به نقل از «الف»

فناوری ۴۸ ولتی S کلاس در E کلاس 2018

تاریخ انتشار: ۲۰ آذر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۰۱۰۴۵۷

به گزارش زومیت، شرکت مرسدس بنز با معرفی یک پیشرانه‌ی چهار سیلندر جدید و پرقدرت با کد M 264 برای مدل‌های کوپه و کابریولت (سقف متحرک) E350، در حال افزایش نسخه‌های قابل سفارش از این خودرو است. قدرت پیشرانه‌ی جدید بنز معادل ۲۹۹ اسب بخار و حداکثر گشتاور تولیدی آن ۴۰۰ نیوتن‌متر است که برای یک پیشرانه‌ی چهار سیلندر بسیار تأثیرگذار است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

عملکرد خارق‌العاده‌ی این پیشرانه سبب می‌شود توانایی رقابت با بعضی از پیشرانه‌های ۶ سیلندر مرسدس بنز را داشته باشد و در عین حال از لحاظ تولید آلاینده‌های زیست‌محیطی در شرایط بهتری نسبت به رقبای ۶ سیلندر خود قرار بگیرد. این موفقیت مرسدس با بهره‌گیری از سیستم الکتریکی ۴۸ ولتی در پیشرانه‌ی کلاس S مدل ۲۰۱۷ به‌ دست می‌آید.

این سیستم الکتریکی با بهره‌گیری از یک استارتر آلترناتور تسمه‌ای ۴۸ ولتی و یک پمپ آب ۴۸ ولتی به پیشرانه‌ی خودرو متصل می‌شود. بنا بر ادعای بنز، این مجموعه در کنار توربوشارژرهای اسکرال دوگانه، سیستم زمان‌بندی متغیر سوپاپ‌ها (CAMTRONIC) و فیلتر ذرات، باعث شده است میزان مصرف سوخت مدل کوپه و کابریولت به ترتیب به ۶.۷ و ۶.۸ لیتر به ازای هر ۱‍۰۰ کیلومتر برسد. علاوه بر این، میزان تولید گاز کربن دی‌اکسید مدل‌های کوپه و کابریولت نیز به ترتیب برابر ۱۴۹ و ۱۵۴ گرم به ازای هر کیلومتر است.

آلمان‌ها به غیر از تأثیرات استفاده از این سیستم در بهبود عملکرد پیشرانه به دیگر منافع استفاده از این سیستم نیز اشاره کرده‌اند که از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به سهولت استفاده از این سیستم در پیشرانه‌های موجود اشاره کرد. سیستم استارتر آلترناتور ۴۸ ولتی مذکور با یک موتور الکتریکی به‌صورت یکپارچه ساخته شده است و درست میان پیشرانه و جعبه‌دنده‌ی خودرو نصب می‌شود. درون این سیستم یک پمپ آب الکتریکی نیز تعبیه شده است. با استفاده از سیستم مذکور، دیگر متعلقات مرسوم که قدرت خود را از پیشرانه‌ی اتومبیل تأمین می‌کردند حذف می‌شود. سیستم الکتریکی ۴۸ ولتی علاوه بر افزایش توان و گشتاور پیشرانه سبب می‌شود استارت خودرو در حالتی که اتومبیل سرد است، به‌راحتی صورت پذیرد و همچنین امکان استفاده از سیستم‌های ترمز با قابلیت بازیافت انرژی را فراهم می‌کند.

از دیگر مزایای استفاده از این سیستم می‌توان به امکان نصب تکنولوژی روشن و خاموش شدن خودکار خودرو (Start-Stop) و افزایش دوام این سیستم، اشاره کرد. این بدان معنا است که در هنگام عدم نیاز، مانند حرکت بدون فشردن پدال گاز (شبیه وقتی که با دنده‌ی خلاص حرکت می‌کند)، کاهش سرعت و خلاصه هر زمانی که پدال گاز فشرده نمی‌شود، پیشرانه می‌تواند در دفعات بیشتری خاموش شود. ویژگی استارت نرم این سیستم سبب می‌شود خاموش و روشن شدن پیشرانه بدون جلب توجه سرنشینان صورت گیرد.

یکی از بزرگ‌ترین مزایای استفاده از این سیستم ۴۸ ولتی، کاهش یک‌چهارمی میزان جریان الکتریکی نسبت به حالت ۱۲ ولتی است. این کاهش جریان سبب باریک‌تر و سبک‌تر شدن سیم‌های مورد استفاده در سیستم برق‌کشی خودرو می‌شود و نتیجه‌ی آن بهبود مصرف سوخت خودرو است. هنگامی‌که سیستم ۴۸ ولتی سبب حرکت قوای محرکه‌ی خودرو می‌شود، باقی اجزای الکتریکی خودرو از سیستم ۱۲ ولتی معمول تغذیه می‌شوند.

در کنار این پیشرانه‌‌ی جدید، مرسدس از دو پیشرانه‌ی کم‌مصرف دیگر برای سدان کلاس E رونمایی کرده است. در نسخه‌ی E220d پیشرانه‌ی دو لیتری چهار سیلندر توربو دیزل با ۱۹۴ اسب بخار قدرت و در نسخه‌ی E200، پیشرانه‌ی بنزینی دو لیتری چهار سیلندر توربو با ۱۸۴ اسب بخار قدرت از انتخاب‌های جدید مشتریان برای مدل‌های ۲۰۱۸ است. اگرچه در مدل‌های دو در E220d و E200 از سیستم الکتریکی ۴۸ ولتی استفاده نشده ؛ اما این دو مدل با سیستم 4MATIC چهار چرخ محرک قابل سفارش است. از دیگر تغییرات پیش‌بینی شده، امکان سفارش پکیج شب برای نسخه‌های کابریولت است که شامل تغییر سپر جلو، استفاده از جلوپنجره با الگوی شبیه الماس و نصب رینگ‌های ۱۸ اینچی پنج‌پره‌ی آلومینیومی است.

بر اساس اعلام این خودروساز آلمانی، قیمت پایه‌ی E350 کوپه معادل ۶۹,۶۰۰ دلار و E350 کابریولت، حدود ۷۶,۰۰۰ دلار است.

منبع: الف

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۰۱۰۴۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دنیای فیزیک در آستانه یافتن تک‌قطبی‌های مغناطیسی؟

دو پیش‌مقاله از تیم بزرگی از دانشمندان گزارش داده است که آن‌ها هرچند نتوانسته‌اند تک‌قطبی‌های مغناطیسی را پیدا کنند (فقط قطب‌ مغناطیسی شمال یا جنوب، بدون وجود دیگری) اما محدوده وجود احتمالی تک‌قطبی‌های مغناطیسی را مشخص کرده‌اند.

به گزارش خبرآنلاین، این پیش‌مقاله‌ها که در سرور آرکایو منتشر شده‌اند حتی عجیب‌ترین ایده‌ها را هم موردبررسی قرار داده‌اند، مثلا این‌که ممکن است سال‌ها پیش تک‌قطبی‌های مغناطیسی را ساخته باشیم و تصادفا به آن‌ها توجه نکرده باشیم. البته پیش‌مقاله‌ها هنوز موردبررسی همتایان قرار نگرفته است.

تک‌قطبی مغناطیسی چیست؟

یکی از اولین درس‌های فیزیک دبیرستان آن است که آهنرباها همیشه دو قطب مخالف دارند، یکی شمال و دیگری جنوب. اگر آهنربایی میله‌ای را به دو قسمت تقسیم کنید، قطب‌های جدیدی در نزدیکی شکاف ظاهر می‌شوند به‌طوری‌که هر آهنربای کوچک‌تر همچنان یکی از هر قطب را خواهد داشت. هرقدر که این شکاف را ریز و ریزتر کنید، باز به آهنربای ریزتری می‌رسید که یک قطب شمال و یک قطب جنوب دارد.

بااین‌حال، از قرن نوزدهم دانشمندان به این فکر می‌کردند که آیا راهی وجود دارد که یک قطب مغناطیسی منفرد (تک‌قطبی مغناطیسی) جدا و منفک از قطب مخالف دیگر وجود داشته باشد. این درحالی است که بارهای الکتریکی مثبت و منفی برای وجود خود، نیازی به وجود بار مخالف ندارند.

جیمز کلرک ماکسول، یکی از بنیان‌گذاران نظریه الکترومغناطیس فکر می‌کرد که مشکل تک‌قطبی مغناطیسی را برای همیشه حل کرده است، اما چند دهه بعد، «پل دیراک» نشان داد که وجود تک‌قطبی می‌تواند کوانتیزه بودن بار الکتریکی را توضیح دهد؛ و ازآنجایی‌که بار الکتریکی به شکل گسسته وجود دارد، پس بار (تک‌قطبی) مغناطیسی نیز باید کوانتیزه باشد و از واحدهایی به نام «بار دیراک» ساخته شده باشد که مقدار آن ۶۸٫۵ برابر بار الکترون است. از آن روزگار به بعد، نظریه‌پردازان به شکل فزاینده‌ای نسبت به این ایده اطمینان پیدا کرده‌اند اما تجربی‌گرایان نتوانسته‌اند نشانه‌ای بر وجود تک‌قطبی مغناطیسی بیابند.

درواقع، تئوری تک‌قطبی آن‌قدر توسعه یافته است که فیزیکدانان در حال حاضر کاملاً موافقند که آن ها احتمالاً وجود دارند؛ اما تأیید تک‌قطبی‌های مغناطیسی زیراتمی هنوز در هاله‌ای از ابهام است.

بیشتر تئوری‌های تک‌قطبی مغناطیسی نیازمند آن است که قوانین تقارن را نقض نکنند. درنتیجه، نمی‌توان تعداد مازادی قطب شمال یا جنوب مغناطیسی در عالم داشت؛ تعداد هر دو باید برابر باشد اما برخلاف قطب‌های مغناطیسی شناخته‌شده، نیازی نیست که تک‌قطبی‌ها به هم اتصال داشته باشند.

چگونه تک‌قطبی مغناطیسی بسازیم؟

آزمایش «آشکارساز تک‌قطبی و دیگر پدیده‌های غریب» (MoEDAL) از سال ۲۰۱۲ به‌عنوان بخشی از آزمایش عظیم «برخورددهنده بزرگ هادرون» به جست‌وجوی تک‌قطبی‌های مغناطیسی مشغول بوده است.

تک‌قطبی‌های مغناطیسی به روش‌های متعددی می‌توانند ساخته شوند. مثلا دانشمندان MoEDAL به دنبال نشانه‌هایی از تولید تک‌قطبی از فوتون‌های مجازی هستند. فوتون‌های مجازی نیروی الکترومغناطیسی را بین دو حامل بار حمل می‌کنند، اما به‌عنوان ذرات آزاد وجود ندارند.

فوتون‌های مجازی را می‌توان با کوبیدن ذرات با سرعت‌های بسیار بالا به یکدیگر ایجاد کرد. فیزیکدانان نظری دو راه را پیشنهاد کرده‌اند که از این طریق می‌توانند تک‌قطبی‌های مغناطیسی تولید کنند. یکی شامل ادغام دو فوتون مجازی است و دیگری که به فرآیند Drell-Yan معروف است، قادر به تولید یک تک‌قطبی از یک فوتون مجازی است.

اگرچه ممکن است انتظار داشته باشیم بهترین راه برای یافتن یک تک‌قطبی مغناطیسی از طریق میدان مغناطیسی آن باشد، لزوماً این‌طور نیست. یکی از ویژگی‌های اساسی تک‌قطبی‌های نظری آن است که آن‌ها بار زیادی را حمل می‌کنند. کشف چنین جسمی با بار الکتریکی بالا (HECO) نشان‌دهنده وجود فیزیک خارج از مدل استاندارد است و به‌طور خاص، سرنخ بزرگی برای تک‌قطبی‌های سرگردان باشد، هرچند می‌توان اجرام عجیب‌وغریب دیگری را نیز مانند بقایای ریزسیاهچاله‌های میکروسکوپی مسؤول چنین پدیده‌هایی دانست.

پژوهشگران آزمایش MoEDAL محدودیت‌های پایین‌تری را برای جرم یک تک‌قطبی تعیین می‌کنند که می‌نویسند «به‌مراتب قوی‌ترین موارد منتشرشده تا به امروز» است. با انجام این کار، آن‌ها ادعا می‌کنند که از آزمایش بسیار بزرگ‌تر ATLAS که از LHC برای همان هدف استفاده می‌کرد، فراتر رفته‌اند.

مکانیسم شوینگر

پیش‌چاپ دوم، جست‌وجوی متفاوتی را مبتنی بر مکانیسم نظری شوینگر توصیف می‌کند. این مکانیسم زمانی رخ می‌دهد که یون‌های عناصر سنگین در طول اولین اجرای LHC به هم برخورد کردند. مکانیسم شوینگر، پیشنها می‌کند که جریان الکتریکی یا مغناطیسی به اندازه کافی قوی می‌تواند ذراتی را از خلأ خلق کند. اگر تک‌قطبی‌ها ذراتی مرکب باشند، مکانیسم شوینگر می‌تواند نخستین و بهترین راه برای مشاهده آن‌ها باشد.

پژوهشگران در این روش به بررسی این ایده پرداختند که آیا ممکن است تک‌قطبی‌ها در حین آزمایش سرن، ایجاد شده باشند ولی در جایی از LHC به دام افتاده و نادیده گرفته شده باشند. هرچند نشانه‌ای بر درستی این ایده یافت نشد، اما فیزیکدانان به این نتیجه رسیدند که برای ساختن یک تک‌قطبی مغناطیسی، انرژی زیادی لازم است؛ به‌طوری‌که با اطمینان ۹۵ درصد می‌توان گفت که جرم آن‌ها باید بیش از ۸۰ میلیارد الکترون‌ولت ( ۸۰GeV) باشد.

صدالبته که این یافته‌ها، بسیاری از فیزیکدانان نظری را شگفت‌زده نخواهد کرد. تک‌قطبی‌های مغناطیسی راه را برای دستیابی به نظریه‌های یکپارچه بزرگ هموار خواهند کرد، نظریاتی که به دنبال سازگار کردن مکانیک کوانتومی با گرانش هستند. بر اساس رهیافت‌های نظریه یکپارچه بزرگ، تک‌قطبی‌های مغناطیسی می‌بایست جرم‌های عظیمی از مرتبه هزاران میلیارد الکترون‌ولت داشته باشند و بار آن‌ها دست‌کم ۲ یا ۳ برابر بار پلانک خواهد بود.

منبع:iflscience

۵۴۵۴

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902778