به نقل از «ایرنا»

شخصیت افراد را با یک گناه زیرسوال نبریم

تاریخ انتشار: ۱۳ مهر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۹۶۳۶۴۸

تهران- ایرنا- روزنامه فرهیختگان در گزارشی به سخنرانی حجت الاسلام مسعود عالی در محضر رهبر معظم انقلاب پرداخت و نوشت: یکی از ارزش‌های مقدس دینی که متاسفانه در زمان ما مورد هجوم دستگاه ابلیس قرار گرفته، مساله امر به معروف و نهی از منکر است؛ فریضه باعظمتی که به واسطه آن، بقیه فرایض الهی و دستورات متعالی عملی می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در گزیده ای از این گزارش می خوانیم: امام باقر (ع) در روایتی فرموده است که به وسیله این فریضه است که بقیه فریضه‌ها در جامعه پیاده می‌شود. همچون بازرسی که در یک اداره بر کار کارمندان و ماموران در حال خدمت، نظارت می‌کند. وقتی بازرس نگهبان و ناظر بر آنها است، هر کسی خوب کار خودش را انجام می‌دهد. امر به معروف و نهی از منکر فریضه‌ای است که ناظر بر بقیه واجبات الهی است.

در همین راستا حضرت علی (ع) در نهج‌‌البلاغه فرموده است: «بقیه اعمال خوب همه واجبات حتی جهاد فی‌سبیل‌ا... در مقابل امر به معروف و نهی از منکر مثل یک قطره در مقابل دریای مواج است. تمام واجبات در جنب امر به معروف و نهی از منکر مثل قطره‌ای است در مقابل دریا.»

** حریم خصوصی در اسلام محترم است
متاسفانه این امر مهم به دو دلیل شبهات داخلی و غلبه کردن فرهنگ مادی در دنیای فرهنگ مورد هجوم و حمله قرار گرفته است و امر به معروف و نهی از منکر را به صورت منفور جلوه می‌دهد؛ «شما کاری نداشته باشید»، «تو کلاه خودت رو بگیر باد نبره»، «فضولی تو کار دیگران نکن»، امر به معروف و نهی از منکر می‌شود دخالت بیجا و در حریم خصوصی دیگران فضولی کردن.

گاهی مواقع با یک کلمه، با یک اسم‌گذاری یا با یک معنا کردن می‌توانند یک چیزی را از خاصیت بیندازند، کما اینکه غیرت گاهی مواقع‌ به تعصب زیاد مثلا به‌عنوان مثال حسادت معنا می‌شود، حیا به خجالت معنا می‌شود امر به معروف و نهی از منکر هم می‌شود فضولی و دخالت بیجا در حریم شخصی دیگران. بدون تردید حریم خصوصی در اسلام هم محترم است. برای مثال سرک کشیدن در خانه کسی جایز نیست.

شکی نیست که حریم خصوصی محترم است، منتها اولا امر به معروف و نهی از منکر دخالت بیجا نیست، دخالتی است که کاملا عقل آن را می‌پذیرد و امضا می‌کند. امر به معروف و نهی از منکر یعنی وقتی می‌بینی کسی در چاه می‌افتد یا کسی مرتکب گناه می‌شود و حکم خدا را زیر پا می‌گذارد شما دستش را بگیری که در چاه نیفتد. چو می‌بینی که نابینا و چاه است / اگر خاموش بنشینی گناه است. این حکم عقل است که کمکش کنی.

**گناهانی که آثارش به همه می‌رسد
امام رضا (ع) در روایتی فرمودند که هر گناه یک بیماری جدیدی در جامعه می‌آورد. اینجور نیست که منحصر به همان فردی بماند که گناه کرده است. در روایات هست که اگر زنا در جامعه‌ای به‌خصوص شایع بشود، زلزله و حوادث طبیعی زیاد می‌شود و مرگ‌های ناگهانی رخ می‌دهد. اگر قضاوت‌های نابحق انجام شود، اگر شهادت دروغ در جامعه زیاد شود، باعث خشکسالی و کمبود باران می‌شود. این آثاری است که ضرر به همه می‌رسد و برای یک شخص نیست. اگر زکات و خمس داده نشود، بی‌برکتی و فقر در آن جامعه و مرگ چهارپایان رخ می‌دهد. این آثار شخصی نیست و همه جامعه را فرا می‌گیرد.

درست است که عوامل طبیعی باعث بیماری و خشکسالی می‌شود، ولی عوامل معنوی هم تاثیرگذار است و این آثار منفی را دارد. گناه یکی از همین عوامل است. در دعای کمیل این جملات امیرالمومنین(ع) هست که آن گناهی که بلا می‌آورد نقمت می‌آورد و نعمت را عوض می‌کند و گناهانی که باعث حبس دعا می‌شود شخصی نیست. گناهانی است که پرش همه جامعه را می‌گیرد و دودش در چشم همه می‌رود.

**امر به معروف و نهی از منکر دخالت در حریم شخصی نیست
امر به معروف و نهی از منکر دخالت در حریم شخصی نیست. این مثل همانی‌است که در یک کشتی نشسته، طرف دارد زیر خودش را سوراخ می‌کند و این حریم شخصی نیست، بلکه همه را دارد غرق می‌کند. اصلا حتی اگر امر به معروف و نهی از منکر دخالت در حریم شخصی دیگران باشد، وقتی خداوند متعال که ولی عالم و آدم است و اختیاردار همه است، اجازه داده و گفته مومنین نسبت به هم اختیار دارند؛ «المومنون بعضهم ‌اولیا بعض.» ولی هم هستند و اختیار دارند.

شما در کشوری می‌خواهی وارد بشوی، برای حفظ امنیت چمدان‌ها را می‌گردند که متعارف است. حالا خدای متعال ولی همه عالم و آدم است، اختیار داده که در یک جایی حریم شخصی دیگران بشویم و بحث امر به معروف و نهی از منکر کنیم. پس اولا دخالت بیجا نیست، به حکم عقل است، ثانیا در حریم شخصی دیگران نیز مسائلی هست که نسبت به خودمان است و دودش به چشم همه می‌رود. و ثالثا حتی دخالت در حریم شخصی دیگران باشد، پروردگار عالم این اختیار را داده است.

**تنزل این فریضه مهم در جامعه
انسانی‌ترین فریضه امر به معروف و نهی ازمنکر هست که متاسفانه در جامعه ما با تاسف و اندوه فراوان این فریضه تنزل پیدا کرده و بسیار کمرنگ شده است. اگر این امر کم‌رنگ شود ارزش‌های دیگر سقوط می‌کند و این فریضه است که بقیه‌ فرایض را حفظ می‌کند. چرا این فریضه انسانی کمرنگ شده؟ آیا به خاطر این که فریضه‌ای پرزحمت و پردردسر است و اسم، عنوان و افتخار ندارد؟ نماز، روزه و امثال اینها خیلی دردسر ندارد. بعضی از اعمال هم هست که اسم و عنوان دارد، مثلا اگر بروی مکه اسم و عنوان و افتخار دارد، ولی این فریضه اسم و عنوانی هم ندارد.

آیا به خاطر این است که ما نتوانسته‌ایم فرهنگ امر به معروف و نهی از منکر و زیبایی این عمل را به دیگران نشان دهیم؟ آیا به خاطر این است که حمایت نمی‌شود؟ یعنی آنجا که باید ارکانی که مرتبط با این قضیه هستند در دولت، مجلس و قوه قضائیه حمایت بشوند و حمایت لازم را نمی‌دهند؟ آیا به خاطر این است که گاهی خود ما بد عمل و فکر کردیم که امر به معروف و نهی از منکر داد زدن و رگ گردن کلفت کردن است؟

**تذکر لسانی وظیفه همگانی
به هیچ‌وجه این‌طور نیست. وقتی هدف از امر به معروف و نهی از منکر این باشد که آن منکر از جامعه برداشته شود و معروف اقامه شود شیوه و روش را به خود انسان سپرده‌اند. تا وقتی می‌توانی ملایم‌تر عمل کنی، حق نداری به سمت تذکر سنگین‌تر بروی. امر به معروف و نهی از منکر عملی در زمان حکومت اسلامی پای ما نیست؛ آن با قوای مربوطه است، ولی همان لسانی و زبانی را باید تا آدم می‌تواند نرم و با یک لبخند بگوید. قرض دعوا و مرافعه نیست. گاهی مواقع ‌با سکوت و چشم برگرداندن می‌توان امر به معروف کرد.

کسی نزد امام صادق(ع) آمد و گفت از کسی طلب دارم و او مرا عاصی کرده و قرض مرا نمی‌دهد. هر روز می‌روم در مغازه و می‌گویم فلانی طلبی از تو دارم، بده، احتیاج دارم. لازم نیست به او بگویی سر لجش بیندازی فقط برو جلوی در مغازه یک ساعت بشین و نگاه کن. او دو سه روز رفت جلوی مغازه و گوشه‌ای نشست و دستش را زیر چانه‌اش گذاشت و نگاه ‌کرد؛ بعد از دو سه روز آمد و گفت تو روی ما را کم کردی، بگیر و برو. هر روز می‌آیی مثل آیینه دق جلوی ما می‌نشینی. شیوه امر به معروف و نهی از منکر را به خودمان سپردند؛ عقل باید حکم کند تا وقتی که کسی می‌تواند ملایم‌تر تذکر بدهد همان جوری باید رفتار کرد.

شاید ما خودمان جاهایی تند و بد عمل کرده‌ایم، یک کاری کرده‌ایم. برادر بزرگوار اگر احیانا کسی خطایی می‌کند، کار زشتی دارد یک مرتبه سرتا پایش را لجن‌مال نکنیم و تمام شخصیتش را با یک گناه زیرسوال نبریم؛ این عملش خطاست شخصیتش را لجن‌مال نکنیم. امام رضا(ع) در روایتی فرمود گاهی مواقع‌ خداوند متعال شخصی را دوست دارد، ولی از عمل او بدش می‌آید. گاهی موقع‌ فرد آدم خوبی است و عملی اشتباه کرده. همه شما یادتان هست رهبر بزرگوارمان در سفر بجنورد راجع به افرادی که بدحجاب هستند تعبیری داشتند؛ کسی که بدحجاب است 10 تا هم خوبی دارد حالا یک بدی دارد.

**جذب حداکثری
آن دایره خودی و غیرخودی که آقا فرمودند و جذب حداکثری که آقا فرمودند این ملاک‌ها را توجه کنیم. اینقدر در خانه‌هایمان علیه همدیگر کار نکنیم. اگر کسی یک اشتباهی دید، یک اشتباه سیاسی یا یک خطای سیاسی لزومی ندارد که در شبکه‌های اجتماعی یا امثال اینها یک مرتبه به «شمر» تبدیل شود و به خاطر خطایی که انجام داده به یک فردی تبدیلش کنیم که باید برود بیرون. این را مواظب باشیم؛ امر به معروف و نهی از منکر زیباترین پدیده است. اگر درست به آن عمل کنیم جز جذب کسانی که دارند گمراه می‌شوند چیزی به دنبال ندارد.

امر به معروف و نهی از منکر را هم تحریف نکنید. یکی از تحریفات امر به معروف و نهی از منکر این است که معروف و منکر از محدود بکنیم به چهار چیز که در ذهن‌ها به صورت کلیشه‌ای است؛ فرض کنید خود نماز معروف است و ترکش منکر می‌شود.

به‌عنوان مثال آلوده کردن محیط‌زیست این منکر محسوب می‌شود و آن کسانی که برای آن اداره امر به معروف و نهی از منکر بودند می‌آمدند جلوگیری می‌کردند. آلودگی صوتی ایجاد می‌کردند. این یک منکر حساب می‌شود. ما الان متاسفانه معروف و منکر را فقط آورده‌ایم در بدحجابی و مثلا چند چیز محدود.

**معروف و منکر معنایی وسیع دارد
این هم اشتباهی است که باید وسعت این مساله را در نظر بگیریم، آن وقت تمام سازمان‌ها، نهادها، وزارتخانه‌های ما آن معروف و منکری که در حیطه کار خودشان است برای مردم تعریف کنند. شهرداری بگوید منکراتی که در مدیریت شهری اتفاق می‌افتد چه است و معروفش چیست که مردم معروف و منکرش را در حیطه خدمات شهری بفهمند. نیروی انتظامی بگوید منکراتی که در بحث انتظام و نظم جامعه و امنیت جامعه است چه است و معروف چیست و این را به مردم بشناساند؛ همچنین وزارت کار و ارشاد.

معروف و منکر معنایی وسیع پیدا می‌کند، آن وقت اگر به این صورت شد اگر شما دیدید کسی محیط‌زیست را آلوده می‌کند به‌عنوان یک منکر به حساب می‌آید و باید جلویش را گرفت. شرعا هم در کشور اسلامی آن چیزی که نارسایی ایجاد می‌کند، منکر است. به هر حال باید از طرف مراجع و علمای بزرگوار و فرهنگ‌سازان که در جامعه هستند، این وسعت امر به معروف و نهی از منکر فرهنگ‌سازی شود.

*منبع: روزنامه فرهیختگان؛ 1396،7،13
**گروه اطلاع رسانی**ع ک**1755 **انتشاردهنده: پونه پورقاسمی

منبع: ایرنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۹۶۳۶۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تبریک تولد بهرام رادان به سبک محسن کیایی!

آفتاب‌‌نیوز :

محسن کیایی با انتشار یک عکس در اینستاگرام تولد بهرام رادان را تبریک گفت.

کیایی نوشت: بهرام جون٬ برادر٬ رفیق تولدت مبارکمون!

محسن کیایی (زاده ۶ شهریور ۱۳۶۰ - تهران) بازیگر و نویسنده اهل ایران است. وی برادر مصطفی کیایی کارگردان سینما است. از کار‌های او می‌توان به دینامیت، لونه زنبور، بی گناه، مطرب، هتل و هم گناه اشاره کرد.

منبع: سایت برترینها