فیلم‌هایی که بی‌دلیل می‌سوزند
تاریخ انتشار: ۸ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۳۲۸۷۳۳
با وجود این فشردگی در اکران اگر تا پیش از این، فیلم‌های اکران شده یک سالن با تمام سئانس‌هایش را در اختیار داشتند حالا یک یا دو سئانس از سالن به نمایش آن فیلم‌ها اختصاص می‌یابد و این اکران به اصطلاح چرخشی، راهکاری شده برای اکران حجم بی‌شماری از فیلم‌های سینمایی!
این حجم وسیع اکران این روزها با واکنش تند سینماگران مواجه شده که چنین شرایطی را مساوی با فیلم سوزی و در نتیجه از بین رفتن سرمایه‌هایشان می‌دانند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بر این اساس، چندی پیش غلامرضا فرجی (سخنگوی شورای صنفی نمایش) اعلام کرد که؛ «هر سینمادار و سالن سینمایی که با یک تهیه‌کننده و پخش‌کننده برای اکران فیلم قرارداد می‌بندد و قرارداد در شورای صنفی نمایش ثبت می‌شود، ملزم است براساس قرارداد آن فیلم را اکران کند و اساسا اعضای شورای صنفی نمایش هم اعتقادی به فیلم سوزی ندارند.»
در گزارش امروز جام‌جم، پدیده فیلم‌سوزی در سینما را در گفتوگو با دو سینمادار (از تهران و شهرستان) و مدیر دفتر پخش «رسانه فیلمسازان مولود»، مورد بررسی قرار داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
اگر ناراحتید، اکران نکنید
عبدالله علیخانی، مالک سینمای عصر جدید تهران و تهیه‌کننده سینما بسیاری از تولیدات سینمای ایران را بدون صلاحیت لازم برای اکران در سینماها دانست و به جام‌جم گفت: خیلی از فیلم‌هایی که در سینمای ایران تولید می‌شود درخور اکران در سینماها نیستند. به همین دلیل صاحبان این فیلم‌ها می‌روند شورای صنفی را تحت فشار می‌گذارند و از آن‌طرف هم به سینمادار خواهش و تمنا می‌کنند که فیلم‌شان را اکران کنند و بعد که فیلم‌شان اکران شد فریاد فیلم‌سوزی سر می‌دهند. اینجا فیلم‌سوزی چه معنا دارد؟ مگر کسی می‌تواند به زور فیلم کسی را اکران کند! خودتان می‌خواهید فیلم‌تان را اکران کنید. اگر از این فصل اکران ناراحتید، فیلم‌تان را اکران نکنید.
تهیه‌کننده فیلم‌هایی چون «آواز قو»، «شب‌های تهران»، «کلاغ پر»، «کما»، «زندگی خصوصی» و... تصریح کرد: بجز بعضی از فیلم‌های خوبی که درگیر چنین مناسباتی می‌شوند، فیلم‌های بی‌کیفیتی هم هستند که با شرایطی که توضیح دادم بر پرده اکران می‌روند و وقتی در گیشه نمی‌فروشند صاحبانشان دم از فیلم‌سوزی می‌زنند. فیلم بد تحت هیچ شرایطی نمی‌فروشد! چه دو هفته روی اکران باشد، چه 40 هفته! به زور نمی‌توان به مردم گفت برو فلان فیلم را ببین. چنین فیلم‌هایی نظم اکران را به هم می‌زنند و اتفاقا همین‌ها هم هستند که به چند فیلم خوبی که در اکران هستند لطمه می‌زنند. حالا اگر صاحبان فیلم‌های خوب حرف از فیلم‌سوزی بزنند مشکلی نیست، اما مشکل فیلمی است که اگر در بهترین زمان سال هم اکران شود باز هم نمی‌فروشد و صاحبانش برای سرپوش گذاشتن روی بی‌رونقی گیشه فیلم‌شان مساله فیلم‌سوزی را به میان می‌کشند.
لزوم اکران فیلم‌های خارجی
علی‌اصغر جلیلی، مدیر سینما ابریشم گرمسار عدم تناسب بین تولید و اکران فیلم‌ها در سینما را از مشکلات جدی در سینما دانست و در گفتوگو با جام‌جم گفت:
ما به عنوان سینمادار در گرمسار هم از فیلم سوزی در سینما لطمه می‌بینیم. به نظرم همه این مشکلات از جایی آغاز می‌شود که ورودی سینمای ایران با خروجی‌‌اش تناسبی ندارد. ما یک‌سری سیاست‌های تولیدی داریم که از پروانه ساخت شروع می‌شود و به مرحله اکران می‌رسد. انگار فقط تولید است که مهم تلقی می‌شود و در اکران فیلم‌ها رها می‌شوند. حتی بعضا می‌بینیم فیلم‌هایی در سینما تولید می‌شوند که اصلا ظرفیت اکران را ندارند یا اگر ظرفیت دارند سالن سینما به قدر کافی را ندارند.
او گفت: سوال اینجاست که آیا سینمای ایران به تولید حجم انبوهی از فیلم‌ها نیاز دارد یا خیر؟ آن هم فیلم‌هایی که خیلی از آنها کیفیت استاندارد را ندارند و تکراری هستند. متاسفانه ما در سینمایمان تنوع ژانر نداریم و غالب فیلم‌ها از مضمون و محتوای یکسانی برخوردارند و همین یکنواختی مردم را از آمدن به سینما دلزده می‌کند. در چنین شرایطی چرا باید سالانه این همه فیلم تولید کرد؟
جلیلی در پایان خاطرنشان کرد: سینمای ایران در انحصار فیلم‌های ایرانی است. در صورتی که اگر فیلم‌های خارجی استاندارد به اکران عمومی در می‌آمدند کارگردانان و تهیه‌کنندگان ایرانی به رقابت با آنها می‌پرداختند و فیلم‌های باکیفیتی تولید می‌شدند که در هر زمانی هم که روی پرده می‌رفتند باز هم می‌فروختند.
کمبود سالن‌های سینما
حبیب اسماعیلی، مدیر شرکت پخش «رسانه فیلمسازان مولود» کمبود سالن‌های سینما را از عوامل ایجاد فیلم سوزی در سینمای ایران دانست و به جام‌جم گفت: مشکلی که سینمای ایران همیشه از آن در رنج است کمبود سالن سینماست. بنابر این ورودی ما بیشتر از ظرفیت اکرانمان است. در چنین شرایطی وزارت ارشاد باید به تولیداتی که بیشتر شبیه فیلم‌های ویدئویی یا تله‌فیلم است پروانه سینمایی ندهد. الان ما سالانه حدود 120 فیلم تولیدی داریم و از آن طرف 60-50 فیلم می‌توانیم اکران کنیم و عاقلانه این است تا زمانی که تعداد سالن به اندازه کافی نداریم جلوی تولید بی‌رویه فیلم گرفته شود.
تهیه‌کننده «غزل»، «قرمز»، «بازجویی یک جنایت» و... خاطرنشان کرد: به خاطر کمبود سالن‌های سینمایی است که حتی فیلم‌هایی که خوب می‌فروشند هم مجبورند در نهایت به چند هفته اکران خود در سینماهای اصلی، پایان دهند و به اکران در شهرستان دل خوش کنند.
ساناز قنبری
سینما
منبع: جام جم آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۳۲۸۷۳۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ماجرای ورورد فیلمساز مشهور آمریکایی به تهران
تا پیش از شیوع کرونا و تغییرات مدیریتی در سینما، چند سالی بود که جشنواره فیلم فجر نه فقط در بهمن‌ماه بلکه در اردیبهشت با ساختار و شمایلی متفاوت برگزار می‌شد و میزبان سینماگران و فیلم‌هایی از کشورهای دیگر بود.
به گزارش ایسنا، جشنواره جهانی فجر با وجود برخی انتقادهایی که در داخل کشور نسبت به آن مطرح می‌شد، جایگاهی پیدا کرده بود که در همان چند دوره‌ی برگزاری چهره‌های بنامی از سینمای دنیا را به ایران کشاند از جمله پل ژوزف شریدر که درست در همین روز چهارم اردیبهشت‌ماه در نشستی خبری در پردیس سینمایی چارسو مقابل خبرنگاران ایرانی نشست.
نقش متفاوت لیلا حاتمی در یک فیلم آمریکاییشریدر -فیلمنامه‌نویس و کارگردان مشهور امریکایی - که فیلمنامه‌های «راننده تاکسی» و «گاو خشمگین» ساخته مارتین اسکورسیزی را نوشته و در روزهای گذشته فیلم جدیدش با نام «اوه، کانادا» به بخش مسابقه اصلی جشنواره کن راه یافته است، اردیبهشت سال ۱۳۹۸ به جشنواره جهانی فجر در تهران آمد و پس از برگزاری یک کارگاه فیلمنامه نویسی، در یک نشست خبری پاسخگوی سوال اهالی رسانه شد.
او در آن نشست با اشاره به اینکه «در دنیا چند فستیوال هستند که می‌توان جشنواره جهانی فجر را با آنها مقایسه کرد مثل جشنواره تورنتو ولی از ابعاد این جشنواره و تعداد فیلم‌های حاضر در آن شگفت‌زده شدم» درباره آشنایی خود با سینمای ایران گفته بود: «درباره جایگاه سینمای ایران که تردیدی نیست چون جایگاه ویژه‌ای دارد. در ۱۵ سال گذشته (تا سال ۱۳۹۸) سه نهضت ملی سینمای ایران، رومانی و آرژانتین شکل گرفته و همیشه این انتظار می‌رود که در هر جشنواره‌ای از سینمای ایران فیلمی حضور داشته باشد. برای بیشتر ما در غرب، سینمای ایران با کیارستمی شروع شد ولی بعد به فرهادی رسیدیم و حالا هم فیلم‌های دیگری هستند. یکی از دوستان من گادفری چیشایر (منتقد آمریکایی) است که فیلم‌های ایرانی زیادی دیده و کتابی درباره سینمای ایران می‌نویسد و به من فیلم‌های ایرانی پیشنهاد می‌دهد.»
شریدر که سال گذشته در جشنواره فیلم ونیز با دریافت جایزه یک عمر دستاورد هنری تقدر شد، درباره آینده سینما با وجود شبکه‌های مختلف و کمپانی‌هایی مثل نتفلیکس بیان کرده بود: «من فکر می‌کنم در این صد سال هرچه آموختیم خیلی به کارمان نیاید چون همه چیز تغییر کرده، مدت زمان فیلم‌ها عوض شده و اینکه کجا فیلم ببینیم و چگونگی پخش و عرضه، همگی تغییر کرده است. قبلاً فکر می‌کردم در یک مقطع گذار هستیم ولی الان فکر می‌کنم در یک مقطع گذار دائم هستیم. الان دیگر بازار هدف، آمریکایی‌ها نیستند بلکه برای چینی‌ها می‌سازیم.»
وی همچنین با اشاره به رشد روزافزون تکنولوژی گفته بود: «در حالی‌که فیلم‌ها منحصر به کلاس خاصی از فیلمسازان بودند، تکنولوژی این مرزها را شکسته و هر کسی می‌تواند فیلم بسازد. پس خبر خوب برای آینده سینما این است که هر کسی می‌تواند فیلم بسازد ولی خبر بد این است که دیگر نمی‌شود امرار معاش کرد.»
شریدر در بخشی دیگر از آن نشست درباره اینکه به نظر می‌رسد شناختش از سینمای ایران بیشتر با فیلمسازانی باشد که به نوعی سیاسی شناخته شده‌اند، بیان کرده بود: «تا جایی که من می‌دانم دو نوع سینما در ایران وجود دارد؛ یکی برای مجامع عمومی است و یکی هم داخلی و من بیشتر فیلم‌هایی را دیده‌ام که بیرون نمایش داشته‌اند، اما فیلم‌هایی را که درباره جنگ بوده چون خارج از کشور چندان نمایشی نداشته مسلماً ندیده‌ام. شما مثل فیلیپین دو سینمای داخلی و خارجی دارید و به همین دلیل دو جشنواره فجر هم دارید. با این حال من هیچ‌کدام از کارگردان‌ها مثل کیارستمی، فرهادی و پناهی را سیاسی نمی‌دانم ولی می‌دانم فیلم‌های سیاسی جذابی می‌شود اینجا ساخت.
این فیلمساز امریکایی در آن مقطع در واکنش به تحریم‌های رییس جمهور وقت ایالات متحده (دونالد ترامپ) علیه ایران و آسیب‌های آن به هنرمندان و سینما با ابراز تأسف از تحریم‌ها اظهار کرده بود: «الان دورانی است که نمی‌شود به امریکایی بودن افتخار کرد، در حالی که من همیشه و حتی زمان جنگ ویتنام به آمریکایی بودنم افتخار می‌کردم. در حال حاضر آنچه پیش آمده به بهانه تغییر رژیم ایران و در واقع برای دستیابی به نفت و منابع طبیعی شما است و این چیزی است که در ۱۰۰ سال گذشته وجود داشته و تأثیر یک هنرمند در مقایسه با ماشین پروپاگاندا خیلی اندک است. به همین دلیل به نظرم این وضعیت بسیار عذاب‌آور است.»
تصادف مرگبار در محور دره شهر-بدره ۴ کشته برجای گذاشت