درخواست پیگیری پرونده ربایش امام موسی صدر از پاپ

تهران - ایرنا - خانواده امام سید موسی صدر در دیدار با پاپ فرانسیس رهبر کاتولیک های جهان با تقدیم نامه ای، خواستار تعیین تکلیف پرونده ربایش صدر شدند.

به گزارش جمعه شب ایرنا، در این دیدار که در چهلمین سال ربایش امام موسی صدر در واتیکان برگزار شد، «رباب الصدر» خواهر و رئیس مرکز امام موسی صدر نامه خانواده خود را تقدیم پاپ کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در بخشی از این نامه آمده است: «خواستار دعا و حمایت شما برای آزادی امام و دو یارش هستیم. ما شک نداریم که شما با حمایت خود از این قضیه از حق و عدل و انسانیت حمایت کرده‌اید؛ یعنی یاری به اموری که شهره با آنید.»
متن کامل نامه خانواده امام موسی صدر به پاپ فرانسیس به شرح زیر است:
بسمه تعالی
برای انسان گرد آمده‌ایم...که ادیان برای او بودند (امام موسی صدر، موعظه آغاز روزه، سال 1975)
جناب پاپ،
سال 1963 میلادی این مکان مقدس (واتیکان) اتفاقی را از سرگذراند که واژۀ «استثنائی» کمترین وصف برای آن است: حضور نخستین روحانیِ مسلمان در مراسمِ تاجگذاری پاپ. چرا امام صدر و نه دیگری؟
این پرسش هزار پرسش دیگرِ این‌چنینی را در پسِ خود می‌آفریند. چه‌بسا، برخی پاسخ‌ها در نگاه و نگرش پاپ نهفته است؛ گویی این نگاه و نگرش خواندن سطور نانوشتۀ آتیه بوده است وقتی در شخصیت امام صدر این را استشمام کرد که او می‌تواند در لبنان از روحانیانِ خدمتگزار به انسان باشد. حقیقت آنکه این نگاهِ پاپ راه به خطا نبرده است؛ چه در سال 1975 میلادی و به مناسبت آغاز روزه، لبنانی‌ها با منظره‌ای شگفت مواجهه شدند: امامی در کلیسا و نمازگزار و واعظ در محرابِ آن. نمازِ انسان با خودش و با خدای خودش؛ در کلیسای آبای کپوشیه و به مناسبت آغاز روزه. امام صدر از ادیان و وحدت آن‌ها سخن گفت؛ و از ایمان؛ و از انسان؛ این امانتِ خدا در زمین که همۀ اجتماعات همواره باید برای او باشد. آن لحظۀ انسانی و استثنائی تجربۀ همزیستیِ لبنانی را پرمایه کرد و ثابت کرد که لبنان با تجربه‌ای متمایز است که باید الگویی برای جهانیان باشد و به آن اقتدا کنند؛ چونان ارزشی انسانی و تمدنی. این امر یکی از مواضع امام صدر بود که راه و روش او را ترسیم می‌کرد.
برای خانوادۀ امام صدر مایۀ فخر است که این فرصتِ گرانسنگ را به ما پیشکش کردید تا مسئله‌مان را، یعنی مسئلۀ امام صدر را، به عرض برسانیم. امام صدر کسی بود که خود را وقف یاری مستضعفان و آزادی خود را قربانی کرامت انسان در هر مکانی کرد.
و این توفیقی الهی است که پیش از ظهر روز جمعه، دقایقی مانده به نماز جمعه با شما دیدار کنیم. این لحظات از مقدس‌ترین شعایر مسلمانان است؛ چنان‌که با آغاز روزۀ مسیحیان بیش از چند روز فاصله نداریم و در پی آن روزۀ ماه رمضان مسلمانان آغاز می‌شود. نیز تنها چند روز از دیدار تاریخی شما با شیخ الأزهر در امارات متحده عربی می‌گذرد. دیداری که در آن «منشور برادریِ انسانی برای صلح جهانی و زندگی مشترک» را اعلام کردید.
در سال 1997 میلادی پاپ ژان پل دوم به لبنان آمد و در پیام خود گفت:« امید دوباره به لبنان» که لبنان بیش از «وطن» است؛ لبنان «رسالت» است. این همان امری است که امام صدر در این گفته بر آن تأکید کرده است: «رسالت لبنانیان همزیستی است و لبنان امانت خداست.» در آغاز فوریۀ 2019، یعنی همین چند روز پیش، پاپ در نامۀ خود محبت و صلح و برادری را گنجاند؛ نامه‌ای از شبه‌جزیرۀ عربی؛ از کنار سرزمینی که با آغاز تاریخ، رسولان و پیامبران از آنجا ظهور کردند؛ از کنار سرزمینی که با آغاز قرن 21 مردمانش در رنج‌اند و جوامعش پاره پاره.
میان این دو تاریخ دفتری است سرشار از کامیابی‌ها و ناکامی‌ها؛ و منشورِ برادری انسانی با شجاعت و فراگیری بدان پرداخته است.
جنایت ربودن امام صدر فرصت نداد تا او در حوادث چهار دهۀ گذشته حاضر باشد؛ اما اندیشه‌های اجتماعی‌اش و ارزش‌هایی که می‌خواست در جامعه نهادینه سازد، در تاریکیِ تفکراتِ تکفیری، تفکراتی که با فساد و جرم خاورمیانه و جهان را به ویرانی کشانده‌ است، چونان مناره‌‌ها درخشان‌اند. تلاش‌های امام صدر برای بازگرداندن اعتبار انسان و کرامت و حقوقش، شایستۀ بررسی در جوامع شرق است؛ جوامعی که محل نزول وحی و خاستگاه رسولان و پیامبران‌ است. آن هم در لبنان، سرزمین ادیان مختلف و الگوی همزیستی فرقه‌های مذهبی. امام صدر مستمراً از برادران دینی خود برای حمایت از وطن برابر خشونت کمک می‌گرفت و می‌گفت:
موضع جناب پاپ نیز از درودهای عمیق و پیام‌های پرشور ایشان پیداست و مورد تحسین و استقبال علمای بزرگ اسلام قرار گرفته است.
این فرصت‌های ارزشمند و نادر و این توانایی‌های موجود در اثر عنایت خداوند بزرگ پدید آمده است. چراکه او به ما وعده داده‌ است که اگر بندگان محروم او را یاری کردیم، از ما دستگیری کند.
آیا همۀ این‌ها جبهه‌ای پایدار و ریشه‌دار را تشکیل نمی‌دهد که گذشته را به آینده وصل می‌کند و زمین را به عرش آسمان نزدیک می‌کند؟
ما می‌گوییم اگر او امروز آزاد بود، در کنار هر ندایی بود که برای خدمت به انسان بلند می‌شد؛ مانند ندای شما. دوست داریم که نزد شما بر یک مسئلۀ اساسی و چندجانبه تأکید کنیم که از دغدغه‌های امام بود.
شاید یکی از بدترین مصایب شرق در دهه‌های اخیر مصیبت مسیحیان شرق باشد؛ یعنی کوچ اجباری آن‌ها از عراق و سوریه و آوارگی طولانی‌مدت در دیگر کشورهای منطقه. این موضوع شاید بزرگ‌ترین دغدغۀ امام صدر بود؛ چندان‌که در سال‌های مبارزه‌اش خواب را از چشمانش ربوده بود. او هویت تاریخی و فرهنگی و اجتماعی لبنان را در عبارتی موجز و ارزشمند این‌گونه بیان کرد: لبنان وارث مسیح و حامل میراث قرآن کریم و وطن همزیستی تاریخی میان شهروندانش و ادیانش و سرزمین مهرورزی میان مسحیان و مسلمانان است. امام صدر متذکر حضور اصیل مسیحیان در لبنان و شرق شد؛ چنان‌که نقش تاریخی و تمدنی آنان را روشن کرد. او می‌گوید:
مگر مسیحیان لبنان عامل فراگیری فرهنگ‌ها و انتقال آن‌ها و گفت‌وگو و تعامل میان آن‌ها نیستند؟ مگر نه این است که لبنان به سبب وجود آنان، پنجره‌ای به روی تمدن شرق و غرب نامیده شده است؟ مگر نه اینکه آنان ژرف‌ترین روحانیت شرق را در سفرهای خود برای غرب به ارمغان می‌برند و با سودمندترین تجارب غرب به شرق بازمی‌گردند؟
آیا امروز روزنۀ امیدی هست؟ هجرت مسیحیانِ شرق مصیبت است. آیا این هجرت نعمتی برای تمدن است؟ از میلیون‌ها مسیحیِ شرقی سخن می‌گوییم که در جهان پراکنده‌اند؛ یعنی از میلیون‌ها پیام‌آور و حامل فرهنگ و پیوند و نوآوری که میراث‌دار شرق‌ و فرهنگ شرقی‌اند. آنان مانع فرهنگی مغرب را پشت سر گذاشتند و این امر کار آنان را سهل کرده است و آنان مبرا از اتهامی هستند که متوجه مسلمان شرقی است. این ویژگی‌های مسیحیان مأموریتی والا بر دوش آنان می‌نهاد: بازگرداندن عقلانیت به ساکنان زمین.
تعبیر این رؤیا به واقعیت، نیازمند محیط مناسب در شرق است؛ چنان که در غرب نیز. واژگان اساسی این محیط مناسب را در منشور «برادری انسانی برای صلح و زندگی مشترک»یافتیم. خداوند آن را قرین موفقیت سازد.
جناب پاپ،
هیاتی که به دیدار شما شتافته است، خانوادۀ امام صدر به ریاست خواهرش، رباب صدر، است؛ کسی که زندگی‌اش را وقف راهی کرده است که امام صدر بدان ایمان داشت؛ یعنی یاری به رنجدیدگان و محرومان و رسیدگی به دختران یتیم و درمانِ بیماران و ارتقای توانایی زنان و آموزش همگان و ترویج مدارا و حفاظت از رسالت لبنانی و دفاع از ارزش‌های مدارا و صلح و آزادی و عدالت.
در 25 اوت 1978، امام موسی صدر و دو یارش، شیخ محمد یعقوب و عباس بدرالدین، دعوت رسمی کشور لیبی را پاسخ گفتند و به آنجا رفتند. از 31 اوت و پس از دیدار با معمر قذافی، دیگر از آن‌ها خبری نداریم. اگر امام صدر باورها و فعالیت‌های صلح‌جویانه نداشت، این بی‌خبری ظالمانه هم روی نمی‌داد. نگرش او به انسان و پیوندش با خدا و ایمانش به برادر دینی و هموطنش، آزادی را از او و دو یارش ستاند.
همۀ تحقیقات رسمی ایتالیا و لبنان و احکام دستگاه قضایی ایتالیا در سال‌های 1979 و 1982 و 2005 حکم به خارج نشدن آنان از خاک لیبی کرده‌اند. قذافی خود در سخنرانی سال 2002 به این موضوع اعتراف کرد و حکومت لیبی پس از قذافی نیز بر این موضوع تأکید کرد. آخرین بار در تفاهم‌نامه لبنان و لیبی در سال 2014 این موضوع تأیید شد. اما لیبیایی‌ها هیچ تحرکی برای اجرای مفاد تفاهم‌نامه و وعده‌ها و حتی هیچ کمکی به ما برای رسیدن به امام و آزادی او نکرده‌اند.
آنان که حکم به حذف امام صدر از صحنه دادند، مشتی مستبدند و او را بابت احترامش به حق اختلاف‌ها و تلاش خستگی‌ناپذیرش برای حفظ کرامت انسان و پاسداری از حق تمایز و پیوند انسان‌ها مجازات کردند؛ و کسانی که او را به صحنه بازگردانند مبارزان راه آزادی و کرامت و عدالت‌اند. از این رو، تلاش و مبارزۀ ما برای پیگیری ربودن آنان و نجاتشان از صمیم ایمانمان و بر مبنای واجبِ انسانی و دینی ماست.
بر این اساس، در همانجایی که 56 سال پیش از او استقبال کرد، برابر شما حاضر شده‌ایم و خواستار دعا و حمایت شما برای آزادی امام و دو یارش هستیم. ما شک نداریم که شما با حمایت خود از این قضیه از حق و عدل و انسانیت حمایت کرده‌اید؛ یعنی یاری به اموری که شهره با آنید.
از شما بابت این فرصت و گوش سپردن به درخواست خود سپاسگزاریم.
امام موسی صدر و دو همراهش در سال 1978 برای شرکت در مراسم بزرگداشت سالگرد به قدرت رسیدن معمر قذافی از بیروت به طرابلس سفر کردند اما یک روز پیش از آغاز مراسم (نهم شهریور 1357) اعلام شد که او و همراهانش به‌طور غیرمنتظره لیبی را به مقصد رم در ایتالیا ترک کردند.
معمر قذافی رئیس‌جمهوری لیبی اذعان کرد که قرار ملاقات وی با موسی صدر برای روز دهم شهریور تعیین شده بود ولی صدر با تغییر ناگهانی تصمیم خود و بدون اطلاع، لیبی را به قصد رم ترک کرده ‌است.
شیعیان لبنان قذافی را مسبب ماجرا دانستند و او را متهم کردند که موسی صدر را دستگیر کرده یا به قتل رسانده‌ است.
سازمان آزادیبخش فلسطین نیز بازرسانی را به طرابلس پایتخت لیبی فرستاد و در نهایت اعلام کرد که چمدان صدر را در هتلی در طرابلس پیدا کرده‌ است.
از سوی دیگر پلیس ایتالیا پس از انجام تحقیقات از تمامی هتل‌ها، مسافرخانه‌ها و مراکز لبنانیان اعلام کرد که هیچ مدرکی مبنی بر اینکه موسی صدر پا به خاک ایتالیا گذاشته باشد، در دست نیست.
شبد**1379**9122

منبع: ایرنا

کلیدواژه: سياسي لبنان نامه به پاپ

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۷۵۵۹۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تجمع اعتراض‌آمیز خانواده‌های قربانیان انفجار بیروت

خانواده‌های شهدا و مجروحان انفجار مهیب بندر بیروت در آستانه چهارمین سالگرد این فاجعه با برگزاری تجمعی از مسئولان لبنانی خواستند وظیفه خود را برای روشن شدن حقیقت این پرونده و نیز حمایت از مجروحان و خانواده‌های قربانیان انجام دهند. - اخبار بین الملل -

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، در حالی که با وجود گذشت نزدیک به 4 سال از فاجعه انفجار مهیب بندر بیروت در سایه سیاسی‌کاری و مداخلات بین‌المللی به ویژه غرب و آمریکا این پرونده همچنان بلاتکلیف بوده و تحقیقات دقیقی برای شفاسازی حقیقت انفجار و عاملان آن انجام نشده است، خانواده‌های شهدا و مجروحان انفجار بیروت در اعتراض به بلاتکلیف ماندن این پرونده و سیاسی کاری آن تجمعی برگزار کردند.

«ابراهیم حطیط» سخنگوی خانواده‌های قربانیان انفجار بندر بیروت در این تجمع اعلام کرد که سه ماه به چهارمین سالگرد انفجار بندر بیروت مانده و در حالی که 1350 روز از این جنایت می‌گذرد اما خانواده‌های قربانیان همچنان تحت ظلم قرار دارند و برای رسیدن به حقیقت و عدالت می‌جنگند تا با محاکمه عاملان این جنایت کمی آرام شوند.

وی تاکید کرد که در حالی که 4 سال از این فاجعه می‌گذرد اما مجروحان و آوارگان و همه کسانی که از این انفجار آسیب دیدند در سایه عدم توجه دولت و عدم هیچ‌گونه تضمین اجتماعی درگیر رنج و دردهای زیادی هستند و در شرایطی که برخی از مجروحان همچنان به مداوای دائمی نیاز دارند اما از دسترسی به هرگونه امکاناتی برای کاهش کاهش درد و رنج خود محروم هستند. ما از ابتدا به عنوان خانواده‌های شهدای انفجار بندر بیروت مسئولیت پیگیری پرونده این انفجار را بر عهده گرفتیم و همواره تحت ظلم بوده‌ایم.

شهدای انفجار بیروت در این تجمع خواستار رسیدگی به پرونده انفجار و شفاف سازی حقیقت شدند و از مسئولان لبنانی خواستند که به وظیفه خود در روشن کردن حقیقت و حمایت از قربانیان فاجعه انفجار بیروت و خانواده‌های شهدا عمل کنند.

وزیر دفاع اسبق لبنان: اسرائیل عامل انفجار بندر بیروت بودانتقاد تند خانواده‌های قربانیان انفجار بیروت از مانع‌تراشی‌های حزب سمیر جعجع در روند تحقیقاتهشدار درباره تلاش غرب برای تکرار نمایشنامه دادگاه «رفیق حریری» در پرونده انفجار بیروت

به گزارش تسنیم، پرونده انفجار بیروت همانند دیگر پرونده‌های جنایی لبنان که اسیر سیاسی‌کاری طرف‌های ذینفع بین‌المللی همچون آمریکا و غرب شده، بعد از گذشت 4 سال همچنان بلاتکلیف بوده و حقیقت آن روشن نشده است.

در دوره ابتدایی این انفجار مهیب، محور آمریکایی و برخی چهره‌های وابسته داخلی آن در لبنان تلاش کردند از پرونده انفجار بیروت برای ضربه زدن به مقاومت و خلع سلاح آن استفاده کنند و با طرح اتهاماتی مضحک مدعی شدند که حزب الله عامل انفجار بندر بیروت است. جریان غربگرای 14 مارس و در راس آنها افرادی همچون «سمیر جعجع» رئیس حزب نیروهای لبنانی از بازیگردانان اصلی این نمایش بودند اما بعد از ناکامی در پیشبرد اهداف خود، پرونده انفجار بیروت را به سمت و سوی دیگری بردند و متاسفانه دستگاه قضایی لبنان نیز با آنها همکاری کرد.

مداخله مستقیم طرف‌های خارجی و بین المللی در جریان تحقیقات مربوط به این انفجار از همان ابتدا آغاز شد و در راس آنها آمریکا سعی داشت این پرونده را نیز همانند پرونده ترور «رفیق حریری» نخست وزیر فقید لبنان در فوریه 2005 بین المللی کند؛ پرونده‌ای که بعد از گذشت 19 سال هرگز حقیقت آن فاش نشد و با دستگیری و مجازات افرادی که هیچ نقشی در این جنایت نداشتند مختومه گشت.

انتهای پیام/