عوارض استرس مزمن بر بدن چیست؟
تاریخ انتشار: ۱۷ آذر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۹۴۳۰۹۴
استرس یک واکنش ذهنی و جسمی طبیعی نسبت به تجربیات زندگی است. هر کسی گهگاه دچار استرس میشود. مسئولیتهای کاری، مشکلات خانوادگی، تشخیص یک بیماری، جنگ و یا مرگ یک عزیز میتواند برانگیزانندهی استرس باشد.به گزارش بلاغ، در ترافیک ماندهاید، قرار ملاقاتی دارید و دیرتان شده و میبینید که دقیقهها میگذرند. هیپوتالاموس مغزتان، که یک برج کنترل کوچک در مغزتان است تصمیم میگیرد فرمان را صادر کند: هورمونهای استرس را ترشح کنید! این هورمونهای استرس همان هورمونهایی هستند مه واکنش جنگ یا گریز بدن را برانگیخته میکنند، ضربان قلب را بالا میبرند، تنفستان را تند کرده و عضلاتتان را آمادهی حرکت میکنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
این واکنش برای این طراحی شده که با آماده کردن شما جهت واکنش فوری، از بدنتان در شرایط خطرناک محافظت کند. اما وقتی هورمون استرس، هر روز و هر روز ترشح میشود میتواند سلامتی شما را به خطر بیندازد.
استرس یک واکنش ذهنی و جسمی طبیعی نسبت به تجربیات زندگی است. هر کسی گهگاه دچار استرس میشود. مسئولیتهای کاری، مشکلات خانوادگی، تشخیص یک بیماری، جنگ و یا مرگ یک عزیز میتواند برانگیزانندهی استرس باشد. استرس در موقعیتهای کوتاه مدت و لحظهای میتواند به نفع سلامتیتان باشد؛ میتواند به شما کمک کند بر خطرات بالقوه غلبه کنید. بدن شما با ترشح هورمونهایی که ضربان قلب و تنفس را بالا میبرند و عضلات شما را آمادهی حرکت میکنند به استرس جواب میدهد.
اما اگر واکنش استرسی شما متوقف نشود و این هورمونها برای مدت طولانیتری در سطح بالا بمانند میتوانند به سلامتی آسیب جدی بزنند. استرس مزمن میتواند علائم گوناگونی داشته باشد و بر سلامت عمومی اثر بگذارد.
علائم استرس مزمن شامل:. حساس و بد خلق شدن. اضطراب. افسردگی. سر درد. بیخوابی
سیستمهای عصبی مرکزی و غدد درون ریز
سیستم عصبی مرکزی شما (CNS) مسئول واکنش جنگ یا گریزتان است. در مغز شما، هیپوتالاموس فرمانده است؛ به غدد فوق کلیویتان میگوید هورمونهای استرس یعنی کورتیزول و آدرنالین ترشح کنند. این هورمونها، ضربان قلب را بالا برده و خون زیادی را به سمت نواحی مورد نیاز ارسال میکنند، مثلا به عضلات، قلب و سایر اندامهای مهم. وقتی ترس برطرف میشود، هیپوتالاموس باید به تمام سیستمها اعلام کند تا به وضعیت نرمال برگردند. اگر سیستم عصبی مرکزی نتواند به وضعیت عادی برگردد، یا اگر عامل استرسزا برطرف نشود، این واکنش ادمه پیدا خواهد کرد. استرس مزمن، همچنین فاکتوری برای رفتارهایی، چون پُر خوری یا به اندازهی کافی نخوردن، اعتیاد به الکل و مواد یا روگردانی از اجتماع است.
سیستمهای تنفسی و قلبی و عروقی
هورمونهای استرس بر سیستمهای قلبی و تنفسی نیز اثر میگذارند. حین واکنش به استرس، شما تندتر نفس میکشید تا خون سرشار از اکسیژن را سریعتر به بدن برسانید. اگر در حال حاضر دچار مشکل تنفسی مانند آسم یا آمفیزم باشید، استرس میتواند نفس کشیدن را برایتان دشوارتر کند.
قلب شما تحت استرس، تندتر میزند و هورمونهای استرس موجب انقباض رگهای خونی و انتقال اکسیژن بیشتر به سمت عضلات میشوند تا شما قدرت بیشتری برای حرکت کردن داشته باشید. اما این اتفاق باعث افزایش فشار خون نیز میشود. در نتیجه، استرس مزمن و مکرر، باعث میشود قلب شما برای مدتهای طولانی به سختی کار کند. وقتی فشار خونتان بالا میرود، ریسک سکتهی مغزی یا حملهی قلبی هم بیشتر میشود.
سیستم گوارش
کبد تحت استرس، قند خون بیشتری تولید میکند تا انرژی بیشتری برایتان فراهم باشد. اگر دچار استرس مزمن باشید، بدنتان ممکن است نتواند این گلوکز اضافی را تحمل کند. استرس مزمن میتواند ریسک ابتلا به دیابت نوع دوم را افزایش بدهد. ترشح زیاد هورمونها، تنفس تند و افزایش ضربان قلب همچنین میتوانند سیستم گوارشیتان را هم مختل کنند و در معرض سوزش معده یا ریفلاکس اسید معده قرار بگیرید.
استرس منجر به زخم معده نمیشود، اما میتواند احتمال ابتلا به آن را بالا برده و موجب شود اگر زخم معده دارید، بدتر شود. استرس میتواند روی نحوهی حرکت غذا در بدنتان هم اثر بگذارد و منجر به اسهال یا یبوست بشود. شاید هم با تهوع، استفراغ یا معده درد روبرو شوید.
سیستم عضلانی
عضلات شما هنگام استرس منقبض میشوند تا در برابر آسیب از خود محافظت کنند. این عضلات وقتی شما آرام و خونسرد میشوید مجددا رها میشوند، اما اگر مدام تحت استرس باشید، عضلات شما ممکن است فرصت آرام شدن پیدا نکنند. عضلات سفت و منقبض شده باعث سر درد، کمر درد و شانه درد میشوند. به مرور زمان، این شرایط میتواند چرخهی ناسالمی ایجاد کند و دست از ورزش کردن بکشید و سراغ داروهای مسکن بروید.
سیستم ایمنی
استرس، سیستم ایمنی را تحریک میکند که میتواند در شرایط اورژانسی یک امتیاز محسوب شود. تحریک سیستم ایمنی میتواند به شما کمک کند از عفونتها دور بمانید و زخمهایتان را ترمیم کنید. اما به مرور زمان، هورمونهای استرس، سیستم ایمنیتان را تضعیف کرده و واکنش بدنتان به مهاجمهای خارجی را ضعیف خواهند کرد. آنهایی که استرس مزمن دارند، بیشتر مستعد بیماریهای ویروسی مانند آنفلوآنزا و سرما خوردگی هستند. استرس میتواند طول مدت ریکاوریتان از یک بیماری یا آسیب را طولانیتر کند.
منبع: بلاغ مازندران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.bloghnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «بلاغ مازندران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۹۴۳۰۹۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۷ میلیون مبتلا به دیابت در کشور/ آمار زخمهای مزمن در دیابتیها
مدیر کلینیک دیابت، زخم و ترمیم بافت سازمان جهاد دانشگاهی علومپزشکی تهران با بیان اینکه آمار و ارقام حاکی از این است که ۱۵ تا ۳۴ درصد دیابتیها در مدتزمان بیماری، به زخمهای مزمن دچار میشوند، افزود: حدود ۱۵ درصد افراد دیابتی به زخم پا دچار میشوند و ۱۵ درصد این افراد نیز درجاتی از قطع پا را تجربه میکنند. دکتر حسامالدین علامه در گفتوگو با ایسنا، با بیان اینکه زخمهای مزمن ۳ دسته «عمده» و یک دسته «نادرتر» دارند، اظهار کرد: زخمهای دیابتی در صدر دسته «عمده» قرار میگیرند؛ زخمهای دیابتی، زخمی است که در صورت کنترل نشدن دیابت در افراد مبتلا به این بیماری در گذر زمان، ابتدا «نوروپاتی» و سپس زخم ایجاد میشود. اگر افراد مبتلا به دیابت از پای خود به خوبی مراقبت نکنند، در وهله نخست به «نوروپاتی» یعنی کاهش حس محیطی پا و در وهله دوم به زخم پای دیابتی مبتلا میشوند. وی با بیان اینکه زخمهای عروقی دومین عامل ابتلا به زخمهای مزمن هستند، اظهار کرد: زخمهای عروقی به ۲ دسته «ایسکمیک» (شریانی) و «وریدی» تقسیم میشوند. بررسیها بیانگر این است که دیابت یکی از عوامل اصلی ایجادکننده زخمهای شریانی است. همچنین زخمهای وریدی به دلایل نارساییهای عروق وریدی مانند «واریس» ایجاد میشود. چاقی، نارساییهای قلبیعروقی و برخی از سرطانها که در سیستم «لنف ادم» اختلال ایجاد میکنند نیز سبب ابتلا به زخمهای مزمن وریدی میشوند. علامه با بیان اینکه سومین عاملی که منجر به زخمهای مزمن میشود، زخمهای «فشاری» یا «بستر» هستند؛ افزود: طبیعی است که تعداد سالمندان یک جامعه با افزایش شاخص امید زندگی زیاد میشود. در چنین شرایطی، انتظار داریم بیماریهایی که منجر به استراحت مطلق سالمندان میشود به ویژه در سالمندانی که سکته کردهاند و دارای اختلالات حرکتی هستند و یکجانشین شدهاند، منجر به زخم بستر یا فشاری شود. همچنین افرادی که دارای معلولیت هستند و به ناچار در یک وضعیت خاص قرار میگیرند، اغلب دچار زخم مزمن میشوند. مدیر کلینیک دیابت، زخم و ترمیم بافت سازمان جهاد دانشگاهی علومپزشکی تهران درباره زخمهای مزمن «نادر» نیز گفت: برخی از سرطانها منجر به زخمهای مزمن میشوند که این زخمها جزو موارد نادر زخمهای مزمن هستند. همچنین برخی از بیماریهای صعبالعلاج میتوانند زخم مزمن ایجاد کنند. وی با بیان اینکه برآوردها بیانگر این است که حدود ۰.۸ تا ۱.۵ درصد از افراد جامعه به زخمهای مزمن دچار میشوند، خاطرنشان کرد: آمار و ارقام حاکی از این است که ۱۵ تا ۳۴ درصد از دیابتیها در مدتزمان بیماری، به زخمهای مزمن دچار میشوند. در حال حاضر، ۷ میلیون دیابتی در کشور زندگی میکنند؛ با توجه به جمعیت ۸۵ میلیون نفری کشور و احتمال ابتلای ۱۵ تا ۳۴ درصدی دیابتیها به زخم پای دیابتی باید گفت به شرط در نظر گرفتن دیابت اثبات شده در حداقل ۷ میلیون نفر از جمعیت کشور، آنگاه حدود ۵۰ درصد از این افراد به «نوروپاتی» مبتلا میشوند. مدیر کلینیک دیابت، زخم و ترمیم بافت سازمان جهاد دانشگاهی علومپزشکی تهران ادامه داد: نوروپاتی منجر به بیحسی ناحیه پا میشود؛ در نتیجه افراد مبتلا به دیابت نه تنها متوجه تروما و آسیبهای وارده به پا نمیشوند، بلکه فرایند درمان بیماری به دلیل مشکلات حسی و خونرسانی نامناسب کاهش مییابد. وی درباره قطع عضو زخم پای دیابتی نیز به ایسنا گفت: حدود ۱۵ درصد از افراد دیابتی به زخم پا دچار میشوند و ۱۵ درصد از این افراد نیز درجاتی از قطع پا را تجربه میکنند. درجات قطع عضو زخم پای دیابتی شامل قطع یک بند انگشت تا قطع کامل پا میشود. با توجه به جمعیت افراد دیابتی کشور و آمار و ارقام مربوط به قطع عضو زخم پای دیابتی میتوان گفت، حدود ۲۰۰۰ نفر در کشور به صورت سالانه درجاتی از قطع عضو پا را تجربه میکنند. کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: 56 راز سلامت مردان که حتما باید بدانید بهترین میوه برای تقویت سیستم ایمنی بدن تشخیص زودهنگام بیماریهای کبد را جدی بگیرید