به نقل از «خبرگزاری میزان»

سرنوشت کودکان داعش چه می‌شود؟

تاریخ انتشار: ۴ آذر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۷۹۳۵۸۸

خبرگزاری میزان- پس از عقب‌نشینی نیروهای داعش از مناطق اشغال شده، بسیاری از هواداران آلمانی این گروه تروریستی در عراق و سوریه زندانی شده‌اند. برخی از این زندانیان حتی با کودکانشان در حبس به سر می‌برند.

به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری میزان،اوایل ماه ژوئیه ویدیویی از موصل منتشر شد که بازتابی وسیع در جهان داشت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این ویدیو دستگیری یک دختر ۱۶ ساله آلمانی به نام "لیندا و." را نشان می‌داد که در ویرانه‌های موصل توسط نیروهای امنیتی و نظامی عراق بازداشت شد.

لیندا پیش از پیوستن به داعش ساکن ایالت ساکسن آلمان بود. او سال ۲۰۱۶ به طور مخفیانه به نیروهای داعش پیوست و در شمال عراق با یکی از افراد تندرو به نام ابو اوسما الشیشانی ازدواج کرد. احتمال می‌رود که الشیشانی در درگیری‌ها کشته شده باشد.

آنچه که در این ویدیو دیده نمی‌شد، حکایت دختری آلمانی بود که گرچه کودکی بیش نبود اما فرزندی شیرخواره نیز داشت. از زمان دستگیری لیندا، او همراه با کودکش به زندان نظامی در بغداد منتقل شده است.

لیندا یکی از شهروندان آلمانی است که به داعش پیوسته است. تخمین می‌زنند که ۹۴۰ شهروند آلمانی تحت تاثیر تبلیغات افراطگرایانه داعش قرار گرفته و به مناطق تحت رهبری این گروه تروریستی سفر کرده‌ باشند.

بر اساس همین برآوردها، ۲۰ درصد آن‌ها را زنان و دختران آلمانی تشکیل می‌دهند. بسیاری از آن‌ها طی حضور در مناطق تحت کنترل داعش ‌صاحب فرزند شده‌اند.

رسانه‌های آلمان از تلاش مسئولان این کشور برای بازگرداندن این کودکان به کشور گزارش داده‌اند. تصمیم بر آن است که این کودکان را به خانواده‌های این دختران آلمانی تحویل دهند. چون به نظر نمی‌رسد که مادران‌شان به‌زودی از زندان آزاد شوند.

قرار است لیندا بنا بر تصمیم حیدر العبادی، نخست‌وزیر عراق در بغداد محاکمه شود. عبادی در ماه سپتامبر در مصاحبه‌ با خبرگزاری آسوشیتدپرس گفته بود که در صورت اثبات همدستی لیندا در قتل افراد بی‌گناه، احتمال مجازات اعدام نیز برای او منتفی نیست.

سال ۲۰۱۴ داعش به تبلیغات گسترده‌ای دست زد. تبلیغاتی با هدف جذب زنان و دختران جوان به سوریه و عراق. سوزانه شروتر، یکی از کارشناسان مسائل اسلامی در فرانکفورت در گفت‌وگو با دویچه وله علت این تبلیغات را "عدم دسترسی جهادگرایان به زن" دانسته است.

در این تبلیغات گسترده‌، استقبال پرشور زنان محجبه از مردان جذابی به نمایش گذاشته می‌شد که مبارزه آنان را می‌ستودند.

از آن گذشته داستان‌های عشقی بسیاری در راستای "جهاد رومانتیک" منتشر شده بود. به باور این کارشناس مسائل اسلامی، این تبلیغات در جذب دختران و زنان جوان بسیار موثر واقع شده است.

شروتر می‌گوید: «تا آنجا که بسیاری از زنان جوان بر آن شدند به این مناطق سفر کرده و با جهادگرایان ازدواج کنند، امور خانه را برعهده بگیرند، برای آن‌ها بچه به دنیا بیاورند و از این طریق با تولید نسل جدیدی از مبارزان، از خلافت اسلامی پشتیبانی کنند.»

یکی از این زنان نادیا رامادان نام دارد. او هم اکنون در یکی از کمپ‌های واقع در شمال سوریه به سر می‌برد. نادیا پس از فرار از دست داعش در رقه، توسط نیروهای کرد دستگیر شد. در ماه سپتامبر، خبرنگاران هفته‌نامه آلمانی "دی‌تسایت" موفق به یافتن او شدند.

نادیا که ۳۱ سال دارد، سه سال پیش به رقه سفر کرده بود. نادیا در آنجا با یکی از جهادگرایان آلمانی ازدواج کرد و از او صاحب دو کودک شد که یکی از آن‌ها پنج ماهه است. او با انتشار ویدیویی از صدراعظم آلمان خواسته تا امکان بازگشتش به آلمان را فراهم کند.

بر اساس اخبار منتشر شده از سوی رسانه‌ها در شهر اربیل نیز دست‌کم چهار دختر آلمانی با فرزندان‌شان در زندان به‌سر می‌برند.

شمار کودکانی که توسط مادران آلمانی در مناطق تحت کنترل داعش به دنیا آمده‌اند بیش از موارد یاد شده است. شروتر به سرنوشت این کودکان اشاره می‌کند.

کودکانی که شاید در جریان زندگی در مناطق تحت کنترل داعش روی به افراطگرایی آورده و دچار آسیب‌های روانی شده‌اند. کودکانی که بازپروری آن‌ها برای مسئولان آلمانی به چالش تبدیل شده است.

اینکه دولت آلمان چه مسئولیتی در قبال این کودکان دارد و انتقال این کودکان به آلمان از منظر امنیتی چه خطراتی می‌تواند به همراه داشته باشد، از جمله مسائلی است که در محافل امنیتی آلمان مورد بحث قرار دارند.

اواسط اکتبر هانس گئورگ ماسن، رئیس سازمان امنیت داخلی آلمان ضمن اشاره به خطرات ناشی از انتقال این کودکان به آلمان، بر این نکته تاکید کرد که هرچه این کودکان کم‌سن و سال‌تر باشند، بازپروری آن‌ها سهل‌تر است.

بر اساس گزارش واشنگتن پست، سال گذشته کار آموزش نظامی کودکان شش ساله نیز در اردوگاه‌های نظامی داعش آغاز شده بود. این کودکان در سنین "تین‌ایجری" حتی آمادگی مشارکت در حملات انتحاری را دارند.

شکست داعش به معنی پایان یافتن تاثیرات تبلیغات افراطگرایانه و تربیت نسل بعدی افراط‌گران نیست.

 

 

منبع:ایسنا

 

انتهای پیام/

  خبرگزاری میزان: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.

منبع: خبرگزاری میزان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۷۹۳۵۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ساز و کار عضویت کامل فلسطین در سازمان ملل چگونه است؟

خبرگزاری مهر، گروه بین الملل: جلسه شورای امنیت سازمان ملل در مورد عضویت کامل فلسطین در این سازمان در ۱۵ آوریل برگزار شد. در این جلسه ۱۲ عضو شورا به عضویت فلسطین رای مثبت دادند و این تنها دولت آمریکا بود که با رای منفی خود مانع تصویب قطعنامه عضویت شد. این در حالی است که طبق موازین حقوق بین‌الملل از جمله حق تعیین سرنوشت، فلسطینی‌ها می‌توانند به عنوان یک دولت در جامعه بین‌المللی حضور داشته باشند و از امکانات آن نیز در چارچوب حقوق و تکالیف بین‌المللی دولت‌ها بهره‌مند شوند.

رسمیت حق تعیین سرنوشت فلسطینیان در ترتیبات نهادی بین‌المللی

از دهه ۱۹۷۰ میلادی حق تعیین سرنوشت در زمره قواعد حقوق بشر درآمد و در قلمرو داخلی کشورها نیز در ارزیابی مشروعیت حکومت‌ها بدان استناد می‌شود. حق تعیین سرنوشت عبارت است از حق کلیه مردم برای تعیین آینده سیاسی خود و تعقیب توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی آزادانه. تعیین سرنوشت حقی است بنیادین که بدون آن سایر حقوق نمی توانند به طور کامل محقق شوند؛ تعیین سرنوشت فقط یک اصل نیست، بلکه مهمترین حق در حقوق بشر است و پیش شرط برای اعمال همه حقوق و آزادی های فردی است.

این حق در حقوق بین الملل، از جنبه‌های فردی و جمعی برخوردار است. به جنبه فردی در ماده ۲۵ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی اشاره شد و مواد اول و ۵۵ منشور ملل متحد نیز جنبه جمعی این حق را مورد تاکید قرار داده اند. بنابراین آنچه مردم فلسطین را از حق تعیین سرنوشت برخوردار کرده، ملت بودن آنان است.

مردم فلسطین هم تعلق خود را به یک ملت واحد و مستقل باور دارند و هم از ویژگی‌های عینی مشترک مانند تاریخ مشخص در سرزمینی معین با فرهنگی متمایز، حداقل از زمان تجزیه امپراتوری عثمانی برخوردارند. تعلق فلسطینیان به یک ملت واحد در منشور ملی فلسطین به صورت هویت فلسطینی و ملت عرب فلسطین و اینکه آنها شهروندان عربی هستند انعکاس یافته است. تعلق داشتن فلسطینیان به یک ملت مستقل و برخورداری از حق تعیین سرنوشت در میثاق جامعه ملل و قطعنامه‌های مجمع عمومی رسمیت یافته است.

در ۲۹ نوامبر ۲۰۱۲ میلادی مجمع عمومی سازمان ملل در قطعنامه ۱۹۶۷، با ۱۳۸ رای موافق و ۹ رای مخالف فلسطین را به صورت دوفاکتو به منزله کشور به رسمیت شناخت و موقعیت آن را از نهاد ناظر غیرعضو به دولت ناظر غیرعضو تغییر داد. حال آنکه هنوز سرزمین‌های فلسطینی در اشغال نظامی قرار داشتند. در نهایت مجمع عمومی در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۴ میلادی با تصویب قطعنامه‌ای با ۱۸۰ رای موافق حق تشکیل کشور مستقل فلسطینی را به رسمیت شناخت و از همه کشورها خواست به کمک‌های خود برای عملی شدن سریع‌تر حق تعیین سرنوشت این مردم ادامه دهند. در قطعنامه‌ای دیگر نیز در ۱۹ دسامبر همان سال بر حاکمیت دائمی مردم فلسطین بر سرزمین اشغالی فلسطین از جمله بیت‌المقدس شرقی مجددا تاکید نمود.

سابقه پذیرش حق تعیین سرنوشت فلسطین توسط رژیم صهیونیستی

علاوه بر رویه‌های بین‌المللی، رژیم صهیونیستی نیز بارها در موافقت‌نامه‌ها درباره کرانه باختری و نوار غزه، حق مشروع ملت فلسطین در تعیین سرنوشت را پذیرفته است. در سال ۱۹۹۳ پس از به رسمیت شناخته شدن رژیم صهیونیستی توسط یاسر عرفات، نخست وزیر این رژیم نیز ساف را به عنوان نماینده مردم فلسطین به رسمیت شناخت. این موضع تل‌آویو در سال‌های بعد نیز تکرار شد. در سپتامبر ۱۹۹۳ به موجب اعلامیه اصول مربوط به ترتیبات دولت خودگردان موقت، این موجودیت به منزله شورای منتخب مردم فلسطین برای یک دوره گذار پنج ساله در نوار غزه و کرانه باختری ایجاد شد. افزایش صلاحیت‌های دولت خودگردان در موافقت‌نامه‌های بعدی صلح، مانند موافقت‌نامه وای‌ریور در سال ۱۹۹۸ و یادداشت تفاهم شرم‌الشیخ در سال ۱۹۹۹ شخصیت حقوقی بین‌المللی دولت خودگردان را به همراه آورد. تحولات بعدی در فلسطین به ویژه مقاومت مردم در برابر تهاجم رژیم صهیونیستی به نوار غزه نیز موید همین موضوع بود.

فرایند پذیرش عضویت در سازمان ملل

پذیرش در سازمان ملل متحد با توصیه شورای امنیت به مجمع عمومی و تصویب توسط مجمع عمومی صورت می‌گیرد. برای بررسی عضویت اعضای جدید، روش رای‌گیری در شورا به صورت اکثریت کیفی است که این روش باعث شده است تا اعضای دائم عملا از حق وتو برخوردار باشند. بررسی سابقه اعضای دائم شورا نشان می‌دهد که اتحاد جماهیر شوروی ۴۷ بار برای جلوگیری از عضویت ۱۶ کشور، متوسل به حق وتو شد. بر این اساس، در سال‌های ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۴ سازمان ملل با یک بن بست مواجه بود. این موضوع در دو نوبت از سوی مجمع عمومی در دیوان بین‌المللی دادگستری مطرح شد. در دومین نظر مشورتی در مارس ۱۹۵۰ آمده است که مجمع عمومی نمی‌تواند دولتی را به عضویت بپذیرد مگر این که شورای امنیت درخواست عضویت آن دولت را پذیرفته باشد.

حمایت از رژیم صهیونیستی؛ اصلی‌ترین منفعت آمریکا

در این بین اصلی‌ترین منفعت سیاست خارجی آمریکا در دوره کنونی، حمایت همه‌جانبه از رژیم اشغالگر و بی‌توجهی به خواسته‌های فلسطینیان است. بعد از وتوی قطعنامه عضویت فلسطین، رابرت وود معاون نماینده دائم آمریکا در سازمان ملل گفت: «ایالات متحده همچنان از راه‌حل دو دولتی به شدت حمایت می‌کند. این رای مخالفت با حق تشکیل کشور فلسطین را نشان نمی‌دهد، بلکه اذعانی است به این که این امر تنها از طریق مذاکرات مستقیم بین طرفین حاصل خواهد شد.» معنای دیگر این گذاره این است که فلسطینیان چه برای تشکیل دولت و چه برای عضویت در سازمان ملل باید شروط واشنگتن و تل‌آویو را بپذیرند. اگر بپذیریم که راه‌حل دو دولتی در سال ۱۹۷۴ توسط سازمان ملل ارائه شد و دولت‌های مختلف آمریکا نیز در مقاطع گوناگون آن را پذیرفته‌اند، اقدام آمریکا در وتوی عضویت کامل فلسطین چیزی جز یک اقدام سیاسی از جایگاه قدرت بزرگ نیست که هدف آن پذیرش شروطی است که آمریکا در معامله قرن مطرح کرد اعم از:

حاکمیت اسرائیل در ۳۰ درصد کرانه باختری از جمله رود اردن

خلع سلاح نوار غزه

الزام فلسطینیان به شناسایی رژیم صهیونیستی به عنوان دولت یهود

شهرک‌های صهیونیستی جزو خاک رژیم اشغالگر محسوب می‌شوند

کنترل امنیتی بخش اعظمی از کرانه باختری و گذرگاه‌ها توسط نیروهای رژیم صهیونیستی

فلسطینیان حق داشتن ارتش را ندارند

لغو تمام محدودیت‌های صهیونیستی در آینده و ...

نتیجه

فرایند تشکیل دولت مستقل فلسطین تاکنون تحولات مختلفی را پشت سر گذاشته؛ از جمله اینکه مجمع عمومی سازمان ملل به صورت دوفاکتو تشکیل دولت فلسطین را تایید کرده است. اولویت شورای امنیت و لزوم گذر از فرایند تصویب این شورا، به سدی محکم برای عضویت کامل دولت فلسطینی در سازمان ملل تبدیل شده است. سال‌هاست که شورای امنیت بیش از یک نهاد حقوقی، نهاد سیاسی محسوب می‌شود که مبنای عمل آن منافع اعضای دائم است. سازوکار داخلی شورا نیز که بر مبنای اکثریت کیفی است، آن را به ابزاری در میان ابزارهای متعدد آمریکا برای حمایت از منافع رژیم صهیونیستی تبدیل کرده است.

سجاد مرادی کلارده، پژوهشگر روابط بین‌الملل

کد خبر 6084211