◄ استفاده از وسایل حمل‌ونقل عمومی آداب خاص خود را دارد
تاریخ انتشار: ۱ دی ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۱۹۴۰۸۹
تین‌نیوز |
آیا تابه‌حال برایتان پیش‌آمده در اتوبوس یا مترو مجبور شوید مکالمه موبایلی یک نفر را گوش کنید؟ آیا تابه‌حال از طرف مسافران هل داده شده‌اید که درنتیجه آن نتوانید از اتوبوس یا قطار پیاده شده یا سوار آن شوید؟ توجه کنید که شما یکی از این افراد نباشید. هر کسی که در یک شهر بزرگ زندگی می‌کند، حتماً با وسایل حمل‌ونقل عمومی مواجه می‌شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بنابراین بهتر است با رفتار خوب، حتی اگر دیگران هم چنین نیستند، آن را به بهترین تجربه ممکن تبدیل کند. هیچ نکته‌ای در بازتاب رفتار بد وجود ندارد. سعی کنید به خاطر بسپارید که وقتی شخصی بی‌ادب است، بعد از پیاده شدن از قطار یا اتوبوس دوباره آن فرد را نمی‌بینید. بنابراین لازم نیست با نشان دادن عکس‌العمل شرایط بدتری را ایجاد کنید.
ترافیک مسافری: تا جایی که می‌توانید با ماندن در سمت راست، قوانین ترافیکی را رعایت کنید. این شامل راهروها، پله‌ها، پله‌برقی و مناطق دیگر است.
کرایه حمل‌ونقل: قبل از رسیدن به صف، کرایه خود را آماده کنید. اینکه مردم برای آماده شدن پول یا بلیت شما منتظر بمانند، درست نیست. اگر نمی‌توانید پول یا بلیت را به‌موقع پیدا کنید، نوبتتان را به فرد بعدی بدهید.
از سر راه کنار برو: هنگامی که در ساعات پیک وارد اتوبوس یا قطار می‌شوید، به‌سرعت به گوشه‌ای بروید تا مسافران دیگر هم بتوانند پشت سر شما سوار شوند. مسدود کردن دیگران می‌تواند موجب خشم دیگران یا ایجاد آسیب شود. اگر در زمان‌های خلوت سفر می‌کنید، تا جایی که غیرعادی نباشد و ممکن است به مسافران دیگر فضای شخصی بدهید.
اگر شما در عقب یا وسط قطار یا اتوبوس هستید و افراد دیگری که بعد از شما سوار شده‌اند، جلوی شما را گرفته‌اند، ممکن است پیاده شدن کار سختی باشد. هنگامی که به مقصد موردنظرتان نزدیک می‌شوید، به سمت در خروجی حرکت کنید تا پیاده شدن برای شما و دیگران راحت باشد.
اکثر مردم متوجه می‌شوند شما چه می‌کنید و به شما اجازه عبور می‌دهند. اگر شما نزدیک در خروجی هستید و شخص دیگری در حال تلاش برای خروج از سالن است، به او اجازه عبور بدهید. حتی ممکن است مجبور شوید به‌طور موقت از اتوبوس یا قطار پیاده شوید. این کار را به‌سرعت انجام دهید تا از اتوبوس یا قطار جا نمانید.
محترمانه رفتار کنید: همیشه هنگام استفاده از وسایل حمل‌ونقل عمومی رفتارهای خوبی از خود نشان دهید. رفتار یک انسان متشخص نباید مختص محل کار یا خانه باشد. اگر می‌بینید لازم است کسی بنشیند، بلند شوید و اجازه دهید بنشیند، پیشنهاد کمک دهید و در صورت لزوم از سر راه کنار بروید. باید به یک فرد مسن، زن باردار یا فرد معلول بیش از هر فرد دیگری احترام بگذارید.
مراقب اموال خود باشید: شما نه‌تنها باید مراقب اموال خود باشید، بلکه باید مراقب دیگران باشید تا کیف، کوله‌پشتی و وسایلتان به آنها آسیب نزند. کوله‌پشتی خود را دربیاورید تا وقتی می‌چرخید به دیگران آسیبی نرساند. وقتی اتوبوس یا قطار شلوغ است نباید صندلی کناری‌تان را با وسایل شخصی‌تان پرکنید. آنها را روی زمین بگذارید یا اگر نمی‌خواهید کثیف شوند، روی پایتان بگذارید تا دیگران هم بتوانند بنشینند. اگر کالسکه یا وسیله دیگری دارید، قبل از سوارشدن آن را جمع کنید. البته گاهی ممکن است بتوانید از آنها بدون جمع‌کردن استفاده کنید.
صدایتان را پایین نگهدارید: صدای خود را به دیگران تحمیل نکنید. این شامل بلند صحبت کردن با دیگران، آواز خواندن، گوش دادن به موسیقی یا دیدن ویدیو با صدای بلند است. مکالمه‌های تلفن همراه طولانی‌مدت را متوقف کنید. ممکن است شما صدای خوبی داشته باشید اما دیگران سلیقه خود را دارند.
فرزندان: اگر فرزندانتان با شما هستند، مطمئن شوید که قوانین حمل‌ونقل عمومی را درک می‌کنند. آنها نباید سروصدا کنند، کنار شما بمانند و مسافران دیگر را آزار ندهند. اگر شخص دیگری بچه‌ای دارد که رفتار مناسبی ندارد، نمی‌توانید کار زیادی به‌جز اینکه جایتان را عوض کنید، انجام دهید. احتمال زیادی وجود دارد که اگر چیزی به والدین بچه بگویید، برخوردی تدافعی از خود نشان دهند یا بحثی میانتان شکل بگیرد.
محیط: تا جایی که می‌توانید کاری کنید که دیگران مجبور نشوند با بویی که از شما ساطع می‌شود، مواجه شوند. بیشتر حمل‌ونقل‌های عمومی قانون منع استعمال دخانیات دارند؛ به آن پایبند باشید. لطفاً از مام و دئودورانت استفاده کنید اما زمانی‌که می‌خواهید سوار وسایل نقلیه عمومی شوید، عطرهای سنگین به خود نزنید.
ممکن است بعضی از افراد آلرژی داشته باشند؛ شما مسئول ارسال یک نفر به اورژانس نباشید. خوردنی و نوشیدنی به وسایل نقلیه عمومی نبرید. نه‌تنها بو ایجاد می‌کند بلکه ممکن است باعث خطر لیز خورد و افتادن افراد شود. هیچ‌گاه زباله‌تان را روی زمین یا صندلی‌های قطار یا اتوبوس نیندازید. اگر باید چیزی را دور بریزید، تا رسیدن به سطل زباله صبر کنید.
لینک خبر
منبع: تین نیوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tinn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تین نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۱۹۴۰۸۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۸ نکته درباره افکار و خطاهای شناختی/ چطور خشم خود را کنترل کنیم؟
همه انسان‌ها از استعداد لازم برای منفی فکرکردن برخوردارند. گرچه ممکن است بیماران مبتلا به بیماری‌های روان‌پزشکی یا کسانی که افسردگی، خشم، اضطراب، ترس وعشق را تجربه می‌کنند، در مقایسه با افراد عادی افکارغیرمنطقی و منفی بیشتری داشته باشند.
افراد به‌هنجار و عادی نیز در موقعیت‌های خاص مانند زمانی که هیجان خاصی را تجربه می‌کنند، آمادگی تولید افکار منفی را دارند. بنابراین یکی از راه‌های به دام کشیدن افکار منفی، توجه به هیجانات است.
وقتی برانگیخته هستید یا زمانی که در حال گذر از مرحله پیش از خشم به مرحله خشم و پرخاشگری هستید، بدانید که «افکار برانگیزاننده» نقش کلیدی را بازی می‌کنند و کنترل خشم بدون مهار این افکار امکان پذیر نیست. از طرفی برانگیختگی و هیجان، در فرآیند پردازش اطلاعات تداخل ایجاد می‌کنند و سبب می‌شوند که فرد به گونه‌ای خاص فکر کند. سوگیری در پردازش اطلاعات که تحت تأثیر خطاهای شناختی است، نه تنها به خشم دامن می‌زند، بلکه فرد را از دسترسی به اطلاعات ناب نیز محروم می‌کند. اولین گام شناسایی خطاهای شناختی در فکر است. این خطاها عبارتند از:
۱- برچسب‌ها:
برچسب‌هایی مانند بی انصاف، گستاخ، احمق، سوء استفاده‌گر، رذل و... می‌توانند شما را خشمگین‌تر کنند و به همین دلیل واکنش‌های پرخاشگرانه شدیدتری از خود نشان دهید. زیرا برچسب‌هایی که به دیگران می‌زنید، سبب می‌شود که دیگران را تحقیر یا سرزنش کنید و دقیقاً به خاطر همین برچسب‌ها، حق مسلم خود می‌دانید که آنها را بکوبید یا زیر سؤال ببرید. شما ممکن است حتی به خودتان برچسب‌هایی مانند از بدشانسی من است، آدمی ابله‌تر از من پیدا نکردند ، از بس ملاحظه کار هستم چنین دردسرهایی برای من پیش می‌آید بزنید.
حال وقتی به خود یا دیگری برچسب می‌زنید از خود بپرسید آیا کلی قضاوت نمی‌کنم؟ این برچسب مرا بیشتر عصبانی می‌کند یا آرام می‌کند؟ پاسخ دادن به این سؤالات می‌تواند به شما کمک کند تا برچسب زدن را متوقف کنید و برچسب ها را زیر سؤال ببرید. برای مثال ممکن است فردی در بسیاری از زمینه ها مسئولانه عمل کند اما در زمینه‌ی خاصی غیرمسئول باشد پس نمی‌توان به او برچسب کلی زد.
۲- قصد و عمد:
اگر کسی به شما وعده‌ای دهد و نتواند در زمان مقرر شده به وعده‌ی خود عمل کند، ممکن است دلایل زیادی برای این خلف وعده وجود داشته باشد اما اگر پیش خود فکر کنید که حتماً قصدی در کار بوده و فرد از روی عمد دست به چنین کاری زده است، خشمگین می‌شوید؛ زیرا احساس می‌کنید از شما سوء استفاده شده است. در این حالت نمره‌ی برانگیختگی شما در چند ثانیه از ۳ به ۱۰ می‌رسد و به سرعت به مرحله‌ی خشم و پرخاشگری می‌رسید، زیرا وقتی احساس کنید قربانی هستید و طرف به عمد خواسته است برای شما مشکلی ایجاد کند، تنها با تنبیه و حمله به طرف مقابل آتش خشم درون‌تان خاموش می‌شود. برای مثال، کسی گوشی تلفن را برنمی‌دارد و شما پیش خود می‌گویید: «عمداً گوشی را برنمی‌دارد و پاسخ تلفن مرا نمی‌دهد.»
۳- ذهن خوانی:
خواندن ذهن دیگران، عادت بیمارگونه‌ی بسیاری از انسان هاست. زمانی که هیجان خاصی را تجربه می‌کنیم، بیشتر از مواقع دیگر به ذهن خوانی دست می‌زنیم. وقتی اندکی برانگیخته هستید و میزان برانگیختگی شما به نمره‌ی ۳ یا ۴ رسیده است، تنها یک یا دو ذهن خوانی کافی است که به نقطه‌ی انفجار برسید. وقتی ذهن‌خوانی می‌کنید در مورد این که دیگران چه فکرهایی درباره شما دارند، پیش خودتان حدس‌هایی می‌زنید و سپس فرض را بر این می‌گذارید که این فرض‌ها درست است و دیگران در مورد شما این گونه فکر می‌کنند.
۴- فاجعه سازی:
فاجعه سازی از اتفاق پیش آمده یا عملکرد طرف مقابل می‌تواند شما را از نقطه ۰ به نقطه ۱۰ در مقیاس برانگیختگی برساند. فاجعه‌سازی اغلب در قالب جملات این وحشتناک است، فاجعه است و غیرممکن است، می‌باشد.
نوع دیگری از فاجعه‌سازی «مطلق نگری» است. مطلق نگری در برابر نسبی‌نگری قرار دارد و با واژه‌هایی مانند «او همیشه... او هیچ وقت..... او هرگز...» همراه است.
طبیعی است که وقتی احساس قربانی شدن کنید، یا احساس کنید دیگری نسبت به شما ظلم کرده است و حق شما را تضییع نموده است، احساس خشم کنید و دست به پرخاشگری بزنید. برای مقابله با بزرگ‌نمایی و فاجعه‌سازی از فنون همدلی، پرس وجو، کاوش و بررسی سود و زیان استفاده کنید.
۵- دنبال مقصر گشتن:
در صورتی که با مشاهده‌ی یک رویداد ناخوشایند، درصدد یافتن یک فرد مقصر یا گناه کار باشید تا همه‌ی تقصیرها را به گردن او بیندازید، خشمگین‌تر خواهید شد و ممکن است دست به پرخاشگری بزنید. برای مثال: همه اش تقصیر اوست. اگر او دیر نمی‌کرد این اتفاق نمی افتاد.
به جمله‌ی بالا نگاه کنید و تأثیر آن را در ایجاد خشم ببینید.
۶- نتیجه‌گیری شتاب‌زده:
از یک رویداد یا اتفاق خاص، سریع نتیجه گیری می‌کنید و بر اساس آن واکنش نشان می‌دهید. برای مثال، اگر کسی به موقع سر قرار حاضر نشود، بلافاصله نتیجه می‌گیرید که شما را عمدا معطل کرده و سر کار گذاشته است. با این نتیجه‌گیری زودرس، به سرعت خشمگین می‌شوید و واکنش منفی نشان می‌دهید.
۷- پیش‌بینی منفی:
پیش‌بینی منفی رفتارهای احتمالی دیگران، می‌تواند برانگیزاننده خشم باشد. برای مثال کسی از شما کتابی امانت می‌گیرد و به موقع به شما نمی‌رساند با خود می‌گویید: «اگر با او برخورد نکنم و به اصطلاح او را سر جایش ننشانم دفعه بعد هم این کار را خواهد کرد.» «اگر از من حساب نبرد به این رفتارها ادامه خواهد داد.» همان طور که می‌بینید پیش‌بینی منفی برای رفتار دیگران می‌تواند برانگیزاننده‌ی خشم باشد و سبب می‌شود واکنش منفی شدیدی از خود نشان دهید.
۸- تعمیم:
در تعمیم فرد با استفاده از کلماتی مانند «همیشه»، «هرگز»، «هیچوقت» یک رویداد را تعمیم می‌دهد. برای مثال: «دیر کردن کار همیشگی‌اش است.»
الهه ضمیری - خبرنگار تحریریه جوان قدس
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»