رحمانی فضلی: لیگ را بدون تماشاگر برگزار می‌کنیم
تاریخ انتشار: ۳۰ مرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۲۵۳۹۶۳
«قرار است با وزیر ورزش جلسه بگذاریم. فضا باید کنترل و مدیریت شود. برای ما امنیت مهم است. اگر احساس کنیم گروه‌هایی وارد شده و انتظامات را دچار خدشه می‌کنند، تصمیم می‌گیریم برخی بازی‌ها بدون تماشاگر برگزار شود.»
به گزارش ایسنا، روزنامه ایران نوشت: «چگونه می‌شود امنیت کشوری را که یک هفتم قاره اروپا مساحت دارد، تأمین کرد؟ کشوری که مرز غربی‌اش تا همین چند وقت پیش مقر داعش بود و مرز شرقی‌اش مقر طالبان؛ کشوری که از ۳۱ استانش، ۱۶ استانش مرزی است؛ آن هم در خاورمیانه‌ای که در حال حاضر حداقل ۵ کشور آن درگیر جنگ نظامی داخلی و خارجی است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
عبدالرضا رحمانی فضلی، وزیر کشور به عنوان یکی از مسئولان ارشد تأمین امنیت در کشور در گفت‌و‌گو با «ایران» از اطلس امنیتی و تغییر و تحولات آن می‌گوید؛ از پشت پرده اعتراض‌های خیابانی و کم و کیف آن؛ این که آیا اعتراض‌های صنفی اخیر با اعتراض‌های دی ماه سال گذشته پیوند و قرابتی دارد یا نه؟ از این که چگونه یک اعتراض خیابانی مدیریت می‌شود؛ این که در اعتراض‌های اخیر چند نفر حضور داشتند؟ صحنه‌گردانان که بودند؟ چگونه اراذل و اوباش و لیدرها در اعتراضات مهار می‌شوند؟ بازداشت‌ها با چه هدفی است؟ این که ماجراهای اخیر در ورزشگاه‌ها چه ارتباطی با اعتراضات خیابانی دارد؟ او همچنین در این گفت‌و‌گو به سؤالات از پشت پرده حضور خانواده‌ها در ورزشگاه برای تماشای جام جهانی خبر می‌دهد. وزیر کشور در پایان به این سؤال جواب می‌دهد که آیا از این به بعد او را پشت تریبون سخنگویی دولت خواهیم دید یا نه؟
پاسخ‌های وزیر کشور به این پرسش‌ها را در زیر می‌خوانید.
یکی از دستاوردهای قابل توجه دولت یازدهم همچنین وزارت کشور، امنیت کشور بود و اوج آن را در جریان انتخابات سال گذشته شاهد بودیم که انتخاباتی در منتهای رقابت، بدون حاشیه و در سلامت و امنیت کامل برگزار شد. اما در مدت کوتاهی بعد از همین انتخابات، در دی ماه سال گذشته شاهد اعتراض‌هایی بودیم که در هفته‌های اخیر با کم و کیفی متفاوت‌تر تکرار شد. مجموعه این رویدادها سبب شده شماری معتقد باشند امنیت کشور مورد خدشه قرار گرفته است؛ ادعایی که با واقعیت عینی خیلی همخوان نیست اما امنیت ذهنی و روانی جامعه را نشانه گرفته است. به عنوان یکی از مسئولان ارشد امنیت کشور، آیا اعتراض‌های اخیر را ناآرامی تلقی می‌کنید؟
اصلی‌ترین موضوع ما در وزارت کشور، در حوزه امنیت است. امنیت، شقوق مختلف دارد اما تعریف ما از امنیت، تهدیدهای معاندین، دشمنان و کسانی است که می‌خواهند در جامعه اقداماتی انجام بدهند تا نظم عمومی جامعه دچار خلل شود. از سوی دیگر، امنیت کشور باید با توجه به وضعیت جغرافیایی کشور، همسایگانش و وقایعی که در آن کشورها جریان دارد، سنجیده شود. همه گروه‌هایی که در ناآرامی‌های منطقه نقش دارند، به صراحت ادعا می‌کنند که طرف اصلی ما ایران است. زمانی هم که ما در پاسخ به تقاضای دولت‌های کشورهای منطقه مانند عراق و سوریه در آنجا حضور داریم و از منظر مستشاری، انسان‌دوستانه، سیاسی و تبلیغاتی کمک می‌کنیم غیظ و غضب آنها به ما افزون‌تر می‌شود؛ مرتب هم اعلام کرده‌اند برای ایجاد ناامنی در ایران نیرو اعزام می‌کنند و به طور جدی و سازماندهی شده در حال تلاش هستند. ما هر روز با مسائلی در مرزها و بویژه در شرق کشور مواجه هستیم. گروهک‌های تروریستی تکفیری‌های داعش، پژاک، جیش‌الاسلام و گروه‌های دیگر به هر نحوی هست می‌خواهند در کشور علیه آسایش مردم عملیات انجام دهند. بعضاً داخل کشور می‌آیند و به ندرت عملیات هم انجام داده و با نیروهای ما هم درگیر می‌شوند که با تلفات زیادی یا منهدم شده یا مجبور به فرار می‌شوند و البته در معدود مواردی هم تعدادی از نیروهای عزیز ما نیز مجروح و شهید می‌شوند.
اخیراً نیز به خاطر تحولات منطقه‌ای و بین‌المللی، حمایت آمریکا و عربستان از این گروه‌ها صریح‌تر و روشن‌تر شده است و خیلی واضح است که کمک‌های زیادی به تروریست‌ها می‌کنند. به همین دلیل ما در شش ماه اخیر با رشد این گروه‌ها از لحاظ آموزش، تجهیزات و مهمات، پشتیبانی‌های مالی و اطلاعاتی که به این گروه‌ها می‌رسد، مواجه هستیم. با وجود همه اینها، ما با توجه به آشنایی‌مان به منطقه و همکاری اطلاعاتی مردم و همچنین به دلیل نفوذ معنوی در گروه‌های مسلمان حامی جمهوری اسلامی ایران همه تلاشمان را کرده‌ایم تا نگذاریم مشکل امنیتی خاصی در کشور و علیه مردم اتفاق بیفتد. در این چند سال تروریست‌ها غیر از نفوذ به مجلس شورای اسلامی عملیات موفقی نداشتند که آن حادثه نیز هوشیاری و درجه مدیریتی کنترل این نوع حوادث را در نیروهای ما بالا برد و هم باعث ترمیم ضعف‌ها شد.
باید توجه داشته باشیم امروز همه تحرکات آنها بویژه در شرق کشور با مسأله قاچاق به عنوان عقبه و پشتیبان مالی تروریست‌ها پیوند خورده و شرایط را پیچیده‌تر کرده است. امروز ما در جریان قاچاق سوخت، قاچاق مواد مخدر و حتی قاچاق انسان، رد پای تروریست‌ها را می‌بینیم که می‌خواهند از این طریق منابع مالی خود را تأمین کنند. پس پیچیدگی بسترهای ناامنی خیلی زیاد است ولی با تسلطی که وجود داشته تاکنون به جز موردی که عرض کردم امکان انجام عملیات از آنان سلب شده است.
اما درباره اعتراض‌های اخیر، که می‌توان آن را تنش‌های اجتماعی نامید و هنوز آن را به عنوان موضوع و مقوله امنیتی طبقه‌بندی نمی‌کنیم، باید تأکید کنم تا الان هیچ‌گونه ناامنی را موجب نشده و تلاش بر این است این مسائل به ناامنی در کشور منجر نشود. البته این موارد توانسته در بعضی جاها نظم عمومی را به هم بزند و انتظامات را دچار خدشه بکند اما به امنیت کشور لطمه‌ای وارد نکرده است.
اما در افواه عام و حتی برخی رسانه‌ها این موضوعات مترادف ناامنی تلقی می‌شود؛ چه زمانی از نظر شما یک موضوع یا رخداد «ناامنی» قلمداد می‌شود؟
گاهی اصطلاحات اشتباه به کار برده می‌شود. از نظر ما رویدادهایی که اشاره کردید اعتراض به برخی موضوعات صنفی و سیاسی و اقتصادی و... است که در مواردی هم به خشونت گرایش پیدا می‌کند اما هیچ کدام برای ما«ناامنی» تلقی نمی‌شود چون در کنترل کامل ما اتفاق می‌افتد.
کنترل به چه معنا؟
این که وقوع آن حادثه در رصد کامل اطلاعاتی نیروهای انتظامی و امنیتی و اطلاعاتی می‌باشد و این نیروهای مسلط و آماده با اشرافیت کامل در صحنه حضور دارند و در همان دقایق ابتدایی یا شروع مسأله به طور مشخص و کارشناسی با موضوع برخورد می‌کنند. اما چون این برخورد مستلزم استفاده از قوه قهریه انتظامی است و در مقابل هم مردمی هستند که برخی به خاطر فشارها یا برخی به خاطر تحریکات و تهییجات و حتی تماشایی از سر کنجکاوی به خیابان آمده‌اند، سعی بر مدارای حداکثری است. بنابراین می‌بینید در خیلی از این اتفاقات همیشه تعداد مجروحان و مصدومان پلیس بیشتر از مردم است. اخیراً در جریان یک مسابقه ورزشی ۲۵ نفر از نیروهای انتظامی در استادیوم زخمی شدند. اما اینها را ناامنی تلقی نکرده و نمی‌کنیم؛ هر نوع خشونتی را هم ناامنی تفسیر نمی‌کنیم؛ چون این اعتراض‌ها به دلیل وجود پاره‌ای نارضایتی است و در هر جامعه‌ای هم معمول می‌باشد.
ناامنی یک موضوع مستمر و خارج از میدان دید نیروهای انتظامی و عملیاتی است که منجر به خسارت‌هایی می‌شود که قابل پیش‌بینی نیست ولی ما از همان لحظات اولیه که اعتراض‌ها شروع می‌شود، در جریان هستیم؛ نیروهای آموزش دیده و مسلط انتظامی و امنیتی با مدارا، خویشتنداری، گفت‌و‌گو و تعامل اوضاع را کنترل می‌کنند و الحمدلله تا الان این گونه بوده است. البته در برخی مواقع این خشونت‌ها به کمک رسانه‌های خارجی با اهداف خاص و مغرضانه‌ای بزرگنمایی شده و بازتاب می‌یابد و در افکار عمومی احساس ناامنی ایجاد می‌شود. در همه کشورها حتی کشورهای اروپایی و آمریکا مواردی پیش می‌آید که مردم بنا به دلایلی اعتراضی به خیابان می‌آیند؛ با نیروهای انتظامی و امنیتی درگیر می‌شوند، بازداشت می‌شوند و حتی کشته می‌دهند. آیا می‌توانیم بگوییم آن جا ناامن است؟ خیر.
از ابتدای استقرار دولت یازدهم، وزارت کشور تلاش بسیار کرد که اولاً فضای امنیتی حاکم در سال‌های ۸۸ تا ۹۲ جای خود را به فضای سیاسی بدهد و هم اعتراض‌های صنفی و غیر سیاسی، سیاسی و متعاقب آن امنیتی نشود. در جریان اعتراض‌های اخیر شاهدیم در کنار اعتراض‌های کور که مطالبه مشخصی ندارد شاهد اعتراض‌های صنفی هستیم. مانند اعتراض کامیون‌دارها، اعتراض در بانه، اعتراض در بازار و... آیا مواردی هست که با سیاست‌های پیشگیرانه وضعیت را مدیریت کرده باشید؟
بله؛ در قضیه پدیده شاندیز بسیار خوب مدیریت شد. در پدیده شاندیز از۶۰۰ -۵۰۰ هزار تا یک میلیون نفر سهام داشتند. در بحث کامیون‌داران تعدادی صنوف دیگر شبیه به این اعتراض‌ها را داشتند، با آن صنوف مشابه صحبت شد؛ اتحادیه‌ها آمدند و مسأله حل شد.
در موضوع خشکسالی در خیلی موارد با پاسخگویی مناسب موضوع حل و فصل شد؛ در اصفهان بیش از ۲۰ بار تجمع کردند اما هیچ کدام منجر به خشونتی مانند سال ۹۱ نشد؛ چون بلافاصله جواب لازم داده شد. تمام تلاش این است که به صورت پیشگیرانه قبل از وقوع یا در مراحل اول، پاسخ مناسب داده شود. این دست اعتراض‌ها به دلیل جریان آزاد اطلاع‌رسانی جزء ویژگی جوامع فعلی است و همه جا هم هست اما ما به عنوان دولت مستقر و مقتدر نباید اجازه دهیم چنین اتفاقاتی رخ دهد چون برای کشور هزینه سیاسی و هزینه اجتماعی دارد. مثلاً اگر به خیابان آمدن و مطالبه کردن یک روش شود، اشتباه است. اگر باب شود هر کس به محض این که به خیابان آمد حقش را بگیرد، کارها از مدار اصلی و نظامات امنیت ساز جامعه خارج می‌شود و معاندان و مخالفان هم از این اتفاق‌ها سوء استفاده کرده و در فضای هیجانی شعارهایی القا می‌کنند که خواست مردم نیست. در اغلب موارد مردم برای یک موضوع صنفی به خیابان آمدند اما بعد که بواسطه نفوذ دشمنان شعارها تند شد، بلافاصله مردم صفشان را جدا کردند و حتی در بیشتر موارد با نیروهای امنیتی و انتظامی همکاری هم داشتند. هزینه دیگر این است که در خلال چنین اتفاقاتی، عموم مردم نگران می‌شوند. شما ابتدای گفت‌و‌گو اشاره کردید که مردم احساس ناامنی کرده و نگران می‌شوند. اگر به این نگرانی دامن زده شود، ثبات سرمایه‌گذاری دچار تزلزل می‌شود. شما تحلیل‌های رسانه‌های معاند را ببینید؛ مرتب وضعیت را به گونه‌ای تفسیر می‌کنند که انگار کشور در حال سقوط است. می‌خواهند القا کنند ضعف اقتدار داریم؛ ثبات اقتصادی نداریم؛ امنیت‌مان به هم ریخته است. در حالی که دستگاه‌های اجرایی مقتدر و مستقر نباید بگذارند چنین اتفاقاتی بیفتد؛ باید پیشاپیش مشکلات حل شود. منظور از دستگاه‌های اجرایی هم فقط دولت نیست.
الان کلیدی‌ترین موضوع، رضایتمندی مردم است؛ چرا که اساس امنیت ما مبتنی بر اراده، حمایت و پشتیبانی مردم است. جمع این نارضایتی به وقایعی تبدیل می‌شود که شاهدش هستیم.
در جریان اعتراض‌های دی ماه از سوی رئیس‌جمهوری مأموریت یافتید در گزارشی جامع، محرک‌ها، مسببان، نتایج و... را رصد و گزارش دهید. نتیجه ارائه آن چه شد؟ آیا اعتراض‌های اخیر با اعتراض‌های دی ماه پیوند معناداری دارد؟
اولاً ما در هر حادثه‌ای موظف هستیم هنگام و بعد از وقوع، مستند‌سازی کنیم و بعد از بررسی دلایل و ریشه‌ها، یک تحلیل جامع به مسئولان کشور بدهیم. یکی از منابع اطلاعاتی، افرادی هستند که در میدان هستند و بازداشت می‌شوند. در مراحل ابتدایی ممکن است تعداد زیادی بازداشت و در ۲۴ ساعت یا کمتر از آن بیشتر بازداشت‌شدگان آزاد شوند اما در همین مدت علت حضورشان در تجمعات و دلیل بازداشت شدن آنها مورد بررسی کارشناسانه قرار می‌گیرد، بعد در کنار گزارش‌های مسئولان امنیتی و انتظامی حاضر در میدان، گزارشی جامع تهیه می‌شود.
باید گفت حجم تبلیغات در اعتراض‌های اخیر بشدت سنگین‌تر از دی ماه بود. دی ماه اصلاً تبلیغاتی برای رخداد قضیه نبود. در مشهد و دو جای دیگر، اتفاقاتی افتاد و در شب دوم به ۱۰۰ شهر رسید، بعداً رسانه‌های معاند آمدند و بر موج سوار شدند. اما برای اعتراض‌های اخیر، رسانه‌های معاند و برخی مسئولان سیاسی خارجی از دو - سه ماه قبل تبلیغات وسیعی داشتند. روی ضعف‌ها و نارضایتی‌ها مانور گسترده می‌دادند و می‌گفتند تحول و اتفاق بزرگی در راه است. در جلسات نمایشی خود به قدری مسأله را قطعی دیده بودند که سؤال می‌کردند حالا آلترناتیو جمهوری اسلامی کدام گروه باشد؟ حتی در نشست فرانسه بین منافقان و سلطنت‌طلبان دعوا شد. در همین وقایع بخشی از اینها به مردم اطلاعیه می‌دادند صبح بیایید و برخی می‌گفتند عصر بیایید. می‌خواستند از الان وزن‌کشی کنند. اما با وجود تبلیغات گسترده، در ۲۷ شهر از ۱۳استان شاهد تجمعاتی بین ۲۰ تا ۵۰۰ نفر بودیم. بیشترین تعداد در اشتهارد بود که ۵۰۰نفر بودند. خب چرا بر خلاف تبلیغات گروهک‌های ضد انقلاب و حتی گروهک تروریستی منافقین شمار معترضان کاهش داشت؟ نخستین موضوع، هوشیاری مردم بود. مردم زمانی که ببینند مطالبه صنفی‌شان به یک مطالبه سیاسی ضد امنیتی تبدیل شده که دشمن سوء‌استفاده کرده و منجر به خشونت می‌شود، آگاهانه با آن برخورد می‌کنند. در همین حوادث اخیر، خشونت به آن معنا نداشتیم. نه آتش زدنی بود نه شکستنی؛ درخیابان درگیر شدند؛ شعار دادند و رفتند.
اما در کرج یک کشته داشتیم. ماجرای آن چه بود؟
تمام کارشناسان بررسی و در نهایت اعلام کردند وی با گلوله کلاشینکف کشته شده است. نیروی انتظامی در صحنه، کلاش ندارد. در شیراز نیز با تفنگ ساچمه‌ای شلیک کرده بودند. در شیراز دو موتورسوار با تفنگ شکاری با گلوله ساچمه‌ای تیراندازی کردند. بعد از واقعه اصفهان دستور داده شد به هیچ عنوان از این سلاح‌ها استفاده نشود. مجموعه اینها نشان می‌دهد هم تعداد افراد حاضر تجمعات خیلی پایین بود و هم خیلی سریع مدیریت شد. علاوه بر تجربه نیروهای امنیتی و انتظامی در مدیریت این صحنه‌ها، نقش رسانه‌ها در مدیریت ماجرا قابل تقدیر بود.
در مصاحبه قبلی گفتید در اعتراض‌های دی ماه بین ۴۲ هزار تا ۱۰۰ هزار نفر حضور داشتند. این بار چه تعداد آمدند؟
در مجموع حدود ۳۸۰۰ نفر به ما گزارش دادند. واقعاً کم بودند.
در خلال اعتراض‌ها خبر رسید عده‌ای قصد آتش زدن مسجدی در کرج داشتند و به حوزه علمیه اشتهارد حمله شد. اینها با هم مرتبط بودند؟
یکی از شعارهای القاء شده که به صورت خیلی معدود مطرح شد، توهین به برخی از مقدسات بود که در انواع مختلف ظاهر می‌شد. ما این را نظر عمومی تجمع‌کنندگان و معترضان نمی‌دانیم. اما زمانی که معترضان از کنار حوزه علمیه عبور کردند، ۵ نفر هم سنگی زدند و شیشه‌ای شکستند. این به معنای تصمیم معترضان برای زدن حوزه علمیه نیست و این تلقی را نداریم. هر اتفاقی می‌افتد، چند تا شیشه شکسته می‌شود؛ ممکن است شیشه‌های بانک باشد؛ شیشه‌های ساختمان یک نهاد دولتی باشد. اما در دی ماه به مغازه‌های مردم و به پاسگاه‌ها حمله کردند. انتظار ما از مسئولانی که اعتراضات در حوزه‌های اجرایی آنها صورت می‌گیرد این است که این موضوعات مدیریت شود. اگر ما با مردم در صنوف مختلف صادق باشیم، مردم می‌پذیرند.
اشاره کردید به تلاش و جلسات سلطنت‌طلبان و منافقان. این طیف بجز کار رسانه‌ای و تبلیغی، تزریق پول یا جذب نیرو داشتند؟
گزارش‌های وزارت اطلاعات و سپاه نشان می‌دهد در داخل ارتباطاتی برقرار کرده‌اند. از میان افرادی هم که بازداشت شده‌اند، کسانی اعتراف کردند: «از طریق آنها هدایت شدیم یا آموزش‌های فضای مجازی دیدیم و به ما قول داده‌اند در آینده شما را مسلح می‌کنیم.» اما این تلاش‌ها بدان معنا نبود که بتوانند هر وقت اراده کنند، کاری انجام دهند. منافقان در این دو سه سال نتوانستند به اندازه انگشتان دست هم نیرو جذب کنند، چون همه مردم عملکرد این گروهک‌های تروریستی را می‌شناسند و وضعیت‌شان را می‌دانند. هیچ عاقلی هم حرکت ارتجاعی نمی‌کند و به سمت نظام سلطنتی نمی‌رود. مردم می‌دانند نیت آنها چیست. ما باید به شعور بالای مردم احترام بگذاریم. مردم ما می‌فهمند و تحلیل می‌کنند و در عین حال حق‌شان هم هست که خواسته‌شان را بگویند و ما باید بشنویم و پاسخ دهیم.
طبیعی است که وزارت کشور به عنوان یکی از نهادهای اصلی تأمین امنیت، اطلس امنیتی داشته باشد. آیا این اطلس در یکی دو سال گذشته تغییر معناداری داشته است؟
ما بر اساس فاکتورهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، قومی، مرزی و زمینه‌های درگیری بر اساس حوادث گذشته برای کل کشور اطلس و نقشه‌های امنیتی داریم. برای همین در مراسم خاص که باید امنیتش را تأمین کنیم بر اساس جغرافیای امنیت، نیروهایمان را متناسب با اولویت‌ها می‌چینیم. در انتخابات سال گذشته خون از بینی کسی نیامد. در حالی که دفعه‌های قبل به طور متوسط ۱۲-۱۰ نفر تلفات داشتیم؛ چون نقاط دقیقاً مشخص است؛ بسترها و زمینه‌های تنش کاملاً شناخته شده است؛ افراد و اشخاصی که در موضوعات مختلف به حوزه امنیت وارد شده و باعث درگیری می‌شوند، شناخته شده‌اند. برای مثال در تهران یا شهرهای بزرگ، اراذل و اوباش هستند که در هر حادثه‌ای برای منافع خود وارد می‌شوند. این افراد برای نیروی انتظامی شناخته شده‌اند؛ اگر وقوع اتفاقی، پیش‌بینی شود، مراقبت از این افراد مضاعف می‌شود به آنها تذکر داده می‌شود؛ حتی به آنها گفته می‌شود در خانه بمانید و حق ندارید دو - سه روز از خانه بیرون بیایید.
در مسائل اقتصادی می‌دانید چه کسانی ورود می‌کنند؟
در طول زمانی که دولت دستور داد وزارت کشور به عنوان کنترل بازار در حوزه امنیتی وارد شود، موضوع برای وزارت کشور خیلی روشن بود. می‌دانستیم ۷۰۰ صرافی غیر مجاز داریم و همین که مسئولیت به وزارت کشور داده شد و رئیس‌جمهوری سیاست‌ها را تعیین کردند، در دو روز جلوی فعالیت صرافی‌های غیر مجاز گرفته شد و دادستانی و تعزیرات هم همکاری کردند.
یعنی این قدر در جریان جزئیات هستید؟
بله، اگر مجموعه امنیتی و اطلاعاتی کشور در جریان نباشند که نمی‌توانند تسلط داشته باشند؛ لیدرهای ارز کاملاً شناخته شده بودند. در اعتراض‌ها اولین دستور ما این است که دستگیری‌ها باید هدفمند باشد. همان طور که گفتم افراد کاملاً شناسایی شده هستند. وقتی یک نفر در ۳-۲ تجمع یک شهر حضور می‌یابد، تصاویر او و نوع شعاردادنش ثبت و ضبط می‌شود. وقتی یک نفر در ۵ حادثه شرکت کرده از نظر ما عنصر فعال است. وقتی دوباره می‌خواهد در آن شهر اتفاقی بیفتد، با آن فرد تماس گرفته می‌شود یا احضار می‌شود و تذکر داده می‌شود اگر این دفعه بیاید آن چند بار گذشته هم ضمیمه اقدامات غیر امنیتی او می‌شود.
اطلس امنیتی حتماً به روز می‌شود. آیا اولویت‌ها تغییر معناداری داشته؟
در مواقع مختلف صد درصد تغییر می‌کند. برای نمونه استان اصفهان مسائل خاص خود را دارد اما زمانی که زاینده‌رود خشک می‌شود، عنصر آب به امنیت آن اضافه می‌شود. عنصر آب که اضافه می‌شود، بهره‌برداران آب برای ما مشخص هستند. می‌دانیم اگر در حوزه صنعت کم‌آبی شود، چه تعداد کارگر وسط خیابان می‌آید. ما می‌گوییم پیشتر موضوع را مدیریت کنیم که کارگران وسط خیابان نیایند یا با کشاورزان صحبت کرده و راهکار ارائه شود یا با مردم صحبت شده تا در مصرف آب صرفه‌جویی شود. همه اینها متناسب با نقشه‌ای که داریم مرتب رصد و به روز می‌شود.
الان کدام فاکتور بسامد بالایی دارد؟
اعتراضات صنفی و معیشتی.
رئیس‌جمهوری در گفت‌و‌گوی تلویزیونی اخیراً به ظرفیت رفراندوم در قانون اساسی اشاره داشتند. به عنوان وزیر کشور فکر می‌کنید برگزاری رفراندوم در برخی موضوعات می‌تواند اعتراض‌ها را مدیریت کند؟
نه؛ رفراندوم ظرفیتی است که در قانون اساسی پیش‌بینی شده و مکانیسم آن هم مشخص است. بنده شرایط را به گونه‌ای نمی‌دانم که راه حلش رفراندوم باشد. همه چیز روشن و قابل تصمیم‌گیری است.
در جریان جام جهانی در آستانه مسابقه ایران و اسپانیا که قرار بود خانواده‌ها به استادیوم آزادی بروند، عنوان شد شما مخالف حضور خانواده‌ها در ورزشگاه‌ها بودید و با دستور رئیس‌جمهوری در ورزشگاه باز شد...
قسمت اولش درست نیست اما قسمت دومش درست است. آقای رئیس‌جمهوری مسئول ما هستند و ایشان سیاستگذاری می‌کنند. تمایل ایشان به بنده اعلام شد که می‌توانیم زمینه‌ای ایجاد کنیم مردم در استادیوم بازی‌ها را تماشا کنند. این حادثه که هر روز اتفاق نمی‌افتاد. اولین دغدغه من به عنوان مسئول امنیت کشور، امنیت کشور بود؛ بویژه که همان روز بازی، شلوغ‌ترین روز اعتراضی در بازار تهران بود.
نظر همه کارشناسان از باب امنیتی این بود اگر جمعیت زیادی بیاید و ما ببازیم، مردمی که به خیابان می‌آیند با اینها (معترضان) پیوند بخورد ممکن است کار از کنترل خارج شود. از نظر امنیتی استدلال قابل قبولی بود. اما تحلیلی که بنده و برخی از دوستان داشتیم این بود که اگر مبنا این باشد، چه ما ببریم و چه ببازیم مردم به خیابان می‌آیند. اگر ببریم، خوشحالی است و هر گونه اعتراض یا پیوند را منتفی می‌کند. اما در حالت باخت این نگرانی وجود داشت. ما گفتیم اصل آمدن به خیابان در صورت باخت قطعی است؛ اگر با بستر و نارضایتی قبلی که اینها را به استادیوم راه ندادیم، به خیابان بیایند امکان درگیری بیشتر است یا این که ما اجازه دهیم به ورزشگاه بروند و یک عامل نارضایتی را کم کنیم؟ چون صبحش اعتراض‌های بازار را داشتیم، جلسه فوق‌العاده شورای امنیت برگزار کردیم و استدلال‌هایمان را گفتیم. مخالف هم بود اما در نهایت تصویب شد و واقعاً چقدر از منظر امنیتی خوب شد. بارها گفته‌ام اگر مردم ببینند ما صادقانه موضوعات را پیگیری می‌کنیم اما بضاعت‌مان محدود است، از ما قبول می‌کنند. نظر آقای رئیس‌جمهوری هم مثبت بود. بنده از اول به هیچ وجه مخالف نبودم و باید ملاحظات امنیتی را هم مورد توجه قرار می‌دادم. چون اگر خدای ناکرده اتفاقی می‌افتاد، همه کنار می‌رفتند و می‌گفتند آقای وزیر کشور بفرمایید جواب بدهید! این تصمیمات ریسک بالایی دارد و هزینه فایده می‌کنیم. همیشه هم با صد درصد تصمیم نمی‌گیریم و بعد از تصمیم‌گیری به خدای متعال توکل می‌کنیم.
اخیراً در دو مسابقه فوتبال در تهران و خوزستان شاهد اتفاقاتی بودیم. عده‌ای آن را فوتبالی و مسبوق به سابقه دانسته و عده‌ای آن را ادامه اعتراض‌ها می‌دانند. کدام تحلیل مقرون به واقعیت است؟
زمینه رویدادهایی که در ورزشگاه‌ها رخ داد، نارضایتی بود. درست است تماشاگران به برخی مسائل فوتبال اعتراض داشتند اما شعارها با جنس اعتراض هماهنگی نداشت. خواهش ما در شورای امنیت این بود که نگذاریم این اتفاقات در ورزشگاه‌ها بیفتد، چون تکرار این حوادث می‌تواند شرایطی را ایجاد کند که برای حفظ امنیت مردم و حتی بازیکنان به عنوان شورای امنیت تصمیم گرفته شود تا برخی بازی‌ها بدون تماشاگر برگزار شود.
الان به این نتیجه رسیدید؟
نخیر؛ قرار است با وزیر ورزش جلسه بگذاریم. فضا باید کنترل و مدیریت شود، برای ما امنیت مهم است. اگر احساس کنیم گروه‌هایی وارد شده و انتظامات را دچار خدشه می‌کنند، این تصمیم را خواهیم گرفت.
در مصاحبه قبلی اشاره کردید ما با تغییر نسل و تغییر سبک زندگی و مطالبه‌ها مواجه هستیم. چند وقت پیش مرکز پژوهش‌های مجلس گزارشی بر سر حجاب داشت که با گزارش‌هایی که برخی تریبون‌های رسمی می‌دهند، متفاوت است. نهادها، افراد یا مسئولانی که باید این گزارش‌ها را بپذیرند پذیرفته‌اند؟
تغییر نسل و تغییر سبک زندگی نباید موجب تغییر محکمات دین ما و حدود خدا شود. وقتی می‌گوییم مسلمان هستیم، یعنی به حدود الهی پایبندیم، نمی‌شود که نماز خواندن و روزه گرفتن و مراسم عزاداری ما به خاطر تغییر نسل تغییر کند یا بی‌وفایی و دروغ رواج پیدا کند، تغییر نسل به معنای عدول از اصول اعتقادی نیست؛ عدول از قانون هم نیست. درست است روش‌ها، انتخاب‌ها، باورها و سلایقی تغییر کردند اما ما اعتقاد داریم دین ما قدرت پاسخگویی به مطالبات را برای همه موارد و موضوعات دارد. در همه جای دنیا قانون هم به روز می‌شود و اگر نیاز جدیدی پیدا شد، قانون جدیدی گذاشته می‌شود. اگر در انطباق یا انتقال به نسل جوان دچار مشکل شدیم باید متولیان اعم از صدا و سیما، سینما، صاحبان منابر، آموزش و پرورش و دانشگاه‌ها وارد میدان شوند.
ما در انطباق چه در حوزه دینی چه در حوزه قانونی همپای تحولات جامعه حرکت کرده‌ایم؟
عقب هستیم، چون در جامعه نمادهایی از رفتارها را می‌بینیم و فقط هم حجاب نیست که نشان می‌دهد ما در انطباق و انتقال ضعیف بودیم. گاهی در خانه نشسته‌ایم و تحلیل می‌کنیم که باید این گونه یا آن گونه باشد، این فایده ندارد. باید به جامعه انتقال بدهیم. به‌نظر من ضعیف عمل کردیم. ما معتقدیم دین منطبق با فطرت جان و دل و عقل آدمی است پس نقص در تشخیص در انطباق و انتقال است.
در این خصوص با روحانیون هم جلسه داشتید؟
پیشنهاد خوبی است.
به عنوان سؤال آخر، از شما به عنوان یکی از گزینه‌های سخنگوی دولت نام می‌برند؛ آیا صحت دارد؟
نه؛ هیچ علاقه‌ای هم ندارم و به عبارتی وقت این کار را ندارم. الان حوزه فعالیت وزارت کشور بسیار گسترده است و مسائل مختلفی دارد. همین الان به حوزه‌های اقتصادی نه به عنوان مسئول بلکه به عنوان هماهنگ‌کننده و پیگیری مشکلات وارد شده‌ایم تا به دولت کمک کنیم. سخنگویی موضوعی بین بخشی است و کسی را می‌خواهد که در جریان همه امور باشد تا بتواند به سؤالات پاسخ دهد. کسی را می‌خواهد که وقت این کار را داشته باشد. البته با من هیچ صحبتی نشده است.»
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: استخدام امنیت ملی عبدالرضا رحماني فضلي ليگ برتر فوتبال ایران وزارت كشور
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۲۵۳۹۶۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
قدرت از غرب به شرق در حال انتقال است
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، برنامه گفتگوی ویژه خبری چهارشنبه پنجم اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ با حضور آقایان مصطفی خوش چشم کارشناس ارشد مسایل بین الملل و روح الله مدبر کارشناس مسایل روسیه، اهداف، ظرفیت‌ها و دستاوردهای ایران را در اجلاس امنیتی روسیه بررسی کرد.
*قدرت از غرب به شرق در حال انتقال است
سوال: اهداف، ظرفیت‌ها و همچنین دستاوردهای اجلاس سن پترزبورگ چرا مهم است؟
خوش چشم: جهان ما در حال تغییر است، در حقیقت قدرت در دنیا در حال جابه جایی از تمدن غرب به شرق است، با افول تدریجی آمریکا و همین طور کشورهای غربی و وضعیتی که وجود دارد، قدرت در طول زمان جابه جا می‌شود.
این کار و اتفاق یک اتفاق یک شبه و یک ساله نیست، در شاید یک دهه کمتر یا بیشتر طول می‌کشد که ما در همین دهه‌ای که هستیم یک چند سالی است که در حقیقت می‌توانیم علائم اولیه و بروزش را ببینیم، خوب در طرف مقابل وقتی می‌گوییم قدرت به شرق جابه جا می‌شود، شرق منظورمان یک کشور یا دو کشور نیست، اساسا دنیای فردا، دنیایی که در سال‌های آتی خواهیم دید، دنیای تک قطبی یا دو قطب دو کشور نخواهد بود، دنیایی از ائتلاف‌های منطقه‌ای و بین المللی خواهد بود، چرا؟ به خاطر این که ما الان در حال چالش بین شرق و غرب به صورت روزافزون هستیم یعنی آن کسی که قدرت را دارد به این سادگی قدرت را از دست نمی‌دهد، چالش‌های امنیتی – نظامی و جنگ‌های ترکیبی بر علیه قدرت‌هایی که در دنیا تاثیرگذار هستند، ایجاد می‌کند به صورت روزافزون، این یعنی چی؟ ایران، روسیه، ولی با توجه به این که در حال جابه جایی و انتقال قدرت هستیم، شما در حقیقت کم کم بروز این چالش را هم بیشتر خواهید دید در سال‌های آینده، به شکل تنش و به شکل روزافزون زیاد خواهد شد ولی این اتفاق یک دفعه نخواهد بود، دفعتا رخ نمی‌دهد، همین الان در حال شکل گیری این نظم جدید هستیم، این نظم نیازمند ارکان و نهادهای خودش است، یعنی این که اگر در دنیای پس از جنگ جهانی دوم، آمریکا و غرب آمدند یک، در حقیقت دایرلوگ امنیتی برقرار کردند که بهترین شکل آن را شما می‌توانید در کنفرانس مونیخ ببینید و محلی است برای این که شما بتوانید آن نوع گفتمان و طرح‌ها و راهبرد‌های امنیتی غرب را بهتر درک بکنید حالا که دیگر صد در صد این طوری شده است، چون قبلا یک کارکرد دیگر نسبتا خوبی داشت، تا سال‌های اخیر، آن هم این بود که رقبا با هم جمع می‌شدند، از نگرانی‌های امنیتی همدیگر باخبر می‌شدند و دیدگاه‌ها به هم منتقل می‌شد و گاه بر سر مسایل کشورهای ثالثی که چالش‌هایی بودند برای این قدرت‌های متخاصم، نمونه افغانستان یک چالش بود بیست و اندی سال پیش، هم برای ایران و هم برای چین و روسیه و بقیه همسایگان و هم برای آمریکا و این جا جمع می‌شدند راجع به مسایل مشترک اگر راهکاری می‌شود پیدا کرد و اگر نمی‌شود حداقل نگرانی‌های همدیگر را درک کنند، ولی دو سال است که ایران و روسیه در کنفرانس امنیتی مونیخ حضور ندارند و خیلی یک سویه در مورد ایران که اپوزیسیون و مخالفینی که حالا خیلی ارزشمند نیستند، راضی شدند آنها را بیاورند یعنی شمشیر از رو کشیدن، بنابراین برای آن نظم قبلی یک سری نهاد‌هایی دارید در حوزه‌های امنیتی، اقتصادی و ...، برای نظم جدید و بلوک جدید و ائتلاف‌های جدید نیازمند یک سری نهاد هستند، نهادهای سیاسی، امنیتی، اقتصادی، پیمان شانگهای سیاسی – امنیتی، مسکو اتفاقی که الان در سن پترزبورگ در خاتمه اش هستیم، به لحاظ امنیتی دارد سرو شکل می‌گیرد، بهتر از هم آن است که خیلی شناخته شده است در حوزه اقتصادی بریکس، اینها رقیب نهادهای غربی هستند و اتفاقا این نهادها در فردای دنیا و در این نظمی که در حال شکل گیری است بسیار تعیین کننده هستند. برای این است که شما می‌بینید پارسال صد و یک کشور و امسال هم صدو ده کشور اگر اشتباه نکنم حضور دارند.
مجری: صد و شش کشور
خوش چشم: خوب دانه درشت‌ها که باید باشند، اما بسیاری از کشورهای دیگر از منطقه بالکان، از آمریکای جنوبی، از آفریقا و آسیا حضور دارند به خاطر این که دنیا دارد درک می‌کند که این کشور همه الزاما به این معنی نیست که رقیب غرب نیستند ولی درک می‌کنند که دنیای فردا چگونه است بنابراین این اجلاس امنیتی سن پترزبورگ یا مسکو خیلی اهمیت روز افزونی پیدا کرده است برای مخصوصا کشورهای اصلی مانند چین، روسیه و ایران که امسال برای ایران یک معنای خاص دیگر هم البته چند بعدی بود برای ایران، که حالا راجع به آن صحبت خواهیم کرد، چیزی که مهم است این است که این نهاد امنیتی است که دارد سرو شکل می‌گیرد، هر روز بیشتر این اجلاس و هنوز آن معنای نهاد مثل بریکس و شانگهای ولی دارد کم کم نقش روزافزونی پیدا می‌کند و قطعا در یک دهه آینده شما ترتیبات امنیتی منطقه‌ای جهانی را در خروجی این جا خواهید دید یعنی نقش تعیین کننده در دنیای فردا خواهد داشت و بسیار مهم است.
یک توضیح کوچک دیگر من عرض کنم این است که ببینید دنیای فردا، دنیای ائتلاف‌های منطقه و بین المللی است، چون تازه این نظم دارد شکل می‌گیرد و در ابتدای کار است و تثبیت نشده است و اگر تازه تمام شود وضعیت و قالب شود این قدرت قدرت‌های شرق، تازه آن موقع می‌شود گفت به سمت ثبات می‌رویم و هنوز ثبات پیدا نکرده است و در طول این یک دهه تا به تثبیت برسد کشورهای عضو این ائتلاف بسته به منافع شان جایگاه شان را در ائتلاف‌های مختلف تغییر بدهند.
یعنی الان منافع در خلیج فارس یک چیز است، در آسیا یک چیز دیگر است، این جا در یک ائتلاف، در ائتلاف بین المللی همین طور، ممکن است یارت را عوض بدل کنید، حضور در یک تشکل‌ها و شاید نهادهای مثل همین اجلاس باعث می‌شود که شما پیوند‌های تان شدیدتر و قوی‌تر بشود و بازی مشترک فردا را رقم بزنید. در حقیقت کسانی که در این اجلاس حضور دارند مخصوصا که دبیر شورای عالی امنیت ملی توسط روس‌ها دو بار دعوت ویژه هم شد ، یک بار در آستانه بود در اجلاس شانگهای و یک بار آقای پاتروشوف در مسکو دعوت شان کردند به صورت ویژه، حضور ما و بقیه کشورهای تاثیرگذار دنیا در چنین اجلاسی باعث می‌شود که در آینده دنیا و در ترتیباتی که به لحاظ امنیتی در منطقه و جهان ایجاد بشود، حتما ملاحظات مربوط به ما، خواسته‌های ما و منافع ما در آنها دیده شود بنابراین هم خود این رویداد مهم است و هم حضور ما خیلی مهم است.
*چهار محور بسیار مهم و ویژه در دستور کار اجلاس سن پترزبورگ
سوال: بیشتر راجع به این حضور ایران و اهمیتی که شما اشاره کردید صحبت می‌کنیم، آقای دکتر مدبر، آقای خوش چشم به افول آمریکا و انتقال قدرت و شکل گیری نظم جدید و بعد هم تاکیدی داشتند به نگاه به آینده و نگاه فعال کشورها در موضوعاتی که مورد تاکید بود، الان اجلاس دوازدهم نسبت به گذشته در شرایط کنونی نقاط متمایزتری دارد اگر بخواهیم جزئی‌تر نگاه کنیم.
مدبر: دوازدهمین کنفرانس سن پترزبورگ روسیه در چهار عنوان شرایط بسیار متمایزی با دوره‌های گذشته دارد و می‌توانیم این اجلاس را جایگزین کنفرانس امنیتی مونیخ توسط کشورهای مستقل نظام بین المللی با ابتکار عمل روسیه در بعد امنیتی و کنفرانس اقتصادی سن پترزبورگ روسیه هم جایگزین مجمع اقتصادی داووس غربی ببینیم، اول دستور کار اجلاس بود، دستور کار اجلاس در چهار محور بسیار مهم و ویژه بود.
بخش نخست این بود که حفظ هویت ملی و ارزش‌های سنتی به عنوان عنصر جدایی ناپذیر در حفظ امنیت، ثبات و صلح در نظام بین الملل و این موضوع بسیار مهم است و من به بخشی از آن را تبیین می‌کنم، دوم تضمین امنیت اطلاعات در نظم جدید جهانی، سوم مهاجرت غیر قانونی، چهارم حفاظت از مردم در درگیری‌های نظامی در شرایط طبیعی و غیر طبیعی، منظور از شرایط غیر طبیعی بحث آزمایشگاه بیولوژیکی است که آمریکایی‌ها و غربی‌ها در منطقه ایجاد کردند، این چهار محور به صورت ویژه در این اجلاس مورد توجه قرار گرفت که اتفاقا سخنرانی دبیر شورای امنیتی ملی ایران هم روی محور سوم، امنیت اطلاعات و امنیت سایبری بود که می‌دانید خوشبختانه آذرماه امسال مجلس شورای اسلامی لایحه همکاری‌های امنیت اطلاعات و سایبری و حفاظت سایبری بین ایران و روسیه را تصویب کرد که این دستاورد بسیار مهمی برای ماست.
نکته بعدی تحولات منطقه‌ای و بین المللی ادامه بحران اوکراین، ادامه جنایت رژیم صهیونیستی در غزه و تغییر شرایط بعد از عملیات وعده صادق جمهوری اسلامی ایران بر مبنای ماده ۵۱ منشور ملل متحد است و مسئله چهارم پیام آقای پوتین به این کنفرانس بود.
*ایجاد ائتلاف امنیتی برای منطقه پیام مهم پوتین به اجلاس سن پترزبورگ
آقای پوتین در پیام این کنفرانس به دو محور ویژه اشاره کرد، محور نخست بحث تروریسم سازمان یافته بین المللی دولتی با حمایت از سرویس‌های اطلاعاتی غربی، محور دوم بحث اعلام رسمی روسیه برای ایجاد ائتلاف امنیتی برای منطقه و فرامنطقه با شرکای علاقمند که مسئله بسیار مهمی است.
الان وزیر خارجه بریتانیا با یک سفر تحریک آمیز به منطقه آسیا مرکزی حرکت کرده است و در حال بازدید است و امروز وارد قزاقستان شد، دیروز باطرف مغولستان گفتگو کرد، با تاجیکستان ملاقات داشت، تحرکات خطرناکی از بریتانیا داریم در آسیای مرکزی و قفقاز جنوبی می‌بینیم و این یکی از محور‌هایی است که اتفاقا امروز در اجلاس مورد بحث بود که غرب قصد دارد ائتلاف مستقلین را دچار بحران کند و ما باید چاره سازی کنیم در این زمینه.
سوال: آقای مدبر بر آنچه که شرکت کنندگان در اجلاس امنیتی روسیه به آن اشاره کردند مهمترین مباحث مطرح شده چه بود؟
مدبر: همانطور که اشاره شد در کنار بحث امنیت سایبری و حفظ هویت فردی افراد که این می‌دانید در بحث امنیت سایبری سه مسئله قابل توجه داریم تهدید سخت و تهدید نیمه سخت و تهدید نرم سخت که بحث بحث نظامی است نیمه سخت پلتفرم‌ها دست جریانات وابسته به آمریکا است و بحث تهدید نرمش این است که هویت فکری افراد تغییر پیدا می‌کند آنچه که امروز بسیار حائز اهمیت است رسیدن به بحث ائتلاف امنیتی است ما بعد از عملیات وعده صادق و مکالمه‌ای که بین آقای رئیسی و آقای پوتین بود برای نخستین بار واکنش بسیار ویژه‌ای را از کرملین علیه رژیم صهیونیستی دیدیم و آقای پوتین اسرائیل را متجاوز خطاب کرد این مسئله، مسئله بسیار حائز اهمیتی است یا گفتگو‌ها و مواردی که چه پاترا شوف چه لاوروف چه سایر مقامات روسی در بحث اسرائیل و حمایت از ایران در عملیات وعده صادق مطرح کردند یا طرحی که در جلسه شورای امنیت مطرح شد و نماینده دائم روسیه در شورای امنیت رژیم صهیونیستی را متهم به نفاق کرد و غربی‌ها را از واژه منافق از آنها استفاده کرد این نشان دهنده این است که در نظم جدید جهانی حرکت تهران و مسکو برای رسیدن به یک ائتلاف امنیتی در برابر شرایطی که می‌دانید کنفرانس مونیخ همانطور که آقای دکتر اشاره کردند در نشست دو سال اخیرش تهران دعوت نشد مسکو دعوت نشد و در آنجا منشا فتنه‌گری علیه نظام بین‌الملل طراحی شد من می‌خواهم برگردم به یک موضوع فوق العاده مهم می‌دانید که تهران و مسکو در دو بعد بسیار مهم دارند با هم دارند همکاری می‌کنند یک فضا دو قطب جنوب و سومی سه موضوع بحث امنیت ترانزیتی اقیانوس‌ها و آبراه‌های بین‌المللی می‌دانید ما الان نشست بریکس و مقامات امنیت بریکس در کنار این اجلاس بود مهمترین بحث بریکس ترانزیت است و امنیتش اگر تهران به عنوان یک قطب اصلی در بحث امنیت دریایی و حضور در اقیانوس‌ها در این ائتلاف حرکت بکند آن جایگاه خدشه ناپذیرش به یک جایگاه ویژه می‌رسد اینجاست که به این می‌رسیم که آمریکا و غرب در سه محور به شدت تلاش می‌کند که تهران و مسکو نزدیک نشوند ۱. امنیتی ۲. اقتصادی ۳. سیاسی، لذا رسیدن به بحث ائتلاف امنیتی می‌دانید امسال ریاست پیمان امنیت جمعی هم که کشورهای مستقل مشترک المنافع است با روسیه است با مانوری که بین کشورهای مشترک المنافع برگزار شد تهران دعوت شد در مانور در بلاروس ما اگر در این پیمان حضورمان مستحکم‌تر شود برسیم به یک فضای تبادلات ویژه امنیتی می‌توانیم خودمان در نظم جدید جهانی این مسیر را در مقابل آن تهدید‌هایی که برای ما ایجاد می‌شود بسیار قوی‌تر عملیاتی کنیم.
سوال: آقای دکتر خوش چشم حضور اسلامی ایران در مسیر و ثبات و موضوعات امنیتی مطرح شده و البته در مقطعی که ما شاهد انجام عملیات وعده صادق هستیم در پاسخ به تجاوزات رژیم صهیونیستی؟
خوش چشم: ببینید حضور ما در این اجلاس و در این کنفرانس از دو منظر خیلی مهم است اول اینکه این قدرت‌های در حال ظهور که نظم نوین جهانی و نظم در حال شکل‌گیری جهانی را شکل خواهند داد که البته عرض کردم دنیای فردا دنیای یک کشور یک قطب دو کشور و سه کشور نخواهد بود ائتلاف‌ها، اما بازیگران اصلی در ائتلاف‌ها علاوه بر این سه تا البته هند هم است بعد اعضای دیگر بریکس هم البته هستند منتها هند، چون خیلی مشکلی ندارد با طرف غربی، ما روی این سه تا بیشتر یعنی چین ایران و روسیه صحبت می‌کنیم به خاطر اینکه اینها اصلاً هدف طرح‌های فرسایشی آمریکا هستند اینها هر چقدر به همدیگر در تبادلات دوجانبه‌شان در حوزه‌های مختلف سیاسی و فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی و نظامی هر چقدر با همدیگر روابطشان گسترده‌تر و راهبردی‌تر باشد قطعاً اشتراک منافع بیشتری خواهند داشت دشمنان مشترک بیشتری خواهند داشت همکاری‌های بیشتر و بسیار مهم است برای همین است که شما می‌بینید که بین ایران و چین و چین و روسیه و روسیه و ایران قرارداد‌های راهبردی و همکاری‌های بلند مدت راهبردی و استراتژیک امضا می‌شود، اما در عین حال نیاز است که این پیوند‌ها چند جانبه هم باشد و در این اتفاق در فرمت این گونه کنفرانس‌ها و یا ائتلاف‌هایی مثل شانگهای و بریکس رخ می‌دهد و قطعاً بیشتر هم خواهد شد این برای این است که در فردای دنیا در این ائتلاف‌های تاثیرگذار منطقه‌ای و بین‌المللی این بازیگران اصلی هم جهت باشند منافعشان در تضاد قرار نگیرد بنابراین حضور ما در جایی مثل کنفرانس امنیتی مسکو و یا سن پترزبورگ از این باب بسیار مهم است که ما بتوانیم حضورمان در چنین ائتلاف‌هایی که فردای دنیا را رقم می‌زند منافعمان را نگرانی‌هایمان را و همینطور خواسته‌هایمان را در ترتیبات فردا جایی بدهیم حالا جالب است من عرض کنم متاسفانه یک مقدار فعالیت رسانه‌ای در دوستان کم است که اینها بیان نشده و البته حالا فکر می‌کنم الان یک مقدار فعالیتشان بیشتر شده ولی خوب است که هم مردم بدانند و هم امیدوار هم می‌شوند مثلاً ما تازه به عضویت رسمی پیمان شانگهای درآمده‌ایم جالب است که بدانید در همین اخیر اجلاس اخیر دبیر شورای عالی امنیت ملی آقای احمدیان که الان مسکو هستند در آنجا حضور داشتند و تیم هم حضور داشت و اتفاقات جالبی را رقم زدند که این اصلاً بیان نشده خوب است که حالا دوستان بیایند راجع به آن صحبت بکنند گرچه ازش گذشته‌ایم از جمله در آن اجلاس تا آنجا که من می‌دانم حرفی از غزه و محکومیت قضیه حمله اسرائیل به غزه نبود که به ابتکار ما بود که این گنجانده شد در مورد محکومیت حمله به مسکو می‌دانید حمله داعش هم که نه حمله تروریستی شده بود طبیعی بود که آن هم بیاید در بیانیه، اما چند ماه از حمله کرمان گذشته بود و آن را هم گنجاندند در مورد افغانستان اگر یک خط وجود داشت ایران تبدیلش کرد به ۹ خط بر اساس نگرانی‌های خودش فرمول خودش و منافع خودش ببینید چقدر تاثیرگذار است و اولاً پنج مورد بود حالا این سه تا مورد اصلی را من عرض کردم این حضور تاثیرگذار شما در پیمان‌های مهم می‌تواند منافع شما را تضمین بکند بنابراین چیز سهلی نیست یعنی یک کنفرانس امنیتی مسکو که ما می‌گوییم یک چیز آسونی نیست که بگوییم خیلی خوب این هم یک کنفرانس است شرکت کردیم تمام شد حالا حرف‌هایمان را زدیم و برگشتیم نه شما داری از منافع و منافع آتی و در شکل دادن به دنیای فردا حرف می‌زنی این خیلی مهم است هم در صحنه سیاسی و دیپلماتیکمان و هم در صحنه رسانه‌ای و برای اینکه برد بیشتری پیدا بکند در جنگ نرم شما می‌بایستی حضور فعال داشته باشی و خوشحالم که اتفاقاً می‌بینم که حضور فعال‌تر و تاثیرگذار‌تری را شروع کردیم.
*دنیا به قبل و بعد از وعده صادق تقسیم شد
سوال: پس از اینجا ما رفتیم سراغ دستاورد‌ها و کارکرد‌ها برای ما یعنی جمهوری اسلامی؟
خوش چشم: عرض کنم خدمت شما که ببینید اصلاً وعده صادق به نظرم می‌آید حالا خیلی این شاید کلیشه‌ای باشد و خیلی گفته شده که مثلاً دنیا به قبل و بعد از این رویداد تقسیم می‌شود در مورد حمله هم می‌شود این را گفت ولی واقعا دنیا و منطقه ما به قبل و بعد از این اتفاق رخ می‌دهد چرا بعد از آن جنگ‌های چند روزه اصلاً دهه‌ها است که کسی که به رژیم صهیونیستی حمله نکرده اینطوری در خانه خانه‌ای که وجود ندارد اراضی اشغالی دوم اینکه اصلاً در طول تاریخ بشریت کسی به یک قدرت اتمی حمله نکرده ما حالا الحمدلله کم نگذاشتیم این سومی بوده این سومین قدرت اتمی بوده که ما این کار را کردیم و این محل بسیار مسئله جذاب و بسیار کنجکاوانه است برای کسانی که می‌آیند در این اجلاس شرکت می‌کنند یعنی با اینکه دو روز دبیر آنجا بوده ولی خوب یک ترافیک ملاقات‌های دوجانبه وجود دارد یکی از چیز‌هایی که آنها خیلی دوست دارند بدانند این است که ما چطور به این تصمیم رسیدیم که ۳۰۰ پهپاد و موشک روانه کنیم به سمت اسرائیلی که کل لبه تکنولوژی پدافند هوایی دنیا یعنی انگلیس آمریکا و فرانسه جلویش ایستاده و خودش هم بهترین سیستم‌های پدافندی را دارد می‌خواهند ببینند ما اولاً بر اساس چه تصمیمی به این رسیده‌ایم چقدر آمادگی داشتیم برای موج بعدیش و بعد ما معادله منطقه‌ای را نه فقط در سوریه در کل این منطقه به هم ریخته‌ایم و آن دنیایی که من گفتم قدرت دارد و جابجا می‌شود طرف‌های غربی و آمریکا ایستادند برای اینکه این سه تا قدرت را دچار تنش‌های روزافزون کنند فرسایش بکنند که نمونه‌اش جنگ اوکراین است در مورد چین هم ما فضای تنش روز افزونی را داریم می‌بینیم جنگ غزه هم یکی از از این جنگ‌های تمدنی است یعنی در این بین نقش ایفا می‌کند برای همین است که با همیشه خیلی فرق دارد شما عنصر تاثیرگذار این صحنه هستید همه هم می‌بینند که چه وضعیتی را برای آن طرف مقابلت به وجود آورده‌اید حالا این قدرت تو بسیار تثبیت شده است بنابراین می‌آیند خیلی هم با علاقه و تعجب می‌خواهند بدانند که اگر اسرائیل یک جواب می‌داد شما چه می‌کردید طرح‌های شما چیست نگرانی‌های شما چیست اهداف بلند مدت شما چیست از این لحاظ برای این خیلی مهم است به خاطر اینکه نه فقط تاثیرگذار می‌شوید روی منطقه و کشورهای دیگر جهان بلکه یک نقش بارزی را ایفا می‌کنید در زمانی که اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها اعلام کردند بعد از وعده صادق تحریمتان می‌کنیم منزوی تان می‌کنیم از همین حرف‌هایی که همیشه زده‌اند و فایده‌ای هم ندارد و قبلاً هم امتحان کرده‌اند در این وضعیت شما می‌روید در ۱۰۶ کشور و همه توجهات به شماست.
سوال: آقای دکتر مدبر نقش همکاری‌های ایران و روسیه در نکته بسیار مهم ثبات و تقویت نه تنها منطقه بلکه در عرصه بین‌الملل چیست؟
مدبر: ببینید دیروز آقای پاتاشوف دبیر شورای امنیت روسیه که رئیس سرویس اطلاعات روسیه هم است یک گفتگویی با مجله گازیتا داشت در آن نکات بسیار مهمی در حمایت از ایران مطرح کرد این بود که روس‌ها ایران را به عنوان یک متحد و شریک راهبردی می‌دانند و در آن گفتگو اختصاصی به آمریکا حمله کرد که بیش از ۸۰۰ مورد بحران سازی در نظام بین الملل ایجاد کرده و از ابزار‌های مختلف مثل تحریم برای فشار از ایران که می‌خواهد مستقل عمل کند پیش می‌برد یا در بقیه گفتگو‌هایی که چه مقامات اطلاعاتی و امنیتی روس و چه مقامات سیاسی با طرف ایرانی صحبت می‌کنند فضا به این سمت رفته که تهران مسکو به عنوان یک ائتلاف و محور در نظم جدید جهانی در حال حرکت هستند و اینجاست که ما می‌بینیم اتاق فکر واکینگهام و کاخ سفید به شدت تلاش می‌کند با شایعه‌سازی اختلاف بین تهران و مسکو ایجاد کند و اخباری را بر ضد دو کشور در بین افکار عمومی در نشریاتی که به آنها وابسته هستند منتشر کنند من شدیداً به این موضوع هشدار می‌دهم و می‌گویم منفعت اختلاف و شایعه پراکنی علیه روابط ایران و روسیه قطعاً مغایر با منافع ملی دو کشور است و اینها از اتاق فکر واکینگهام و کاخ سفید هدایت می‌شوند نکته دوم این است که دو محور اجلاس امسال که اشاره کردم بحث حفاظت از ارزش‌های سنتی و تضمین امنیت سایبری که در سخنرانی دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران هم بهش اشاره شد در بحث امنیت سایبری از آن جهت حائز اهمیت است که ما می‌دانیم که پلتفرم‌هایی که فرماندهیش دست اتاق فکر آمریکایی‌ها است خروجی‌اش این است که هویت افراد را تحت خطر قرار بدهند از آن پلتفرم‌ها اقدام بکنند برای اقدامات تروریستی که ما دیدیم هم در حادثه کرمان و هم در حادثه مسکو از همین ظرفیت استفاده شد و تهران پیشنهاد ایجاد سپر امنیتی در این موضوع را داد که من احساس کردم، چون نشست را من مستقیم داشتم ملاحظه می‌کردم طرف‌های شرکت کننده پیشنهاد تهران را قابل توجه دیدند و این مسئله امنیت اطلاعات موضوع بسیار قابل توجه و ویژه‌ای است که محور اساسی اجلاس امسال بود که از خروجی این ما می‌توانیم در بحث ائتلاف دفاعی و سایر ائتلافات که اوضاع سیاسی و اقتصادی است هم به نتایج و دستاوردهای قابل توجهی برسیم .
سوال: جمع‌بندی و نکات پایانی آقای دکتر خوش چشم؟
خوش چشم: عرض کردم که به رغم اینکه ما تازه عضو رسمی شانگهای شدیم ، چه تاثیرگذاری داشته‌ایم این ثابت می‌کند که هر زمان ما با طرح و برنامه و با جدیت حضور پیدا می‌کنیم در این اتفاقات بین‌المللی در ائتلاف‌ها در کنفرانس‌ها می‌توانیم به خوبی از منافع ملی حفاظت کنیم بنابراین بهتر است که ما با یک نگاه بلند مدت ۱۰ تا ۲۰ ساله به آینده جهان نقش روز افزون برای خودمان در حوزه‌های دیپلماسی و همینطور در حوزه‌های جنگ نرم و دیپلماسی عمومی ببینیم در حقیقت باور کنیم که ما به عنوان یک عنصر تاثیرگذار بین‌المللی می‌بایست یک طرح و برنامه بلند مدت دیپلماسی عمومی و دیپلماسی رسمی تدوین کنیم برای حضور هرچه پررنگ‌ترمان در فردایی که چند سال آینده است و الان در حال به وجود آمدن و شکل دادن است.
سوال: و چقدر الان حضورمان در اجلاس روسیه ناظر بر همین نگاه بلند مدت است؟
خوش چشم: خوب ما که می‌رفتیم در این اجلاس از ابتدا هم می‌رفتیم الان هم خوب طبیعتاً عرض کردم نقش بیشتری هم پیدا کردیم و قطع به یقین حالا بایستی صبر کرد تا نتایج حاصله را دید نمی‌شود از پیش این را بیان کرد، اما یک چیز مشخص است من عرایضم به اینجا تمام شود چهل و چند سال آنی که گلادیاتوری شاخ به شاخ با آمریکا جنگیده در این منطقه و عقب رانده و در ۲۰۰۳ افغانستان عراق ۳۸ پایگاه منطقه‌ایه اطراف ما بودند ما در مرزها ۲۰ سال گذشته آنها رفته‌اند دم مدیترانه بزرگترین دارایی شان که اسرائیل زیر ضربه است و ما عمق استراتژیکمان تا مدیترانه رفته ر این وضعیت ما قطع به یقین یک رشد خیلی خوبی داشته‌ایم، اما در این ۴۰ سال چهل و چند سال آنی که گلادیاتور بوده به آمریکا ما بودیم چین و روسیه ماداتور بودند تا همین دو سال پیش که جنگ اوکراین راه افتاد یک ماداتور گاوبازی که بعضی موقع‌ها گاو وحشی آمریکا را با حوله‌ای کردن و مانور دادن از کنارش رد بشوند و بعضی موقع‌ها ضربه بزنند حالا در این آینده دنیا اونی که اتفاقاً به بقیه هم روحیه داد و تازه بقیه دارند به سبک او می‌پیوندند اونی که سهم بیشتری نمی‌خواهم بگویم نسبت به روسیه و چین ولی یک سهم اصلی دارد که باید تثبیت شود من جمله در حوزه دیپلماسی و دیپلماسی عمومی باید روی این مسئله خیلی خوب کار شود ما هستیم، بنابراین باور کنیم بعد از چهل و چند سال که در حوزه اقتصادی همه سختی کشیدند تا به این جایگاه رسیده ایم حالا دیگر زمان آن رسیده طرح و برنامه‌های بلند مدت راهبردی داشته باشیم برای اینکه حالا که سختیش را کشیده‌ایم از منافعش هم به صورت حداکثری استفاده کنیم.
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد