به نقل از «ایرنا»

فلسطینیان: به ننگ 25 ساله پیمان اسلو پایان دهید

تاریخ انتشار: ۲۳ شهریور ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۶۱۹۵۴۶

غزه - ایرنا - بیست و پنجمین هفته راهپیمایی «بازگشت» امروز (جمعه) تحت عنوان «مقاومت تنها گزینه ما است» در حالی در غزه برگزار شد که فلسطینیان در بیست و پنجمین سالگرد امضای پیمان «اسلو» خواستار خروج از این پیمان و لغو سازش با رژیم صهیونیستی و آمریکا شدند.

به گزارش ایرنا، فعالان فلسطین تصمیم گرفتند نام این هفته از راهپیمایی های بازگشت را اینگونه انتخاب کنند تا در سالگرد امضای پیمان اسلو به برخی از مقام های فلسطینی و عربی که به دنبال سازش با رژیم صهیونیستی هستند، اعلام کنند، هیچ راهی برای رهایی از مشکلات فلسطینیان و آزادی قدس و سرزمین فلسطین نیست، مگر مقاومت؛ و با هیچ پیمانی نمی شود جلوی طمع و اشغالگری اسرائیلی ها را گرفت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

فلسطینیان از دهم فروردین 97 (30 مارس 2018) در طول مرزهای شرقی و شمالی غزه با سرزمین‌های اشغالی راهپیمایی‌های مسالمت آمیز بازگشت را برگزار می کنند و در روزهای اخیر این راهپیمایی ها به سواحل غزه هم کشیده شده است، تا آنها ضمن اعتراض به طرح شوم آمریکا برای پایان دادن به مساله فلسطین که از آن به عنوان «معامله قرن» یاد می شود، بر حق بازگشت خود به خانه ها و سرزمین های اشغال شده شان تاکید کنند.
طی حدود شش ماه برگزاری این راهپیمایی ها نظامیان تا دندان مسلح صهیونیست دستکم 174 نفر را به شهادت رسانده اند که در میان آنها از کودک تا جوان و از خبرنگار تا پرستار و حتی معلولان دیده می شوند که با دست های خالی از سلاح، فقط جرم شان نزدیکی به مرزهای غزه بوده است. در راهپیمایی های بازگشت، همچنین بیش از 19 هزار نفر نیز با گلوله و گازهای سمی آسیب دیده اند.
جنبش ها و شخصیت های فلسطینی همچنین در بیست و پنجمین سالگرد امضای پیمان اسلو، با شرکت در همایشی هرگونه طرح سازش و معامله با دشمن را مردود دانستند،و عنوان کردند که پیمان اسلو، فلسطینیان را به دو اردوگاه طرفداران مقاومت و سازشگران تقسیم کرد.
پیمان اسلو با نام رسمی بیانیه اعلام اصول اولویت‌های موقت دولت خودگردان نخستین موافقتنامه رودروی رژیم تل آویو و سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف) بود که در سال 1993 به امضای دو طرف رسید. مذاکراتی که منجر به امضای این پیمان شد به طور مخفیانه در اسلو پایتخت نروژ انجام شد و در 20 اوت 1993 پایان یافت. این پیمان به طور رسمی در 13 سپتامبر 93 در واشنگتن دی‌ سی با حضور «یاسر عرفات» رئیس وقت حکومت خودگردان فلسطین، «اسحاق رابین» نخست وزیر پیشین رژیم صهیونیستی و «بیل کلینتون» رئیس جمهوری وقت آمریکا به امضا رسید.

**محمود عباس، همچنان اصرار به پایبندی به اسلو دارد
«داود شهاب» سخنگوی جنبش «جهاد اسلامی فلسطین» در حاشیه «همایش ملی رد پیمان اسلو» در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: در سایه توطئه بزرگی که آمریکا راهبری آن را به دست گرفته تا مساله فلسطین را برای همیشه خاتمه دهد و حقوق و اصول فلسطینیان را پایمال کند، برگزاری این همایش دارای پیامی سیاسی به جهان است.
وی این پیام را اینگونه شرح داد: همه جهان باید بداند و خیال خود را راحت کند که ملت فلسطین هرگز از هیچ یک از اصول و حقوق خود دست نمی کشد و مقاومت است که گزینه اصلی این ملت برای حفظ حقوق و اصول و همچنین آزادی وجب به وجب سرزمین اشغال شده اش می باشد.
شهاب خاطرنشان کرد: در میان گروه های فلسطینی و همه نیروهای مردمی، اتفاق نظری وجود دارد که این پیمان مردود است و باید از آن به طور کامل خارج شد و دیگر زیر بار مفاد آن نرفت.
سخنگوی جنبش جهاد اسلامی تاکید کرد: اینک توپ در زمین تشکیلات خودگردان و رئیس آن «ابومازن» (محمود عباس) است که همچنان بر پایبندی به تعهدات امنیتی کامل و هماهنگی های امنیتی اصرار دارد.
شهاب خواستار وحدت کلمه فلسطینیان و بازیابی «سازمان آزادیبخش فلسطین» شد تا ملت فلسطین بتواند در مقابله با چالش ها و توطئه ها بایستد.

**رژیم صهیونیستی بی توجه به اسلو است و تشکیلات خود گردان ناتوان از مقابله
شیخ «عکرمه صبری» رئیس هیأت عالی اسلامی فلسطین و امام جماعت مسجد الاقصی، نیز طی سخنانی در این همایش، پیمان اسلو را ناعادلانه خواند و یادآور شد که رژیم اشغالگران صهیونیستی، هر آنچه که به نفعش بود و به کارش می آمد گرفت، اما چیزی به فلسطین نداد.
وی افزود: اقدامات اشغالگران در زمین ما، محکوم است و آنها حقی ندارند که طبق قوانین بین المللی چیزی را تغییر دهند و قدس باید مانند پیش از اشغال در سال 1967 باقی بماند.
امام جماعت مسجد الاقصی با بیان اینکه اشغالگران مانع هرگونه فعالیتی از سوی حکومت خودگردان فلسطین در قدس اشغالی می شوند، این امر را در تضاد با پیمان اسلو دانست و گفت: نه رژیم غاصب، به پیمان اسلو توجهی دارد، و نه تشکیلات خودگردان توانی دارد تا جلوی آنها را بگیرد.
شیخ صبری خاطر نشان کرد که اهالی قدس اشغالی اکنون تنها وسط میدان مانده اند، اما می توانند از مسجد الاقصی دفاع کنند، ولی با این حال قدس امانتی است در نزد اعراب و مسلمانان.

**اقدامات آمریکا راه حل دو کشور و صلح را هم به خطر انداخته است
«حنان عشراوی» از اعضای کمیته اجرایی سازمان آزادیبخش فلسطین، با تاکید بر نقاط ضعف ساختاری و ماهیتی پیمان اسلو، آن را دلیلی برای ایجاد توازن نابرابر قدرت میان اشغالگر و مردم تحت سلطه دانست که وقت زیادی به اسرائیل داده تا دست به اقدامات یکجانبه مانند گسترش شهرک سازی ها، و نقض حقوق فلسطینی ها بزند که همگی خلاف قوانین بین المللی و انسانی است.
عشراوی به اقدامات اخیر آمریکا در به رسمیت شناختن قدس به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی، انتقال سفارت از تل آویو به قدس اشغالی، قطع کمک ها به آنروا و بسیاری از بیمارستان های فلسطینی و تلاش برای تحمیل طرح وطن جایگزین برای آوارگان فلسطینی اشاره کرد و راه حل دو کشور را نیز به توجه به این اقدامات در خطر دید.
عضو کمیته اجرایی سازمان آزادیبخش فلسطین، اقدامات اخیر آمریکا را همچنین نه تنها هجوم گسترده به حقوق فلسطینیان و مؤلفه های صلح عنوان کرد، بلکه آن را حمله به نظام حقوقی بین الملل توصیف کرد.

**ضرورت خروج از پیمان اسلو و عدم همکاری با صهیونیست ها
جنبش مقاومت اسلامی فلسطین «حماس» نیز روز گذشته با صدور بیانیه ای از مقام های تشکیلات خودگردان فلسطین خواست تا از پیمان اسلو خارج شوند.
حماس در این بیانیه که به مناسبت بیست و پنجمین سالگرد امضای پیمان اسلو صادر شد، از تشکیلات خودگردان فلسطین خواست تا به همکاری امنیتی با رژیم صهیونیستی پایان بخشد و دست از سرکوب نیروهای مقاومت در کرانه باختری بردارد.
حماس با بیان اینکه مقاومت، حقی است که تمام ادیان آسمانی و قوانین بین المللی بر آن تاکید دارند، امضای پیمان اسلو را به مثابه غلتیدن در باتلاق امتیازدهی ها و سرآغاز روند چشم پوشی از حقوق ملت فلسطین عنوان کرد.
در این بیانیه اقدامات «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری آمریکا علیه قدس و به رسمیت شناختن این شهر مقدس به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی و انتقال سفارت این کشور از تل آویو به قدس مردود و غیرقابل پذیرش اعلام و تاکید شد که فلسطینی ها به آن ملزم نیستند.

**اسلو، دروازه عادی سازی با رژیم صهیونیستی
«اسماعیل رضوان» عضو ارشد حماس نیز در گفت و گو با خبرنگار ایرنا در غزه، پیمان اسلو را فاجعه بار خواند، چراکه به گفته وی افزایش شهرک سازی ها، به رسمیت شناختن رژیم صهیونیستی و هماهنگی امنیتی با آن را به ارمغان آورد و باعث پایمال شدن حقوق فلسطینیان شد.
عضو ارشد حماس پیمان اسلو را دروازه عادی سازی روابط جهان عرب و جهان اسلام با رژیم صهیونیستی توصیف کرد و آن را باعث تقسیم فلسطینیان و دو دسته شدن آنان به دو اردوی مقاومت و سازش دانست.
رضوان، ضمن بیان اینکه این توافقنامه 78 درصد فلسطین را به اشغالگر بخشید و حالا ابراز تاسف بانیان آن باقی مانده، بر لزوم پایان این دوره و اعلام شکست و اعتراف به آن تاکید کرد و گفت: همه باید اقرار کنند که مقاومت بهترین و تنها گزینه برای آزادسازی کل فلسطین است و گزینه سازش و اسلو عاقبتش نابودی است.
خاورم**387**2054**3404

منبع: ایرنا

کلیدواژه: سياسي پيمان اسلو فلسطين راهپيمايي بازگشت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۶۱۹۵۴۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ساز و کار عضویت کامل فلسطین در سازمان ملل چگونه است؟

خبرگزاری مهر، گروه بین الملل: جلسه شورای امنیت سازمان ملل در مورد عضویت کامل فلسطین در این سازمان در ۱۵ آوریل برگزار شد. در این جلسه ۱۲ عضو شورا به عضویت فلسطین رای مثبت دادند و این تنها دولت آمریکا بود که با رای منفی خود مانع تصویب قطعنامه عضویت شد. این در حالی است که طبق موازین حقوق بین‌الملل از جمله حق تعیین سرنوشت، فلسطینی‌ها می‌توانند به عنوان یک دولت در جامعه بین‌المللی حضور داشته باشند و از امکانات آن نیز در چارچوب حقوق و تکالیف بین‌المللی دولت‌ها بهره‌مند شوند.

رسمیت حق تعیین سرنوشت فلسطینیان در ترتیبات نهادی بین‌المللی

از دهه ۱۹۷۰ میلادی حق تعیین سرنوشت در زمره قواعد حقوق بشر درآمد و در قلمرو داخلی کشورها نیز در ارزیابی مشروعیت حکومت‌ها بدان استناد می‌شود. حق تعیین سرنوشت عبارت است از حق کلیه مردم برای تعیین آینده سیاسی خود و تعقیب توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی آزادانه. تعیین سرنوشت حقی است بنیادین که بدون آن سایر حقوق نمی توانند به طور کامل محقق شوند؛ تعیین سرنوشت فقط یک اصل نیست، بلکه مهمترین حق در حقوق بشر است و پیش شرط برای اعمال همه حقوق و آزادی های فردی است.

این حق در حقوق بین الملل، از جنبه‌های فردی و جمعی برخوردار است. به جنبه فردی در ماده ۲۵ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی اشاره شد و مواد اول و ۵۵ منشور ملل متحد نیز جنبه جمعی این حق را مورد تاکید قرار داده اند. بنابراین آنچه مردم فلسطین را از حق تعیین سرنوشت برخوردار کرده، ملت بودن آنان است.

مردم فلسطین هم تعلق خود را به یک ملت واحد و مستقل باور دارند و هم از ویژگی‌های عینی مشترک مانند تاریخ مشخص در سرزمینی معین با فرهنگی متمایز، حداقل از زمان تجزیه امپراتوری عثمانی برخوردارند. تعلق فلسطینیان به یک ملت واحد در منشور ملی فلسطین به صورت هویت فلسطینی و ملت عرب فلسطین و اینکه آنها شهروندان عربی هستند انعکاس یافته است. تعلق داشتن فلسطینیان به یک ملت مستقل و برخورداری از حق تعیین سرنوشت در میثاق جامعه ملل و قطعنامه‌های مجمع عمومی رسمیت یافته است.

در ۲۹ نوامبر ۲۰۱۲ میلادی مجمع عمومی سازمان ملل در قطعنامه ۱۹۶۷، با ۱۳۸ رای موافق و ۹ رای مخالف فلسطین را به صورت دوفاکتو به منزله کشور به رسمیت شناخت و موقعیت آن را از نهاد ناظر غیرعضو به دولت ناظر غیرعضو تغییر داد. حال آنکه هنوز سرزمین‌های فلسطینی در اشغال نظامی قرار داشتند. در نهایت مجمع عمومی در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۴ میلادی با تصویب قطعنامه‌ای با ۱۸۰ رای موافق حق تشکیل کشور مستقل فلسطینی را به رسمیت شناخت و از همه کشورها خواست به کمک‌های خود برای عملی شدن سریع‌تر حق تعیین سرنوشت این مردم ادامه دهند. در قطعنامه‌ای دیگر نیز در ۱۹ دسامبر همان سال بر حاکمیت دائمی مردم فلسطین بر سرزمین اشغالی فلسطین از جمله بیت‌المقدس شرقی مجددا تاکید نمود.

سابقه پذیرش حق تعیین سرنوشت فلسطین توسط رژیم صهیونیستی

علاوه بر رویه‌های بین‌المللی، رژیم صهیونیستی نیز بارها در موافقت‌نامه‌ها درباره کرانه باختری و نوار غزه، حق مشروع ملت فلسطین در تعیین سرنوشت را پذیرفته است. در سال ۱۹۹۳ پس از به رسمیت شناخته شدن رژیم صهیونیستی توسط یاسر عرفات، نخست وزیر این رژیم نیز ساف را به عنوان نماینده مردم فلسطین به رسمیت شناخت. این موضع تل‌آویو در سال‌های بعد نیز تکرار شد. در سپتامبر ۱۹۹۳ به موجب اعلامیه اصول مربوط به ترتیبات دولت خودگردان موقت، این موجودیت به منزله شورای منتخب مردم فلسطین برای یک دوره گذار پنج ساله در نوار غزه و کرانه باختری ایجاد شد. افزایش صلاحیت‌های دولت خودگردان در موافقت‌نامه‌های بعدی صلح، مانند موافقت‌نامه وای‌ریور در سال ۱۹۹۸ و یادداشت تفاهم شرم‌الشیخ در سال ۱۹۹۹ شخصیت حقوقی بین‌المللی دولت خودگردان را به همراه آورد. تحولات بعدی در فلسطین به ویژه مقاومت مردم در برابر تهاجم رژیم صهیونیستی به نوار غزه نیز موید همین موضوع بود.

فرایند پذیرش عضویت در سازمان ملل

پذیرش در سازمان ملل متحد با توصیه شورای امنیت به مجمع عمومی و تصویب توسط مجمع عمومی صورت می‌گیرد. برای بررسی عضویت اعضای جدید، روش رای‌گیری در شورا به صورت اکثریت کیفی است که این روش باعث شده است تا اعضای دائم عملا از حق وتو برخوردار باشند. بررسی سابقه اعضای دائم شورا نشان می‌دهد که اتحاد جماهیر شوروی ۴۷ بار برای جلوگیری از عضویت ۱۶ کشور، متوسل به حق وتو شد. بر این اساس، در سال‌های ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۴ سازمان ملل با یک بن بست مواجه بود. این موضوع در دو نوبت از سوی مجمع عمومی در دیوان بین‌المللی دادگستری مطرح شد. در دومین نظر مشورتی در مارس ۱۹۵۰ آمده است که مجمع عمومی نمی‌تواند دولتی را به عضویت بپذیرد مگر این که شورای امنیت درخواست عضویت آن دولت را پذیرفته باشد.

حمایت از رژیم صهیونیستی؛ اصلی‌ترین منفعت آمریکا

در این بین اصلی‌ترین منفعت سیاست خارجی آمریکا در دوره کنونی، حمایت همه‌جانبه از رژیم اشغالگر و بی‌توجهی به خواسته‌های فلسطینیان است. بعد از وتوی قطعنامه عضویت فلسطین، رابرت وود معاون نماینده دائم آمریکا در سازمان ملل گفت: «ایالات متحده همچنان از راه‌حل دو دولتی به شدت حمایت می‌کند. این رای مخالفت با حق تشکیل کشور فلسطین را نشان نمی‌دهد، بلکه اذعانی است به این که این امر تنها از طریق مذاکرات مستقیم بین طرفین حاصل خواهد شد.» معنای دیگر این گذاره این است که فلسطینیان چه برای تشکیل دولت و چه برای عضویت در سازمان ملل باید شروط واشنگتن و تل‌آویو را بپذیرند. اگر بپذیریم که راه‌حل دو دولتی در سال ۱۹۷۴ توسط سازمان ملل ارائه شد و دولت‌های مختلف آمریکا نیز در مقاطع گوناگون آن را پذیرفته‌اند، اقدام آمریکا در وتوی عضویت کامل فلسطین چیزی جز یک اقدام سیاسی از جایگاه قدرت بزرگ نیست که هدف آن پذیرش شروطی است که آمریکا در معامله قرن مطرح کرد اعم از:

حاکمیت اسرائیل در ۳۰ درصد کرانه باختری از جمله رود اردن

خلع سلاح نوار غزه

الزام فلسطینیان به شناسایی رژیم صهیونیستی به عنوان دولت یهود

شهرک‌های صهیونیستی جزو خاک رژیم اشغالگر محسوب می‌شوند

کنترل امنیتی بخش اعظمی از کرانه باختری و گذرگاه‌ها توسط نیروهای رژیم صهیونیستی

فلسطینیان حق داشتن ارتش را ندارند

لغو تمام محدودیت‌های صهیونیستی در آینده و ...

نتیجه

فرایند تشکیل دولت مستقل فلسطین تاکنون تحولات مختلفی را پشت سر گذاشته؛ از جمله اینکه مجمع عمومی سازمان ملل به صورت دوفاکتو تشکیل دولت فلسطین را تایید کرده است. اولویت شورای امنیت و لزوم گذر از فرایند تصویب این شورا، به سدی محکم برای عضویت کامل دولت فلسطینی در سازمان ملل تبدیل شده است. سال‌هاست که شورای امنیت بیش از یک نهاد حقوقی، نهاد سیاسی محسوب می‌شود که مبنای عمل آن منافع اعضای دائم است. سازوکار داخلی شورا نیز که بر مبنای اکثریت کیفی است، آن را به ابزاری در میان ابزارهای متعدد آمریکا برای حمایت از منافع رژیم صهیونیستی تبدیل کرده است.

سجاد مرادی کلارده، پژوهشگر روابط بین‌الملل

کد خبر 6084211