نام «KN-06» است که شباهت زيادي به سيستم «FT2000» چين و «اس 300» روسي دارد. هر چند که کمي بزرگ تر است. به جز اين، «سام 5»، «سام 6» و «کاب» هم از ديگر سيستم هاي دفاع هوايي کره شمالي هستند.




اس- 75: انواع مختلف موشک هاي ضدهوايي اس- 75 و نمونه هاي چيني و کره اي آن، پرشمارترين سامانه هاي دفاع هوايي کره شمالي را تشکيل مي دهند.


تسليحات استراتژيک

در زمينه تسليحات استراتژيک، کره شمالي به صورت کامل دست برتر را در اختيار دارد. جنوبي ها از دهه 80 ميلادي (1360) که پيمان منع توسعه موشک هاي بالستيک دوربرد را امضا کردند، در توسعه موشکي خود بسيار کند بودند، به طوري که تا همين پنج سال پيش کره جنوبي هيچ موشک بالستيکي با برد بيش از 300 کيلومتر نداشت و تنها پس از توافقي محدود، مشوک هاي جديدي با برد 800 کيلومتر را توسعه دادند.

در کره شمالي اما شرايط به کلي فرق مي کند و موشک هاي بالستيک بخشي جدايي ناپذير از استراتژي نظامي اين کشور هستند. کره شمالي صاحب اندوخته اي گسترده از موشک هاي بالستيک با بردي بين 100 تا بيش از چهار هزار کيلومتر است، ضمن آن که روي موشک هاي بالستيک قاره پيمايي با برد شش تا 10 هزار کيلومتر هم کار مي کند.


موشک تپودونگ - 2 کره شمالي


موشک هاي بالستيک خانواده «تپودونگ» با توانايي حمل سرجنگي اتمي، برد کافي اي براي رسيدن به آمريکا دارند. در عين حال موشک تپودونگ يا «بي ام25» با برد چهار هزار کيلومتر را هم نبايد فراموش کرد. خطرناک ترين بخش اين ماجرا، سر جنگي اتمي احتمالي در دست توسعه کره شمالي است. اين کشور تاکنون پنج آزمايش اتمي انجام داده است که هيچ کدام کاملا موفق نبوده اند، اما در صورت موفقيت يک موشک بالستيک قاره پيما همراه با کلاهک هسته اي، کره شمالي تبديل به قدرتي هسته اي مي شود که با توجه به رفتار غيرقابل پيش بيني اين کشور هر نوع واکنشي به اين کشور مي تواند خطرساز شود.

به علاوه اگرچه کره شمالي يکي از امضاکنندگان پيمان منع توسعه تسليحات شيميايي ژنو است، اما گزارش هايي از توسعه سلاح شيميايي در اين کشور هم وجود دارد که دولت کره آن ها را تاييد نمي کند. با اين همه گزارش هايي وجود دارد که مي گويند کره شمالي احتمالا صاحب اندوخته اي از گازهاي شيميايي مانند گاز سارين، تابون و سومان است.

نيروهاي ويژه

هر دو کشور صاحب نيروهاي ويژه به خوبي آموزش ديده هستند که در شرايط جنگي نقشي تعيين کننده خواهندداشت. کره جنوبي صاحب تنها 10 هزار نيروي ويژه است که همگي به خوبي تجهز شده اند و آموزش ديده اند، در مقابل کره شمالي 180هزار نيروي ويژه دارد. با اين حال کيفيت آموزش اين نيروها به خوبي مشخص نيست. البته اين نيور در طول عمر کره شمالي بسيار فعال بوده است.



در 1968 (1347) 31 نفر از نيروهاي همين يگان بودند که از مرز گذشتند و در جريان عملياتي محرمانه به کاخ رياست جمهوري کره جنوبي (خانه آبي) حمله کردند تا رييس جمهور اين کشور را ترور کنند؛ حمله اي که در نهايت ناکام ماند.
در 1996 (1375) هم يکي از زيردريايي هاي کلاس سانگ کره شمالي، تيمي سه نفره از همين نيروها را در سواحل کره جنوبي پياده کرد. هدف اين نيروها جاسوسي از تاسيسات دريايي کره جنوبي در منطقه بود. اين عمليات زماني لو رفت که اين زيردريايي هنگام بازيابي نيروهاي ويژه، به گل نشست و براي اين که به دست دشمن نيفتند، به دست خدمه خود اوراق شد.

اين حادثه، عمليات گسترده چهل و نه روزه اي را براي تعقيب و دستگيري اين افراد در کره جنوبي به دنبال داشت که در نهايت تنها يک نفر دستگير شد. بيشتر نيروهاي ويژه حاضر در زيردريايي در طول فرار کشته شدند و 11 نفر خدمه زيردريايي هم به دست نيروهاي ويژه شمالي ها به خاطر ناکامي در عمليات اعدام شدند.



در مقابل نيروهاي ويژه کره جنوبي هم دست کمي نداشتند. 31 نفر از همين نيرو در فاصله 1968 تا 1971 (1346 تا 1350) در تلاش بودند تا «کيم ايل سونگ» رهبر وقت کره شمالي را ترور کنند. در مورد اين عمليات اطلاعاتي در دست نيست، جز اين که به دلايلي نامشخص ناکام ماند و نتيجه آن کشته شدن يا اعدام همه اين افراد بود.

شرايط احتمالي درگيري در شبه جزيره کره چگونه خواهدبود؟

نبرد در وقت اضافه

تا وقوع يک جنگ تمام عيار در کره هنوز خطوط قرمز واضحي وجود دارد، با اين حال اگر همه اين خطوط قرمز رد شوند، جنگ دوم کره براي هيچ کس جنگ آساني نخواهدبود. شرايط در کره هيچ شباهتي به جنگ در عراق يا افغانستان ندارد. کره شمالي ها سال هاست که خود را براي چنين جنگي آماده کرده اند. آتشبار سنگين توپخانه آن ها ظرف کمتر از 45 ثانيه حتي پيش از آن که آژير اخطار در سئول به صدا دربيايد، مي تواند اين شهر را زير آتش خود بگيرد.

جنگ کره که در فاصله 1950 تا 1953 (1329 تا 1332) به وقوع پيوست جان هفت ميليون و 200 هزار کره اي و 33 هزار سرباز آمريکايي و همچنين 800 هزار سرباز چيني را گرفت، در نتيجه در شرايط وقوع غيرقابل اجتناب هر درگيري ديگري، محدود نگه داشتن تلفات اولويت خواهدبود. در شرايط واقعي اگر آمريکايي ها واقعا تصميم بگيرند پيش دستي کنند و درگيري را خودشان شروع کنند، تلاش خواهندکرد تا حمله پيشگيرانه شان عليه اهداف خاصي محدود باشد و همزمان با فشار به چين به کره پيام دهند که با وجود حمله خود، در پي يک جنگ تمام عيار نيستند، اما در عين حال ادامه آزمايش هاي موشکي کره را تحمل نخواهندکرد. با اين حال اين که واکنش کره شمالي خشمگين در چنين شرايطي چگونه خواهد بود، اصلا قابل پيش بيني نيست.

در طول دو سال گذشته کره جنوبي و ايالات متحده آمريکا پيوسته در حال تمرين شرايط فرضي يک حمله هوايي پيشگيرانه عليه اهداف نظامي خاص در کره شمالي بوده اند. در سال 2015 يعني دو سال پيش، ستاد مشترک ارتش ايالات متحده آمريکا و کره جنوبي طرح عمليات ويژه اي به نام «OPLAN 1550» را طراحي کردند که اين طرح شامل حمله به پايگاه هاي اتمي و موشکي کره شمالي و همچنين اقامتگاه شخصي «کيم جونگ اون» و باقي رهبران کره شمالي بود.

به جز اين طرح، کره جنوبي هم برنامه اختصاصي خود براي حمله اي پيشگيرانه عليه کره شمالي به منظور نابودي دست کم بخشي از توان نظامي همسايه شمالي خود را دارد. اين برنامه خصوصا از اين جهت براي اين کشور مهم است که بدانيم کره جنوبي صاحي شبکه پيشرفته اي براي دفاع هوايي و ضدموشکي نيست، هرچند آمريکايي ها تامين و تجهيز چنين شبکه اي را به صورت رايگان به شرط توسعه ندادن يک سيستم ضدهوايي بومي از سوي کره جنوبي و تحت کنترل آمريکا ماندن اين سيستم تقبل کرده اند.

شرايط جنگي

تمام نشانه ها حکايت از اين موضوع دارند که در شرايط واقعي دولت ترامپ موافق يک درگيري کوچک و کوتاه مدت است. به قول يکي از مشاوران ترامپ، هيچ کس اين جا دنبال جنگ نيست. با اين حال چيزي که اين وسط ناديده گرفته مي شود واکنش احتمالي کيم جونگ اون در برابر هر نوع حمله احتمالي است. در حقيقت هيچ کس چيز زيادي در مورد خصوصيات رفتاري رهبر جوان و ماجراجوي کره شمالي نمي داند؛ اين که رفتار او در چنين شرايطي چگونه خواهدبود و تا چه حد تحت تاثير خشم خود واکنش نشان خواهدداد.
درواقع مي شود گفت شانس زيادي وجود دارد که او دست به واکنشي جدي بزند که شامل استفاده از سلاح هسته اي هم مي شود. اين تنها کره جنوبي نيست که نقشه اي عليه کره شمالي در آستين دارد، کره شمالي هم نقشه خاص خود را براي حمله به کره جنوبي دارد. حمله اي يک هفته اي که ممکن است شامل حمله هاي هسته اي عليه نقاط مختلفي در کره جنوبي هم باشد.

هدف استراتژيک اين نقشه، اتحاد دو کره زير پرچم پيونگ يانگ است؛ آرزويي که روياي پدر و پدربزرگ کيم جونگ اون هم بود، با اين حال بعيد است که اين آرزو به تنهايي براي کشاندن پاي او به يک جنگ بزرگ کافي باشد. وضعيت اقتصادي کره شمالي خوب نيست؛ قحطي، گرسنگي و بي پولي، همگي علاوه بر تاثير چشمگيرشان بر مردم، بر روند مردن سازي کره شمالي هم تاثير داشته اند تا جايي که به سختي مي توان ارتش کره شمالي را از منظر تکنولوژي تسليحاتي با برادر ناتني جنوبي خود مقايسه کرد. هرچند که اين موضوع موجب نمي شود تا در شرايط يک حمله پيش دستانه از سوي همسايه جنوبي يا امريکا، کره شمالي پا پس بکشد و پاسخي کوبنده ندهد. تنها کافي است به آرايش توپخانه کره شمالي در نوار مرزي دو کره نگاهي بيندازيد تا مطمئن شويد که آن ها ترديدي در به گلوله بستن جنوب به خود راه نخواهندداد.

«بروس کلينگر» (Bruce Klinger) يکي از تحليلگران پيشين «CIA» مي گويد که کره شمالي بدون آن که ارتش غول آساي خود را حتي ذره اي به حرکت درآورد، تنها با آتشبار توپخانه مي تواند به هر حمله اي پاسخ دهد. آسيب پذيري شهرهاي کره جنوبي در خط مرزي را با هيچ چتر دفاع هوايي نمي توان پوشش داد، خصوصا وقتي پاي پايتخت زيباي کره جنوبي در ميان باشد.

موضوع، زماني، بغرنج تر مي شود که تصورکنيم ادعاهاي آمريکايي ها درست باشد و کره شمالي واقعا زرادخانه اي از تسليحات شيميايي هم در اختيار داشته و حاضر باشد تا آن ها را همراه با موشک هاي ميان برد و کوتاه برد خود شليک کند. در چنين شرايطي پاسخ کره شمالي چنان کوبنده و مرگبار است که هيچ راهي براي فرار از تبديل شدن اين درگيري کوچک به يک درگيري بزرگ باقي نخواهدماند.

مشکل زمان

در صورتي که فرض کنيم کره شمالي روزي پيش دستانه يا در پي انتقام گيري برنامه حمله خود به جنوب را به جريان بيندازد، زمان نقشي تعيين کننده را براي شمالي ها بازي خواهدکرد. شمالي ها در شرايط جنگي تلاش خواهندکرد تا با سرعت تمام جنوب يا دست کم نقاط کليدي آن را تصرف کنند، پيش از آن که نيروهاي کمکي ايالات متحده آمريکا و ديگر کشورهاي منطقه به کمک کره جنوبي برسند.

در اين راه هم، شمالي ها براي به تاخير انداختن ارسال نيروهاي مستقر در ژاپن و ديگر نقاط هم هي ترديدي در کمک گرفتن از موشک هاي ميان برد خود نخواهندکرد. کره شمالي صاحب يکي از بزرگ ترين زرادخانه هاي موشکي دنياست؛ زرادخانه اي آن قدر بزرگ که هيچ حمله هوايي محدودي قادر به از ميان بردن تمام آن نخواهدبود.

در اين شرايط شمالي ها ابتدا فرودگاه هاي کره جنوبي و سپس فرودگاه هاي در دسترس آمريکا در منطقه را هدف مي گيرند، حتي ممکن است تهديد کنند که اگر ديگر کشورها هم فرودگاه هاي خود را در اختيار حمله هوايي قرار دهند، به آن ها هم حمله خواهدشد. اين در حالي است که با وجود سردي روابط، چيني ها هم قطعا همچنان اجازه عمليات آزادانه هوايي عليه کره را نمي دهند و همين موضوع، شرايط را پيچيده تر مي کند.

آمريکا در کره تنها 28 هزار سرباز دارد و ارتش کره هم اگرچه بهتر از همسايه شمالي خود مجهز شده است، اما تنها به اندازه يک سوم ارتش کره شمالي نيروي آماده رزم در اختيار دارد. در چنين شرايطي ارتش بزرگ کره شمالي با حساب باز کردن روي برتري نفري خود، به پيش خواهدراند و تلاش خواهدکرد تا از اين برتري نفر به سود خود استفاده کند. در صورت وقوع اين سناريو اولين پاسخ آمريکا مي تواند نهايتا تا حد ارسال شش لشگر- با بيش از 20 هزار سرباز به ازاي هر لشگر- باشد؛ نيروهايي که با 10 وينگ هوايي و پنج ناو هواپيمابر پشتيباني خواهندشد.

مشکل اين جاست که اين نيروها براي رسيدن به منطقه نياز به زمان و فراهم کردن زيرساخت پشتيباني خواهندداشت. وقتي که کره جنوبي اين زماني حياتي را از دست بدهد، به سرعت برگ هاي برنده خود را زير فشار نيروهاي تازه نفس و بمباران سنگين هوايي از دست خواهدداد. با اين همه اين جنگ خليج فارس نيست و کره، کويت نيست که ارتش عراق در آن ظرف مدت کوتاهي تحت فشار حملات هوايي آمريکا از هم بپاشد.

پيش بيني پنتاگون براي چنين جنگي چهار تا شش ماه نبرد سنگين است. ضمن آنکه فاکتور انساني را نبايد فراموش کرد. در سال 1994 (1373) وقتي «کلينتون» در فکر حمله به کره شمالي براي از ميان بردن تلاش اين کشور براي توسعه سلاح هسته اي بود، فرمانده وقت نيروهاي آمريکايي مستقر در کره، «گري لاک»، به فرمانده خود در ستاد ارتش گفت که جنگ در اين شبه جزيره يک ميليون کشته و يک تريليون دلار خسارت اقتصادي به همراه خواهدداشت.

امروز، اما 23 سال گذشته و پيونگ يانگ علاوه بر ارتش انبوه خود مدعي داشتن 10 تا 16 سر جنگي هسته اي و موشک هايي است که مي توانند آن ها را تا هزاران کيلومتر با خود حمل کنندو همين يکي به تنهايي براي پيچيده کردن موضوع کفايت مي کند.

منبع: خبرگزاری آریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۲۶۰۶۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کره شمالی: حقوق‌ بشر ابزار تهاجم و رفتار خصمانه آمریکاست

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از رویترز، خبرگزاری رسمی کره شمالی (KCNA) به نقل از سخنگوی وزارت خارجه این کشور اعلام کرد که پیونگ‌یانگ در پاسخ به استفاده واشنگتن از حقوق‌بشر به عنوان ابزاری برای تهاجم، رفتار خصمانه و ضد کره شمالی، گزینه‌های قاطع و محکمی را برای حفاظت از حاکمیت و امنیت خود انتخاب خواهد کرد.

وزارت خارجه آمریکا هفته پیش گزارش سالانه خود را درباره «مسائل اساسی حقوق‌بشر» در کره شمالی را منتشر کرد و این کشورا را به «نقض حقوق‌بشر» متهم کرد.

سخنگوی کره شمالی همچنین با اشاره به پرتاب ماهواره کره جنوبی در ماه آوریل از فشارهای دولت آمریکا برای توقف آزمایش‌های موشکی و سایر پرتاب‌ها انتقاد کرد؛ واشنگتن مدعی است که آزمایش‌های موشکی کره شمالی، «نقض قطعنامه‌های سازمان ملل» است.

آزمایش‌های موشکی کره شمالی اخیراً به علت رفتارهای تحریک‌آمیز و آزمایش‌های مشترک آمریکا و کره جنوبی در شبه‌جزیره کره افزایش یافته است. هفته پیش رسانه‌های رسمی و دولتی کره شمالی اعلام کردند که ارتش این کشور یک آزمایش موشکی موفق دیگر را انجام داده است.

خبرگزاری رسمی کره شمالی (KCNA) در این‌باره گزارش داد که «اداره موشکی کره شمالی روز جمعه یک کلاهک بزرگ طراحی‌شده برای موشک کروز راهبردی «هواسال-۱ آرآ-۳» و همچنین یک موشک ضدهوایی «پیولجی۱-۲» را با موفقیت آزمایش کرد.»

بنابر این گزارش این موشک ضدهوایی، نوع جدیدی از موشک‌های ضدهوایی است.

این رسانه کره شمالی با اشاره به اینکه «این آزمایشها هیچ ربطی به شرایط پیرامونی ندارد.» افزود: آزمایش این تسلیحات بخشی از فعالیت‌های منظم و معمولِ اداره موشکی و موسسات علوم دفاعی وابسته به آن است.

در اوایل آوریل هم کره شمالی اعلام کرد که یک موشک مافوق صوتِ میان‌بردِ جدید با سوخت جامد را آزمایش کرده و رسانه های دولتی نیز تصاویری از پرتاب آن را با نظارت کیم جونگ اون رهبر کره شمالی منتشر کردند.

به نوشته الجزیره موشک‌های کروز از جمله مجموعه‌ای در حال رشد از سلاح‌های کره شمالی هستند که برای غلبه بر دفاع موشکی منطقه (آمریکا و کره جنوبی) طراحی شده‌اند. این موشک‌ها زرادخانه عظیم موشک های بالستیک کره شمالی از جمله انواع قاره پیما که گفته می شود در قاره ایالات متحده هدف قرار می گیرند را تکمیل می کنند.

تحلیلگران می گویند فناوری موشکی ضدهوایی عرصه‌ای است که کره شمالی می تواند در همکاری نظامی عمیق خود با روسیه از آن بهره‌مند، زیرا این دو کشور در مواجهه با رویارویی های جداگانه و تشدیدشونده خود با آمریکا همسو می شوند.

آمریکا و کره جنوبی کره شمالی را به ارائه گلوله های توپخانه و سایر تجهیزات به روسیه برای کمک به گسترش توانایی جنگی این کشور در اوکراین متهم کرده اند؛ اتهامی که پیونگ‌یانگ و مسکو آن را رد می‌کنند.

کره شمالی از زمان دومین آزمایش هسته‌ای خود در سال ۲۰۰۹ تحت تحریم های شدید بین المللی قرار گرفته، اما توسعه برنامه های هسته ای و تسلیحاتی این کشور بی وقفه ادامه داشته دارد.

کد خبر 6089441