جشنواره نمایشنامه‌خوانی «آثار رادی» برگزیدگان خود را شناخت
تاریخ انتشار: ۴ آذر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۷۹۰۸۴۴
اسامی برگزیدگان نخستین جشنواره نمایشنامه‌خوانی آثار رادی اعلام شد. به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو؛ برگزیدگان نخستین جشنواره نمایشنامه‌خوانی آثار اکبر رادی در مراسم افتتاحیه «همایشی در بزرگداشت اکبر رادی» در تماشاخانه هامون شهر رشت معرفی شدند.
مراسم افتتاحیه «همایشی در بزرگداشت اکبر رادی» با همکاری بنیاد اکبر رادی و با حضور تعدادی از اعضای هیئت‌مدیره این بنیاد؛ حمیده‌بانو عنقا، فرامرز طالبی، بهزاد صدیقی و آرش رادی، چهار تن از اعضای هیئت‌داوران نخستین جشنواره نمایشنامه‌خوانی آثار اکبر رادی؛ سلما سلامتی، اصغر نوری، جواد عاطفه، مهدی میرباقری و همچنین مرتضی عاطفی شهردار منطقه ۲ رشت و جمعی از هنرمندان تئاتر مانند مریم معترف، محمود طیاری، مجید دانش‌آراسته، رضا بهبودی، بهروز محمودی‌بختیاری، محمد عاقبتی، مسعود طیبی، شایان افکاری، زهرا روشن‌ضمیر، زهرا صدری، مازیار سیدی، ناز شادمان و.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در مراسم افتتاحیه این همایش، علاوه بر نقش‌خوانی «از پشت شیشه‌ها» به کارگردانی محمد عاقبتی و به شیوه تئاتر کاغذی (تلفیقی از نمایشنامه‌خوانی با دکور مقوایی و کاغذی به صورت کوچک)، برگزیدگان نخستین جشنواره نمایشنامه‌خوانی آثار اکبر رادی به دبیری بهزاد صدیقی که از اردیبهشت ۹۵ تا مهر ۹۵ در قالب سه‌شنبه‌های هر هفته در دو بخش مسابقه و مهمان توسط موسسه فرهنگی هنری اکبر رادی و با حمایت موسسه مکتب تهران برگزار شده بود، در قالب چهار بخشِ نقش‌خوان مرد، نقش‌خوان زن، کارگردانی و گروه مورد تقدیر قرار گرفتند.
در ابتدای این مراسم فرزام حسینی، مدیر «همایشی در بزرگداشت اکبر رادی» از کسانی که در برگزاری این همایش همکاری کردند تشکر و قدردانی کرد و سپس حمیده‌بانو عنقا، رئیس هیئت‌مدیره بنیاد اکبر رادی گفت: «در همین آغاز سخن، شایسته و بجاست که برای سامان دادن این طرح بدیع و پیگیری جوانب اجرایی کار، از کادر محترم مدیریتی؛ محمدحسن معجونی، فرامرز طالبی و مهرداد هنرمند تشکر کنیم و تلاش بی‌منت ایشان و همکارانشان را اجر نهیم.»
او ادامه داد: «از مدیر اجرایی این همایش، فرزام حسینی بسیار سپاسگزاریم، از شورای محترم شهر رشت و از شهردار منطقه ۲ این شهر که همیشه در چنین مواردی کنار ما بوده‌اند و از هیچ کمکی دریغ نکرده‌اند نیز همین‌طور. همچنین تشکر می‌کنیم از مدیر سالن هامون، امین رضامند که سخاوتمندانه این سالن را در اختیار ما قرار دادند.»
همسر زنده‌یاد اکبر رادی ادامه داد: «برگزاری چنین همایش‌هایی می‌تواند نویدبخش رویکردهای گوناگون و نوینی به آثار رادی باشد و مایه خوشنودی است که سرآغاز این ابتکار در رشت اتفاق افتاده است. رشتی که رادی در آثارش جلوه‌گر ساخت، شاید شباهت چندانی به رشت امروز نداشته باشد، اما رسیدن به جلال و جبروت فرهنگی ترسیم شده در آثار او، دست‌یافتنی و شدنی است.»
او در پایان گفت: «موقعیتی که در آن تماشای تئاتر به آیین اجتماعی مداوم خوانوار گیلانی تبدیل شود و تماشاخانه‌ها چنان رونق یابند که از همه جای ایران به همین منظور به رشت بیایند. تصور این که نبض تئاتر ایران باز روزی در گیلان بزند، چه زیبا و غبطه‌برانگیز است. با توجه به شیوه نوین زندگی و ارتباطات مجازی و اشباع تدریجی ذائقه مخاطبان از سرگرمی‌های شنیداری و تصویری فله‌ای و بی‌خاصیت، پر بی‌راه نیست که ادعا کنیم تئاتر، به دلیل زنده بودن و اجرای بی‌واسطه در حضور تماشاگران دستاوردی بی‌بدلیل و منحصر به فرد دارد که چنانچه با غنای هنری توام شود نویدبخش اعتلای انسان و جامعه‌ای شایسته‌سالار خواهد شد.»
در ادامه رضا بهبودی، بازیگر تئاتر و سینما که در «از پشت شیشه‌ها» در نقش بامداد نقش‌خوانی کرد، گفت: «راستش من خیلی سخنران نیستم، ولی از آن جا که یک شهروند گیلانی هستم دوست داشتم در نمایشی از آقای رادی بازی کنم و وقتی که صحبت از این همایش شد بازی در این تئاتر کاغذی را پذیرفتم.»
او سپس به ذکر خاطره‌ای از دوران دانشجویی خود پرداخت که حدود ۲۲ سال پیش نمایشنامه «محاق» را با همکلاسی‌های خود به صورت رادیویی با ضبط‌صوت ضبط کردند.
سپس بهروز محمودی‌بختیاری، زبان‌شناس، پژوهشگر و استاد پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران در صحبت‌هایی کوتاه گفت: «به باور من، اکبر رادی و علی حاتمی دو نویسنده‌ای بودند که به زبان فارسی در هنرهای نمایشی هویتی جدید بخشیدند. فارسی نمایشی این دو نفر، نمونه نابی است که می‌تواند مدت‌ها مشق دیگر نویسندگان و موضوع مطالعه زبانشناسان باشد.»
او اضافه کرد: «انصافا زمانی که نثر اکبر رادی را می‌خوانیم، گویی یگانی عظیم از ارتش پیروزمند زبان فارسی به مارشی منظم از جلوی ما رژه می‌رود و باید به احترام فرماندهی که عناصر زبان خود را این چنین منظم به خدمت می‌گیرد برخاست و کلاه از سر برداشت.»
بهروز محمودی‌بختیاری در پایان گفت: «اکبر رادی شخصیت ساخته است نه تیپ و برای هر شخصیت پویایش هم گفتمانی پویا تدارک دیده است. این توان در هر نویسنده‌ای یافت نمی‌شود.»
بهزاد صدیقی، مدیر اجرایی و سخنگوی بنیاد اکبر رادی و دبیر نخستین جشنواره نمایشنامه‌خوانی آثار اکبر رادی در بخش دیگری از این مراسم ضمن سپاس از برگزارکنندگان این همایش گفت: «اکبر رادی، اکبر رادی، اکبر رادی؛ امسال سه بار در شهر رشت گرد هم آمدیم برای اکبر رادی. یک بار برای نصب سردیس استاد رادی، یکبار برای افتتاح تماشاخانه استاد اکبر رادی و اکنون برای همایشی در بزرگداشت اکبر رادی با اجرای پنج نقش‌خوانی آثار این نمایشنامه‌نویس که توسط تماشاخانه هامون و گروه تئاتر لیو با همکاری بنیاد اکبر رادی و شهرداری رشت برگزار می‌شود.»
او در ادامه یادآور شد: «بنیاد اکبر رادی به شهرداری رشت و شهرداری تهران پیشنهاد نامگذاری خیابانی را به اسم اکبر رادی داده است. امیدوارم در آینده‌ای نزدیک این نامگذاری در رشت و تهران انجام شود.»
صدیقی در پایان گفت: «در این جا پیشنهاد می‌کنم که در آینده‌ای نه چندان دور در شهر رشت خانه نمایشنامه‌نویسان و نویسندگان را تاسیس کنیم تا نمایشنامه‌نویسان بتوانند در طول سال از این چنین فضایی استفاده کنند.»
در پایان این مراسم برگزیدگان نخستین جشنواره نمایشنامه‌خوانی آثار اکبر رادی توسط هیئت‌داوران بخش مسابقه این جشنواره متشکل از مهبود مهرنوش، سلما سلامتی، اصغر نوری، جواد عاطفه و مهدی میرباقری به شرح زیر انتخاب و معرفی شدند و از آنان با اهدای لوح سپاس و جوایز فرهنگی تقدیر به عمل آمد:
۱ - نقش‌خوان مرد:
تقدیر از عزیز زنگه، نقش‌خوان نمایشنامه «ملودی شهر بارانی» از اهواز
رتبه دوم: حمید خوشنویس، نقش‌خوان نمایشنامه «تانگوی تخم‌مرغ داغ» از تهران
رتبه نخست: بهرام سروری‌نژاد، نقش‌خوان نمایشنامه «آهسته با گل سرخ» از تهران
۲ - نقش‌خوان زن:
تقدیر از پروین بهری، نقش‌خوان نمایشنامه «ملودی شهر بارانی» از اهواز
رتبه دوم: سارا راستگو، نقش‌خوان نمایشنامه «مرگ در پاییز» از رشت
رتبه نخست: زهرا روشن‌ضمیر، نقش‌خوان نمایشنامه «خانمچه و مهتابی» از تهران
۳ - کارگردانی:
تقدیر از محمد پرتوافکن، کارگردان نمایشنامه‌خوانی «ملودی شهر بارانی» از اهواز
رتبه دوم: مرتضی حقیقت‌بیان، کارگردان نمایشنامه‌خوانی «تانگوی تخم‌مرغ داغ» از تهران
رتبه نخست: شایان افکاری، کارگردان نمایشنامه‌خوانی «آهسته با گل سرخ» از تهران
۴ - گروه
تقدیر از گروه نمایشنامه‌خوانی «مرگ در پاییز» به کارگردانی زهرا صدری از رشت
بهترین گروه: گروه نمایشنامه‌خوانی «آهسته با گل سرخ» به کارگردانی شایان افکاری از تهران
این همایش که با «از پشت شیشه‌ها» افتتاح شد در قالب پنج شب، پنج نقش‌خوانی از نمایشنامه‌های اکبر رادی به شیوه تئاتر کاغذی، در تماشاخانه هامون در شهر رشت در حال برگزاری است. در شب دوم، پنجشنبه دوم آذر، «هملت با سالاد فصل» به کارگردانی مازیار سیدی نقش‌خوانی شد و دیشب جمعه سوم آذر، «آمیزقلندون» به کارگردانی مهرداد هنرمند. در ادامه نیز شامگاه امروز، شنبه چهارم آذر، مهدی یوسفی‌زاده «آهنگ‌های شکلاتی» را نقش‌خوانی خواهد کرد و یکشنبه پنجم آذر حسن معجونی، «ملودی شهر بارانی» را.
منبع: خبرگزاری دانشجو
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۷۹۰۸۴۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مراسم نکوداشت اکبر زنجان‌پور با حضور استادش
به گزارش «تابناک» به نقل از ایسنا، این نکوداشت، عصر روز یکشنبه ۹ اردیبهشت ماه همزمان با زادروز حمید سمندریان که یکی از استادان زنجان‌پور بوده است، با حضور جمع پرشماری از مخاطبان در تالار استاد جلیل شهناز خانه هنرمندان ایران برپا شد.
در این مراسم که به کوشش انجمن کارگردانان تئاتر ایران با اجرای محمد سلوکی برگزار شد، نشان ویژه خانه تئاتر به این هنرمند باسابقه اهدا شد.
در آغاز، شهرام گیل‌آبادی، رییس انجمن کارگردانان با اشاره به زادروز حمید سمندریان گفت: نام او خاطرات فراوانی به ذهن هر یک از ما می‌آورد و هُرم نفس ایشان بر صورت تک تک ما نشسته و هیچ لحظه‌ای در تئاتر ما بی‌حضور ایشان نبوده.
او با ارایه توضیحاتی درباره تقدیرهایی که در نوزدهمین «شب کارگردان» صورت می‌گیرد، افزود: خوشحالیم در سال قبل به سختی سعی کردیم در کنار دوستان‌مان بایستیم. هیچ تحمیلی را نپذیریم و با استقلال در جهت عملی کردن نظرات خود بکوشیم. همچنان در کنار تمام هنرمندان تئاتر می‌ایستیم و به ظالم اجازه صف‌آرایی نمی‌دهیم چون تئاتر، عرصه حقیقت است.
گیل‌آبادی یادآوری کرد: سال قبل مدالیوم خانه تئاتر به آتیلا پسیانی اهدا شد که امسال یاد او را گرامی می‌داریم.
در ادامه تصاویری از آتیلا پسیانی در مراسم سال گذشته این انجمن پخش شد و حاضران به یاد او کف زدند.
سپس احسان حاجی‌پور ، دبیر برنامه و عضو هیات مدیره انجمن کارگردانان با خوشامدگویی به مهمانان متن اولین لوح تقدیر را که به علی شمس مربوط می‌شد، ارائه کرد و این تقدیر با حضور صدرالدین زاهد، کارگردان، مترجم و بازیگر باسابقه تئاتر انجام شد.
علی شمس، نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر با تشکر از برگزارکنندگان برنامه آرزو کرد مسیر اتفاقات طور دیگری بچرخد و همه کسانی که به شیوه‌های گوناگون کار می‌کنند، بدون هیچ گونه رنج و تبعاتی بتوانند آثار خود را ارائه کنند.
او عنوان کرد که بهتر است برای اینکه برنامه به حاشیه کشیده نشود، سکوت کند.
در ادامه آرش دادگر، عضو هیات مدیره انجمن کارگردانان طی سخنانی درباره علیرضا کوشک جلالی، کارگردان و مدرس تئاتر، متن تقدیرنامه او را خواند و این کارگردان با حضور اصغر همت، تقدیر شد.
کوشک جلالی با تشکر از برگزارکنندگان این برنامه فقط آرزو کرد که برخی خبرهای ناخوشایند را که این روزها می شنویم، دیگر نشویم.
در بخش بعدی، مراسم تقدیر از ژاله علو برپا شد که خودش در برنامه حضور نداشت اما پیامی صوتی را فرستاده بود که پخش شد.
او در این پیام عذرخواهی کرد که به دلیل کسالت، نتوانسته در برنامه شرکت کند و از عشق و علاقه‌اش به تئاتر و نمایش رادیویی گفت.
او همچنین به پیشینه حضورش در تئاتر و هنرمندانی که با آنان همکاری داشته، اشاره کرد.
علو عنوان کرد که در رادیو نمایش‌های بسیاری را کارگردانی کرده و افزود: برایم افتخاری است که توانستم کارهایی انجام دهم که بعد از گذر سال‌ها هنوز به خوبی از آنها یاد می‌شود. او در پایان شعری از سروده‌های خودش را خواند.
سپس محمد رحمانیان، دیگر عضو هیات مدیره انجمن کارگردانان متن تقدیرنامه ژاله علو را خواند و ایرج راد به نمایندگی از علو تقدیرنامه او را دریافت کرد.
او همچنین بخش کوتاهی از نمایشنامه «روزهای رادیو» را که اشاره‌ای به ژاله علو و رقیه چهره آزاد داشت، اجرا کرد.
رحمانیان حضور کوشک جلالی را در تئاتر کشورمان همچون معجزه‌ای خواند که در امر آموزش در استان‌های گوناگون و ترجمه و کارگردانی ثابت قدم است و خطاب به او گفت: علیرضای عزیز بمانی برایمان!
هایده حائری ، مدرس تئاتر و دیگر هنرمند حاضر در برنامه از جایگاه تماشاگران گفت: من اعتراض دارم.
او از مردم کشورمان قدردانی کرد که به هنرمندان کشورشان احترام می‌گذارند و در مراسم تقدیر از آنان شرکت می‌کنند و گفت: الان احساس کردم جای یک خانم در مراسم تقدیر از خانم علو خالی است. ایشان دوست خیلی صمیمی دو تن از عمه‌های من بودند؛ خانم‌ها طوسی و عذرا حائری. حیف است که تقدیرنامه خانم علو را دو تن از آقایان دریافت کنند.
او بعد از این سخنان طنزآمیز که با خنده‌های تماشاگران همراه شد و به دعوت رحمانیان که در دانشکده هنرهای زیبا دانشجویش بوده، روی صحنه رفت و تقدیرنامه علو را دریافت کرد.
رحمانیان نیز در سخنانی از حائری به عنوان یکی از استادان خوب خود یاد کرد که به نوعی، منشأ ساخت فیلم «هامون» شده چون با اجرای اثری از او، داریوش مهرجویی خسرو شکیبائی را برای بازی در «هامون» انتخاب کرده است.
در بخش بعدی، بخش‌هایی از فیلم زندگی تئاتری اکبر زنجان‌پور در گفتگو با محمد رحمانیان پخش شد.
سپس محمود دولت‌آبادی روی صحنه رفت و با تشریح خاطراتی از مهدی فتحی (بازیگر فقید تئاتر) که دوست مشترک خودش و زنجان‌پور بوده، گفت: ما در آن دوران قدم می‌زدیم و فکر می‌کردیم کسانی که کار هنر نمی‌کنند، چه می‌کنند.
او ادامه داد: زنجان‌پور در کنار دیگر دوستان ما سعی کرده هنر بورزد ولی همیشه موانع اجازه نداده این فعالیت چه در ایشان و چه در دیگر دوستان، ادامه پیدا کند.
دولت‌آبادی افزود: آنچه مایه خرسندی من است، حضور این اجتماع است که به مناسبت دوستی هنرمندان تئاتر تشکیل شده و بسیار گرامی است.
این داستان‌نویس با سابقه که پیشنیه تئاتری دارد، خاطراتی از دوران مشکلات خودش در تئاتر در سال ۵۳ بیان کرد و افزود: بعد از آن سال، دیگر روی صحنه نرفتم ولی سال ۵۶ پیشنهاد تشکیل سندیکای تئاتر را دادم و در تئاترهای لاله‌زار به نشان تقدیر از هنرمندان گذشته خود برنامه‌ای تدارک دیدیم اما متاسفانه دیگر آن تئاترها باقی نماند.
دولت‌آبادی خطاب به حاضران در برنامه افزود: وقتی مهدی فتحی کسل و بی‌حوصله می‌شد، برای خودش نقشی می‌ساخت و آن را اجرا می‌کرد. یعنی لازم نیست حتما چیزی بشود، همین که هستید و سرپا هستید، همین که چنین شب‌هایی برگزار می‌شود، یعنی شدن. چیزی در انتظار هنرمند نیست. آرزو می‌کنم همیشه رونده باشید و وقتی هم خسته می‌شوید، خستگی از تن دور کنید و دوباره ادامه بدهید.
سپس رحمانیان بار دیگر روی صحنه رفت و با یادآوری خاطراتی از زنجان‌پور گفت: اولین بار استاد را در «آتش بدون دود» کار نادر ابراهیمی و بعد از آن در فیلم «بیتا» هژیر داریوش و پس از آن در نمایش‌های تلویزیونی دیدم.
این نمایشنامه‌نویس و کارگردان اضافه کرد: اولین مواجهه من با آقای زنجان‌پور به عنوان کارگردان، اجرای درخشان ایشان از نمایشنامه «همه پسران من» کار آرتور میلر بود که سبب شد راه خودم را به عنوان کارگردان پیدا کنم. صحنه‌های درخشان این نمایش از یک کلاس درس آموزنده‌تر بود و هنوز تک تک صحنه‌های آن را به یاد دارم و بزرگترین تاثیری است که یک اثر هنری و یک کارگردان بر من گذاشته است.
رحمانیان از اجرای نمایش«مروارید» نوشته عزت‌الله مهرآوران و کار زنجان‌پور به عنوان دیگر نمایش درخشانی یاد کرد که همچنان تاثیرش بر او باقی مانده و آرزو کرد که سایه زنجان‌پور همچنان بر سرمان باقی بماند.
در بخش بعدی برنامه، تصاویری خاطره‌انگیزی از نمایش «نگاهی از پل» نوشته میلر و کار سمندریان پخش شد که سال ۵۱ اجرا شده است.
سپس مسعود دلخواه، دیگر کارگردان حاضر در برنامه در سخنانی با بیان اینکه مبالغه نمی‌کند، گفت: تصمیم دارم از دشواری اکبر زنجان‌پور بودن صحبت کنم چون اکبر زنجان‌پور بودن، اصلا ساده نیست.
او با یادآوری اولین خاطره‌های خود از زنجان‌پور افزود: نمایشی از رکن‌الدین خسروی دیدم که زنجان‌پور و بهروز بقایی در آن بازی می‌کردند. او در این نمایش بیش از ۲۵ کارکتر را بازی کرد و هنوز صدایش و انرژی‌اش را که خیلی سریع از نقشی به نقشی می‌رفت، در ذهنم مانده.
دلخواه با بیان خاطره همکاری‌اش در نمایش «دایی وانیا» به کارگردانی زنجان‌پور ادامه داد: یک نفر می‌تواند بازیگر، کارگردان، دوبلور یا انسان شریفی باشد و همیشه خود اصیلش باشد ولی داشتن همه اینها در یک جا سخت است و اکبر زنجان‌پور همه اینها را با هم دارد. رفتار او می‌تواند الگویی باشد برای نسل جوان؛ از دیسیپلین کاری‌اش تا برخورد یکسان با همه اعضای گروه.
وی خاطرنشان کرد: در نمایش «دایی وانیا» کاریزمایی روی صحنه می‌دیدم که نظیرش را ندیده بودم. کاریزمای اکبر زنجان‌پور، از خود بودن اوست و نترس بودن و نقاب به چهره نداشتنش. ما بعد از آن نمایش، در گفتگوهایمان از ابزورد بودن شرایط اجتماعی و تئاتری با هم حرف می‌زنیم.
دلخواه در پایان سخنانش پیشنهاد کرد یک جایزه بازیگری به اسم اکبر زنجان‌پور نامگذاری شود و توضیح داد: این نامگذاری تنها به دلیل این نیست که او بازیگر خوبی است بلکه چون انسان شریفی است.
در ادامه، نوید محمدزاده به عنوان نماینده‌ای از نسل جوان در سخنانی درباره زنجان‌پور گفت: خجالت می‌کشم درباره ایشان صحبت کنم.
او خطاب به زنجان‌پور ادامه داد: استاد خیلی دوست‌تان دارم. چندی پیش فرصتی شد تا در کنار شما متنی را دورخوانی کنیم. امیدوارم قسمت باشد روی صحنه کنارتان بازی کنم و نفس شما را حس کنم و لذت ببرم و یاد بگیرم. سلامت باشید و سرحال.
در بخش بعدی، شهرام گیل‌آبادی که مدت‌ها مدیر رادیو بوده، خاطراتی از دوران کاری خود در این رسانه بیان کرد و گفت: هُرم نفس خیلی از بزرگان‌رادیو بر صورتم نشست که ویژگی‌های مشترکی داشتند.
او خاطراتی از بازی زنجان‌پور در نمایشی از صدرالدین شجره و نیز خاطراتی از احمد آقالو و مهدی فتحی بیان کرد و ادامه داد: ما در رادیو با حکمت‌هایی مواجه بودیم که یکی از آنها آموزش سینه به سینه بود. امثال زنجان‌پور، این فضا را ایجاد کردند که حکمت جاری در رادیو، آموزش باشد. چیزی که از این نسل بزرگ عاید من شد، این بود که نظم، توسعه فکری، دانایی و درایت سکوت را می‌آورد. این آدم‌ها هر چه دارند در طبق اخلاص می‌گذارند که دیگران قد بکشند چون آنان بخیل نیستند. ماموریت خود را معرفت‌شناسی و توسعه فکری می‌دانند. آقای زنجان‌پور در عالم هنر، یکی از آبروهای زمین است.
در بخش بعدی، پرویز ممنون، دیگر هنرمند پیشکسوت تئاتر که در وین زندگی می‌کند و دیشب تازه به ایران رسیده، در سخنانی گفت: هنوز گیج راه هستم ولی خوشحالم که در بزرگداشت اکبر شرکت می‌کنم.
او که استاد زنجان‌پور بوده ادامه داد: شما از زمان‌استادی او گفتید و من چند خاطره از زمان دانشجویی‌اش می‌گویم. اولین بار که برای مدیریت دانشکده دعوت شدم، نمایشی از بهمن فرسی روی صحنه بود و اکبر نقش اصلی آن را بازی می‌کرد . فرسی قبل از کارگاه نمایش، کارهای تجربی و غیر متعارف اجرا می‌کرد. با دیدن بازی اکبر حیرت‌زده شدم و اگر سال قبل بازی محمد علی کشاورز را ندیده بودم، با دیدن او روی صحنه، ضعف می‌کردم.
ممنون از زنجان‌پور در کنار آذر فخر و کیهان رهگذر وبه عنوان یکی از چند دانشجوی محبوب خود یاد کرد و افزود: هرچند اکبر هم سنش به دانشجویان نزدیک بود، هرگز سراغ شعار نمی‌رفت و در کار خود همیشه جدی بود. او همیشه محترم بود مثل انتظامی. آنان سر کلاس بسیاری استادان می‌رفتند چون معتقد بودند از هر استادی چیزی یاد می‌گیرند.
ممنون اضافه کرد: یکی از نقش‌های حساس خود را به او سپرد و بعد از آن، استاد راهنمای رساله‌اش شدم که اجرای نمایش «ریل» نوشته دولت آبادی بود و با همراهای رضا بابک اجرا کردند. همه کسانی که در کار تئاتر هستند، عاشق‌اند ولی زنجان‌پور جدی بود. به همین دلیل وقتی صحبت از بزرگداشت شد، با خودم فکر کردم اگر قرار باشد در بزرگداشت سه چهار تن از دانشجویانم شرکت کنم، حتما یکی از آنان اکبر خواهد بود.
در بخش پایانی، اکبر زنجان‌پور در میان تشویق حاضران روی صحنه رفت و در شرایطی که همه به احترام او ایستاده بودند، گفت: امشب آن‌قدر از من تعریف شد که گیج شدم آن ولی این سخنان مسئولیت آدم را زیاد می‌کند که تماشاگر و هنر را جدی بگیریم. باید حواس‌مان باشد به چیزهایی که نوشته و خوانده نمی‌شود. همه این کارها را می‌کنیم که به فضا برسیم. آنچه کم است، ارتباط نانوشته و ناگفته‌ای است که هر کس سهم خود را از آن بر می‌دارد و گذر می‌کند.
این هنرمند پیشکسوت ادامه داد: وظیفه ماست که سعی کنیم تصویری را که دیده نمی‌شود، بسازیم و آنچه را شنیده نمی‌شود، به تماشاگر پیشنهاد بدهیم و این مال زمانی است که کمتر بتوان حرف زد و گفتنی‌ها را گفت.
زنجان‌پور در پایان گفت: امشب از حوصله و محبت شما هم شرمنده‌ام و هم به خودم می‌بالم و اینها مسئولیت مرا بیشتر می‌کند. «ایبسن» می‌گوید قوی‌ترین انسان کسی است که از همه تنهاتر است. بگردیم و تنهایی‌های خود را پیدا کنیم.
سپس نشان ویژه خانه تئاتر با حضور پرویز ممنون، صدرالدین زاهد، محمد رحمانیان، محمود دولت‌آبادی، ایرج راد، اسماعیل خلج، همسر، دختر و نوه زنجان‌پور، نشان ویژه خانه تئاتر به این هنرمند اهدا شد.
متن تقدیرنامه او را شهرام گیل‌آبادی خواند و زنجان‌پور پس از دریافت این نشان گفت: یک عمر دویده‌ام و امشب جایزه گرفته‌ام.
اسماعیل خلج که سال‌ها قبل نمایشنامه مشهور «گلدونه خانوم» را نوشته، خاطره‌ای از زنجان‌پور بیان کرد و گفت: شبی به من تلفن زد و اجازه گرفت اسم دخترش را گلدونه بگذارد و من هم به او گفتم من هم این اسم را از شخص دیگری گرفته‌ام و بر نمایشنامه‌ام گذاشته‌ام.
زنجان‌پور هم توضیح داد نوه‌اش که در این مراسم حضور دارد، دختر گلدونه است.
بعد از برگزاری مراسم، تصاویری از مستند اکبر زنجان‌پور در محوطه باز پارک خانه هنرمندان ایران پخش شد.
در ادامه تصاویر دیگری از این مراسم را می‌بینید:
هیجان ستاره بایرن: چی بهتر از بازی با رئال!