به نقل از «فردا»

نیروی فضایی آمریکا؛ رقابت با رقیبان یا ایجاد بازار تسلیحاتی جدید

تاریخ انتشار: ۲۷ مهر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۱۳۰۶۳۲

خبرگزاری مهر،: دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا بار دیگر در اظهاراتی بر لزوم تشکیل نیروی فضایی این کشور تاکید کرده و در توجیه اصرار خود گفته که، چون روسیه و چین در این زمینه پیشتاز هستند آمریکا نیز باید وارد این حوزه شود.

این اظهارات نشان می‌دهد که هدف اصلی آمریکا از تشکیل نیروی فضایی در درجه اول عقب نماندن از رقیب سنتی خود یعنی روسیه و رقیب نسبتا جدید واشنگتن یعنی چین است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

با دستور تشکیل نیروی فضایی، این نخستین بار پس از تصویب لایحه امنیت ملی در سال ۱۹۴۷ است که یک شاخه‌جدید به نیرو‌های مسلح آمریکا افزوده می‌شود. فرماندهی فضایی نیروی هوایی ایالات متحده (Air Force Space Command) یک فرماندهی ارشد در بخش فرماندهی راهبردی نیروی هوایی وزارت دفاع ایالات متحده آمریکا (AFSPC) است. پایگاه اصلی این فرماندهی در پایگاه هوایی پیترسون کلرادو است. این فرماندهی به اختصار AFSPC نامیده شده و پشتیبان عملیات‌های نظامی ایالات متحده در سراسر جهان با انواع ماهواره‌ها، و عملیات سایبری است. تقریباً نزدیک به ۴۷۰۰۰ نفر در ۸۸ پایگاه در سراسر جهان عملیات‌های AFSPC را به انجام می‌رسانند.

بر اساس گزارش رسانه ها، شاخه جدید نیروی فضایی جدا از نیروی هوایی، اما برابر با آن خواهد بود. به گفته ترامپ، تنها حضور ایالات متحده در فضا کافی نیست، بلکه این کشور باید بر فضا سلطه داشته باشد. او همچنین گفته که نمی‌خواهد شاهد سلطه چین و کشور‌های دیگر در فضا باشد.

شاخه جدید نیروی فضایی، دارای قدرتی مشابه سایر شاخه‌های نیرو‌های مسلح آمریکا خواهد بود و بر عملیات‌های فضایی و سایبری فضایی، از جمله مدیریت و پرتاب ماهواره‌ها و همه فعالیت‌های گروه‌های نظامی تا پرتاب موشک‌های بالستیک نظارت خواهد کرد. اما بر خلاف ناسا که عمدتا روی اکتشافات فضایی و کشف علمی متمرکز است، نیروی فضایی جدید بر جنبه‌های نظامی و دفاع از فضا تمرکز خواهد کرد.

رقابت رقیبان

بی بی سی در گزارشی در خصوص دلایل آمریکا برای تشکیل چنین نیرویی می‌نویسد: در فضا عملیات‌های نظامی و غیرنظامی انجام می‌شود که ممکن است با هم تداخل کنند. ناوبری ماهواره از سیستم موقعیت‌یاب جهانی (GPS) استفاده می‌کند که ارتش آمریکا اختراع کرد و بعد از مدت‌ها اجازه استفاده غیرنظامی از آن داده شده است.

الکساندرا استیکینز، کارشناس امنیت فضایی در موسسه رویال یونایتد سرویسز می‌گوید: مردم احتمالا هنوز نمی‌دانند که فضا همین الان هم محیطی نظامی است. این اتفاقی است که در دهه شصت افتاده است.

در جریان جنگ سرد، آمریکا و اتحاد جماهیر شوری در فضا نمی‌جنگیدند، اما از ماهواره‌های جاسوسی استفاده می‌کردند. در آن زمان آمریکا یک موشک هسته‌ای ضد ماهواره را در اقیانوس آرام مستقر کرده بود و اتحاد جماهیر شوروی هم سلاحی در اختیار داشت که می‌توانست ماهواره در حال گردش را بزند.

بنابر تحقیقات بنیاد «سکیور ورلد» (Secure World) که امکانات نظامی در فضا را ثبت می‌کند، چین، روسیه و آمریکا سلاح‌هایی را آزمایش کرده‌اند که می‌توانند ماهواره‌ها را نابود کنند. این‌تسلیحات موشک‌هایی هستند که مستقیما از زمین به سمت یک ماهواره در حال گردش در مدار زمین پرتاب می‌شوند. این سلاح‌ها با نام «هم‌مدار» شناخته می‌شوند و در واقع ماهواره‌هایی هستند که با موشک از زمین پرتاب می‌شوند. ماهواره بعد از جدا شدن موشک، خود را به مدار ماهواره هدف می‌رساند و به آن متصل می‌شود یا با آن برخورد می‌کند.

پیشتر در سال ۲۰۰۷، چین یک موشک ضد ماهواره به فضا فرستاد تا ماهواره‌ای هواشناسی را که در مداری در ۸۰۰ کیلومتری زمین می‌چرخید ویران کند. این آزمایش با موفقیت انجام شد. علاوه بر این موارد واشنگتن همچنین مدعی است که روسیه در حال طراحی یک سامانه لیزری هوایی است که هدف آن اخلال در سامانه‌های فضایی آمریکا است. پنتاگون نیز ادعا می‌کند که روسیه برای نابود کردن ماهواره‌های آمریکا در حال توسعه موشک‌هایی است که از هواپیما‌های جنگنده پرتاب می‌شوند.

دریا دار «سِسیل هِینی» رییس سابق فرماندهی راهبردی امریکا می‌گوید: آمریکا باید روی موضوع ظرفیت‌های احتمالی دشمنان بیشتر مطالعه کرده و بودجه برنامه‌های فضایی و آمادگی کلی را بیشتر کند.

تلاش بی نتیجه برای نظامی زدایی فضا

هر چند آمریکا با این ادعا که چین و روسیه در حال انجام اقدامات نظامی در فضا هستند نیت فضایی خود را پیش می‌برد، اما روسیه و چین در سال ۲۰۰۸ پیش نویس یک توافقنامه بین المللی به منظور جلوگیری از استقرار تسلیحات در فضا را به کنفرانس خلع سلاح ژنو پیشنهاد کردند که آمریکا تاکنون به بهانه‌های مختلف آن را مسکوت گذاشته است.

با توجه به این مساله، روسیه در سال ۲۰۱۴ پیش نویس قطعنامه‌ای برای جلوگیری از استقرار تسلیحات در فضا را به مجمع عمومی سازمان ملل ارائه کرد که بار دیگر با مخالفت‌های آمریکا و همپیمانان این کشور مواجه شد.

در همین رابطه رویترز در گزارشی می‌نویسد: شواهد نشان می‌دهد که دولت ترامپ فضا را در کنار زمین، دریا و هوا به عنوان یک میدان جنگی جدید برای خود تعریف کرده است. مایک پنس در سخنرانی خود در پنتاگون مدعی شد تاریخ به ما می‌گوید که صلح تنها از طریق قدرت قابل دستیابی است! او همچنین گفت: نسل بعدی مردم آمریکا با تهدیدات جدیدی از سمت فضا مواجه خواهند بود و برای مقابله با آن‌ها لباس ارتش ایالات متحده (اشاره به تشکیل نیروی فضایی) را به تن خواهند کرد. معاون ترامپ چند ماه پیش نیز گفته بود آمریکا باید نیروی فضایی خود را در آینده به اندازه نیروی زمینی تقویت کند.

کم نیستند افرادی که مانند پنس معتقدند آمریکا در آینده نه چندان دور با تهدیدات جدیدی در عرصه فضا مواجه خواهد بود. ژنرال دیوید گلدفین، رئیس ستاد نیروی هوایی آمریکا اخیرا در سخنرانی خود در نشست سالانه نیروی هوایی گفت: باور دارد که انسان تا چند سال آینده به جنگ فضایی خواهد پرداخت. وی همچنین گفت که ارتش آمریکا برای افزایش قدرت نظامی خود به استفاده از اطلاعات در تمام زمینه‌های مربوط به جنگ، از جمله هوایی، سایبری، زمینی، دریایی و فضایی احتیاج دارد.

جیمز ماتیس، وزیر دفاع آمریکا نیز اخیرا اعلام کرد پنتاگون با طرح تشکیل نیروی فضایی و در نظر گرفتن فضا به عنوان یک میدان جدید مبارزه موافق است و در نظر دارد تا پیش از شکل‌گیری نیروی فضایی یک فرماندهی رزمی مربوط به آن را ایجاد کند. متیس اضافه کرد: پنتاگون نگرانی‌های ترامپ درباره حفاظت از دارایی‌های آمریکا در فضا را کاملا درک می‌کند؛ ما قصد داریم این مسئله را مورد توجه قرار دهیم، زیرا دیگر کشور‌ها نشان داده‌اند توانایی حمله به این دارایی‌ها را دارند.

علاوه بر این، مدیر ناسا نیز ماه گذشته در مصاحبه با سی‌بی‌اس نیوز گفت: روش زندگی در آمریکا وابسته به فضا است. اگر ما سیگنال‌های جی‌پی‌اس را از دست بدهیم، هیچ انتقال بانکی در داخل صورت نمی‌گیرد و هیچ ماده غذایی در فروشگاه‌ها وجود نخواهد داشت و زندگی ما از بین می‌رود و به همین دلیل است که کشور‌های متخاصم در سراسر جهان اقداماتی را برای آسیب زدن به این قابلیت‌های آمریکا در پیش گرفته‌اند.

مخالفان چه می‌گویند

برخی استدلال می‌کنند که تشکیل نیروی فضایی، نیاز به تشریفات اداری وقت‌گیری دارد. برخی از ناظران سیاسی نیز هشدار داده اند که نیروی فضایی، می‌تواند موجب به راه افتادن یک رقابت تسلیحاتی در فضا شود. منتقدان معتقدند تشکیل چنین نیرویی در حالیکه بخش اعظمی از ماموریت‌های تعریف‌شده برای آن هم‌اکنون توسط نیروی هوایی ارتش انجام می‌شود، یک اقدام غیرضروری و هزینه‌بر است.

«دبورا لی جیمز» فرمانده سابق شاخه نیروی هوایی آمریکا چندی پیش اعلام کرد که هیچ یک از فرماندهان ارشد پنتاگون با ایده تشکیل نیروی فضایی موافق نیستند، ولی مجبور به اطاعت هستند. رئیس جمهور ترامپ دستور تشکیل این نیرو را صادر کرده است و آن‌ها هم‌اکنون به دنبال راهی برای مواجهه با آن هستند.

او همچنین گفت: در حال حاضر، نزدیک به ۳۵ هزار نفر در بخش ماموریت‌های فضایی نیروی هوایی آمریکا مشغول به کار هستند و تشکیل یک شاخه نظامی جدید تحت عنوان نیروی فضایی موجب اختلال و جابجایی قوانین خواهد شد.

دموکرات‌های کنگره نیز از این طرح ترامپ حمایت نمی‌کنند و همین مسئله ممکن است تشکیل نیروی فضایی آمریکا را با موانع قانونی مواجه کند. به عنوان نمونه، بریان شاتز، سناتور دموکرات و عضو کمیته فرعی امور دفاعی سنای آمریکا، طرح تشکیل نیروی فضایی آمریکا را یک ایده احمقانه خوانده و پیش‌بینی کرده است که این ایده هرگز محقق نخواهد شد.

سناتور برنی سندرز نیز در انتقاد از این طرح گفته است شاید بهتر باشد پیش از آنکه دولت ترامپ میلیارد‌ها دلار را برای نظامی کردن فضا هزینه کند، کمی به فکر بهتر کردن وضعیت بیمه درمانی و مراقبت‌های بهداشتی برای مردم آمریکا باشد.

فرید کریمی در «زومیت» در این رابطه می‌نویسد: آمریکا هم اکنون در مجموع بیش از ۸۰۰ ماهواره در فضا دارد، اما در حالی که ارتش ایالات متحده، برای تشکیل نیروی فضایی، به هیچ ماهواره جدیدی نیاز نخواهد نداشت، نمی‌تواند این کار (تشکیل نیروی فضایی) را یک‌شبه انجام دهد. تشکیل نیروی فضایی باید به تصویب کنگره برسد، درست همانطور که نیروی هوایی با تصویب کنگره از ارتش جدا شد.

با توجه به اینکه شواهدی از به‌خدمت گرفتن قابلیت‌های جدید یا خرید‌های عمده در دست نیست، تشکیل شاخه جدید نیروی فضایی در واقع فقط بازنگری و سازماندهی مجدد است. تغییر مدال‌های روی یونیفورم و ماهواره‌ها را جنگنده‌های فضایی نام نهادن، نمی‌تواند موازنه قدرت در مدار زمین را بر هم بزند.

ایجاد بازار تسلیحاتی جدید

علاوه بر آمریکا، روسیه و چین کشور‌های زیاد دیگری در فضا فعالیت داشته و اقدام به پرتاب ماهواره می‌کنند. کشور‌های همچون هند، ایران، ژاپن و ... شکی در این مطلب نیست که با نظامی شدن فضا حساسیت کشور‌های دیگر برانگیخته شده و آن‌ها نیز تلاش خواهند کرد تا ضریب دفاعی خود را در برابر دشمنانشان در حوزه فضایی توسعه دهند و این یعنی شکل گیری یک مسابقه تسلیحاتی و ایجاد بازار تسلیحاتی جدید.

آمریکا، روسیه و چین هر سه از تولید کنندگان بزرگ تسلیحات در جهان هستند و بازار تسلیحاتی جهان در قبضه آنهاست بنابراین شکل گرفتن یک بازار تسلیحاتی جدید امری است که سود بیشتری را به جیب تولید کنندگان جنگ افزار‌ها سرازیر می‌کند و شاید از همین رو باشد که ترامپ بر تشکیل نیروی فضایی آمریکا تاکید دارد.

منبع: فردا

کلیدواژه: نیروی فضایی آمریکا ترامپ روسیه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.fardanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فردا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۱۳۰۶۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اگر حکومت دینی برپا نمی‌شد چه اتفاقی می‌افتاد؟

پایگاه مرگز ملی پاسخگویی به سوالات دینی، به پرسش و پاسخی پیرامون دلایل ضرورت تشکیل حکومت اسلامی پرداخته که تقدیم علاقه‌مندان می‌شود:

پرسش:

اگر حکومت دینی تشکیل نمی‌شد چه اتفاقی می‌افتاد؟

پاسخ:

لازمه اقدام به هر عملی، سنجش هزینه‌ها و فواید آن عمل است و باید دید که هزینه‌های فراوانی که برای برپایی حکومت دینی در ایران ایجاد شده است، خروجی و ثمره خاصی داشته است؟ به عبارت دیگر اگر حکومت دینی برپا نمی‌شد چه اتفاقی می‌افتاد و چه ضرورت و تغییری در برپایی حکومت دینی برای ملت ایران ایجاد شده است؟

اگر حکومت دینی برپا نمی‌شد:

۱. به وظیفه دینی و الهی جامعه عمل نشده بود.
برپایی حکومت اسلامی و بستری که بتواند احکام الهی را جاری کرده و ترقی بخشد، وظیفه مسلمین است. برپایی حکومت در جامعه اسلامی، از امور لازم و وجوب آن قطعی است. برای اثبات ضرورت تشکیل حکومت اسلامی می‌توان به ادله قرآنی، روایی و عقلی تمسک کرد. (۱)

۲. اکثر احکام الهی تعطیل، و فساد و اعمال نامشروع فراگیرتر بود.

حکومت نقشی انکارناپذیری در ایجاد بسترها و ضوابط مؤثری در اجرا یا تعطیلی احکام اسلامی و همچنین تربیت دینی و غیردینی جامعه دارد. امام خمینی در لزوم تشکیل حکومت اسلامی بیان داشته است که: «احکام اسلامی اعم از قوانین اقتصادی، سیاسی و حقوق تا روز قیامت باقی و لازم‌الاجرا است، هیچ‌یک از احکام الهی نسخ نشده، از بین نرفته است.

این بقا و دوام همیشگی احکام، نظامی را ایجاب می‌کند که اعتبار و سیادت این احکام را تضمین کرده، عهده‌دار اجرای آن‌ها شود؛ چه اجرای احکام الهی جز از رهگذر برپایی حکومت اسلامی امکان‌پذیر نیست. در غیر این صورت، جامعه مسلماً به‌سوی هرج‌ومرج رفته، اختلال و بی‌نظمی بر همه امور آن مستولی خواهد شد». (۲) پیش از انقلاب اسلامی، تجربه حکومت غیردینی در ایران، ترویج فساد و فحشا و ایجاد بسترهای فساد زدا و دین‌زدا بود.

۳. زمینه برپایی و حرکت به سمت تحقق کامل حکومت دینی فراهم نمی‌شد.

نظام ما دینی است و مرجعیت همه‌جانبه دین اسلام را در عرصه حکومت و اداره جامعه پذیرفته است. به هر میزان که در اداره جامعه و تدبیر امور کشور به دین مبین عمل گردد، به آن حکومت، دینی گفته می‌شود.
حکومت دینی ما کامل نیست و ما در مسیر دینی شدن حکومت هستیم نه اینکه حکومت و دولت و جامعه ما کاملاً دینی باشد. چنانچه رهبر انقلاب در این رابطه اعلام کرده است: «ما هنوز به کشور اسلامی نرسیده‌ایم. هیچ‌کس نمی‌تواند ادّعا کند که کشور ما اسلامی است. ما یک نظام اسلامی را طرّاحی و پایه‌ریزی کردیم - «ما»، یعنی همان‌هایی که کردند - و الآن یک نظام اسلامی داریم که اصولش هم مشخص و مبنای حکومت در آنجا معلوم است. مشخص است که مسئولان چگونه باید باشند. قوای سه‌گانه وظایفشان معیّن است. وظایفی که دولت‌ها دارند، مشخص و معلوم است؛ اما نمی‌توانیم ادّعا کنیم که ما یک دولت اسلامی هستیم؛ ما کم داریم. ما باید خودمان را بسازیم و پیش ببریم. ما باید خودمان را تربیت کنیم». (۳)

۴. استبداد و استثماری که بر این ملت سلطه داشت کنار نمی‌رفت.

تاکنون اثبات شده است که تنها الگویی که در ایران توانسته است در مقابل استبداد و استثمار به‌طور کامل تاب بیاورد و تسلیم نشود، الگوی تشکیل حکومت دینی به رهبری فقیه جامع‌الشرایط است. این حکومت دینی است که به مبارزه و حرکت ملت مشروعیت بخشیده و ایثار آنان برای حفظ ارزش‌های دینی و ملی را معنا بخشیده است. این رهبران دینی و ملت دین‌دار بوده‌اند که در مواقع حساس و خطرساز، با شدت در راستای حفظ منافع ملی کشور به بذل مال جان خود پرداخته‌اند.

۵. ترقی جامعه با این شدت نبود.

دین برای سعادت بشر آمده است. به هر میزان که به دین عمل شده است، رشد و ترقی در جامعه حاصل گردیده است. برای نمونه حکومت دینی برای جامعه زنان، نقشی انسانی و غیرجنسی قائل است. این امر موجب شده است که ترقی زنان با کمترین آسیب جنسیتی به‌صورت جهشی رخ‌داده و زنان در عرصه تحصیل و تدریس و حضور در عرصه‌ها و مشاغل گوناگون رشدی خیره‌کننده را تجربه کنند.
در هشت سال جنگ، ایران با حضور مردم دین‌مدار برخلاف پیشینه دویست‌ساله خویش، اجازه نداد که هیچ بخشی از کشور از آن جدا گردد؛ اما فساد و فحشا موجب می‌شود که موانع جدی بر سر راه ترقی کشور ایجاد شود. ضمن اینکه باید توجه داشت که بخش بزرگی از ناکامی‌های ما به این دلیل است که دشمنان دین و دولت دینی با تمام توان مشغول ایجاد مانع و سد در مقابل الگو شدن و تقویت یک دولت اسلامی بوده و با ضربات پی‌درپی نظامی، امنیتی، فرهنگی و اقتصادی خسارات سنگین و قابل‌تصوری را در راه تحقق این اهداف ایجاد کرده‌اند. در واقع تنها این دین نیست که عامل و منشأ شرایط موجود در ایران باشد.

۶. ایرانیان در الگوهای غربی و شرقی هضم می‌شدند.

حکومت دینی الگویی فارغ از الگوهای حاکم بر عالم بود که نتیجه آن قتل و تجاوز مستکبران و ابرقدرت‌ها به مستضعفان عالم است. الگویی که یاد می‌دهد که یا باید غارت شوی یا باید با غارتگر همراهی کنی. الگوی حکومت دینی، نفی سلطه‌جویی و سلطه‌پذیری است. در الگوی دینی عدم همراهی با مستکبران عالم، یک وظیفه شرعی است.

نتیجه:

حکومت دینی بسترساز ترقی و تمدن است و به هر میزان که به احکام دین مبین عمل گردد ترقی و تمدن حاصل می‌شود. عدم تشکیل حکومت دینی به معنای ترک تکلیف جامعه ایمانی و تعطیلی احکام اسلامی و انسداد ترقی معنوی و مادی صحیح جامعه و هضم شدن در الگوهای منحرف حاکم برجهان است.

پی‌نوشت‌ها:
۱. ر.ک: همتی، همایون، سنت و سیاست در اسلام، تهران، آوای نور، ۱۳۷۳ ش، ص ۳۸.
۲. خمینی، سید روح‌الله، کتاب بیع، تهران، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)، ۱۳۸۸ ش، ج ۲، ص ۴۶۱.
۳. خامنه‌ای سید علی، بیانات در دیدار کارگزاران نظام، خامنه‌ای دات آی آر، ۱۲ آذر ۱۳۷۹، https://khl.ink/f/۳۰۳۹