چرا مسئولیت هیچکاری را قبول نمیکنیم و آن را به گردن دیگری میاندازیم؟
تاریخ انتشار: ۲۳ مهر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۰۷۲۸۹۷
جامعه > آموزش - مجموعه شرایط از کودکی ما را به سمت مسئولیتگریزی سوق میدهد. در مدرسه دورویی را بخوبی یاد میگیریم. این یعنی آغازی بر مسئولیتگریزی. رویکرد تحکمی و تک گویی، گامی اساسی در تکمیل این فرآیند است. وقتی یک نفر متکلم وحده است و دیگران باید گوش فرا دهند و اجرا کنند، هیچکدام مسئولیتی ندارند، بهجز آنکه تنها سخن میگوید و او نیز به هیچکسی پاسخگو نیست، چون دیگران شانی برای سوال کردن ندارند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
فرشید یزدانی *
انسان به واسطه داشتن ابزار تعقل و در نتیجه فعل مبتنی بر اندیشه و به واسطه اثرگذاری این قدرت بر کلیه مناسبات فردی و جمعی او بر محیط اطراف، مسئولیت دارد. او در مقابل خودش، دیگران و محیط مسئولیت دارد. این مسئولیت داشتن صرفا یک امر انتزاعی و فرمالیته نیست، بلکه در آن تبعات و پیامدهایی متصور است که گاه ناظر به مجازات است، گاه توبیخ و گاه عذاب وجدان و همه آنها برای آن است که در رفتارهای پسینی این مسئولیتپذیری باوری جدی برای او باشد. مسئولیتپذیری با رشد فرهنگی و تمدنی جوامع تعمیق مییابد. هر چه جامعهای از نظر اندیشهای و تمدنی پیشرفتهتر باشد، طبیعتا مسئولیتپذیری، در قبال اود دیگری و زیستگاه، بیشتر میشود. طبیعتا رابطهای دوسویه نیز بین این دو، یعنی مسئولیتپذیری و تعمیق مناسبات انسانی که نماد یک جامعه فرهنگی پیشرفته است، وجود دارد.
اما در جامعه ما به نظر میرسد که این عامل کمتر رخ نشان میدهد. مجموعه شرایط از کودکی ما را به سمت مسئولیتگریزی سوق میدهد. در مدرسه دورویی را بخوبی یاد میگیریم. این یعنی آغازی بر مسئولیتگریزی. رویکرد تحکمی و تک گویی، گامی اساسی در تکمیل این فرآیند است. وقتی یک نفر متکلم وحده است و دیگران باید گوش فرا دهند و اجرا کنند، هیچکدام مسئولیتی ندارند، بهجز آنکه تنها سخن میگوید و او نیز به هیچکسی پاسخگو نیست، چون دیگران شانی برای سوال کردن ندارند. بنابر این از کودکی مسئولیتگریزی را بهجای مسئولیتپذیری جز آموختههای اساسی کودکانمان قرار میدهیم. نتیجه چنین فرآیندی، که مبتتی بر نوعی رویکرد سلطهگرانه در مناسبات اجتماعی و فردی است، حجم گسترده مسئولیتگریزی است.
علیرغم بحرانهای شدید اقتصادی و اجتماعی در جامعه، هیچکس پاسخگو نیست و به تبع مسولیتپذیر. همه منتقدیم و طلبکار از دیگری و نه البته مطالبهگری فعال. همه تقصیر همه آنچه که متوجه آنهاست را به گردن دیگری میاندازند. گویا هیچکدام از ما مسئولیتی در قبال جامعه، کودکان و محیطزیست نداشتهایم. بسیار کم اندیشیدهایم که اگر بهجای ما افراد یا فرد دیگری بودند ممکن بود، مثلا کودکان کار کمتری در جامعه داشته باشیم، یا ممکن بود هنوز زاینده رود آب داشته باشد. عمق خطای نظام مدیریتی کشور را، علاوه بر نکات فنی مدیریتی، میتوان از منظر مسئولیتپذیری بهتر درک کرد. بدین واسط آموزش مسئولیتپذیری را میتوان یکی از مهمترین آموزههایی دانست که کشور به آن احتیاج دارد. به تبع کودکان ما نیز لازم است با این مقوله آشنا باشند، شاید در سایه این توجه، بزرگسالان نیز کمی به خود آیند.
* جامعهشناس و مدیرعامل انجمن حمایت از کودکان
۴۲۲۳۸
کلید واژهها : تربیت کودکان - رابطه والدین و فرزندان - کودکان - والدین - آموزش - وزارت آموزش و پرورش -منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: تربیت کودکان رابطه والدین و فرزندان کودکان والدین آموزش وزارت آموزش و پرورش
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۰۷۲۸۹۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
زندگی سالم و دیندارانه با مشاوره اسلامی
یکی از مباحث مهم دینی که در آیات قرآن به آن تاکید بسیار شده، مشورت با دیگران و استفاده از نظرات و رهنمودهای افراد خردمند و آگاه است. احادیث بسیار زیادی از ائمه اطهار(ع) نیز درباره توجه به مشورت واهمیت و فایده آن به ما رسیده است؛ نخستین و مهمترین سود مشورت با دیگران در این روایات، مشارکت و استفاده از عقل و خرد دیگران و در نتیجه قرار گرفتن در مسیر نجات و خوشبختی است. به مناسبت نهم اردیبهشت، روز روانشناس و مشاور، درباره جایگاه مشاوره در دین اسلام با حجت الاسلام دکتر رضا مهکام، رئیس موسسه تخصصی یاوران سلامت روان و عضو هیات علمی گروه روانشناسی مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی به گفتگو نشستهایم.
اگر موافق باشید گفتگو را با بیان جایگاه و اهمیت مشاوره در دین مبین اسلام آغاز کنیم.
مشورت در اسلام جایگاه بسیار مهمی دارد. در آیات بسیاری از قران به اهمیت مساله مشورت اشاره شده شده و حتی یکی از سورههای این کتاب آسمانی، شوری نام دارد. برای نمونه خدا در آیه 38 سوره شوری میفرماید: «والذین استجابوا لربهم و اقاموا الصلاة و امرهم شوری بینهم و مما رزقناهم ینفقون». یعنی کسانی که امر خدا را اطاعت میکنند و نماز را به پا میدارند و بین خودشان مشورت میکنند و از آنچه روزیشان کردیم انفاق میکنند. در آیه 159 سوره آل عمران نیز خداوند به پیامبر(ص) دستور میفرماید: «و شاورهم فی الامر فاذا عزمت فتوکل علی الله ان الله یحب المتوکلین». یعنی با مردم مشورت کن و پس از مشورت به هر نتیجه ای که رسیدی به خدا توکل به خدا کن.
در برخی از داستانهای قران نیز به آثار و نتایج ارزشمند مشورت اشاره شده است؛ مثلا در داستان حضرت یوسف(ع)، وقتی عزیز مصر آن خواب خاص را میبیند، از اطرافیان خود مشورت میخواهد و در نهایت به سراغ حضرت یوسف(ع) میروند و آن حضرت، خواب را تفسیر میکند. در داستان حضرت سلیمان(ع) نیز وقتی از ملکه صبا دعوت میشود که پیش حضرت سلیمان(ع) برود، ملکه با بزرگان دربارش در این زمینه مشورت میکند.
احادیث بسیار زیادی از ائمه اطهار(ع) درباره توجه به مشورت واهمیت و فایده آن به ما رسیده است؛ نخستین سود مشورت در روایات، مشارکت واستفاده از عقل و خرد دیگران و در نتیجه قرار گرفتن در مسیر نجات است. طبیعی است که وقتی با چند نفر مشورت میکنیم این مشورت باعث میشود از دانش و تجربه و فکر آنها استفاده کنیم، تصمیمات بهتری بگیریم، سلامت روانمان بهتر حفظ شود و کارهایی که انجام می دهیم در مسیر سالمتری قرار گیرد. خداوند نیز در آیه 18 سوره زمر میفرماید: «الذین یستمعون القول فیتبعون احسنه اولئک الذین هداهم الله و اولئک هم اولوالالباب»: کسانی که همه سخنان را گوش میکنند و بهترین رای را انتخاب میکنند، آنها را خدا هدایت کرده و صاحب خرد و دانش هستند. فایده دیگر مشاوره با دیگران، بنابر روایات، بحث هدایت است؛ یعنی خدا هدایت بنده را در ذهن دوستان و افراد عاقل و متخصص قرار داده و طبیعتا بهترین مسیرها را میتوانیم در فضای مشورت پیدا کنیم. نکته دیگر اینکه بنابر روایات کسانی که مشورت نمیگیرند به هلاکت میافتند یعنی با ندانمکاری خودشان را ازچاله به چاه میاندازند و فشارهای زیادی را متحمل میشوند. اگر بخواهیم عام تر نگاه کنیم، سلامت روان، خانواده سالم، ازدواجهای سالم و در ادامه جامعه سالم در مسیر مشاوره گرفتن از افراد متخصص است؛ در واقع سالم و حتی دیندارانه زندگی کردن میتواند در گرو یک مشورت درست و به جا باشد.
در احادیث معصومین(ع) برای مشاور خوب چه ویژگیهایی بیان شده و در مقابل از مشورت با چه افرادی نهی شده است؟
در احادیث ویژگیهای زیادی برای مشاور خوب و شایسته ذکر شده: نخستین ویژگی یک مشاور خوب در روایات معصومین(ع)، صاحب خرد و اندیشه بودن است؛ یعنی باید با کسی مشورت کنیم که از قوه تفکر و عقلانیت بالایی برخوردار باشد. طبیعی است که مشورت با فرد کم خرد نتیجه معکوس دارد و ما را از راه به در میکند. دومین ویژگی مشاور خوب، داشتن تخصص است یعنی باید در هر زمینهای، از افرادی که تخصص کافی دارند مشورت بگیریم. سومین ویژگی یک مشاور خوب، متدین بودن اوست. منظور از متدین بودن، مومن و مقید بودن به آداب دینی است؛ در روایات گفته شده که فرد خداترس چون در مشورت با دیگران خدا را در نظر میگیرد تلاش میکند بهترین و سالمترین مشورت را به افراد بدهد ولی فردی که از خدا نترسد ممکن است در مشورت خیانت کند. حتی در متن روایت آمده: فرد خداترس و متدین، مسیر سالم را معرفی خواهد کرد. ویژگی دیگر یک مشاور خوب در روایات، حر بودن یا آزاده بودن یعنی در قید و بند دیگران نبودن است. مثلا اگر مشاور وامدار فردی باشد ممکن است در فضای مشورت دچار مشکل شود. ویژگی پنجم، مؤاخات و برادری است.در روایات به عبارت «صدّیقا مؤاخیا» اشاره شده. یعنی با کسی مشورت کن که دوست و برادرگونه باشد؛ یعنی در قبال تو احساس مسئولیت بکند و از کنارت بی اعتنا نگذرد و این دلسوزی را فرد در درون خود داشته باشد.
همچنین در روایات از مشورت با افراد دروغگو ، ترسو است. بخیل، حریص و دمدمی ومتلون المزاج نهی شده است.
تفاوت مشاوره دینی با غیر دینی چیست و نسبت به آن چه مزایایی دارد؟
پرسش خوبی است؛ مشاورانی که تحصیلات آکادمیک دارند و از مباحث دینی بی اطلاعند، در راهنمایی افراد فقط از علم روانشناسی و مشاوره استفاده میکنند و بسیاری از جاها هم مباحثشان مفید و قابل استفاده است. اما طبیعتا افرادی که هم تخصص روانشناسی و هم دینی دارند، علاوه بر دانش روانشناسی از توصیههای دینی هم برخوردارند؛ اسلام دین کاملی است و در مورد سبک زندگی، فرزندپروری، خانوادهداری، مدیریت استرس و بسیاری دیگر از مسائل توصیه های ارزشمندی دارد. مسلم است که این مباحث با فرهنگ ایرانی و اسلامی ما هم عجین شده و با عمل به آنها زندگی سالمتری خواهیم داشت.
زهرا دلپذیر