به نقل از «پارسینه»

ویژگی های کرم ضد آفتاب استاندارد چیست؟

تاریخ انتشار: ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۶۷۴۲۴۷

گروهی از متخصصان با آزمایش برروی تعدادی از ضد آفتاب‌ها با SPF‌های متفاوت، ساخت شرکت‌های مشهور آرایشی بهداشتی دریافتند، برخلاف تبلیغات و حتی نوشته‌های روی بدنه کرم، این محصولات میزان SPF کمتری دارند.


محققان این نتیجه‌ها را با آزمایش بر روی بیش از ۷۳ نشان تجاری مشهور به دست آورده اند؛ میزان SFP موجود در کر‌م‌ها کمتر از نیمی از میزان اعلام شده در بسته بندی بوده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ضد آفتاب ماده‌ای ضروری برای قرار گرفتن درمعرض تابش نور خورشید به ویژه در فصل‌های گرم سال است و پزشکان استفاده از آن را به تمام گروه‌های سنی توصیه می‌کنند؛ حتی ضد آفتاب‌هایی مخصوص کودکان وجود دارد که در زمان مسافرت به سواحل دریا لازم است والدین برای پوست کودک از آن استفاده کنند.

در بیشتر کرم‌های ضد آفتاب از دو ماده دی اکسید تیتانیوم و دی اکسید روی استفاده می‌شود که لایه‌ای سفید رنگ برروی پوست ایجاد می‌کنند و درمواقع این مواد محافظ در برابر نور خورشید به شکل موقت هستند.


میزان کم SPF در برخی محصولات مشهور می‌تواند خطری جدی برای برخی بیماران مبتلا به بیماری هایی، چون سرطان پوست، ملانوما، افراد مبتلا به آلرژی به نور خورشید، مبتلایان به پسویازیس و بیماری‌هایی از این دست باشد.

افراد معمولاً به میزان کم از این محصول استفاده می‌کنند، درصورتی که باید حدود یک ربع قبل از خروج از منزل پوست بدن و صورت خود را به کرم آغشته کنند تا اثرگذاری آن انجام شود و سپس ازخانه خارج و درمعرض تماس با نور خورشید قرار بگیرند.


سرطان پوست یکی از بیماری‌های شایع در دنیای کنونی است و سبب مرگ هزاران نفر درسال می‌شود البته برخی از نژاد‌ها مانند افرادی که موی قرمز یا پوست کک و مکی دارند، نسبت به سرطان پوست آسیب پذیرترهستند.


سیاه پوستان و افراد سبزه به دلیل بالا بودن میزان ملانین، کمتر به سرطان پوست مبتلا می‌شوند، درحالی که سفید پوستان بیشترین گروه در معرض خطر هستند.


کرم ضد آفتاب استاندارد باید دارای قدرت محافظت در برابر هر دو اشعه UVA و UVB خورشید را داشته باشد؛ با وجود اینکه بیشتر نشان‌های تجاری استاندارد‌های خود را از سازمان FDA دریافت می‌کنند، اما مجبور به ارائه محصولات خود به این سازمان نیستند، همچنین حتی برترین محصولات از نشان‌های تجاری مشهور در دنیا تنها دو ساعت قابلیت محافظت دربرابر نور خورشید دارند و افراد برای حفظ سلامت پوست خود باید به شکل منظم استفاده از این محصول را تجدید کنند.


اکتفا کردن تنها به کرم ضد آفتاب کافی نیست و کارشناسان توصیه می‌کنند افراد از کلاه، لباس مناسب و عینک آفتابی استفاده کنند.


معاینه دقیق و روزانه پوست بدن، همچنین استفاده از آینه برای بررسی جوش یا توده‌های موجود در پشت شانه یا زانو‌ها هم می‌تواند سبب کاهش شناسایی دیرهنگام بیماری و افزایش امید به زندگی در افراد شود.

منبع: پارسینه

کلیدواژه: پارسینه سلامتی زیبایی کرم ضد آفتاب

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۶۷۴۲۴۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بادبان خورشیدی ناسا در فضا باز شد

بادبان‌های خورشیدی راهی مرموز و باشکوه برای سفر در وسعت فضا هستند. آنها با شباهت به بادبان کشتی‌ها یکی از کارآمدترین راه‌ها برای فراهم کردن نیروی رانش فضاپیماها در فضا هستند.

به گزارش ایسنا، هفته گذشته بود که موشک الکترون(Electron) متعلق به شرکت راکت‌لب(RocketLab) سامانه بادبان‌ خورشیدی مرکب پیشرفته ناسا را به فضا پرتاب کرد.

«سیستم بادبان خورشیدی کامپوزیت پیشرفته»(ACS3) ناسا یکی از دو محموله‌ای بود که از نیوزیلند به فضا پرتاب شد.

هدف این ماموریت آزمایش استقرار بادبان‌های خورشیدی بزرگ در مدار پایین زمین است و اکنون ناسا تأیید کرده که با موفقیت یک بادبان ۹ متری را در فضا مستقر کرده است.

موتور خودرو در سال ۱۸۸۶ اختراع شد. در سال ۱۹۰۳ انسان‌ها اولین پرواز خود را انجام دادند و ۵۸ سال بعد، انسان اولین سفر خود را با موشک به فضا انجام داد. فنوری موشک در طول این سال‌ها به طور قابل توجهی تغییر کرده است.

می‌توان گفت که توسعه موشک‌ها در واقع از قرن سیزدهم با شلیک تیرهای دارای پیشران توسط چینی‌ها و مغول‌ها به سمت یکدیگر آغاز شد. حالا ما موشک‌های پیشران جامد و مایع، موتورهای یونی و بادبان‌های خورشیدی را داریم.

بادبان‌های خورشیدی از جذابیت خاصی برخوردار هستند، زیرا از نیروی خورشید یا نور ستارگان برای به حرکت درآوردن کاوشگرها در فضا استفاده می‌کنند. البته این ایده جدید نیست، چرا که یوهانس کپلر(Johannes Kepler) برای اولین بار پیشنهاد کرد که می‌توان از نور خورشید برای هل دادن فضاپیماها در فضا استفاده کرد.

ما باید تا قرن بیستم صبر می‌کردیم تا یک دانشمند روسی به نام کنستانتین تسیولکوفسکی(Konstantin Tsiolkovsky) اصل چگونگی کارکرد بادبان‌های خورشیدی را تعریف کند.

سپس کارل ساگان(Carl Sagan) و سایر اعضای انجمن سیاره‌ای در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ میلادی شروع به پیشنهاد مأموریت‌هایی با استفاده از بادبان‌های خورشیدی کردند، اما این امر تا سال ۲۰۱۰ که اولین وسیله نقلیه عملی مجهز به بادبان خورشیدی موسوم به ایکاروس(IKAROS) را دیدیم، محقق نشد.

درک مفهوم بادبان‌های خورشیدی با تکیه بر فشار نور خورشید بسیار ساده است. بادبان‌ها به گونه‌ای زاویه می‌گیرند که فوتون‌ها به بادبان بازتابنده برخورد کند و فوتون‌ها با جهش از آن، فضاپیما را به جلو می‌برند.

البته برای شتاب دادن به فضاپیما با استفاده از نور، فوتون‌های زیادی نیاز است، اما این سیستم پیشران به آرامی و با گذشت زمان، یک سیستم بسیار کارآمد خواهد بود که به موتورهای سنگین یا مخازن سوخت نیاز ندارد. همین کاهش جرم، شتاب بادبان‌های خورشیدی را توسط نور خورشید آسان‌تر می‌کند، اما اندازه بادبان‌ها توسط مواد و ساختارهایی که آنها را پشتیبانی می‌کنند، محدود شده است.

به بیان ساده‌تر، بادبان‌های خورشیدی، فشار ظریف نور خورشید را مهار می‌کنند و آن را برای به حرکت درآوردن کاوشگرها در فضا به کار می‌برند. کار آنها درست مانند عملکرد کشتی‌های دریانوردی در مهار کردن باد روی زمین است. از آنجا که بادبان خورشیدی کارآمد است و نیازی به سوخت ندارد، بسیاری از طرفداران اکتشاف فضایی نسبت به این راهبرد نسبتا جدید بسیار امیدوار هستند.

ناسا روی این مشکل با فناوری بادبان خورشیدی نسل جدید خود کار کرده است. سیستم بادبان خورشیدی کامپوزیت پیشرفته آنها از تاسواره(CubeSat) ساخته شده توسط شرکت نانواویونیکس(NanoAvionics) برای آزمایش ساختار پشتیبانی این کامپوزیت جدید استفاده می‌کند.

این بادبان از مواد پلیمری انعطاف پذیر و فیبر کربن ساخته شده است تا جایگزینی سخت‌تر و در عین حال سبک‌تر برای طرح‌های ساختار پشتیبان موجود ایجاد کند.

اکنون ناسا تایید کرده است که این تاسواره به مدار پایین زمین رسیده و یک بادبان ۹ متری را مستقر کرده است. به گفته ناسا حدود ۲۵ دقیقه طول کشید تا این بادبان که ۸۰ متر مربع وسعت دارد، مستقر شود.

گفتنی است که چند ماموریت بادبان خورشیدی از جمله کاوشگر «ایکاروس»(Ikaros) ژاپن و پروژه «لایت‌سیل ۲»(LightSail 2) متعلق به «انجمن سیاره‌ای آمریکا»(The Planetary Society) پیشتر به فضا پرتاب شده‌اند. هدف از پرتاب سیستم بادبان خورشیدی کامپوزیت پیشرفته ناسا نیز توسعه بیشتر این فناوری است.

ناسا می‌گوید اگر شرایط هوایی مساعد باشد، حتی ممکن است این بادبان خورشیدی از زمین نیز قابل مشاهده باشد.

انتهای پیام