معرفی وزیر علوم شاید وقتی دیگر/ بلاتکلیفی؛ میراث وزارت علوم از دولت یازدهم

در حالی که دولتمردان از معرفی وزیر پیشنهادی علوم در مهرماه خبر می‌دادند، معرفی وی در روزهای باقی‌ مانده از مهر دور از ذهن به نظر می‌رسد.

به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری تسنیم، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در دولت یازدهم با آمد و شدهای افراد فراوانی روبرو بود و به عنوان یک وزارتخانه بی‌ثبات در بین سایر وزارتخانه‌ها خودنمایی می‌کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این روند با عدم معرفی وزیر علوم در دولت دوازدهم نیز به چشم می‌خورد و باعث نگرانی بسیاری از اعضای جامعه علمی و آموزشی کشور شده است.

همه مردان روحانی در وزارت علوم دولت یازدهم

پس از ریاست‌جمهوری حجت‌الاسلام حسن روحانی به عنوان رئیس‌جمهور دولت یازدهم، جعفر میلی‌منفرد از اساتید دانشگاه صنعتی امیرکبیر در 13 مردادماه سال 92 به عنوان وزیر پیشنهادی علوم برای کسب رای اعتماد به مجلس شورای اسلامی معرفی شد. وی در جلسه رای اعتماد نمایندگان مجلس در روز 24 مردادماه به دلایلی که مهمترین آن حضور در تجمعات غیرقانونی دانشگاه صنعتی امیرکبیر در فتنه سال 88 بود، با 162 رای مخالف، 105 رای موافق و 15 رای ممتنع موفق به کسب رای اعتماد نمایندگان مجلس نشد و به این شکل اولین وزیر علوم معرفی شده دولت از همراهی با کابینه جا ماند.

رئیس‌جمهور پس از این، جعفر توفیقی را که تصدی‌گری وزارت علوم دولت اصلاحات را نیز در کارنامه داشت به عنوان سرپرست وزارت علوم، تحقیقات و فناوری انتخاب کرد و در حالی که برخی از معرفی وی به عنوان وزیر پیشنهادی علوم خبر می‌دادند، رضا فرجی‌دانا از اساتید دانشکده فنی دانشگاه تهران به مجلس معرفی شد و در جلسه رای اعتماد ششم آبان ماه سال 92 با 70 رای مخالف، 159 رای موافق و 32 رأی ممتنع توانست رای اعتماد نمایندگان مجلس را کسب کند تا به عنوان اولین وزیر‌ علوم دولت روحانی لقب گیرد.

در حالی که هنوز یک سال از حضور فرجی‌دانا در وزارت علوم نگذشته بود، انتقادات به اقدامات حاشیه‌ساز وی نظیر انتصابات جنجال برانگیز، کند شدن رشد علمی و ... بالا گرفت و فرجی‌دانا را که پیش از این یک کارت زرد از مجلس دریافت کرده بود را به جلسه استیضاح کشاند. وی در نهایت در جلسه استیضاح 29 مردادماه 93 مجلس موفق به جلب رای اعتماد مجدد نمایندگان مجلس نشد و با 145 رأی موافق، 15 رأی ممتنع و 110 رأی مخالف از وزارت علوم خداحافظی کرد.

رئیس‌جمهور پس از این محمدعلی نجفی رئیس سابق سازمان میراث فرهنگی و وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش دولت که موفق به اخذ رای اعتماد نمایندگان مجلس نشده بود را به عنوان سرپرست وزارت علوم معرفی کرد.

دولت در ادامه، محمود نیلی احمدآبادی سرپرست وقت دانشگاه تهران را که هنوز ریاست وی در دانشگاه تهران تایید نشده بود، به‌ عنوان سومین گزینه پیشنهادی برای وزارت‌ علوم به مجلس معرفی کرد. وی در جلسه علنی 7 آبان‌ماه سال 93 مجلس با کسب 79 رأی موافق و 160 رأی مخالف نتوانست رأی اعتماد نمایندگان مجلس را کسب کند.

در حالی که مهلت قانونی دولت برای معرفی وزیر به مجلس در حال اتمام بود، رئیس‌جمهور فخرالدین احمدی دانش‌آشتیانی از اساتید دانشگاه خواجه نصیر‌الدین طوسی را به‌ عنوان چهارمین گزینه پیشنهادی دولت برای وزارت علوم معرفی کرد، اما آشتیانی نیز با کسب 171 رأی مخالف، 70 رأی موافق و 13 رأی ممتنع نمایندگان مجلس موفق به کسب رأی اعتماد مجلس نشد.

در این شرایط رئیس‌جمهور با استفاده از حکم حکومتی ضمن تمدید مهلت سرپرستی نجفی بر وزارت علوم، محمد فرهادی را به‌ عنوان پنجمین گزینه پیشنهادی دولت معرفی کرد.

فرهادی در 5 آذرماه سال 93 از مجموع 235 نماینده حاضر،‌ با 197 رای موافق، 28 رای مخالف و 10 رای ممتنع توانست اعتماد نمایندگان مجلس را برای تصدی وزارت علوم کسب کند و تا پایان عمر دولت یازدهم به کار خود در این وزارتخانه ادامه داد.

بلاتکلیفی؛ میراث وزارت علوم دولت دوازدهم از دولت قبل

با شروع به کار دولت دوازدهم گمانه‌زنی‌ها برای حضور افراد و اشخاص متعددی در این وزارتخانه مطرح شد. در این میان نام اشخاصی چون رضا فرجی‌دانا، محمود نیلی احمدآبادی، جواد اطلاعت، علی‌اکبر صالحی و علی خاکی‌صدیق شنیده می‌شد.

خاکی‌صدیق که جدی‌ترین گزینه وزارت علوم بود و گمانه‌زنی‌ها از حضور احتمالی وی در لیست دولت به مجلس خبر می‌داد، به یک باره از لیست کنار گذاشته شد. مسئولان دولت علت این امر را کناره‌گیری رئیس دانشگاه خواجه نصیرالدین‌طوسی از قبول مسئولیت وزارت علوم اعلام کردند.

پس از آن همزمان با رای اعتماد وزرای پیشنهادی دولت دوازدهم، سیدضیاء هاشمی معاون فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم در 29 مرداد به عنوان سرپرست وزارت علوم از سوی رئیس‌جمهور معرفی شد.

با وجود اینکه یکی از افراد نزدیک به دولت از بررسی پرونده 10 نفر از اساتید برجسته کشور برای حضور در مسند وزارت علوم خبر می‌داد و اسامی اساتیدی چون پورمحمدی، رئیس دانشگاه تبریز، الهام امین‌زاده معاون سابق حقوقی رئیس‌جمهور، حسین سلیمی رئیس دانشگاه علامه‌طباطبایی و... در این زمینه مطرح بود، اما در شرایطی که هفته پایانی مهرماه نیز رو به اتمام است، هنوز خبری از معرفی گزینه نهایی وزارت علوم نیست و گمانه‌زنی‌ها هر روز فرد جدیدی را برای این مسئولیت مطرح می‌کند.

در حالی که انتقادات درباره عدم معرفی وزیر علوم از سوی نمایندگان مجلس، اساتید، دانشجویان و جامعه علمی کشور هر روز شکل جدی‌تری را به خود می‌گیرد، حسینعلی امیری معاون پارلمانی رئیس‌جمهور در جدیدترین اظهارات خود درباره عدم معرفی دو وزیر باقی‌ مانده دولت دوازدهم گفته نمایندگان مجلس به مدت یک هفته برای سرکشی به حوزه‌های انتخابیه خود می‌روند، بنابراین باید تا دو هفته آینده کمی صبر کنیم. سقف زمانی که قانون اساسی برای حضور سرپرست در نظر گرفته، سه ماه است و در همین فرجه قانونی آقای رئیس‌جمهور وزرای باقی‌مانده را معرفی خواهند کرد.

در این شرایط معرفی وزیر علوم در مهرماه دور از ذهن به نظر می‌رسد و طبق سخنان معاون پارلمانی برای معرفی وزیر علوم باید دو هفته دیگر منتظر ماند.

در حالی که که گمانه‌زنی‌ها هر روز نام فرد جدیدی را برای مسئولیت در وزارت علوم مطرح می‌کند، باید منتظر ماند و دید در هفته‌های آینده رئیس‌جمهور نام چه کسی را به عنوان وزیر علوم اعلام می‌کند و چه سرنوشتی در انتظار وزارت علوم دولت دوازدهم است؟ آیا این وزارتخانه مانند دوره قبل، دورانی پر تلاطم و بی‌ثبات را تجربه می‌کند یا خیر؟

انتهای پیام/

R1011173/P1361/S1,14/CT7 موضوعات مرتبط وزارت علوم

منبع: تسنیم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۰۸۶۰۱۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مشق الفبای زندگی در آغوشی شاید مهربان‌تر از مادر

ایسنا/قزوین می‌گوید «معلم‌های استثنائی انتخاب شده هستند، مگر می‌شود از آنچه خداوند برایت مقدر کرده پشیمان باشی»، آری خداوند به این معلمان مأموریت داده که با عشق و صبوری به دانش‌آموزانی با شرایط خاص درس زندگی بیاموزند؛ ایسنا در این گزارش به مناسبت هفته معلم چند خطی از معلمان استثنائی نوشته است.

به رسم هر سال قصد داشتم تلفنی و یا شاید هم حضوری مصاحبه‌ای تهیه کنم و تیک انجام آن را مثل هر سوژه دیگری روی کاغذ بزنم اما انگار حس ناخودآگاهی من را به سمت دیگری صدا می‌زد، سمتی که برای قدم برداشتن به سوی آن باید طوری دندان‌هایم را روی هم بفشارم که مبادا وقتی به آن چهره معصوم با موهای طلایی و چشم‌های سبزش می‌نگرم اشک در چشمم حلقه بزند.

همان رکودر صورتی همیشگی‌ام را برمی‌دارم و عینکم را به چشمم می‌زنم، به مقصد می‌رسم و وارد مدرسه می‌شوم؛ در بدو ورود به مدرسه از آن دور دانش‌آموزی خنده‌رو که در حال پایین آمدن از پله‌هاست دستش را بالا می‌برد و با مهربانی بلند و کش‌دار می‌گوید سلام، من هم در جواب می‌گویم سلام دختر زیبا.

به گزارش ایسنا، اینجا مدرسه ابتدایی «بیاضیان» است، مدرسه‌ای که خیّر مدرسه‌سازی به نام «نجف بیاضیان» آن را در سال ۸۵ احداث کرده و هم اکنون دانش‌آموزان کم توان ذهنی، سندروم داون و بیش‌فعال در آن تحصیل می‌کنند.

گویا زنگ تفریح است و بچه‌ها یکی پس از دیگری به حیاط مدرسه می‌آیند، هر کدام نگاه و رفتارهای متفاوتی دارند، یکی پر جنب و جوش است و پله‌ها را دو تا یکی طی می‌کند، یکی آرام در پنهانی‌ترین گوشه حیاط می‌نشیند و آن یکی برای پایین آمدن از پله‌ها خودش را در آغوش گرم مادرش جای داده است.

همان‌طور که محو خنده‌های بی‌کینه این فرشتگان هستم حس می‌کنم کسی پشت سرم ایستاده وقتی برمی‌گردم دختری را می‌بینم که ماسک بر صورت دارد اما انگار چشمان درشت و مشکی‌ او یک کتاب حرف‌ دارد و فقط یک نفر باید بیاید و آن کتاب را بنویسد، سلام دادم و اسمش را پرسیدم اما دخترک بدون جواب به سمت کلاس می‌رود.

زنگ تفریح تمام می‌شود، وارد ساختمان مدرسه می‌شوم، صمیمیت و مهربانی خالصانه مدیر، کادر و معلمان این مدرسه آنقدر زیاد است که پتکی بر افکارم می‌زند و در ذهنم می‌گویم هنوز هم دنیا جای قشنگی برای زندگیست.

از راهروی مدرسه گذر می‌کنم و وارد کلاس می‌شوم معلم جوان و مهربانی در حال تدریس است، از همین آستانه در کلاس هم می‌توان متوجه صبوری و عشق در قلب او به این کودکان معصوم شد.

از کنکور زبان جا ماندم و سرنوشت مرا به اینجا آورد!

سمیه کیایی که معلم کودکان استثنائی است، در گفت‌وگو با ایسنا می‌گوید: از سال ۹۵ در حال تدریس در مدرسه استثنائی هستم، وقتی کنکور دادم مدرسه استثنائی دومین انتخابم در کنکور بود امید به قبولی نداشتم اما وقتی نتایج آمد بسیار خوشحالم شد، البته که اوایل خیلی دوست داشتم معلم زبان شوم اما از کنکور زبان جا ماندم و سرنوشت طوری شد که من اینجا باشم.

وی درباره تفاوت‌های دانش‌آموزان استثنایی با دانش‌آموزان عادی بیان می‌کند: در این مدرسه دانش‌آموزان بیش‌فعال، کم‌توان ذهنی، سندورم داون تحصیل می‌کنند و تفاوت این است که در مدرسه استثنایی معلم باید به صورت فردی ارتباط بگیرد و تدریس کند چراکه هر دانش‌آموز خلق‌وخوی متفاوتی دارد و با هر یک از آنان باید رفتار ویژه‌ای داشته باشیم به طور مثال دانش‌آموزان سندروم داون احساساتی هستند یا دانش‌آموزان بیش‌فعال با معلم خیلی همکاری ندارند و به یکباره حتی به بیرون از کلاس می‌روند.

این معلم در پاسخ به اینکه آیا تاکنون خسته و پشیمان شده است، خاطرنشان می‌کند: فکر کنید معلم باشید چندین ماه درس بدهید و نتیجه‌ای نگیرید چون دانش‌آموز کشش ذهنی نداره، درست سنجش نشده و یا به صورت اشتباه در مدرسه ثبت‌نام شده است، شاید گاه خسته شده باشم اما هیچ وقت پشیمان نشدم.

وی تصریح می‌کند: ارتباط با دانش‌آموزان استثنائی تأثیر مثبتی در زندگی‌ام گذاشته، من امروز آدم ۱۰ سال پیش نیستم و خیلی قوی‌تر از قبل شده‌ام، وقتی معلم مدرسه استثنائی هستی باید دانش‌آموزانت را با تمام کم و کاستی‌هایشان دوست داشته باشی و برای ادامه راه حتماً باید صبوری را سرلوحه قرار دهی.

این معلم در خصوص بهترین هدیه‌ای که روز معلم دانش‌آموزان برایش آورده‌اند می‌گوید: بهترین هدیه‌ای که روز معلم گرفتم یک شاخه گل مصنوعی پارچه‌ای بود که چهار میل روی آن خاک نشسته بود و این هدیه را از دانش‌آموزی دریافت کردم که وضعیت مالی خوبی نداشتند وقتی هم گل را برایم آورد گفت «خانم مامانم هیچی برای شما نخریده بود و من فقط همینو تونستم براتون بیارم»؛ این هدیه خیلی برای من ارزشمند است و هنوز هم آن را دارم.

فراموشی عدالت آموزشی در مدرسه استثنائی

وی درخصوص مشکلات ساختمان مدرسه استثنائی می‌گوید: مدرسه ما دو طبقه است و آسانسور ندارد و دانش‌آموزانی که معلولیت دارند هیچ وقت نمی‌توانند به طبقه بالا و سالن اجتماعات بیایند مگر اینکه پدر و مادر با سختی فرزندش را در آغوش بگیرد و به طبقه بالا بیاورد، ای کاش که مدرسه مناسب این کودکان مظلوم ساخته شود و بسته‌های حمایتی برای خانواده آنان نیز در نظر گرفته شود تا کمی بار مشکلات از دوششان برداشته شود. یکی دیگر از مشکلات نبود گفتار درمان و فیزیوتراپ است در صورتی که ما تمام تجهیزات لازم را در مدرسه داریم.

کیایی درباره یکی از خاطرات دوران فعالیت خود در مدرسه استثنائی اظهار می‌کند: روز اول کاری من بود، هیچ تجربه‌ای نداشتم صرفاً کارورزی رفته بودم اما مسئولیت کلاس نداشتم، زنگ اول همه چیز خوب پیش رفت، زنگ دوم یکی از دانش‌آموزان روی زمین افتاد و تشنج شدید کرد، ترسیده بودم که باید چه کنم فقط به پهلو او را خواباندم، پارچه‌ای لای دندان او گذاشتم و پس از رد شدن تشنج او را بردم و دست و صورتش رو شستم و مواجهه با این اتفاق در اولین روز کاری موجب قوی‌تر شدن من در این راه شد.

وی در پایان بیان می‌کند: معتقدم معلم‌های استثنایی انتخاب شده هستند چراکه خداوند فرشتگانی را به ما سپرده‌ بنابراین تدریس به این دانش‌آموزان برای من جایگاه والایی دارد.

به کلاس دیگری می‌روم، در این کلاس تقریباً ۱۰ دانش آموز حضور دارند، یکی با کتاب درسی‌اش مشغول است، آن یکی بازیگوشی می‌کند و حواسش به رکودر صورتی در دست من است.

تدریس در مدرسه استثنایی را به هرکاری ترجیح می‌دهم

زینت نعمتی‌فر که نیمی از عمر خود را در راه تدریس به کودکان استثنائی گذرانده است و امسال بازنشسته می‌شود در گفت‌وگو با ایسنا اظهار می‌کند: زمانی که کنکور دادم هیچ شناختی نسبت به مدرسه استثنائی نداشتم، در این رشته قبول و مشغول تدریس شدم حتی اگر پیشنهاد تدریس در مدرسه عادی داشته باشم هرگز قبول نمی‌کنم و این دانش‌آموزان را رها نخواهم کرد چراکه وابستگی عمیقی به این کودکان معصوم دارم.

وی می‌گوید: هیچ وقت از تدریس در مدرسه استثنائی خسته و پشیمان نشدم و همیشه برای ارتباط با این دانش‌آموزان انرژی دارم و به طور کلی هم در محیط این مدرسه روابطه عاطفی عمیقی بین معلم و دانش‌آموز جاری است.

نعمتی‌فر خاطرنشان می‌کند: همیشه سعی کرده‌ام با دانش آموزانم رابطه عمیق و همراه با مهربانی برقرار کنم و به حدی به آنان وابسته هستم که اگر در مورد مشکلی در خانواده دانش‌آموزم مطلع شوم تمام فکرم درگیر او خواهد شد طوری که انگار از یک خانواده هستیم.

وقتی سؤال می‌کنم بهترین هدیه‌ای که از دانش‌آموزان دریافت کردید چه هدیه‌ای بود؟ پیش از اینکه معلم بخواهد پاسخم را دهد از انتهای کلای دانش‌آموزی که روی ویلچر نشسته، نگاهش را از من می‌دزد و بلند می‌گوید «خانم هدیه من تو راهه».

نعمتی‌فر هم در پاسخ می‌گوید: لبخند بر لبان دانش‌آموزان برای من بهترین هدیه است و هیچ هدیه‌ای جز حال خوب آنان من را خوشحال نمی‌کند چراکه از صمیم قلبم دوستشان دارم و این دوست داشتن تا حدی است که وصف آن در جمله نمی‌گنجد.

وی در خصوص کمبودهای مدارس استثنائی اظهار می‌کند: این دانش‌آموزان نیاز به روابط اجتماعی و آموزش مهارت‌های اجتماعی بیشتری دارند اما متأسفانه زمان کمی برای آموزش‌های مهارتی در نظر گرفته شده درصورتی‌که باید بر افزایش مهارت‌های این دانش‌آموزان تمرکز شود تا بتوانند فعالیت‌های روزمره خود را به تنهایی انجام دهند.

این معلم در پایان بیان می‌کند: خوشبختانه مدیر توانمند مدرسه ما امسال اتاق مهارتی در این مدرسه آماده کرده است تا دانش‌آموزان با حضور در این اتاق بتوانند مهارت آموزی‌هایی چون اتو و جمع کردن لباس، شستن ظرف، غذا درست کردن و مواردی از این دست را یاد بگیرند.

پس از پایان مصاحبه چشمم به دانش‌آموزی که در انتهای کلاس کنار پنجره تنها نشسته است می‌افتد، همان دانش‌آموز با چشمان مشکی است که چند دقیقه پیش‌تر در حیاط مدرسه دیده بودم، به آرامی از معلم می‌پرسم اسم آن دانش‌آموز چیست می‌گوید اسمش شهرزاد است و به دلیل مشکل ذهنی که دارد ترجیح می‌دهد همیشه تنها بشیند و کم پیش می‌آید با کسی صحبت کند.

در چشمان دخترک خیره می‌شوم و چشمانم را می‌بندم و در خیالم شهرزاد را در قامت معلمی می‌بینم که در همین کلاس برای دانش‌آموزانش قصه می‌گوید، آری با صبوری و با فداکاری قصه شادی، قصه آزادی و قصه آدمیزادی را برای دانش‌آموزانش می‌گوید.

انتهای پیام