به نقل از «دانا»

روستایی با قدمت 3 هزار ساله جاذبه گردشگری زنجان/ وقتی قروه دور تا دور دیوار کشی شد

تاریخ انتشار: ۱۰ فروردین ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۲۵۵۶۵۲

روستای قروه یکی از روستاهای استان زنجان محسوب می شود که دارای قدمت 3 هزار ساله بوده و گردشگران بسیاری هر ساله از آن بازدید می کنند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛  به نقل از موج رسا،روستای قروه در کنار شاهراه تاکستان به ابهر در استان زنجان واقع شده و با شهرستان ابهر 15 کیلومتر فاصله دارد و در تقسیمات کشوری جزو این شهرستان محسوب می شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 
این روستا دارای وضعیت طبیعی جلگه ای است و سکونت دائمی بوده و منبع درآمد اصلی روستاییان از طریق کشاورزی، دامداری و باغداری از جمله محصولات کشاورزی شامل انگور، گردو، بادام، گوجه فرنگی، غلات سطح زیر کشت آبی و دیم است.

این روستا از طرف شمال بخاطر دسترسی به جاده آسفالت ابهر و تاکستان رشد بیشتری دارد و آثار تاریخی این روستا شامل مسجد جامع، یک پل قدیمی بر روی رودخانه ابهر رود، چند آسیاب آبی و امامزاده عبدالخیر که مربوط به دوره صفویه است.

 

 *قروه دارای مناظر منحصر به فرد
قروه روستای ساخته شده بر سنگی یکپارچه، منظره جالب توجه و منحصر به فرد است، این منظره شگفت انگیز در نزدیکی شهر ابهر واقع در استان زنجان خودنمایی می کند که بافت خاص این روستا هر نگاه زیبایی جویی را به خود می خواند. 
این روستا از دو ویژگی قابل توجه برخوردار است، اول وجود مسجد جامع قروه که متعلق به دوره سلجوقیان است و تنها گنبد خانه به جای مانده است دوم وضعیت شکل گیری و ساخته شدن روستا که آثاری از اوایل دوران شکل گیری آن دیده نمی شود. 
آن بخش از روستا که بر یک صخره یکپارچه ساخته شده و دارای وضعیتی به طور کامل خاص و قابل توجه است. به نظر می رسد قدمت این بافت به بیش از 200 سال برسد. 
در منطقه مورد مطالعه توده سنگی از نوع کربناتی دارای بافت اسفنجی و ساختار تراورتنی وجود دارد که در این محل به شکل مخروطی شکل قرار گرفته و این سنگ های کربناتی اغلب از نوع آهکی و مارنی فشرده شده از دو بخش زبرین و زیرین تشکیل گردیده که یک افق کم ضخامت و سست بین آنها قرار دارد. 

البته چنین به نظر می رسد به هنگام تشکیل مخروط، مسیر رودخانه ابهر رود در این محل واقع نبوده بلکه بعد از تشکیل مخروط به دلیل دگر ریختی ایجاد شده در توپوگرافی منطقه، به محل فعلی تغییر مسیر پیدا کرده است. 
جریان آب رودخانه خود نیز به تدریج سبب انحلال سنگ و گسترش شکستگی گردیده که ابتدا بستر و مسیر رودخانه را فراهم آورده و هم اکنون مسیر رودخانه به صورت مارپیچ در قصر مخروط سنگ یاد شده واقع است. 
قطعه ای از توده سنگی که در قسمت شمالی رودخانه واقع است وضعیتی خاصی دارد و سطح زبرین این قطعه سنگ به طور کامل بالاتر از سطح زمین واقع شده و در کم ترین حالت حدود سه متر از سطح زمین بالاتر بوده و این ارتفاع در بعضی نقاط به بیش از 10 متر می رسد. 
چنین به نظر می رسد این مسئله در دوره ای خاصی اهالی روستا را بر آن داشته تا با استفاده از این ویژگی روستای خود را طوری بسازند که دارای ایمنی زیاد بوده و از گزند دزدان و غارتگران در امان باشند. 
بدین ترتیب خانه های روستا را بر صخره طوری بنا کرده اند که دیوار خارجی خانه ها دقیقاً در امتداد دیواره قطعه سنگ به صورت عمودی قرار گیرد. 
زمانی که کل روستا ساخته شد به نظر می رسد دور تا دور روستا را دیوار کشیده اند به نوعی که تا یک ارتفاع دیواره سنگی و بقیه آن دیوار خانه های روستایی به هم چسبیده تشکیل می داده که در نتیجه نفوذ به داخل روستا ممکن نبود مگر از طریق تنها ورودی روستا که در قسمت شمال غربی آن واقع شده که ارتفاع سطح روی توده سنگی تا سطح زمین در کم ترین حالت بوده است. 
به نظر می رسد نحوه ورود به روستا با در نظر گرفتن مسائل ایمنی طراحی شده است. 
زیرا وقتی از ورودی روستا که در سطح پایین تری قرار دارد به ورودی مجموعه و داخل آن نگاه می شده، چیزی به جز دو دیوار موازی و یک دیوار مقابل آن که راه نگاه را به طور کامل مدور می کرده دیده نمی شده و در صورت ورود غریبه به داخل روستا در همان ابتدای ورود روستاییان توان مقابله مناسب با مهاجمان را داشته اند. 
براساس بقایای به جای مانده از روستای قدیمی قروه می توان حدس زد که در داخل این روستا حدود 29 خانه وجود داشته که از این میان 8 خانه بعد از تعمیرات متوالی که شکل قدیمی خانه ها را از بین برده مسکونی است. 
این معماری جذاب و صمیمی از طرفی با رودخانه و از سویی دیگر با قطعه سنگ آهکی به جا مانده از دوران چهارم زمین شناسی کوارترنری آن چنان عمل می کند که گویی این معماری با طبیعت پیرامون هم زمان شکل گرفته است. 

معماری سیویل و صخره‌ای این روستا بسیار جالب و در خور معرفی و مطالعه است و قابل مقایسه با معماری صخره‌ای علم کندی است. هنوز آثار و بقایای منازلی که در دل کوه کنده شده با منظره بدیعی خود نمایی می‌کنند. در قلب این روستا یکی از آثار ارزشمند دوران سلجوقی (قرن پنجم هجری) جای گرفته است .

 

* قروه روستایی همراه با طبیعت

قروه روستای ساخته شده بر سنگی یکپارچه، منظرۀ جالب توجه و منحصر به فرد آفریده است، این منظره شگفت انگیز در نزدیکی شهر ابهر واقع در استان زنجان خودنمایی می‌کند که بافت خاص این روستا هر نگاه زیبایی جویی را به خود می‌خواند.

رئیس میراث فرهنگی و گردشگری شهرستان ابهر با اشاره به جاذبه های گردشگری شهرستان ابهر،اظهار داشت:شهرستان ابهر با آثار تاریخی متعدد و چشم اندازهای طبیعی بسیاری که دارد یکی از بهترین مقصدهای گردشگری است و ما نیز امسال آماده پذیرایی از میهمانان نوروزی در ابهر هستیم.
باقری با اشاره به روستای تاریخی قروه که در 15 کیلومتری شرق ابهر در جاده ترانزیتی ابهر – تاکستان و در امتداد رودخانه ابهررود قرار گرفته است، تصریح کرد: این روستا قدمت 3 هزار ساله دارد و خانه های سنتی این روستا روی صخره هایی بنا شده که زیر بنای روستا است و روخانه زیبای ابهر رود از میان این روستا عبور می کند.
رئیس میراث فرهنگی و گردشگری شهرستان ابهر با اشاره به معماری صخره ای و دست کند این روستا، یاد آور شد: هنوز هم آثار و بقایای منازلی که در دو طرف رودخانه ابهررود در دل کوه کنده شده وجود دارد.
وی افزود: این روستا دارای آثار ارزشمند بسیاری است که مسجد جامع قروه نیز با قدمت 1025 سال یکی از بناهای تاریخی ارزشمند به جا مانده از دوران سلجوقی است و به سبک چهارطاقی احداث شده و دارای ویژگی های منحصر به فرد و خاص خود است. 
وی خاطر نشان کرد: در قسمت غربی همین روستا آرامگاه امامزاده محمد ابوالخیر(ع) واقع شده است که در دوران صفویه ساخته شده و بنای آن را می توان با بنای مولا حسن کاشی در سلطانیه مقایسه کرد.
باقری یاد آور شد: روستای قروه دارای یک پل تاریخی است و علاوه بر این بافت تاریخی خانه های روستایی نیز جلوه زیبایی دارد.
رئیس میراث فرهنگی و گردشگری شهرستان ابهر با اشاره به استقبال از مسافران نوروزی در ابهر، بیان کرد: یک ساعت پس از تحویل سال جدید از میهمانان و گردشگران در عوارضی این شهر با اهدای صنایع دستی استقبال خواهد شد.

انتهای پیام/

منبع: دانا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۲۵۵۶۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشف شمشیر کمیاب هزار ساله در اسپانیا

 نتایج تحقیقات جدید نشان داد که یک شمشیر کمیاب که لقب «اکس‌کالیبور» به آن داده شده است و در «والنسیا»، شهری واقع در اسپانیا کشف شده است، در حقیقت یک هزار سال قدمت دارد و این یعنی؛ این شمشیر آخرین‌بار زمانی از قبضه خارج شده است که بخش زیادی از اسپانیا تحت حکمرانی مسلمانان بوده است.

«لایوساینس» در این‌باره نوشت، این شمشیر آهنین ۴۶ سانتی‌متری در سال ۱۹۹۴ درحالی داخل یک گور پیدا شد که به صورت عمودی در آن قرار داده شده بود و به همین دلیل به یاد شمشیر افسانه‌ای پادشاه «آرتور» لقب «اکس‌کالیبور» به این شمشیر داده شد. بر اساس داستان‌های قرون وسطایی، پادشاه «آرتور» این شمشیر را که به صورت عمودی داخل یک سنگ بود از آن بیرون کشید و به تاج و تخت بریتانیا رسید.

شمشیر والنسیا در خانه‌ای متعلق به دوران اسلامی پیدا شد. مقامات شهر والنسیا در بیانیه‌ای اعلام کردند که دسته شمشیر با صفحات برنز تزئین شده و دارای انحنا‌هایی است که کار با شمشیر را راحت‌تر می‌کند.

حتی با وجود اینکه شمشیر در یک محوطه متعلق به دوران اسلامی کشف شده است، یک ویژگی آن تعیین قدمت را دشوار می‌کرد؛ خمیدگی شمشیر کمی به سمت نوک شمشیر است که این ویژگی در شمشیر‌های ساخته شده توسط «ویزیگوت»‌ها که از سال ۴۱۸ تا ۷۱۱ میلادی بر اسپانیا حکومت می‌کردند نیز دیده می‌شود. در نتیجه این ابهام مطرح شده بود که آیا این شمشیر مربوط به دوران ویزیگوتی است یا اسلامی؟!

برای پاسخ دادن به این سوال، یک باستان‌شناس از «دانشگاه گرانادا» تحقیقاتی را برای تعیین قدمت این شمشیر آغاز کرد و با بررسی فلزکاری و رسوب به جای مانده در آن، به این نتیجه رسید که قدمت این شمشیر به قرن دهم میلادی بازمی‌گردد. همچنین مشخص شد که اندازه شمشیر برای اینکه توسط یک سوارکار مورد استفاده قرار بگیرد، تعیین شده بود.

منبع: ایسنا

باشگاه خبرنگاران جوان بین‌الملل اروپا و آمریکا