به نقل از «بلاغ مازندران»

بایدهای اربعین در ایران و عراق

تاریخ انتشار: ۲۱ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۵۸۰۸۵۸

امریکا و صهیونیست‌ها و اذناب‌شان از مخالفان جدی اربعین هستند و هر فرد و جریانی در کشورهای اسلامی که با اربعین همراستا نباشد، خواسته یا ناخواسته خود را د رمسیر صهیونیست‌ها قرار داده است.به گزارش بلاغ، 
اربعین، به‌عنوان پدیده‌ای بی‌نظیر در تاریخ بشریت، امسال نیز به انجام رسید که برای اعتلای آن در سال‌های بعد باید به چند موضوع توجه جدی نمود تا بتوان آثار خون و جهادت و ایثار حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام و یاران صدیقش را برای آینده به نظاره نشست.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ویژگی‌های اربعین:

1-مردمی و خودجوش بودن، آن‌چنان زیبایی و اخلاص را از اربعین به نمایش می‌گذارد که تصاویر آن را نمی‌توان در هیچ موسم و مناسبتی سراغ آورد. به‌صحنه آوردن همه دارائی‌ها و داشته‌ها از سوی مردم بویژه عراقی‌ها، تا دیده نشود نمی‌توان با توصیف، به عمق دلدادگی و عشق ذلال مردم به سالار شهیدان پی برد.

مردم ایران و عراق هرچه دارند، در طبق اخلاص به میدان می‌آورند و منت مخدومان خود را نیز به جان می‌خرند تا بتوانند به توفیق بزرگ خدمت به زائر اباعبدالله‌الحسین علیه‌السلام نائل آیند. 

 
2ـ هر صحنه‌ای را که در اربعین می‌بینید، یک سوژه برای جامعه فرهنگی و هنری می‌تواند باشد. این سوژه‌های ناب را در هیچ جایی جز اربعین نمی‌توان شکار کرد. واقعاً جای اصحاب فکر و اندیشه و قلم و فرهنگ و هنر برای ترسیم این حماسه باید به نحو شایسته پر شود تا این قشر فرهیخته نیز در تقاطع عنایات سیدالشهداء قرار گیرند.

 
3ـ آمیزه ورزش، صله رحم و دید و بازدید، تماس مسلمانان با یکدیگر از کشورهای مختلف و ایجاد وحدت و وفاق بین آنان، آشنایی با فرصت‌ها و تهدیدها در جهان اسلام، بذل عینی احساسات پاک محبان اهلبیت از همه ادیان و اقوام و ملل و نحل در قالب خدمت جانانه به زائران به نام نامی اباعبدالله‌الحسین علیه‌السلام؛ جاذبه‌ای را برای اربعین رقم زده است که در صورت اندک توجه دولتین ایران و عراق در رفع موانع و تسهیل شرائط حضور، می‌توان بزرگ‌ترین اجتماع سالانه محبان اهلبیت با محوریت سالارشهیدان را به فرهنگی برای پایه‌ریزی "تمدن حسینی" بدل ساخت که قطعاً زمینه‌ساز بی‌بدیل ظهور حضرت حجت عجل‌الله‌تعالی فرجه‌الشریف خواهد شد.

 
4- بزرگ‌ترین اقتدار وحدت امت اسلامی با رویکرد احیای فلسفه قیام اباعبدالله‌الحسین علیه‌السلام در منظر جهانیان به نمایش گذارده خواهد شد. در آن‌هنگام هیچ شیطانی حتی به خناسی امریکا و صهیونیستها به خود اجازه ارتکاب هیچ غلطی را نخواهند دارد و اتفاقاً مرگ صهیونیست و شیطان بزرگ نیز در گرو تقویت اربعین خواهد بود. بدین جهت، بزرگ‌ترین حامیان اربعین، ملل مسلمان هستند و اربعین می‌تواند شاخصی برای شناخت دوست و دشمن باشد.

 
5- بدون تردید آن‌چه که موجب اقتدار و وحدت و انسجام هرچه بیشتر در میان مسلمانان شود، مورد دشمنی قدرت‌های شیطانی قرار می‌گیرد؛ و اربعین قدرتمندترین ظرفیتی است که سالار شهیدان پس از 14 قرن به بشریت معاصر عنایت فرموده تا در ذیل آن بتوانند قدرتی با فلسفه قیام مقدس را بوجود آورند که دستاورد آن نابودی قدرت‌های استکباری و غده سرطانی اسرائیل است، بدین لحاظ امریکا و صهیونیست‌ها و اذناب‌شان از مخالفان جدی اربعین هستند و هر فرد و جریانی در کشورهای اسلامی که با اربعین همراستا نباشد، خواسته یا ناخواسته خود را د رمسیر صهیونیست‌ها قرار داده است.

 
6- درست است که اصالت و شرط ماندگاری و فراگستری اربعین به مردمی بودن آن است، اما این بدان معنا نیست که دولتین ایران و عراق در کمک مستقیم و غیرمستقیم و تسهیل حضور کم هزینه و سهل و آسان مردم در این حماسه بی‌مانند تلاش نکنند. اگر این دو دولت برخاسته از میان مردم و همدل و همگام با مردن هستند، که علی‌القاعده باید چنین باشد، بنابراین وجود و یا ایجاد موانع در این مسیر هیچ جای توجیه ندارد و هر دو دولت باید حسن نیت خود در همراهی با اربعینیان را در مرحله عمل و نه تنها در شعار، به اثبات برسانند.

 
موضوع‌های مربوط به اربعین هیچ پیچیده و نامشخص و چند پهلو نیست که برای مخصوصاً دو دولت ایران و عراق نامفهوم و یا ثقیل‌الفهم باشد. وضعیت کنونی نوع برخورد دو دولت با اربعین بهیچ‌وجه در شأن و منزلت اربعین و نقش آینده اربعین در سرنوشت جهان اسلام نیست و باید بر روی این مسئله، دو دولت توقف و تدبر جدی کنند و با درک رسالت تاریخی خود، به تفاهم و تعامل جدیدی دست یابند تا بتوانند در قالب دولتی در تراز اربعین به ایفای رسالت دولت مهدوی و حسینی ظهور و بروز یابند. انشاءالله.

 
گفتنی‌های دیگری وجود دارد که برای پرهیز از اطناب قلم، طرح آن به نوبت دیگر موکول می‌شود.‌

منبع: بلاغ مازندران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.bloghnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «بلاغ مازندران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۵۸۰۸۵۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بخش خصوصی؛ امید ایران توانمند

بررسی شعارهای سال نشان می‌دهد در ۱۷ سال گذشته ۱۶ سال با محور مستقیم در اقتصاد همراه بوده و همین موضوع حاکی از آن است که ایران از نظر جایگاه اقتصاد هنوز به نقطه مطلوب نرسیده و نیازمند کار اساسی بیشتر در این زمینه است. - اخبار رسانه ها -

به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، در طول سال‌های گذشته یکی از محورهای مورد تاکید رهبر معظم انقلاب اسلامی، اقتصاد بوده است. بررسی شعارهای سال نشان می‌دهد در 17 سال گذشته 16 سال با محور مستقیم در اقتصاد همراه بوده و یک دهه نیز صراحتا به تولید اشاره شده است. همین موضوع نشان می‌دهد ایران از نظر جایگاه اقتصاد هنوز به نقطه مطلوب نرسیده و نیازمند کار اساسی بیشتر در این زمینه است.

آن‌طور که کارشناسان می‌گویند، دولت‌ها اقدامات را کوتاه‌مدت می‌بینند و اسناد بالادستی را خیلی در انجام امور به کار نمی‌گیرند. یکی از اقداماتی که دولت‌ها باید در راستای آن تلاش کنند، توانمندسازی بخش خصوصی است. امسال نیز همانند سال‌های گذشته نام اقتصادی با محوریت تولید نام‌گذاری شده که ملزومات رسیدگی به آن را بررسی کرده‌ایم. 

1403 سال جهش تولید با مشارکت مردم نام گرفت تا نقشه‌راهی باشد برای قوای سه‌گانه، بخش‌خصوصی و فعالان اقتصادی و تجار. از ابلاغ اصل 44قانون اساسی تاکنون نزدیک به دو دهه می‌گذرداماهنوزاین موضوع به‌صورت کامل اجرا نشده و برخی شرکت‌ها واگذار شده‌اند اما مدیریت آنها در اختیار دولت است. در مردمی‌سازی اقتصاد،هدف ایجاد یک بسیج عمومی به‌منظور مشارکت‌دادن و مسئولیت‌گرفتن مردم در اقتصاد ملی است. بسیج عمومی زمانی شکل می‌گیرد که یک ایده‌ کلان سیاسی و گفتمان وابسته به آن از سوی دولت مطرح شود. به تعبیر رهبر معظم انقلاب، دولت باید یک برنامه‌ کلان و نقشه‌ جامع داشته باشد. این برنامه‌ کلان ضمن روشن‌کردن جهت حرکت و تصویرسازی از آینده، اولا نوعی دعوت مردم به پذیرش مسئولیت در اقتصاد است و سرمایه‌های عمومی و اراده‌های مردمی را به خود جذب می‌کند. ثانیا همگرایی و هماهنگی در ساختار اداره‌ جامعه را شکل داده و به نحوی دولت را بازسازی می‌کند. در فقدان چنین طرحی، هر عملی صرفا به پراکنده‌کاری کورکورانه منجر خواهد شد.
     
اقتصاد دولتی و اقتصاد بازاری!
مسأله‌ مشارکت مردم در اقتصاد اساسا متفاوت از دو نگاه افراطی «اقتصاد دولتی» و «اقتصاد بازاری و آزادسازی اقتصادی» است و نباید آن‌ را به مواردی همچون خصوصی‌سازی و آزادسازی تقلیل داد؛ بلکه باید توجهات را به وضعیت اقتصاد ملی ایران (وضع موجود) و هدف برآمده از ایده سیاسی دولت (وضع مطلوب) معطوف کرد. رهبر معظم انقلاب اخیرا در 15 فروردین امسال در واکنش به این تصور نادرست، بیان داشتند: «دولت در مسائل اقتصادی، ستادی عمل کند، هدایت کند، در مسأله آمایش سرزمینی، مسأله‌ نوع فعالیت اقتصادی که باید هرجا انجام بگیرد، نظارت کند، مراقبت کند که تخلفی به وجود نیاید. عامل هم مردم [باشند]. مردم هم عمل اقتصادی را انجام بدهند؛ یعنی تفکیک بین وظایف دولت و وظایف مردم.»
     
مردمی‌سازی اقتصاد
میلاد بیگی، کارشناس اقتصادی درباره مردمی‌سازی اقتصاد می‌گوید در خصوصی سازی  دولت ابتدا باید به بخش ذاتی خود که نظارت و تنظیم گری است بپردازد و بعد سراغ خصوصی سازی برود. همچنین قوای دیگر نیز باید دراین مسیر همراه بخش اجرایی باشند.بنابراین پیش‌نیاز مردمی‌سازی این است که دولت خود را ذیل یک ایده سیاسی بازیابی کرده و بر اساس آن مسئولیت‌های خود را بازتعریف کند. حتی انجام وظایفی همچون«نظارت» و«تنظیم‌گری» که از مسئولیت‌های مهم دولت در اقتصاد هستند نیز نیازمند دولتی است که بداند چه چیزی می‌خواهد و بر اساس آن بنا دارد اراده‌های عمومی جامعه را به چه سمتی معطوف کند.همچنین ابزارهای سیاست‌گذاری و جهت‌دهی رافراهم کرده باشد.سوم این‌که امکان نظارت بر این فرآیندها را نیز در خود شکل داده باشد. چنین دولتی از قضا دولتی بسیار مقتدر با مسئولیت‌های فراوان است. از همین رو مشارکت‌دادن مردم در اقتصاد و گذار از تصدی‌گری دولتی به تنظیم‌گری و نظارت، نباید به معنای شانه ‌خالی‌کردن دولت از مسئولیت‌های ذاتی خود و تضعیف دولت باشد. به عبارت دیگر مردمی‌سازی به معنای کنار گذاشتن دولت نیست، بلکه دقیقا به معنای «احیای دولت قوی» است.
     
توانمندسازی عمومی 
به‌منظور حضور هرچه بیشتر مردم در اقتصادملی لازم است مردم یا به تعبیری بخش خصوصی توانمند در ایران شکل بگیرد تا امکان مسئولیت‌پذیری هرچه بیشتر دراقتصاد را داشته باشد. هرچند تاکنون ظرفیت‌های خوبی در بخش خصوصی ایران شکل گرفته اما در نسبت با نقشی که بخش خصوصی باید در ایران آینده ایفا کند، اندک است.
     
اجتناب از برداشت‌های اشتباه 
دولت قوی، دولتی است که با درس‌آموزی از تجربیات گذشته و اجتناب از برداشت‌های اشتباه در مورد «مشارکت مردم در جهش تولید» به تکرار سیاست‌های اشتباه نمی‌پردازد؛ چراکه آزموده را آزمودن خطاست.  برخی دولت‌ها اشتباهات زیادی در بخش اجرا از رهنمودهای رهبری داشتند. به‌عنوان نمونه می‌توان به تکه‌تکه‌کردن بخش‌های مختلف زنجیره‌های ارزش تحت عنوان مشارکت عمومی اشاره کرد. یکی از اشتباهات مهم در مورد مشارکت‌ مردم در اقتصاد این است که وجود واحدهای بزرگ اقتصادی در تناقض با اقتصاد مردمی درک شود و تبدیل واحدهای بزرگ و بهره‌ور اقتصادی به کارگاه‌های متعدد در دستورکار قرار گیرد. در شرایط کنونی در بسیاری از حوزه‌ها، ساختار اقتصادی به نحوی است که با واحدهای تولیدی بسیار کوچک و پراکنده مواجه هستیم؛ واحدهایی که بسیار آسیب‌پذیر هستندوبه‌دلیل عدم امکان دستیابی به صرفه‌های مقیاس، توان عمیق‌شدن در زنجیره‌های ارزش را از کشور سلب می‌کنند. در چنین شرایطی حرکت به سمت تکه‌تکه‌کردن بخش‌های مختلف زنجیره‌ ارزش در ایران اشتباهی بزرگ است. این تلقی که «منظور از مشارکت عمومی، خرد کردن سهام شرکت‌ها میان مردم است» نیز صحیح نیست؛ چراکه عموما به‌دلیل امکان‌ناپذیر بودن تجمیع سهم‌های خرد در شرکت‌ها، یا با تداوم نقش‌آفرینی دولت در اداره آن بنگاه‌ها مواجه خواهیم شد یا باید شاهد آشفتگی در اداره‌ این بنگاه‌ها باشیم.

ممنوعیت خصوصی‌سازی کورکورانه
یک آفت بزرگ در مواجهه با مردمی‌سازی در دوره‌های وجود کسری‌های بودجه برای دولت، گرایش به خصوصی‌سازی صرفا با هدف رد دیون دولت و تامین کسری بودجه، بدون توجه به پیش‌نیازها و ضرورت‌های واگذاری شرکت‌های دولتی است. متاسفانه در دو دهه‌ گذشته به‌کرات این اتفاق افتاده و ثمره‌ خصوصی‌سازی از یک سو خلع‌ید دولت و خالی‌شدن دولت از ابزارها و از دیگر سو، عدم تغییر محسوس کارآمدی و بهره‌وری در اداره شرکت‌ها و حتی گاه از بین رفتن ساختار سرمایه‌ بنگاه‌ها بوده است. همان‌طور که پیشتر اشاره شد، واگذاری شرکت‌های دولتی نباید با نگاه شانه‌ خالی‌کردن دولت از مسئولیت و از روی ناچاری باشد. این تلقی ساده‌انگارانه است که صرفا با واگذاری شرکت‌های بزرگ از سوی دولت به بخش خصوصی، بدون آن‌که دولت توان تنظیم‌گری و نظارت را در خود ارتقا داده باشد و شکل جدیدی از مسئولیت را پذیرفته باشد، وضعیت شرکت‌های دولتی بسامان خواهد شد.آن‌طور که فعالان بخش خصوصی می‌گویند، تجار قابل تحریم نیستند و اگر جنسی را بفروشند، پول آن را می‌آوردند اما در مراودات دولت‌ها این‌گونه نیست و تحریم‌های بانکی و تجاری می‌تواند تاثیر داشته باشد.

منبع: جام‌جم

انتهای پیام/