به نقل از «ایسنا»

ناسا از کشف هشتمین سیاره در منظومه کپلر خبر داد

تاریخ انتشار: ۲۴ آذر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۰۶۱۵۰۸

سازمان فضایی آمریکا(ناسا) در یک کنفرانس از کشف هشتمین سیاره در منظومه کپلر- 90 خبر داد.

به گزارش ایسنا به نقل از وبسایت ناسا، این سیاره موسوم به کپلر-90i که توسط تلسکوپ فضایی کپلر ناسا رصد شده، هشتمین سیاره است که به دور ستاره کپلر-90، یک ستاره شبه خورشیدی در فاصله 2545 سال نوری از زمین می‌چرخد.

سیاره کپلر-90i یک سیاره داغ و صخره ای است که هر 14.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

4 روز یک بار به دور ستاره میزبانش می‌چرخد. این سیاره با کمک یادگیری ماشینی گوگل کشف شده است.

یادگیری ماشین یک رویکرد هوش مصنوعی است و روش‌های جدیدی برای تجزیه و تحلیل داده‌های کپلر فراهم کرده است.

کپلر در مارس 2009 به فضا پرتاب شد تا سیارات مشابه زمین را که دور دیگر ستارگان می‌چرخند، کشف کند. این تلسکوپ فضایی به افتخار "یوهانس کپلر"، ستاره‌شناس آلمانی نامگذاری شد.

پیش از پرتاب، ستاره‌شناسان نمی‌دانستند که سیارات مشابه زمین خارج از منظومه شمسی در کجا واقع هستند، اما این رصدخانه به دانشمندان کمک کرده است تا بیش از 2500 سیاره و 2000 نامزد سیاره‌ای که هنوز به تحقیقات بیشتری نیاز دارند را شناسایی کنند.

اخترشناسان اعتقاد دارند با توجه به داده‌هایی که توسط کپلر جمع آوری شده است، احتمالا حداقل یک سیاره با شرایط حیات مانند زمین وجود دارد.

تلسکوپ فضایی کپلر، پیشرفته‌ترین شکارچی سیاره‌ای تاریخ است که سیارات متعددی را که دور ستاره‌هایشان در منطقه‌ای موسوم به "کمربند حیات"(Zone Goldilocks) در حال چرخش هستند، شناسایی کرده است.

کمربند حیات منطقه‌ای است که نه آن‌چنان داغ است و نه خیلی سرد که آب نتواند در آن به صورت مایع جریان داشته باشد.

در چهار نوامبر 2013 میلادی ستاره شناسان اعلام کردند که بر اساس اطلاعات تلسکوپ فضایی کپلر امکان وجود نزدیک 40 میلیارد سیاره زمین‌سان درکهکشان راه شیری وجود دارد که در کمربند حیات در حال گردش حول ستاره خود باشند. نزدیک‌ترین آنها در حدود 12 سال نوری از زمین فاصله دارد.

اعتقاد بر این است که نزدیکی سیاره زمین به خورشید یکی از دلایل وجود زندگی است.

زمین در منطقه کمربند حیات واقع است که همین مسئله به آن اجازه می‌دهد تا از آب مایع که یک عنصر کلیدی برای زندگی است، برخوردار باشد.

ستاره‌شناسان به دنبال سیارات سنگی مانند زمین در منطقه کمربند حیات هستند تا جهان‌هایی را پیدا کنند که بتوانند زندگی فرازمینی را پشتیبانی کنند.

اعلامیه مذکور در 14 دسامبر ممکن است مربوط به یکی از این سیارات باشد.

ناسا در مورد ماموریت کپلر گفت: اکنون شواهدی روشن برای تعداد قابل توجهی از سه نوع سیارات خارج از منظومه شمسی موسوم به غول‌های گازی، زمین‌های بسیار داغ در مدارهای کوتاه مدت و غول‌های یخی وجود دارد.

چالش اصلی اکنون کشف سیارات زمین‌سان است؛ یعنی آنهایی که نیم تا دو برابر زمین هستند، به خصوص در مناطق قابل سکونت ستارگانشان که وجود آب مایع روی سطح سیاره وجود داشته باشد.

در ماه گذشته، دانشمندان با تجزیه و تحلیل داده‌های کپلر، 20 سیاره را کشف کردند که به طور بالقوه می‌توانند میزبان حیات باشند.

رصدخانه فضایی همچنین دوقلوی بالقوه زمین موسوم به "KOI 7711.01" که تنها کمی بزرگتر از سیاره ما است و همان مقدار نور دریافتی زمین از خورشید را دریافت می‌کند، کشف کرده است.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۰۶۱۵۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سیاره مشتری به شکل‌گیری قمر زمین کمک کرده است

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، به نظر می‌رسد که رویداد موسوم به بی‌ثباتی بزرگ که هرج و مرج را در بین سیارات ایجاد و غول‌های گازی را در مدار‌هایی که امروز می‌شناسیم مستقر کرد، بین ۶۰ تا ۱۰۰ میلیون سال پس از تولد خورشید رخ داده است. 

دانشمندان بر این باورند که سیاراتی نظیر مشتری با بی‌ثبات کردن مدار یک پیش سیاره به شکل گیری قمر زمین منجر شده باشند.

به لطف مطالعات ترکیبات و مکان انواع مختلف سیارک‌ها و دنباله‌دارها، دانشمندان دریافته‌اند که این حادثه در اوایل تاریخ منظومه شمسی رخ داده است. با این حال، هنوز پازل‌هایی درباده اینکه چگونه همه چیز دقیقاً از بین رفته یا شکل گرفته، حل نشده است.

به عنوان مثال، دانشمندان دریافته‌اند که اجرام منظومه شمسی که امروزه می‌بینیم، از جمله زمین، به دور خورشید از قرصی از گاز و غبار تشکیل شده‌اند. با این حال، برخی از آن اجرام، یعنی سیارک‌ها و دنباله‌دارها، به نظر می‌رسد که از موادی تشکیل شده‌اند که در قرص وجود نداشته‌اند. حداقل، این مواد نباید در مکان‌هایی که آن اجرام در حال حاضر در آن قرار دارند، وجود داشته باشد و منطقی‌تر است که این اجرام قبل از پراکنده شدن در نقاط دورتر به خورشید نزدیک‌تر شده باشند. 

به عبارت دیگر، همه این بررسی‌ها صورت گرفته تا نشان دهد که مشارکت مشتری در شکل‌گیری قمر زمین اهمیت زیادی داشته است.

یکی از فرضیات این است که در دوران اولیه تشکیل منظومه شمسی، برهم‌کنش‌های گرانشی بین مشتری و سیاره‌های دیگر انجام می‌شد که در نهایت منجر به تشکیل موج‌هایی در ابرمولکول‌های حاوی میلیون‌ها سیاره کوچک شد که به آرامی گرد و خاک بیشتری تشکیل دادند و در نهایت به شکل‌گیری سیاره‌ها و قمر‌ها منجر شد.

در این فرضیه، نقش سیاره مشتری بسیار مهم بوده چراکه با جذب و کشش گرانشی خود، این سیاره بزرگ منجر به کاهش سرعت چرخش ابرمولکول‌های حاوی ذرات کوچک شده و این کاهش سرعت، منجر به اتصال و ادغام این ذرات بزرگ‌تر و تشکیل شهاب‌سنگ‌ها، سیاره‌ها و حتی قمر زمین شده است.

مطالعات همچنین نشان می‌دهد که مشتری در کمک به تشکیل قمر زمین نقش مهمی ایفا کرده است و هرچه فرایند تشکیل ماه پیش می‌رفته، نقش سیاره مشتری افزایش نیز تفزایش یافته است.

انتهای پیام/