ماکرون و پوتین امروز درباره آینده برجام گفتگو می‌کنند

روسای جمهوری روسیه و فرانسه، با وجود برخی اختلاف نظرات، امروز برای یافتن راه حل اوضاع پیرامون برجام، بحران در سوریه و شرق اوکراین و همچنین توسعه همکاری‌های اقتصادی دوجانبه مذاکره می‌کنند.

به گزارش گروه بین‌الملل امتداد نیوز، روزنامه «نیزوایسیمایا گازیتا»، چاپ مسکو امروز نوشت: “امانوئل ماکرون” رئیس جمهوری فرانسه امروز (پنج شنبه) برای نخستین بار بعد از انتخاب خود به این سمت به روسیه سفر می کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

“ولادیمیر پوتین” رئیس جمهوری روسیه در شهر سنت پترزبورگ با ماکرون دیدار نموده و اوضاع پیرامون توافق هسته‌ای با ایران که بعد از خروج آمریکا از برنامه جامع اقدا مشترک (برجام) و تعیین ضرب الاجل برای تهران وخیم شده، همچنین روند حل و فصل مناقشه در سوریه و بحران در شرق اوکراین، در مرکز توجه مذاکرات رهبران دو کشور قرار دارد. پوتین و ماکرون همچنین مسائل مربوط به همکاری‌های اقتصادی دوجانبه را نیز بررسی می کنند.

“ژان لیو دریان” وزیر امور خارجه فرانسه در آستانه این دیدار سران اعلام کرد: «ما باید با روسیه رک صحبت کرده و خواسته های خود را بیان کنیم.» وی معتقد است که برغم وجود اختلافات موجود بین دو کشور، روابط مشارکتی با مسکو برای پاریس ضروری است.

وزیر خارجه فرانسه در صحبت از اختلافات با مسکو، در وهله نخست به پرونده سوریه و بحران اوکراین اشاره کرد. وی در مورد اظهارات اخیر “الکساندر لاورنتیف” نماینده ویژه پوتین در امور سوریه در خصوص ضرورت خروج نظامیان خارجی از سوریه، گفت: «منظور این سخنان باید کاملا روشن شود، برای اینکه نیروهای نظامی خارجی بسیاری در سوریه حضور دارند و تنها گروه بسیار کوچکی از نظامیان فرانسوی در این کشور مستقر هستند.»

“تاتانیا کاستویوا-ژان” مدیر مرکز روسیه و جامعه مشترک المنافع در موسسه روابط بین الملل پاریس به این روزنامه توضیح داد: «اختلاف نظر روسیه و فرانسه در مورد اوضاع سوریه و اوکراین، بسیار اصولی است و فایق آمدن سریع بر آن در دورنمای نزدیک ممکن نیست. ضمن اینکه شواهد نشان می دهد بعید نیست که رویارویی دو کشور در جبهه‌های دیگر نیز تشدید گردیده.»

امکان تلاش مشترک روسیه و کشورهای اروپایی برای حفظ برجام

روسای جمهوری روسیه و فرانسه امروز در باره آینده توافق هسته‌ای با ایران بعد از خروج آمریکا از آن نیز تبادل نظر خواهند کرد. البته در این راستا مواضع روسیه با سه کشور اروپایی فرانسه، آلمان و انگلیس در مورد لزوم حفظ برجام، تقریبا یکسان است.

کاستویوا-ژان توضیح داد: «البته اگر اقدامات ضدایرانی واشنگتن، پنجره جدیدی برای تلاشهای مشترک اتحادیه اروپا و روسیه باز کند، این پنجره چندان بزرگ نخواهد بود. بعید است رئیس جمهوری فرانسه تصمیم بگیرد که بطور علنی به رویارویی با مواضع آمریکا در باره ایران بپردازد. ضمن اینکه خود ماکرون پیش از این با تجدیدنظر در برجام موافقت کرده بود، در حالیکه مقامات مسکو چنین تجدیدنظری را اصلا لازم نمی دانند.»

به عقیده این کارشناس، در مجموع مشکلات موجود در روابط  بین آتلانتیکی به خودی خود هیچ ارتباطی با روابط کشورهای اروپایی و روسیه ندارد.»

به نوشته این روزنامه، امانوئل ماکرون روز جمعه (فردا) در اجلاس بین المللی اقتصادی سنت پترزبورگ شرکت خواهد کرد. رئیس جمهوری فرانسه در حاشیه این اجلاس در میزگرد جامعه تجاری روسیه-فرانسه نیز شرکت می کند.

تاتانیا کاستویوا-ژان در این رابطه یادآور شد، واقعیت این است که روابط اقتصادی روسیه و فرانسه بخش مهمی از روابط دو کشور است که طی چند سال اخیر با موفقیت بیشتری همراه بوده. به گونه ای که فرانسه طی سه سال گذشته مقام نخست را در عرصه سرمایه گذاری خارجی در روسیه داشته و همچنین نخستین کشور در عرصه کارفرمای خارجی در این کشور است.    

سرنوشت تحریم‌های اتحادیه اروپا علیه روسیه نامشخص است

به گفته این کارشناس، این رویداد که در ماه ژانویه ولادیمیر پوتین دهها کارفرمای فرانسوی فعال در روسیه را به حضور پذیرفت، یک ژست سیاسی و اقتصادی قابل توجه بود که نشان دهد روسیه آنقدرها هم که در غرب تصور می شود، منزوی نیست.

البته اگر مسکو و پاریس برای تقویت همکاری‌های دوجانبه تمایل داشته باشند، تنها مشکل در این زمینه تحریم‌های آمریکا و اتحادیه اروپاست. پیش از این چند کشور اروپایی، شامل اتریش و جمهوری چک، نسبت به عدم تاثیر محدودیتهای ضدروسی ابراز تردید کردند. احزاب ائتلافی که در حلا تشکیل دولت ایتالیا هستند نیز خواستار لغو تحریم‌های اتحادیه اروپا علیه مسکو شده اند.

این کارشناس فرانسوی توضیح داد: «برخلاف آمریکا، تقریبا اتحادیه اروپا در این خصوص توافق نظر دارد که از گسترش تحریمها علیه روسیه ممانعت شود. البته لغو تحریمهای حاضر بدون بروز هیچ نوع پیشرفتی در روند حل و فصل بحران اوکراین، ممکن نخواهد بود، چرا که چنین اقدامی اعتبار اروپا را زیر سئوال خواهد برد. بنابراین تغییر این وضعیت بستگی به اقدام خاصی از سوی مسکو در جهت بهبود اوضاع در شرق اوکراین و رعایت توافقات مینسک در این زمینه خواهد داشت.»

انتهای پیام/

true برچسب ها :

این مطلب بدون برچسب می باشد.

true

منبع: امتداد نیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.emtedadnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «امتداد نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۷۴۷۴۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مسکو در بزنگاه تصمیم درباره اردوغان

اگر اردوغان و ترکیه همواره با دلالی در سیاست خارجی، موقعیت خود را پیش برده‌اند، پوتین و روسیه نباید در سراب یک توهم تحقق‌ناپذیر یا سیاست مرحله‌ای، خوراک سیاست‌های ترکیه می‌شدند.

به گزارش مشرق، هادی محمدی طی یادداشتی در روزنامه جوان نوشت: در کمتر از ربع قرن که اردوغان و حزب رفاه بر ترکیه حاکم شده‌اند، کیش شخصیت وی در سیاست خارجی ترکیه برجسته‌تر از قبل تجلی یافته است. اگرچه در ظاهر این‌گونه است که ترکیه در مقابل برخی سیاست‌های غربی گردن‌کشی کرده و در ۲۰۰۴ به نیروهای امریکایی برای حمله و اشغال عراق اجازه عبور نداده، ولی به تدریج روشن شد که رویای امپراتوری‌خواهی اردوغان و عثمانی‌گری وی که عمدتاً دارای شاخص‌های منافع شخصی است، جوهره رفتارهای سیاست خارجی ترکیه بوده است. جنگ تروریستی نیابتی در سوریه هم تأکید دیگری از این رفتار است و رقابت در جایگاه محوری اداره جنگ ویرانگر تروریستی با عربستان و امارات یا بعدها با مصر، یکباره افول و دشواری و چالش‌های حکمرانی در ترکیه را نشان داد.

نگاه امریکا به دیگر بازیگران خرد منطقه‌ای برای ریز پروژه‌های غرب آسیا، اردوغان را در بازی پیچیده‌ای قرار داد تا همزمان و ضمن حفظ بنیان‌های روابط با صهیونیست‌ها و امریکا و غرب، بازی با روسیه را به عنوان متعادل‌کننده فشارها شروع کند. اردوغان با ساقط کردن هواپیمای روسی در شمال غرب سوریه و ترور سفیر روسیه در استانبول، با انعطاف مقابل پوتین و عذرخواهی از روسیه، روابط پرشتاب با روسیه به ثمره مناسبات تجاری قریب ۷ میلیارد دلاری رسید. روسیه و پوتین وسوسه بی‌طرف کردن ترکیه در ضلع جنوبی خاک خود با ناتو را داشتند. اردوغان نیز برای مقابله با فشارهای اقتصادی غرب و صهیونیسم بین‌الملل و کشورهای عربی، پیوندهای همکاری در انرژی، روابط بانکی، تجاری و سیاسی و گاه امنیتی را قوت بخشید. اگر اردوغان و ترکیه همواره با دلالی در سیاست خارجی، موقعیت خود را پیش برده‌اند، پوتین و روسیه نباید در سراب یک توهم تحقق‌ناپذیر یا سیاست مرحله‌ای، خوراک سیاست‌های ترکیه می‌شدند.

ترکیه در جنگ اوکراین به جز پیوندهای ناشی از عضویت در ناتو و پیوند ریشه‌های حکمرانی ترکیه با غرب یا آنچه از دلبستگی و تعهدات به صهیونیسم جهانی راجع به اردوغان گفته می‌شود، با نگاه تاریخی به ترک‌های کریمه، به سیطره روس‌ها بر جزیره کریمه مشکل دارد و همانگونه که در توهم تاریخی عثمانی‌گری دنبال بخش بزرگی از عراق است، به بهانه ترکمن‌ها و پ. ک. ک، هم در عراق مداخله می‌کند و هم سهم بزرگی از تجارت یا سرقت نفت شمال عراق و ارسال به اسرائیل را سامان می‌دهد و به دنبال سهم خواهی از تحولات ناشی از جنگ روسیه و غرب در اوکراین است و نوای ترک‌های کریمه را هر از گاهی مطرح می‌کند. اردوغان می‌داند که دایره‌ای از یهودیان وفادار به پوتین، مأموریت دور زدن تحریم‌های مالی و بانکی غربی برای روسیه را به عهده دارند و در بازرگانی تجار نیز، بخشی از تکیه‌گاه مالی و بانکی تجار و طرف‌های رسمی روسیه از طریق ترکیه است و با همین ارزیابی اکنون سخت‌گیری در مسائل بانکی و مالی و مسدود کردن حساب‌های مالی روسیه و تجار روس را آغاز کرده و با عزم جدیدی وارد معرکه اوکراین شده و هماهنگ با خیز ناتو برای نقش‌آفرینی علنی در جنگ اوکراین، ترکیه هم که مهم‌ترین پتانسیل نیروی زمینی ناتو است، چراغ سبز خود را با قرارداد ساخت پهپادهای بیرق‌دار در اوکراین نشان داده است و سیطره روسیه بر کریمه را نمی‌پذیرد. او بر یکپارچگی اوکراین در حالی تأکید می‌کند که غربی‌ها پذیرفته‌اند بخشی از اوکراین را باید به روس‌ها واگذار کنند.

شاید مواضع تند اخیر ترکیه و اردوغان در قفقاز نیز که روسیه را مشغول در تنش جدید با غرب می‌بیند، کارت فشار جدید اردوغان علیه پوتین و روسیه قلمداد شود. با اینکه روس‌ها در سوریه در قبال ترکیه نرمش و خامی نشان دادند و نسبت به دست‌اندازی ارضی ترکیه اغماض نموده‌اند، ولی اکنون روشن شده است که ترک‌ها در آستانه، ژست صلح و ثبات‌سازی در سوریه دارند، ولی همزمان بر سیاست توسعه‌طلبی ارضی و توهم تاریخی و عثمانی‌گری اصرار دارند و این رفتار ترکیه در قبال روسیه در لیبی و غرب آفریقا هم در حال افزایش است.

ترکیه همین روابط پیشرفته با روسیه را دستمایه چانه زنی با غرب قرار داده و در پایان یک ماراتن چندین ساله موافقت کنگره در مورد جنگنده‌های اف ۱۶ امریکایی را دریافت کرده‌اند. البته این رفتار ترک‌ها فقط به روابط با روسیه اختصاص ندارد و در بیش از هفت ماه جنگ وحشیانه صهیونیست‌ها و جنایات آن‌ها در غزه، هم ساکت و منفعل بودند و هم بخش مهمی از نیازمندی‌های گوناگون انرژی و مواد غذایی و فولاد را به بنادر صهیونیستی در مدیترانه رسانده‌اند، ولی اکنون که کار اسرائیل به نهایت خود نزدیک شده و پس از پرچمداری ایران با وعده صادق در غزه و فلسطین مانورهای سیاسی ترکیه نیز پررنگ شده است و برای امید بخشیدن به پروژه امریکایی برای پس از جنگ در غزه، دنبال نقش‌آفرینی و گره‌گشایی است، ولی علیه اسرائیل هم شعار می‌دهد.

شکاف‌های روسی-ترکی، به پروژه سپر هوایی اروپایی در مقابل روسیه و مشارکت ترکیه در این پروژه و عضویت سوئد و فنلاند در ناتو و امتیازخواهی ترکیه برای موافقت و همراهی، که پیام ضد امنیتی روشنی برای روسیه و پوتین در بر داشت، گسترش یافته است. به هر حال اردوغان باید در سال آینده به استقبال انتخابات ریاستی برود و زنگ خطر انتخابات پارلمانی و ناکامی اردوغان و حزب رفاه در آن و پیچیده‌تر شدن اوضاع اقتصادی ترکیه، که در تاریخ ترکیه بی‌سابقه است و می‌تواند یک پایان غم انگیز برای اردوغان و حزب حاکم باشد، توجیه روشنی در سیاست‌های سینوسی ترکیه ارزیابی می‌شود، ولی روسیه را در یک نقطه عطف در تحولات جنگ اوکراین به منازعه راهبردی با غرب و امریکا، با چالش روبه‌رو می‌کند. شاید تعویق معنادار سفر پوتین به ترکیه، یک تأمل دیرهنگام در سیاست خارجی روسیه در قبال ترکیه باشد که در انتخاب‌های سیاست خارجی گام‌های سست را تکرار نکند.