به نقل از «ایسنا»

فولاد کاوه اروند از شرایط مناسبی برای صادرات به عراق برخوردار است

تاریخ انتشار: ۲۱ آذر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۰۱۴۵۲۸

مدیرعامل شرکت گسترش صنایع معدنی کاوه پارس گفت: کارخانه فولاد کاوه اروند به آب‌های آزاد و کریدورهای صادراتی دسترسی دارد و علاوه‌بر این از شرایط مناسبی برای صادارت به عراق برخوردار است.

به گزارش ایسنا، محمد اتابک در مراسم افتتاح کارخانه فولاد اروند در خرمشهر اظهار کرد: کارخانه فولاد اروند خرمشهر با ویژگی‌های خاص در خرمشهر به مرحله اجراء رسید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این طرح با سرمایه‌گذاری بنیاد مستضعفان و از طریق شرکت گسترش صنایع معدنی کاوه پارس اجراء شد و بدون تردید در مجموع آثار مثبتی را به دنبال خواهد داشت.

وی افزود: این طرح به آب‌های آزاد و کریدورهای صادراتی دسترسی دارد و علاوه بر این از شرایط مناسبی برای صادارت به عراق برخوردار است. امیدواریم موضوعات محرومیت زدایی و اشتغال پایدار در راستای اقتصاد مقاومتی در این طرح دیده شود.

اتابک تصریح کرد: برای آماده سازی طرح، کل مجموعه نمک‌زدایی شد. دفع آب‌های سطحی، کانال‌های زهکشی و کاشت بیش از ۹ هزار اصل درخت پیش از آغاز کار در محل احداث کارخانه صورت پذیرفت. با توجه به بستر ناپایدار کارخانه، ۵ هزار شمع‌کوبی و شمع‌ریزی در محوطه کار شده است.

وی با بیان این‌که ۷۰ هزار مترمکعب خاکبرداری و ۷۵ هزار مترمکعب در این طرح بتن ریزی شده است، گفت: در این طرح همچنین ۷۵۰۰ تن اسکلت و بیش از ۴ هزار و ۲۰۰ تن ماشین‌آلات توسط نیروهای بومی استان نصب شده است.

اتابک با بیان این‌که عملیات اجرای کارخانه فولاد اروند خرمشهر سال ۹۳ آغاز و در سال ۹۶ به پایان رسید، گفت: تکنولوژی کارخانه اروپایی است و کوره به‌کار گرفته در آن ۳۲‌ مشعلی و با آخرین سطح تکنولوژی‌های کوره‌های نورد است.

در ادامه این مراسم، ولی‌الله حیاتی فرماندار خرمشهر گفت: در دولت تدبیر و امید اقدامات‌ موثری در جهت توسعه خرمشهر برداشته شده و زیرساخت‌های توسعه در بخش‌های صنعت، کشاورزی و سایر بخش‌ها آماده است که امیدواریم با حضور سرمایه‌گذاران داخلی، خارجی و بخش خصوصی و دولتی موضوع اشتغال جوانان آبادان و خرمشهر مورد توجه و عنایت دولت قرار گیرد.

وی افزود: در سایه تلاش‌های استاندار خوزستان و هیات مدیره منطقه آزاد اروند اقدامات موثری در راستای توسعه شهرستان خرمشهر برداشته شده است اما تا رسیدن به نقطه آرمانی فاصله داریم که امیدواریم با برنامه‌ریزی های مدونی که صورت خواهد پذیرفت بتوانیم به این نقطه برسیم.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۰۱۴۵۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

از دجله تا راین!/کدام کشور اروپایی رکورددار تجهیز صدام به تسلیحات شیمیایی بود؟

روزنامه آلمانی «بیلد زایتونگ» روز ۱۳ اردیبهشت سال۱۳۶۷ نوشت: «در جنگ ایران و عراق حداقل ۱۶ شرکت آلمانی مظنون به مشارکت در برنامه‌های تسلیحاتی عراق هستند و دادگستری آلمان مشغول تحقیق در این زمینه است».

به گزارش ایسنا، روزنامه قدس نوشت: روزنامه پرطرفدار «بیلد» اولین و آخرین رسانه آلمانی نبود که در این باره مطلب منتشر کرد همچنان ‌که شرکت‌ها و مؤسسات آلمانی دخیل در فروش تسلیحات شیمیایی به عراق  فقط همین ۱۶ شرکت نبودند.

یک قُلُپ گاز خردل
حتی تصاویر به جا مانده از کشتارهای شیمیایی، اسناد و مدارک به جا مانده و عکس و فیلم‌های جانبازان شیمیایی نمی‌توانند برای جوانان و میانسالان نسل امروز، آن طور که شاید و باید از هولناکی سلاح‌های شیمیایی بگویند. هیچ‌کدام از تصاویر حتی اگر زبان باز کنند نمی‌توانند از زبان رزمنده‌ای که ناغافل و ناچار در معرض گاز «عامل اعصاب» قرار گرفته، مردمک چشم‌هایش منقبض شده، عضلاتش بی حس و حال می‌شوند و سلسله اعصاب مربوط به سیستم تنفسی‌اش یکی‌یکی از کار می‌افتند، حرف بزنند و بگویند تا یکی دو ساعت دیگر که مرگ قرار است برسد، چه حالی دارد و چه درد جانکاهی را تحمل می‌کند. همان‌طور که نمی‌توانند به من و شما درست و حسابی بفهمانند، گاز خردل چه بر سر پوست دست و صورت آدم می‌آورد و تاول‌های هولناکش با ریه رزمنده‌ای که آن را تنفس کرده چه می‌کند. «عامل خون» یعنی چه و با آدم چه می‌کند...؟

کارخانه‌اش را ببر
درباره نقش کشورهای غربی در کمک نظامی به صدام که هیچ، درباره نقش آن‌ها و ردپایشان در تجهیز ارتش بعثی به انواع و اقسام سلاح‌های ممنوعه و مرگبار شیمیایی، در همان سال‌های آخر جنگ افشاگری‌های زیادی شد. در میان کشورهای همیشه مدعی حقوق بشر، انسانیت و آزادی، آلمانی‌ها گویا، گوی سبقت را در کمک شیمیایی به بعثی‌ها ربوده بودند. این را براساس اعتراف‌های اندک‌اندک رسانه‌های غربی و بعدتر اعتراف‌های خود آلمانی‌ها می‌گوییم. «اشپیگل» چند سال بعد و زمانی که نشریات دیگر اروپایی و یا آمریکایی جسته و گریخته افشاگری‌های محدودی درباره آزمایشگاه و کارخانه مواد شیمیایی در ساحل دجله، شهر سامرا و... انجام دادند، در سلسله گزارش‌های مفصل نه‌تنها از ارسال سلاح‌های شیمیایی بلکه از انتقال کارخانه و تکنولوژی ساخت مواد مرگبار شیمیایی توسط آلمان خبر می‌دهند. فقط در یک مورد آن تاجر عراقی «علی قاضی» که با وساطت رئیس‌جمهور و وزیرخارجه وقت آلمان از زندان‌های عراق آزاد شده و به آلمان برگشته، در هامبورگ شرکت صادرات و واردات راه می‌اندازد و با همکاری یک افسر عضو سازمان ضدجاسوسی آلمان غربی، ترتیب صدور یک کارخانه تهیه سلاح‌های شیمیایی به عراق را می‌دهد. این کارخانه سالیانه یک‌میلیون و ۷۶۰ هزار تن مواد شیمیایی را به گازهای کشنده خردل و تابون تبدیل می‌کند.

نه حتی یک یورو!
رسانه‌های مختلف ایرانی و غیرایرانی یک بار همزمان با آغاز شرارت  تکفیری‌ها در سوریه که وزیرخارجه آلمان بابت احتمال استفاده دولت سوریه از تسلیحات شیمیایی ابراز نگرانی کرد و بار دیگر همزمان با بالاگرفتن اغتشاشات در ایران و اشک تمساح ریختن دولتمردان آلمانی برای مردم ایران، از سال‌های جنگ تحمیلی نوشتند و به آلمانی‌ها یادآور شدند در دهه ۶۰ حداقل ۸۰ شرکت آلمانی به صدام تسلیحات شیمیایی یا تکنولوژی تولید آن را می‌فروخته‌اند! آشنایی با سابقه و سرانجام فقط یکی از این شرکت‌ها بد نیست: «شرکت «Imhausen-Chemie» که پای ثابت فروش تسلیحات شیمیایی به عراق است یک شرکت مثلاً دارویی- شیمیایی است که سال ۱۹۱۲ پایه‌گذاری شده و در طول جنگ دوم جهانی هم سراغ تولید مواد شیمیایی فوق‌خطرناک و مرگبار رفته است. در دهه۸۰ میلادی صادرکننده مواد شیمیایی مرگبار به عراق و لیبی بوده، مواد ممنوعه‌ای همچون اکستازی را صادر می‌کرده و... بنا به نوشته «اشپیگل» بعدها و با اعلان ورشکستگی شرکت و افشاگری رسانه‌ها، تحت پیگرد قرار می‌گیرد، اما مقام‌های دولتی آلمان به‌شدت از آن حمایت می‌کنند. در نهایت این شرکت نه به خاطر فروش تسلیحات شیمیایی به عراق، بلکه به خاطر تولید مواد روانگردان و فروش آن‌ها به لیبی فقط محکوم به پرداخت جریمه نقدی می‌شود، مالکش مدتی به زندان رفته و بعد به بهانه بیماری آزاد می‌شود و به قول اشپیگل حتی یک یورو از ثروت کلانی که اندوخته، توسط دولت ثبت و ضبط نمی‌شود!  

انتهای پیام