به نقل از «خبرگزاری آریا»

مشرق گزارش مي‌دهد/ کپي رسمي انگليس از تاکتيک‌هاي نيروي دريايي سپاه/ استفاده نظامي از قايق‌هاي تندرو به قلب اروپا رسيد +عکس

تاریخ انتشار: ۱۱ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۳۹۳۳۱۳

خبرگزاري آريا - ابتکارات، تاکتيک ها و خلاقيت متخصصان نيروي دريايي سپاه به جاييرسيده که صاحبان تاريخي قدرت دريايي، از ايده هاي عملياتي شده اين نيرو الگو گرفته و مشابه آن را براي حوزه دريايي خود تکرار مي کنند.
به گزارش سرويس دفاع و امنيت مشرق، ايده بکارگيري قايق هاي تندرو به همراه تسليحات سبک و نيمه سنگين، از دل احتياجات جنگ و از ذهن خلاق نيروهاي بومي و با اتکا به توان فني موجود بيرون آمد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

هر چند در آن زمان قايق هاي تندرو فاقد تجهيزات پيشرفته ارتباطي، ناوبري و تسليحات قابل توجه بودند، اما نتيجه مؤثر عملکرد آنها، باعث حفظ اين رده از شناورها و توسعه مدل هاي موجود و تلاش براي خريداري، طراحي و ساخت نمونه هاي جديد شد و امروز، ترکيبي از شناورهاي تندروي مختلف با گستره متنوعي از تجهيزات در حال پاسداري در آب هاي خليج هميشه فارس هستند.
جالب است بدانيد در اوايل سال 1366 ، تعداد 85 ناو و شناور آمريکايي در جنگ با ايران عمل مي کرد در حاليکه تا پيش از اين سال حدود 10 فروند بود و در اين مقطع حساس مسئوليت به سپاه واگذار شد تا در اين منطقه به اقدامات متقابل و دفاع دست بزند و شکل گيري نيروي دريايي سپاه با حضور آمريکايي ها همزمان شد. هر چند مقدمات تشکيل اين نيرو از سالهاي قبل کليد خورده بود. تصوير زير از گنجينه غني خاطرات سردار يحيي رحيم صفوي مربوط به سال 1362 است که قايق تندرو سوئدي ساخت شرکت باگهامر خريداري شده براي سپاه را نشان مي دهد. روي اين قايق يک رادار جستجوي سطحي و پرتابگر 7 فروندي راکت هايدار-70 که قاعدتاً در آن زمان از هوانيروز ارتش تهيه گشته است نصب شده. بعدها روي همين شناور، سلاح مؤثرتر راکت 12 لوله 107 ميليمتري به کار گرفته شد.


با توجه به اينکه تجهيزات دريايي ايران پيش از انقلاب همگي غربي بوده و هيچ گونه ارتقاء بومي سامانه اي نداشتند، سطح توانمندي و نقاط ضعف آنها کاملاً براي دشمن شناخته شده بود. بنابراين نياز بود تا با وسائل متفاوتي و روش بومي با دشمن مقابله شود. بدين ترتيب با استفاده از قايق هاي تندرو که کار جدي روي آنها از سال 1365 با شناورهايي در حدود سرعت 20 نات معادل 37 کيلومتر بر ساعت آغاز شده بود، در سال 66 اقدامات متقابل عليه آمريکايي ها آغاز شد.
در آن زمان قايق هاي تندرو که شايد معروفترين آنها قايق هاي «عاشورا» باشند، تنها به مين هاي دريايي، پرتابگرهاي راکت 12 تايي 107 ميليمتري با حداکثر برد 8.5 کيلومتر و تيربارهاي 12.7 ميليمتري مجهز بودند و راکت انداز آر پي چي و يا موشک هاي دوش پرتاب سطح به هوا نيز در آنها مشاهده مي شد. البته در آن دوران براي کاهش خطاي شليک، راکت ها از فاصله نزديک به سمت کشتي هاي دشمن شليک مي شدند.

از اسفند ماه 65 تا پايان جنگ حدود 100 عمليات مقابله به مثل اجرا شد. در ابتدا به ازاي هر 6 کشتي مورد تهاجم ايراني، يک کشتي دشمن مورد تهاجم قرار مي گرفت، در سال 66 اين نسبت يک به يک شد و در سال 67 به ازاي هر دو کشتي ايراني به سه کشتي دشمن حمله مي شد. در تمام اين مدت آمريکايي ها با بيش از 80 کشتي و حدود 500 هواپيماي نظامي در منطقه، موفق به توقف اين عمليات هاي قايق هاي تندرو نشدند. بدين ترتيب بود که استفاده از قايق هاي تندرو به عنوان دکترين عملياتي بسيار کارآمد،‌ مؤثر و کم‌هزينه در نبردهاي دريايي مطرح و تثبيت گرديد. در واقع قايق‌هاي تندرو به قدري موفق بودند که شکل گيري نيروي دريايي سپاه بر اساس آنها صورت گرفت و اين موفقيت همچنين باعث تحول در دکترين‌ حوزه‌هاي مختلف شد. در سال هاي پس از جنگ و در دهه 1380، شناورهاي پرسرعت سپاه، به اژدر و موشک کروز نيز مجهز شدند که تا پيش از آن در دنيا سابقه نداشته است.
رکوردشکني جهاني سپاه در ساخت قايق هاي تندرو
توسعه توانايي شناورهاي تندرو بر مبناي توان بومي ادامه يافته و امروز علاوه بر شبيه‌سازي، طراحي و ساخت و آزمايش و توليد انبوه سازه، بدنه، تجهيزات ناوبري و مخابراتي و تسليحات راکتي و موشکي، اجزاء پيچيده مکانيکي نظير گيربکس هاي خاص دريايي و موتورهاي ديزل نيز در داخل توليد شده اند. همچنين موتور دوگانه سوز ملي ديزل سنگين دي-87 که توان آن 1000 کيلووات معادل حدود 1350 اسب بخار است مراحل توليد اوليه خود را مي گذراند.
در آخرين نمونه هاي شناورهاي تندور سپاه، شناور سرعت 80 نات معادل 148 کيلومتر بر ساعت که در زمستان 1394 مراحل آزمايش خود را پشت سر گذاشت، بنا بر مصاحبه هاي فرمانده نيروي دريايي سپاه در سال 1395 وارد مرحله توليد شده تا به طور گسترده وارد خدمت عملياتي شود. اين شناور به موشک کروز با برد 100 کيلومتر مجهز است. پيش از اين موشک هاي کروز ضد کشتي کوثر و ظفر با برد 25 و نصر با برد 35 کيلومتر در شناورهاي تندرو و موشک هاي قادر و قدير با بردهاي 220 و 300 کيلومتر در ناوچه هاي رده قدر نيروي دريايي سپاه عملياتي شده بودند. با توجه به تحويل انبوه موشک هاي نصير در ارديبهشت 1396 که بر مبناي موشک نصر توسعه يافته است، احتمالاً منظور از موشک کروز برد 100 کيلومتر همان موشک جديد و پيشرفته نصير مجهز به موتور جت ولي در ابعاد مشابه موشک نصر است.
به علاوه نيروي دريايي سپاه آزمايش هاي اوليه شناورهاي تندرو با سرعت 110 نات معادل 204 کيلومتر بر ساعت را نيز انجام داده و اين رده از شناورهاي پرسرعت را نيز در دست توسعه دارد. اين سرعت بالغ بر 3 برابر سرعت ناوهاي آمريکايي و بيش از 2 برابر سرعت شناورهاي تندروي ساير ارتش هاي جهان است.
امروزه کار به اينجا رسيده است که تنها کشوري که با شناور تندرو، آمريکايي‌ها را مجبور به اظهار ناتواني کرده ايران است. اين امر در شبيه‌سازي‌هاي رزمي نيروي دريايي آمريکا (همچون ميلينيوم چلنج) چندين بار به اثبات رسيده و هم نتايج آن و هم اظهار نظر فرماندهان مختلف ارتش آمريکا در مورد شناورهاي پرسرعت نيروي دريايي سپاه در منابع آنها به راحتي قابل دستيابي است. از اين رو وقتي آمريکايي ها نتوانستند راهي مقابله پيدا کنند تصميم به تغيير استراتژي دريايي آمريکا گرفتند. يعني رزمندگان خلاق ايراني، دشمن خود را مجبور به تغيير در محاسبات خود کردند. در مواردي نيز آمريکايي ها موفق به ساخت قايق هاي تندرو شدند که علاوه بر اينکه سرعت آن به مراتب کمتر از قايق هاي ايراني شد، فاقد موشک و ساير تسليحات مهم بود و حدود 60 ميليارد تومان در هر نمونه، قيمت داشت!
حالا کار به اينجا رسيده است که صاحبان تاريخي قدرت دريايي، از ايده هاي عملياتي شده نيروي دريايي سپاه الگو گرفته و مشابه آن را براي حوزه دريايي خود تکرار مي کنند. شايد نمونه اي از اين دست که بيش از بقيه جالب به نظر مي رسد، استفاده از شناور بليدرانر در امور نظامي توسط انگليس است.
بليدرانر در خدمت نيروهاي مسلح ايران
شناور بليدرانر، يکي از پرماجراترين ادواتي است که در سال هاي گذشته، نمونه بومي شده آن به سازمان رزم نيروهاي مسلح کشور وارد شده است. اين شناور در اصل به عنوان يک قايق تندروي مسابقه اي طراحي شده بود و رکوردار سرعت در قايق هاي کلاس وزني خود و سريعترين آنها است و پس اينکه مورد توجه فرماندهان نظامي سپاه قرار گرفته و از فروش رسمي آن به ايران ممانعت به عمل آمد تلاش ها براي خريد آن از مسير خاص و بدون اطلاع دشمنان آغاز شد.
به گزارش مشرق، در اوائل سال 1388 پس از خريداري موفق، اين قايق از طريق يک واسطه در آفريقاي جنوبي به کشتي حامل به مقصد ايران تحويل داده شد. هر چند نيروهاي امنيتي آمريکا دير از اين ماجرا مطلع شدند اما با اطلاع دادن به نيروي دريايي اين کشور، موجبات تعقيب اين کشتي توسط يک ناو جنگي در اقيانوس هند را فراهم کردند. اين ناو جنگي با حرکت در فاصله نزديک و حتي تا 500 متري، قصد ممانعت از ورود اين کشتي به آب هاي ايران را داشت که با عزيمت يگان اسکورت نيروي دريايي سپاه و رسيدن به فاصله حدود 65 کيلومتري کشتي، مجبور به ترک منطقه شد. بدين ترتيب تحريم هاي يکجانبه آمريکا در اين خصوص علي رغم روي آوردن به نيروي نظامي، بي اثر شد.


پيش از اين، بليدرانر در خارج، تنها در مسابقات قايقراني شرکت مي کرداما متخصصان صنايع دريايي کشورمان، آن را به شناوري با قابليت حمل راکت اندازهاي دريايي 107 ميليمتري 11 لوله اي پايدار شده، رادار جستجوي دريايي با برد حدود 30 کيلومتر و تيربار 12.7 ميليمتري تبديل کرده و سپس به پرتابگرهاي موشک و اژدر نيز تجهيز شده و به طور گسترده در خدمت واحدهاي عملياتي در تمام آب هاي جنوبي ايران قرار مي گيرد. بيشينه سرعت اين قايق بيشتر از 70 نات معادل 130 کيلومتر بر ساعت است و در نمونه توليد شده آن، سراج-1 ناميده شد.
شناور سراج-1، شناور تندروي تهاجمي راکت‌انداز و متناسب با مناطق آب و هواي گرمسيري است. جنس بدنه اين شناور فايبرگلاس و مجهز به امکانات بومي مخابراتي و ناوبري الکترونيکي است. طراحي کابين در اين شناور به گونه‌اي است که در سرعت بالا در داخل کابين، تغييرات ارتفاعي ناشي از حرکت بر روي آب و صداي چنداني احساس نمي‌شود. همچنين در شرايط طوفاني دريا سرنشينان آن شدت امواج را احساس نخواهند کرد.
پس از مشاهده عملکرد بالاي اين شناور در سال هاي اخير، پليس انگليس به عنوان کشور سازنده اين قايق تندرو، به فکر افتاد تا از آن هم به صورت سرنشين دار و هم به صورت بدون سرنشين براي امور گشت پرسرعت و اعمال قانون در شهر لندن استفاده کند. اين نمونه به رادارهاي جستجوي سطحي و دوربين هاي پايدار شده مجهز شده است.

بليدرانر مجهز به دوربين هاي نظارتي
شناورهاي تندروي بدون سرنشين نيز بيش از يک دهه است که در نيروي دريايي سپاه عملياتي شده و نمونه مشهور آنها، شناور يامهدي مجهز به رادار و راکت هاي سنگين فلق است که مي تواند با سرعت 50 نات معادل 93 کيلومتر بر ساعت حرکت کند. اين شناور قابليت استفاده به صورت انتحاري را نيز دارد؛ عملکردي که يک نمونه مشابه انجام شده آن در بهمن سال 1395 توسط شناورهاي ساده رزمندگان يمني در مقابل ناوشکن هاي رژيم سعودي، سبب خسارات بسياري به ناو گرانقيمت آنها شد.
امروزه هزاران فروند شناور تندرو نيروي دريايي سپاه که مجهز به ادوات راداري و الکترونيکي بومي پيشرفته و طيف گسترده اي از تسليحات راکتي و موشکي شده اند در شهرهاي زيرزميني 25 ساله نيروي دريايي سپاه در کنار شهرهاي زيرزميني موشک هاي ضدکشتي اين نيرو آماده حراست از انقلاب و ميهن اسلامي ايران در برابر حماقت هاي احتمالي دشمنان هميشگي اين مرز و بوم هستند که قطعا دهه هاي فراواني طول مي کشد تا دشمنان بتوانند روش هاي مقابله با آنرا کشف کرده يا نهايتا بتوانند نمونه هاي ساده تري از آنرا بسازند؛ تا آن زمان برگ هاي برنده زيادي وجود دارد که توسط پاسداران انقلاب، روي ميز قرار خواهد گرفت.

منبع: خبرگزاری آریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۳۹۳۳۱۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ترکیه در صدد ساخت نخستین ناو هواپیمابر بومی

ترکیه در صدد ساخت نخستین ناو هواپیمابر بومی خود است؛ طرحی بلندپروازانه که هدف آن برآورده‌کردن نیازهای این کشور در حوزه نیروی دریایی است.

به گزارش ایسنا، خبرها حاکی از آن است که ناو هواپیمابر ترکیه قرار است از فناوری «استوبار» (STOBAR) استفاده کند.

در این فناوری هواپیماها بدون کمک منجنیق‌های روی عرشه و تنها با نیروی حاصل از موتور خود به پرواز درمی‌آیند.

در همین راستا، عرشه این ناوها را مانند سکوهای پرش اسکی، شیب‌دار می‌سازند.

بااین‌حال، ازآنجاکه بیشتر هواپیماهای استفاده‌شده روی این ناوها از قابلیت فرود عمودی بهره‌مند نیستند، کابل‌های فرود همچنان در هنگام فرود به هواپیماها کمک می‌کنند.

به گزارش «کلش ریپورت»، طول این کشتی ۲۸۵ متر، عرض آن ۷۲ متر و وزن آن ۶۰ هزار تُن خواهد بود. همچنین بر اساس گزارش‌ها، حداکثر سرعت این ناو هواپیمابر ترکیه به ۲۵ متر خواهد رسید.

بر اساس طرح اولیه آنکارا، این نا هواپیمابر ظرفیت حمل ۵۰ جنگنده را خواهد داشت که ۲۰ فروند از آن‌ها روی عرشه و ۳۰ فروند در آشیانه ناو نگهداری خواهند شد.

این ناو می‌تواند برای پرواز پرنده‌های مختلفی مورداستفاده قرار گیرد، از جمله جنگنده‌های «آنکا ۳»، هواگرد نظامی سبک «هورجت»، پهپاد «بیرقدار کیزیلما» و پهپاد «بیرقدار تی‌بی ۳».

طراحی و ساخت این ناو بر عهده دفتر طراحی پروژه نیروی دریایی ترکیه است؛ نهادی که گرچه تا امروز چندین ناوچه و ناوشکن تولید کرده، اما تجربه‌ای در حوزه ناو هواپیمابر ندارد.

کانال عصر ایران در تلگرام