حسینیهای از جنس روضه و اشک/ اینجا اشعارِ اصیل خوانده میشود + فیلم
تاریخ انتشار: ۲۴ شهریور ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۶۳۳۹۸۲
اگر دلتان گرفته باشد؛ به قدریکه هیچ نگاه و دست محبت آمیزی، نتواند گره قلبتان را باز کند، میتوانید در ایام محرم به هیات دلریش بروید و پرده از دل بگشایید.
حسینیه مشرق - این روزها به هر کوی و برزنی که سر بزنی، خیمهای برپاست، خیمهای حسینی که برپاکنندگانش، گاه تنها با چند وسیله ساده و ابتدایی، تمام تلاش خود را میکنند تا در حد توان، هر چند کم و هر چند مختصر، اردات و دلدادگی خود را به دستگاه بابرکت و کریمانه اهل بیت (ع) ابراز کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
هر نقطه از شهر تهران با هیئتی اصیل و قدیم معروف است که در این بین میتوان به هیات حاج منصور ارضی در بازار تهران، هیئت محمد طاهری در شرق تهران، هیئت سید مجید بنی فاطمه در غرب تهران و هیئت محمود کریمی در شمیرانات اشاره کرد.
این روزها، خیابان جمهوری را که به سمت چهارراه مخبرالدوله پیموده باشید، بیرقها و پرچمهای حسینیه «دلریش تهران» را مشاهده میکنید. در حدود 145 سال پیش شاعری دلسوخته با تخلص "دلریش" در تبریز زندگی میکرد. با رحلت او حاج میرحسین خجسته، والد معظم حاج سید ابراهیم و حاج سید احد خجسته بانی و موسس هیئت دلریش تبریز شد. در حدود شصت سال پیش هم حاج میرحسین آقا و حاج مهدی فیضی هیئت دلریش تهران را بنیان گذاشتند که جلسات به صورت سیّار و در منازل اعضای هیئت برگزار میشد تا سال 64 که حسینییه فعلی خریداری و جلسات متمرکز شد.
اگر دلتان گرفته باشد؛ به قدری که هیچ نگاه و دست محبت آمیزی، نتواند گره قلبتان را باز کند، اگر عقلتان بگوید آسمان همه جا همین رنگ است و پنجره دلتان به روشنایی باز نخواهد شد! صبر کنید! میتوانید در ایام محرم و پس از آن، جمعه صبحها به هیات دلریش بروید تا از نجوای دلهای گرفتاری که اغلب از جوانان این مرز و بوم هستند، دلهایتان را صیقل بدهید. جایی که سقفش به پر و بال نرم ملکوت فرشتگان گره خورده و دیوارهایش عطر و بوی خوش معنویت میدهد.
دلتان را روی دست بگیرید و با ما هم بال و همسفر شوید تا حوالی جایی که مثل اینجا نیست. گوشهای از مراسمهای این هیات را میبینید:
مرورگر شما از ویدئو پشتیبانی نمیکند.فایل آنرا از اینجا دانلود کنید: video/mp4 خبرگان شعر و شاعری کنار هم جمع میشوند
حسینیه دلریش، امروز به محفل و حلقه عشقی تبدیل شده است که حتی واعظان و مداحان سرشناس کشور را سالیانه برای یکبار هم که شده، به این مکان میکشاند. دلیلش هم این است که اینجا نه آسمانش تیره است و نه زمینش شلوغ و پرازدحام؛ جایی که حتی از همین حالا و همینجا تصویرش دل آدم را حالی به حالی میکند، نگاهتان را بیتاب و پای همتتان را مشتاق رفتن و رسیدن. اینجا حسینیه است؛ باشکوه، پرابهت، قد کشیده تا آسمان.
عمده مداحیهای امروز وام گرفته از ملودیهای موسیقی پاپ بوده و از نظر موسیقایی ارزش چندانی ندارند، امّا در تهران قدیم، مداحان اصیل و صاحب سبکی وجود داشت که صدایشان تداعیکننده نغمههای اصیل عاشورایی است. بسیاری از این مداحانِ بااصالت دیگر در قید حیات نیستند و صرفاً نغمات صوتی با کیفیت نه چندان بالا از آنها باقی مانده است. از طرفی ممکن است نسل جدید حتی نام این مداحان بزرگ را نشنیده باشند. حسینیه دلریش امّا توجه به اشعار ناب و قدیمی را محور قرار داده است. شعرِ شاعران آیینی بسیار قوی همانند حجتالاسلام نیّر که استاد ادبیات آیتالله سید علی قاضی و همچنین استاد عابد تبریزی در این محفل خوانده میشود. اینجا هر شعر و سبکی را قبول نمیکنند و به اصطلاحِ حاج علی انسانی، اینجا خبرگان شعر و شاعری کنار هم جمع میشوند.
مرورگر شما از ویدئو پشتیبانی نمیکند.فایل آنرا از اینجا دانلود کنید: video/mp4
شعرخوانی حاج رسول فیضی در حسینیه دلریش
دلها روانه حسینیه دلریشاینجا یک هیات به اصطلاح، عاشقانهها است. هیاتی که بیادعا و بی سروصدا، یکی از بهترین نمونههای عزاداری است که شور حسینی را با شعور حسینی همراه کرده است. شاعران و واعظان پیر و جوان که از راه دور و نزدیک خود را به اینجا میرسانند تا از فیض این محفل بهرهمند شوند و یا عاشقانی که صبحهای جمعه به اینجا میآیند، بهرهمند کنند.
شاید تا چند سال گذشته، کمتر کسی حتی از میان هیاتیها، اینجا را میشناخت امّا آوازه این محفل به تدریج به گوش همگان رسید و امروز محفلی برای هزاران نفر از عاشقان اهل بیت(ع) شده است. این لطف هم نه بخاطر موقعیت جغرافیایی و نه به خاطر شهرت مداحان و شاعرانش است بلکه بهخاطر ویژگیهای منحصر به فردش است که هر روز و هر شب، چهره به چهره بین اهالی تهران میچرخد. هیاتی که شاید تفاوتی با دیگر هیاتهای مذهبی داشته باشد. اینجا هیچکَس اشعارش را از روی کاغذ نمیخواند. اینجا شاعران و مداحان، سینهسوختگان آستان حسینی هستند و پیش از اینکه مستمع را بگریانند، خودشان از اشکهای چشمانشان سیراب میشوند.
حاج رسول فیضی را هیئتیها بهخصوص آذریزبانها خوب میشناسند. او بیش از نیمقرن را در این کره خاکی گذرانده است و لیسانس زبان و ادیبات فارسی دارد و افتخارش خدمت در دستگاه سیدالشهداست. حاج رسول فیضی که پس از مرحوم خجستهپور پرچم این حسینیه را بالا نگه داشته است، میگوید: تمام این موفقیتهایی که امروز در حسینیه دلریش است، نتیجه اخلاص پدرم مرحوم حاج مهدی فیضی است. میتوانم بگویم، ایشان در تمام اعمال و رفتارمان و خصوصاً درباره حسینیه دلریش چیزی به جز امام حسین (ع) مطمع نظرشان نبود. بعضیها این قدر افق دیدشان کوتاه است که فکر میکنند گریاندن مردم به هر قیمتی هدف است که کاملاً اشتباه است. گریاندن مردم بسیار خوب و عالی است و یقیناً هم گریاننده و گریهکننده یک چهرههای ممتازی در بین مردم و روز قیامت خواهند بود و خیلی سریع، نتیجه رضایت پروردگار برایشان حاصل میشود . منتها، ما این را نباید هدف فرض کنیم که به هر قیمتی به این هدف دست پیدا کنیم.
منبع: مشرق
کلیدواژه: حمایت از کالای ایرانی تحولات عراق برجام حسینیه روضه امام حسین شعر ماه محرم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۶۳۳۹۸۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آیت الله جوادی آملی: حرف هر واعظی در مردم اثر نمیکند، وگرنه روضه خوانیها و وعظ کم نیست
حضرت آیت الله جوادی آملی گفتند: «حرف هر واعظی در مردم اثر نمیکند، وگرنه این همه روضه خوانیها و وعظ کم نیست؛ اما یک آدم داغدیده که حرف میزند حرف او در ما اثر میکند».
به گزارش شفقنا، این مرجع تقلید در درس اخلاق ۱۳۸۳/۰۶/۱۲ گفتند: «به ما گفتند طلبهها وقتی درس میخوانید باید مواظب باشید پر در بیاورید برای اینکه این همه ما آمدیم اینجا فراشی کردیم برای شما پر پهن کردیم برای اینکه شما درس بخوانید؟ برای اینکه لمعه و اصول فقه بخوانید؟ یا نه، پر در بیاورید. این اولین پیام.
روحانی بی پر، دیگر وارث پیغمبر نیست، در استاد معارف هم موفق نیست، در امر به معروف هم موفق نیست در ارگان دیگر هم برود موفق نیست، دو: حالا که پر در آورده چه کار بکند؟ ملائکه میگویند وقتی پر در آوردی باید پرواز بکنی سه: کجا پرواز کنی؟ مثل این مرغها که به طمع طعمه از راههای دور میآیند تالابهای شمال به دنبال تالاب بگردی میشوی همین آخوند معمولی یا نه، پر در بیاور از طبیعت به ماورای طبیعت؛ پر در بیاور از دنیا پر بکش نه در دنیا نه تالابی فکر بکنی آن وقت این کشور میشود امام؛ آن وقت این جوانها شیفته او میشوند هر آخوندی همین طور است!
اساتید معارف راهشان این است، ما راهمان این است امر به معروف و نهی از منکر راهمان این است باید پر در بیاوریم، یک؛ پرواز بکنیم، دو؛ از طبیعت به ماورای طبیعت، سه؛ مریدبازی این مشکلی را حل نمیکند هیچ جا مشکلی را حل نمیکرد چه اینکه حالا بخواهد حل بکند این راه ما است آن وقت چنین آدمی میشود جانشین پیغمبر.
جریان «سَلْمَانُ مِنَّا أَهْلَ الْبَیت» که مخصوص سلمان نبود. این درباره بسیاری از مردها و زنها اتفاق افتاده بعضی از بزرگان قم را حضرت فرمود: «مِنَّا أَهْلَ الْبَیت» بعضی از زنهایی که شایسته علم بودند فرمود: «مِنَّا أَهْلَ الْبَیت»؛ منتها حالا درباره سلمان شهرت پیدا کرده است….»