شيوه‌اي ابداعي براي درمان بيماري هيدروسفالي
تاریخ انتشار: ۲۷ مهر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۱۳۵۰۷۸
خبرگزاري آريا - دانش > پزشکي - دکتر کيوان مستوفي*:
هيدروسفالي از بيماري‌هاي مهم عصب‌شناختي است که ناشي از افزايش حجم حفره‌هاي مغزي است به علت انباشته شدن مايع مغزي نخاعي درون آنها است.
مهم‌ترين اين حفره‌ها بطن‌هاي مغز هستند. هيدروسفالي ممکن است به علت افزايش بيمارگونه مايع مغزي-نخاعي يا مشکلي در جذب آن يا بسته شدن مکانيکي راه‌هاي انتقال مايع ايجاد شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
نخستين پزشکي که هيدروسفالي را کشف کرد بقراط بود، اما درمان درست اين عارضه تا قرن بيستم امکان‌پذير نبود. هيدروسفالي را ازلحاظ درماني مي‌توان به دو نوع ارتباطي و غير ارتباطي تقسيم کرد.
در نوع اول يا ارتباطي بطن‌هاي داخل‌مغزي بزرگ مي‌شوند، فشار داخل جمجمه به شکل مزمن‌تري بالا مي‌رود، گردش و جذب مايع مغزي - نخاعي دچار اختلال مي‌شود و بزرگ شدن بطن‌ها ناشي از انباشته شدن مايع به ساختمان‌هاي مغزي فشار مي‌آورد و نشانه‌هاي بيماري ظاهر مي‌شود.
علت‌هاي اين نوع هيدروسفالي خونريزي‌هاي مغزي ناشي از آنوريسم (ضعف ديواره شريان که باعث گشاد شدن شريان و بيرون‌زدگي ديواره آن مي‌شود و احتمال پاره شدن آن را ايجاد مي‌کند)، ناهنجاري‌هاي خوني يا ضربه‌هاي مغزي مي‌تواند باشد. در درصدي از موارد هم هيچ علت واضحي پيدا نمي‌شود.
نشانه‌هاي هيدروسفالي ارتباطي معمولاً به صورت مزمن و آرام بروز مي‌کند و ازجمله شامل اين موارد مي‌شود: گيجي، کاهش فعاليت‌هاي برتر مغز مثل حافظه، دشواري در درک،کاهش فعاليت‌هاي قضاوت و درک، دمانس يا زوال عقل، مشکلات تعادل (آتاکسي) ،بي‌اختياري ادراري و مدفوعي، مشکلات ديد، سردرد، خستگي بيش‌ازحد، مشکل صحبت کردن و ...
هيدروسفالي غير ارتباطي يا انسدادي با نشانه‌هاي سريع‌تري ظهور مي‌کند که ناشي افزايش ناگهاني فشار داخل جمجمه است. اين بيماري يک اورژانس پزشکي است و بايد به‌طور سريع درمان گردد. درمان در اين مورد گذاشتن يک شانت و تخليه مايع مغزي نخاعي است.
علل اصلي اين نوع هيدروسفالي موارد زير هستند: تومورهاي مغزي، هيدروسفالي مادرزادي ناشي از برخي ناهنجاري‌ها، مننژيت و...
امروزه به لطف پيشرفت تصويربرداري پزشکي تشخيص اين بيماري آسان شده است. درمان اصلي هيدروسفالي جراحي است، چون يک مشکل مکانيکي است و دارمان دارويي مؤثر نيست.
جراحي در اين مورد عبارت است از ايجاد يک ميانبر بين مغز و حفره ديگري از بدن تا مايع مغزي نخاعي اضافي به آنجا انتقال يابد. اين کار با گذاشتن يک شانت (يک لوله مخصوص) که يک سر آن در حفره‌هاي مغزي قرار مي‌گيرد و سر ديگرش يا در صفاق (درون شکم) انجام مي‌پذيرد.
سي‌تي‌اسکن و ام‌آرآي تصويربرداري‌هايي هستند که در تشخيص اين بيماري کمک مي‌کنند.
تصويربرداري ام‌آرآي از مغز. راست: بطن‌هاي طبيعي مغز چپ: گشادي بطن‌هاي مغز در هيدروسفالي
نويسنده اين سطور از سال‌ها پيش در مورد هيدروسفالي و درمان آن کار و تحقيق کرده است. در سال‌هايي که افتخار آشنايي و کار در محضر پروفسور مجيد سميعي در آلمان براي اين‌جانب به دست آمد، از ايشان خواستم تا به من اجازه دهند در محضر ايشان يک کار تحقيقي انجام دهم. ايشان به من گفتند که از سال‌ها پيش درماني براي هيدروسفالي ارائه داده‌اند و به من پيشنهاد دادند تا در اين مورد کار بکنم.
نتيجه تحقيق ما در محضر پروفسور سميعي که نوع بديعي از درمان است که در مجله ASIAN JOURNAL OF NEUROSURGERY به منتشر شده است.
اين روش درماني که در بيماران بسياري جربه شده با موفقيت در بيش از 75% بيماران از جراحي دوم و داشتن دائمي شانت و عوارض آن در مريض جلوگيري مي‌کند.
اين روش درماني شامل افزايش بسيار پيش‌رونده و کند فشار داخل مغزي است تا مغز بيمار به اين افزايش فشار واکنش بد و منفي نشان ندهد. فلسفه اين درمان بستگي به اين موضوع دارد که مغز توانايي بسيار زيادي در تطابق با تغيير دارد، به شرط اين که اين تطابق بسيار آهسته و پيش‌رونده باشد
بدين ترتيب ما با افزايش فشار داخل جمجمه به‌طور بسيار تدريجي اين فرصت را به مغز مي‌دهيم تا به‌طور کامل و بدون هيچ آسيبي با وضعيت جديد تطبيق حاصل کند و اين امر تا زماني ادامه خواهد يافت که بيمار ديگر نيازي به شانت نداشته باشد.
در عمل، اين کار در زماني انجام مي‌پذيرد که بيمار در شرايط حاد دچار هيدروسفالي مي‌شود و ما ناچاريم براي او يک شانت خارجي بگذريم اين شانت خارجي به ما اجازه مي‌دهد تا بتوانيم فشار داخل مغز را با شرايط بيمار تطبيق داده و به طور بسيار آهسته آن را افزايش دهيم.
پس از مدتي که حدوداً از 7 روز تا دو يا سه هفته طول مي‌کشد (بسته به شرايط بيمار ازجمله سن، حال عمومي و غيره) مغز بيمار با شرايط جديد فشار داخل جمجمه‌اي تطابق حاصل مي‌کند و به طور طبيعي به کار خود ادامه مي‌دهد، بدون اينکه عوارض بيماري بروز کند. همان‌طور که گفته شد اين روش در نهايت مي‌تواند بسياري از بيماران را از داشتن شانت و عوارض آن به طور هميشگي رهايي مي‌بخشد.
*جراح مغز و اعصاب، کلينيک Bel Air،بوردو، فرانسه
منبع: خبرگزاری آریا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۱۳۵۰۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بیماری ترانه علیدوستی چیست؟ / همه چیز درباره سندرم «درِس»
آفتاب‌‌نیوز :
حتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامد‌های طولانی مدت سندرم درِس DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام‌ها و ایجاد اختلالات خودایمنی...
بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع دارو‌ها به شمار می‌رود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاری‌های خونی و درگیری اندام‌های مختلف است.
متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی می‌دانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی دارو‌ها رخ می‌دهد. علائم ممکن است هفته‌ها پس از شروع داروی مشکل زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع دارو‌های مشکوک و استفاده از دارو‌های تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.
سندرم دِرِس
سندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته می‌شود، یک واکنش شدید به تعدادی از دارو‌های تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع ۴ طبقه بندی می‌کنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندام‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و میزان مرگ و میر آن تا ۱۰ ٪ گزارش شده است.
بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از ۱ در هر ۱۰۰۰ تا ۱ در هر ۱۰۰۰۰ نفر پس از قرار گرفتن در معرض دارو‌های محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف ۲ تا ۶ هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ می‌دهد و باعث ایجاد ویژگی‌های مشخص و در عین حال متغیری می‌شود که بر پوست و اندام‌های متعدد تاثیر می‌گذارند.
سندرم «درِس» چرا ایجاد و چگونه درمان می‌شود، عوارض ماندگار آن کدام‌هاست؟ (عصرایران)
علل
سندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ می‌دهد که شامل فعال شدن سلول‌های T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکین‌ها است. با استناد به مقاله‌ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، دارو‌های رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:
- دارو‌های ضد تشنج
- دارو‌های ضد ویروس
- آنتی بیوتیک‌ها
- آلوپورینول
- مگزیلتین
- تثبیت کننده‌های خلق و خو و دارو‌های ضد افسردگی
- عوامل بیولوژیک
شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:
- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS
- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی دارو‌ها
فعال شدن مجدد برخی ویروس‌ها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی ۶ (HHV ۶)
علائم
برخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور می‌تواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیل‌های بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر می‌شوند، گرفته شده است.
علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:
- تب
- بثورات پوستی یا جوش
- ائوزینوفیلی
- لنفوسیتوز آتیپیک
- تورم غدد لنفاوی
التهاب اندام‌های داخلی
تشخیص
سندرم DRESS می‌تواند با علائم مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماری‌های دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک می‌سازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است.
به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیار‌های زیر را داشته باشد:
- سابقه بستری شدن در بیمارستان
- راش حاد
- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است
علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:
- تب بالاتر از ۳۸ درجه سانتیگراد
- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل
- درگیری حداقل یک اندام داخلی
- ناهنجاری در شمارش سلول‌های خونی
در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعه‌ای از معیار‌ها را پیشنهاد کرده اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال سازی مجدد HHV ۶ هم می‌شود.
سندرم «درِس» چرا ایجاد و چگونه درمان می‌شود، عوارض ماندگار آن کدام‌هاست؟ (عصرایران)
درمان
تشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار می‌روند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.
پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم می‌شود. گزینه‌های مطرح می‌توانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندام‌های آسیب دیده بستگی دارند.
کورتیکواستروئید‌های سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال ۲۰۱۴ که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئید‌های سیستمیک می‌توانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.
علاوه بر این در مطالعه‌ای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال ۲۰۱۸ مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئید‌های خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب می‌شود.
سایر درمان‌های موثر عبارت اند از:
- سرکوب کننده‌های سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین
- کورتیکواستروئید‌های موضعی برای تسکین بثورات پوستی
- ایمونوگلوبولین داخل وریدی
پلاسمافرزیس
عوارض
حتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامد‌های طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام‌ها و ایجاد اختلالات خودایمنی.
یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۵ نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماری‌های جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال ۲۰۱۷، بیماری‌های تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایع‌ترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.
آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینه‌ای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.
بیماری‌های عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۳ نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های عفونی مانند هرپس و ذات الریه باشند.
تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته اند.
منبع: عصرایران
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلاله‌ای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت