امیدهایی برای درمان نوع نادر دیستروفی عضلانی دوشن با سلولهای کایمریک

به گزارش امتداد به نقل از خبرگزاری علم و فناوری از اصفهان، به نقل از technologynetworks، یافته ها توسط محققان دانشگاه ایلینوی در شیکاگو در رابطه با سلول های بنیادی گزارش کرده است که سلول های ساخته شده  از ترکیب یک سلول عضلانی طبیعی انسان با یک سلول عضلانی از یک فرد مبتلا به دیستروفی عضلانی دوشن – شکل نادر اما کشنده دیستروفی عضلانی – توانستند عملکرد عضلانی را به طور قابل توجهی در عضلات مدل موش بیمار افزایش دهند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این سلولها، به نام “سلول های کایمریک”، با ترکیب یک سلول اهدا کننده طبیعی حاوی نسخه ای از عملکرد ژن دیستروفین – یک پروتئین ساختاری عضلانی که در افراد مبتلا به دیستروفی عضلانی دوشن وجود دارد – با یک سلول از گیرنده با این بیماری ساخته شده است. طبق مقاله ا ی که در ژانویه ۲۰۱۸ در بررسی و گزارش سلول های بنیادی ارائه شده است، محققان از سلولهای دریافت کننده و موش استفاده کردند تا سلولهای کایمریک را ایجاد کنند که سطح دیستروفیین را ۳۷ درصد افزایش داده و عملکرد عضلانی را بهبود می بخشد، وقتی در عضلات یک مدل موش از دیستروفی عضلانی دوشن استفاده شد. سلول های جدید هر دو ویژگی های اهدا کننده و گیرنده را داشتند و با محیط اطراف خود مانند سلول های طبیعی رفتار می کردند. همچنین سلولهای کایمریک باقی ماندند و دیستروفین را به مدت ۳۰ روز تولید کردند.
حالا، گروه تحقیقاتی، به سرپرستی دکتر ماریا سیمیونوو، استاد جراحی ارتوپدی در کالج پزشکیUIC، یافته های مشابه را با استفاده از سلول های انسانی در مدل موش دیستروفی عضلانی دوشن ارائه می کنند.

سیمیونوو می گوید: نتایج ما نشان می دهد که بقای طولانی مدت این سلول ها و کمک به ایجاد استفاده از سلول های کایمریک به عنوان یک درمان بالقوه امیدوار کننده جدید برای بیماران مبتلا به دیستروفی عضلانی دوشن است، وی تصریح می کند:این تیم منتظر آزمایش های بالینی در انسان در آینده نزدیک است.

دیستروفی عضلانی دوشن یک اختلال ژنتیکی وابسته به X است که با انقباض عضله پیشرونده و ضعف مشخص شده است و در هر 4000 نوزاد پسر که متولد می شود یک نوزاد پسر درگیر این بیماری است.
افراد مبتلا به این بیماری ژن دیستروفین یک پروتئین ساختاری که کمک می کند سلول های عضلانی را دست نخورده نگه دارد ندارند.  شروع علائم در دوران کودکی، معمولا بین 3 تا 5 سالگی است. اختلال باعث ضعف عضلانی و از دست دادن عملکرد حرکتی می شود و در نهایت منجر به نارسایی های تنفسی یا قلبی و مرگ می شود. بسیاری از افراد مبتلا به دیستروفی عضلانی دوشن به نوجوانی 20 سالگی و بعضی به 30 سالگی خود می رسند، اما در حال حاضر هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد.
درمان های محرک شامل ژن درمانی و درمان با سلول های بنیادی می باشد، اما هر کدام دارای نقایصی هستند. ژن درمانی به ارائه نسخه های خوب از ژن های از دست رفته و یا غیرفعال به سلول ها از طریق ویروس ها متکی است. سلول ها نه تنها می توانند در مقابل عفونت ویروسی ایمن باشند، درمان نامطلوبی هم ارائه می کنند، همچنین هیچ تضمینی وجود ندارد که ویروس فقط سلول های مورد نظر را آلوده کند. در درمان سلول های بنیادی، که در آن سلول هایی که حاوی ژن دیستروفین هستند، به گیرنده تزریق می شوند، گیرنده نیاز به دریافت داروهای سرکوب کننده ایمنی برای جلوگیری از رد درمان دارد.

سیمیونوو، نویسنده اصلی این مقاله، می گوید: “این درمان سلول های بنیادی معمولی نیست.” “ما در حال جابجایی دیستروفین به گونه ای هستیم که گیرنده نباید از داروی ضد رد درمان استفاده کند، زیرا سلول های کروماتیک ایمپلنت می توانند سیستم ایمنی دریافت کننده را از بین ببرند. در درمان سلول های بنیادی سنتی، سلول های ایمپلنت ۱۰۰ درصد “خارجی” هستند و داروهای ضد عفونی برای جلوگیری از بین بردن سلول های خارجی از سیستم ایمنی میزبان مورد نیاز است. “

در مقابل، سلولهای کایمریک ۵۰ درصد “خودی” هستند – با بسیاری از ویژگی های بیوشیمیایی و ژنتیکی گیرنده – و به همین ترتیب می توانند سیستم ایمنی دریافت کننده را نادیده بگیرند.

سیمیونوو ادامه می دهد: “سلول های کایمریک مانند سلول های دریافت کننده خودی هستند که سیستم ایمنی بدن  اجازه” عبور ” آنها را می دهد.

اگر چنین سلول هایی برای درمان بیمار مبتلا به دیستروفی عضلانی دوشن استفاده شود، سلول های عضلانی طبیعی از پدر یا بستگان نزدیک می توانند با سلول های عضلانی بیمار ترکیب شوند.

محققان، سلولهای عضلانی را از بیماران مبتلا به دیستروفی عضلانی دوشن با سلولهای عضلانی از حالت طبیعی،  اهدا کنندگان سالم تلفیق کردند.
در آزمایشگاه، سلولهای کایمریک برای بیان دیستروفین مشاهده شدند.

دکتر کریس سیمیونوو، استاد جراحی ارتوپدی در کالج پزشکی UIC و همکارانش در این مقاله، می گویند: هنگامی که این سلول ها به عضلات پایه یک مدل موش از دیستروفی عضلانی دوشن وارد می شدند، سطح دیستروفین تقریبا 20 درصد از فیبرهای عضلانی تحت تاثیر سلول های القا شده را در 90 روز بعد ازالقا ،  “به اندازه کافی برای تولید یک بهبود قابل توجه در عملکرد عضلانی،“ افزایش داد.

 بهبودی بیش از 60 درصد در آزمایشهای عملکرد عضلانی موشهای ایمپلنت شده و بهبودی بیش از 20 درصد در آزمایشهای تحمل خستگی عضلانی مشاهده شد.

 

این مقاله از مواد ارائه شده توسط دانشگاه ایلینوی در شیکاگو منتشر شده است.

 انتهای پیام/

معصومه صادقی

https://www.technologynetworks.com/tn/news/cell-chimeras-provide-muscular-dystrophy-breakthrough-298687

true برچسب ها :

این مطلب بدون برچسب می باشد.

true

منبع: امتداد نیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.emtedadnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «امتداد نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۸۱۵۹۷۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا برخی افراد سریع‌تر از دیگران می‌دوند؟

دلایل متعددی وجود دارد که چرا برخی افراد می‌توانند بسیار سریع بدوند در حالی که برخی دیگر آهسته‌تر می‌دوند. ژنتیک و ویژگی‌هایی که از والدین خود به ارث می‌برید جزء عواملی است که در سرعت نقش دارد، اما انتخاب‌ها و تجربیات شما نیز نقش ایفا می‌کند.

به گزارش ایسنا، یوسین بولت(Usain Bolt)، سریع‌ترین فرد جهان، دوی ۱۰۰ متر را با سرعت ۲۳.۳۵ مایل در ساعت(۳۷.۵۷ کیلومتر در ساعت) دوید. این برای یک انسان بسیار سریع است و تقریبا مشابه همان سرعتی است که با ماشین در محله یا مناطق نزدیک به مدرسه حرکت می‌کنید. شاید وقتی در ماشین هستید آنقدر سریع به نظر نرسد، اما برای یک انسان بسیار سریع است و باید گفت تعداد کمی از دوندگان در جهان می‌توانند حتی نزدیک به این سرعت شوند.

به نقل از اس‌اف، یکی از عوامل اصلی که بر توانایی افراد در دویدن سریع تأثیر می‌گذارد، ساختار بدن از جمله نحوه عملکرد عضلات است.

بدن انسان بیش از ۶۰۰ ماهیچه دارد که با هم کار می‌کنند و به فرد این امکان را می‌دهند که در جهات مختلف و با سرعت‌های مختلف حرکت کنند. این ماهیچه‌ها از گروه‌هایی از فیبر تشکیل شده‌اند. دو نوع اصلی فیبر وجود دارد: تند انقباض و کند انقباض.

ماهیچه‌ها دارای ترکیبات مختلفی از این فیبرها هستند. به عنوان مثال، دو عضله ساق پا را تشکیل می‌دهند که یکی عمدتا فیبرهای تند انقباض دارد. این عضله ماهیچه دوقلو نام دارد که برای دوی سرعت و پریدن استفاده می‌شود. عضله دیگر عمدتا دارای فیبرهای کند انقباض است که برای پیاده روی و آهسته دویدن استفاده می‌شود.

فیبرهای عضلانی سریع انقباض، بزرگتر هستند و به بدن شما کمک می‌کنند تا سریع حرکت کند و نیروی قابل توجهی تولید کند. دوندگان سرعت معمولا دارای فیبرهای عضلانی سریع انقباض فراوانی هستند. با این حال، این نوع فیبر عضلانی نیز به سرعت خسته می‌شود که این مدت زمان دویدن با حداکثر سرعت را به مسافت‌های نسبتا کوتاه محدود می‌کند.

فیبرهای عضلانی کند انقباض کوچکتر هستند و به شما کمک می‌کنند با سرعت کمتر اما با استقامت بیشتری بدوید. دوندگان مسافت طولانی و دوچرخه سواران رقابتی مقادیر زیادی از این عضلات دارند.

اینکه چه مقدار از هر نوع فیبر عضلانی داشته باشید، عمدتا توسط ژن‌های شما تعیین می‌شود، بنابراین در مورد انواع ماهیچه‌ها باید با آنچه متولد شده‌اید کار کنید. اما تمرینات می‌تواند به تمرین دادن این عضلات کمک کند.

مغز شما نقش بزرگی ایفا می‌کند

توانایی بدنی فقط مربوط به ماهیچه‌ها نیست. مغز شما نیز نقش مهمی ایفا می‌کند.

ماهیچه‌های اسکلتی شما توسط مغز شما کنترل می‌شوند. برای مثال، می‌توانید طول گام‌هایتان، نحوه حرکت بازوها، برخورد پاهایتان با زمین و حتی روش‌هایی را که برای تنفس استفاده می‌کنید کنترل کنید. می‌توانید به بدن خود بیاموزید که از بهترین روش‌های دویدن استفاده کند.

همچنین می‌توانید فرم دویدن خود را با استفاده از کل بدن، حرکت دادن بازوها خلاف جهت پاها، دویدن روی انگشتان پا و به حداکثر رساندن زمان صرف شده در فاز اوج گرفتن با هر دو پا از زمین بهبود بخشید. استفاده از روش‌های مناسب دویدن به عضلات کمک می‌کند نیروی بیشتری ایجاد کنند و با هم کار کنند، که به شما کمک می‌کند سریع‌تر بدوید.

انتهای پیام