مخالفان خاتمی هم برایش احترام خاصی قائل‌اند/ روزی می‌رسد که احمدی‌نژاد هم به دیدار خاتمی خواهد رفت/ کاندیداتوری لاریجانی در سال ۱۴۰۰ دور از ذهن نیست
تاریخ انتشار: ۳ مهر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۸۳۹۰۱۶
رویداد۲۴-یک نماینده پیشین مجلس گفت: اصل گفت‌وگو و تعامل با همه کسانی که در درون نظام اسلامی فعالیت می‌کنند از جمله مواردی است که همواره مورد تائید و تاکید آقای خاتمی بوده و هست، به همین دلیل اگر بگوییم روزی می‌رسد که چهره‌هایی چون علی لاریجانی و در آینده افرادی همچون محمود احمدی‌نژاد به سمت آقای خاتمی بروند دور از ذهن نیست و این به معنای نقطه قوت جریان اصلاحات و شخص آقای خاتمی است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی ادامه داد: اصل گفت‌وگو و تعامل با همه کسانی که در درون نظام اسلامی فعالیت می‌کنند از جمله مواردی است که همواره مورد تائید و تاکید آقای خاتمی بوده و هست، به همین دلیل اگر بگوییم روزی می‌رسد که چهره‌هایی چون علی لاریجانی و در آینده افرادی همچون محمود احمدی‌نژاد به سمت آقای خاتمی بروند دور از ذهن نیست و این به معنای نقطه قوت جریان اصلاحات و شخص آقای خاتمی است.
این فعال سیاسی تاکید کرد: اصلاح‌طلبان از کسانی که به چارچوب‌های قانون اساسی پایبندند، به رأی مردم احترام می‌گذارند و قائل به گفت‌وگوی ملی و تعامل گروه‌های سیاسی با یکدیگر هستند همواره با نگاهی مثبت نگریسته‌اند.
وی خاطرنشان کرد: مشی و منش آقای خاتمی از ابتدا مبتنی بر روش اعتدالی بوده است اگرچه جریانات مخالف اصلاحات با تندی با وی و این جریان برخورد نموده‌اند، اما گذر زمان نشان داد آقای خاتمی روشی مبنی بر آشتی ملی در پیش داشته و دارد.
کیانوش‌راد با اشاره به انتخابات ریاست جمهوری ۴ سال آینده گفت: کاندیداتوری علی لاریجانی در سال ۱۴۰۰ دور از ذهن نیست اما چنین جریاناتی را نباید از هم اکنون تحلیلی-انتخاباتی که مورد نظر اصلاح‌طلبان است، ارزیابی کرد. در ۴ سال آینده تحولات گوناگونی در جامعه ایران و در سطح سیاسی اتفاق خواهد افتاد که هرگونه تصمیم‌گیری را به شرایط مورد نظر خود موکول خواهد کرد.
وی تاکید کرد: اصلاح‌طلبان و اعتدال‌طلبان برای معرفی کاندیداهای مناسب ریاست‌جمهوری دستشان خالی نیست، چهره‌های فراوان و برجسته‌ای وجود دارد که می‌توانند از میان اصلاح‌طلبان و اعتدالیون جهت حضور در صحنه انتخابات ریاست جمهوری در آینده به جامعه معرفی شوند. اما ورای چنین تحلیلی در مورد انتخابات می‌توان گفت، نزدیکی احزاب و جریانات سیاسی مختلف با در نظر گرفتن منافع ملی و چارچوب‌های قانون اساسی حال به بهانه مراسم‌های گوناگون از جمله مراسم عزاداری‌ها و یا سایر مراسم‌ها می‌تواند گامی در جهت شنیدن سخنان یکدیگر از فاصله نزدیک‌تر باشد و هرگونه حرکتی در این بحث را می‌توان مثبت ارزیابی کرد.
کیانوش‌راد در پاسخ به این سوال که آیا اصولگرایان برای این خود را به اصلاح‌طلبان نزدیک می‌کنند که کاندیدایی مورد پذیرش مردم ندارند، گفت: در میان اصلاح‌طلبان این واقعیت وجود دارد که نمی‌توان اصولگرایان را نادیده گرفت و مطالبات را بیش از حد ظرفیت‌های قانونی و کشوری افزایش داد. به نظر من اصولگرایان هم رفته رفته در حال دستیابی به این واقعیت هستند که نمی‌توان اصلاح‌طلبان را در جامعه ایران نادیده گرفت و نمی‌توان به خواست‌های منطقی آنان که بر اساس قانون اساسی است، بی‌توجهی کرد.
وی ادامه داد: به همین دلیل هم اصلاح‌طلبان و هم اصولگرایان قدم‌هایی را در جهت نزدیک‌تر شدن به واقعیت‌های سیاسی ایران ضمن حفظ اختلافات خودشان در برنامه‌ها و اهداف سیاسی مدنظر قرار داده‌اند، که در مجموع چنین علائمی را باید به فال نیک گرفت و هر چه فضای سیاسی کشور از تنش و دوقطبی‌های آشتی‌ناپذیر دور شود، می‌تواند به نفع مصالح ایران باشد.
منبع: رویداد24
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.rouydad24.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «رویداد24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۸۳۹۰۱۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دو ضربه مهم به بودجه‌نویسی کشور؛ یکی در دولت احمدی‌نژاد و یکی در دولت رئیسی
روزنامه هم میهن در یادداشتی به اختیارات مجلس و بودجه‌نویسی پرداخته است.
این روزنامه مینویسد: ظاهراً قرار بوده که مجلس در رأس امور باشد. البته به لحاظ قانون اساسی چنین ظرفیتی در حوزه اختیارات مجلس هست، ولی دو مسئله موجب شده که این اختیارات مجلس هم به لحاظ حقوقی و هم حقیقی رو به افول گذاشته شود.
به لحاظ حقیقی به علت وجود نظارت استصوابی، شاهد آن هستیم که انتخاب‌شدگان برای ورود به مجلس با گذشت زمان، از بسیاری جهات ناکارآمد شده‌اند؛ نه می‌خواهند و نه قادرند که از اختیارات و مسئولیت‌های خود به نحو درست و به سود جامعه استفاده کنند.
از منظر حقوقی هم به دلیل همین ضعف‌ها حوزه‌های اختیارات مجلس به مرور زمان محدود و محدودتر و حتی قید‌های جدیدتری هم بر آن زده شده است.
اگر قرار باشد از میان مجموعه اختیارات مجلس همه را بگیرند و یکی باقی بماند و اتفاقاً اگر همان یکی را خوب انجام دهند، مملکت در مسیر درستی قرار خواهد گرفت؛ آن یک موضوع بودجه سالانه است؛ بودجه‌ای که میان هزینه و درآمدش توازن باشد، مصارف آن، علمی و معقول باشد، منابع آن منصفانه و تحقق‌پذیر و مهمتر اینکه شفاف و روشن باشد.
واقعیت این است که اغلب دولت‌ها و مجالس چند دهه اخیر کمابیش با بودجه به نحو دیگری جز آنچه که در بالا گفته شد رفتار کرده‌اند؛ ولی دو دولت اصولگرای احمدی‌نژاد در گذشته و اکنون رئیسی و مجالس متناظر آن‌ها بیش از دیگران با شفافیت و منصفانه و علمی بودن منابع و مصارف بودجه مسئله داشته‌اند.
احمدی‌نژاد همان زمان که آمد گفت: «کل قانون بودجه در قالب یک دفترچه در جیب هر ایرانی جا شود»، درحالی‌که هیچگاه چنین نشد چراکه شدنی هم نبود، زیرا کلیت بودجه امری بی‌معنی است.
اینکه دولت فلان چند ده هزار میلیارد تومان درآمد یا مخارج دارد هیچ معنایی برای مردم ندارد. اصولاً مردم درکی عینی از این ارقام نجومی ندارند. اتفاقاً جزئیات بودجه است که اهمیت دارد.
هم از نظر درآمد‌ها که منصفانه و قابل تحقق باشد و هم از نظر نحوه مصرف آنکه به بیشترین بازدهی برسد و از فساد و رانت نیز جلوگیری کند. بودجه باید بسیار منضبط و دقیق نوشته و دقیق‌تر هم نظارت شود نه اینکه فقط در یک سال ۲۰۰۰ تخلف از قانون بودجه اعلام شود، ولی محکومیت هیچ مدیری اعلام نشود.
گرچه اولین ضربه مهم به قانون بودجه را دولت احمدی‌نژاد از طریق تضعیف سازمان برنامه و اختلال در بودجه‌نویسی زد؛ ولی همیشه ضربه‌ای هم از سوی نمایندگانی وارد می‌شد که هدف‌شان سوق دادن منابع درآمدی به سوی حوزه انتخابی خود برای رای‌آوری دوباره است.
به همین دلیل نمایندگان این گوشت قربانی را به سوی خود می‌کشند، دولت هم نان بودجه‌ای خود را در این تنور داغ می‌پزد و در نهایت سر مردم و اقتصاد و رشد و کارآمدی بی‌کلاه می‌ماند و ده‌ها نهاد بودجه می‌گیرند که کلمه‌ای پاسخگو نیستند و حتی بعضاً شناخته‌شده هم نبودند.
ضربه بعدی در جریان رسیدگی به لایحه بودجه امسال زده شد و مصوب کردند که ارائه بودجه دومرحله‌ای شود. در عمل مرحله کلیات آن تصویب شده، ولی جداول و جزئیات هنوز در دستور کار مجلس قرار نگرفته؛ درحالی‌که در دومین ماه سال هستیم و معلوم نیست دولت بر چه اساسی هزینه خواهد کرد؟
یکی از علل ریشه‌ای وجود فساد و ناکارآمدی دستگاه اجرایی در ایران، وضعیت غیرعلمی بودجه‌نویسی و عدم شفافیت آن است. شاخص ادراک فساد (CPI) بیان‌گر رتبه‌ی فساد بخش عمومی یک کشور در میان سایر کشورهای جهان است.
این شاخص در مقیاس صفر (بیشترین فساد یا اصطلاحاً کثیف) تا ۱۰۰ (بدون فساد یا اصطلاحاً پاک) کشور‌ها را رتبه‌بندی می‌کند.
در آخرین رتبه‌بندی ارائه‌شده ایران با ۲۴ امتیاز به‌همراه چند کشور دیگر مشترکاً در رتبه ۱۴۹ جهان قرار دارد. نکته مهم اینکه شاخص مزبور در سه سال اخیر بدتر شده است که بیش از هر چیز ناشی از یکدست شدن قوای گوناگون کشور و کاهش نظارت‌های درون‌سیستمی و نیز افزایش عدم شفافیت در بودجه‌نویسی است.
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»