محل دفن سر مبارک امام حسین (ع) در کجا است؟

پس از واقعه عاشورا، قومی به نام بنی‌اسد که در نزدیکی کربلا سکونت داشتند، بدن‌های مطهر شهدا را دفن نمودند، اما سر مبارک امام حسین (ع) همراه با کاروان شهدا به شام برده شد و در مورد سرنوشت سر مبارک حضرت، قول‌های مختلفی گفته‌اند که بنا به معتبر‌ترین قول، امام سجاد (ع)، سر مبارک امام حسین (ع) را به بدن ایشان در کربلا ملحق نمودند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در رابطه با محل دفن رأس امام حسین (ع)، شش قول بیان شده است:

1- کربلا

این نظر دیدگاه مشهور بین علماى شیعه است و علامه مجلسى (ره) به این شهرت اشاره کرده است.

شیخ صدوق (ره) با نقل روایتى، الحاق سر به بدن در کربلا را از قول فاطمه دختر على (ع) و خواهر امام حسین (ع) نقل کرده است، اما درباره کیفیت و چگونگى الحاق دیدگاه‌‏هاى مختلفى ابراز شده است.

برخى همانند سیدبن طاووس آن را امرى الهى می‌‏داند که خداوند با قدرت خود و به صورت معجزه انجام داده است. برخى دیگر چنین گفته‏‌اند: امام سجاد (ع) در بازگشت در روز اربعین یا روزى غیر از آن، سر را در کربلا در کنار بدن دفن کرد. اما اینکه آیا دقیقاً سر به بدن ملحق شد و یا در کنار ضریح و در نزدیکى بدن دفن شد، عبارت روشنى در دست نیست.

عده‌‏اى گفته‏‌اند: پس از آنکه سر را در زمان یزید سه روز به دروازه دمشق آویزان کردند، پایین آورده و آن را در گنجینه‌‏اى از گنجینه‏‌هاى حکومتى گذاشتند و تا زمان سلیمان بن عبدالملک در آنجا بود. سپس وى آن را بیرون آورده و پس از تکفین، آن را در گورستان مسلمانان در دمشق دفن کرد. پس از آن جانشین وى عمر بن عبدالعزیز (حکومت 99 تا 101 ق) آن را از گورستان درآورده و معلوم نشد که با آن چه کرد اما با توجه به تقید او به ظواهر شریعت، به احتمال فراوان آن را به کربلا فرستاده است.

در میان قول هایی که گفته شده، بنا به فرموده امامان معصوم (ع) این قول از همه صحیح تر است، و برخى از دانشمندان اهل سنّت مانند شبراوى، شبلنجى و سبط ابن حویزى نیز پذیرفته‏‌اند که سر در کربلا دفن شده است.

2- نجف اشرف

 درباره کیفیت انتقال سر به این مکان، از قول امام صادق (ع) چنین نقل شده است: یکى از دوستداران اهل بیت (ع) در شام آن را سرقت کرد و به کنار قبر حضرت على (ع) آورد. البته اشکال این دیدگاه آن است که قبر حضرت على (ع) تا زمان امام صادق (ع) براى همگان شناخته شده نبود.

در روایتى دیگر آمده است: «پس از آنکه سر مدّتى در دمشق بود، به کوفه نزد ابن زیاد برگردانده شد و او از ترس شورش مردم، دستور داد که آن را از کوفه خارج کرده و در نزد قبر حضرت على (ع) دفن کنند.» اشکال دیدگاه قبلى به این دیدگاه نیز وارد است.

 3- کوفه

سبط ابن جوزى این دیدگاه را ابراز کرده و گفته است: «عمرو بن حریث مخزومى آن را از ابن زیاد گرفت و پس از غسل، تکفین و خوشبو کردن، سر را در خانه خود دفن کرد.»

4- بقیع

ابن سعد صاحب طبقات الکبرى این دیدگاه را پذیرفته و چنین بیان کرده است: «یزید سر را براى عمرو بن سعید حاکم مدینه فرستاد و او پس از تکفین، آن را در قبرستان بقیع در کنار قبر مادرش فاطمه (س) دفن کرد.»

این دیدگاه به وسیله تعدادى دیگر از دانشمندان اهل سنّت (مانند خوارزمى، در مقتل الحسین (ع) و ابن عماد حنبلى در شذرات الذهب) پذیرفته شده است. اشکال مهم این دیدگاه آن است که قبر حضرت فاطمه (س) معلوم نبوده تا در کنار آن دفن شود.

5- شام

شاید بتوان گفت: بیشترین گزارش‏هاى اهل سنّت، حکایت از دفن سر در شام مى‏کند که معتقدان به این دیدگاه نیز در میان خود اختلاف داشته و اقوال مختلفى ابراز کرده‌‏اند همچون در کنار دروازه فرادیس که بعدها مسجد الرأس در آن ساخته شد، در باغى در کنار مسجد جامع اموى، در دارالاماره، در گورستانى در دمشق، در کنار دروازه توما

6- مصر

نقل شده است: خلفاى فاطمى که از آغاز نیمه دوم قرن چهارم تا آغاز نیمه دوم قرن هفتم در مصر حکم مى‌‏راندند و پیرو مذهب شیعى اسماعیلى بودند، سر مبارک امام حسین (ع) را از دروازه فرادیس شام، به عسقلان و سپس به قاهره منتقل کردند و بر آن مقبره معروف به تاج الحسین (ع) را پس از سال 500 بنا کردند.

مقریزى سال دقیق انتقال سر از عسقلان به قاهره را سال 548 دانسته و گفته است: هنگام بیرون آوردن سر از عسقلان چنین مشاهده شد که خون آن هنوز تازه و نخشکیده است و بویى همچون مشک از آن به مشام می‌رسد. علامه سیدمحسن امین عاملى (از دانشمندان معاصر شیعه) پس از نقل انتقال سر از عسقلان به مصر مى‏‌گوید: «در محلّ دفن سر بارگاه بزرگى ساختند و در کنار آن نیز مسجدى بزرگ بنا کردند. من در سال 1321 قمری آنجا را زیارت کرده و مردان و زنان زیادى را در حال زیارت و تضرع در آن مکان دیدم.» سپس مى‏‌گوید: «شکى در انتقال سرى از عسقلان به مصر وجود ندارد اما اینکه آن سر از آن امام (ع) یا شخص دیگرى بوده، جاى شک است.»

علامه مجلسى (ره) نیز به نقل از گروهى از مصریان، به وجود بارگاهى عظیم در مصر با نام «مشهد الکریم» اشاره می‌کند.

با توجه به منابع و اینکه در قول های دوم تا ششم، شک هایی وجود داشت، این امر قطعی است که سر مبارک امام حسین (ع) توسط امام سجاد (ع) به بدن مطهر ملحق شد.

 

منبع: افکارنيوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.afkarnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «افکارنيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۵۲۸۸۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تاریخ روز جهانی صلیب سرخ و هلال احمر ۱۴۰۳ + پیام و متن تبریک

۸ ماه می سال ۲۰۲۴ مصادف با روز جهانی صلیب سرخ و هلال احمر با ارسال متن تبریک می‌توانیم این روز را گرامی بداریم.

به گزارش ایمنا، جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۹۲۲ میلادی (۱۳۰۱ هجری شمسی) تأسیس و توسط کمیته بین‌المللی صلیب سرخ به رسمیت شناخته شد و پس از آن به عضویت فدراسیون بین‌المللی جمعیت‌های صلیب سرخ و هلال احمر در آمد. در سال ۱۹۸۰ جمعیت ملی ایران نام و نشان خود را به جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران تغییر و شعبات استانی و محلی و امکانات و فعالیت‌های خود را گسترش داد. بیشترین فعالیت‌های جمعیت ملی ایران بر ارائه خدمات امدادی به افراد آسیب دیده سوانح طبیعی و ساخته دست بشر، انجام فعالیت‌های عام‌المنفعه و داوطلبانه و آموزش همگانی متمرکز است.

تاریخ روز جهانی صلیب سرخ و هلال احمر روز جهانی صلیب سرخ و هلال احمر برابر با ۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۳ و ۸ می سال ۲۰۲۴ است.

هلال احمر جمهوری اسلامی ایران با بکارگیری نیروهای متعهد و تربیت انسان‌های فداکار و ایثارگر می‌کوشد که صفیر صلح و دوستی و فرشته نجات مصدومین و گرفتارانی باشد که در شرایط دشوار و ناگوار زندگی در چنگال حوادث گرفتار می‌شوند.

روز جهانی هلال احمر مبارک باد.

یکی از شعارهای اساسی هلال احمر، عمل به جای حرف است. آنها با به خطر انداختن جان و هستی خود، برای نجات انسان در هر نقطه‌ای از جغرافیای عالم تلاش کرده و نسبت به التیام اوضاع جسمانی و روحی آسیب دیدگان از هر طبقه و گروهی اهتمام می‌ورزند.

روزتان مبارک ای عزیزان زحمت کش

دست‌هایی که مستقیم کمک می‌کنند مقدس‌تر از دست‌هایی هستند که فقط دعا می‌کنند.

آنان که نشان ماه دارند

همواره به سینه راه دارند

در حادثه‌ها بسی شکستند

مشکن دلشان گناه دارند

روز جهانی هلال احمر مبارک باد

آنان که پاره‌های روح خویش را برای التیام به دیگران می‌بخشند

از همه به خدا نزدیک‌ترند

هفته هلال احمر بر شما طلایه داران عرصه عشق و ایثار مبارک

صلح، نماد نوع دوستی و همزیستی مسالمت‌آمیز است و جمعیت هلال احمر پیام آور این الگوی ارزشمند در عرصه بین‌المللی و گویای حقِ حیات قائل شدن برای هر ایده و عقیده‌ای است.

این روز بزرگ را بر شما زحمت‌کشان عزیز تبریک عرض می‌کنم

ای تلاشگران برای تسکین آلام بشری، ای کوشش گران در جهت برقراری دوستی و تفاهم متقابل و صلح پایدار میان ملت‌ها

روزتان مبارک

ای هلال احمر، ای هلال احمر

در پناهت پناهندگان، یاور مصیبت دیدگان

در این جهان، جاودان بمان

جاودان چو مهر خاوران

در پناه داور، ساحل نجاتی

شب شکن چراغی، در هجوم طوفان‌ها

در جهان داور، نغمه بهاری، گلشن جوان‌ها

چشمه سار انسان‌ها

خستگان را یاور مظهر امدادی

آیت درمانی ای توان بخش جان‌ها

تو نهال سبزی گل فروز عالم

تو امید سرخی در کنار انسان‌ها

روز جهانی هلال احمر و صلیب سرخ بر شما همکار گرامی مبارک

هلال احمر جمهوری اسلامی ایران با بکارگیری نیروهای متعهد و تربیت انسان‌های فداکار و ایثارگر می‌کوشد که صفیر صلح و دوستی و فرشته نجات مصدومین و گرفتارانی باشد که در شرایط دشوار و ناگوار زندگی در چنگال حوادث گرفتار می‌شوند

روز جهانی هلال احمر مبارک باد

نجات یک نفر گاهی نجات کل آدم‌هاست

روز جهانی صلیب سرخ و هلال احمر گرامی باد

مدال پاکباختگی را بر سینه تو آویخته‌اند

تندیس ایثار و فداکاری را بر لوح دلت حک نموده‌اند

تو که هماره در تکاپوی خدمت به خلق خدایی

و این اندیشه والای توست که در افق بلندش، دیگر گونه‌ای جز خدمت یافت نمی‌شود!

قبای از خود گذشتگی را بر قامت رسای تو نشانده‌اند

آنجا که چون هلال، به وقت امداد خمیده می‌شوی!

روز هلال احمر مبارک و فرخنده باد

ای امدادگر

از تبار عشقی

و سرخوش از شهدِ چون عسلش!

و از اهالی فردوس برین

و اگر بگویم فرشته‌ای، سخن به گزافه نگفته‌ام

که فرشته سان، همه وجودت

وقف یاری به دگران است… تو که پرتو حسنت بر تمام عالمیان هویداست

و تابندگی اش، چشم هر بیننده اهل معرفت را به خود جلب می‌کند

ای سرشار از حادثه عشق

ای امدادگر هلال احمر

روزت مبارک

من هلال احمریم، عشق درونم جاریست

این پسندیده‌ترین شیوه‌ی مردم‌داریست

رنگ عشقست لباسی که به تن می‌پوشم

سالیانی‌ست به تکریم بشر می‌کوشم

با خدا از سر انسانیت عهدی بستم

جلوه روشن شرح وَ مَن اَحیا هستم

دست یاری و کمک سوی ضعیفان دارم

بذر احسان و محبت همه جا می‌کارم

من همان “مستقلِ” “بی‌غرض” و “بی‌طرفم”

که “جهانی” بود اندیشه و راه و هدفم

وامدار مَنشِ نیکِ نیاکانی خویش

نیک‌گفتار و نکو کارم و نیکو اندیش

فارغ از هر نگه و بینش و هر رنگ و نژاد

ساعی‌ام در پی انجام نجات و امداد

من هلال‌احمریم، عشق درونم جاریست

این پسندیده‌ترین شیوه مردم داریست

روز هلال احمر مبارک و فرخنده باد

به حرمت خاک و آب

و به حرمت دستان خسته

همیشه قدومتان گلباران باشد

و روزتان خجسته‌

کد خبر 749695