نخستین لژیونر تئاتر تبریز در جمهوری آذربایجان/ "ساقی نژاد" از تجربه بازی در باکو می گوید
تاریخ انتشار: ۲۰ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۵۴۰۶۲۹
استانها > آذربایجان شرقی - گرچه نوروز امسال گروهی از هنرمندان تئاتر تبریز در اجرای مشترک با تئاتر موزیکال باکو به مدت ۱۵ روز در این شهر حضور داشتند اما "جمال ساقی نژاد" اولین بازیگری است که از وی برای بازی در یک نمایش تولیدی هنرمندان باکو دعوت می شود.
مهرداد خوشکار مقدم: به دنبال آغاز فعالیت دوره جدید انجمن هنرهای نمایشی آذربایجان شرقی، گسترش ارتباط با گروه های نمایشی کشورهای همسایه از جمله جمهوری آذربایجان آغاز شد و در این راه نیز رایزنی هایی تحت نظارت سفارت ایران در باکو صورت گرفت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
بدین ترتیب، همکاری های فی مابین آغاز شد و یکی از آثار تئاتر موزیکال دولتی باکو در جشنواره فجر سال گذشته در تبریز به روی صحنه رفت و گروهی از هنرمندان تبریزی نیز در نمایش مشترک به مدت 15 روز در باکو به اجرای برنامه پرداختند.
با اینحال اما "جمال ساقی نژاد" را باید نخستین لژیونر تئاتر آذربایجان شرقی دانست که به تنهایی از سوی تئاتر جمهوری آذربایجان دعوت و در این کشور به ایفای برنامه پرداخته است.
به بهانه حضور وی در باکو گفتگویی انجام داده ایم که در ذیل می خوانید:
* شما یکی از هنرمندان توانمند و آینده دار تبریز در عرصه تئاتر هستید، خلاصه ای از بیوگرافی خود بیان کرده و از برنامه های خود برای تدوام فعالیتهای بین المللی صحبت کنید.
جمال ساقی نژاد هستم و از سال 78 وارد عرصه تئاتر شدم، هنوز هم خودم را هنرجوی تئاتر می دانم و سعی می کنم برای معرفی و اعتلای تئاتر و فرهنگی تبریز قدم بردارم، نزد هر کسی در هر سطح کاری آماتور، حرفه ای نکته ای برای آموزش وجود دارد، بالغ بر 65 اثر نمایشی کار کرده ام، جوایز استانی، منطقه ای و سراسری متعددی گرفته ام، 5 دوره در جشنواره فجر حضور داشته ام، 8 فستیوال در ترکیه و اجرای نمایش بختور در باکو از جمله تجربیات و کارنامه حرفه ایم محسوب می شود.
* جریان دعوت شما به باکو چه بود؟
طی سفر و مذاکره بابک نهرین، رئیس انجمن هنرهای نمایشی تبریز با علی قسمت لالایف رهبر مجموعه دولتی تئاتر موزیکال آذربایجان در باکو مقرر شد در ایام نوروز کاری مشترک تولید شود با بازی من، بابک نهرین و بهمن تقی پور به کارگردانی یعقوب صدیق جمالی که بقیه بازیگران، عوامل گروه کر، گروه موسیقی و گروه بالت (فرم) و... از هنرمندان باکو بودند، نمایش تولید و از اول تا 9 نوروز با استقبال بالای عمومی مردم، بخصوص توریستهای ایرانی حاضر در باکو اجرا شد.
* چطور شد به عنوان اولین بازیگر ایرانی برای بازی در مجموعه دولتی تئاتر موزیکال آذربایجان باکو دعوت شدید؟
بعد از اجرای اول که در ماه سپتامبر به مدت ۱۵ روز بصورت رپرتوار اجرا شد از طرف رهبر تئاتر موزیکال باکو صحبتهایی از من برای بازی در نمایشهای این مجموعه دعوت شد که به عنوان اولین لژیونر تئاتر تبریز و دومین تجربه کار در باکو در نمایش «بختور» نمایش شب 999 که برداشتی از قصه های هزار و یک شب شهرزاد است، به کارگردانی اراده خانیم، رئیس انجمن تئاتر و مسئول تئاتر شهر گنجه در نقش شاه بازی کردم.
در این نمایش که یکهفته فشرده در باکو تمرین کردیم و بعد چند بار با دکور و لباس تمرین کردم و در کمال ناباوری هنرمندان تئاتر باکو بسیار سریع و مسلط برای اجرا حاضر شدم.
* به طور مختصر در مورد داستان نمایش و نقش خودتان توضیح دهید؟
داستان نمایش، داستان شاهی دهنبین و زود باور است که کمی ضعف عقلی دارد، در این شهر پینه دوز بسیار فقیری زندگی میکند. روزی خواجه حرمسرای شاهی به مغازه پینه دوز می رود و وقتی اه و ناله او را از نداری و فقر می بیند او را به کاخ و نزد شاه می برد و به عنوان تاجری مطرح و بزرگمعرفی می کند که هنوز اموال و شترهایش به مقصد نرسیده اند.
شاه باور کرده و استقبال می کند و با طمع تصاحب اموال تاجر قلابی به وزیر دستور می دهد تا پیشنهاد ازدواج با دختر شاه را به مرد تاجر بدهد، وزیر هم که شخصیتی حیله گر بوده و خود قصد ازدواج با دختر شاه را دارد در ابتدا مانع اجرای این نقشه است اما با اصرار شاه مرد تاجر قلابی با دخترسلطان ازدواج می کند.
همه افراد دربار منتظرند که کاروان مرد تاجر از راه برسد و از طرفی مرد تاجر قلابی به روشهای مختلف خزانه شاهی را با بخشش به فقرا خالی می کند و شاه به فلاکت می رسد.
بالاخره در آخر نمایش می بینیم که شاه خود پینه دوزی کرده و در فقر غوطه ور است...
* امکانات سخت افزاری تبریز و باکو قابل قیاس نیست، اما در حوزه های دیگر مثل بازی، کارگردانی، متن و.. تفاوتها را در مقایسه با آثار هنرمندان تئاتر تبریز چطور می بینید؟
مجموعه تئاتر موزیکال باکو مجموعه تئاتری خوب با امکانات مناسب با سالنی زیبا تقریبا در اندازه کوچکتر تالار وحدت تهران، سالنی بسیار قدیمی است، که عمدتا نمایشهای کلاسیک که مبتنی بر ارکسترال مثل آرشین مالالان، مشهدی عباد و... اجرا می شود.
تئاتر ایران و باکو از لحاظ امکانات، سالن، تجهیزات اصلا قابل قیاس نیست، به حدی فاصله داریم که اگر مهمان خارجی و بخصوص فعالان تئاتر به تبریز بیاییند با شرایط و امکانات حاضر موذب خواهیم شد، شخصا به جای اینکه این سالنهای پر ایراد و قدیمی را نشانشان دهم حتی حاضرم بگویم در این شهر تئاتر نداریم تا مبادا به سالنهای مرده ما پا بگذارند.
آنها ما را هنرمندان بزرگ و صاحب سبک و تبریز را صاحب هنر تئاتر می دانند، به کار ما باور دارند بسیار دوستمان دارند و در این شرایط وقتی ما بیاییم و این مجموعه ها را نشان دهیم در اصل اعتبار ما و باورهای آنها می شکند.
در باکو سالنهای کمی وجود دارد که کار درام اجرا می شود، کارگردانهای خوب و بازیگران توانایی وجود دارد اما محدودیت و نبود امکانات در تبریز باعث شده هنرمندانمان خلاق با استعداد و باهوش تربیت شوند، صاحب فکر و توانمندی شویم.
وقتی دکور و صحنه مناسب نداشتیم با تئاتر بی چیز کاری خوب و اثرگذار و و قابل قبول ارائه دادیم، با تئاتر بی پول خواستیم کارهای خوبی اجرا کنیم. بر این اساس مجبور شدیم فکرمان را به چالش بکشیم و در این چالشها برخی خلاقیتها شکوفا شده و ما با امکانات کم بهتریم کارها را اجرا کردیم.
معتقدم امکانات بالا انسانها را تنبل می کند، در باکو هنرمندان برای کارهای ساده وا می مانند مصداق ضرالمثلی که می گوید دو کار را نمی توانند باهم انجام دهند، ما در اینجا هر کاری را خودمان انجام می دهیم. آنجا ۴۵۰ نفر برای این کار تئاتر درگیرند و برای چایی، برای نخ و سوزن و دوخت و دوز و اتوکشی و... هر کدام مسئولی جدا دارد در حالیکه ما یک نفر تدارکات داریم که هم دکور می زند، پودس می برد، چایی می ریزد و کارگردان خودش پا به پای عوامل کار می کند، دنیال مپول و بودجه و فروش بلیط و تبلیغات و... می دود.
فکر می کنم استعدادهای تئاتر ما می توانند در تمام دنیا شکوفا شوند متاسفانه پتانسیل مناسبی نداریم. تئاتر مدرن و باسواد ایران و بخصوص تبریز با نگاه باز و علمی تر، هنرمندان باسواد صاحب فکر و سبک، مدرن و به روز است، با تجربه حضور در فستیوالهای مختلف دنیا از جمله گرجستان، ترکیه و باکو و... به جرات می توانم بگویم که تفاوتها قابل مقایسه نیست.
اما متاسفانه ما با برخی کمبود امکاناتی مواجه هستیم که دست و دل هنرمندان را سرد کرده، این کشورها مشکل فروش و بودجه ندارند و تحت حمایت دولتی با فراغ بال کار می کنند، در ایران همه تمرکز تمام عوامل گروه بر فروش و جذب مخاطب است، یقینا از هر 100 کار 90 اجرا در فروش شکست می خود و باعث از بین رفتن انگیزه و امید هنرمندان می شود که بالاخره بعد از چند سال در شرایطی بد و غیرقابل تحمل مجبور به ترک سالن تئاتر می شوند.
اگر این امکانات و ارزش دهی در کشور ما باشد، تئاتر تبریز و ایران در دنیا حرفهای زیادی برای زدن خواهد داشت.
متاسفانه صداو سیمای ما هیچ کمکی حتی در حد یک ریز نویس چند دقیقه ای به تئاتر نمی کند، حرمتی که آنها برای هنرمند قائل هستند، در کشور ما دریغ می شود. آروز می کنم در تبریز هم چنین اتفاقاتی بیوفتد، برای اولین بار یک هنرمند تبریزی و یا ایرانی دعوت شده، نه با واسطه خود ما بلکه خودشان دعوت کرده اند، ولی تئاتر تبریز و انجمن هنرهای نمایشی و تئاتریهای تبریز به این امر بی توجهند، چه برسد به رسانه ها، متاسفانه به داشته های خود هیچ ارزشی قائل نیسیتیم.
* این همکاریها یعنی ایفای نقش هنرمندان تبریزی در جمهوری آذربایجان و اجرای تئاتر در باکو و یا حضور هنرمندان کشور آذربایجان در تبریز را در انتقال فرهنگ دو ملت چطور می بینید و این همکاریهای را در راستای اعتلای تئاتر تبریز چقدر موثر می دانید؟
در مورد تعامل فرهنگی بین ایران و باکو قدم خوبی است که در صورت مهیا شدن فرصت و بستری مناسب برای رفت و آمد هنرمندان دو کشور ضمن آشنا شدن با فرهنگ و پتانسیلهای همدیگر و مقایسه تفاوتها مسلما قدر شهر خود و همین امکانات کم را بیشتر خواهند دانست زیرا چون در این کشورها علیرغم آزادی عمل و امکانات بالا برخی محدودیتهای جزئی دارند که در موارد فنی و اجرایی تئاتر گاهی آزادی عمل ما بیشتر از آنهاست. فضای کار در جمهوری آذربایجان مافیایی است، دیوارهایی بلند و ضخیم برای ورود به فضای تئاتر آذربایجان بخصوص باکو وجود دارد.
اما ما وارد این مسیر شدیم با اجرای یک نمایش در جشنواره استانی سال قبل و حضور در نمایش بختور، می توانیم زمینه را مهیا کنیم تا برای همکاران و دیگر هنرمندان این شهر بستر حضور فراهم شود.
هنر درد مشترک است و در تمام دینا یکصدا پیش می رود، گاهی مشکلات اقتصادی و محدودیتهای اجرایی هنرمندان تئاتر باکو در مواردی از ما بیشتر هم هست.
* وضعیت استقبال از هنرمندان تبریز در باکو چگونه است؟ به خصوص در ایام نوروز که 4 نفر از هنرمندان ما در باکو ایفای نقش کردند. آیا نسبت به تئاتر تبریز شناختی وجود دارد؟
هنرمندان بزرگ ما مثل عباس کیارستمی، مجید مجیدی، اصغر فرهادی در این کشور به خوبی شناخته شده اند ولی همانطور که ما هنرمندان آنها را نمی شناسیم، از هنرمندان تئاتر ما هم شناخت چندانی وجود ندارد.
البته برخی کارگردانهای صاحب فکر و بازیگران اهل مطالعه ای که پیگیر کارهای تئاتر سراسر دنیا هستند شناخت مختصری از هنرمندان ایرانی دارند ولی در مورد اهالی تئاتر بخصوص بین مردم عادی شناخت کافی وجود ندارد.
* و سخن آخر:
معتقدم باید قدر تئاتر تبریز را بدانیم تنها ایرادی که ما داریم حواشی و یکپارچه و یکدل نبودن هنرمندان تئاتر تبریز است که باعث می شود مسئولان نیز از این فرصت استفاده کرده و تئاتر و هنرمندان را به حال خود واگذارند تا باهم درگیر و مشغول باشیم.هیاهوی بسیار داریم برای هیچ، اینهمه دعوا بر سر میز و ریاستی که هیچ اختیاری از خود ندارد و هیچ قدمی نمی تواند بردارد رقم زننده رخدادی موثر نیست. باید دست به دست هم دهیم تا بتوانیم مسئولان را هم پای کار بکشیم، تا زمانی که با خود درگیریم و اختلاف ها را کنار نگذاشتیم پیشرفت نخواهیم کرد، دیگران به جای حرف زدن کار می کنند و ما وقتمان را برای حرف زدن و اختلاف تلف می کنیم.
اینکه در شهر ما هنرمندان و بازیگرانی بودند که اکنون حتی نامشان برای تئاتر تبریز غریبه است بازیگری همچون خانم ساناز نظری که دیگر تکرار نمی شود، آقای منافی که زمانی آقای بازیگر ما بود و اکنون کسی حتی به ایشان زنگ نمی زند و احوالی نمی پرسد، شاید اگر مسئولان کمی بیشتر بها می دادند امروز حسرت چنین بازیگرانی را نمی کشیدیم.
ای کاش یادمان بماند همراه و همدل باشیم تا این خانواده از هم نپاشد. بنده هستم در لابه لای این همه هیاهوی بسیار برای هیچ می مانم حتی به فکر پایتخت هم نیستم و دوست دارم فقط برای زادگاه خود خدمت کنم و هنرم را ارائه دهم.
46
کلید واژهها : تئاتر خصوصی - استان آذربایجان شرقی - تبریز - خانه تئاتر - تئاتر - تئاتر شهر -منبع: خبرآنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۵۴۰۶۲۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تونس حوزه هنری را نماینده تئاتر ایران میداند/مفاهیم مشترک تئاتری
به گزارش خبرنگار مهر، نمایش «آلاء» به نویسندگی و کارگردانی محمد کاظمتبار در ادامه اجراهای بینالمللی خود، اینبار از سوی مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری، در هفته دوم اردیبهشت در جشنواره مونودرام کارتاژ تونس روی صحنه میرود. به بهانه این اجرا کوروش زارعی مدیر مرکز هنرهای نمایشی به ارایه توضیحاتی درباره این مرکز و فعالیتهای آن در عرصه بینالمللی، پرداخت.
وی درباره فعالیتهای بینالمللی مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری، یادآور شد: سالها بود که ما بحثی را در حوزه هنری انقلاب اسلامی مطرح میکردیم اما هر بار که مطرح میشد، به نتیجه نمیرسید. گرچه سالها قدمهایی جسته و گریخته برداشته شد اما آنطور که باید اتفاقی نمیافتاد. بحث مورد نظر این بود که حوزه هنری، هنرمندان حوزه هنری و توان تولید حوزه هنری به جایی رسیده است که ما باید کم کم بتوانیم به کشورهای مختلف؛ به ویژه کشورهای همسایه و کشورهای مسلمان، آثار خود را ارایه دهیم. آن هم به ۲ دلیل مهم، اول توجه به مساله جهاد تبیین است که رهبری نیز به آن تاکید دارند و دلیل دیگر سخنی است که امام خمینی (ره) سالها به آن تاکید داشتند و میفرمودند که ما باید انقلابمان را به جهان صادر کنیم. در طول ۴۵ سالی که از انقلاب گذشته است، هنرمندان حوزه هنری در رشتههای مختلف اعم از سینما، ادبیات، شعر، تجسمی و هنرهای نمایشی به جایی رسیدهاند که توان انتقال تجربیات و دانش خود به کشورهای همسایه و مسلمان و فراتر از آن، حتی کشورهای اروپایی را دارند، اما همواره نبود بخش بینالملل در حوزه هنری به عنوان یک خلاء محسوب میشد. ما سالها میگفتیم که باید یک بخش بینالملل در حوزه راهاندازی شود، چراکه هنرمندان حوزه هنری باید فراتر از ایران، فعالیت کنند.
اتفاقات خوبی در چند سال اخیر در بخش بینالملل رقم خورد
زارعی ادامه داد: این صحبتها ادامه داشت، تا بالاخره در دوره جدید هم، ما این مساله را با آقای دادمان و مدیران جدید حوزه هنری مطرح کردیم. صحبتها نتیجه داد و حالا چند سالی است که بخش بینالملل در حوزه هنری تاسیس شده و در حال فعالیت است. اتفاقات خوبی در چند سال اخیر در بخش بینالملل رقم خورد، به عنوان مثال ما در کشورهای سوریه و عراق دفتر راهاندازی کردیم و به کشوری چون لبنان رفت و آمد زیادی داشتیم. این رفتوآمدها روز به روز بیشتر شد به طوری که ما در عراق، لبنان و سوریه شب شعر برگزار کردیم و کم کم اتفاقات هنری رقم خورد و هنرمندان عرصه تجسمی ما نیز، به کشورهای مذکور اعزام شدند.
مدیر مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری با اشاره به اینکه از سال ۹۵ به عنوان مدیر مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری منصوب شده است، توضیح داد: در این مرکز حرکتی بینالملل را با برگزاری همایش بینالمللی تئاتر مردمی پیادهروی اربعین با عنوان «روایت راهیان»، آغاز کردیم. هفت دوره آن از سال ۹۵ تاکنون برگزار شده است. هر سال نزدیک به ۱۵۰ تا ۲۰۰ نفر از هنرمندان آیینی را انتخاب میکردیم، ۲ روز در نجف، چهار روز در مسیر کربلا، سه تا چهار روز در شهر کربلا هنرهای نمایشی به زبانهای فارسی، ترکی و عربی اجرا میشد. بعد از راهاندازی بخش بینالملل در حوزه هنری، سعی کردیم که با کشورهای مسلمان و عربی، ارتباطات بیشتری پیدا کنیم. من تجربیاتی را سالها در کشور عراق و به مدت سه سال در کشور سوریه داشتم، آن تجربیات برای رقمزدن ارتباطات موثر به ما کمک کرد و ما با هنرمندان تئاتر سوریه و یمن و عراق و تونس ارتباط گرفتیم. این ارتباطات باعث شد که سال ۱۴۰۰، ما از بخش بین المللی حوزه هنری با نمایش «عِندَ ما تَنتَهی تُسقُط» که دارای موضوع و محتوا ضدصهیونیستی است، در جشنوارههای «جندو» و «کاف» کشور تونس شرکت کنیم. این نمایش در این ۲ جشنواره اجرا شد، رتبه و جوایزی زیای دریافت کرد و عنوان نمایش برگزیده به مفهوم مطلق را از آن خود کرد. درضمن، در این اعزام و شرکت، ما با هنرمندان تونس ارتباطات بیشتری پیدا کردیم.
تئاتر حوزه هنری و تئاتر ایران میتواند در جشنوارههای آسیایی، اروپایی و آفریقایی حضور پیدا کند
وی با بیان اینکه ارتباطات ما با کشور تونس، به عنوان یکی از کشورهای مهم آفریقایی-عربی که دارای اعتبار و جزو رسمیترین جشنوارههای تئاتری کشورهای عربی و مسلمان است، بسیار مهم و ارزشمند بود، گفت: سال ۱۴۰۱ گروه تعزیهای را به جشنواره تئاتر صحرایی در یکی از استانهای جنوبی تونس اعزام کردیم. این گروه، بهترینهای تعزیه ایران بودند و در رقابت با ۳۰ کشور دنیا توانستند با اجرای تعزیه حضرت حر، عنوان کار برگزیده به مفهوم مطلق را کسب کنند. سال گذشته نیز، «اسب قاتلین» به کارگردانی سیدمحمدهادی هاشمزاده از هنرمندان استان فارس، برگزیده مفهوم مطلق دوره چهل و یکم جشنواره تئاتر فجر شد. پس از اجراهای موفق و پرتماشاگر در شیراز، ما این کار را برای اجرا در تونس انتخاب کردیم و به جشنواره «کارتاژ» اعزام شد؛ جشنواره «کارتاژ» بزرگترین و معتبرترین جشنواره تئاتر تونس است. امسال نیز نمایش «آلاء» از طرف بخش بینالملل حوزه هنری به هفتمین جشنواره بینالمللی مونودرام «کارتاژ» تونس اعزام شده است. این نمایش قرار است از ۶ تا ۱۳ اردیبهشت در این جشنواره بینالمللی حضور پیدا کند و با آثار کشورهای اقصی نقاط دنیا حاضر در این رویداد، رقابت کند.
زارعی تاکید کرد: تئاتر حوزه هنری و تئاتر ایران به سطحی رسیده که بتواند در ژانرهای مختلف در جشنوارههای آسیایی، اروپایی و آفریقایی حضور پیدا کند. جا دارد از آقای سیدامیر جاوید مدیر بخش بینالملل حوزه هنری انقلاب اسلامی تشکر کنم چراکه در این چند سال، همکاری لازم و تمام و کمال را با مرکز هنرهای نمایشی داشته است. ما هر زمان که خواستیم نمایشی را به جشنوارههای مختلف در کشورهای دیگر اعزام کنیم با آغوش باز از آن استقبال کردند. این امر نشان از این دارد که تئاتر حوزه هنری به جایی رسیده است که هم بتواند تجربیات خود را در جشنوارههای کشورهای مختلف انتقال دهد و هم بتواند بحث جهاد تبیین و صدور انقلاب را که جزو وظایف ذاتی حوزه هنری است به خوبی انجام دهد.
وی درباره ویژگیهای نمایش «آلاء» توضیح داد: نمایش «آلاء» به کارگردانی و نویسندگی محمد کاظمتبار، نمایشی در حوزه مقاومت و جنگ است که روایتی جذاب از مقاومت و جنگ و دفاع مقدس ما ارایه میدهد. این نمایش تاکنون توانسته اجراهای موفقی داشته باشد و جوایز بسیاری را کسب کرده است.
تونس در حوزه تئاتر، حوزه هنری را نماینده ایران میداند
مدیر مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری درباره ویژگیهای جشنوارههای تئاتر کشور تونس، یادآور شد: کشور تونس، کشوری است که بحث بیداری اسلامی برای اولین بار از آنجا آغاز شد و هنوز هم بحث بیداری اسلامی در این کشور مطرح است. هنرمندان و روشنفکران تئاتری کشور تونس، با ما در صهیونیستستیزی و ظلمستیزی ثابتقدم هستند و آثار هنری و تئاتری ضدصهیونیستی زیادی را تولید میکنند. در ضمن هم هنرمندان، هم مردم تونس سالها است که از مدافعان مردم فلسطین و غزه هستند و افرادی هستند که در بحث انقلابیگری با ما بسیار همسو بوده و پیشرو هستند.
خزاعی درباره معیارهای مدنظر جشنوارههای تئاتری تونس برای انتخاب آثار ایرانی، گفت: انتخاب آثار هم از وجه هنری، هم محتوایی برای این جشنوارهها اهمیت دارد. معمولا در تونس به جهت اینکه کشوری بسیار سیاسی است، نمایشهایی که در جشنوارههایش روی صحنه میرود، جنبههای سیاسی بالایی دارد. در اکثر تئاترهای هنرمندان کشور تونس مفاهیمی چون مبازره با فساد، انقلابیگری و مبارزه با صهیونیستها زیاد دیده میشود و این مساله در بحث انتخاب آثار ایرانی نیز موثر است.
وی با بیان اینکه تونس در حوزه تئاتر حوزه هنری را نماینده ایران میداند، افزود: بیشتر تئاترهایی که از ایران به تونس اعزام شده و در جشنوارههای مختلف حضور پیدا کردهاند، آثار حوزه هنری هستند به گونهای که میتوان گفت جشنوارههای تونس مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری انقلاب اسلامی را نماینده تئاتر ایران میدانند.
مدیر مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری در پایان درباره معرفی تماشاخانه بزرگ و تاریخی کشور تونس به هنرمندان تئاتر ایران، بیان کرد: تونس، در شمال آفریقا قرار دارد و به فرانسه و ایتالیا نزدیک است. سالها قبل از اینکه مستعمره فرانسه باشد، مستعمره ایتالیا بود و شاید بیش از ۲۰ تماشاخانه به سبک قدیم روم در آنجا احداث شده بود. به جهت اهمیت این تماشاخانهها، ما در حوزه هنری ۲ کتاب پژوهشی «تاریخ تونس» و «تماشاخانههای رومانیها» نوشته دکتر ریاض رییس دانشگاه هنرهای زیبای شهر کاف را که درباره تماشاخانههای رومی در تونس و سبقه تئاتر تونس است ترجمه کردیم و قرار است توسط انتشارات سوره مهر حوزه هنری چاپ شوند.
کد خبر 6090132 فریبرز دارایی