به نقل از «پارس نیوز»

آیا عمل پیوند سر انسان حقیقت دارد؟

تاریخ انتشار: ۲۸ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۶۹۳۹۰۲

به گزارش پارس نیوز،

 

در فوریه سال ۲۰۱۵، سرجیو کاناورو ادعا کرد که طی دو سال آینده سر یک انسان زنده به بدن یک فرد اهدا کننده پیوند خواهد خورد. از آن پس وی مرتبا در اخبار بود اما حالا 2 سال و 9 ماه از آن زمان گذشته و او چیزی را ثابت نکرده است.

اگرچه او دیروز گفت که بالاخره این عمل انجام شده و سر یک فرد غیر زنده را با موفقیت به بدنی دیگر پیوند زده اند آن هم در چین.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اما آیا کسانی که او را مرتبا تمسخر می کردند و از نظرشان ادعای او بی اساس بود حالا عقب کشیده اند؟ گویا خیر.

اگر به همه تیترهای خبرگزاری ها نگاه کنید و گزارش ها را با دقت بخوانید خیلی سریع متوجه می شوید که دکتر کاناورو عملا هیچ شاهدی برای اثبات ادعای خود ارائه نکرده است.

طی همین مدت زمان تقریبا 3 سال، کاناورو بارها با اعلام موفقیت به صدر خبرها آمد اما موفقیت از نگاه او چیست و ما چطور موفقیت را تعریف می کنیم؟ گویا کاناورو در تعریف این واژه بسیار دست و دل باز است.

برای مثال، او اخیرا گفت که با «موفقیت» عمل پیوند سر را روی میمون انجام داده است. اما آیا این اتفاق افتاد؟ میمون مورد نظر زیر عمل جراحی جان نداد ولی هیچگاه هم هوشیاری اش را به دست نیاورد و فقط 20 ساعت پس از عمل زنده نگه داشته شد، فقط به خاطر دلایل اخلاقی.

حتی هیچ تلاشی برای اتصال نخاع سر به بدن هم صورت نپذیرفت. بنابراین اگر میمون از عمل جان سالم به در می برد، شاید تا آخر عمر تمام و کمال فلج می شد. پس اگر فلج کامل، عدم هوشیاری و طول عمر کمتر از یک روز پس از جراحی را در نظر نگیریم، بله او به موفقیت دست یافت.

قبل از آن یک پیوند سر موش «موفق» دیگر هم صورت گرفت. سر یک موش به بدن موش دیگری که سر اول خود را داشت پیوند زده شد! چطور این اتفاق را یک عمل موفق خطاب می کنند کسی نمی داند.

و می رسیم به عمل «موفق» روز گذشته روی انسان. این عمل با بدن بی جان دو انسان انجام شده! یک جراحی روی شخصی که حتی پیش از شروع جراحی جانی در بدن نداشته انجام شده و به اتمام رسیده و به آن موفقیت آمیز هم می گویند. شاید در این جراحی پزشکان توانسته باشند رگ های اصلی و اعصاب سر را به بدن متصل کنند اما که چه؟ ما نیاز داریم که سر و بدن کار کنند نه آنکه صرفا به هم متصلشان کنیم.

هنوز راه زیادی باقی مانده تا حتی کمی به موفقیت نزدیک شد. می شود تکه هایی از دو ماشین مختلف را به هم جوش داد ولی وقتی می خواهید استارت بزنید، اگر ماشین منفجر شد یا اصلا روشن نشد، نمی شود آن را موفقیت خطاب کرد.

بدن انسان ماژولار نیست. نمی شود دست و پا و سر را مثل بلوک های مختلف کنار هم چید و یک انسان جدید ساخت. پزشکان طی سال های گذشته، نخاع آسیب دیده یک کودک را دوباره متصل کردند اما بحث اینجا است که «آسیب دیده» بوده و نه قطع شده. هنوز اتصال برقرار بوده و فرصت برای ترمیم هست.

و نباید فراموش کرد که شخص مورد نظر یک کودک بوده و کودکان هنوز در حال رشد هستند و قابلیت ترمیم بالاتری نسبت به یک فرد بالغ دارند. وصل کردن نخاع یک فرد بالغی که احتمالا چند روز از مرگش گذشته به بدن فرد بالغ نه چندان زنده دیگر، بیشتر شبیه یک معجزه است.

تازه اگر در نظر بگیریم که نخاع متصل هم شد، با سیستم ایمنی چه کار می کنید؟ سیستم ایمنی بدن کاملا سر را پس می زند و با تمام قوا با آن مبارزه می کند. تا چه مدت می توان از داروهای سرکوب گر سیستم ایمنی استفاده کرد؟

موضوع مهم بعدی، رشد بدن در تعامل با مغز است. مغز یک موسیقی دان همگام با بدنش رشد خواهد کرد و همین اتفاق برای یک کارگر تنومند رخ می دهد. گذاشتن سر یک موزیسین روی بدن یک کارگر چه نتیجه ای دارد؟ مثل این است که بازی های ایکس باکس را داخل پلی استیشن بگذارید.

کاناورو از کار خود مطمئن است ولی هیچ توضیحی جز شرح آنچه می دانیم ندارد. مثل این می ماند که کسی ادعا کند توانسته راکتور همجوشی هسته ای بسازد ولی وقتی از او بپرسند چطور، برای شما نحوه باز کردن چاه فاضلاب را تشریح کند.

رسانه ای شدن این اتفاق نیز یک امر دیگر است که ابعاد جدیدی از شخصیت کاناورو را به نمایش می گذارد. این پزشک ایتالیایی ادعا کرده که جوامع پزشکی در اروپا و آمریکا او را درک نمی کنند و حرف هایش را نمی پذیرند به همین دلیل سراغ چین و روسیه رفته است.

اما او به عنوان یک پزشک، پیش از آنکه استدلال خود را در جوامع علمی منتشر کند، به سراغ رسانه ها می رود تا برای او سر و صدا به پا کنند. در مقاله روز گذشته تلگراف، کاناورو گفته که قدم بعدی پیوند سر در حالت نباتی است. او حتی می گوید که تعداد زیادی داوطلب هم دارد! چطور فردی که به کما رفته می تواند داوطلب انجام کاری شود؟

اگر بحث بر سر فردی کاملا هوشیار و زنده باشد، بله، داوطلب برای اینکار پیدا شده ولی قرار نیست در این مرحله پیوند سر انجام شود. در حقیقت، اگر به چنین مرحله ای برسیم، یعنی راه و روش کاناورو به طور 100 درصد شدنی است و کسی در جریان عمل نمی میرد.

کاناورو تا به امروز هیچ کاری نکرده که تا حد اندکی هم حتی ثابت کند این ماجرا حقیقت دارد، اگر مدرکی ارائه شد، می شود با نگاهی منطقی به این ماجرا نگاه کرد و توجه کاملی به صحبت های این پزشک ایتالیایی داشت.

منبع: پارس نیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارس نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۶۹۳۹۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۱۱ حقیقت سریع در مورد پیامک/ نخستین متن پیامکی تبریک کریسمس بود

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا،‌ سال 1992، نخستین پیامک یا SMS (مخفف سرویس پیام کوتاه) ارسال شد. متن آن پیام ساده بود: «کریسمس مبارک.» این رویداد تاریخی آغاز یک انقلاب ارتباطی بود که در نهایت نحوه تعامل مردم از طریق تلفن همراه را تغییر داد. فرستنده، نیل پاپورث (Neil Papworth)، مهندس بریتانیایی، پیام را از طریق کامپیوتر به تلفن همراه در شبکه Vodafone ارسال کرد.

پیامک به سرعت تبدیل به روشی محبوب و راحت برای ارسال پیام‌های کوتاه مردم به یکدیگر شد. ابتدا پیامک دارای محدودیت 160 کاراکتری در ازای هر پیام بود. این مسئله باعث شد به تدریج ایموجی‌ها و کلمات اختصاری رایج شود مبادا متن پیام از محدوده لغات فراتر رود. با گذشت زمان پیامک تکامل پیدا کرد و پیام‌های عکس، پیام‌های طولانی‌تر و حتی پیام‌های چندرسانه‌ای را دربر گرفت و نحوه ارتباط مردم با استفاده از دستگاه‌های تلفن همراه را تغییر داد.

امروزه با وجود ظهور اپلیکیشن‌های پیام‌رسانی فوری مانند واتس‌اپ و تلگرام و... که مبتنی بر اینترنت هستند، پیامک همچنان یک ابزار ارتباطی پرکاربرد تلقی می‌شود و میلیاردها پیامک ردوبدل‌شده در روز، همچنان نقش مهمی در برقراری ارتباط با دوستان، خانواده و همکاران و همچنین دریافت اعلان‌های مهم در زمینه شغلی و خدماتی ایفا می‌کند.

***

11  حقیقت جالب در مورد پیامک‌ها عبارتند از

 

پژوهش‌ها نشان می‌دهد میانگین زمان پاسخگویی به یک پیام متنی 90 ثانیه است در حالی که میانگین زمان پاسخگویی به یک ایمیل 90 دقیقه است.

 

نخستین پیامک از فردی به فرد دیگر بین مردم عادی سال 1993 در انگلستان ارسال شد.

نرخ باز شدن پیامک‌های ارسالی 98 درصد است در مقایسه با نرخ باز شدن ایمیل‌ها که 20 درصد است!

 

اصطلاح «پیام متنی» نخستین بار در سال 1985 مطرح شد.

پیامک‌ها برای ارسال از طریق کانال‌های سیگنالی مورد استفاده در تماس‌های تلفنی طراحی شده است. پیامک در ابتدا به عنوان بخشی از استانداردهای GSM (سیستم جهانی ارتباطات سیار) طراحی شد.

 

نخستین گوشی تلفن با قابلیت ارسال پیامک نوکیا 2010 بود که در سال 1994 عرضه شد.

سالانه حدود 8.3 تریلیون پیامک در سراسر جهان ارسال می‌شود!

 

نخستین سرویس بانکداری مبتنی بر پیامک در سال 1999 توسط MobileOne در سنگاپور راه اندازی شد.

پیامک تقریباً توسط همه تلفن‌های همراه جهان پشتیبانی می‌شود که آن را به شکل یک رسانه قابل اتکای ارتباطی جهانی تبدیل کرده است.

سال 1996 خودرویی در جهان توسط شرکت BMW تولید شد که دارای قابلیت ارسال پیامک بود.

با وجود روش‌های مختلف احراز هویت، پیامک همچنان به عنوان شاخص اصلی احراز هویت دو مرحله‌ای برای افزایش امنیت استفاده می‌شود.

انتهای پیام/