مستربچ چیست و استفاده از آن چه مزایایی دارد؟

به گزارش خبرنگار گروه علم وفناوری ایسکانیوز، پلیمرها در انواع صنایع از جمله صنعت بسته بندی، تولید لوله و اتصالات، سیم و کابل، لوازم خانگی، قطعات خودرو و ..... استفاده می‌گردند. بسته به کاربرد، باید نوع مناسبی از انواع مختلف پلیمر انتخاب شود. حتی اگر نوع پلیمر مناسب برای تولید یک محصول انتخاب شود باز هم نمی‌تواند تمام خواصی را که ما به آن نیاز داریم را در محصول نهایی ایجاد کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بنابراین موادی به عنوان افزودنی، رنگ، پرکننده و تقویت کننده باید به پلیمر اضافه گردند تا بتوانند پلیمر مربوطه را برای کاربردهای مختلف آماده نمایند، به این ترکیب مستربچ می گویند. سپس در هنگام تولید قطعات، با توجه به نوع مستربچ، درصدی از این ماده را به محصول اضافه می‌کنند تا خواص مورد نظر را بدست آورند.

مستربچ یا کامپاند شامل پایه پلیمری و مواد شیمیایی است. پایه پلیمر را بسته به نوع محصول نهایی و خواص مورد نظر انتخاب می کنند، مواد شیمیایی نیز به خواص بهینه مورد نیاز وابسته است به طوری‌که اگر رنگ کردن قطعه مد نظر باشد از مواد شیمیایی رنگی معدنی یا آلی استفاده می‌کنند و یا اگر استحکام مد نظر باشد از تقویت کننده‌ها استفاده می‌کنند و همینطور بسته به نیاز خواص فرایندی و یا محصول از مواد شیمیایی مناسب استفاده می‌کنند.

انواع مستربچ:

مستربچ‌های افزودنی:

مستربچ شفاف کننده PP یا هسته‌زا: این مستربچ‌ها شفافیت پلی پروپیلن را از طریق سازمان دهی مولکولی در حین فرآیند افزایش می‌دهند.

مستربچ لیزکننده: پس از تولید فیلم‌های پلاستیکی، لایه‌های فیلم به سختی از هم جدا می‌شوند و در فرآیندهای بسته‌بندی مشکلات فراوانی ایجاد می‌کنند. همچنین در تولید برخی تجهیزات و لوازم پزشکی مانند سرنگ، اصطکاک بین دو قطعه باعث کندی حرکت آن می‌شود. برای از بین بردن مشکلاتی از این قبیل از مستربچ لیزکننده استفاده می‌شود. این مستربچ باعث لغزندگی بهتر و کاهش چسبیدگی سطح محصول (خصوصا فیلم و ورق) به قطعات فلزی می‌گردد. انواع مستربچ‌های لیز کننده عبارتند از پایه پلی اتیلن جهت مصرف در نایلون، نایلکس و فیلم‌های چندلایه و پایه پلی پروپیلن مخصوص سلفون.

مستربچ آنتی بلاک: این مستربچ در تولید فیلم‌های پلیمری کاربرد دارد. این مستربچ افزودنی جهت کاهش چسبندگی سطوح فیلم به همدیگر پس از تولید تا زمان مصرف است.

مستربچ روشن کنندۀ نوری یا براق کننده PE: این مستربچ با نام‌های مواد سفیدکنندۀ پلیمر، مستربچ شفاف کننده و عوامل سفیدکنندۀ فلوئورسنت، مستربچ Aria Add 2161 است. این مستربچ برای براق کنندن و رفع کدری محصولات به کار می رود و به دلیل عبور نور بیشتر در محصول، جلای بیشتری به مصنوعات پلاستیکی می‌دهد. این ماده مورد استفاده در فیلم‌های معمولی و نازک و ضخیم و ظروف یک بار مصرف و انواع مصنوعات پلاستیکی است.

مستربچ آنتی استاتیک: استفاده از این مستربچ باعث جلوگیری از ایجاد الکتریسیته ساکن و جذب گرد و غبار در سطح محصول می‌شود.

مستربچ پایدارکنندۀ نور UV: استفاده از این مستربچ ها باعث جلوگیری از اثرات تخریبی و رنگ‌پریدگی محصولات پلیمری در معرض تابش اشعه ماوراء بنفش می‌گردد.

مستربچ آنتی اکسیدانت: پلیمرها به دلایل مختلف تحت تاثیر اکسیداسیون و تخریب قرار می‌گیرند. از این مستربچ‌ها جهت پایدار‌سازی پلیمر در برابر عوامل اکسایش در فرآیند تولید استفاده می‌شود.

کمک فرآیند پلیمر: به منظور افزایش قابلیت اکستروژن، مستربچ‌های کمک فرآیند پلیمری به طور گسترده در صنایع پلاستیک استفاده می‌شوند. مستربچ کمک فرایند شکست مذاب را حذف می‌کند، تجمع سرقالب را کاهش می‌دهد، با حذف پدیدۀ پوسته ماهی سطح فیلم را بهبود می‌بخشند و با کاهش درصد ژل، خروجی تولید را افزایش می‌دهند.

ضد سایش: مستربچ های سیلیکونی بر پایۀ پلی اتیلن که به منظور بهبود مقاومت سایشی به کار می رود.

مستربچ رنگی:

رایج ترین روش تولید قطعات رنگی از مواد پلاستیکی، افزودن مستربچ‌های رنگی است. این افزودنی‌ها گاهی علاوه بر ایجاد رنگ مطلوب محصول نهایی، باعث بهبود و اصلاح خواص فیزیکی، مکانیکی و غیره نیز می‌گردد. مستربچ رنگ یک مخلوط پلاستیکی شامل درصد بالایی از رنگدانه است که به اندازه ناچیزی با پلیمر مخلوط می‌شود تا آن را به رنگ مطلوب و نهایی برساند. به وسیله تغییر غلظت و مقدار این ماده می توان به نمونه های رنگی مختلف دست یافت.

اجزای اصلی مستربچ رنگی عبارتند از رنگ دانه، سازگارکننده و پلیمر حامل:

رنگ دانه ها: شامل پیگمنت ها در دو گروه آلی (مانند فتالو سیانین سبز) و معدنی (مانند اکسید آهن قرمز و یا تیتانیوم) و دای که مانند یک جوهر یا رنگ بی اثر است و عموما نمی توان از آن برای رنگ کردن پلی اولفین استفاده کرد.

مستربچ ضد حریق:

از این مستربچ جهت مقاوم‌سازی در برابر اشتعال استفاده می‌شود.

مستربچ‌های ضد مه گرفتگی ( ضد بخار):

این مستربچ در تولید فیلم و جهت جلوگیری از ایجاد بخار در لایه داخلی بسته بندی مواد غذائی و پوشش‌های گلخانه‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد.

مستربچ تمیز کننده :

جهت تمیز کردن هرچه سریعتر دستگاه از رنگ و مواد قبلی برای تولید محصول جدید استفاده می‌شود. این محصول ضایعات تعویض رنگ را به حداقل می‌رساند.

مستربچ شفاف کننده:

از این مستربچ جهت رفع کدری محصولات استفاده می‌کنند و به دلیل ایجاد عبور نور بیشتر در محصول، جلای بیشتری به مصنوعات پلاستیکی می‌دهد. این ماده مورد استفاده در فیلم‌های معمولی و نازک و ضخیم و ظروف یکبار مصرف و انواع مصنوعات پلاستیکی است.

دستگاه تولید مستربچ:

برای تولید مستربچ از دستگاه اکسترودر دو پیچه استفاده می‌شود. استفاده از ماشین اکسترودر یکی از متداول‌ترین و مقرون‌به‌صرفه‌ترین روش‌های شکل‌دهی به پلیمرها است. این ماشین دارای مارپیچی است که حرکت خود را از یک موتور و یک گیربکس می‌گیرد و در یک سیلندر حرکت می‌کند. مواد اولیه پلیمری از قیف به داخل دستگاه ریخته می‌شوند و بعد از ذوب شدن، با فشار از درون قالب دستگاه (دای) عبور کرده و به مرور که سرد می‌شود و شکل قالب (دای) را به خود می‌گیرد که در فرآیند تولید مستربچ مواد پس از عبور از قالب به شکل رشته درمی‌آیند. سپس این رشته‌ها وارد تانک آب شده تا خنک شوند و پس از آن از زیر یک خشک کن جهت گرفتن آب عبور داده می‌شوند و در نهایت وارد خردکن شده تا به شکل دانه های مستربچ خرد شوند.

مزایای استفاده از مستربچ

با به کار بردن مستربچ ها می‌توان در وقت، انرژی و هزینۀ لازم برای مخلوط کردن این پودرها و نیروی کار صرفه جویی کرد و استفاده از این ترکیبات اقتصادی است. همچنین به دلیل عدم پخش شوندگی مناسب برخی از افزودنی‌ها، امکان اضافه کردن مستقیم آن به محصول وجود ندارد. به عنوان مثال در فرآیندهای تزریق اضافه کردن افزودنی‌های پودری به دلیل کوتاه بودن طول مارپیچ دستگاه تزریق مناسب نبوده و استفاده از مستربچ پلیمری توصیه می شود.

انتهای پیام/

169 / 156 مستربچ پلیمر مواد شیمیایی تولید قطعات اتصالات سیم وکابل مواد افزودنی

منبع: ایسکانیوز

کلیدواژه: مستربچ پلیمر مواد شیمیایی تولید قطعات اتصالات سیم وکابل مواد افزودنی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۲۸۶۱۴۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

توت فرنگی مازندران چشم انتظار صنایع تبدیلی/ کام شیرین واسطه ها

خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها: مازندران دومین استان تولید کننده توت فرنگی کشور محسوب می‌شود و شهرهای بابلسر و جویبار بیشترین سطح زیر کشت این محصول را به خود اختصاص داده است.

۱۷ هزار هکتار از مزارع مازندران به زیر کشت توت فرنگی تخصیص دارد و از این میزان ۳۲۰ هکتار در شهرستان جویبار واقع شده است. شرایط مطلوب جوی و اقلیمی سبب شده تا سطح زیرکشت محصول توت فرنگی امسال در مازندران روند رو به رشدی داشته باشد.

با این حال این استان همچنان از داشتن صنایع تبدیلی و تکمیلی محروم است و دسترنج کشاورزان آن در استان‌های دیگر فرآوری می‌شود. کشت توت فرنگی به روش تونل پلاستیکی در مازندران در حال رواج است و سبب می‌شود این محصول زودتر به بازارهای مصرف راه یابد.

طی سال‌های اخیر روش کشت توت فرنگی از سنتی به صنعتی در حال تغییر بوده و برای کشاورزان ارزش اقتصادی بالایی را در پی داشته است. فصل برداشت توت فرنگی در مازندران چهار تا پنج ماه از سال طول می‌کشد و کشاورزان دغدغه فروش در زمان برداشت را دارند.

اصغر قربان زاده گل محله‌ای از کشاورزان شهرستان جویبار که چند سالی است به کشت توت فرنگی مشغول بوده در گفت وگو با خبرنگار مهر با اعلام اینکه زمین‌های بخش گیلخوران سنگین و رسوبی بوده و همیشه با کمبود زمین روبرو هستیم، گفت: زمین بنده اجاره‌ای بوده و متأسفانه هزینه اجاره زمین‌ها بسیار بالا بوده است.

زمین‌های بخش گیلخوران سنگین و رسوبی بوده و همیشه با کمبود زمین روبرو هستیم وی قیمت بالای کود و سموم کشاورزی را از دیگر مشکلات تولید کنندگان توت فرنگی اعلام و افزود: خوشبختانه قیمت امسال توت فرنگی مناسب بوده اما باید بپذیریم هزینه کشت تا زمان برداشت این محصول نیز بسیار بالا بوده است.

این تولید کننده اضافه کرد: در هر هکتار به ۱۸ کارگر نیاز داریم و در ۶ ماه از پروسه تولید این محصول اشتغالزایی و درآمد خوبی برای شهرستان جویبار که دومین شهرستان تولید کننده این محصول بوده به همراه خواهد داشت.

مسؤول ترویج و آموزش جهاد کشاورزی شهرستان جویبار سطح زیر کشت محصول توت فرنگی در این شهرستان را بسیار خوب ارزیابی کرد و گفت: کلاس‌های آموزشی و ترویجی در راستای تولید محصول سالم برگزار می‌شود.

سیده سمانه هاشمی با اشاره به اینکه کشت توت فرنگی بر روی مالچ های پلاستیکی به منظور کاهش مصرف علف کش‌ها، تولید محصول سالم و جلوگیری از تبخیر سریع آب در سال‌های اخیر رواج زیادی یافته است، اظهار کرد: از کشاورزان در خواست داریم با حضور در کلاس‌های آموزشی و به تبع آن استفاده کمتر از سموم و کودها در تولید محصول سالم گام بردارند.

سالانه سه هزار تن محصول توت فرنگی در جویبار تولید می‌شود و این محصول در باغات با قیمت‌های ناچیزی از کشاورزان خریداری و به قیمت کیلویی بیش از ۱۰۰ هزار تومان به مصرف کننده عرضه می‌شود.

تولید بیش از ۳ هزار تن محصول توت فرنگی در جویبار

مدیر جهاد کشاورزی شهرستان جویبار سطح زیر کشت محصول توت فرنگی در سال جاری را حدود ۳۳۹ هکتار بیان کرد و گفت: پیش بینی می‌شود ۳ هزار و ۲۲۰ تن محصول توت فرنگی تولید و به بازار عرضه شود.

عبدالله رحیمی در گفت‌وگو با خبرنگار مهر با اعلام اینکه توت فرنگی اولین میوه‌ای است که در فصل بهار به بازار عرضه می‌شود اظهار کرد: استان مازندران رتبه دوم سطح زیرکشت این محصول را به خود اختصاص داده است و شهرستان جویبار نیز در تولید این محصول رتبه دوم استان را کسب کرده است.

وی تعداد بهره برداران فعال در کشت این محصول را بالغ بر ۵۱۸ نفر اعلام کرد و افزود: برداشت آن از ۲۰ اسفند آغاز و هزینه‌های مازاد این محصول با عرضه نوبرانه آن به بازار قابل جبران خواهد بود.

مدیر جهاد کشاورزی شهرستان جویبار به اهمیت تولید سالم محصول توت فرنگی تاکید و اظهار کرد: روش‌های استفاده از ارقام تجاری و اصلاح شده به جای ارقام محلی، استفاده از نشاهای سالم و عاری از ویروس، استفاده از روش‌های نوین کشت به جای کشت سنتی، هزینه بهینه عناصر غذایی براساس آزمون خاک و برگزاری کلاس‌های آموزشی به منظور ارتقا دانش فن بهره برداران را در تولید محصول سالم دانست.

شهرستان بابلسر نیز رتبه اول تولید محصول توت فرنگی در مازندران را دارا است و پیش بینی می‌شود بیش از ۲۱ هزار تن محصول امسال در این شهرستان تولید شود.

پیش بینی برداشت ۲۱ هزار تن توت فرنگی از ۸۰۰ هکتار مزارع بابلسر

نصرالله پورحسین باقری مدیر جهاد کشاورزی شهرستان بابلسر با اشاره به آغاز برداشت توت فرنگی در این شهرستان، سطح زیر کشت توت فرنگی بابلسر را ۸۰۰ هکتار اعلام کرد و گفت: با توجه به وضعیت مناسب آب و هوایی، محصول دهی توت فرنگی بسیار مطلوب است و پیش بینی می‌شود ۲۱ هزار تن محصول تولید و روانه بازار مصرف شود.

وی تعداد بهره برداران توت فرنگی در این شهرستان را یکهزار و ۳۳۷ نفر عنوان کرد و افزود: برداشت این محصول که بیشترین رقم کشت شده آن کاماراسو است از اواسط اسفند ماه شروع و تا اواخر خرداد ماه ادامه دارد.

به گفته کشاورزان اکنون بیشتر فراینده فروش توسط دلال‌ها و واسطه‌ها صورت می‌گیرد و پای آنان در میان است. اکنون محصول توت فرنگی مازندران توسط واسطه‌ها به استان‌های مختلف کشور نظیر اردبیل، تبریز و تهران و غیره ارسال می‌شود و کام آنان را شیرین می‌کند.

کد خبر 6096778