به نقل از «فردا»

همه چیز درباره حافظیه

تاریخ انتشار: ۱۹ مهر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۰۰۴۲۲۹

حافظیه مجموعه‌ای ۲ هکتاری است که از دو بخش اصلی صحن جنوبی و شمالی تشکیل شده است. این دو بخش اصلی توسط تالاری ۵۶ متری که از ۲۰ ستون سنگی به ارتفاع ۵ متر تشکیل شده است از هم جدا شده‌اند و آرامگاه حافظ شیرازی در صحن شمالی قرار دارد.

سرویس سبک زندگی فردا: حافظیه یکی از محبوب‌ترین جاذبه‌های گردشگری در شیراز است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در مناسبت‌هایی مانند جشن سال تحویل جمعیت زیادی از مردم شیراز به خاطر ارادت به حافظ و از روی رسم، در حافظیه حاضر می‌شوند تا این لحظات را در کنار آرامگاه حافظ جشن بگیرند.به نقل از کجارو حافظیه که به خاطر قرار گرفتن آرامگاه حافظ در آن به این نام معروف شده است، در واقع یک مجموعه قبرستان در بخش جنوبی دروازه‌ی معرف شیراز، دروازه قرآن است. حافظ که شخصیتی جهانی دارد هر سال گردشگران داخلی و خارجی زیادی را برای بازدید به سمت این مجموعه می‌کشاند. اما امروزه با تغییرات زیادی که از سال ۱۳۸۶ آغاز شدند و موجب گسترش مجموعه شده‌اند، حافظیه فقط به آرامگاه حافظ محدود نمی‌شود و بخش‌های مختلفی دارد که از معماری و فضای سبزی بسیار زیبایی بهره می‌برند.

معرفی

حافظیه مجموعه‌ای ۲ هکتاری است که از دو بخش اصلی صحن جنوبی و شمالی تشکیل شده است. این دو بخش اصلی توسط تالاری ۵۶ متری که از ۲۰ ستون سنگی به ارتفاع ۵ متر تشکیل شده است از هم جدا شده‌اند و آرامگاه حافظ شیرازی در صحن شمالی قرار دارد.

به جز این دو صحن، مجموعه‌ی حافظیه‌ی امروز شامل دو بخش شرقی و غربی هم می‌شود که در واقع بخش شرقی آرامگاه خاندان معدل و بخش غربی آرامگاه خاندان قوام هستند.

در بخش غربی حافظیه قبر‌های بیشتری وجود دارد که اکثر آن‌ها مربوط به شعرا و عرفای دوره‌های مختلف هستند. دو بخش شرقی و غربی حافظیه در سال‌های اخیر جهت بازدید عموم گشوده شده‌اند و پیش از این دسترسی به آن‌ها محدود بود.
آرامگاه حافظ و مجموعه‌ی حافظیه همیشه با این معماری وجود نداشته و در طول دوران مختلف همواره دستخوش تغییرات جزئی و بنیادین زیادی بوده است. بر اساس نوشته‌های تاریخی برای اولین بار ۶۵ سال پس از مرگ این شاعر بزرگ، مقبره‌ای گنبدی شکل روی قبر او ایجاد می‌شود که در دوران صفویان و افشاریان این مقبره مورد مرمت قرار گرفته بود. اما در دوران زندیه، کریم خان زند روی قبر حافظ مقبره‌ای جدید می‌سازد و سنگ قبر مرمرین روی مزارش قرار می‌دهد که این سنگ مرمرین هنوز هم وجود دارد.
این تغییرات و ترمیم‌ها تا اواسط دوره‌ی پهلوی هم ادامه داشت تا اینکه در سال ۱۳۱۴ رئیس وقت اداره‌ی فرهنگ فارس، سرهنگ علی ریاضی، طرح ساخت مقبره‌ی جدید حافظ را عملی می‌کند و با طراحی آندره گدار فرانسوی که به سبک معماری دوره‌ی زندیه بود، مقبره‌ی امروزی حافظ را اجرایی می‌کند.

بخش شمالی حافظیه که آرامگاه حافظ در آن وجود دارد، از نظر نمادشناسی نمادی از دنیای ملکوت است و وجود ۸ درب ورود و خروج در این بخش و همچنین ۸ ستونی که گنبد مسی مقبره‌ی حافظ روی آن قرار گرفته را نمادی از ۸ درب بهشت می‌دانند.

آدرس

حافظیه در آدرس حد فاصل چهاراه ادبیات و چهارراه حافظیه، روبه‌روی مجموعه ورزشی حافظیه و در بخش جنوبی دروازه قرآن قرار دارد.

دسترسی

حدفاصل چهارراه ادبیات و چهارراه حافظیه چند سالی است سنگفرش شده و در ابتدا قرار بود به مسیر پیاده تبدیل شود و عبور وسایل نقلیه از این مسیر محدود شود، اما در حال حاضر حرکت وسایل نقلیه از سمت چهارراه حافظیه به سمت چهارراه ادبیات مجاز است.

اگر با وسایل نقلیه‌ی عمومی قصد رسیدن به حافظیه را داشته باشید به جز تاکسی تنها انتخاب شما اتوبوس‌هایی هستند که در مسیر چهارراه ادبیات حرکت می‌کنند که تعداد آن‌ها چندان زیاد نیست، اما استفاده از تاکسی می‌تواند راه حل بهتری باشد. برای این کار شما باید خود را به «فلکه‌ی گاز» برسانید. از محل فلکه‌ی گاز تقریبا تمام تاکسی‌ها شما را به حافظیه می‌برند.
متاسفانه هنوز هیچ خط مترویی از نزدیکی حافظیه عبور نمی‌کند و به نظر هم نمی‌رسد در آینده‌ای نزدیک این اتفاق بیافتد.

اگر می‌خواهید با اتوموبیل شخصی از سمت دروازه قرآن به حافظیه بروید، بهتر است از وارد بلوار هفت‌تنان بشوید و پس از حدود ۵۰۰ متر به سمت راست بپیچید و وارد خیابان چهل مقام بشوید. خیابان چهل مقام را تا رسیدن به چهارراه ادبیات ادامه بدهید. پس از رسیدن به چهارراه ادبیات، مجموعه‌ی حافظیه در سمت راست شما قرار دارد.

منبع: فردا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.fardanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فردا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۰۰۴۲۲۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (8 اردیبهشت)

دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم
و اندر این کار دل خویش به دریا فکنم

از دل تنگ گنهکار برآرم آهی
کآتش اندر گنه آدم و حوا فکنم

مایه خوشدلی آن جاست که دلدار آن جاست
می‌کنم جهد که خود را مگر آن جا فکنم

بگشا بند قبا ای مه خورشیدکلاه
تا چو زلفت سر سودازده در پا فکنم

خورده‌ام تیر فلک باده بده تا سرمست
عقده دربند کمر ترکش جوزا فکنم

جرعه جام بر این تخت روان افشانم
غلغل چنگ در این گنبد مینا فکنم

حافظا تکیه بر ایام چو سهو است و خطا
من چرا عشرت امروز به فردا فکنم

تفسیر :

افسوس گذشته و اشتباهاتی که مرتکب شده اید فکر شما را پریشان و آشفته کرده و بابت آن بسیار ناراحت هستید. اما چاره کار حسرت خوردن نیست و فایده ای نخواهد داشت.

در برابر رنج های زندگی صبوری کرده و به لذت های فانی دنیا دلبسته نباشید. برای داشتن آینده بهتر به خداوند توکل کرده و با عقل و درایت رفتار کنید تا به موفقیت برسید.

زندگی نامه حافظ

حافظ، شاعر فارسی زبان قرن هشتم هجری بوده که در سال ۷۲۷ هجری قمری در شهر شیراز متولد شد. پدر او بهاءالدین محمد نام داشت که در دوران کودکی حافظ، از دنیا رفت. حافظ در دوران نوجوانی شاگرد نانوا بود و به‌همراه مادرش زندگی سختی را سپری می‌کرد. گفته می‌شود او در اوقات فراغت خود به مکتب‌خانه‌ای که نزدیک نانوایی بود می‌رفت و خواندن و نوشتن را از همان جا فراگرفته است. او در مجالس درس علما و بزرگان زمان خود شرکت می‌کرد و نیز‌زمان برای کسب درآمد به کارهای سخت و طاقت فرسا می‌پرداخت. خانه حافظ در محله شیادان شیراز بود.

این شاعر بزرگ در دوران جوانی بر تمام علوم مذهبی و ادبی مسلط شد و در دهه بیست زندگی خود به یکی از مشاهیر علم و ادب سرزمین خود تبدیل شد. جالب است بدانید که او قرآن را به‌طور کامل حفظ بود و به همین خاطر تخلص حافظ را برای او انتخاب کردند. شمس الدین محمدبن بهاءالدین محمد حافظ شیرازی حدود چهل سال در حوزه درس استادان آن زمان از قبیل قوام الدين عبدالله، مولانا بهاء الدين عبدالصمد بحرآبادی، مير سيد شريف علامه گرگانی، مولانا شمس الدين عبدالله و قاضی عضدالدين عيجی  شرکت می‌کرد و به همین خاطر به اکثر دانش‌های زمان خود مسلط بود.

حافظ در دوران شاه شیخ ابواسحاق به دربار راه پیدا کرد و شغل دیوانی را برای خود انتخاب کرد. او علاوه بر شاه ابواسحاق، در دربار شاهان دیگری همانند شاه شیخ مبارزالدین، شاه شجاع، شاه منصور و شاه یحیی نیز حضور پیدا کرده بود. حافظ از طریق دیوانی امرار معاش می‌کرد و شاعری شغل اصلی او نبود. جالب است بدانید که بزرگ‌ترین گناه از نظر حافظ، ریاکاری و مردم‌فریبی بود. حافظ در دوران زندگی خود اشعار به‌ویژه غزلیات بسیار زیبا و معنی‌داری سروده است که نیز‌اکنون پس از گذشت قرن‌ها از آن، بوی تازگی داده و خواندنش آرامش‌بخش است. دیوان اشعار حافظ شامل غزلیات، قصیده، مثنوی، قطعات و رباعیات می‌شود.

حافظ در دوران جوانی عاشق دختری به نام شاخه نبات شد؛ البته برخی بر این عقیده‌اند که نام همسر حافظ نسرین بود و او این نام را به‌دلیل شیرین زبانی معشوقه‌اش به او اختصاص داده است. او برای رسیدن به معشوقه‌اش، ۴۰ شبانه روز را به‌طور مستمر در آرامگاه باباکوی شب زنده‌داری کرده و به دعا پرداخت. سپس، با شاخه نبات ازدواج کرد و حاصل این ازدواج یک فرزند پسر بود. حافظ تنها یک بار ازدواج کرد و پس از مرگ همسرش مجرد ماند. به همین خاطر بسیاری از عارفان و عاشقان، عشق مقدس و واقعی را در حافظ جستجو می‌کنند. پسر این شاعر بزرگ نیز در دوران جوانی در راه سفر نیمه‌کاره به هند همراه پدرش از دنیا رفت.

در تقویم رسمی ایران، ۲۰ مهر روز بزرگداشت حافظ است و هر ساله در این روز مراسم بزرگداشت حافظ با حضور پژوهشگرانی در سراسر دنیا روی آرامگاهش در شهر شیراز برگزار می‌شود.

 

آثار حافظ

دیوان حافظ شامل ۵۰۰ غزل، ۴۲ رباعی و چند قصیده است که آن را در در ۵۰ سال از زندگی خود سروده است؛ یعنی به‌طور متوسط در هر سال تنها ۱۰ غزل سروده است؛ زیرا او در لحظاتی خاص به سرودن اشعار خود می‌پرداخت و تمرکز خود را روی خلق آثاری ناب گذاشته بود که شایسته مقام معشوق باشد. این نکته بسیار قابل‌توجه و تامل‌برانگیز بوده و به همین خاطر دیوان او را به یک کتاب خاص و خواندنی تبدیل کرده است. دیوان حافظ بیش از ۴۰۰ بار به زبان فارسی و زبان‌های دیگر دنیا به چاپ رسیده است. حافظ لقب ماهرترین غزل‌سرای زبان فارسی را نیز با اقتدار از آن خود کرده و تک بیت‌های او بسیار درخشان و تماشایی است.

شاید تعبیر کردن یا قدرت تاویل پذیری را بتوان از مهم‌ترین خصوصیات اشعار حافظ به حساب آورد؛ زیرا هر کس که دیوان حافظ را باز کرده و غزلی از آن می‌خواند، با توجه به شرایط روحی خود برداشت متفاوتی از آن می‌کند؛ به‌گونه‌ای که حافظ آن شعر را فقط برای حال آن لحظه او سروده است. در اشعار حافظ، تناسبات هنری به شکلی ظریف و دقیق رعایت شده‌اند و ایهام و ابهام را به جا و درست به کار برده است. در برخی از اشعار حافظ، زبان طنز نیز به کار گرفته شده تا ناگفته‌ها به کمک زبان طنز بیان شود.

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (7 اردیبهشت)