انجمن های علمی و سطحی جدید از کنش ورزی دانشجویان -1

تهران - ایرنا - در سال‌های اخیر انجمن‌های علمی در دانشگاه‌ها ظهور و بروز تازه‌ای داشته‌اند و با تاسیس نزدیک به 40 اتحادیه انجمن‌های علمی شاهد سطح جدیدی از کنش ورزی علمی داوطلبانه دانشجویان در دانشگاه‌ها هستیم.

در بخش نخست میزگرد ایرنا با عنوان «فرصت‌ها و چالش‌های پیش‌روی انجمن های علمی» دو نفر از دانشجویان حاضر به ارائه نگاه انتقادی به دو دهه حضور انجمن‌های علمی-دانشجویی در دانشگاه‌ها پرداختند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سید محمدعلی بلادی نژاد، دبیر اتحادیه‌ انجمن‌های علمی معماری، شهرسازی و مرمت، علی ولی زاده دبیر اتحادیه‌ انجمن‌های علمی مهندسی صنایع، امیرحسین ابراهیمی دبیر اتحادیه‌ انجمن‎های علمی علوم سیاسی و احسان طالبیان دبیر سابق اتحادیه انجمن‌های علمی فیزیک، مهمانان میزگرد فرصت‌ها و چالش‌های پیشروی انجمن‌های علمی در ایرنا بودند.
آن‌ها با نگاه انتقادی به بررسی تاریخی جایگاه انجمن‌های علمی در دو دهه‌ گذشته در دانشگاه‌های کشور پرداختند و به ارائه راهکار برای بهبود جایگاه این نهاد دانشجویی و تلاش برای ثمربخشی آن اشاره کردند. آن‌چه که پیش روی شماست، بخش اول این میزگرد است. گفت‌وگویی که با پرسش جایگاه انجمن‌های علمی در بین دانشجویان، مسئولان دانشگاه‌ها و ساختارهای رسمی شروع شد.

*رسالت دانشگاه برای نظام صرفاً علمی نیست
**بلادی نژاد: فرصت خوبی است که در خصوص جایگاه انجمن‌های علمی باتوجه به تقارنی که با 40 سالگی انقلاب داریم، بپردازیم. هنگامی که از جایگاه انجمن‌های علمی صحبت می‌کنیم، یکی جایگاهی است که تصور می‌شد انجمن‌های علمی می‌توانند کسب کنند. یکی جایگاهی که این انجمن‌ها در حال حاضر دارند و جایگاهی که این انجمن‌ها می‌توانند داشته باشند. ما این سه ظرفیت‌ را می‌توانیم بررسی کنیم.
هنگامی که از جایگاه انجمن‌های علمی و اتحادیه‌های انجمن‌های علمی در دانشگاه‌ها صحبت می‌کنیم، ابتدا باید بدانیم که رسالت دانشگاه در طول 40 سال انقلاب علمی بوده یا سایر جنبه‌های آن ارجحیت داشته است؟ برای بررسی جایگاه‌ انجمن‌های علمی، من موارد هفت گانه‌ای را فهرست کرده‌ام که در ادامه به آن‌ها خواهم پرداخت. اولین مورد آن همین مساله رسالت دانشگاه در تاریخ انقلاب اسلامی است.
در دیدار نمایندگان اتحادیه‌های انجمن‌های علمی که با رهبری داشتند، من در متنی که به رهبری هم دادیم به این موارد اشاره کردم. اگر منظومه فکری رهبر انقلاب را بررسی کنیم، به عنوان مثال این منظومه در زمینه اقتصاد و سیاست خارجی یک منظومه منعطف است. یعنی اگر شما مجموعه بیانات و سخنرانی‌های ایشان را کنار هم بگذارید، شما به یک منظومه منسجم می‌رسید. در حوزه دانشگاه ما شاهد یک انعطاف رسالتی در صحبت‌های رهبری هستیم. به عنوان کسی که بیانات ایشان به سیاست در کشور تبدیل می‌شود. به نظرم شروع این قضیه را باید از اینجا آغاز کنیم.
حتی در تعداد جلساتی که ایشان با تشکل‌های دانشجویی گذاشته‌اند باید دید چه تعداد از این دیدارها با تشکل‌های سیاسی است و چه تعداد با تشکل‌های علمی. یک دیدار که از طرف بنیاد ملی نخبگان تخصصی نخبگان و تشکل‌های علمی است و صرفا یک دیدار رسمی در سال است در صورتی که این دیدار برای تشکل‌های سیاسی، متفاوت است. پس یکی از نقاط عطف بحث ما می‌تواند این باشد که از نظر شخص من، رسالت دانشگاه برای مجموعه نظام، صرفا یک رسالت الزاماً علمی نیست.

**همپوشانی بحران ها در وضعیت فعلی
دومین مورد این است که ما چقدر توانستیم انجمن‌های علمی را با نیازهای روز تطبیق بدهیم. تا دهه هشتاد ایده تشکیل انجمن‌های علمی به شکلی که وجود دارد یک ایده‌ آوانگاردی بود که وجود نداشت چه در داخل کشور و چه در خارج از کشور. حرکت تا انتهای تا دهه هشتاد با این رویکرد قابل قبول است. پس از ورود به دهه نود، بحران‌ها، تغییر ارزش‌ها و اتفاق‌هایی که افتاد باعث شد که انجمن‌های علمی لزوما تغییر رویه بدهند و با شیوه‌ فعلی نمی‌توانستند کاری انجام دهند.
ما اگر زمانی در این کشور تک بحران‌هایی را داشتیم مثلا صرفا مشکل آب داشتیم یا مساله ریزگردها عمومی‌ترین مشکل کشور بود الان درباره‌ سال نود و هفتی صحبت می‌کنیم که این همپوشانی بحران‌ها خود تبدیل به چالش عظیمی شده و دیگر با یک، تک بحران مواجه نیستیم. این نشان می‌دهد یک جای کار را اشتباه رفتیم. سومین مورد که مهم است این است که مطابق با کلام حضرت علی (ع) که می‌فرمایند «غایت العقل الاعتراف بالجهل» باید اول از همه به نداستن خود اعتراف کنیم. ببینید وقتی ما داریم در مورد حوزه آموزش عالی و نهادهای متولی تولید علم صحبت می‌کنیم، یک بخشی از آن وزارت علوم و وزارت بهداشت است، یک بخش آموزش و پرورش در آموزش‌های پایه است و بخش دیگر مربوط به حوزه‌های علمیه است.
ما اگر این سه نهاد را به عنوان نهادهای تولید کننده‌ علم در نظر بگیریم، در این شرایط که تک بحران‌ها به هم‎پوشانی بحران‌ها رسیده، هر کسی باید سهم خودش را از این قضیه بردارد. مشخص شود که هر کدام از این نهادهای سه گانه در ایجاد وضع موجود چه میزان مقصر هستند. اگر تقسیم نکنیم و اگر سهم این تقصیرها را نتوانیم مشخص کنیم، نمی‌توانیم راهکار برای حل آن ارائه بدهیم.
به جای این برنامه‌های کلیشه‌ای که همواره در حال برگزاری است به نظرم به عنوان یکی از زمینه‌های لازم، نیاز است این‌ها دور هم جمع بشوند و همفکری کنند؛ مثلا من به این مساله وحدت حوزه و دانشگاه نقد دارم. ما از وحدت حوزه و دانشگاه چه می‌خواهیم؟ وحدت حوزه و دانشگاه زمانی مطرح شد که اساتید مارکسیست و لیبرال در دانشگاه‌ها وجود داشتند. الان که یک دانشگاه یک دست داریم، این مراسم‌های نمادین هیچ کمکی نمی‌کند. این‌ها اگر کنار یک دیگر جمع بشوند و هر کسی سهم خودش را از مشکلات بردارد یک اتفاق مهمی رخ می‌دهد. در صورتی که حوزه و دانشگاه، از نظر معرفت شناسی، مسیرشناسی و غایت شناسی در دو حوزه متفاوت هستند و وحدت، شاید مخل توسعه در این زمینه باشد.

* انجمن‌های علمی بر اساس راهبرد سند جامع علمی کشور به وجود آمده‌اند
برای بررسی جایگاه انجمن‌های علمی باید به اسناد بالادستی هم توجه کنیم. در آیین‌نامه انجمن‌های علمی ذکر شده که انجمن‌های علمی بر اساس راهبرد سند جامع علمی کشور به وجود آمده‌اند. درست هم هست. در سند جامع علمی کشور که مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی است اشاره شده است که انجمن‌های علمی باید تقویت بشوند. اما همین سند جامع علمی کشور در همه آیتم‌های مربوط به کار گروهی، هیچ شاخصی در نظر نگرفته است.
انجمن علمی برای تقویت کار گروهی تشکیل شده است. اما در بالادستی‌ترین سند آن هیچ نشانی از ارزش گذاری برای آن نمی‌بینید. می‌گویند حرمت امامزاده به متولی آن است. شورای عالی انقلاب فرهنگی خودش این مورد را رعایت نکرده است.

*دچار آفت کثرت گرایی هستیم
مورد پنجمی که می‌خواهم به آن اشاره کنم، آفت کثرت گرایی است. ما این کثرت گرایی را در تعدد اسناد مملکت داریم. مثلا چندین برنامه پنج ساله پس از انقلاب داشتیم اما میزان تحقق پذیری کمی داشته است. مجموع این‌ها روی هم اندازه یک سند کار نکردند. این رویکرد سند نوشتن، برنامه نوشتن، یک رویکرد رزومه محور است. یک مدیر که وارد یک سازمان می‌شود، یک رویکرد رزومه محور دارد. ما همین مساله را در انجمن‌های علمی هم داریم.
ما ادعا می‌کنیم بیش از 9000 انجمن علمی داریم که به قول معاون وزیر علوم نزدیک به 4000 انجمن علمی فعال داریم که من معتقدم با شاخص‌های جشنواره حرکت کمتر از 1000 انجمن علمی فعال داریم. اگر یک بار بخواهیم نیمه‌ خالی لیوان را ببینیم، از دل چه ساختاری 5000 انجمن علمی غیر فعال در می‌آید؟ این کثرت گرایی باعث شده است از یک طرف بگوییم 9000 انجمن علمی داریم و از طرف دیگر نتوانستیم یک مشکل از صنعت کشور را حل کنیم. این یعنی یک جای کار ایراد دارد. باید با این مساله کثرت گرایی به صورت ویژه برخورد شود.

*دچار فساد فکری هستیم
مورد ششم بحث ساختار سازمانی است. ما اگر می‌خواهیم انجمن‌های علمی را نقد بکنیم در دل چه ساختار سازمانی آن را قضاوت می‌کنیم؟ یک مشکلی که داریم این است که سیستم آدم‌ها را شبیه خودش می‌کند. با تاکید بر حوزه‌ فرهنگی و وزارت علوم، اگر یک سری شاخص تعریف بکنیم و بهترین مدیر را وارد یک سیستم بکنیم، بعد از این که عملکردش را بررسی می‌کنیم، می‌بینیم نهایتا 10 درصد تفاوت دارد با بدترین مدیری که در همان سمت بوده است.
فساد سیستمی که گفته می‌شود، الزاما فساد مالی نیست. به نظرم فساد فکری است بیشتر. تعریفی که از این فساد می‌توان داشت این است که تا همراستا با این ساختار معیوب نشوی نمی‌توانی وارد این سیستم شوی و کارکنی. در وزارت علوم هم همین اتفاق افتاده. این ادم‌ها به صورت منفرد آدم‌های خوب و خوش‌فکری هستند اما در سیستم تبدیل به مدیرانی با بهره‌وری پایین می‌شوند. البته بعضی از این موارد قابل پیش‌بینی است. مثلا روزی که آقای دکتر غلامی به عنوان وزیر معرفی شدند. من یادداشتی نوشتم تحت عنوان «منصور غلامی؛ بیم‌ها و بیم‌ها»، یعنی هیچ امیدی در این انتصاب ندیدم و واقعا می‌شد حدس زد.
در همان زمان هم کمپین‌هایی تعریف شد و خیلی هم تاکید داشتیم برای وزارت علوم شخص معرفی نکنیم بلکه شاخص‌هایی را معرفی کنیم ولی به نظر ما آقای غلامی این شاخص‌ها را نداشت. خب طبیعی هم بود که به مرور، بتوان وضع موجود را پیش‌بینی کرد.

*نتوانستیم الگو ارائه کنیم
در ساختار سازمانی هنگامی که صحبت می‌کنیم، یکی از بزرگ‌ترین مشکلات ما، بحث کارشناسان و مشاوران است. سطحی است که همواره ثابت هستند. من فکر می‌کنم اگر اطلاعات غلطی داده می‌شود و انفعالی رخ داده، بیش‌تر متاثر از بدنه‌ کارشناسی و مشاوران است. من در یک جلسه به مسئولان گفتم، حضرت علی بیش از هشتاد نامه به سران خاص نوشته‌اند و در این نامه‌ها خیلی به مشاوران تاکید کرده‌اند. ببینید یکی از سیستم‌هایی که می‌توان نقد در وزارت علوم به آن وارد کرد، بحث کارشناسان و مشاوران است و مسبب بروز انفعال در حوزه‌های مختلف شدند. خود مدیر، موفق بوده اما به دلیل همین موارد وقتی وارد سیستم می‌شود، مدیر متفاوتی می‌شود.
وقتی در مورد انجمن علمی صحبت می‌کنیم، مجموعه ما مجموعه چند شاخصه است. مورد هفتم هم این است که ما در ارائه بدیل نتوانستیم موفق عمل کنیم. ما نتوانستیم الگو ارائه کنیم. ببینید در حوزه علمیه چندین سال بحث بانکداری ربوی مطرح می‌شود ولی ارائه الگو برای حل آن محقق نشده است. در بحث انجمن‌های علمی هم مساله همین است. یک مشکل بزرگی که داریم این است که علم روز دنیا در سطحی قرار دارد و علمی که در دانشگاه‌های ما تدریس می‌شود از آن پنج، شش رده پایین‌تر است و صنعتی که فعال است از دانشگاه، پنج، شش پله پایین‌تر است. اما در یک کشور توسعه یافته این‌ها با هم، هم‌تراز هستند. یکی از مشکلات این است که اساسا دانشگاه چه آورده‌ای برای صنعت می‌تواند داشته باشد. در حال حاضر امکان‌پذیر نیست چون در دو فضای کاملا متفاوت هستند.

* انجمن علمی باید محل آزمون خطا باشد
** طالبیان: هنگامی که بحث از انجمن می‌شود شرط اول اجتماع اگاهانه و داوطلبانه افراد است که در دانشگاه‌ها این اجتماع، با نام انجمن‌های علمی- دانشجویی شناخته می‌شود. انجمن‌های علمی از سال 79 بروز و ظهور در دانشگاه‌ها پیدا می‌کنند. اینکه در ادامه مسیر چه رفتند، قطعا اقتضائات آن موقع با الان متفاوت است و از آن تاریخ دو دهه گذشته است.
اگر از دانشجویان چندین نسل قبل بپرسیم، آن‌ها اصلا با چیزی به اسم انجمن‌های علمی در زمان دوران دانشجویی خود مواجه نبودند. تشکل‌های سیاسی وجود داشته اما تشکل‌های علمی دانشجویی ثبت شده وجود نداشته‌اند. انجمن علمی باید محل آزمون خطا باشد و محیطی را فراهم بکند که دانشجویان فضای جدیدی را تجربه کنند. مساله دیگری که وجود دارد این است که نهادهای آکادمیک ما با بیرون از خود فرق دارد. کسی که فقط در فضای آکادمیک رشد پیدا کرده اگر بیرون بیاید در مواجهه با پیرامون خود به مشکل بر می‌خورد و لزوما آن سابقه دانشگاهی اینگونه نیست که به درد آن طرف بخورد. چه علمی که در دانشگاه کسب می‌کند و چه تجربه‌ کار گروهی که در دانشگاه کسب می‌کند، احتمالا در بعضی از مواقع در بیرون دانشگاه به کارش نیاید. انجمن علمی اینجا می‌تواند نقش آفرینی کند و افراد را برای حضور موثر در جامعه آماده کند.
وقتی که می‌گوییم دانشگاه باید تولید دانش کند این دانش می‌تواند پژوهش باشد، انتقال دانش که همان آموزش است یا اشاعه و نشر دانش که خدمات دانشگاه است. انجمن علمی هم در میان می‌تواند نقش آفرینی کند و با برخی از این حوزه‌ها هم‌پوشانی داشته باشد و در مسیر این‌ها یک شتاب مضاعفی ایجاد کند و موجب رشد مثبت در کشور شود.
متاسفانه یا خوشبختانه در کشور خیلی فرد محور هستیم. هر مدیری که در هر جایگاهی قرار می‌گیرد، سلایق شخصی خود را اولویت قرار می‌دهد و از مفرهای فراقانونی برای دور زدن محدودیت‌ها استفاده می‌کند، اینجاست که نقش انجمن‌ها کم‌رنگ می‌شود. اگرما به پیام نوروزی سال 87 رهبر انقلاب برگردیم، ایشان صریحا به انجمن‌های علمی اشاره می‌کنند و کار بزرگ گروهی که در انجمن‌های علمی انجام می‌پذیرد، آن‌جا مورد تاکید قرار می‌گیرد اما مساله این است که تاکیداتی که ایشان داشته در سطح مسئولان به کجا رفته است؟ شاید در زبان گفته شود و در رسانه‌ها بازنمایی شود که فلان کار را کرده‌اند اما آنچه که خروجی مثبت و قابل ارزیابی باشد، تقریبا نیست.

* کسی اعتقادی به اجتماع آگاهانه و خلاقانه
نکته‌ مهم دیگر این است که دانشگاه باید تمدن‌ساز باشد و فرهنگ ساز. انجمن علمی اینجا می‌تواند نقش‌آفرینی کند. اینجا خوشبختانه یا متاسفانه لااقل در رشته‌ خود من، اگر روند جذب اعضای هیات علمی را از ده سال قبل تا به الان مورد بررسی قرار دهیم، به شدت این ضعف فرهنگی را شاهد خواهیم بود. نه اینکه این افراد آدم‌های فرهنگی نباشند اما به دلایل مختلف و به صورت کلی از فضاهای انجمنی به دور هستند، آن هم به دلایل مختلف.
مخصوصا در سبک جدید اداره‌ دانشگاه‌ها، تاکیدی که می‌شود این است که گرنت‌های فرهنگی هم قرار است حذف شود و اساتیدی جوانی که جذب می‌شوند، گرنت خود را به انجمن‌ها بدهند که امتیاز ارتقا برای آن‌ها در نظر گرفته شود. این کار مزایایی و البته معایبی هم دارد. متاسفانه می‌بینیم که اساتید جوان‌تر راغب به همکاری با انجمن‌های علمی نیستند و اساتید قدیمی‌تر هم حال و حوصله‌ مشارکت در این کارها را ندارند. حالا در این جلساتی که بوده اگر شرکت کنید، ادعا زیاد ولی عمل کم بوده است. مثلا شما اگر بروید با اساتید در مورد فعالیت‌های مشترک انجمن‌ها صحبت کنید تقریبا استقبالی نمی‌بینید.
این استاد همین نگاه را در کلاس درس به دانشجویان تسری می‌دهد و باعث کاهش رغبت دانشجویان به حضور در انجمن‌ها می‌شود. می‌توانم بگویم در رشته‌های علوم پایه تقریبا دیگر کسی سراغ انجمن‌های علمی – دانشجویی نمی‌آید. برایشان سوال است که به چه درد می‌خورد؟ پول دارد؟ رزومه دارد؟ ضمانت برای استخدام دارد؟ که خیلی‌هایش بی‌جواب است و آن‌هایی هم که جواب دارد، طرف را قانع نمی‌کند و عملا در این نسلی که وارد دانشگاه می‌شود، کسی اعتقادی به اجتماع آگاهانه و خلاقانه ندارد و انجمن‌های علمی دانشجویی از این منظر در خطر هستند.

*ایده تاسیس هسته تخصصی خوب بود
از انجمن‌های علمی دانشجویی می‌توان به عنوان هسته‌ تخصصی استفاده شود. در بند 9، 85 و 104 برنامه ششم توسعه که بحث مشارکت اجتماعی بود، می‌توانست نقش انجمن‌های علمی را پر رنگ‌تر کند یا در بند 95 که تحقق سیاست‌های کلی علمی و فناوری است، انجمن علمی دانشجویی در حوزه‌ای که مربوط به ارتباط با صنعت است می‌توانند بیایند کمک کنند به خصوص در رشته‌های علوم پایه و فنی و مهندسی که امکان آن از سایر حوزه‌ها بیش‌تر است. البته نه اینکه انجمن علمی بیاید و شرکت دانش بنیان تاسیس بکند اما در همان مسیر گام بردارد، نیروهایی را اگر می‌تواند، چه آموزشی، چه ترویجی چه خدماتی توانمند کند و جلوتر ببرد.
هر کسی که در انجمن است قطعا امتیازهای فردی و اجتماعی دارد که برای خودش باید آن‌ها را بپذیرد. در امتیازهای فرد خودباوری، نظم، تمرین وفاق، ارتباط گیری و .... است و در امتیازهای اجتماعی که می‌تواند کسب کند این است که فرافکنی دیگر نمی‌کند، کار جمعی در یک محفل بسیار خوب را تمرین می‌کند، با دنیای جدید آشنا می‌شود و روحیه‌ی مثبت در او ایجاد می‌شود. تزریق‌ ناامیدی نباید کنیم اما واقعیات را باید گفت و راهکار هم باید داشته باشیم، اینجا انجمن‌های علمی می‌تواند تا حدودی خلاها را تلطیف کند.
حتما باید در نظر بگیریم چرا عده‌ای بدون داشتن استانداردهای لازم و حداقلی در سطح کشور، به راحتی می‌توانند وارد صنعت شوند، یک عده‌ای وارد کارهای دولتی بشوند ولی اکثریت نسبی جا بمانند و به فکر مهاجرت بیفتند که متاسفانه روند این آسیب در سال‌های اخیر تشدید شده است. چه عیبی داشت از اول فضا برای انجمن‌های علمی دانشجویی بازتر می‌شد؟ ای کاش این پارک‌های علم و فناوری که عددش مثل انجمن‌های علمی چند هزار است، با انجمن‌ها می‌توانستند یک همفکری بکنند در این سال‌ها و قدری جلوتر برود. این هسته‌های تحصصی که در بنیاد ملی نخبگان کلید خورد، جرقه‌ خوبی بود اما بعدش من اطلاعی ندارم که چه اتفاقی برای آن‌ها افتاد و تا کجا پیش رفت.
ادامه دارد
**9221**1601**

منبع: ایرنا

کلیدواژه: علمي آموزشي انجمن هاي علمي دانشجويان ميزگرد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۸۱۱۰۵۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

رویداد «صدرا» بهترین فرصت برای تبادل اندیشه‌ دانشجویان و صاحبان صنایع است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری علم و فناوری آنا، حامد افشاری رئیس دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرقدس، ملارد و صفادشت در حاشیه مراسم تجلیل از مقام معلم که در محل دانشکده علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرقدس برگزار شد به خبرنگار آنا گفت: اخلاق یک استاد می‌تواند موجب تحول در یک دانشجو شود و در نخستین گام خدمت‌رسانی، انسان‌ها می‌توانند دنبال یکسری الگو‌ها باشند.

وی افزود: هدف علم تفکر است تا به ثبات برسیم و باید قدرت تفکر و تحلیل را بالا ببریم و هدف از این علم‌آموزی و تفکر را بدانیم و اگر فضای آموزشی را پویا کنیم دانشجو پویا می‌شود و دانشجوی پویا فضای آموزشی را پویاتر خواهد کرد و رفتار استادان می‌تواند موجب نشاط و پویایی شود.

رئیس دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرقدس، ملارد و صفادشت با اشاره به تأکید دکتر طهرانچی درباره نسل چهارم دانشگاه‌ها و اجرای برنامه علمی صنعت افزود: یک استاد هیئت علمی و یک دانشجوی دکتری تخصصی باید سرشار از خلّاقیت، عشق به تحقیق و همچنین ویژگی‌های فرهنگی و پژوهشی با شرایط مطلوب خدمت به جامعه بوده و همواره نوآوری و فناوری را در دستورکار‌ خود داشته و در مواجهه با بحران‌های اقتصادی دچار تنش اضطراب و افسردگی نباشد.

افشاری با بیان اینکه برنامه سند تحول دانشگاه آزاد در دستورکار قرار گرفته است، اشاره کرد: در مسیر دانشگاه سند تحولی نوشته شده که در حوزه‌های آموزشی، فرهنگی و فناوری کاربرد دارد؛ بنابراین باید همدیگر را مجاب کنیم که با تفکر و هم‌اندیشی در تیم‌های دانشجویی و با هم‌افزایی موفقیت را به‌دست آوریم؛ چراکه وقتی رکود در انسان وجود داشته باشد موفقیت حاصل نمی‌شود، وقتی که انسان بخواهد از حالت سکون خارج شود ابتدا باید اراده داشته باشد و لازم است بدانیم نخستین چیزی که موجب رشد می‌شود فعل خواستن است و اگر تیم، ایده یا انگیزه خوب وجود داشته باشد نیروی انسانی خوب به‌عنوان یک سرمایه انسانی موجب موفقیت می‌شود و شرط اول موفقیت فعل خواستن است.

وی یادآور شد: در دانشگاه آزاد اسلامی اقدامات خوبی در زمینه اجرای برنامه علمی صنعت و تجارت گرفته و مأموریت واحد‌های دانشگاه آزاد اسلامی به تناسب شرایط بومی و منطقه‌ای در راستای رفع معضلات آن منطقه همواره در دستورکار و برنامه‌های ما بوده است.

رئیس دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرقدس، ملارد و صفادشت متذکر شد: درباره ورود به بخش صنعت و جامعه وقتی کار یا مهارتی یاد بگیریم، تجربیات موجب کارآفرینی و پویایی‌ می‌شود؛ به عنوان مثال اگر دانشجویان حوزه کامپیوتر، حسابداری مالی، مدیریت بازرگانی و بازاریابی یا سایر رشته‌ها تیم تشکیل دهند با تشکیل تیم‌ می‌توانند هم‌افزایی ایجاد کرده و با ارائه راهکار کارآفرینی و اشتغالزایی کنند.

افشاری درباره جذب نیروی جوان دانشجو در بازار کار با صنایع هم گفت: در شهرک زاگرس تمامی واحد‌های صنعتی برای جذب نیروی مهارتی دانشجو اعلام نیاز می‌کنند و با وجود امکانات و زیرساخت‌های موجود دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرقدس می‌تواند برای افزایش تعامل با صنایع منطقه‌ای از برپایی رویداد صدرا با اقدامات عملیاتی فرصت‌هایی را ایجاد کند.

وی با اشاره به نمایشگاه صدرا تصریح کرد: هفته نخست خرداد نمایشگاهی با عنوان «صدرا» برگزار می‌کنیم و از تمامی صنایع دعوت کردیم که در این رویداد حضور داشته باشند و تا پایان هفته در نمایشگاه دانشجویان و صاحبان صنعت در یک رویارویی مستقیم قرار می‌گیرند و استادان هم کنار صنایع می‌توانند طرح و فضای پویا ایجاد کنند.

رئیس دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرقدس، ملارد و صفادشت در ادامه توضیح داد: دانشجویان دانشگاه هم با رشته‌های مختلف و اندیشه‌های متفاوت و تیم‌سازی می‌توانند به موفقیت برسند و بهترین دوران تلاش و موفقیت دانشجویی دوره کارشناسی است.

افشاری با اشاره به نقش‌آفرینی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرقدس و استادان هیئت علمی، استفاده از تجارب علمی و استخراج دانش از مسیر هم‌افزایی تحقیقات گفت: دستیابی به غرور ملی مدنظر مقام معظم رهبری است؛ بنابراین یک استاد و مدرس دانشگاه باید با مفاخر ملی و افتخارات علمی کشور خود آشنا شود.

در پایان این مراسم از استادان برگزیده با اهدای لوح سپاس تجلیل شد.

انتهای پیام/