به نقل از «ایسنا»

گریزی بر پیشینه تاسیس کانون وکلا توسط «افتخارجهرمی»

تاریخ انتشار: ۲۴ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۶۳۲۳۴۳

افتخار جهرمی در همایش سالروز تاسیس کانون وکلای دادگستری گفت: در دوران سرپرستی کانون وکلا سعی کردیم مقررات کانون را به همان ترتیبی که بود اجرا کنیم.

به گزارش ایسنا، گودرز افتخار جهرمی طی سخنانی در همایش سالروز تاسیس کانون وکلای دادگستری ضمن عرض تسلیت در پی زلزله اخیر در غرب کشور، اظهار کرد: کشور ما کشوری زلزله خیز است و مسئولان باید تمهیدات لازم را در این خصوص به کار ببرند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در بعضی از کشورها زلزله‌های قوی تری رخ می دهد اما تعداد کشته ها کمتر است. متاسفانه ظاهرا تمام خانه ها ویران شده و هیچ سر پناهی نیست. همه ما باید کوشش کنیم مکان هایی تهیه کنیم که با زلزله های این چنینی ویران نشود، از مسئولان انتظار می رود که این موقعیت را به خوبی مدیریت کنند.

وی درگذشت سیدعزت الله عراقی را تسلیت گفت و در ادامه اظهار کرد: با توجه به پیشینه تاسیس کانون وکلا اداره‌ای در وزارت دادگستری تشکیل شد که امور مربوط به وکلا و تمدید پروانه آنها را انجام می داد تا اینکه در 7 اسفند 1331 مرحوم مصدق به موجب اختیاراتی که از مجلس گرفته بود لایحه استقلال کانون وکلا را امضا کرد. دادستان انقلاب تهران آقای خواجوی به سرپرستی کانون وکلا منصوب شد و پروانه‌های عده‌ای از وکلا توسط دادگاه انقلاب باطل شد و عده‌ای هم معلق شدند تا اینکه شورای عالی قضایی بنده را به عنوان سرپرست تعیین کرد و من به دلیل مسئولیت هایی که داشتم از قبول این مسئولیت امتناع کردم.

افتخار جهرمی با بیان اینکه پس از امتناع پذیرش مسئولیت، از من خواسته شد برای خود قائم مقام تعیین کنم و همچنین کانون وکلای تبریز و شیراز را من مدیریت کنم، ادامه داد: گفتم آنها هیات مدیره دارند و نیازی به مدیریت من نیست و در نهایت داوود فاطمی را به عنوان قائم مقام تعیین کردم. ایشان از وکلای خوش نام بودند و با کمال دقت و سلامت نفس و صحت عمل امور را انجام دادند، البته ایشان بعد از انتخابات کانون وکلا در دور اول به عضویت هیات مدیره درآمد، اما به لحاظ بیماری سرطان دار فانی را وداع گفت.

این حقوقدان گفت: این مسائل ادامه داشت تا اینکه کار بازسازی کانون وکلا به اتمام رسید، انتخابات انجام شد. بنده و آقای فاطمی در آن زمان عضو هیات مدیره بودیم و در آن دوره آقای جندقی به ریاست کانون انتخاب شدند. در دوران سرپرستی سعی کردیم مقررات کانون را به همان ترتیبی که بود اجرا کنیم. اختبار کارآموزان توسط اساتیدی مانند دکتر شهیدی، نوربها و... به جدیت انجام می شد.

وی بیان کرد: سایر کمیسیون های کانون تشکیل شد و جناب آقای کشاورز امور معاضدت را انجام می داد و دادگاه ها و دادستانی ها طبق مقررات امور انجام گرفت. در زمینه های دیگر کوشش کردیم امور کانون را به سامان برسانیم. در دادگاه ها وکلا را راه نمی دادند. آقای موسوی اردبیلی به موجب نامه نگاری خواستار پذیرش وکلا در دادگاه ها شدند، پس از آن محل فعلی کانون وکلا و محل باشگاه را از وزارت مسکن خریدیم و کمک خواستیم ساختمان کانون را بسازیم اما استقبال چندانی نشد. برای تهیه نقشه و بنای کانون نامه ای به آقای رفسنجانی رئیس جمهور وقت نوشتم و توضیح دادم که وکلا مشغول وکالت تسخیری در دادگاه هستند، ایشان 100 میلیون تومان به ما دادند و در نهایت با کمک اعضای هیات مدیره کانون، ساختمان کانون ساخته شد.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۶۳۲۳۴۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کدام بانوان گیلانی نخستین مدارس دخترانه را تاسیس کردند؟

ایسنا/گیلان به مناسبت روز معلم، نام و یاد بانوان فداکاری را گرامی می‌داریم که در تاسیس اولین مدارس دخترانه و ترویج آموزش به دختران گیلان تلاش کردند.

یک سده پیش، آرزوی بسیاری از دختران باسواد شدن بود. روزهایی که تنها مکتب‌خانه و کلاس‌های اکابر، بار آموزشی را در کشور به دوش می‌کشید، در بسیاری از مناطق حتی دختران اجازه نداشتند به مکتب‌خانه بروند؛ سرانجام با آغاز تحولات مشروطه خواهی، زنگ شیوه‌های نوین آموزشی هم در کشور نواخته می‌شود.

ابتدا مدارس نوین برای پسران راه‌اندازی شد و تشکیل مدارس دخترانه با مرارت‌های زیادی روبه‌رو بود و فشارهای اجتماعی و مذهبی برای دخترانی که در کلاس‌های درس حاضر می‌شدند، مضاعف بود.

گیلان و رشت، از استان‌های پیشرو در راه‌اندازی مدارس دخترانه بود. ساختمان مدرسه تاریخی فروغ رشت، سندی بر این مدعاست که رشت از سال ۱۲۸۴ مدرسه دخترانه داشت. در این مدرسه، دخترانی آموزش دیدند که بعدها خود مروج تحصیل دختران دیگر شدند و مدارسی همچون «سعادت نسوان» را پایه گذاردند.

بانوان معلم جهت هموار شدن این راه سخت برای آیندگان، مشقت‌های زیادی را متحمل شدند. امروز مدیون بانوانی هستیم که این سدها را شکستند و نام‌شان در تاریخ هم گم شده است؛ از لابه‌لای منابع، نام چند زن گیلانی پیشرو در آموزش دختران دیده می‌شود.

کمتر از یک دهه از تاسیس نخستین مدرسه دخترانه در تهران می‌گذشت که رشت نیز به همت «آذرمیدخت نیکروان» صاحب یک دبستان دخترانه شد. وی در سال ۱۲۹۳ اولین مدرسه دخترانه را در رشت دایر کرد که نتیجه آن برگزاری اجتماع شکستن شیشه‌ها، پرتاب سنگ و کلوخ از سوی مردم به وی و مدرسه‌اش بود اما تلاش‌ها همراه با شکیبایی ادامه داشت. این در حالی بود که هنوز مدرسه پسرانه دولتی هم به طور رسمی در گیلان دایر نشده بود؛ اوایل تیرماه ۱۲۹۸ خورشیدی مدرسه نمره یک پسرانه در یک خانه استیجاری راه‌اندازی شد.

«پوراندخت خدیو» یکی از شاگردان مدرسه سعادت نسوان رشت (تاسیس ۱۲۹۶ خورشیدی) در خاطرات دوران تحصیلش می‌نویسد «فراشی به نام مراد مامور بود که هر روز سر خیابان بایستد تا پسرهای مدرسه شاهپور با گلوله‌های برفی به جان ما نیفتند و درس خواندن ما را مسخره نکنند.»

مدرسه «شمسیه» (۱۳۲۷ه.ق) نیز یکی دیگر از مدارس دخترانه بود که پیش‌تر به همت شیخ علی طالقانی دایر شده بود، این مدرسه بعدها به نام مدرسه بنات اسلامی به مدیریت خانم احترام السیاده با کمک‌های دولتی به حیات خود ادامه می‌دهد.

از بین زنان پیشرو در آموزش دختران، تلاش‌های «روشنک نوعدوست» چشمگیرتر است. روشنک نوعدوست متولد ۱۲۷۷ در رشت است، وی در ۲۱ سالگی، ریاضی و عربی و فارسی را به کمال می‌دانست و دبستان سه کلاسه‌ای در سال ۱۲۹۶ خورشیدی در رشت افتتاح کرد.

منابع نوشته‌اند روشنک نوعدوست دختران بی بضاعت را با هزینه شخصی آموزش می‌داد. وی به شاگردانش یادآور می‌شد: «دختران من یک مادر خوب و فداکار اما بی‌دانش، هیچ وقت کافی نیست».

فعالیت‌های فرهنگی روشنک نوعدوست به معلمی بسنده نمی‌شد زیرا تشکیل اکابر، کتابخانه، برنامه‌های سخنرانی و از همه مهم‌تر انتشار نشریه «پیک سعادت نسوان» از برنامه‌های روشنک نوعدوست بود. او بین سال‌های ۱۳۰۶تا ۱۳۰۷ دو ماهنامه خود را منتشر می‌کرد.

روشنک در شماره ۶ نشریه معترض می‌شود که تعداد مدارس دخترانه در این زمان در گیلان ۲۰ مدرسه است که تنها هفت مدرسه دولتی بوده و در مقایسه ۵۰ مدرسه پسرانه در گیلان است که ۱۲ مدرسه ملی و ۳۸ مدرسه دولتی است. نشریه پیک سعادت نسوان به دلیل سرمقاله‌های اعتراض‌آمیز در تبعیض تحصیل میان دختران و پسران سرانجام بسته می‌شود.

فریدون نوزاد در کتاب تاریخ نمایش، درباره این بانوی روشنفکر می‌نویسد: «اگرچه روشنک نوعدوست توانسته مدرسه را حفظ نموده و از چنگال خونین بعضی دولتیان نجات دهد ولی تا سال ۱۳۲۰ کاملا تحت نظر شهربانی بود.»

«خدیجه نظرداد»، بانوی فرهیخته دیگری است که در سال ۱۲۹۸ در غازیان بندر انزلی متولد شد. او در شرایطی درس خواند که فراگیری دانش دختران تنها محدود به رفتن به مکتب‌خانه و مدارس خصوصی بود. او پس از اتمام تحصیل و در شرایطی که اغلب خانواده‌ها راضی به تحصیل دختران در مدارس دولتی نبودند، در خانه پدر مدرسه‌ای با عنوان «مدرسه ملی» برای آموزش دختران انزلی برپا کرد.

دختران نوجوان با پرداخت شهریه مختصری نزد خدیجه نظرداد خواندن و نوشتن می‌آموختند. از سال ۱۳۱۶ خورشیدی وی به دعوت اداره فرهنگ بندر انزلی، در دبستان سنائی غازیان به تدریس می‌پردازد و پس از سه دهه فعالیت پرثمر فرهنگی در کسوت مدیر دبستان فاطمیه سیاح غازیان بازنشسته می‌شود؛ طی این سال‌ها نه تنها آموزگار دختران انزلی بود، بلکه دانش آموزانش او را دوست، مشاور و مادر روحانی خود می‌دانستند.

این بانوی فداکار و معلم دختران انزلی در نخستین ساعات بامداد روز چهارشنبه ۱۹آذر ۱۳۸۲ در یکی از آپارتمان‌های شهرک اکباتان تهران چشم از جهان فرو بست.

«نوش آفرین پورزردشت» نیز جزء اولین معلمان زن در لشت‌نشا بود. شکل‌گیری تشکیلات فرهنگی در لشت‌نشا مرهون همت و پشتکار امین‌الدوله و پورزردشت بوده است (نشریه گیله وا سال ۱۷ ویژه نامه لشت نشا).

انتهای پیام