به نقل از «ایران آنلاین»

فروش گازوئیل به صرفه تر از کار کردن است

تاریخ انتشار: ۳۰ دی ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۴۳۸۶۳۶

ساخت و ساز در رودبار و روستاهایش به حدی غیرمنتظره متوقف شده که برخی از اهالی شکایت به فرمانداری برده‌اند که قبلاً برای یک بار آجر یا شن و ماسه، کمپرسی‌ها 100 هزار تومان کرایه می‌گرفتند و حالا یا کار نمی‌کنند یا کرایه 400 -500 هزار تومانی می‌خواهند.  این معضل نیمه کاره ماندن برخی از ساختمان‌ها حتی به کشاورزان هم سرایت کرده و آنها هم مدعی‌اند کامیون و خاورها دیگر مثل گذشته برایشان بار نمی‌برند یا کرایه‌های سنگینی طلب می‌کنند که از توان‌شان خارج است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از معمار ساختمانی نیمه‌کاره‌ در خیابان بخشداری به نام «اوس حسین» درباره توقف ساخت و سازها در شهر رودبار می‌پرسم و چرا برخی از ساختمان‌ها نیمه‌کاره مانده‌اند. او بالا رفتن نرخ گازوییل و تمایل فروش آن از سوی کمپرسی‌ها را دلیل اصلی این توقف عنوان می‌کند و می‌گوید:«از زمانی که قیمت دلار بالا رفت به همان اندازه هم قاچاق و فروش گازوییل هم افزایش پیدا کرد. کمتر کسی که خاور یا ماشین کمپرسی دارد حاضر می‌شود که بار ببرد چرا که هر روز سهمیه‌اش را می‌فروشد و کلی سود می‌کند، دیگر هم لازم نیست ماشین را توی کار بندازد و برای آن لاستیک بخرد و روغنش را عوض کند. به عنوان مثال یک ماشین کمپرسی روزانه 150 لیتر گازوییل می‌خرد و برای آن 45 هزار تومان پول می‌دهد و آن را به 10 برابر سود می‌فروشد یعنی 450 هزار تومان. ماهی دست‌کم بین 10 تا 15 میلیون پول گیرشان می‌آید خب معلوم است برای کسی کار نمی‌کنند.» او در ادامه عنوان می‌کند:«از زمان افزایش قیمت گازوییل و کار نکردن راننده‌های خاور و کمپرسی بسیاری از ساختمان‌های در حال ساخت به همین دلیل نیمه کاره مانده‌اند. تعداد ماشین‌هایی که از معادن شن و ماسه می‌آوردند کم شده و اگر سری به معدن بزنید خودتان متوجه این موضوع می‌شوید. این ساختمانی که من معمارش هستم چند ماه به همین شکل مانده و اگر مالکش بخواهد سیمان و سنگ گرانیت بخرد باید 4 برابر کرایه بدهد که با این گرانی و پایین بودن سطح درآمدها چاره‌ای جز تعطیل کردن کار نیست.» حق با اوس حسین است دست‌کم 20 ساختمان کوچک و بزرگ در شهر نه چندان بزرگ رودبار را دیده‌ام که نیمه کاره رها شده‌اند. برخی از مالکان مجبور شده‌اند زن و بچه‌شان را در همین خانه‌های نیمه ساز اسکان بدهند چون چاره‌ای ندارند. اما نکته جالبی که سرنخ این ماجراست پارک بودن ماشین‌های سنگین در کوچه و خیابان‌های فرعی رودبار است؛ ماشین‌هایی که هیچ اثری از خاک و شن و روغن در ظاهرش نمی‌توان یافت. انگار ماشین‌ها تازه از کارواش آمده‌اند و قرار نیست کار کنند! برای تهیه گزارش از تهیه سوخت و فروش آن از سوی راننده‌های کمپرسی ساعت 6 صبح به جایگاه سوخت «سید مظفر» که در ابتدای شهر است می‌روم. صف درازی از ماشین‌های سنگین منتظرند نوبت به آنها برسد. دست‌کم 50 ماشین را می‌توانم بشمارم. توی جایگاه صدا به صدا نمی‌رسد. راننده‌‌ها سخت مشغول بحث کردن هستند که نوبت چه کسی است. در هر ردیف 2 ماشین توقف می‌کند و باک‌ها بر اساس سهمیه روزانه پر می‌شود، گازوییلی که معلوم نیست چه سرنوشتی پیدا می‌کند! کارشناس سوخت فرمانداری رودبار که همراهم است می‌گوید:«از ظاهر ماشین‌ها معلوم است کدام با سوختی که می‌گیرد کار می‌کند و کدامیک سوخت را می‌فروشد. مثلاً به این کمپرسی نگاه کنید که چقدر تمیز است، لاستیک‌هایش هم واکس خورده. معلوم است سهمیه‌اش را می‌فروشد.» از احمد 33 ساله راننده‌ای که ماشین مرتب و‌تر و تمیزی دارد درباره این‌که چرا سهمیه سوخت‌شان را می‌فروشند، می‌پرسم. او این کار را قانونی می‌داند و می‌گوید:«قیمت لاستیک و روغن و قطعات ماشین سنگین بالا رفته ولی کرایه‌ها نه. خب نمی‌ارزد روزی 60 هزار تومان گازوییل بزنی و 2 سرویس بری که کلا 200 هزار تومان دستت بیاید. من برای بار آوردن ساعت 7 صبح به معدن می‌روم و ساعت 2 ظهر نوبت به من می‌رسد. خب با این وقت تلف‌کنی و قیمت لاستیک واقعاً می‌گویم به صرف نیست اینطور کار کردن. من باید شب برای زن و بچه‌ام پول ببرم و در حال حاضر با این وضعیت چاره‌ای جز فروش گازوییل نیست.» راننده دیگری به نام رحیم 45 ساله این پول را حرام می‌داند و اعتقاد دارد کسی که این سهمیه گازوییل را می‌گیرد باید با آن کار کند نه این‌که سوخت را به قاچاقچیان به چند برابر قیمت بفروشد. «خیلی‌ها این کار را می‌کنند و سوخت را می‌فروشند. من آدم سراغ دارم که رفته و ماشین کمپرسور دیگری خریده و با پول فروش سهمیه آن قسط ماشین را می‌دهد. یکسری‌ها هم از اصفهان و یزد و کاشان کارت سوخت اجاره و سود فروش گازوییل را با آنها تقسیم می‌کنند.» ابراهیم که ماشین ایسوزو دارد، می‌گوید روزی 80 لیتر سهمیه دارد و سهمیه‌ای که می‌گیرد جوابگوی کارش نیست چراکه الآن زمان خیارچینی است و باید بار بزند برای شهرهای مختلف. او عقیده دارد که کسانی که گازوییل را می‌گیرند و می‌فروشند به بقیه مخصوصاً به کشاورزان خیانت می‌کنند. بسیاری از کشاورزان به خاطر این‌که ماشین‌ها کار نمی‌کنند بارشان روی زمین می‌ماند یا مجبورند پول بیشتری برای کرایه بدهند که به صرف‌شان نیست.» محمد سالاری، کارشناس سوخت فرمانداری رودبار با تأیید حرف‌های راننده عنوان می‌کند که طی چند ماه گذشته و برای مبارزه با این پدیده بسیاری از کارت‌هایی که از سایر استان‌ها به این شهر وارد شده و با این کارت‌ها سوخت عرضه خارج از شبکه، قاچاق می‌شده، شناسایی و از دور خارج شده‌‌اند. سعی کرده‌ایم ماشین‌هایی که کار نمی‌کنند، شناسایی کنیم و سوخت دولتی در اختیارشان نگذاریم. فروش گازوییل سهمیه‌ای از سوی برخی از رانندگان در مناطقی همچون جیرفت و عنبرآباد و رودبار و زهکلوت باعث توقف ساخت و ساز و روی زمین ماندن محصولات کشاورزی شده است. به گفته مسئولان ضربه اصلی در این معضل را کشاورزان می‌خورند. در این میان برخی از جایگاه‌داران عرضه سوخت نیز از این فرصت سوءاستفاده می‌کنند و با فروش گازوییل و بنزین به قاچاقچیان به این مشکل دامن می‌زنند. تلاش من برای صحبت با آنها بی‌نتیجه ماند.

منبع: ایران آنلاین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۴۳۸۶۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

(تصویر) آمریکا پهپاد زیردریایی ساخت

شرکت نورث‌راپ گرومَن، پهپاد زیردریایی بدون خدمه مانتا رِی (Manta Ray) را طراحی کرده که ماموریت‌های طولانی‌مدت انجام می‌دهد و محموله‌ها را به اعماق اقیانوس میبرد.

به گزارش فرادید، مهندسان یک پهپاد زیردریایی خودران مونتاژ کرده‌اند که آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی ایالات متحده (دارپا/DARPA) قصد دارد از آن برای ماموریت‌های دوربرد در اقیانوس استفاده کند.

این پهپاد که «مانتا رِی» نام دارد، با الهام از ماهیان پالیده‌خواری به همین نام با بدن‌های الماس‌شکل و باله‌های بال‌مانند ساخته شده است. این نمونه اولیه که شرکت هوافضایی و صنایع جنگ‌افزاری نورثراپ گرومَن (Northrop Grumman) آن را طراحی کرده و ساخته، یک پهپاد فوق‌العاده بزرگ است که می‌تواند مأموریت‌های طولانی‌مدت و بارگیری‌شده را بدون نیاز به پشتیبانی و تعمیرات انسانی انجام دهد.

این پهپاد پس از استقرار، می‌تواند با لنگر انداختن در بستر دریا و خوابیدن در حالت کم‌مصرف، در انرژی صرفه‌جویی کند.

تاد لیویت، معاون سیستم‌های دریایی و اقیانوسی در نورثراپ گرومَن، در لینکدین نوشت: «من هیجان‌زده هستم که یکی از اولین تصاویر مانتا رِی را که به طور کامل در تأسیسات آناپولیس ما مونتاژ شده، بازنشر کنم.»

دارپا برنامه مانتا رِی را سال ۲۰۲۰ راه‌اندازی کرد تا طراحی خودرو‌های زیرآبی را بهبود ببخشد، از جمله توسعه تکنیک‌هایی برای افزایش ظرفیت بار و صرفه‌جویی در انرژی.

این شرکت در وب‌سایت خود اعلام کرده که نمونه اولیه‌ی مانتا رِی نورثراپ گرومَن چندین ویژگی منحصر به فرد را برای ایجاد «غافلگیری استراتژیک» ادغام می‌کند. این ویژگی‌ها عبارتند از خودگرانی، ظرفیت حمل تجهیزات برای پشتیبانی از ماموریت‌های مختلف، عملکرد‌های صرفه‌جویی در مصرف انرژی و پیوستگی عملکردی به این معنا که طرح را می‌توان جدا و دوباره سرهم کرد. این پهپاد در پنج کانتینر حمل و نقل استاندارد نیز قرار می‌گیرد، به این معنا که می‌تواند در سراسر جهان حمل و مستقر شود.