به نقل از «شبستان»

مسجد، پایگاه سیاسی پیامبر(ص)/مهندسی فکری فرهنگی پیامبر(ص) برای اداره امت

تاریخ انتشار: ۱۴ آذر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۹۰۳۱۳۱

خبرگزاری شبستان: پیغمبر به مجرّد این‌که وارد مدینه شد، کار را شروع کرد. از جمله شگفتی های زندگی آن حضرت(ع) این است که در طول این ده سال، یک لحظه را هدر نداد. دیده نشد که پیغمبر از فشاندن نور معنویت و هدایت و تعلیم و تربیت لحظه‌ای باز بماند.

به گزارش خبرگزاری شبستان، در کتاب «انسان 250 ساله» براساس بیانات مقام معظم رهبری پیرامون سبک زندگی سیاسی و مبارزاتی پیامبر اکرم (ص) آمده است:

 

اوّل باید عقاید و اندیشه های صحیحی وجود داشته باشد تا این نظام بر پایه آن افکار بنا شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

پیغمبر(ص) این اندیشه ها و افکار را در قالب کلمه توحید و عزّت انسان و بقیه معارف اسلامی در دوران سیزده سال مکه تبیین کرده بود؛ بعد هم در مدینه و در تمام آنات و لحظات تا دم مرگ، دائماً این افکار و این معارف بلند را - که پایه های این نظامند - به این و آن تفهیم کرد و تعلیم داد.

دوم، پایه ها و ستونهای انسانی لازم است تا این بنا بر دوش آنها قرار گیرد - چون نظام اسلامی قائم به فرد نیست - پیغمبر بسیاری از این ستونها را هم در مکه به وجود آورده و آماده کرده بود. یک عدّه، صحابه بزرگوار پیغمبر بودند - با اختلاف مرتبه ای که داشتند - اینها معلول و محصول تلاش و مجاهدت دوران سخت سیزده ساله مکه بودند. یک عدّه هم کسانی بودند که قبل از هجرت پیغمبر، در یثرب با پیام پیغمبر به وجود آمده بودند؛ از قبیل سعدبن معاذها و ابی ایّوب ها و دیگران. بعد هم که پیغمبر آمد، از لحظه ورود، انسان سازی را شروع کرد و روزبه روز مدیران لایق، انسانهای بزرگ، شجاع، با گذشت، با ایمان، قوی و بامعرفت به عنوان ستونهای مستحکم این بنای شامخ و رفیع، وارد مدینه شدند.

هجرت پیغمبر به مدینه - که قبل از ورود پیامبر به این شهر، یثرب نامیده می شد و بعد از آمدن آن حضرت، مدینةالنّبی نام گرفت - مثل نسیم خوش بهاری بود که در فضای این شهر پیچید و همه احساس کردند کأنّه گشایشی به وجود آمده است؛ لذا دلها متوجّه و بیدار شد. وقتی که مردم شنیدند پیغمبر وارد قُبا شده است - قُبا نزدیک مدینه است و آن حضرت پانزده روز در آن جا ماند - شوق دیدن ایشان روزبه روز در دل مردم مدینه بیشتر می شد. بعضی از مردم به قُبا می رفتند و پیغمبر را زیارت می کردند و برمی گشتند؛ عدّه ای هم در مدینه منتظر بودند تا ایشان بیاید. بعد که پیغمبر وارد مدینه شد، این شوق و این نسیم لطیف و ملایم، به توفانی در دلهای مردم تبدیل شد و دلها را عوض کرد. ناگهان احساس کردند که عقاید و عواطف و وابستگیهای قبایلی و تعصّبات آنها، در چهره و رفتار و سخن این مرد محو شده است و با دروازه جدیدی به سوی حقایق عالم آفرینش و معارف اخلاقی آشنا شده اند. همین توفان بود که اوّل در دلها انقلاب ایجاد کرد؛ بعد به اطراف مدینه گسترش پیدا کرد؛ سپس دژ طبیعی مکه را تسخیر کرد و سرانجام به راههای دور قدم گذاشت و تا اعماق دو امپراتوری و کشور بزرگِ آن روز پیش رفت؛ و هرجا رفت، دلها را تکان داد و در درون انسانها انقلاب به وجود آورد.

مسلمانان در صدر اسلام، ایران و روم را با نیروی ایمان فتح کردند. ملتهای مورد هجوم هم به مجردی که اینها را می دیدند، در دلهایشان نیز این ایمان به وجود می آمد. شمشیر برای این بود که مانعها و سرکرده های زر و زورمدار را از سر راه بردارد؛ والّا توده ی مردم، همه جا همان توفان را دریافت کرده بودند و دو امپراتوری عظیم در آن روزگار - یعنی روم و ایران - تا اعماقِ خودشان جزو نظام و کشور اسلامی شده بودند. همه اینها چهل سال طول کشید؛ ده سالش در زمان پیغمبر بود؛ سی سال هم بعد از پیغمبر.

پیغمبر به مجرّد این‌که وارد مدینه شد، کار را شروع کرد. از جمله شگفتیهای زندگی آن حضرت این است که در طول این ده سال، یک لحظه را هدر نداد. دیده نشد که پیغمبر از فشاندن نور معنویت و هدایت و تعلیم و تربیت لحظه‌ای باز بماند. بیداری او، خواب او، مسجد او، خانه او، میدان جنگ او، در کوچه و بازار رفتن او، معاشرت خانوادگی او و وجود او - هرجا که بود - درس بود. عجب برکتی در چنین عمری وجود دارد! کسی که همه تاریخ را مسخّرِ فکر خود کرد و روی آن اثر گذاشت - که من بارها گفته‌ام، بسیاری از مفاهیمی که قرنهای بعد برای بشریت تقدّس پیدا کرد؛ مثل مفهوم مساوات، برادری، عدالت و مردم‌سالاری، همه تحت تأثیر تعلیم او بود؛ در تعالیم سایر ادیان چنین چیزهایی وجود نداشت و یا لااقل به منصه ظهور نرسیده بود - فقط ده سال کار حکومتی و سیاسی و جمعی کرده بود. چه عمر بابرکتی! از اوّلِ ورود، موضع گیری خود را مشخص کرد.

ناقه‌ای که پیغمبر سوار آن بود، وارد شهر یثرب شد و مردم دور آن را گرفتند. در آن زمان، شهر مدینه، محلّه محلّه بود؛ هر محلّه‌ای هم برای خودش خانه‌ها، کوچه‌ها و حصار و بزرگانی داشت و متعلّق به قبیله‌ای بود: قبایل وابسته به اوس و قبایل وابسته به خزرج. وقتی شتر پیغمبر وارد شهر یثرب شد، جلوِ هر کدام از قلعه‌های قبایل که رسید، بزرگان بیرون آمدند و جلوِ شتر را گرفتند: یا رسول‌اللَّه! بیا این‌جا؛ خانه، زندگی، ثروت و راحتىِ ما در اختیار تو. پیغمبر فرمود: جلوِ این شتر را باز کنید؛ «انّها مأمورة»؛ دنبال دستور حرکت می کند؛ بگذارید برود. جلوِ شتر را باز کردند تا به محلّه بعدی رسید. باز بزرگان، اشراف، پیرمردان، شخصیّتها و جوانان آمدند جلوِ ناقه پیغمبر را گرفتند: یا رسول‌اللَّه! این‌جا فرود بیا؛ این‌جا خانه توست؛ هرچه بخواهی، در اختیارت می گذاریم؛ همه ما در خدمتت هستیم. فرمود: کنار بروید؛ بگذارید شتر به راهش ادامه دهد؛ «انّها مأمورة». همین‌طور محلّه به محلّه شتر راه می رفت تا به محلّه بنی النجار - که مادر پیغمبر جزو این خانواده است - رسید. مردان بنی النجار دایی های پیغمبر محسوب می شدند؛ لذا جلو آمدند و گفتند: یا رسول‌اللَّه! ما خویشاوند توییم؛ هستی ما در اختیار توست؛ در منزل ما فرود بیا. فرمود: نه؛ «انّها مأمورة»؛ کنار بروید. راه را باز کردند.

شتر به فقیرنشین‌ترینِ محلّات مدینه آمد و در جایی نشست. همه نگاه کردند ببینند خانه کیست؛ دیدند خانه ابی ایّوب انصاری است؛ فقیرترین یا یکی از فقیرترین آدمهای مدینه. خودش و خانواده مستمند و فقیرش آمدند و اثاث پیغمبر را برداشتند و داخل خانه بردند.

پیغمبر هم به عنوان میهمان، وارد خانه آنها شد و به اعیان و اشراف و متنفّذان و صاحبانِ قبیله و امثال اینها دست رد زد؛ یعنی موضع اجتماعی خودش را مشخّص کرد؛ معلوم شد که این شخص، وابسته به پول و حیثیت قبیله‌ای و شرفِ ریاست فلان قبیله و وابسته به قوم و خویش و فامیل و آدمهای پُررو و پشت‌هم‌انداز و امثال اینها نیست و نخواهد شد. از همان ساعت و لحظه اوّل مشخّص کرد که در برخورد و تعامل اجتماعی، طرف کدام گروه و طرفدار کدام جمعیت است و وجود او برای چه کسانی بیشتر نافع خواهد بود. همه از پیغمبر و تعالیم او نفع می برند؛ اما آن کس که محروم تر است، قهراً حقّ بیشتری می‌برد و باید جبران محرومیتش بشود. جلوِ خانه ابی ایّوب انصاری، زمینِ افتاده‌ای بود. فرمود این زمین مال کیست؟ گفتند متعلّق به دو بچه یتیم است. پول از کیسه خود داد و آن زمین را خرید. بعد فرمود در این زمین مسجد می سازیم؛ یعنی یک مرکز سیاسی، عبادی، اجتماعی و حکومتی؛ یعنی مرکز تجمّع مردم. جایی به عنوان مرکزیّت لازم بود؛ لذا شروع به ساختن مسجد کردند. زمین مسجد را از کسی نخواست و طلب بخشیدگی نکرد؛ آن را با پول خود خرید. با این‌که آن دو بچه، پدر و مدافع نداشتند؛ اما پیغمبر مثل پدر و مدافع آنها، حقّشان را تمام و کمال رعایت کرد.

وقتی بنا شد مسجد بسازند، خود پیغمبر جزو اوّلین کسان یا اوّلین کسی بود که آمد بیل را به دست گرفت و شروع به کندنِ پی مسجد کرد؛ نه به عنوان یک کار تشریفاتی، بلکه واقعاً شروع به کار کرد و عرق ریخت. طوری کار کرد که بعضی از کسانی که کناری نشسته بودند، گفتند ما بنشینیم و پیغمبر این‌طور کار کند!؟ پس ما هم می رویم کار می کنیم؛ لذا آمدند و مسجد را در مدت کوتاهی ساختند. پیغمبر - این رهبر والا و مقتدر - نشان داد که هیچ حقّ اختصاصی برای خودش قائل نیست. اگر بناست کاری انجام گیرد، او هم باید در آن سهمی داشته باشد.

بعد، تدبیر و سیاست اداره آن نظام را طرّاحی کرد. وقتی انسان نگاه می کند و می بیند قدم به قدم، مدبّرانه و هوشیارانه پیش رفته است، می فهمد که پشت سر آن عزم و تصمیم قوی و قاطع، چه اندیشه و فکر و محاسبه دقیقی قرار گرفته است که علی‌الظّاهر جز با وحی الهی ممکن نیست. امروز هم کسانی که بخواهند اوضاع آن ده سال را قدم به قدم دنبال کنند، چیزی نمی فهمند. اگر انسان هر واقعه‌ای را جداگانه حساب کند، چیزی ملتفت نمی شود؛ باید نگاه کند و ببیند ترتیب کار چگونه است؛ چطور همه این کارها مدبّرانه، هوشیارانه و با محاسبه صحیح انجام گرفته است.

اوّل، ایجاد وحدت است. همه مردم مدینه که مسلمان نشدند؛ اکثراً مسلمان شدند و تعداد بسیار کمی هم نامسلمان ماندند. علاوه بر اینها، سه قبیله مهمّ یهودی - قبیله بنی قینقاع، قبیله بنی النضیر و قبیله بنی قریظه - در مدینه ساکن بودند؛ یعنی در قلعه‌های اختصاصىِ خودشان که تقریباً به مدینه چسبیده بود: زندگی می کردند. آمدنِ اینها به مدینه به صد سال، دویست سال قبل از آن برمی گشت و این‌که چرا آمده بودند، خودش داستان طولانی و مفصّلی دارد. در زمانی که پیغمبر اکرم وارد مدینه شد، خصوصیّت این یهودیها در دو، سه چیز بود: یکی این بود که ثروت اصلىِ مدینه، بهترین مزارع کشاورزی، بهترین تجارتهای سود ده و سودبخش‌ترین صنایع - ساخت طلاآلات و امثال این چیزها - در اختیارشان بود. بیشتر مردم مدینه در موارد نیاز به اینها مراجعه می کردند؛ پول قرض می گرفتند و ربا می‌پرداختند؛ یعنی از لحاظ مالی، ریش همه در دست یهودیها بود.

دوم این‌که بر مردم مدینه برتری فرهنگی داشتند. چون اهل کتاب بودند و با معارف گوناگون، معارف دینی و مسائلی که از ذهن نیمه‌وحشیهای مدینه، بسیار دور بود، آشنا بودند؛ لذا تسلّط فکری داشتند. در واقع اگر بخواهیم به زبان امروز صحبت کنیم، یهودیها در مدینه یک طبقه روشنفکر محسوب می شدند؛ لذا مردم آن‌جا را تحمیق و تحقیر و مسخره می کردند. البته آن‌جایی که خطری متوجّه‌شان می شد و لازم بود، کوچکی هم می کردند؛ لیکن به طور طبیعی اینها برتر بودند.

خصوصیت سوم این بود که با جاهای دوردست هم ارتباط داشتند؛ یعنی محدود به فضای مدینه نبودند. یهودیها واقعیتی در مدینه بودند؛ بنابراین پیغمبر باید حساب اینها را می کرد. پیغمبر اکرم یک میثاقِ دست جمعىِ عمومی ایجاد کرد. وقتی آن حضرت وارد مدینه شد، بدون این‌که هیچ قراردادی باشد، بدون این‌که چیزی از مردم بخواهد و بدون این‌که مردم دراین‌باره مذاکره‌ای کرده باشند، روشن شد که رهبرىِ این جامعه متعلّق به این مرد است؛ یعنی شخصیت و عظمت نبوی به طور طبیعی همه را در مقابل او خاضع کرد؛ معلوم شد که او رهبر است و آنچه می گوید، باید همه بر محورش حرکت و اقدام کنند.

پیغمبر میثاقی نوشت که مورد قبول همه قرار گرفت. این میثاق درباره تعامل اجتماعی، معاملات، منازعات، دیه، روابط پیغمبر با مخالفان، با یهودیها و با غیرمسلمانها بود. همه اینها نوشته و ثبت شد؛ مفصّل هم هست؛ شاید دو سه صفحه کتابهای بزرگ تواریخ قدیمی را گرفته است.

اقدام بعدىِ بسیار مهم، ایجاد اخوّت بود. اشرافی‌گری و تعصّبهای خرافی و غرور قبیله‌ای و جدایی قشرهای گوناگون مردم از یکدیگر، مهمترین بلای جوامع متعصّب و جاهلی آن روز عرب بود. پیغمبر با ایجاد اخوّت، اینها را زیر پای خودش له کرد. بین فلان رئیس قبیله با فلان آدم بسیار پایین و متوسّط، اخوّت ایجاد کرد. گفت شما دو نفر با هم برادرید؛ آنها هم با کمال میل این برادری را قبول کردند. اشراف و بزرگان را در کنار بردگانِ مسلمان‌شده و آزادی یافته قرار داد و با این کار، همه موانع وحدت اجتماعی را از بین برد. وقتی می خواستند برای مسجد، مؤذّن انتخاب کنند، خوش‌صداها و خوش‌قیافه‌ها زیاد بودند، معاریف و شخصیتهای برجسته متعدّد بودند؛ اما از میان همه اینها بلال حبشی را انتخاب کرد. نه زیبایی، نه صوت و نه شرف خانوادگی و پدر و مادری مطرح بود؛ فقط اسلام و ایمان، مجاهدت در راه خدا و نشان دادن فداکاری در این راه ملاک بود. ببینید چطور ارزشها را در عمل مشخّص کرد. بیش از آنچه که حرف او بخواهد در دلها اثر بگذارد، عمل و سیره و ممشای او در دلها اثر گذاشت.

ادامه دارد ...

پایان پیام/376

منبع: شبستان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۹۰۳۱۳۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

خزعلی: رفع فقر مادی باید در کنار ارتقاء فکری و رشد فرهنگی انجام شود

معاون رئیس جمهور در امور زنان و خانواده با بیان اینکه رفع فقر مادی کافی نیست، گفت: ما فقر مادی را رفع می‌کنیم اما توان افزایی روی ارتقای فکری، رشد فرهنگی، تثبیت خانواده‌ها انجام نمی‌گیرد.

به گزارش ایسنا، همایش هم‌اندیشی و راهبردی مدیران بنیاد بین المللی خیریه آبشار عاطفه‌ها با حضور حجت الاسلام احمد صالحی رئیس مرکز ارتباطات مردمی رئیس جمهور، انسیه خزعلی معاون رئیس جمهور در امور زنان و خانواده، محسن ولیئی معاون امور مشارکت‌های اجتماعی وزارت کشور، محمد جواد فولادپور مدیرعامل بنیاد بین المللی خیریه آبشار عاطفه ها، فاطمه چوپانی مدیر قرارگاه جهاد اجتماعی خیریه آبشار عاطفه ها همچنین جمعی از مدیران این بنیاد برگزار شد.

این همایش با موضوع جهش تولید، مهارت آموزی، توانمندسازی در اشتغال و کارآفرینی با مشارکت مردمی برگزار شد.

حجت الاسلام صالحی حرکت عظیم بنیاد بین المللی خیریه آبشار عاطفه ها در اهداء جهیزیه به زوج های نیازمند که همزمان با سفرهای استانی رئیس جمهور در استان های مختلف کشور انجام می شود را حرکتی خالصانه، کامل و کارشناسی شده همراه با صداقت و اخلاص دانست و گفت: خیریه آبشار عاطفه ها از بین هزاران خیریه و مجموعه متعدد ثمن ها و مجموعه های مردم نهاد تبلور خدمت به مردم و همراه دولت است.

وی افزود: از ابتدا هر جا که قدرت نامحدود و ظرفیت مردم بود آن کار موفق و پیروز است. در جنگ تحمیلی در آزمون ها و فراز و نشیب های نظام و رو در رویی با دشمنان و استکبار و مشکلات اقتصادی و هر جایی که ظرفیت مردم پای کار آمد موفقیت تنها دستاورد این رویارویی مردمی بوده است.

رئیس مرکز ارتباطات مردمی ریاست جمهوری در ادامه بیان کرد: در دوران کرونا یا در آن جشن های پر از زیبایی خدمت به مردم که نماد عمل به فرمان مقام معظم رهبری در ایجاد خدمت به مردم است، مجموعه بنیاد بین المللی خیریه آبشار عاطفه ها بهترین عملکرد را ارائه کرده است.

وی در ادامه اظهار کرد: در سفرهای استانی ریاست جمهور می بینیم خیریه آبشار عاطفه ها در حوزه های مختلف مشاوره ای، درمانی، آموزشی، امور بین الملل، خانواده و ازدواج، اشتغال، تولید و ... فعالیت های بسیاری داشته است. به عنوان فردی که از زمان تولیت حجت الاسلام رئیسی در آستان قدس که در کنار ایشان خادمی امام رضا(ع) را انجام دادم از نزدیک شاهد فعالیت مجموعه بنیاد بین المللی خیریه آبشار عاطفه ها در زمینه های مختلف کمک به مردم و نیازمندان هستم.

حجت الاسلام صالحی خطاب به بانوانی که به عنوان مددکار در این مجموعه فعالیت می کنند گفت: شما در یک بنیادی قدم گذاشته‌اید که برای خادمی مردم هم قسم شده است. بنیاد بین المللی آبشار عاطفه ها به شما اعتبار داده، پس برای ارتقاء و حفظ این جایگاه تلاش کنید. ما در برنامه هایی که مجموعه خیریه آبشار عاطفه‌ها حضور دارد زیبایی‌ها را می بینم. برگ برگ خدمت شما در این مجموعه پر از صفحات زیبا و نورانی و معطر به عطر خدمت خالصانه است.
 

رفع فقر مادی باید در کنار ارتقاء فکری و رشد فرهنگی انجام شود

انسیه خزعلی معاون رئیس جمهور در امور زنان و خانواده هم در این همایش گفت: وظیفه داریم به یکدیگر توصیه به صبر، نیکی و خیر و حرکت در مسیر خیر داشته باشیم و کمک کنیم تا این مسیر خیر باز شود و تسریع پیدا کند.

وی با اشاره به فعالیت‌های بنیاد بین المللی خیریه آبشار عاطفه ها در دو سال گذشته، خاطرنشان کرد: این مجموعه در کارهای متعددی که ما در دو سال گذشته داشتیم کارهای بسیار خوبی را در توانمندسازی، اشتغال، مشاوره انجام داده است.

خزعلی با بیان اینکه رفع فقر مادی کافی نیست، گفت: ما فقر مادی را رفع می‌کنیم اما توان افزایی روی ارتقای فکری، رشد فرهنگی، تثبیت خانواده‌ها انجام نمی‌گیرد.

معاون رئیس جمهور همچنین بر لزوم ارتقای فرهنگ و ترویج فرهنگ در حوزه‌های رسانه، چگونگی استفاده از رسانه و موفقیت و مهارت‌های لازم در خانواده تاکید کرد و گفت: خانواده و فرهنگ عامه، ارتقاء و ترویج فرهنگ در معقوله‌های رسانه و فرهنگ همچنین چگونگی استفاده از رسانه، فرهنگ موفقیت و مهارت آموزه‌هایی هستند که لازم است خانواده آموزش ببیند.

خزعلی در ادامه با اشاره به شعار مقام معظم رهبری مبنی بر اشتغال، گفت: اشتغال و فراهم کردن شرایط اشتغال برای همه کسانی که در شرایط نامساعد قرار دارند و به طور خاص بانوان سرپرست خانوار لازم است و باید شکل بگیرد.
 

شناسایی نیازمندان با کمک سامانه سخا
 محسن ولیئی معاون امور مشارکت های اجتماعی وزارت کشور در ادامه این همایش ایجاد بنیاد بین المللی خیریه آبشار عاطفه ها را توجه و عنایت امام رضا(ع) بیان کرد و گفت: بنیادها و سازمان های بسیاری در حوزه های خیریه در کشور فعالیت می کنند.

وی ادامه داد: قریب به ۷۳ هزار تشکل مردمی، گروه جهادی یا مراکز نیکوکاری و خانه هایی که توسط سازمان ها ایجاد شده در امر خدمت رسانی به نیازمندان مشغول به کار هستند، اما بنیاد خیریه آبشار عاطفه ها یک رنگ و بوی خاصی از نظر گستردگی و از نظر حجم کار و نیت و فراوانی کمک همچنین از لحاط مددکاران بسیار سختکوش که در جای جای کشور پراکنده هستند، دارد.

ولیئی افزود: این بنیاد در حوزه بین الملل هم فعال است و در کشور عراق هم فعالیت شان را گسترش دادند که این کار جای شکرگزاری از خداوند را دارد.

معاون امور مشارکت های اجتماعی وزارت کشور خاطر نشان کرد: اگر اتفاقی در امر خیر کمک رسانی می افتد به واسطه مددجویان است، هیچ زمان خدمتی که به مددجو و مهرجو انجام می شود را از توان خود ندانید بلکه این را از الطاف خداوند ببینید. این ولی نعمتان به ما افتخار خدمتگزاری دادند.

وی اظهار کرد: قطعا همه فعالیت هایی که بنیاد بین المللی آبشار عاطفه ها در دستور کار دارد بخشی از راهبردهای نظام عادلانه در سطح کشور است. بیش از ۷۳ هزار واحد خدمات حمایتی در حال حاضر تماما یا بخشی از حوزه کار آنها احسان و رسیدگی به نیازمندان است.

ولیئی با اشاره به راه اندازی سامانه سخا گفت: سازمان امور اجتماعی کشور با همکاری کمیته امداد و برخی سازمان ها، سامانه سخا که سامانه خیر و احسان است را راه اندازی کرده است. این سامانه وصل کننده اغنیا به فقرا است یعنی یک خیریه جدید تحت عنوان خیریه مجازی است و همه افرادی که متقاضی خدمت هستند به جای مراجعه حضوری به دستگاه ها به این سامانه مراجعه می کنند و خود و نیازشان را معرفی می کنند.

وی در ادامه افزود: با ثبت نام مددجو در آن طرف هم خیرینی که حضور دارند این افراد را شناسایی کرده و در جهت رفع نیاز و مشکلات آنها اقدام می کنند. این سامانه به همه خیریه ها از جمله آبشار عاطفه ها کمک می کند تا نیازمندان را به جای اینکه مراجعه حضوری کنند و عزت نفسشان زیر سئوال برود و یا دنبال یک معرف بگردند را به خیریه ها معرفی می کند تا بتوانند اعلام نیاز کنند.

معاون امور مشارکت های اجتماعی وزارت کشور خاطرنشان کرد: برخی از این افراد در روستا ها هستند که امدادگران این افراد را نمی شناسند و این افراد هم زبان گویا و پای آمدن به خیریه ها را ندارند پس معرفی نیازمندان توسط خودشان در این سامان و کمک به آنها در حوزه دستور کار وزارت کشور است. این اپلیکیشن یا سامانه نزدیک به سه ماه است در استان البرز به صورت آزمایشی انجام شده و فعالیتش را انشاالله امسال در کل استان های کشور به طور جدی افزایش خواهد داد و سعی می کند کمکی برای شناسایی نیازمندان به خیریه ها باشد

انتهای پیام