زنی که با خرید تانک به جنگ قاتلین شوهرش رفت! +عکس

زنی اوکراینی که برای خونخواهی شوهرش از ارتش تانک خرید؟ بله درست است داستان از این قرار بوده است که وقتی نازی‌ها در سال ۱۹۴۱ وارد اتحاد جماهیر شوری شدند در میان این همه کشتاری که انجام دادند، یک افسر جوانِ ارتش سرخ به واسطه زنی وفاداری که خبر مرگ شوهرش را به دست نازی ها شنبده بود با خشم و غضبیکه داشت و به شیوه ای متفاوت در صدد انتقام و خونخواهی همسرش به شیوه ای عجیب بر آمد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در ادامه با میهن پست همراه شوید.

عکس خبر: زنی اوکراینی که برای خونخواهی شوهرش از ارتش تانک خرید؟ بله درست است داستان از این قرار بوده است که وقتی نازی‌ها در سال ۱۹۴۱ وارد اتحاد جماهیر شوری شدند در میان این همه کشتاری که انجام دادند، یک افسر جوانِ ارتش سرخ به واسطه زنی وفاداری که خبر مرگ شوهرش را به دست نازی ها شنبده بود با خشم و غضبیکه داشت و به شیوه ای متفاوت در صدد انتقام و خونخواهی همسرش به شیوه ای عجیب بر آمد. در ادامه با میهن پست همراه شوید.

زمانی که ماریا اوکتابرسکایا دو سال بعد خبر فوت همسرش را شنید، تصمیم گرفت پول و عمرش را صرف انتقام گرفتن برای مردی کند که عاشقش بود.

ماریا قبل از اینکه قاتلان شوهرش را منفجر و هزار تکه کند، در خانواده‌ای فقیر با ده فرزند در کیف، اوکراین متولد شد. او در بزرگ‌سالی به یک کمونیست سرسخت تبدیل شد و قبل از ازدواج با یک افسر ارتش شوروی در سال ۱۹۲۵، در کارخانه کنسرو و به‌ عنوان اپراتور تلفن کار می‌کرد.

آن زمان همانند بسیاری از زنان در اتحاد جماهیر شوروی، ماریا نیز پس از ازدواج با یک ارتشی، هرروز به امور نظامی علاقه‌مند‌تر می‌شد. قبل از وقوع جنگ جهانی دوم، او در شورای زنان نظامی فعالیت داشت و در آنجا پرستاری، استفاده از اسلحه و رانندگی آموخت. مهارت‌هایی که بعدها به دردش خورد.

پس از آغاز جنگ جهانی دوم، دو-سوم نیروهای رایش (نازی) به میهن ماریا یورش آوردند و قسمت زیادی از آن را نابود کردند. ماریا به همراه دیگر شهروندان شهر را تخلیه کردند، اما همسرش باید می‌ماند و مبارزه می‌کرد. درنهایت نیروهای آلمانی به کیف رسیدند و همسرش در آن نبرد خونین کشته شد از آنجا که ماریا در سیبری بود، دو سال بعد از مرگ همسرش باخبر شد و گذر زمان نی نتوانست تأثیر زیادی بر فروکش کردن خشمش نداشت.

ماریا در آن زمان و در خصوص مرگ همسرش در نامه ای به خواهرش نوشت بود :
گویی با آتش غسل تعمید شده‌ام… گاهی آن‌قدر خشمگینم که نمی‌توانم نفس بکشم و هر لحظه برای انتقام و خوانخوهی همسرم نقشه می کشم

بنابراین ماریا تصمیم گرفت که انتقام باید به دست خودش صورت گیرد. این زن خشمگین تمام دارایی‌های خود را در سیبری فروخت و پس‌انداز تمام عمر خود را که چیزی معادل ۵۰ هزار روبل بود به ارتش سرخ داد تا برایش یک تانک بسازند و جالب است بدانید که او در نامه‌ای که برای کسب اجازه به جوزف استالین نوشت از او خواست که نام این تانک T-۳۴ را – همسر مبارز – بگذارد و اینکه خودش آن را تا خط مقدم ببرد.
استالین با درخواست او موافقت کرد و این مبارز مشتاق به‌سرعت به یک دوره‌ی سه‌ماهه آموزشی اعزام شد. مافوق‌های او نسبت به این بیوه‌ی ۳۸ ساله مشکوک بودند؛ اما او خیلی زود خود را اثبات کرد و به راننده و مکانیک بیست و ششمین گارد تیپ تانک تبدیل شد. زمانی که بسیاری از اعضای ارتش شوروی تصور می‌کردند ” همسر مبارز” تنها یک شایعه است، ماریا تانکش را به میدان برد.

پس از اولین رویارویی با نازی‌ها، شک و تردید افسران شوروی درباره مهارت‌های مبارزه ماریا پایان یافت. در اولین نبرد، این تازه سرباز ده‌ها تن از سربازان نازی و سلاح‌ های ضدتانک را از بین برد و اولین کسی بود که خطوط دفاعی آلمان را برهم زد. برای عملکرد قهرمانانه‌اش، به مقام گروهبان ارتقا یافت.

در نوامبر ۱۹۴۳ که یک تیم ضدتانک نازی چرخ‌های تانک ماریا را منفجر کرد، وی بار دیگر کینه‌توز و خشم خود را نشان داد. به‌ جای ماندن در اتاقک تانک، جانش را به خطر انداخت و بیرون پرید. هم‌رزم‌هایش او را پوشش دادند و ماریا توانست تانک را تعمیر کند و به داخل تانک برگردد. او دو بار دیگر با همان تانک به میدان نبرد بازگشت و جالب است بدانید که آخرین نبرد ماریا با تانک خود سال بعد اتفاق افتاد. این گروهبان شوروی واحدش را با چنان مهارتی به سمت خطوط نازی‌ها هدایت کرد که توانست

قبل از انفجار چرخ‌های تانکش توسط دشمن، دو سنگر نازی‌ها را بر هم بزند. یک‌بار دیگر، ماریا امیدوار بود بتواند باری دیگر آن را تعمیر کند. همان‌طور که مشغول به کار بود، یک گلوله توپ آلمانی نزدیکش منفجر شد و فوراً او را به کما برد.
دو ماه بعد از آخرین مبارزه، گروهبان ماریا اوکتابرسکایا تسلیم زخم‌هایش شد و به همسرش پیوست. پنج ماه بعد، به او نشان قهرمان اتحاد جماهیر شوروی داده شد که بالاترین افتخاری بود که به اعضای ارتش در میدان نبرد اعطا می‌شد.

منبع: فردا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.fardanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فردا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۵۱۹۰۸۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نمایش‌های بدون سلبریتی شگفت‌انگیز هستند/ تئاتر باید تماشاگر را به چالش بکشد

به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، نمایش «اسب قاتلین» از ۱۹ فروردین تا ۳۱ اردیبهشت ساعت ۱۹ در سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه است. فرزاد پریدار، این روز‌ها در نمایش «اسب قاتلین» نقش کشیش یا مانوس را بازی می‌کند.

پریدار درباره تجربه حضورش در «اسب قاتلین» به خبرنگار آنا گفت: در نسخه اصلی نمایشنامه؛ کشیشی به نام مانوس به واسطه طمع، خودش را به شیطان می‌فروشد. ولی در اجرای ما به صلاحدید کارگردان، مانوس در واقع فردی کلاهبردار است که خود را به جای کشیش جا زده است و این کار من را به عنوان بازیگر دچار چالش می‌کند، چون درواقع باید دو نقش بازی کنم، ولی وجه تمایر نقش من نسبت به بقیه نقش‌ها این است که یک تیپ را بازی می‌کنم و از آن‌جایی که من ذاتاً بازیگر تیپیکال هستم این نقش برایم جذاب است.

او ادامه داد: تماشاگر در نمایش «اسب قاتلین» با اعجاز نور، صدا و قاب‌های زیبایی روبرو می‌شود. وجه تمایز نمایش «اسب قاتلین» نسبت به نمایش‌های دیگر تغییر صحنه است، صحنه‌ها خیلی سریع و در تاریکی مطلق از این رو به آن رو می‌شوند و واقعا چیزی شبیه شعبده بازی اتفاق می‌افتد.

پریدار به اهمیت نور در این نمایش اشاره کرد و گفت: محمد هاشم زاده کارگردانی است که کار با نور را خیلی خوب می‌فهمد و در این نمایش هم به بهترین شکل از نوراستفاده کرده و در واقع نور جزئی از بازی و بازیگر‌های اصلی این نمایش است.

او با اشاره به اینکه نمایش «اسب قاتلین» روایت خطی ندارد توضیح داد: همین موضوع باعث می‌شود تماشاگر وقتی به خانه می‌رود هم ذهنش درگیر این نمایش می‌ماند، پازل‌ها را کنار هم می‌چیند و از کشف‌های جدیدش لذت میبرد. این به چالش کشیدن فکر تماشاگر به نظر من بسیار جالب است و خیلی از مخاطبان به ما گفتند یا برایمان نوشته‌اند که این نمایش را باید چند بار دید.

این هنرمند شیرازی اجرا در تهران را برای کسانی که از استان‌ها و شهرستان‌های دیگر می‌آیند رویدادی بزرگ ارزیابی کرد و افزود: به هر حال تهران پایتخت است و هنرمندان بهتر دیده می‌شوند. مخاطبینی که در پایتخت تئاتر می‌بینند حرفه‌ای‌تر هستند، چون تئاتر‌های مختلف ازشهر‌های ایران و حتی خارج از کشور دیده اند و برای بازیگر اجرا در مقابل مخاطبی که تئاتر را می‌شناسد خیلی ارزشمند است و باعث می‌شود که بیشتر تلاش کند و در نتیجه اجرای با کیفیت تری ارائه کند.

پریدار افزود: هیچ سلبریتی نداریم، ولی نمایش اسب قاتلین در چهل و یکمین جشنواره تئاتر فجر بیشتر جوایز را کسب کرد. متاسفانه بعضی اوقات، فقط حضور سلبریتی برای مخاطبین اهمیت دارد و خیلی‌ها به تماشای آثاری که چهره‌های شناخته شده ندارد نمی‌روند، درحالی که حضور یک بازیگر سرشناس سینما و تلویزیون و تئاتر؛ به تنهایی تضمین خوب بودن آن اثر نیست و همچنین ممکن است تماشای نمایشی که هیچ چهره‌ای ندارد، تماشاگر را شگفت زده کند.

این بازیگر، حضور هنرمندان شهر‌های دیگر در تهران را در ارتقا سطح تئاتر کشور بسیار موثر دانست و گفت: در تهران سطح رقابت از سایر استان‌ها بالاتر است و وقتی هنرمندان شهر‌های دیگر برای اجرا به تهران می‌آیند سعی می‌کنند به بهترین خودشان تبدیل شوند و این انگیزه‌ای است که بازیگر، تلاش کند از لحاظ تجربه اجرا ومطالعه و سواد کاری؛ سطح خود را ارتقا بدهد و از مسئولین و دست‌اندرکاران حوزه نمایش درخواست می‌کنم از پتانسیل شهرستان‌ها بیشتر استفاده کنند.

انتهای پیام/