به نقل از «خبرگزاری میزان»

چگونگی وفاداری قلبی برای حضرت ولی عصر(عج)/ به نهم ربیع الاول توجه ویژه داشته باشیم

تاریخ انتشار: ۷ آذر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۸۳۷۷۷۹

خبرگزاری میزان- کارشناس علوم قرآنی گفت: ما به عنوان شیعه و پیرو امام دوازدهم وظیفه بیعت با حضرت ولی عصر(عج) را داریم بنابراین به عنوان یار و یاور ایشان باید به روز نهم ربیع الاول توجه ویژه داشته باشیم.

سعید شمس کارشناس علوم قرآنی در گفت و گو با خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان درباره به امامت رسیدن حضرت ولی عصر(عج) با توجه به شرایط آن زمان گفت: در زمان امام یازدهم، اوضاع در زمان حضرت امام حسن عسکری(ع) پر از خفقان بود بنابراین ایشان مجبور می شوند که به صورت مخفیانه امور خود را به انجام برسانند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی افزود: اصحاب نزدیک حضرت امام حسن عسکری(ع) هم خبر نداشتند که ایشان صاحب فرزند هستند. امام تنها به احمد بن اسحاق که از بزرگان شیعه و یاران خویش بودند حضرت ولی عصر(عج) را نشان دادند و فرمودند: "این نوزاد فرزند من است و اگر شما از خواص نبودید او را به شما نشان نمی دادم."


این کارشناس علوم قرآنی درباره چگونگی به امامت رسیدن حضرت ولی عصر(عج) اظهار کرد: چون خانواده امام حسن عسکری(ع) کاملا زیر نظر حکومت و ماموران آن بودند حتی بارداری همسر ایشان نیز محسوس نبود و همسر و خواهر امام نیز از بارداری بی خبر بودند. قدرت خداوند و خواست او مقرر کرد که حضرت مهدی (عج) به عنوان امام آخرالزمان حفظ شوند بنابراین از همان کودکی و بعد از شهادت امام یازدهم ایشان به امامت رسیدند و بر بدن پدر نماز خواندند. مردم در آن زمان برای اولین بار حضرت مهدی (عج) را دیدند، بعد از آن امام از نظرها غایب و وارد غیبت صغری و رسیدگی به امور شیعیان از طریق ارتباط با نواب اربعه می شوند و در ادامه غیبت کبری امام شروع می شود .

وی با اشاره به نکاتی درباره امامت حضرت ولی عصر(عج) به وظیفه مردم در عصر کنونی پرداخت و توضیح داد: دو نکته مهم در امامت امام دوزادهم وجود دارد. اول این که وقتی یک امام از دنیا می رود امام بعد از ایشان به امامت می رسد. در مورد حضرت ولی عصر(عج) که امام زمان ما هستند یک ویژگی خاص می درخشد و آن مسئله انتظار است بنابراین به امامت رسیدنشان بسیار اهمیت داشت. دومین نکته این است که به عنوان شیعه و پیرو ایشان وظیفه بیعت با حضرت ولی عصر(عج) را داریم بنابراین به عنوان یار و یاور ایشان باید به روز نهم ربیع الاول توجه ویژه داشته باشیم.


این کارشناس علوم قرآنی خاطرنشان کرد: توجه به امامت حضرت ولی عصر(عج) و روز نهم ربیع الاول یعنی در کنار وفاداری قلبی به ایشان باید خوشحالی خود را نیز نشان دهیم.

 انتهای پیام/

منبع: خبرگزاری میزان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۸۳۷۷۷۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نور محبوسی که خاموش نشد

هر چند تقویم‌ها را ساخته‌اند تا به ما سال و ماه را یادآوری کنند تا زمان را از دست ندهیم اما این، همه فایده خط‌کشی سال و ماه نیست. گاه همین خط و نشانه‌ها به ما کمک می‌کند سری به روایت‌های به‌جامانده از حوادث و اشخاص در تاریخ بزنیم. وقایع و اشخاصی که برای ما عبرت‌ها و یادآوری‌هایی با خود دارند. در این میان می‌توان مدعی شد تقویم شیعه برای ما بچه مسلمان‌ها، سراسر ذکر و یادآوری است. به همین دلیل بر آن شدیم در مجموعه نوشته‌هایی، برخی از این یادآوری‌ها و ذکرها را بیاوریم.

مناسبت‌های ماه شوال را که مرور می‌کنی، در برخی روزها بیشتر از بقیه ممکن است مکث کنی. یکی از این روزها، سالروز دستگیری امام کاظم(ع) توسط هارون عباسی است. آن‌طور که شنیده‌ایم و می‌دانیم، آغاز امامت ایشان همزمان با دوران استقرار و ثبات خلافت عباسیان است. سلسله‌ای که دارای حکام مستبدی بود و به حکومت‌دارای همراه با خفقان و تهدید و بگیر و ببند، مشهور بودند. طبیعی است در چنین شرایطی، شخصیتی مانند امام موسی کاظم(ع) روز خوش نداشته باشد. بنا به روایت‌های تاریخی، علت اصلی اسارت و زندانی کردن امام موسی کاظم(ع)، شهرت امام و دسترسی شیعیان به ایشان و توجه بی‌سابقه مردم به آن‌ حضرت است. حضرت موسی بن جعفر(ع) در طول دوران امامتش بارها از طرف خلفای عباسی احضار و زندانی شد. در مورد مدت زندانی‌ بودن امام(ع) گزارش‌های مختلفی وجود دارد که می‌توان گفت مدت آخرین اسارت منتهی به شهادت ایشان چهار تا پنج سال و مجموع اسارت ایشان در دوران زندگیشان، بین 10 تا 12سال است. اگرچه در بسیاری از موارد، امام(ع) در خانه برخی از افراد، محصور و تحت نظر بودند؛ اما در مواردی حکومت عباسی به شکنجه ایشان در زندان‌هایی مخوف و سیاهچال‌ها می‌پرداختند که در زیارت‌نامه حضرت به این موضوع اشاره شده است. بر اساس گزارشی دیگر، ‌هارون گاهی برای تفریح به پشت‌بامی می‌رفت که مشرف به زندان بود. روزی به ربیع گفت این پارچه چیست که هر روز آن‌ را داخل زندان می‌بینم؟ ربیع گفت: پارچه نیست! موسی بن جعفر است که پس از فجر تا هنگام نماز ظهر به سجده می‌رود. ‌هارون گفت: او از راهبان بنی‌هاشم است! ربیع از او پرسید: پس چرا در زندان بر وی سخت‌گیری می‌کنی؟ ‌هارون گفت: چاره‌ای نیست!

نخستین‌بار امام در زمان خلافت مهدی عباسی از مدینه به بغداد تبعید شد که زمان دقیق آن ذکر نشده است. اما دومین بار به وسیله هارون در ۲۰شوال سال ۱۷۹ق در مدینه دستگیر و ۷ ذی‌الحجه در بصره در خانه عیسی بن جعفر زندانی شد. نفوذ معنوی امام کاظم(ع) در دستگاه حاکم به‏حدی بود که کسانی مانند علی بن یقطین وزیر دولت عباسی، از دوستداران حضرت موسی بن جعفر(ع) بودند و به دستورات ایشان عمل می‌کردند. هارون سرانجام در سفری که در سال 179 به خانه خدا رفت، از عظمت معنوی امام و احترام خاصی که ایشان در بین مردم داشت بیش از پیش آگاه شد. او پس از بازگشت به مدینه و زیارت مرقد پیامبر(ص) تصمیم گرفت موسی بن جعفر(ع) را دستگیر و زندانی کند. به دستور هارون در زمان انتقال آن حضرت از مدینه به بصره، کجاوه‌هایی در مسیر همراه با کجاوه امام حرکت کردند تا در طول مسیر از راه‌های مختلف مسیر خود را تغییر دهند و  به این ترتیب مردم ندانند امام را به کجا و با کدام کجاوه بردند. این سیاست برای مأیوس کردن مردم و بی‌خبری از تبعیدگاه امام(ع) بود، سیاست‌هایی که نشان‌دهنده ترس حاکمان مستبد از نور و عظمت این امام بزرگوار بود؛ ترسی که به شهادت ایشان منجر شد. اما تاریخ گواه معتبری برای شکست استبداد و باقی ماندن نور است.

زهره هاشمی