تصمیمات غیرکارشناسی دولت و مجلس عین تحریم است
تاریخ انتشار: ۳۰ دی ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۴۴۴۴۶۵
به گزارش خبرنگار سیاسی ایلنا، ابوالفضل سروش در نشست علنی امروز (یک‌شنبه۳۰ دی ماه) مجلس شورای اسلامی، در نطق میان دستور خود ضمن تسلیت ایام فاطمیه ( س ) اول و شهادت بانوی بینظیر جهان خلقت گفت: چهلمین سالگرد انقلاب و چهل و یکمین فجر انقلاب را به تمام آزادی خواهان جهان تبریک عرض می‌نمایم تا چشم دشمنان ما بویژه آمریکا کور باد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس در مجلس شورای اسلامی تصریح کرد: دوست دارم باهم کلید واژه‌هایی را مرور کنیم؛ بیمه سلامت ایرانیان، مسکن مهر، یارانه ۴۵ هزارتومانی به همه ملت، پاداش پایان خدمت کارکنان، بیمه قالیبافان و رانندگان، بیمه‌های تکمیلی کارکنان، ۷۲۰ میلیارد درآمد نفتی دولت‌های نهم و دهم، طرح تحول سلامت، تاسیس بنیادهای مختلف با بودجه‌های دولتی، ارز ۴۲۰۰ تومانی، گسترش ساختمان‌ها و ساختارهای دولتی، نیروهای اضافی مازاد در سازمان‌ها وشرکت‌ها و شهرداری‌ها، نوع نظام بانک‌داری کشور و دهها عناوین دیگر، با این واژه ها چه چیزی در ذهنتان تداعی می‌شود ؟
عضو فراکسیون امید مجلس شورای اسلامی افزود: قطعاً اولین مطلبی که در ذهن متبادر می‌شود، گران هدایت کردن کشور و به نوعی ناکارآمدی دولت می‌باشد، آیا نمی‌توانستیم اقتصاد و کشورمان را موثرتر، ارزان‌تر و بدون اتکاء به فروش نفت بعد از گذشت چهل سال از انقلاب اداره کنیم و به اینجا نرسیم که با تحریم ظالمانه آمریکا بخش اقتصادی و ازجمله قیمت ارز در کشور تلاطم پیدا کند، قطعاً می‌توانستیم.
سروش در ادامه اظهار کرد: آیا مولفه‌های مذکور برای کشور لازم نبوده؟ قطعا لازم بوده اما به چه قیمتی؟ با قیمت اتکا به اقتصاد نفتی و نظام بودجه ریزی مصرفانه، به این تحقیق مرکز پژوهش‌های مجلس توجه بفرمایید، ۲۷۰۰ فعال اقتصادی سراسر کشور از میان ۲۱ مولفه امنیت سرمایه گزاری در ایران تحریم خارجی را نوزدهمین عامل اختلال در امنیت سرمایه گزاری ارزیابی کرده اند.
عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس اظهار داشت: با این گزارش و تحقیق‌های مشابه تحریم درصد کمی در نوسانات اقتصادی ما موثر است. تصمیمات غیر کارشناسی دولت و مجلس عین تحریم است. اگر ما مدبرانه با پارامترهایی که در ابتدای سخنم نام بردم، برخورد می‌کردیم، در حال حاضر قطعاً تکان‌های شدید اقتصادی را نداشتیم.
این نماینده مردم در مجلس دهم تصریح کرد: نظام سیاسی ما مبتنی بر مکتب اما است و این وضع اقتصادی مختص به این روزها نیست، نبوده و نخواهد بود، لذا بایستی طوری تصمیم بگیریم و تصمیم می‌گرفتیم که مقطعی نباشد، بدانیم تا با این ایدوئولوژی سیاسی حرکت می‌کنیم آمریکا هست، استکبار هست، ظالم هست، تحریم‌ها نیز خواهد بود فقط در سالهایی کم و زیاد خواهد شد، عظیم‌ترین سرمایه کشور و نظام مردم هستند و برهمگان عیان است که شرایط اقتصادی و اجتماعی و سیاسی کشور از نگاه بخش عمده ای از جامعه محل انتقاد است و این مهم در نا آرامی‌های دی ماه سال گذشته به کرات عیان شد.
وی تصریح کرد: ما در این چهل سال بعد از انقلاب حقیقتاً دست‌آوردهای مهمی در همه حوزه‌ها داشتیم، اما از یک نکته همواره غافل بودیم و آن تورم و اقشار ضعیف جامعه است، ما اگر چند سالی فرودگاه و جاده و پل نسازیم هیچ اتفاقی نمی‌افتد ولی تورم ماهیانه و سالیانه باعث رنج و گرفتاری مردم و فاصله آنها از نظام خواهد شد، لذا بیایید مدت زمانی از شدت هزینه کردها بکاهیم و هزینه ها و بودجه‌های سالیانه کشور را فقط متمرکز بر حل تورم و معیشت مردم بکنیم.
نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس در مجلس شورای اسلامی خاطر نشان کرد:بعد از چهار دهه کار در دهه پنجم انقلاب کارهایمان را مرور و اصلاح کنیم. در این راستا چند محور پیشنهادی ارائه می‌کنم، در راس برنامه های دولت ارائه بسته های حمایتی به اقشار ضعیف‌تر جامعه اولویتی حیاتی است تا این بخش از جامعه زیر تورم افسارگسیخته فعلی له نشوند، استفاده از تجربه دولت خدمتگذار دوران دفاع مقدس و تجربه‌های مشابه کشورهای دیگر برای عبور از این چنین بحران‌هایی بسیار موثر و راه‌گشا است. نسبت به گشایش و امن کردن فضا نسبت به بازرگشت سرمایه های خارج از کشور باید راه اصولی و اطمینان بخشی پیدا کرد، که این اقدام نیازمند همکاری‌های نهاد‌های خاص است بخشی از مشکلات فعلی واقعی و تهدیدی معنی دار است و کل نظام کشور را تحت تاثیر قرار می‌دهد، برای عبور از بحران باید همه قوا و نهاد‌ها به کمک دولت بشتابند و شکاف‌های سیستمی را کنار بگذارند.
عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس در پایان خاطر نشان کرد: از شرایط فعلی کشور می‌توان به نفع انسجام و حدت ملی به سمت بسیج امکانت استفاده کرد و با برنامه‌های صحیح بخشی از بحران را کنترل نمود، همچنین می‌توان با مردم شریف ایران صادقانه و صریح سخن گفت و در اقدامی بسیار مهم از مردم برای عبور از این شرایط اقتصادی کمک گرفت. اگر مردم بداند عزم جدی برای عبور از این مشکلات وجود دارد، با از خود گذشتگی سرمایه‌های خود را برای اصلاح زخم‌های فعلی کشور مرحم خواهند کرد و مانع التهابات خواهند شد. مردم صاحبان اصلی انقلاب و کشور و علاقه مند به عزت آن هستند قدر آن مردم را بدانیم چرا که در هیچ مقطع زمانی و مکانی دیگری نمی‌توان مردمی چنین با ظرفیت، نجیب و با شرافت یافت.
منبع: ایلنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.ilna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایلنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۴۴۴۴۶۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جوهره و جنس اولیه «مشارکت» در نظام مردم‌سالاری دینی
مشارکت، فرایند نشان دهندۀ حضور مردم در صحنۀ تعیین سرنوشت عمومی و یکی از ضروری‌ترین و اساسی‌ترین بنیان‌های اجتماع و جامعه است. با مشارکت می‌شود جامعه را سر و سامان داد و بدون مشارکت جامعه بر اساس و قوام خودش قرار نمی‌گیرد.
مادۀ مشارکت ناشی از «احساس نیاز» هست. انسان‌های اولیه که جامعه را تشیل دادند احساس نیاز کردند. نیازهای آنها در زندگی انفرادی تأمین نمی‌شد و مجبور شدند تن به جامعه دادند؛ برای اینکه لذت‌ها، سودها، منافع، تکامل و سعادت آنها در جامعه تأمین می‌شد و با تعاون، همیاری و همکاری دیگران می‌توانستند نیازها و ضرورت‌های خود را تأمین کنند.
بنابراین اگر بخواهیم بحث «مشارکت» را به صورت یک فرایند ترسیم کنیم؛ مرحلۀ اول آن احساس نیاز اولیه بود که انسان‌ها به سمت جامعه بیایند. مرحله بعدی انسان‌ها نیاز به «آگاهی» دارند که چطور در جامعه نیاز آنها رفع می‌شود. چطور در جامعه با دیگران تعامل کنند تا به کمال برسند و امنیت برای آنها ایجاد و مشکلات آنها رفع شود.
وقتی انسان‌ها احساس نیاز کردند، آگاهی هم پیدا کردند و با جامعه هم وارد مشاوره و تعامل شدند، این فرایند انسان را تبدیل به شهروند می‌کند. در علوم اجتماعی می‌گویند شهروند کسی است که منزلت اجتماعی، جایگاه و حق و حقوقی دارد. سرویس به جامعه می‌دهد و سرویس از جامعه می‌گیرد. شهروندی در واقع مقدمه اساسی ورود به «مشارکت» هست.
بنابراین مجموعه‌ای از احساس نیاز، اراده به تأمین نیاز، حضور در جامعه، مشاوره و در واقع تأمین منافع، لذات و .... اینها همه مواد مشارکت هستند. اینها همه امور عقلی هستند. یعنی اصلاً دین هم به ما نگوید، همه انسان‌ها این را حس می‌کنند حتی اینها قبل از انبیاء هم در جامعه وجود داشته است.
خداوند طبق آیه213 سوره بقره، می‌فرماید: «کانَ النَّاسُ أُمَّةً واحِدَةً»مردم، امت واحد بودند و اختلافی نداشتند. بعد آخرهای آیه می‌گوید:«فَاخْتَلَفُوا».علامه طباطبایی(ره) «فاختلفوا» را به اول آیه می‌چسباند، می‌گوید: «کانَ النَّاسُ أُمَّةً واحِدَةً فَاخْتَلَفُوا» یعنی بعد اختلاف کردند. عمده دلیل اختلاف انسان‌ها این سه چیز است؛ ثروت، قومیت، سیاست یا قدرت.
قرآن می‌فرماید وقتی اختلاف شد ما انبیاء را مأمور کردیم که رفع اختلاف کنند. به انسان‌ها یاد بدهند که چگونه از مواهب طبیعی، از لذت‌ها و منافع و سودمندی‌ها استفاده کنند تا به کمال برسند.«فَبَعَثَ اللَّهُ النَّبِیِّینَ مُبَشِّرینَ وَ مُنْذِرین» بهشت و جهنم و خوبی و بدی و ارزش‌ها را به آنها یاد بدهند و اینکه سر ثروت باهم مشکل پیدا نکنند. بنابراین مشارکت به لحاظ دینی هم یک امر ضروری است، همانطوری که به لحاظ عقلی ضروری است. در واقع عقل و دین مبنای فکری ما هستند تا به مقوله مشارکت توجه کنیم.
من برای اینکه مبنای دینی بحث تقویت شود، به چند آیه معروف از قران اشاره می‌کنم:«قُلْ إِنَّما أَعِظُکُمْ بِواحِدَة أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنی وَ فُرادی» مردم برای خدا قیام کنید به صورت جمعی یا اگر نشد فردی. اما اول جمعی را می‌گوید؛ جمعی یعنی مشارکت.
آیه دیگری که به مشارکت تأکید می‌کند می‌فرماید که «وَ لْتَکُنْ مِنْکُمْ أُمَّةٌ یَدْعُونَ إِلَی الْخَیْرِ وَ یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ» امت در اینجا یعنی اجتماع هماهنگ، همسو، همفکر و یک جمع. به صورت جمع وارد مشارکت و اصلاح اجتماعی شوید. دعوت به خیر کنید، امر به معروف و نهی از منکر کنید.
خداوند در آیه دیگر می‌فرماید«إِنَّ اللَّهَ لا یُغَیِّرُما بِقَوْمٍ»، هیچ قومی و جمعیتی جامعه‌ای را تغییر نمی‌دهد مگر این که خواست و اراده آنها باشد. نمی‌گوید بعضی از افراد بخواهند یا حکومت یا رهبران آنها بخواهند. «حَتَّی یُغَیِّرُواما بِأَنْفُسِهِم» یعنی همه آنها اراده تغییر داشته باشند، همه آنها در تغییر مشارکت کنند.
این که رهبری می‌فرماید که امسال سال تولید ملی و مشارکت مردم هست، چه کسی باید این مشارکت را در مردم ایجاد کند؟ اگر مردم در صحنه نیایند یا منفعل و بی‌تفاوت شوند آیا دولت باید زمینه را فراهم کند یا رهبران و نخبگان جامعه باید این کار را بکنند؟
در میان بنی‌اسرائیل، وقتی حضرت موسی(ع) مبعوث شد که 70سال از چالش آنها با فرعون گذشته بود، حضرت مبارزه می‌کند ومی‌جنگد و برای قوم خود تبلیغ می‌کند؛ تبلیغ حضرت موسی برای چیست؟ برای این که زمینه مشارکت فراهم شود.
خداوند یکی از بهترین بندگان خود یعنی حضرت موسی را فرستاده تا کمک‌شان کند. به وسیله حضرت موسی رود نیل شکافته شد و آنها عبور کردند و حکومت تشکیل دادند؛ یعنی مردم در کار مشارکت کردند. در این داستان یک جاهایی از مردم تعریف و جاهایی انتقاد می‌کند. انتقاد می‌کند که چرا در تعیین سرنوشت مشارکت نمی‌کنید؟ چرا موسی را تنها گذاشتید؟
یک وقتی هست ما قبل از دولت هستیم. یعنی اجتماع تشکیل شده است، جامعه وجود دارد اما دولت نداریم یا دولت مطلوب و دولت اسلامی نداریم؛ مثل زمان شاه. این جا چه کسی باید مردم را مشارکت بدهد؟ چه کسی باید آن جنس اولیه مشارکت را فراهم کند؟ این جا هست که نقش رهبران، نقش بزرگان و عالمان برجسته می‌شود.
لذا در شرایطی که جامعه اهل مشارکت نیست خداوند می‌فرماید که یکی از راه‌های اصلی آن این هست که ما نخبگان، بزرگان، انبیاء و اولیاء خود را فرستادیم تا زمینۀ مشارکت را ایجاد کنند و انبیاء هم همین کار را کردند. در دوره عصر غیبت هم مخصوصاً در زمان شاه چه کسی باید این کار را می‌کرد؟ در این دوره هم امام راحل در ادامه انبیاء و اولیاء وارد آگاهی‌بخشی و زمینه‌سازی برای حضور مردم شد. امام راحل نظرش بود که مردم باید پای کار بیایند و مشارکت کنند. مردم باید بیایند حکومت را تغییر بدهند، مردم باید سرنوشت خود را تعیین کنند.
زمینه‌سازی برای مشارکت یکوقت قبل از تشکیل دولت است، مثل قبل از انقلاب و یکوقت برای بعد از تشکیل دولت است مثل الان . وقتی دولت اسلامی داریم چه کسی باید زمینه مشارکت را فراهم نماید ؟ آیا منظور رهبری این بود که دولت این کار را بکند؟ رهبران جامعه بیایند این کار را بکنند؟ مثل ما قبل اجتماع و ما قبل دولت، یا اینکه خود مردم قیام به این کار کنند؟
برای مشارکت جامعه اولین وظیفه بعد از تشکیل دولت و حکومت اسلامی وظیفه دولت اسلامی هست که با کمک نخبگان و فعالان جامعه، بستر مشارکت را فراهم کند. یعنی اولین کاری که الان می‌شود برای فعال‌سازی جامعه انجام داد، دولت شروع کند شرایط را فراهم کند. یعنی موفقیت و کارآمدی خود را بالا ببرد، اقتصاد، سیاست، فرهنگ و.... را درست کند.
الان موشک‌های ایران اسلامی در گوشه و کنار به سمت نقطه اسرائیل در حرکت هستند. این روزها خبری را دیدم که چینی‌ها سفارش پهباد و روس‌ها سفارش موشک بالستیک از ایران داشته‌اند؛ این یعنی مشارکت فعال. ما جزء فروشندگان تسلیحات در دنیا مطرح هستیم و اینها نشان می‌دهد که اگر ما زمینه‌های مشارکت، حضور و فعالیت را آماده کنیم می‌توانیم نقش‌آفرین و تأثیرگذار باشیم. دراقتصاد، در اخلاق وحوزه‌های دیگر هم باید به همین شکل باشیم.
خداوند می‌فرماید«وَ لْتَکُنْ مِنْکُمْ أُمَّةٌ یَدْعُونَ إِلَی الْخَیْرِ» آن امت، نخبگان جامعه هستند. دولت این نخبگان را به میدان بیاورد و با کمک آنها آگاهی‌بخشی و آماده‌سازی کند و جامعه را به سمتی ببرد که «تَعاوَنُوا عَلَی الْبِرِّ وَ التَّقْوی» مسئولیت اجتماعی برای جامعه ایجاد کند. اینها به شرایط و زمینه‌سازی نیاز دارد که همه عواملی که تأثیرگذارهستند باید این کار را بکنند.
برای ایجاد مشارکت در جامعه باید انسجام اجتماعی، وحدت و عقلانیت ملی شکل بگیرد. استدلال‌ها برای جامعه و مردم معقول و منطقی باشد و رفتارها، کردارها و گفتارها باید توجیه شوند. جامعه باید به لحاظ سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، اخلاقی، معنوی واخلاقی احساس آرامش کند. اگر احساس آرامش بوجود آمد؛ جوهره و جنس اولیه مشارکت در نظام مردم‌سالاری دینی فراهم می‌شود.
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1903733
تیراندازی، مراسم عروسی در ونایی بروجرد را به عزا تبدیل کرد