دعوت فخاری برای پیوستن به پویش کمک به کم توانان جامعه
تاریخ انتشار: ۲۶ اسفند ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۳۱۴۱۱۴۴
به گزارش خبرنگار مهر، الهام فخار ی در جلسه علنی روز سه شنبه در نطق پیش از دستور گفت: میتوان امسال در یک پویش سراسری از خریدن و برتن کردن تنپوش و پایپوش نو خودداری کرد و پول آن را برای بخشهای کمتوان جامعه سفره و جامهی نو هزینه کرد.
مشروح نطق وی به شرح زیر است:
امید هدیه بدهیم
به نام پروردگار
دشت فروردین ایران روشن و سرزنده باد
مهر و آبادیاش اندر فزون همواره باد
تکههای ابر پراکنده اند، جا بهجای شهر بر خاک باریدهاند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
امید به روزگار نو برای سرزمینی که مردمانش خسته از رنجها، تاراجها، پلشتیها و بازدارندههای گوناگون هستند، با نوروز پیوند خورده است.
بهاری که برایش سفره میگستریم و به پیشوازش خانهتکانی میکنیم تا جانمان به برکتش تازه شود و بر تیرگی و پلیدی و دشواریها چیره شویم.
سفرههای آیینیمان را رنگرنگ میآراییم. برای شادباش نوروز دانههای روینده را سبز میکنیم و غبار میزداییم.
از میان همهی جشنهای نیاکانمان، که همگی در پیوند با زمان و زمین، باد و آب و خاک و آتش، در ستایش آفریننده و به پاسداشت آفرینش بودهاند، امروز برایمان جشن نوروز است که هنوز پابرجاست. با دریغ بر کمفروغ شدن آئینهای مهربانانهی پارسی، باید برای نگهداشت جشن نوروز هم بیش از گذشته هوشیار باشیم.
در دهههای گوناگون تاریخ کهن سرزمینمان، بیگانگانی بر ایران جفا کردند، برای نوروززدایی، از میان بردن جشنها و ارزشهای دیرین و بهفراموشی سپردن انگارهها و کنشهای گروهی و مردمی و باستانیمان، از هیچ کاری فروگذار نکردند. با اینهمه نوروز و جشن بهاران پابرجا ماند، چون خانواده و شبکههای پویای خویشاوندی نوروز را در خانه و کوی و برزن زندهنگاه داشتند.
کاسته شدن از جمعیت روستایی، دگرگون شدن شهرهای کوچک به شهرستان، دگرگونی ساختار کلانشهرها، از یکسو و از سوی دیگر دگرگونی خانواده گسترده و خوشههای پرشاخهی خویشاوندی به خانواده هستهای و تُنُک شدن خوشههای نسبی و سببی و کاهش میانگین فراوانی اعضای خانواده ایرانی بر چگونگی نکوداشت و برگزاری آئینها اثرگذار است.
امروزه در کلانشهرها نوشدن سال بر سفرهی فامیلی بزرگ و گسترده کمیاب است، بسیاری از شهروندان کلانشهرها نوروز را در سفر میگذرانند و دیدوبازدید نوروزی رونق گذشته را کمتر دارد.
از اینرو جامعهپذیری کودکان و نوجوان برای شناخت و نکوداشت جشنهای اسفندماه و جشن بزرگ نوروز دچار کاستی تدریجی است. از نوروز بیشتر تعطیلی دوهفتهای اش برجامانده و آن را نگهداشته است و شماری از جوانان از چگونگی کنشهای آئینی جشن نوروز ناآگاه هستند. همچنین شتاب دگرگونیهای اجتماعی به دشواری نهادینهشدن ارزشها و باورها، آئینها و نقشهای کهن انجامیده است.
از سوی دیگر بالارفتن هزینهی زندگی در شهرها، نابسندگی درآمد بسیاری از خانوادههای طبقه متوسط و تهیدستان و فشار شرایط اقتصادی این سالها، مردم را برای برگزاری جشن بزرگ نوروز دچار گیروگره کردهاست.
دشواریهای مالی و ناهماهنگی درآمد-هزینهی خانوارها به دوریگزینی از یکدیگر و ترس از ناتوانی در پرداخت هزینههای برپایی مهمانی و دورهمیهای خرد و کلان میانجامد. سفرههایی کوچک در گوشهها و خانههایی خلوت و دوریگزینی از رفتوآمدهای خویشاوندی، گذشته از پیامدهای منفی بر پیوندهای بزرگسالان، به کاستی و مساله در فرایند جامعهپذیری و درونیکردن باورها، ارزشها، نقشها و کنشهای اجتماعی کودکان و نوجوانان میانجامد. پیامد این کاستی افزایش گسست اجتماعی میان نسل نو با پیشینهی فرهنگی خود، گسست میان کودک و نوجوان با بزرگسالان و سالمندان هم خواهد بود.
در بازههای تاریخی سخت ایران، این خود مردم بودهاند که برای دشواریها چارهجویی کردند و چه بسیار نوروزها که مردم با همیاری روزگار تازهای رقم زدند.
امسال با دشواری و فشار اقتصادی برای بسیاری از مردم ایران به پایان میرسد. کلانشهرها درگیر حاشیههای پرچالش و مدیران شهری درگیر کمبودهای درآمدی و بدهیهای گذشتهاند.
کاهش توان اقتصادی و افزایش حاشیهنشینان، دستخالی ماندن برخی بخشهای کارگری و کمبود درآمدهای روستاییان همه واقعیت هستند. با این همه، نسیم نوروز و باران بهار و جوانههای سرشاخهها نویدبخش هنگام جشن نوروز است.
میتوان از این سرمایهی فرهنگی نیاکان برای مهرگستری و مهربانی میان مردم سرزمین و هم مردمان سرزمینهای همپیوند و خویشاوند بهرهگرفت.
میتوان به پایکوبی و دستافشانی برای بهار، از خانوادههای کمتوان و کهنسالان برای خانهتکانی احوالپرسی کرد و به برپاکردن سفره نوروز در خانه شأن شتافت.
میتوان جشن باستانی دیرین را با سادهتر ولی درکنارهمآوردن خرد و کلان، تهیدست و پرتوان، سالمند و کودک بر سر سفرههایی به روشنای مهر. و با برکت هفت سین پارسی زنده نگاه داشت.
میتوان امسال در یک پویش سراسری از خریدن و برتن کردن تنپوش و پایپوش نو خودداری کرد و پول آن را برای بخشهای کمتوان جامعه سفره و جامهی نو هزینه کرد. آئینهای جشن بزرگ نوروز سرمایه و گنج بیمانند ما است. به پیجویی دلشکستگان خواهیم شتافت و شانهبهشانهی یکدیگر برای بازآفرینی خانه و محله و میهن پرامید تلاش خواهیم کرد.
روزگاری نو را میتوان با هم ساخت و روشنای امید را در خانه خانهی ایرانزمین زنده نگهداشت.
نوروز روشنای امید است
از ورای تاریکی و سرما سربرمیکشد
جان میبخشد،
بر دشت و کوه سبکبار میوزد،
سرود شادمانهی زندگی سرمیدهد،
رشتههای سرد زمستان را پنبه میکند.
نوروز نوای امیدِ هستی است
امید به چیرگی بر رنج و دلمردگی
نوروز سرمایهی جاودانهی ما است
نوروز روشنای امید است،
خجسته باد پیروزی نوروز، فرخنده باد زندگی
از این فرصت استفاده میکنم و به همه دوستان پیشنهاد میکنم در روزهای باقی مانده از سال ۹۷ با حضور در کتاب فروشیها عید امسال کتاب و اشتراک نشریات را برای شادباش نوروز در اولویت قرار بدهند. با توجه به بحران و وضعیت کاغذ و نشر این موضوع اهمیت بیشتری پیدا میکند. کد خبر 4570086 نورا حسینی
منبع: مهر
کلیدواژه: الهام فخاری شورای شهر تهران نطق پیش از دستور شهرداری تهران نوروز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۱۴۱۱۴۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
گره اندر گره
تین نیوز رانندگان و مالکان اتوبوس ها در 365 روز سال منتظرند که ناوگان فرسوده نوسازی شود، حقوق رانندگان ثابت و قیمت بلیت ها واقعی و غیردستوری شود و مسئولان برای این صنف با توجه به نیازمندی ها و درخواست های رانندگان و شرکت های مسافری تصمیم بگیرند. با این حال، برآیند گفت وگو با اهالی صنف این است که مسئولان بدون توجه به پیشنهادهای کارشناسانه و دلسوزانه بخش و بیشتر بر اساس مصالح مدیریتی، خط مشئ هایی تعیین می کنند که به ضرر مجموعه فعالان حمل و نقل جاده ای مسافری تمام می شود. غلامرضا خادمی زاده، رئیس کانون سراسری انجمن های صنفی رانندگان و دارندگان حمل ونقل جاده ای مسافری کشور در گفت وگو با ترابران، درباره دلایل مختلف کاهش مسافران جاده ای و در عین حال، کمبود بلیت اتوبوس در ایام نوروز 1403 توضیحاتی ارائه داده است.
ترابران: لطفاً برایمان توضیح بدهید که افزایش 25 درصدی قیمت بلیت اتوبوس که از 15 اسفند اعمال شد، چه تاثیری بر روند سفرهای نوروزی از طریق ناوگان مسافری داشت؟
در بحث افزایش قیمت بلیت اتوبوس، ما مشکلات فراوانی داشتیم، زیرا در ابتدا، وزیر راه به علت قول ها و تعهداتش نسبت به هیئت دولت در خصوص کنترل قیمت ها، با افزایش نرخ مخالفت می کرد، بنابراین ما هم اعتراضات خود را به همه نهادها و ارگان های مربوطه نظارتی و امنیتی اعلام کردیم که با این نرخ ها حرکت اتوبوس ها اصلاً به صرفه نیست چون اساساً بحث افزایش نرخ نیست، بحث یکسر خالی است، زیرا در ایام نوروز در برخی استان ها و شهرها مسافر هست، ولی در برگشت دیگر مسافری برای مبدأ نیست، در پایان سفرهای نوروزی هم به مبادی خاص مسافر هست، ولی برعکس نیست؛ بنابراین چون مشکل یک سر خالی را داشتیم، درخواست افزایش قیمت کردیم تا رانندگان و مالکان اتوبوس انگیزه ای برای فعالیت داشته باشند.
ضمن اینکه امسال استثنای دیگری هم داشتیم و آن تقارن ماه مبارک رمضان با پیک سفرهای نوروزی بود. بسیاری از مردمی که قصد سفر داشتند، به دلیل محدودیت های مربوط به روزه داری نمی توانستند مسافرت کنند. همانطور که می دانید اغلب مصرف کنندگان ناوگان جاده ای اقشار متوسط رو به پایین هستند و این افراد معمولاً بیشتر به عقاید مذهبی خود پایبند هستند، بنابراین هم کاهش شدید مسافر و هم مشکل یک سر خالی را داشتیم و با این شرایط، انگیزه ای هم برای مالکان و رانندگان نمی ماند.
البته این افزایش نرخ دردسر زیادی داشت و هنوز هم دردسر داریم، زیرا رسماً اعلام نشده بود. وزارت راه و شهرسازی محافظه کاری کرد و وزیر راه در برخی مصاحبه ها اعلام کرد که افزایش نرخ نداریم و در برخی صحبت های دیگر گفت افزایش نرخ داریم یا سازمان راهداری یک بار اعلام کرد که 30 تا 40 درصد افزایش نرخ داریم و بعد بار دیگر اعلام کرد که فعلاً افزایش نداریم. همین تناقض گویی ها باعث شد برخی از نهادهای نظارتی ازجمله تعزیرات در بعضی استان ها و ادارات کل صمت نامه بزنند، مکاتبه کنند و به صورت حضوری جلوی کار را بگیرند.
نفر- کیلومتر در کشور ما برای اتوبوس های VIP، 1662 تومان ، اما قیمت فروش آن 410 تومان است و قیمت نفر -کیلومتر اتوبوس های عادی هم 1089 تومان است، ولی با قیمت 240 تومان به فروش می رسد، یعنی ما حدوداً یک چهارم قیمت واقعی دریافت می کنیم
در اوج سفرهای نوروزی، واقعاً درگیری های زیادی داشتیم تا حدی که در برخی استان ها مانند کردستان و لرستان شرکت های مسافربری تهدید به تعطیلی و اعمال جریمه هم شدند، بنابراین آن افزایش 25 درصدی کمک آنچنانی برای ما نداشت. خیلی از شرکت ها به دلیل نامه های ادارات کل صمت نتوانستند پیش فروش بلیت داشته باشند یا برخی مالکان تمایلی برای انجام سفر نداشتند. همان طور که می دانید انجام سفرهای ایمن و آسوده نیاز به آرامش خاطر رانندگان و مالکان اتوبوس ها دارد، اما متأسفانه با وضعیتی که برایتان توضیح دادم، مالکان و رانندگان چون آرامش نداشتند، نتوانستند خدمات درخوری را به مسافران ارائه دهند.
متاسفانه سازمان راهداری نه تنها هیچ کمکی نکرد، بلکه اطلاعیه ای دادند که بسیار غیرکاشناسی و به نحوی مضحک بود. اعلام کردند که رانندگان بخش کالا که علاقه دارند می توانند در ایام نوروز در بخش مسافری هم فعالیت کنند در حالی که اگر راننده بازنشسته دفترچه اش ابطال شده، راننده کامیون هم دفترچه ندارد، اگر راننده بازنشسته کارت هوشمند مسافر ندارد، راننده بخش کالا هم ندارد، اصلاً کدام رانندگان حمل کالا با آن میزان حقوق و آسایش و آرامش که نه پلیس راه و نه گشت و نه دلالی مزاحمش می شود وارد این حوزه می شود؟!
ترابران: البته ظاهراً همان میزان افزایش 25 درصدی هم برای بخش مسافری رضایت بخش نبود و مدیرعامل اتحادیه تعاونی مسافربری های کشور هم گفتند این افزایش، دردی از مشکلات رانندگان و صاحبان اتوبوس ها دوا نمی کند.
ببینید ما در دنیا چیزی به نام آمار و محاسبات داریم و هر کاری نیاز به برنامه ریزی براساس آمار دارد. در حمل ونقل در تمام دنیا، در بخش کالا تن- کیلومتر را داریم و در بخش مسافر نفر-کیلومتر که براساس انواع هزینه ها، میزان تورم بنابر آمار بانک مرکزی و قیمت قطعات و تعمیرات، از هزینه بیمه تا حقوق راننده و عوارض بین راهی محاسبه می شود. نفر- کیلومتر در کشور ما برای اتوبوس های VIP، 1662 تومان ، اما قیمت فروش آن 410 تومان است و قیمت نفر -کیلومتر اتوبوس های عادی هم 1089 تومان است، ولی با قیمت 240 تومان به فروش می رسد، یعنی ما حدوداً یک چهارم قیمت واقعی دریافت می کنیم.
اگر نرخ امروز ما 4 برابر شود، تازه با قیمت قانونی برابر می شود. به این ترتیب، با 25 و30 درصد افزایش هم هیچ مشکلی حل نمی شود. شما ببینید با توجه به افزایش حداقل حقوق توسط وزارت کار، چند درصد حق بیمه رانندگان بالا رفته و چقدر حقوق رانندگان باید افزایش پیدا کند. پس از آن 25 درصد افزایش، 30 درصد آن بابت کمیسیون و عوارض کسر می شود.
پس واقعاً هیچ کمکی به معیشت رانندگان نشده، چون ما با نرخ واقعی فاصله داریم، این افزایش 25 درصدی فقط مسکن موقت بود، ولی با عملکرد وزیر راه و سازمان راهداری به عنوان متولی حمل ونقل جاده ای، لذت همان افزایش 25 درصدی قیمت بلیت را نتوانستیم بچشیم و با توجه به کاهش سفرها، در اوج سفرهای نوروزی تا 40 درصد اتوبوس ها با ظرفیت کامل حرکت نکردند.
تا سه سال پیش قیمت گذاری دست بخش خصوصی بود و متاسفانه اشتباه از خودمان بود که فقط نگران مسائل اقتصادی مسافران بودیم و نرخ های بلیت را واقعی نکردیم اما الان قیمت ها از طرف دولت دستوری شده است و همه فعالان را دچار مشکل کرده است، زیرا مسئولان در سازمان راهداری و وزارت راه بیش از هر چیز به پاسخگویی به مدیران رده بالای خود می اندیشند و در تصمیمات خود منافع و مصالح بخش را در نظر نمی گیرند.
ترابران: با توجه به مشکلاتی که به آنها اشاره کردید و حقوق کم رانندگان، آیا همه رانندگان فعال در انجام سفرهای نوروزی همکاری کردند؟
رانندگان به دلیل اینکه حقوقشان سرویسی است و کمترین حقوق در بین اقشار کارگری کشور را می گیرند، برای تامین هزینه های زندگی مجبورند که سرویس بروند و همه رانندگان در ایام نوروز حاضر بودند؛ پس اگر ما با کمبود راننده مواجه شدیم، به دلیل عدم برنامه ریزی و ساماندهی سازمان راهداری بود.
تا سه سال پیش قیمت گذاری دست بخش خصوصی بود و متاسفانه اشتباه از خودمان بود که فقط نگران مسائل اقتصادی مسافران بودیم و نرخ های بلیت را واقعی نکردیم اما الان قیمت ها از طرف دولت دستوری شده و همه فعالان را دچار مشکل کرده است
ما پیش از عید، به سازمان نامه زدیم و خواستیم که مانند ایام اربعین از رانندگان بازنشسته ای که هنوز توانایی انجام کار را دارند استفاده کنیم تا در پیک سفرهای نوروزی به ما کمک کنند. چندین نامه از طریق کانون رانندگان و دارندگان بخش مسافری ارسال کردیم و به صورت تلفنی و حضوری در جلسات این موضوع را پیگیری کردیم و قرار بود همکاری کنند، اما متاسفانه سازمان راهداری نه تنها هیچ کمکی نکرد، بلکه اطلاعیه ای دادند که بسیار غیرکاشناسی و به نحوی مضحک بود. اعلام کردند که رانندگان بخش کالا که علاقه دارند می توانند در ایام نوروز در بخش مسافری هم فعالیت کنند در حالی که اگر راننده بازنشسته دفترچه اش ابطال شده، راننده کامیون هم دفترچه ندارد، اگر راننده بازنشسته کارت هوشمند مسافر ندارد، راننده بخش کالا هم ندارد، اصلاً کدام رانندگان حمل کالا با آن میزان حقوق و آسایش و آرامش که نه پلیس راه و نه گشت و نه دلالی مزاحمش می شود وارد این حوزه می شود؟!
رانندگان بخش باری علی رغم محدودیت تردد کامیون ها در برخی ایام نوروز، حاضر نمی شوند با این حقوق پایین برای ما کار کنند و ترجیح می دهند تعطیلات را با خانواده اوقات خود بگذارند. در حالی که مسئولان خیلی راحت می توانستند که با قبول درخواست کانون رانندگان و دارندگان بخش مسافری برای استفاده از رانندگان بازنشسته که قبلاً آزموده شده بود این کمبود را جبران کنند. متاسفانه ما به شدت با کمبود رانندگان مواجه شدیم و به این کمبود راننده پلیس راهداری هم دامن به دلایل سختگیری های قانونی و حتی غیرقانونی می زند، دفترچه های بسیاری از راننده های ما گرفته شده و به دلیل توقیف دفترچه، رانندگان بسیاری نتوانستند با ما همکاری کنند. یعنی همه عوامل دست به دست هم دادند تا بخشی از ناوگان ما زمینگیر شوند و نتوانیم از حداکثر توان و داشته هایمان استفاده کنیم.
ترابران: آیا تعطیلات عید فطر، توانست موج جدیدی از سفرها را ایجاد کند که تا حدودی کسری حجم سفرهای نوروزی را جبران کند؟
با توجه به اینکه روز عید فطر معمولاً براساس تقویم نیست و براساس نظر علماست، بسیاری از افراد از قبل نمی توانند برای این ایام برنامه ریزی سفر کنند. ضمن اینکه سفرهای تعطیلات عید فطر کوتاه خواهد بود و سفر از استان های جنوبی به مشهد مقدس یا شهرهای شمالی امکان پذیر نیست. بیشتر این سفرها محدود می شود به سفرهای درون استانی و استان های همجوار که نمی تواند موجی ایجاد کند که تا حدی جبران کننده کمبود مسافر در نوروز باشید. این را هم در نظر داشته باشید که اتوبوس های ما 25 صندلی بیشتر ندارد، بیشتر از ظرفیت مشخصی، نمی توانیم کمبودهای گذشته خود را جبران کنیم.
ترابران: آیا یکی از عوامل کاهش سفرهای نوروزی مربوط به مسائل اقتصادی و کاهش قدرت خرید عموم جامعه نبوده است؟
بحث های اقتصادی قطعا تاثیرگذار است، ولی درصد کمی از دلایل کاهش سفر را شامل می شود، آنچه از نظر من اهمیت دارد عدم برنامه ریزی مسئولان برای سفرهای مردمی است، زیرا در نوروز، مسافران ساعت ها در ترافیک جاده ها می مانند موقعی که به مقصد می رسند، هیچ هتل و رستورانی نیست که پاسخگوی نیاز مسافران باشد و بسیاری از خدمات دهندگان از طریق گرانی یا ارائه خدمات بی کیفیت از تقاضای زیاد مسافران سوءاستفاده می کنند. با توجه به این مسائل، مثلاً خانواده من و تمام اقوامم هیچ گاه در ایام نوروز سفر نمی کنیم و برنامه سفر خود را در قبل یا بعد از ایام نوروز تنظیم می کنیم.
متاسفانه نبود برنامه ریزی و پیش بینی های لازم در سازمان های مرتبط با سفرهای مردمی از جمله سازمان راهداری، پلیس راه، سازمان میراث فرهنگی و گردشگری باعث شده که نتوانند شرایط خوبی برای سفر مردم در ایام نوروز فراهم کنند. با توجه به تجربیات سفرهای نوروزی در سال های قبل، مردم متوجه شده اند بیش از آنچه که برایشان رفاه و آسایش داشته باشند، دچار مشکلات متعددی می شوند وگرنه علی رغم فشارهای شدید مالی مردم می توانند مسائل اقتصادی خود را به هر ترتیبی مدیریت کنند. به عنوان مثال، در مجتمع های خدمات رفاهی بین راهی هیچ گونه نظارتی در ایام نوروز وجود ندارد و مسافری هم که مثلاً می خواهد یک کیلو آجیل بخرد، دیگر زمانی ندارد که بخواهد با سامانه 124 تماس بگیرد و شکایت خود را از افزایش قیمت ها اعلام کند.
آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید