تحلیل کاظمی قمی| چرایی دیدار بشیر با بشار در دمشق
تاریخ انتشار: ۲۶ آذر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۹۹۹۶۳۲
سفیر سابق ایران در عراق در ارزیابی خود از سفر عمر البشیر رئیس جمهوری سودان به دمشق، تعدیل مواضع کشورهای عربی نسبت به سوریه را ناشی از مشروعیت مردمی نظام بشار اسد و موفقیت‌های دولت دمشق در میدان نبرد با گروه‌های تروریستی در سوریه دانست. ۲۶ آذر ۱۳۹۷ - ۱۶:۵۹ بین الملل آسیای غربی نظرات - اخبار بین الملل -
به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم ، کشورهای عربی در حال چرخش در مواضع خود نسبت به سوریه هستند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
" حسن کاظمی قمی " در ارتباط با تعدیل مواضع برخی کشورهای عربی در قبال سوریه گفت: نظام سیاسی حاکم بر سوریه با محوریت " بشار اسد " از مشروعیت مردمی برخوردار است . در حقیقت، این نظام برایند رای مردم سوریه است که بر اساس اصول دموکراسی و انتخابات شکل گرفته است. با این وجود، طی چند سال اخیر، تلاش های مخربی در چارچوب جنگ های نیابتی صورت گرفته است که هدفش سرنگون کردن نظام بشار اسد و تجزیه سوریه بوده است. این توطئه با مقاومت نظام سوریه ، حمایت کشورهای همچون ایران ، روسیه و جنبش مقاومت (حزب الله لبنان) خنثی شده است و دولت دمشق توانست با حمایت مردم و مقاومت بخش زیادی از سرزمین سوریه را از اشغال گروه های تروریستی آزاد کند. اکنون دمشق بر بخش قابل توجهی از سرزمین سوریه حاکمیت دارد. در حقیقت، در صحنه میدانی توفیقات بسیار خوبی نصیب دولت سوریه شده است و این روند همچنان ادامه دارد و به نظر می رسد در آینده نه چندان دور دولت دمشق بر تمام سرزمین سوریه حاکم خواهد شد.
سفیر سابق ایران در عراق تصریح کرد: امروز دولت دمشق به عنوان نماینده واقعی مردم سوریه در مجامع بین المللی حضور دارد. یعنی سازمان های بین المللی دولت دمشق را دولت مشروع و نماینده واقعی مردم سوریه می دانند. در اینجا باید به این نکته اشاره کرد، در نشست صلح آستانه بر حقانیت نظام سوریه صحه گذاشته شده است لذا با توجه به مشروعیت دولت سوریه و موفقیت هایی که این دولت در عرصه میدانی به دست آورده طبیعی است امروز شاهد تعدیل در مواضع برخی کشورها باشیم. در حقیقت، این چنین چرخشی اعترافی است به مشروعیت و حقانیت نظام سوریه و موفقیت هایی است که در جنگ های نیابتی و مبارزه با گروه های تروریستی به دست آورده است. اکنون نظام سوریه در حال تثبیت موقعیت خود در داخل و افزایش جایگاهش در سطح بین المللی است. به همین دلیل، شاهد تعدیل در سیاست کشورها نسبت به سوریه هستیم.
رئیس جمهور سودان در دمشق با بشار اسد دیدار کردجابری انصاری با بشار اسد دیدار کرداین دیپلمات ایرانی در ارتباط با سخنان اخیر وزیر خارجه ترکیه که گفته بود "چنانچه بشار اسد در روند دموکراتیک به قدرت برسد، آنکارا امکان همکاری با او را خواهد داشت." گفت: آنچه که مهم است مشروعیت نظام ها باید برآمده از خاستگاه مردمی باشد، لذا این مردم سوریه هستند که صلاحیت دارند نسبت به نظام حاکم و نظام های آینده بر کشورشان نظر دهند. اینکه دیگران چه می گویند، مشروعیت آور نیست.
انتهای پیام/
R7969/P36355/S8,90/CT3 واژه های کاربردی مرتبط اخبار "سوریه" بشار اسدمنبع: تسنیم
کلیدواژه: اخبار سوریه بشار اسد اخبار سوریه بشار اسد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۹۹۹۶۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
برای آموزش و پرورشی که سرپا نیست
مجتبی مرادی؛ حکومت‌ها اگر بتوانند از سلاح و موشک و بمب دست بردارند، از آموزش و پرورش نمی‌توانند صرف‌نظر کنند، چون ایده‌ها، الگو‌ها و مدل‌هایی از کمونیستی‌ترین وضع تا سکولاریسم و لیبرال دموکراسی و اسلام دارند که با قوای نظامی امکان نهادینه‌کردنِ آنها وجود ندارد، پس ناگزیرند روی قوای ذهنی کار کنند تا نظام حکومتی و بلکه اجتماعی‌شان از هم نپاشد و نسل‌های بعدی همچنان به نظم مطلوب و برساخته‌ی حکومت پایبند باشند. از همین روست که گزینه‌ی آموزش اجباری در بسیاری از ممالک هست، حال آن که سربازی اجباری نیست.
انصاف این است که جمهوری اسلامی ایران اصلِ سیِ قانونِ اساسی‌اش را که رایگان بودنِ آموزش و پرورش است مراعات کرده، به علاوه تغییرات پی‌در‌پی نظامِ آموزشی، فارغ از آثار و نتایجش، خود گواه دیگری بر اهمیتِ آن و دغدغه‌ی نظام است.
امروز دیگر با یک حسابِ سرانگشتی معلوم می‌شود که دخل و خرج این سازمان عریض و طویل با هم نمی‌خواند و فقط با تقسیم رقمِ بودجه بر کارکنانش مشخص می‌شود هشت‌اش گروِ نه است. هزینه‌ی مدرسه‌سازی و نگه‌داری ساختمان‌ها و مراکزِ آموزشی خود قوز بالا قوز است. تجهیز مدارس به ضروریات روز گاهی به خیالبافی می‌ماند وقتی هنوز مدارسِ کپری داریم.
اگر تحریم‌ها برداشته شود و نفتِ ۱۵۰ دلاری بفروشند و دستِ دولت و حاکمیت پر باشد، می‌تواند به آزمون و خطاهایِ آموزشی پرورشی ادامه دهد که به احتمالِ زیاد کم‌ترین عوارضِ آن حیف و میلِ بیت‌المال خواهد بود، همین الان آمار‌های رسمی از افتِ شدیدِ تحصیلی و عدمِ رغبت در دانش‌آموز و احتمالا معلم حکایت دارد.
دو چیز ثابت است:
۱. نظام در زمینه‌ی آموزش و پرورش دغدغه دارد.
۲. به هیچ وجه آن را رها نمی‌کند.
دو چیز روشن است:
۱. آموزش و پرورش اگرچه نمرده است، اما سرپا هم نیست.
۲. آموزش مثل هر امر دیگری متناسب با عصر و زمانه‌اش تغییر می‌کند و ابعاد و وجوهِ تازه‌ای می‌یابد.
پیشنهادها:
۱. آموزش مقطع ابتدایی اجباری شود، هزینه‌های آن تمام و کمال به عهده‌ی دولت باشد.
۲. نصفِ هزینه‌ی تحصیل در مقطع راهنمایی از خانواده‌ها گرفته شود و نصفِ دیگر را دولت تأمین کند.
۳. هفتاد درصد هزینه‌ی تحصیل در مقطع متوسطه را والدین و سی درصد دیگر را دولت بپردازد.
۴. نظامِ تربیت‌معلم، مثلِ دانش‌سراها، بعد از مقطع راهنمایی با جدیت احیا و فعال شود.
۵. دانش‌آموزان پس از پایانِ مقطع راهنمایی و با نظارت دولت جذبِ کارگاه‌ها، کارخانه‌ها و مراکزِ تولیدی شوند تا هم ضمن کارآموزی و کارورزی پس از چهار سال نیروی تخصصی کار آماده باشد. بیمه و حقوق حداقلی هم ضروری است.
۶. معافیت‌ها و مشوق‌های مالیاتی و سرمایه‌گذاری برای بخش خصوصی در نظر گرفته شود تا به تدریج و در حالت ایده‌آل نیمی از امر آموزش را عهده‌دار شود. مدارسِ خصوصی یکی از مهم‌ترین ابزار‌های ارتقای آموزش و کاستنِ از بار دولت است.
۷. با فعال شدن بخشِ خصوصی ماجرایی تحتِ عنوان خیرین مدرسه‌ساز و ساختمان‌سازی‌های بیهوده متوقف شده، کمک‌های داوطلبانه‌ی مردمی مستقیما به خزانه‌ی آن برسد.
۸. مدرک‌گرایی که آفت و ضد ارزش است برچیده شده، دانشگاه‌های دولتی به حداقل ممکن برسد (مثلا حداکثر بیست دانشگاه) و بقیه‌ی آموزش عالی به بخش خصوصی سپرده شود تا افراد با هزینه‌ی شخصی و در صورت تمایل در آن مراکز ادامه تحصیل دهند.
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟